"Belki kendimi sevmem ama sinirimi dışarıya vurmayı iyi bilen insanım ben..."
🎭
Ayaz ve Bora müdürün odasına doğru ilerliyordu. Müdür odasına ilerlediklerinde Burak Hoca "Bora sen dışarıda bekle, ilk Ayaz ile konuşacağım." dedi. Bora Ayaza yan gözle bakıp odadan dışarı çıktı.
Ayaz, Burak Hocanın karşısındaki koltuğa oturdu. Burak Hoca "Anlat bakalım" dedi.
Ayaz, "Hocam Bora beni kışkırttı. Bende dayanamadım ve vurdum olay bu."
"Her ne yaptiysa yaptı Ayaz. Senin vurman hata. Bir olay olduğunda şiddete başvuramazsın"
"Bu durumda suçlu ben miyim? Gerçekten beni mi suçluyorsunuz?"
"Ne dedi sana da bu kadar sinirlendin?"
Ayaz derin bir nefes aldı.
"Bana varlık diyerek beni kışkırttı. Yok neymiş hep benle uğraşacakmış. Bende kendimi tutamadım."
"Kendini tutman gerekiyordu.."
Ayaz sesini yükseltti. "HOCAM NASIL TUTAYIM KENDIMI. O ORDA BANA HAKARETLER SAVUNACAK BENDE OTURUP SUSMASINI MI BEKLEYECEĞİM? GERCEKTEN BENDEN BUNU MU ISTIYORSUNUZ?" diye bağırdı.
Karşısında bir hoca olduğunu unutmuştu....
Burak Hoca, "Ayaz sesini bana yükseltme. Ayaz, ya kendini düzeltirsin ya da okulun psikoloğu ile sinir hastası dosyası açarım. Gidersin bu kendini tutamama sorununu psikolog ile çözersin. Beni buna mecbur bırakma Ayaz!" dedi.
Ayaz derin bir nefes aldı.
"Ama Hocam.. Sus sus da bir yere kadar." dedi.
Burak Hoca ısrarcıydı.
"Ayaz ses tonuna dikkat et!" dedi.
Ayaz "Ama hocam-" dedi ve Hoca onu susturdu. "AYAZ! YETER! KARŞINDA ÖĞRETMENİN VAR" dedi.
Ayaz oturduğu sandalyede başını geriye attı. Gözünden çıkmaya hazırlanan bir damla yaş kendine hakim olamadı.
Ayaz küçükken de böyle idi.
Sinirlendiğinde bağırırdı,
Eşyaları parçalardı,
Kolunu/ yüzünü çizerdi,
Ve en önemlisi...
Gözyaşlarına hakim olamazdı.
Ayaz hep böyle büyüdü,
Anne ve babasının ilgisizliği onu bu hale getirmişti...
Eski Ayaz'ın sonunu anne ve babası son verdi...
Dışarıdan 'Bu çocuk aslan gibidir, ne ağlaması?' derledi...
Ama bilmiyorlardı ki Ayaz'ın içindeki kırgınlığı ve ilgisizliği...
Ayaz sıkılmıştı..
Neyden?
Herşeyden...
Ayaz gözlerini kapattı. Konuşmaya karar verdi.
"Siz neden bana inanmak istemiyorsunuz? Şahit mi lazım?" dedi bir fısıltı ile.
Burak Hoca, "Kim gördü bu çocuğun sana böyle davrandığını..?" diye sordu Burak Hoca sakin bir ses ile.
Ayaz yutkundu. Derin bir nefes aldı. Sanki havadan birsey, onun nefes almasını engelliyordu...
Ayaz boğuk bir ses ile, "Hocam ben nefes alamıyorum da bir dakika cama çıkabilir miyim?" dedi. Burak Hoca başını salladı.
Ayaz ayağa kalktı. Düşmemek için koltuğun kenarına tutundu. Cama doğru yöneldi. Camın kolunu çevirdi ve açtı.Ayaz bir süre şehrin sessizliği ile bakıştı. kollarını camın mermerine doladı.
Rüzgarlı havanın ciğerlerine inmesine izin verdi
Gözlerini kapadı ve ikinci gözyaşının akmasına izin verdi.
