အချိန်ကမှောင်စပျိုးချိန်လေးဖြစ်တယ်။ အိမ်ထဲမှာ ဖယောင်းတိုင်မီးပြပြလေးကိုထွန်းထားပြီး ရှောင်းကျန့်က ပြတင်းပေါက်ကနေလမင်းကြီးကိုငေးကြည့်နေတယ်။ ရိပေါ်ကတော့ ဖဲကြိုးတွေနဲ့အလုပ်ရှုပ်နေတယ်။ ရှောင်းကျန့်ကအပြင်ကိုငေးရင်း ရိပေါ်ကိုလှည့်မကြည့်ပဲပျင်းတွဲတွဲမေးလိုက်တယ်။
"မင်းဘာလုပ်နေတာလဲ။"
"သခင်လေးအတွက်ဖဲကြိုးလေးတွေလုပ်နေတာ။ "
"ငါမကြိုက်ဘူး။လုပ်မနေနဲ့ "
"ခနလေးပါ။ ဖဲကြိုးအနီလေးနဲ့ဆိုသခင်လေးကသိပ်လိုက်မှာ။"
ရှောင်းကျန့်လှည့်ပြီးမျက်စောင်းထိုးလိုက်တယ်။ တစ်ကယ်ပဲ သူ့ထက်ဖဲကြိုးကိုပိုစိတ်ဝင်စားနေတာပဲ။
"ငါဆံပင်ချည်ရတာမကြိုက်ဘူး။ အဲ့ဖဲကြိုးတွေလည်း မကြိုက်ဘူးလို့။"
ရှောင်းကျန့်ခေါင်းမှာစည်းထားတာတွေကိုဖြေချပစ်တော့ ရိပေါ်ကပြုံးတယ်။
"ဒီအတိုင်းလည်း သခင်လေးကလှတယ်။ ဒါပေမယ့်သူများတွေကပြောလိမ့်မယ်။ ကိုယ့်ဇနီးကိုခေါင်းစည်းလေးတောင်ဆင်မပေးနိုင်ဘူးလားဆိုပြီးလေ။ နောက်တော့ တန်ဖိုးရှိတဲ့ဆံထိုးလေး ဝယ်ပေးပါမယ်။"
ရိပေါ်က ဖဲကြိုးလေးကို လက်စသတ်ကာ သိမ်းလိုက်တယ်။ ထိုအခါရှောင်းကျန့်ကသူ့အနားကပ်လာပြီး ရင်ဘက်ကိုလက်ညိုးလေးနဲ့လာတို့တယ်။
"လောင်ကုန်း"
ရိပေါ်တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးလေးတွေတဖျန်းဖျန်းထသွားပြီးရှောင်းကျန့်ကိုကြည့်လိုက်တော့ ရှောင်းကျန့်မျက်ဝန်းလေးကစိုစွတ်တောက်ပနေတယ်။
"သ သခင်လေး။"
"ငါကမင်းရဲ့ ဇနီးလုပ်မယ်ဆိုမှ ဘယ်လိုခေါ်နေတာလဲ။"
ရိပေါ် တံတွေးတစ်ချက်မျိုချလိုက်တယ်။ သခင်လေးက သူ့ပေါင်ပေါ်ထိ တတ်ထိုင်တော့မလိုအနေထားဖြစ်နေပြီး သူ့ပုခုံးတွေကိုကိုင်လာတယ်။
"ငါတို့ လင်မယားဖြစ်သွားပြီဆိုတော့ ကလေးယူရအောင်။"
ရိပေါ် မျက်လုံးလေး အပေါ်ကိုတစ်ချက်ဝေ့သွားပြီး ခြောက်သွေ့နေတဲ့နှုတ်ခမ်းပါးက တုန်ယင်လာတယ်။
"ကျွန်တော်တို့က ယောက်ျားတွေလေ။ ဘယ်လိုလုပ် ကလေးရမှာလဲ။"
"ယောက်ျားဆိုတာနဲ့လက်လျှော့လိုက်တော့မလို့လား။"
