အပိုင်း(၁၈)
{ဟား ဟား ဟား ဒါက ဒီညရဲ့ တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှုလား}
{တိုက်ရိုက် ထုတ်လွှင့်မှုထဲမှာ မျောက်တွေ ပါလာတာပဲ။ ဒါပေမယ့် တင်ဆက်သူ ဒါက ဘယ်လိုအမျိုးအစားလဲ}
{သေစမ်း ဒီနေရာက ရှုခင်းက ဘာမှတော့ ပြောစရာ မရှိဘူး။ သုခံဘုံလိုပဲ။ နေ့အချိန်ပဲ ရှိနေသေးတာတောင်မှ တော်တော်လေးကို နေထိုင်လို့ကောင်းတဲ့ ပုံစံမျိုး ဖြစ်နေတာပဲ}
{စကားပြောမနေနဲ့တော့။ ငါ နှစ်ရက်လုံးလုံး စောင့်နေတာ။ တင်ဆက်သူ နောက်ဆုံးတော့ တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်ပြန်ပြီ။ ငါ စိတ်လှုပ်ရှားလို့ သေတော့မယ်}
{သတိထား မျောက်တွေ လာနေပြီ}
{တင်ဆက်သူက နောက်ဆုံးတော့ အွန်လိုင်းတက်လာပြီပဲ။ ငါတို့ ညီအစ်ကိုတွေအားလုံး စုစည်းနေကြပြီ။ တင်ဆက်သူနဲ့ မျောက်တွေ ဘာပြောမလဲ ဆိုတာကို စောင့်ကြည့်ကြရအောင်။ အားလုံးပဲ အသင့်ပြင်ထားကြ}
...
ဆုပိုင်က သစ်ပင်ပေါ်မှ ကြောင်တောင်တောင် ပုံစံမျိုးဖြင့် ဆင်းလာသော အချိန်တွင် စနစ်၏ တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှုက တစ်ချိန်တည်းလိုလို စတင်ပြီ ဖြစ်သည်။ သို့သော် နာမည်ကမူ မျောက်တိုအပိုင်းအစ တာဝန်အဖြစ် ပြောင်းသွားသည်။
ဟန်တုံးကလည်း နှစ်ရက်လုံးလုံး နောက်ကွယ်မှ စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။ ပို၍ဆိုးသည်မှာ သူကလည်း တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှု အခန်းထဲမှ အချက်အလက်များမှ တဆင့် ဆက်သွယ်၍ မရနိုင်သေးချေ။ ထို့ကြောင့် ကွန်ပျူတာရှေ့တွင် နေ့တိုင်းလိုလို စောင့်နေခဲ့ရသည်။ ကံကောင်းသည်မှာ နောက်ဆုံးတွင် တစ်ဖက်က ပြန်လည် တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှတ်လာပြီ ဖြစ်သည်။
"ငါ ငါ့ရဲ့ကြီးကြပ်သူဆီ သွားပြီး တင်ပြရမယ်။ ဒီညတော့ ကောင်းကောင်း လုပ်ဆောင်ရမယ်"
ဟန်တုံးက အော်ဟစ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှု အခန်းအတွင်းသို့ လှည့်ဝင်လိုက်၏။
"ဟင်း လူတွေက ဘာလို့ ဒီလောက်ထိ များနေရတာလဲ"
