Artık Mardin bizi bekliyordu....
_______________________________
(Azelden)
Uçağa binmiş ve ilk olarak İstanbul'a gelmiştik nedeni ise Ahirin son anda işlerinin olmasıydı.
Arabaya bindiğimizde eve doğru gittiğimizi sanıyorduk lakin birşey vardı ki ahir sinirle kalktı yerinden o sırada korumalar onu tuttu ardından benide hızla tuttular...
Ahir sinirle " ne oluyor lan burda!!" Dediğinde bir korumanın " sus lan beyefendi Azel hanım ile görüşmek istiyor "adamın ne dediğini anlamamıştık beyefendi denen kişi de kim oluyordu da bizi kaçırıyordu...
Ahirin sinirle kaşlarını çattığını gördüm ve bu yutkunmama sebep olmuştu nedeni ise onu hiç böyle görmemiştim bakışları delici ve yakıcı bir şekilde üzerimde geziyirdu sanki bana 'boran çıkarsa bu sefer onu öldürürüm ' diye bakıyordu ki bunda haklıydı...
Daha sonra geldiğimiz noktaya varmış bulunmaktayız ki bizi hemen indirdiler ve benim aksime onu daha zorluyarak indirdiler...
Ahir sinirle olduğumuz yere bakınca beyninde bir kaç şimşek çakmış gibi oldu.
Birden adamların onu başka yere beni başka yere götürmesi ile şoke olmuştum adamlardan biri ikimize bakarak " eğer ki biriniz bile sorun çıkartırsa öbürünün canına kast etmiş olur bilginiz olsun diye söylüyorum" kısacası biriniz sorun yaratırsa diğeri ölür diyordu ahmak herif.
Girdiğim malikaneye bakınca şaşırmıştım.
Karşımda oturan adam koruma'lara bir el hareketi ile çıkmalarını söylemişti adamlar çıkıp kapıyı kapattı ve masada oturan adamı gördüğümde yüzümde iğrenç ve nefret dolu bakışlar belirdi bu boranın ta kendisiydi bu adam yetmişti artık öldürmek gerekiyorsa bunu yapardım!
Boranın karşısına geçip oturdum ve sinirle ona bakıp " merak ediyorum kocam ile benden alıp veremediğin şey nedir?" Diye sormuştum ve evet kocam kelimesine baskı yapmıştım.
" Tek isteğim beni affetmen ve sürgün kararını geri çekmen olacak " dediğinde delirmiş gibi güldüm bebeğimin katili benden onu yolladığım sürgünü geri çekmemi istiyordu yetmişti artık bu adamın yaptıklarını ve ona bakarak "sen... Sen saplantılı ve bir bebek katilinden başka birşey değilsin" dediğimde yüzü aniden bozulmuştu.
Bana bakarak sıktığı çenesinin arasından" andım olsun sevdiğim demem..."dediğinde bir anda susmuştu lafının devamını getirmiyordu...
Ona bakıp sanki daha da nefret ediyormuşçasına " lafının devamını getiremeyen bir adam için bir zamanlar göz yaşı döktüm ya yazıklar olsun bana değmeyecek bir adama yıllarımı heba etmişim " demiştim ki boran sinrile "la havle " dedi ve bana bakarak "Azel çimen göz-" demesine kalmadan bağırdım ve ona bakarak " o lafı tek bir kişi söyleye bilir o da canımdan çok sevdiğim adam yani senin zorla alı koyduğun Ahir Xozan benim kocam!" Dediğimde sinrile oturduğu yerden kalktı ve bana bakarak " demek onu canından çok seviyorsun hani bizim aşkımız destansıydı hani ne olursa olsun kalbimiz başkası için atmayacaktı ne oldu da bunlar oldu Azel söyle bana o adam ne yaptıda seni bu kadar etkildi bende olmayıp onda olan ne var Çok merak ediyorum doğrusu " dediğinde ona tiksinti ile Bakıp " ne mi var ? Ben söyliyim sevdiği kadını para uğruna bırakmazdı gururu var şerefi var lan en çokta başkasının helaline bakmayacak kadar şerefi var!!" Dediğimde olduğu yerde kalmıştı bana bakarak " başkasının helali ?" Bu bir soru olarak gelmişti soruyu geçiştirmeden " evet ben onun helaliyim ve bunu gayet iyi biliyorsun yahu adam sen olmasaydın şimdi çocuğum yaşıyordu en azından çocuğumun şerefli bir babası olacaktı!" Yüzüne söylediğim bu sözleri ile kaskatı kesilmiş bir biçimde bana bakıyordu...
" Şerefli mi ? " bu adam resmen delirtmişti ama benden daha çok delirmemişti ona bakarak " evet şerefli ve karısını yarı yolda bırakmayacak kadar da mert biri bunu anla boran biz diye birşey yok biz diye birşey kalamadı..."derin bir sessizlik vardı söylediklerimde derin bir anlam vardı...
Boran ile birbirimize bakıyorduk ki ben ne olduğunu anlamadan kapıdan gelen ses ile oaraya döndük...