ဖြစ်နိုင်လို့လား။ ရိပေါ် ခေါင်းထဲမေးခွန်းတွေအထပ်လိုက်ဝင်လာတယ်။ သခင်လေးက ပညာတတ်ဆိုတော့ သူဒါတွေသိမှာပဲ။
"လူဆိုတာ ကြိုးစားရင် ဘာမဆိုဖြစ်နိုင်တာပဲ။"
ဟုတ်တယ်။ အဲ့ဒီစကားကိုတော့ ရိပေါ်ကြားဖူးတယ်။ ရိပေါ်ရှောင်းကျန့်ရဲ့ ဆံပင်လေးတွေကိုသပ်တင်ပေးလိုက်ပြီး ပါးလေးကိုရွှတ်ကနဲနမ်းလိုက်တယ်။
"သခင်လေးနဲ့ တူတဲ့အကောင်ပေါက်လေးတွေ အများကြီးလိုချင်တယ်။"
"ငါမွေးပေးမှာပေါ့။...အ့"
ရိပေါ် ရှောင်းကျန့်ရဲ့လည်တိုင်ကို တစ်ချက်ကိုက်ခဲလိုက်တယ်။ အောက်ပိုင်းကိုပွတ်သပ်တော့ သခင်လေးက ဝတ်ရုံရှည်ပဲဝတ်ထားပြီး ဘောင်းဘီမပါဘူး။ သခင်လေးရဲ့အကြံစီကိုသိသွားတော့ သူကသခင်လေးကို ပြုံးတုံ့တုံ့လေးကြည့်လာတယ်။
"ဘာကြည့်တာလဲ။ "
"............"
"မကြည့်နဲ့ဆို.."
ရှောင်းကျန့် ရိပေါ်ရဲ့နှဖူးကိုရိုက်လိုက်တော့ ရိပေါ်က အကြည့်လွှဲသွားတယ်။ တစ်ဆက်တည်း ရှောင်းကျန့်အောက်ပိုင်းလေးက ဘာမှတောင်မလုပ်ရပဲ အဆင်သင့်ဖြစ်နေတာကို စမ်းမိသွားတော့ ရိပေါ်ပြုံးလိုက်တော့တယ်။
"ရယ်ပြန်ပြီလား။ ဘယ်လိုဖြစ်နေလဲ။"
"အ့....မရယ်တော့ဘူး။ "
ရှောင်းကျန့်သူ့ဗိုက်ခေါက်ကိုနာနာလေးဆွဲလိမ်ပစ်လိုက်တယ်။ ရိပေါ်လည်း ရယ်ချင်တာကိုအောင့်ထားပြီး ရှောင်းကျန့်အနားကိုပြန်ကပ်ကာသူ့အရာကို အဝမှာတေ့လိုက်တယ်။ အထဲထိလည်းမရောက်သေးပဲ ဝင်လည်းမဝင်သေး၊ နာမှာလည်းစိုးတာကြောင့် ရိပေါ်ကရှောင်းကျန့်ကိုမဝံ့မရဲကြည့်လိုက်တယ်။ ရှောင်းကျန့်မျက်နှာတစ်ခုလုံးနီရဲနေပြီး မျက်တောင်လေးတွေတဖျက်ဖျက်ခက်လာတယ်။ သူ့အသားချောင်းကြီးက သူ့အဝလေးကိုလာထောက်နေတော့ ရုတ်တရက် တစ်ကိုယ်လုံးရှက်သွေးဖြာသွားတယ်။
"ကျွန် ကျွန်တော်လုပ်လို့ရလား။ "
"မင်း အဲ့တာတွေဘယ်က တတ်လာတာလဲ။"
"မသိဘူး။ အဲ့လိုလုပ်ဖို့အလိုလိုတွန်းအားပေးခံရတာ။"
"လူညာ...."
ရိပေါ်ခေါင်းလေးကုတ်တယ်။ သခင်လေးကလိမ်လို့မရဘူး။
"သ သခင်လေးကိုလက်ထပ်ပြီးတည်းကလေ့လာဖြစ်တာ။"
"မင်း.....အ့..."
ရှောင်းကျန့်ထလာမယ်လုပ်တော့ ရိပေါ်အပေါ်ကနေဖိပြီး သူ့အရာကိုတိုးတင်ပစ်လိုက်တယ်။
"အ့....."