ဖန်သားပြင် ထိပ်ပိုင်းတွင် ဆက်တိုက်မြင့်တက်လာနေသော ကြည့်ရှုသူ အရေအတွက်ကို ကြည့်နေပြီး သူက တအံ့တဩ အော်လိုက်သည်။ သူ မှတ်မိတာမှန်မယ်ဆိုရင် ပထမဦးဆုံးနေ့ တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်တဲ့ အချိန်က တစ်သောင်းတောင် မကျော်ဘူး မဟုတ်လား။ ဒါပေမယ့် ဒုတိယတစ်ခေါက် တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်တော့ သုံးသောင်းအထိ တိုက်ရိုက်ခုန်တက်သွားတယ်ပေါ့။
ထို့အပြင် ယခုဒေတာက အချိန်နှင့် တပြေးညီ ပေါ်ထွက်လာနေသော ဒေတာ ဖြစ်သည်။ အပြီးသတ်ဒေတာ မဟုတ်သေးချေ။ ပို၍ဆိုးသည်မှာ အခြေအနေပေါ် မူတည်ကာ ကြည့်ရှုရမည်ဆိုလျှင် လူအရေအတွက်က ထပ်မံမြှင့်တက်လာရန် ရှိနေသေးသည်။
"ဘန်း ဘန်း ဘန်း
ဆုပိုင်က လက်နှစ်ဖက်လုံးဖြင့် ပင်စည်ကြီးကို ဖက်ထားသည်။ ခေါင်းကို အောက်သို့ ခပ်တင်းတင်း ငုံ့ထားရ၏။ မျောက်တစ်အုပ်က သူ့ကို သစ်သီးဖြင့် ကောက်ပေါက်နေခြင်း ဖြစ်သည်။
တစ်ခဏခန့် ကြာပြီးနောက် ဆုပိုင်က သူ၏နဖူးတွင် ဘုသီးကြီးများ ထလာကြောင်း ခံစားလိုက်ရသည်။
"မြန်မြန် ဆင်းရမယ်။ ကံကောင်းလို့ ဒါက သစ်သီးတွေ ဖြစ်နေတယ်။ ကျောက်တုံးသာဆိုရင် ငါတော့ မြေပြင်မှာ လဲနေလောက်ပြီ"
ဆုပိုင်က လက်နှစ်ဖက်လုံးကို သုံးပြီး အောက်ဘက်သို့ ခပ်မြန်မြန် ထိုးဆင်းသည်။
"ကျွီ ကျွီ ကျွီ"
မျောက်တိုတစ်အုပ်က သစ်ကိုင်းများပေါ်တွင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေပြီး မျက်လုံးပြူးနှင့် အောက်ဘက်မှ လူကို ကြည့်နေကြသည်။ သူတို့က နဖူးကိုလည်း ဆက်တိုက်ကုပ်နေသည်။
ဒီလောက်ကြီးတဲ့ မျောက်ကြီး ဘာလို့မမြင်ဖူးတာလဲ။
နောက်ပြီး အမွှေးတောင် မပါဘူး။
ထိုမျောက်တိုတစ်အုပ်က မြေပြင်သို့ ဆင်းသက်သွားသော ဆုပိုင်ကို ကြည့်ပြီး တစ်ကောင်ပြီးတစ်ကောင် ခုန်ဆင်းလာကြကာ ပိုပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင် ရှိနေသည့် ပိုပြီးကြီးမားသည့် သစ်ပင်ပေါ်သို့ ခုန်တက်လိုက်ကြသည်။
"ဘန်း ဘန်း ဘန်း "
သစ်သီးများက မိုးရွာသလို ထပ်ကျလာပြန်သည်။
"မင်းတို့ မပြီးသေးဘူးလား။ ငါ မင်းတို့ကို လာကယ်တာနော်"
ဆုပိုင်က မြေပြင်တွင် လဲနေရင်း သစ်သီးများကို ကောက်ကာ ပြန်ပစ်သည်။
"ကျွီ"
မျောက်တိုတစ်ကောင်က မရှောင်နိုင်သေးခင် ဆုပိုင်ပစ်သော သစ်သီးဖြင့် ကွက်တိ အမှန်ခံလိုက်ရသည်။ သူ၏မျက်လုံးက ကြက်ခြေခတ် ပုံသဏ္ဍာန် ဖြစ်သွားပြီး သစ်ကိုင်းပေါ်တွင် ကြောင်တောင်တောင်ဖြင့် ဆက်ထိုင်နေသည်။
"ဝေါင်း"
