Yorum yapmayı ve vote vermeyi unutmayın iyi okumalar🩸🩺
Cinayetlerle ilgili detaylı bilgiler almak için Arslan'ın yanına emniyete geldik. Evet, Rüzgar'da benimleydi. Katil bulunana kadar onu yanımdan ayırmamayı düşünüyordum. Onun ne diyeceği pek de umurumda değildi açıkçası.
"Arslan'a öğrendiklerimizi anlatacak mısın?"
"Evet. Onunda bilmeye hakkı var."
"Sence onun ki kim?"
"Arslan iki tane insan tanıyor ki biri sensin. Elimizde sadece Nevra kalıyor."
"İyi anlaşıyorlardı onlarda zaten."
Rüzgar'ın gayet sevecen şekilde söylediği şeyle gözlerimi devirdim. Nevra, dobra görüntüsünün altında aşırı kırılgan biriydi. Arslan ise kırılganlık ne bilmezdi. Baştan beri onları uzak tutmaya çalışıyordum. Ama sevgili annelerimiz benden önce davranmış.
Arslan'ın odasının önüne geldiğimizde biri bizi durdurdu.
"İçeride bir misafiri var."
"Kimmiş?"
"Bilmiyorum. Baş komiserim kimseyi içeriye almamamı söyledi."
Bizimle konuşan çocuk yerine geçince telefonumu çıkardım ve Arslan'ı aradım. Anında açmıştı.
"Kim var yanında?"
"Sizi de ilgilendiren biri. İçeri gel."
Telefon kapanınca Rüzgar'la beraber içeriye girdim. Arslan'ın masasının önündeki koltuklardan birinde oturan Birkan'ı görünce kaşlarımı çattım. Beklediğimden daha çabuk öğrenmişlerdi.
"Birkan?"
"Rüzgar?"
Birkan ve Rüzgar'ın arkadaş olması beni çok sinirlendiriyordu. Ve bence bu ruh eşleri rastgele seçilmemişti. Eğer Birce'ninki Birkan'sa hepsi birbirine bağlı kişilerdi.
"Doğru siz tanışıyordunuz. Pars oturun sizde."
Birkan hâlâ anlamaz bakışlarla Rüzgar'a bakıyorken boş olan ikili koltuğa oturduk.
"Birkan, cinayetler hakkında bilgi almaya gelmiş. Sizde iki cesedi yakından gördüğünüz için konuya hakimsiniz zaten."
"Neden bilgi alacakmış? Ne yapacak yani?"
Birkan gülerek bana döndü.
"Türünün tek örneği olan birini tanırım Pars. Ya da Kara ailesini."
Bakışları Rüzgar'ı bulurken yalandan öksürüp "Bence konuşmaya Rüzgarsız devam edelim." dedi.
"Ben her şeyi biliyorum. Parsların vampir olduğunu, senin avcı olduğunu, ölenlerden birinin cadı olduğunu falan biliyorum."
Birkan duyduğu şeylerle sinirle ayağa kalktı.
"Onu bunların içine nasıl sürüklersin! Başına bir şey gelebilir."
"Bunu düşünmek sana düşmez. Ayrıca erkek arkadaşıma yaklaşmaya çalışan olursa onu kendi ellerimle öldürürüm. O yüzden otur yerine."
Rüzgar'a erkek arkadaşım dediğim anda Arslan bıyık altından gülmüş, Birkan şokla yerine oturmuş, Rüzgar'ın da kalp atışları hızlanmıştı.
"Herkes sakinse katile odaklanabilir miyiz? "
"Elimizde ne var?"
"Profesyonel bir vampir olması dışında mı?"
Birkan'ın imalı lafıyla yumruğumu sıktım. Şu an ona bulaşmam hiç hoş karşılanmazdı.
"İlk üç kişinin tek ortak noktası erkek çocukların olması. Son ikinin tek ortak noktası da Pars'a yakın olması."
"Bir bakıma ilk üçü de Pars'a mesaj vermek için duruyor. " dedi Rüzgar.
"Nasıl yani?"
"Annesinden yola çıkarsak.. Hatırlatmak istiyor gibi."
"Aynı kişi mi?"
Arslan sorumu kafa sallayarak reddetti.
"Korkmaz amca ile konuştum. O adamı birkaç yıl önce bulup öldürmüş."
Benim bundan niye haberim yoktu? Annemin katilini öldürmüştü ve bunula övünmek yerine saklamış mıydı?
Birkan öne doğru eğilip "Çocuğu falan olabilir mi?" dedi.
"Yok. O adamla alakası yok bu katilin."
"Ama beni tanıyor."
"Bence sadece seni değil beni, Birce'yi, Nevra'yı ve Rüzgar'ı da oldukça iyi tanıyor."
Aklıma gelen şeyle oturduğum yerde dikleşip konuşmaya başladım.
"Biz bugün bir şey öğrendik. Olayların bununla bir ilgisi var mıdır, bilmiyorum. Umarım yoktur."
"Ne öğrendiniz?"
"Birce'yi de çağırsana. Gelsin."
"Birce'nin ne alakası var konuyla? O da mı biliyor?" diye sordu Birkan şaşkınlıkla. Tabi biz bu adama Birce'nin vampir olduğunu unutturmuştuk. Ama aklı olan bağlantıyı kurardı. Bu olayda bizim yanımızda olacaksa bilmesi en mantıklısıydı.
"Birce. Bizim çocukluk arkadaşımız."
"Evet biliyorum."
"Yüz yılı aşkın zamandır arkadaşız yani."
"Ne!?"
Birkan'ın yüzünden okunun hayal kırıklığı Birce'ye olan duyguları hakkında çok şey söylüyordu.
"Anlarsın sanmıştım ama anlamamışsın."