အထဲထိဝင်ဖို့ကို တဖြည်းဖြည်းချင်းပဲချော့သွင်းနေရာ ရှောင်းကျန့်ကရုန်းကန်မှုမရှိပဲသူ့ကျောကိုဖက်တွယ်ထားတယ်။
"အာ့ သခင်လေး....ရှီး...."
"ဟ့ ရိပေါ်...."
အံဝင်ဂွင်ကျဖြစ်သွားတော့ စည်းချက်ညီညီလှုပ်ရှားမှုပြုတယ်။ ရိပေါ်ကအရမ်းသန်မာလွန်းတယ်။ ပထမတော့နာနေပေမယ့် နောက်တော့ပူထူပြီး အတွင်းတစ်နေရာကတစ်ခုခုကိုခံစားလာရတယ်။
"အ့....လောင်ကုန်း......."
ရှောင်းကျန့်ကခါးလေးကော့ပြီး လှလှလေးညည်းတော့ စည်းခုံချင်းထိတဲ့အထိရိပေါ်တိုးဆောင့်တယ်။ ရှောင်းကျန့်က ရိပေါ်ဗိုက်ကြွက်သားတွေကို လက်ကလေးနဲ့တွန်းထားတယ်။ အရှိန်လျှော့စေချင်တာ။ ဒါပေမယ့် ရိပေါ်ဂရုမစိုက်တော့ဘူး။ ရှောင်းကျန့်ဆံပင်လေးတွေယမ်းခါနေအောင် တိုးဆောင့်နေတယ်။ ရှောင်းကျန့်ရဲ့ဝတ်ရုံက အပေါ်ပိုင်းရော အောက်ပိုင်းရောမှာမရှိပဲ ခါးမှာပဲလာစုနေတော့တယ်။ အပေါ်ပိုင်းကိုလည်းရိပေါ်က အလွတ်မပေးပဲကိုက်ခဲစုပ်ယူပြီး အောက်ပိုင်းကိုလည်း လှုပ်ရှားမပျက်ဘူး။
သူ့အပြုမူတွေက ကြမ်းနေပေမယ့် ရှောင်းကျန့်ဆူပူတာမျိုးမလုပ်ဖြစ်ဘူး။
"လောင်ကုန်း....ငါ ငါပြီးတော့မယ်။"
"အင်း.....ပြွတ်..."
ရိပေါ် လှုပ်ရှားမှုကို နှေးလိုက်တယ်။ ဖြေးဖြေးလေးတစ်ချက်ချင်းဆီအသွင်းထုတ်လေးလုပ်တော့ ရှောင်းကျန့် ပါးစပ်လေးဟကာ ခေါင်းမော့သွားတယ်။ သူ့ခြေချောင်းလေးတွေဟာလည်း ကွေးကောက်လာတယ်။
*အ အရမ်းခံစားလို့ကောင်းတယ်။ အ့*
"အား........သခင်လေး...."