Kendini çok kötü hissediyordu. Hoca bile onu sinir hastası sanıyordu...
HOCAM BEN DELI DEĞİLİM! SIZ ANLAMIYORSUNUZ BENI!
Ayaz iç sesini daha fazla duymamak için gözlerini kapattı.
Beni dinlersen elinden kaza çıkar...
Burak Hoca, Ayaz'ın gelmeyeceğini anladı. Yerinden kalktı ve Ayaz'a doğru yürüdü. Ayaz'ın yanına varınca sırtını sıvazladı.
Burak Hoca, "Ayaz, oğlum bak sen iyi değilsin. Gel biraz rahatla, ha?" dedi.
Ayaz kendini sıktı. Camın önünde, rüzgarın ciğerlerine son kez dolmasına izin verdi.
Derin bir nefes al,
Ve ver...
2. derin nefesini al,
2. nefesini de ver...
3. derin nefesini al,
TUT!
1
2
3
4
5...
Ayaz nefesinin durduğunu hissetti.
Güçlükle nefesini geri bıraktı..
ve ver...
Ayaz, "Tamam hocam iyiyim devam edelim.." dedi ve sandalyeye geri oturdu.
Arkasında bir Hoca bıraktı.
Hoca da yerine oturdu. "Ayaz, şiddete başvuramazsın. Bu kötü bişey.." dedi. Ayaz "Hayır hocam... İnsanlar kötü.." dedi ve cama bir kez daha baktı.
Hoca derin bir nefes verdi
"Tamam sen çık dışarı. Bora'yı çağır" dedi.
Ayaz hızla yerinden kalktı. Bu yüzden başı dönmüştü. Düşmemek için tutundu.
Kendini iyi hissedince kalktı ve kapıya ilerledi. Eli ile kapı kolunu tutuyordu.
Açmamıştı..
Neden?
Neden kendine bunu yapıyorsun..?
Ayaz arkasından son kere Burak hocaya baktı ve çenesini sıktı.
Seni anlamıyor
Kim?
O orospu..
Neden?
Bora yüzünden...
...
Bitti..
Bitti..
Neden bitti?
Devam edebilirdi...
Neden bitti?
Deliriyor muyum?
Aklımı mı yitirdim?
Yoksa beni bu mu bitirdi?
Arkamdaki koca Istanbul mu?
Yoksa beni tek bu hayata bağlayan Asiyeyi bulup yanına sığınmam tek seçenek miydi?
Ben deli değilim..
BENI SIZ DELIRTTINIZ!
Ayaz kapıyı açtı ve dışarıya çıktı.
Dışarıya çıktığında karşısında içeriye girmeye hazırlanan Bora vardı.
Yoksa onun yüzünden kendi başımı yakan Bora mı?...
Senin yüzünden..
Ben de yandım...
Yoksa bu hikayede yanan ben miyim?
Ayaz Boraya sağ omuzu ile sertçe omuz attı. Birkaç adım ileredikten sonra kapı açılıp ardından geri kapanma sesi ile adımlarını durdurdu.
Arkasına baktığında yoktu...
Kime bakıyorsun?
Bora'ya?
O gitti...
Nereye?
Herşeyi Burak Hoca'ya yanlış anlatmaya..?
Bitti mi Ayaz?
Bitti Ayaz..
Ayaz sırtını duvara yasladı. Ve eğildi. Yere oturdu.
Deliriyor musun?
Deliriyorsun..
Kimin yüzünden?
Arkandaki İstanbul..
Gidelim mi?
Hayır..
Daha da kötü olacağız..
Biliyorum..
Neden gitmiyoruz..
Orasıda aynı..
Nesi aynı?
Orada da neler yaşayacağını biliyor musun?
Ne gibi?
Anne ve babanın ilgisizlikleri..
Ama anne ve babama döneceğim? Onların yanında olmuş olacaksın, buna rağmen mi?
Evet..
Neden?
Unuttun mu?
Neyi?
'Seni buraya onlar gönderdi. Zorla...'
....
"SUS ARTIK SUS!!" dedi ve şakaklarına vurmaya başladı..
Sesler kesildi..