Birkan bir şey söylemedi. O süre zarfında Arslan, Birce'ye haber vermişti. Kısa süre içinde Birce geldi.
Birce Birkan'ı görünce bir süre birbirleri ile bakıştılar. İkisinin de söyleyecek çok şeyi varmış gibi görünse de bir şey demediler. Büyük olasılıkla zaten Birce, Birkan'ın zihnini okumuştu. Bu yüzden bir şey demeden yanımıza oturdu.
"Neden burada olduğumu sormadın?"
"Gerek kalmadı. Aklını okuyabiliyorum."
Birkan bir şey söylemek yerine yalandan gülmüştü.
"Neyse arkadaşlar. Konumuz şu an bu değil. Size bir şey anlatmam lazım."
Kısa bir şekilde Rüya'nın anlattıklarını bir şey atlamamaya çalışarak anlattım.
"Tamam seninkinin Rüzgar olduğu bariz. Arslan'ınkinin de Nevra olduğu. Ama benimkinin Birkan olduğunu sanmıyorum."
"Bence de ben değilimdir."
"Benim insan tanıdığım sizden fazla. Herhangi biri olabilir."
"Bilmiyorum Birce. Çok öğrenmek istersen bir gün Rüya'ya gidersiniz Birkan'la beraber."
Birce Birkan'a döndü. Birkan bir şey dememişti ama sanırım Birce zihnini okumuştu çünkü az önce Birkan'ın yüzünde olan hayal kırıklığı ifadesi onda vardı.
Yanımda oturan Rüzgar'ın elinden tutarak ayağa kalktım.
"Biz gidelim artık. Yeteri kadar bilgi yok anlaşılan elimizde."
"Bir konuda anlaşalım Pars. Bulunca bizimle gelecek katil."
Yalandan gülüp "Bakarız ona." dedim ve odadan çıktım. Emniyetin çıkışına doğru yürümeye başladık.
"Beni eve bırakabilir misin?"
"Hayır. Benimle kalacaksın. "
"Ama Pars. Eşyalarım hep evimde."
"E ne yapayım?"
"Pars.."
Emniyetten dışarıya çıkınca durdum. Rüzgar'da , hâlâ elini tutuğum için, benimle beraber durdu.
"Güzelim, dışarıda bir katil var. Büyük ihtimalle seni bilen bir katil."
"Ama ben izin vermedikçe evime giremez."
"Sen benimle kalmak istemiyor musun yoksa?"
"Hayır tabi ki. Tarık'a ayıp oluyor böyle."
"Bir bok olmaz."
Emniyetten biraz uzaklaşıp gücümü kullanarak hemen eve gelmiştik. Ceketimi çıkarıp kendimi koltuğa bıraktım. Rüzgar'ın yanıma oturmasını beklerken o yan bir şekilde kucağıma oturmuştu. Böyle ani minik hareketler yaptığında bebek sever gibi sevmek geliyordu içimden. Tabi oturduğu yerde kıpırdanmaya başlayınca sevmek isteme şeklin çok başka bir hal alıyordu.
"Erkek arkadaşın mıyım ben senin?"
"Değil misin?"
Uzanıp dudaklarına uzun bir öpücük bıraktım.
"Benim erkek arkadaşımsın. Ruh eşimsin. Benimsin."
Bacağını okşarken söylediğim şeyle yanakları kıpkırmızı oldu.
"Uzun zamandır.. beslenmiyorsun."
"Bunu beni düşündüğün için mi söylüyorsun yoksa.."
Boynuna yaklaşarak dilimi sürttüm.
"..kendini düşünerek mi?"
Elini koluma sarıp sıkıca tutundu. Ve hiç beklemediğim bir şey söyledi.
"Bizi düşünerek söylüyorum."
Bir şey söylemeden dudaklarımın altındaki beyaz tene dişlerimi geçirdim. Rüzgar anında kendini bana bırakmıştı. Kanı bedenime yayılmaya başladığında Rüzgar mırıltılar eşliğinde bana sürtünüyordu.
Pantolonum beni zorlamaya başlarken dişlerimi boynundan çıkardım. Kafamı kaldırıp ona baktım.
"Rüzgar.. "
Dudaklarımızı birbirine sürttükten sonra devam ettim.
"Beni çıldırtıyorsun."
"Sen de beni çıldırtıyorsun."
Kollarını boynuma doladıktan sonra kalçasını dairesel hareketlere bana sürtmeye başladı. Belinden tutarak onu durdurdum. Anında mızmızlanmaya başlamıştı. Koca bebek.
"Şimdi değil, güzelim. "
"Neden?"
Çenesinden tutarak "Sonra istediğinden fazlasını vereceğim. " dedim ve dudaklarına bir öpücük kondurarak geri çekildim.
"Tamam. Uslu durup seni dinliyorum."
"Aferin güzel oğluma benim."
Yine kalbi hızlanırken sesli bir kahkaha attım.
"Hoşuna gidiyor değil mi sana öyle hitap etmem?"
"Evet. Kimse bana öyle seslenmemişti çünkü. Kimse bana sahiplik ekli bir şey dememişti."
"Bundan sonra benden başkası diyemez. Diyecek olursa mezarında ona iyi uykular dileriz."
Koluma vurarak "Deme öyle şeyler. Doktoruz biz. " dedi.
"Olabilir."
Odada yankılanan telefon sesiyle elimi cebime atıp telefonu çıkardım. Arayan Arslan'dı.
"Efendim?"
"Pars, katil hastaneye gelmiş. Nevra ile konuşmuş."
"Ne?!"
Ay biraz böyle fantastik olaylara girdim ama sıkılmıyorsunuzdurr ✨️
Bir dahaki bölümde görüşmek üzere minik kaplumbağalarım 🤍🐢