တစ်ချိန်လုံး ရှောင်းကျန့်ပုံစံက ရိပေါ်ကို ရူးချင်စိတ်ပါပေါက်တယ်။ အဝတ်ပုံထဲမှာကွေးကောက်ပြီး ညည်းညူနေပုံက သူ့လှုပ်ရှားမှုကို ဘယ်လိုမှ ထပ်မထိန်းနိုင်ပဲ အားပြင်းပြင်းလေး တဒုတ်ဒုတ်မြည်အောင်ဆောင့်လိုက်တာ ရှောင်းကျန့်မျက်လုံးလေးပြူးပြီးကြည့်လာတယ်။
"အာ့ အ.......သခင်လေး။"
ရှောင်းကျန့်မအော်ခင်မှာပဲ ရိပေါ်ရဲ့ပူနွေးတဲ့အရည်တွေဝင်လာပြီး သူ့အပေါ်ပြိုကျလာတယ်။
"သခင်လေး....အရမ်းချစ်တယ်။"
"ဘယ်လောက်ထိလဲ။"
"ဟာ...သေတဲ့ထိပေါ့ဗျ။"
ရှောင်းကျန့်ရိပေါ်ရဲ့ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လိုက်တော့ ရိပေါ်က တယုတယနဲ့ပြန်ဖက်ထားလိုက်တယ်။
"ငါမင်းကို အကြာကြီးစောင့်မကြည့်နိုင်တော့လို့....ငါ့ကိုလွယ်တယ်မထင်နဲ့ ငါ့ကိုလှည့်စားရင် ငါခွင့်မလွတ်ဘူး။"
"ကျွန်တော်ကသာ ကြောက်ရမှာ။ ကျွန်တော်က အစတည်းကရူးသွပ်နေရတဲ့ကောင်ပါဗျာ။"
ရှောင်းကျန့်ဘာစကားမှ ထပ်မပြောတော့ဘူး။ ရိပေါ်ရှောင်းကျန့်ကို မေးချင်တယ်။ သူ့ကိုချစ်လားဆိုတာကိုပေါ့။ သူ့ဇနီးလေးအဖြစ်ဘာလို့ လက်ခံလိုက်တာလဲပေါ့။ ဒါပေမယ့် ဆိုးရွားတဲ့တုန့်ပြန်မှုရလာမှာစိုးတဲ့အတွက် ထပ်မမေးတော့ဘူး။
_________________
ရွာရဲ့လုံခြုံရေးအတွက် ရွာထဲမှာရှိတဲ့အမျိုးသမီးတွေစုပြီး ခြံစည်းရိုးအတွက် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရမယ်။ အမျိုးသားတွေကတော့ တောထဲက သစ်တွေသွားခုတ်ရမယ်ဆိုပြီး ရွာလူကြီးကမောင်းထုတော့ ရိပေါ် သူ့ချစ်ရသူအတွက်စိုးရိမ်ပြီ။ ဘယ်နားသွားဖွက်ထားရမှန်းမသိရောက်ယက်ခက်နေတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ ရွာထဲကအမျိုးသမီးတစ်စုက ရောက်ချလာတယ်။
"ရှောင်းကျဲကျဲ။"
ရှောင်းကျန့်ထလာမယ်လုပ်တော့ ရိပေါ်ကတား လိုက်ပြီး
"မသွားပါနဲ့။ နေမကောင်းဘူးလို့ကျွန်တော်ပြောလိုက်မယ်။"
"မင်းရူးနေလား။ ဒီရွာမှာနေရင် ဒီရွာကအလုပ်လုပ်ရမှာပေါ့။"
"သခင်လေးပင်ပန်းလိမ့်မယ်။"
"အမျိုးသမီးတွေတောင်လုပ်နိုင်တာ ငါလည်းလုပ်နိုင်တယ်။"
"သခင်လေး။"
တစ်ကယ်ပဲဒီလူသားလေးက သူနဲ့ဆိုးတူကောင်းဖက် နေသွားတော့မလို့လား။ တွေးရင်း မရဲတစ်ရဲပျော်မိတယ်။
"ငါ့ကိုသခင်လေးလို့ပဲခေါ်မနေနဲ့....လောင်ကုန်း..."
'ပြွတ်'
ရိပေါ်ရဲ့ပါးလေးကိုသူနမ်းလိုက်တယ်။
"ချစ်တယ်။"
"ဟမ်.."