Ayaz ellerini gözyaşlarından ıslanmış yanaklarına götürdü. Islanan yanaklarını elinin tersi ile sildi. Sonra ise gözlerindeki yaşları sildi.
Kafasını geriye yasladı ve düşünmeye başladı. Ya gelmeseydi? Herşey daha güzel mi olurdu? Asiye'yi yine görür müydü? Belki onu hayata bağlayan da oydu... Kim bilir?
Gözlerini kapadı...
Kurtulmanın yolu var mı?
Yok..
Bu yaşadığı ona o kadar ağır gelmişti ki, Asiye'ye çok ihtiyacı vardı.
Ayaz zor da olsa kendini konuşturmaya çalıştı..
"Nasıl olsa o hakaret ediyor... Bende susacağım... Kendimi tutacağım... "
Ayaz belinde hissediği ağrı ile bulunduğu yerden ayrılmaya karar verdi. Tam kalkacakken bir ses duydu..
Bence de ayrıl..
SUS ARTIK..
Yoksa delirirsin..
SUS...
'Deliriyor musun...?'
Ayaz işaret parmağını şakaklarına bastırdı. kafasını eğdi. "Sus artık..."
Sesler kesildi..
Şimdilik...
Ayaz arkasını döndüğünde Filiz Hoca vardı. Ayaz gözlerini kısarak olan biteni izliyordu..
Filiz Hoca, Burak Hocanın odasından içeriye girdi.
"Hocam, kararınız için beni çağırmıştınız. Kim suçlu?"
Ayaz odaklandı.
Burak Hoca'nın sesi duyuldu
"Ayaz.."
Ayaz'ın yüz ifadesi değişti. Neden o?
Ayaz oturduğu yere geri oturdu. Neden o?
Al işte. Yine sen suçlusun Ayaz
Hep o yüzünden.
Değil mi?
Eğer bir işin içinde sen varsan sen suçlusun. Bu hiç değişmeyecek.
SEN HER ZAMAN SUÇLUSUN.
ANLA BUNU
INSANLAR SENI SEVMIYOR
GÖR BUNU
HERKES SENI SUÇLU BULUYOR
HISSET ŞUNU VE ONA GÖRE DAVRAN
Sus...
Hayır!
SUS...
HOCALAR, AILEN, ARKADAŞLARIN HERKES SENI SUÇLU BULUYOR!
AYAZ-
NE!!!
AYAZ SEN BU DÜNYADA FAZLALIKSIN ANLA ŞUNU!!
....
Anladım..
Ayaz'ın gözyaşı bir kere daha aktı.. Dudaklarının arasından 4 kelime çıktı.
"Her zaman sen suçlusun.."
Neden?
Birden koridorda ayak sesleri duyuldu. Gelen Asiye idi.
Asiye Ayaz'ı gördü.
Ayaz da ilacını.
Geldi ilacın..
Ayaz gözyaşını sağ elinin tersi ile sildi.
"Ayaz?" dedi Asiye. Ayaz kafasını Asiyeye çevirdi.
"Sen ağladın mı?"
Ayaz'ın kalbi durmuş gibiydi. Asiyeyi kendi dertleri ile boğmak istemiyordu. Boğuk, titreyen ve üzgün bir ses ile "Hayır ya..." dedi.
Yalan söylüyorsun..
SUS ARTIK..!!!
İlacına yalan söylüyorsun...
...
Asiye Ayazın yanına ilerledi. Yanına eğildi. "Ne hayırı bayağı ağlamışsın Ayaz.."
Anlar o..
Ayaz, "Beni suçlu buluyorlarmış.. Yok ben vurdum diye suçluymuşum, o bana öyle davranırken oturup susmam gerekiyormuş." Asiye sesini çıkaramadı.
Asiye, Ayazın kolunu sıvazladı. "Tamam.." dedi teselli bir ses ile.
Ayaz, yüzünü Asiye'ye çevirdi. "Ben delirdim mi?" Asiye kaşlarını çattı. "Hayır tabii ki de ne alakası var. Kim söyledi? Gidip yolim mi saçını?" dedi. Ayaz gülümsemesini tutamadı.
"Burak Hoca bana ne dedi biliyor musun?" dedi ve Asiyeye baktı. Asiye dudaklarını sıktı.