Birden kapı açılmış ve içeriye elinde silahla giren ahir duruyordu belliydi onada yetmişti artık bu adama daha fazla katlamak istemiyordu...
Boran sinirle ona bakarken ben korkuyla kalkmıştım...
Ahir hızla bize doğru geldi bana bakıp" bulabildiğin güvenilir bir alana saklan Azel çabuk ol " dediğinde hemen ordan uzaklaşacak değildim ve ona sinirle " niye erken geliyorsun ki onu öldürmek benim boynumun borcu aptal o senin değil benim canımı çok yaktı " dediğimde ikiside şaşkınca bana bakıyordu evet doğruydu...
Elime ne zaman aldığım bıçağı bilmeden Boran'a yaklaştım ve gözlerinin içine bakarak karnına geçirdiğim bıçak ile şok olmuşcasına bana bakıyordu ve ona bakarak " bu heba ettiğim göz yaşlarım için " bıçağı çıkartıp karının başka yerine sokunca " bu gençliğimi ve onurumu benden aldığın için " evet onurumu da giderken benden almıştı...
Bıçağı çıkarttım ve kalbine doğru sapladığımda Ahirin " yapma sen katil değilsin Azel elini kana bulama..."demesi bile beni kendime getirmemişti kalbine sapladığım bıçak ile onun gözlerine olabildiğince nefretle baktım ve " bu da varlığına alışamamışken yokluğuna tâbi tutulduğum bebeğim için" demiştim ve onun yere düşen bedeninden sonra Ahir'e doğru döndüm ve hiçbir şey olmamış gibi orayı terk ettim korumalar kendilerine yeni geliyorken içlerinden birine bakarak " ambulansı ara ve bizi burda görmediniz yoksa andım olsun size cehennemi bi zaat kendim yaşatırım " dediğimde adamın yutkunmasını duymuştum ahir hızla beni yakaladı ve malikane'nin bahçesinden çıkmadan durmamı sağladı ve bana birşey demeden sarıldı ben mi bende sarıldım karşılık verdim gönlümü ne zaman kaptırdım ne zaman onun için kendi canımı hiçe saydığımı bilmeden ağladım ve güven veren kollarına büyük bir istekle sarıldım...
Aradan iki dakika geçmişti bir anda bir korumanın silah kaldırdığını gördüğümde hızla Ahir'den ayrılıp onun önüne geçtim ve kalbime aldığım kurşun ile yere yığılacağım sırada güven veren kollarında buldum kendimi bana bakıp " eğer gidersen andım olsun bende peşinen gelirim " dediğini duyduğumda sadece sırıttım ve ölmeden önce söyleyeceğim tek birşey vardı " seni sevmeye başlamıştım dağ ayısı..." Ve koca bir sessizlik...
(Ahir'den)
Eğer ki sevdiğim kadın kollarımda ölseydi kendimi affetmezdim o adamı gördüğüm gibi kucağımda ki karıma sarılarak bağırdım sesim kısılana kadar bağırdım ve Azel'i yavaşça yere indirdikten sonra sinirle elimdeki silahı ona doğrulttum ve kurşun bitene kadar sıktım ona daha sonra sinirimi alamamıştım ama karım daha önemliydi Azel biriciğim...
Üstelik son sözleri 'seni sevmeye başlamıştım dağ ayısı ' olamazdı...
Tebessüm etmiştim ölürken bile bu şekilde gitmek istemesi bir yanımda burukluk varken bir yanım salakça gülüyordu buna...
Hastaneye vardığımızda sinirle bağırdım bu hastane bana aitti yolda haber vermiştim ve anında müdahale için sedye getirilmiş ameliyathane hazırlanmıştı....
Doktorlar çok uğraşmış ve onu zorda olsa yaklaşık 8 saatlik bir ameliyatın sonunda hayatta tutmuşlardı yalnız bir kişi daha hayattaydı onu ben öldürecektim ama Azel kendisi öldürdü Sancaktı...
Güvenle karımı orda bıraktım kapıda ve dışarıda yaklaşık 30 a yakın adamlarım duruyordu...
Bense şimdi karımı bu hale getiren bir kişiden hesap soracaktım hem bebeğimin katilinden hemde bana yaşattıkları şeylerden dolayı o boran itini ben öldürecektim ama yavaş yavaş ve benden merhamet dileyecek kadar çok yalvaracaktı Ahir Xozan kimdi bunu şimdi göreceklerdi karımın canını yakan kişi canından olacaktı yavaş yavaş ölümü bekleyecek ve yalvararak geberip gidecekti....
Hello biliyorum biraz bana kızgınsınız 🥹 ama biraz rahatsız olduğum için ve telefonumu elime almadığım için sınırın dolduğunu görmedim aceleyle bu bölümü yazdım ve birşey daha arkadaşlar ben başka bir kitap daha yazıyorum her iki kitabı da ayarlayıp atarım bu kitabı sonlandırdığımda o kitabı yayınlarım artık hadi bayssss...
Vote 80 yorum 30
Sizleri seviyorum 🤍👋🏻