"မကြားဘူးလား။ လောင်ကုန်းကိုချစ်တယ်လို့။"
ရှောင်းကျန့် ခြင်းတောင်းလွယ်ကာ ထွက်သွားတော့ ရိပေါ်ကျောက်ရုပ်ကြီးလိုပဲကျန်နေခဲ့တယ်။
Zawgyi
အခ်ိန္ကေမွာင္စပ်ိဳးခ်ိန္ေလးျဖစ္တယ္။ အိမ္ထဲမွာ ဖေယာင္းတိုင္မီးျပျပေလးကိုထြန္းထားၿပီး ေရွာင္းက်န႔္က ျပတင္းေပါက္ကေနလမင္းႀကီးကိုေငးၾကည့္ေနတယ္။ ရိေပၚကေတာ့ ဖဲႀကိဳးေတြနဲ႕အလုပ္ရႈပ္ေနတယ္။ ေရွာင္းက်န႔္ကအျပင္ကိုေငးရင္း ရိေပၚကိုလွည့္မၾကည့္ပဲပ်င္းတြဲတြဲေမးလိုက္တယ္။
"မင္းဘာလုပ္ေနတာလဲ။"
"သခင္ေလးအတြက္ဖဲႀကိဳးေလးေတြလုပ္ေနတာ။ "
"ငါမႀကိဳက္ဘူး။လုပ္မေနနဲ႕ "
"ခနေလးပါ။ ဖဲႀကိဳးအနီေလးနဲ႕ဆိုသခင္ေလးကသိပ္လိုက္မွာ။"
ေရွာင္းက်န႔္လွည့္ၿပီးမ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္တယ္။ တစ္ကယ္ပဲ သူ႕ထက္ဖဲႀကိဳးကိုပိုစိတ္ဝင္စားေနတာပဲ။
"ငါဆံပင္ခ်ည္ရတာမႀကိဳက္ဘူး။ အဲ့ဖဲႀကိဳးေတြလည္း မႀကိဳက္ဘူးလို႔။"
ေရွာင္းက်န႔္ေခါင္းမွာစည္းထားတာေတြကိုေျဖခ်ပစ္ေတာ့ ရိေပၚကၿပဳံးတယ္။
"ဒီအတိုင္းလည္း သခင္ေလးကလွတယ္။ ဒါေပမယ့္သူမ်ားေတြကေျပာလိမ့္မယ္။ ကိုယ့္ဇနီးကိုေခါင္းစည္းေလးေတာင္ဆင္မေပးနိုင္ဘူးလားဆိုၿပီးေလ။ ေနာက္ေတာ့ တန္ဖိုးရွိတဲ့ဆံထိုးေလး ဝယ္ေပးပါမယ္။"
ရိေပၚက ဖဲႀကိဳးေလးကို လက္စသတ္ကာ သိမ္းလိုက္တယ္။ ထိုအခါေရွာင္းက်န႔္ကသူ႕အနားကပ္လာၿပီး ရင္ဘက္ကိုလက္ညိုးေလးနဲ႕လာတို႔တယ္။
"ေလာင္ကုန္း"
ရိေပၚတစ္ကိုယ္လုံး ၾကက္သီးေလးေတြတဖ်န္းဖ်န္းထသြားၿပီးေရွာင္းက်န႔္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေရွာင္းက်န႔္မ်က္ဝန္းေလးကစိုစြတ္ေတာက္ပေနတယ္။
"သ သခင္ေလး။"
"ငါကမင္းရဲ႕ ဇနီးလုပ္မယ္ဆိုမွ ဘယ္လိုေခၚေနတာလဲ။"
ရိေပၚ တံေတြးတစ္ခ်က္မ်ိဳခ်လိဳက္တယ္။ သခင္ေလးက သူ႕ေပါင္ေပၚထိ တတ္ထိုင္ေတာ့မလိုအေနထားျဖစ္ေနၿပီး သူ႕ပုခုံးေတြကိုကိုင္လာတယ္။
"ငါတို႔ လင္မယားျဖစ္သြားၿပီဆိုေတာ့ ကေလးယူရေအာင္။"
ရိေပၚ မ်က္လုံးေလး အေပၚကိုတစ္ခ်က္ေဝ့သြားၿပီး ေျခာက္ေသြ႕ေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းပါးက တုန္ယင္လာတယ္။
"ကြၽန္ေတာ္တို႔က ေယာက္်ားေတြေလ။ ဘယ္လိုလုပ္ ကေလးရမွာလဲ။"
"ေယာက္်ားဆိုတာနဲ႕လက္ေလွ်ာ့လိုက္ေတာ့မလို႔လား။"