"'Ayaz, ya kendini düzeltirsin ya da okulun psikoloğu ile sinir hastası dosyası açarım. Gidersin bu kendini tutamama sorununu psikolog ile çözersin. Beni buna mecbur bırakma Ayaz!' dedi. Sözde sinir hastasıyım ya.." dedi.
"Sen hocaya takma ya. Sinir etmiş işte Bora seni. Takma kafana."
"Beni deli sanıyor.."
"Ayaz! Deme şöyle şeyler...." dedi komik bir ses ile. Ayaz gülümsemesine engel olamadı.
Ayaz, "Asiye.." dedi. Asiye efendim anlamında işaret verdi.
"Başımı omuzuna koyabilir miyim? Annem hep ben böyle olunca bana öyle yapardı da.. İstemezsen ya da, rahatsız olursan sıkıntı yok. Anlarım yani.."
Asiye Ayazın sırtını sıvazladı.Sonra ise Ayaz'ın başını alıp omuzunu koydu. "Tabii ki de.." dedi.
Ayaz gülümsedi. İlk defa Asiye ile bu kadar yakınlardı.
Gördün mü?
Neyi?
Senin teklifini kabul etti..
Korkma yani
Ama hala suçlusun....
Kesseneee...
Ilahi Bakış Açısı: SüsÖm
Herkes giden Bora, Burak Hoca ve Ayaz'a bakıyordu. Ömer, "Al işte. Kesin Bora Ayaz'ı suçlu çıkaracak.." dedi sinirli bir ses ile.
Haklıydı da..
Berk, "Bu da Sarp gibi çıktı." Ömer montunu düzeltti. "Ben simdi o Bora'nın gelmişini-" derken Asiye onu kolundan yakaladı. "Ömer dur!" dedi.
Ömer, kolunun tutulması şiddeti ile Asiyeye döndü. Bu hikayedeki tek akıllı oydu. Ömer, elini Asiye'den çekti. "Tamam.." dedi istemsizce.
Süsen, çok üzgündü. Onun yüzünden Ayaz yanacaktı. Süsen göz yaşlarını sildi.
2.5 sene önce
Süsen elleri titreye titreye çıktı sınıftan.
Yavşak mıydı bu?
Evet..
Süsen akan gözyaşlarını elinin tersiyle sildi. Düşmemek için dolaba tutundu. Elini boğazına götürdü. Derin nefesler aldı.
Koridorun karşısında çok tanıdık bir ayak sesi vardı. Süsen başını kaldırınca Doruk ve Berk'i gördü.
Süsen gözyaşlarını sildi ve daha derin nefes almaya çalıştı. Ama alamıyordu. Nefesi durmuş gibiydi. Sadece 2 dakika.. En fazla ne olabilir ki?
Doruk, Elini Süsenin yanaklarını koydu. Iki elini Süsenin yanaklarını arasına aldı. Berk, "Ne oldu Süsen?" dedi. Süsen, "Iyiyim.." dedi.
Arkadaşlarına yalan söylemek onu çok acıtmıştı.. Doruk, "Ne demek iyiyim? Ağlıyorsun! Şu haline bak!" dedi. Süsen, derin bir nefes aldı. "Doruk, nefes alamıyorum. Bir bahçeye insek olur mu? Söz veriyorum anlatacağım tamam mı..?" dedi.
Doruk ve Berk onayladı. Doruk, Süsen'in koluna girdi ve onu aşağıya götürdü. Berk, "Siz gidin ben bir wc'ye uğrayıp geliyorum" dedi.
Doruk ve Süsen bahçeye inmek üzere Berk'in bakış açısından ayrıldılar..
Şimdiki Zaman
Berk, Süsene baktı. Süsen, sağ elinin tersiyle ile göz yaşlarını tamamen sildi. Berk, "BUNUN NE ISI VAR BURADA? BU HAPISTE DEGIL MIYDI!?" diyerek sesini yükseltti Süsene.
Süsen fısıltı ile "Bilmiyorum. Allah kahretsin ki hiçbir bok bilmiyorum" dedi.
Ömer, Süsene döndü. "Bu kim?..."
Berk ve Süsen birbirlerine baktılar.
