სოფი საღამოს ელენესთან მივიდა იქ რჩებოდა ლევანი კი დათოსთან წავიდა
-ჩემი სიხარული მოსულააა!
ჩაეხუტა ელენე სოფის
-გოგო გუშინ ისეთი დაღლილი ვიყავი თავს ვერ ვწევდი რაა ლევანთან დავრჩი
ელენემ ცალი წარბი აწია და ისე შეხედა
-იცოდე მოგკლავ რამე თუ მოხდაა!
-რა უნდა მომხდარიყო ვერ ხარ?
-კიდეკაი
-შენი და სადაა?
-მთელი დღე ოთახიდან არ გამოდის! ტირის ტირის აღარ შემიძლია კიდე კაი ცალკე ვცხოვრობთ თორემ მშობლები უკვე იეჭვებდნენ რამეს!
-ვაიმე ანა ცოდოა გოგო ვერ დაამშვიდე?!
-ოთახშიც არ მიშვებს არც უჭამია...შენ არ იცი რამდენი ვიწვალე რომ გამოსულიყო მაგრამ ამაოდ...
-მე მივალ...
-მიდი ცადე...
სოფი კარს მიუახლოვდა და დააკაკუნა
-ანა შემომიშვებ?
-სოფი შენ ხარ...
გოგონას სლუქუნი მოესმა და უფრო ეტკინა გული
-ხო მე ვარ შემოვალ რა..
ანამ კარი გაუღო და შეუშვა ელენე კი პირდაღებული დარჩა გარეთ
-ჩემო საწყალოო...
ჩაეხუტა ანას გოგოს უფრო აეტირა საწოლში ჩაემხო სოფი კი სახეზე ეფერებოდა
-ნუ ნერვიულობ საყვარელო შენ რა შუაში ხარ?!
-ჩემი ბრალია რატო ვთქვი საერთოდ ჩემზე დიდი ხართქო
-დათოც ძალიან ანერვიულებულია რაღაც ადგილზე წავიდა გუშინ ლევანი გაეკიდა რასაცქვია ისე შეეშინდა რამე არ დაემართოსო
-რააა? რა ადგილი? მართლა რამე ხოარ დაემართა? ახლა სახლშია?
-დამშვიდი...ყველაფერი რიგზეა...
-დაურეკე რა...
-რა ვუთხრა ანა შენ დაგალაპარაკებ
-არაარაარა მე არა მოიკითხე გთხოოვ...ვნერვიულობ
-კარგიი...
ტელეფონი ამოიღო და "დათიკო ბაბუა" მოძებნა ხო სოფი სულ ასეთ სისულელეებს აწერდა
-ალო...
მოესმა დათოს დაღლილი ხმა
-როგორ ხარ დათო?
ბიჭმა ამოიოხრა
-რავი იმის კვალობაზე რომ ლამის მანქანამ გამიტანა კარგად
-რა?
-გუშინ ისე გზააბნეული დავდიოდი ლამის მანქანამ გამიტანა
-კაი რააა...
-ანასთან ხარ?
სოფიმ ანას შეხედა გოგომ ანიშნა არ უთხრაო
-კი!
სოფიმ ანას ჭკუაზე არ გაიარა რათქმაუნდა
-კაი წავედი მე...
თქვა დათომ
-მოიცა ლევანი არ მოსულა ჯერ?
-უნდა მოვიდეს?
-კიი საადაა?
ანერვიულდა ახლა სოფიც
-ააა მოიცა კარზე კაკუნია მოვიდა მგონი
-დათო რასაც გეტყვის კარგად მოუსმინე
-რა იყოთ სიყვარული ხოარ უნდა ამიხსნას...
და ტელეფონი გაითიშა
-სოფიიი დათო როგორაა?
-კარგად ნუ ნერვიულობ...
-რა სულელი ვარრ...
-ანა გთხოვ ჭამე რამე ნუ ჩავარდი დეპრესიაში დათო მოვა ხომ იცი...
-არ ვიცი...
-იცი მოვა და შენც მიხვდები რომ სისულელეზე ნერვიულობდი...
-არც კი ვიცი სოფი იქნებ ვცდები და არასწორად ნაჩქარევად მოვიქეცი? ხომ იცი რომ შეიძლება გატაცება იყოს?
-ნუ სულელობ და ეგ დათოს არ უთხრა თორემ გააფრენს...
-თვითონ რომ არ ვუყვარდე?
-გაგიჟდი ხო?!
-კიი გაგიჟდა მე საკუთარ დას არ მიშვებს ოთახში და შენ შემოგიშვა!
მოესმათ გარედან ელენეს ხმა და სოფიმაც შემოუშვა
-ანაა ჭამე რააა...
ელენემ შემოიტანა პიცა ოთახში
-გთხოვთ...
-არ შემიძლია ცუდად გავხდები...
-კარგი რა ენერგია გჭირდება ამ წელს ძალიან გადატვირთული ხარ სულ მასწავლებლებთან დარბიხარ ენერგია გჭირდება...
-ეს ერთი კვირა მაინც არსად მივდივარ...
-კარგი რა გეყოფა...
-არ შემიძლია რატო არ გესმით?!
სოფის ტელეფონი აწკრიალდა და გოგომ უცებ დატოვა ოთახი დათოს უპასუხა რომელიც როგორც ჩანს დარბოდა
-სოფი ანა ცუდადააა?!
-დათო სად მირბიხარ?!