ရုတ်တရက် သိပ်မဝေးသော တောအုပ်အတွင်းမှ ဟိန်းသံက ထွက်လာသည်။
"ကျွီ ကျွီ ကျွီ"
ထိုအသံကို ကြားသောအခါ မျောက်တိုတစ်အုပ်က ခပ်မြန်မြန် ထရပ်လိုက်ကြပြီး အော်သံဘက်သို့ ပြေးသွားလိုက်ကြသည်။
"ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ"
ဆုပိုင်ကလည်း ငုံ့ကိုင်းကာ မြေပြင်မှ သစ်သီးအချို့ကို ကောက်ယူလိုက်ပြီး ဂရုတစိုက် လိုက်သွားလိုက်သည်။
အော်သံက စစ်မှန်လွန်းသည့် တိရိစ္ဆာန်ကြီးတစ်ကောင် ကပ်လာခြင်း ဖြစ်ရပေမည်။ ထိုအကြောင်းအရာကို တွေးမိသော် ဆုပိုင်က အရှိန်နူန်းကို မြှင့်လိုက်သည်။ မျောက်တိုင်းက သစ်ပင်ပေါ်တွင် ရှိနေ၍ သူတို့ကို ကယ်တင်ရန် ခက်ခဲသည်။
"ကျွီ"
ဆုပိုင်ကလည်း သူ၏အရှေ့ဘက်ရှိ ကြီးမားသော သစ်ပင်ကြီး အနောက်ဘက်မှ တစ်စုံတစ်ရာကို ခုန်ရှောင်သလို ဆင်းသက်လာသည့် မျောက်တိုကြီးတစ်ကောင်၏ စူးရှသော အော်ဟစ်သံကို ကြားလိုက်ရသည်။
"အာ"
ထို့နောက် လက်ထဲတွင် အခွံမာ သစ်သီးများကဲ့သို့သော အသီးကို ကိုင်ထားသည့် မျောက်တစ်အုပ်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ ဆုပိုင်က ချက်ချင်းဆိုသလို ရပ်လိုက်၏။
"ကျွီ ကျွီ ကျွီ"
တစ်ကိုယ်လုံး မီးများ တောက်လောင်နေသလို အမွှေးများ ဖွာထွက်နေသည့် ကြီးမားသည့် မျောက်တိုကြီးတစ်ကောင်ကိုလည်း တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုအကောင်ကြီးက အခြားသော မျောက်တိုများ၏ နှစ်ဆခန့် ကြီးသည်။
သူ၏လက်ထဲတွင်လည်း ဖရဲသီးအရွယ်အစားခန့် ကြီးသော သစ်သီးတစ်လုံးကို ကိုင်ထားသည်။ သူ၏မျက်လုံးက မှေးကျင်းသွားပြီး ဆုပိုင်ကို မရင်းနှီးသော ပုံစံမျိုးဖြင့် ကြည့်သည်။
"မျောက်ဘုရင်လား"
"နားလည်မှုလွဲတာပါ နားလည်မှု လွဲတာပါ"
အရှေ့မှ မျောက်တစ်အုပ်ကို ကြည့်နေပြီး ဆုပိုင်၏ နှလုံးသားက တုန်ယင်သွားသည်။
မင်းတို့ ဆေးစားမှားတာပဲ။ ငါ မင်းတို့ကို ရန်စမိလို့လား။
မင်းတို့ အဲ့လောက်ကြီးတဲ့ ဖရဲသီးကြီးလို အသီးကြီးကို ကိုင်ပြီး သူ့ခေါင်းကြီးကိုသာ ပစ်မယ်ဆိုရင် သူရှင်နိုင်ပါ့မလား။
"ကျွီ"
ရုတ်တရက် အရှေ့ရှိ မျောက်တိုဘုရင်က အံကြိတ်ပြီး အော်လေသည်။
လက်ထဲမှ ဖရဲသီးကို လက်ထဲ နှစ်ဖက်လုံးဖြင့် ကိုင်ကာ မြှောက်လိုက်သည်။
"ငါ ဖာ့ခ် လူကြီးမင်းရေ ကျေးဇူးပြုပြီး ရပ်ပါ"