"Anlatılması zor, anlaması ve anlaşılması daha zor.."
Ilahi Bakış Açısı: AsYaz
Asiye ve Ayaz hala oturuyordu. Ayaz, Asiye'nin omzuna başını koymuş öylece duruyorlardı. Sessizliği, Burak Hocanın odasından gelen Bora'nın adımları bozdu.
Bora, odadan çıktı ve arkasından kapıyı kapattı. Ellerini cebine sokup Asiye ve Ayaza doğru yürümeye başladı.
Bora, "Pişt, bad boy aptal çocuk! Kararı açıklayacaklarmış. Hadi bebe hadi!" dedi el kol hareketleri ile.
Ayaz hızla yerinden kalkıp Bora'nın üzerine yürüdü. "Ben senin o elini kolunu varya-" derken Asiye tuttu Ayazı. "Ayaz tamam bırak! Seni kışkırtmaya çalışıyor işte.. Kanma şuna" dedi.
Bora kaş göz hareketi yaptı bu sefer. "Öyle mi kıvırcık? Bak senin simdi edebiyat dersinde iyidir. Ne güzel açıklama yapıyorsun sen öyle ya.." dedi.
Ayaz "Sen harbiden kaşınıyorsun he!" dedi ve üzerine yürüdü. Fakat Asiye yine onu durdurdu. Durdurmasaydı, daha kötü olurdu.
Ayaz, "Asiye bırak!" dedi ama Asiye bırakmadı. Bora kollarını açtı. "Hadi gel lan açtım kollarımı..!" dedi.
Ayaz, "Ya bir de açtım kollarımı diyor!" derken tartışmaya Burak Hoca müdahale etti. "Çocuklar durun! Ayaz sende kendine gel!" dedi.
Ayaz bağırarak, "HOCAM YINE BEN MI SUÇLUYUM?! GELMIS BURADA BANA HALA HAKARETLER EDIYOR BENI KIŞKIRTIYOR! BEN MI KENDIME GELEYİM BE!?" dedi. Asiye, "Ayaz tamam" dedi fısıltı ile.
Burak Hoca, "AYAZ! YETER! GIRIN ICERI!" dedi. Asiye, "Hocam bende gireyim mi?" dedi. Burak Hoca başını olumlu anlamda salladı.
Ayaz, Asiye'nin kulağına "Bak geliyor disiplin." dedi. Asiye komik bir ses ile, "Ya deme şöyle seylerr" dedi. Hepsi içeriye geçtiler.
Ayaz ve Bora koltuğa oturdu. Asiye ise Ayazın arkasında duracaktı. Çünkü o, Ayazın tek sahitiydi.
Burak Hoca, "Ayaz, Filiz Hoca ile birlikte seni suçlu bulduk." dedi.
Asiye, Ayazın sırtını sıvazladı. Sonra ise elini Ayazın omuzuna koydu. Ayaz, elini onun elinin üzerine koydu. 2 saniye sonra geri çekti
Al işte..
SUS!
Suçlusun, kabullen..
Ayaz, gözlerini kapattı. Derin bir nefes aldı. Sonra ise kendini kastı.
Burak Hoca, "Ayaz 5 gün uzaklaştırma aldın oğlum. Yarın gelme okula. Aksi takdirde gelirsen-" derken Ayaz Hocanın sözünü kesti.
Ayaga hızla kalktı ve bağırmaya başladı.
"YA HOCAM ŞAHİDIM BILE VAR! NASIL BEN SUCLUYUM?!!" diye bağırdı. Burak Hoca, "Ayaz otur yoksa hocaya saygısızlıktan tutanak tutarım.." dedi.
Asiye, Ayazı geri oturttu.
Bora ise sırıtıyordu....
Ayaz yandı gene...
****
Selemmee
Bu bölümde Ayaza yazarken o kadar üzüldüm kii :(
Neyse bölüm hakkındaki düşüncelerinizi alayım efenimm 🙂
Bu bölüm AsYaz'a baya sahne verdim.
Çünkü bu bölüm onlar ön plandaydi.🤭
Sizce Ayaza ne olacak??
Bora okuldan atılsın diyenler????
Atılmasın diyenler?????
Nyese see yaa