ျဖစ္နိုင္လို႔လား။ ရိေပၚ ေခါင္းထဲေမးခြန္းေတြအထပ္လိုက္ဝင္လာတယ္။ သခင္ေလးက ပညာတတ္ဆိုေတာ့ သူဒါေတြသိမွာပဲ။
"လူဆိုတာ ႀကိဳးစားရင္ ဘာမဆိုျဖစ္နိုင္တာပဲ။"
ဟုတ္တယ္။ အဲ့ဒီစကားကိုေတာ့ ရိေပၚၾကားဖူးတယ္။ ရိေပၚေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕ ဆံပင္ေလးေတြကိုသပ္တင္ေပးလိုက္ၿပီး ပါးေလးကို႐ႊတ္ကနဲနမ္းလိုက္တယ္။
"သခင္ေလးနဲ႕ တူတဲ့အေကာင္ေပါက္ေလးေတြ အမ်ားႀကီးလိုခ်င္တယ္။"
"ငါေမြးေပးမွာေပါ့။...အ့"
ရိေပၚ ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕လည္တိုင္ကို တစ္ခ်က္ကိုက္ခဲလိုက္တယ္။ ေအာက္ပိုင္းကိုပြတ္သပ္ေတာ့ သခင္ေလးက ဝတ္႐ုံရွည္ပဲဝတ္ထားၿပီး ေဘာင္းဘီမပါဘူး။ သခင္ေလးရဲ႕အႀကံစီကိုသိသြားေတာ့ သူကသခင္ေလးကို ၿပဳံးတုံ႕တုံ႕ေလးၾကည့္လာတယ္။
"ဘာၾကည့္တာလဲ။ "
"............"
"မၾကည့္နဲ႕ဆို.."
ေရွာင္းက်န႔္ ရိေပၚရဲ႕ႏွဖူးကိုရိုက္လိုက္ေတာ့ ရိေပၚက အၾကည့္လႊဲသြားတယ္။ တစ္ဆက္တည္း ေရွာင္းက်န႔္ေအာက္ပိုင္းေလးက ဘာမွေတာင္မလုပ္ရပဲ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတာကို စမ္းမိသြားေတာ့ ရိေပၚၿပဳံးလိုက္ေတာ့တယ္။
"ရယ္ျပန္ၿပီလား။ ဘယ္လိုျဖစ္ေနလဲ။"
"အ့....မရယ္ေတာ့ဘူး။ "
ေရွာင္းက်န႔္သူ႕ဗိုက္ေခါက္ကိုနာနာေလးဆြဲလိမ္ပစ္လိုက္တယ္။ ရိေပၚလည္း ရယ္ခ်င္တာကိုေအာင့္ထားၿပီး ေရွာင္းက်န႔္အနားကိုျပန္ကပ္ကာသူ႕အရာကို အဝမွာေတ့လိုက္တယ္။ အထဲထိလည္းမေရာက္ေသးပဲ ဝင္လည္းမဝင္ေသး၊ နာမွာလည္းစိုးတာေၾကာင့္ ရိေပၚကေရွာင္းက်န႔္ကိုမဝံ့မရဲၾကည့္လိုက္တယ္။ ေရွာင္းက်န႔္မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးနီရဲေနၿပီး မ်က္ေတာင္ေလးေတြတဖ်က္ဖ်က္ခက္လာတယ္။ သူ႕အသားေခ်ာင္းႀကီးက သူ႕အဝေလးကိုလာေထာက္ေနေတာ့ ႐ုတ္တရက္ တစ္ကိုယ္လုံးရွက္ေသြးျဖာသြားတယ္။
"ကြၽန္ ကြၽန္ေတာ္လုပ္လို႔ရလား။ "
"မင္း အဲ့တာေတြဘယ္က တတ္လာတာလဲ။"
"မသိဘူး။ အဲ့လိုလုပ္ဖို႔အလိုလိုတြန္းအားေပးခံရတာ။"
"လူညာ...."
ရိေပၚေခါင္းေလးကုတ္တယ္။ သခင္ေလးကလိမ္လို႔မရဘူး။
"သ သခင္ေလးကိုလက္ထပ္ၿပီးတည္းကေလ့လာျဖစ္တာ။"
"မင္း.....အ့..."
ေရွာင္းက်န႔္ထလာမယ္လုပ္ေတာ့ ရိေပၚအေပၚကေနဖိၿပီး သူ႕အရာကိုတိုးတင္ပစ္လိုက္တယ္။
"အ့....."