ဆုပိုင်က အော်ဟစ်လိုက်ပြီး လက်ထဲမှ အခွံမာသစ်သီးများကိုသာ ခပ်မြန်မြန် ကောက်ကိုင်ကာ လှမ်းပစ်လိုက်ရသည်။
ဘန်း ဘန်း
ထို့နောက် ခပ်ထိုင်းထိုင်း အသံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာသည်။
မျောက်ဘုရင်က ပစ်လိုက်သော သစ်သီးက သူ၏ခေါင်းပေါ်သို့ တိုက်ရိုက်ကျလာသည်။ သို့သော် အပိုင်းအစ တစ်ခုမျှသာ ကျလာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့တိုင်အောင် သူ၏မျက်လုံးကမူ လန်ထွက်သွားပြီး မြေပြင်ပေါ်သို့ တိုက်ရိုက်လဲကျသွားသည်။
ကျွီ
ထို့နောက် စူးရှသော အော်သံနှင့်အတူ မျောက်ဘုရင်က မျက်ဝန်းမီးတောက်မတတ် ပုံစံမျိုးဖြင့် ထရပ်လာသည်။
သူ့ရဲ့မိန်းမတွေ ရှေ့မှာ သူ့ကို ဘယ်လိုများ ဆက်ဆံရဲတာလဲ။
သူက မြင့်မြတ်တဲ့ မျောက်ဘုရင်နော်။ အနာဂတ်မှာ မျောက်မလေးတွေက သူ့ကို ဘယ်လိုမြင်ကြမလဲ။
သူ၏ရင်ဘတ်က နိမ့်လိုက်၊ မြင်လိုက် ဖြစ်လာသည်။ မျောက်ဘုရင်က ရင်ဘတ်ကို တဒုန်းဒုန်းထုပြီး ဘေးဘက်ရှိ လက်နက်ဖြစ်သည့် အသီးတစ်လုံးကို ကောက်ဆွဲပြန်သည်။
ကြမ်းတမ်းခက်ထန်သော အကြည့်မျိုးနှင့် သူက ဆုပိုင်ကို ကောက်ပစ်သည်။
"ကြမ်းတမ်းလိုက်တာ"
ဆုပိုင်က တအံ့တဩ အော်ပြီး ခပ်မြန်မြန် ရှောင်သည်။ သူ၏လက်ထဲမှ နောက်ဆုံးသော သစ်သီးနှစ်လုံးကို ကောက်ပစ်ကာ ထိုသစ်သီးကို ခွဲလိုက်ရပြန်သည်။
သူက ခံဘက်ကပဲ။ ဒီမျောက်က အသိဉာဏ်ရှိလွန်းနေတယ်။
"ကျွီ"
စူးရှသော အော်သံက ထွက်ပေါ်လာပြန်သည်။ ဆုပိုင်၏ နှုတ်ခမ်းများက ကော့တက်သွားသည်။ သူက ထပ်မံ အပစ်ခံလိုက်ရပြန်လေသည်။
ဘာလို့ သူပစ်တိုင်းက ကွက်တိကျနေတာလဲ။ ဒီမျောက်ဘုရင်က ကံဆိုးတာများလား။
မျောက်ဘုရင်က မြေပြင်ပေါ်သို့ ပြုတ်ကျအောင် ပစ်လိုက်ပြီးနောက် ဆုပိုင်က ငုံ့ကိုင်းကာ သစ်သီးတစ်လုံးကို ပြန်ကောက်သည်။
"ဝုန်း"
ရုတ်တရက် မျောက်ဘုရင်က တုန်ယင်စွာဖြင့် ထရပ်လာသည်။ သူ၏မျက်နှာက နီရဲသည်မှာ သွေးများ စိမ့်ထွက်မတတ် ထင်ရသည်။
ဒါက လန်းတယ်။
"ကျွီ"
"သူ့ကို ကိုင်တွယ်လိုက်"
မျောက်ဘုရင်က ရုတ်တရပ် တဖြောင့်တည်း ထရပ်သည်။ သူ၏လက်ဝါးကို ဆန့်တန်းပြီး အရှေ့မှ မုန်းတီးဖွယ်ကောင်းသော ကောင်ကို လက်ညိုးထိုးသည်။ မျောက်ဘုရင်က အော်သည်။
"သောက်ကျိုးနည်း"
ဆုပိုင်က တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သောအခါ ရှိနေကြသော မျောက်တိုတိုင်းက သဘောတူညီမှု ယူထားပြီးသလို ဖြစ်သွားကြသည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင်ပင် သူတို့က သူတို့၏လက်နက် သစ်သီးများကို မြှောက်ကာ သူ့ထံ အော်ဟစ်လျက် ကောက်ပေါက်လာကြသည်။
ဘန်း ဘန်း ဘန်း
မရေမတွက်နိုင်သော သစ်သီးပေါင်းများစွာက သူ၏ခေါင်းကို လာထိသည်။ ဆုပိုင်ကလည်း မူးဝေသွားရသည်။ ရှေ့မှ မျောက်ပေါင်းများစွာက သူ့ဆီခုန်ဝင်လာမတတ် ကြိုးစားနေကြောင်း မြင်လိုက်ရသည်။
သူက ဘာကိုမှ ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ပဲ နောက်လှည့်ကာ ပြေးသည်။
တကယ်ပဲ သူ့ရဲ့တာဝန်က ဘာလဲ။
ဒါက လှည့်စားခံရတာလား။
တာဝန်က ဘာမှတိုးတက်မှု မရှိဘူး။ နောက်ပြီး သူက ဒီမျောက်ဝံတွေကြောင့် သေရတော့မှာ ထင်တယ်။
သူ့ကိုယ်သူပဲ အရင်ကယ်သင့်ပြီ ထင်တယ်။
ဆုပိုင်က နောက်မှလိုက်ဖမ်းနေသော မျောက်တစ်အုပ်ကို ကြည့်နေပြီး သူ၏မျက်နှာက ပျက်ယွင်းလာသည်။ ဒီမျောက်တစ်အုပ်ကို မနိုင်ဘူး။ ဒီသတင်း ပြန့်သွားခဲ့ရင် တိရိစ္ဆာန်ရုံရဲ့ ဒါရိုက်တာ သိက္ခာက ရှိပါဦးမလား။
ကျွီ ကျွီ ကျွီ
ရုတ်တရက် အနောက်ဘက်မှ ကျယ်လောင်သည့် အော်သံက ထွက်လာသည်။ ဆုပိုင်က နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်ရင်း အရှေ့သို့ အရှိန်နူန်းမြင့်ကာ ပြေးသည်။
မျောက်ဝံက ရူးသွပ်မတတ် ဖြစ်သွားသည်။ သူက ဘောလုံးတစ်လုံးစာ အရွယ်အစားခန့် ရှိမည့် ကျောက်တုံးကြီးတစ်တုံးကို ကောက်ယူလိုက်ပြီး နောက်မှလိုက်လာသည်။
"ဒါကတော့ လွန်သွားပြီ"
ရုတ်တရက် အဝေးမှ သေနတ်ပစ်သံက ပေါ်ထွက်လာသည်။ ဆုပိုင်နှင့် မျောက်တိုတစ်ဖွဲ့က ကြောင်အသွားသည်။
"ဟူး"
မျောက်တိုတစ်ကောင်က သစ်ပင်သစ်ခေါင်းပေါက် တစ်ခုမှ ပြုတ်ကျလာသည်။ သူ၏ရင်ဘတ်မှ သွေးများ စိုရွှဲနေသည်။ သူ၏ဗိုက်တစ်ခုလုံးက ကျည်ဆန်ကြောင့် ပွင့်ထွက်သွားပြီ ဖြစ်သည်။ ထိုသို့ဖြင့် သွေးသံရဲရဲ ဖြစ်နေသည်။
"ပိုင်နက်ကျူးကျော်သူလား။ ဒီတစ်ကြိမ် တာဝန်က ဒါလား"
ဆုပိုင်၏စိတ်က ဗလာဖြစ်သွားသည်။ သူက ခပ်မြန်မြန် တုံ့ပြန်လိုက်ပြီးနောက် ဘေးဘက်ရှိ ခြုံပုတ်သို့ တိုးဝင်လိုက်သည်။
"ကျွီ ကျွီ ကျွီ"
နောက်ဘက်ရှိ မျောက်များကလည်း သူတို့နှင့် မျိုးတူသော မျောက်တစ်ကောင်၏ အလောင်းကို ကြည့်နေပြီး ကြောက်လန့်တကြား အဝေးသို့ စပြေးကြလေသည်။