အထဲထိဝင္ဖို႔ကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္းပဲေခ်ာ့သြင္းေနရာ ေရွာင္းက်န႔္က႐ုန္းကန္မႈမရွိပဲသူ႕ေက်ာကိုဖက္တြယ္ထားတယ္။
"အာ့ သခင္ေလး....ရွီး...."
"ဟ့ ရိေပၚ...."
အံဝင္ဂြင္က်ျဖစ္သြားေတာ့ စည္းခ်က္ညီညီလႈပ္ရွားမႈျပဳတယ္။ ရိေပၚကအရမ္းသန္မာလြန္းတယ္။ ပထမေတာ့နာေနေပမယ့္ ေနာက္ေတာ့ပူထူၿပီး အတြင္းတစ္ေနရာကတစ္ခုခုကိုခံစားလာရတယ္။
"အ့....ေလာင္ကုန္း......."
ေရွာင္းက်န႔္ကခါးေလးေကာ့ၿပီး လွလွေလးညည္းေတာ့ စည္းခုံခ်င္းထိတဲ့အထိရိေပၚတိုးေဆာင့္တယ္။ ေရွာင္းက်န႔္က ရိေပၚဗိုက္ႂကြက္သားေတြကို လက္ကေလးနဲ႕တြန္းထားတယ္။ အရွိန္ေလွ်ာ့ေစခ်င္တာ။ ဒါေပမယ့္ ရိေပၚဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ဘူး။ ေရွာင္းက်န႔္ဆံပင္ေလးေတြယမ္းခါေနေအာင္ တိုးေဆာင့္ေနတယ္။ ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕ဝတ္႐ုံက အေပၚပိုင္းေရာ ေအာက္ပိုင္းေရာမွာမရွိပဲ ခါးမွာပဲလာစုေနေတာ့တယ္။ အေပၚပိုင္းကိုလည္းရိေပၚက အလြတ္မေပးပဲကိုက္ခဲစုပ္ယူၿပီး ေအာက္ပိုင္းကိုလည္း လႈပ္ရွားမပ်က္ဘူး။
သူ႕အျပဳမူေတြက ၾကမ္းေနေပမယ့္ ေရွာင္းက်န႔္ဆူပူတာမ်ိဳးမလုပ္ျဖစ္ဘူး။
"ေလာင္ကုန္း....ငါ ငါၿပီးေတာ့မယ္။"
"အင္း.....ႁပြတ္..."
ရိေပၚ လႈပ္ရွားမႈကို ေႏွးလိုက္တယ္။ ေျဖးေျဖးေလးတစ္ခ်က္ခ်င္းဆီအသြင္းထုတ္ေလးလုပ္ေတာ့ ေရွာင္းက်န႔္ ပါးစပ္ေလးဟကာ ေခါင္းေမာ့သြားတယ္။ သူ႕ေျခေခ်ာင္းေလးေတြဟာလည္း ေကြးေကာက္လာတယ္။
*အ အရမ္းခံစားလို႔ေကာင္းတယ္။ အ့*
"အား........သခင္ေလး...."
တစ္ခ်ိန္လုံး ေရွာင္းက်န႔္ပုံစံက ရိေပၚကို ႐ူးခ်င္စိတ္ပါေပါက္တယ္။ အဝတ္ပုံထဲမွာေကြးေကာက္ၿပီး ညည္းၫူေနပုံက သူ႕လႈပ္ရွားမႈကို ဘယ္လိုမွ ထပ္မထိန္းနိုင္ပဲ အားျပင္းျပင္းေလး တဒုတ္ဒုတ္ျမည္ေအာင္ေဆာင့္လိုက္တာ ေရွာင္းက်န႔္မ်က္လုံးေလးျပဴးၿပီးၾကည့္လာတယ္။
"အာ့ အ.......သခင္ေလး။"
ေရွာင္းက်န႔္မေအာ္ခင္မွာပဲ ရိေပၚရဲ႕ပူေႏြးတဲ့အရည္ေတြဝင္လာၿပီး သူ႕အေပၚၿပိဳက်လာတယ္။
"သခင္ေလး....အရမ္းခ်စ္တယ္။"
"ဘယ္ေလာက္ထိလဲ။"
"ဟာ...ေသတဲ့ထိေပါ့ဗ်။"
ေရွာင္းက်န႔္ရိေပၚရဲ႕ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္လိုက္ေတာ့ ရိေပၚက တယုတယနဲ႕ျပန္ဖက္ထားလိုက္တယ္။
"ငါမင္းကို အၾကာႀကီးေစာင့္မၾကည့္နိုင္ေတာ့လို႔....ငါ့ကိုလြယ္တယ္မထင္နဲ႕ ငါ့ကိုလွည့္စားရင္ ငါခြင့္မလြတ္ဘူး။"
"ကြၽန္ေတာ္ကသာ ေၾကာက္ရမွာ။ ကြၽန္ေတာ္က အစတည္းက႐ူးသြပ္ေနရတဲ့ေကာင္ပါဗ်ာ။"
ေရွာင္းက်န႔္ဘာစကားမွ ထပ္မေျပာေတာ့ဘူး။ ရိေပၚေရွာင္းက်န႔္ကို ေမးခ်င္တယ္။ သူ႕ကိုခ်စ္လားဆိုတာကိုေပါ့။ သူ႕ဇနီးေလးအျဖစ္ဘာလို႔ လက္ခံလိုက္တာလဲေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဆိုး႐ြားတဲ့တုန႔္ျပန္မႈရလာမွာစိုးတဲ့အတြက္ ထပ္မေမးေတာ့ဘူး။
_________________
႐ြာရဲ႕လုံၿခဳံေရးအတြက္ ႐ြာထဲမွာရွိတဲ့အမ်ိဳးသမီးေတြစုၿပီး ၿခံစည္းရိုးအတြက္ သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ရမယ္။ အမ်ိဳးသားေတြကေတာ့ ေတာထဲက သစ္ေတြသြားခုတ္ရမယ္ဆိုၿပီး ႐ြာလူႀကီးကေမာင္းထုေတာ့ ရိေပၚ သူ႕ခ်စ္ရသူအတြက္စိုးရိမ္ၿပီ။ ဘယ္နားသြားဖြက္ထားရမွန္းမသိေရာက္ယက္ခက္ေနတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ႐ြာထဲကအမ်ိဳးသမီးတစ္စုက ေရာက္ခ်လာတယ္။
"ေရွာင္းက်ဲက်ဲ။"
ေရွာင္းက်န႔္ထလာမယ္လုပ္ေတာ့ ရိေပၚကတား လိုက္ၿပီး
"မသြားပါနဲ႕။ ေနမေကာင္းဘူးလို႔ကြၽန္ေတာ္ေျပာလိုက္မယ္။"
"မင္း႐ူးေနလား။ ဒီ႐ြာမွာေနရင္ ဒီ႐ြာကအလုပ္လုပ္ရမွာေပါ့။"
"သခင္ေလးပင္ပန္းလိမ့္မယ္။"
"အမ်ိဳးသမီးေတြေတာင္လုပ္နိုင္တာ ငါလည္းလုပ္နိုင္တယ္။"
"သခင္ေလး။"
တစ္ကယ္ပဲဒီလူသားေလးက သူနဲ႕ဆိုးတူေကာင္းဖက္ ေနသြားေတာ့မလို႔လား။ ေတြးရင္း မရဲတစ္ရဲေပ်ာ္မိတယ္။
"ငါ့ကိုသခင္ေလးလို႔ပဲေခၚမေနနဲ႕....ေလာင္ကုန္း..."
'ႁပြတ္'
ရိေပၚရဲ႕ပါးေလးကိုသူနမ္းလိုက္တယ္။
"ခ်စ္တယ္။"
"ဟမ္.."
"မၾကားဘူးလား။ ေလာင္ကုန္းကိုခ်စ္တယ္လို႔။"
ေရွာင္းက်န႔္ ျခင္းေတာင္းလြယ္ကာ ထြက္သြားေတာ့ ရိေပၚေက်ာက္႐ုပ္ႀကီးလိုပဲက်န္ေနခဲ့တယ္။