-მანდ! ანასთან!
-ცუდადაა...
-ჯანდაბააა!
მოესმა ბიჭის ხმა და ტელეფონიც გაითიშა სოფიმ კი ელენეს ანიშნა გამოდი ოთახიდანო მალე გიჟივით შემოვარდა სახლში დათო
-ანა სადააა?!
-ოთახშ...
ვერც მოასწრო ელენემ სიტყვის დასრულება ისე გავარდა დათო ანას ოთახისკენ და კარი რომ გააღო ასეთ მდგომარეობაში რომ დაინახა გული გაეკაწრა
-ანაააა!
თქვა და გოგოს ჩაეხუტა უცებ მოიქცია მკლავებში ციცქნა გოგო
-მოხვედი...შენ მოხვედი....
-მოვედი ანა მოვედი შენ კიდე ტირი?! აღარ იტირო!
-ლევანმა გითხრა?
-ყველაფერი მითხრა ბოდიში რომ არ მოგისმინე...
-შენ ხომ კარგად ხარ?!
-კარგად ვარ ხომ ხედავ!
უთხრა დათომ და ისევ ძლიერად ჩაიკრა გულში სოფი და ელენე კარებთან იდგნენ და ორივე იღიმოდა
-ვუამე...
თქვა ელენემ
-საყვარლები...
-გეჩედიიი
მხარი გაკრა ელენემ და ორივემ გაიცინა კარი ჩუმად მოკეტეს წყვილი მარტო დატოვეს თვითონ კი ყავა გაიკეთეს
-ეს რა მაჭანკლები გავიჩითეთ მე და ლევანიიი...
თქვა სიცილით სოფიმ
-ხოოო მარა მე თქვენზე უარესი ვარ! სანდროს რა უთხრა ნეტა ლევანმა?
-არ ვიცი ეგ სულ დამავიწყდა...
ელენემ ტელეფონი ამოიღო და სანდროს მიწერა რა გითხრა ლევანმაო სანდრომ არაფერი აღარ დაურეკიაო კიდე ვკითხავო...
ელენეს ჩაეღიმა
-ხომ ხედავ სანდრომ რომ დაურეკა მერე აგიხსნა სიყვარული...
-ლევანი სულელია თურმე პირველი დღიდან ვუყვარვარ! რატო არ მითხრა შტერი!
*...*
ლევანი უკვე თავის სახლში იყო ბედნიერი იყო რომ დათოც დააწყვილა ახლა გიოს ჯერი იყო მაგრამ ძალიან გადაღლილი იყო ძლივს დაჯდა სამეცადინოდ გვერდით ლუდი დაიდო და მოსვა როცა ტელეფონი აწკრიალდა სანდრუშა დაეწერა
-აუუ ჩემიკაი...
ტელეფონს ახლა უპასუხა
-ხო სანდრო
-ბიჭო სოფიზე რა ქენი?!
-კაროჩე რაღაცა უნდა გითხრა და არ გაგიტყდეს?
-მიდი
-მე მიყვარს სოფი ბავშვიბიდან უკვე ათი წელია მიყვარს...და ვერ ვუთხარი შენზე...
მოესმა სანდროს სიცილი
-რა გაცინებს ბიჭო?!
-რადა ვიცოდი რომ გიყვარდა მაგიტო გითხარი მე მომწონსთქო რომ ეგ საკითხი დაგეჩქარებინა და მალე გეთქვა მაგ გოგოსთვის!
-ვინ გითხრა შენ საიდან გაიგე?
-ელენე ხომ ჩემი მეგობარია
-ოხ ელეენეე მოვკლავ და შენც ზედ მიგაყოლებ!
მაინც შვება იგრძნო ლევანმა იმის მიუხედავად რომ სიბრაზე უნდა ეგრძნო მალე გაუთიშეს ერთმანეთს ცოტა მოიკითხეს ერთმანეთი და მერე სანდრომ უთხრა სულ მალე ჩამოვდივარო და ისევ სამეცადინოს დაუბრუნდა ლევანი ღამის სამი საათი იყო რომ დაწვა ტელეფონი აიღო და ფეისბუქზე სოფის გვერდის თვალიერებას შეყვა ბავშვობიდან ისე უყვარდა სოფის ფოტოების თვალიერება მის ტელეფონში მხოლოდ მაგის ფოტოებს მონახავდით...ერთხელ დედამისმა აღმოუჩინა და კატოს ისედაც ძალიან უყვარდა სოფი რომ გაიგო მისი ვაჟი შეყვარებული იყო ამ გოგოზე სულ გაგიჟდა სიხარულით სხვა დედებს არ გავდა ისევე როგორც სოფის დედა თეა ესეც ძალიან თანამედროვე და გამორჩეული იყო...უფროსმა ასათიანმაც თემურმაც მალე შეიტყო ეს ამბავი და სულ ამხნევებდა თავის ვაჟს უთხარი მაგ გოგოსო მაგრამ ლევანს თავისი სადარდელი ჰქონდა წამდაუწუმ ეჭვიანობდა რომ ხედავდა რა თვალებით უყურებდა თითოეული ბიჭი სკოლაში სოფის ბევრჯერ უჩხუბია სოფის გამო თავი რომ ვეღარ მოუთოკია მაგრამ სულ სხვა რამეს იმიზეზებდა რომ არავის გაეგო მის გრძნობებზე...ასე ჩაეძინა ტელეფონი ჩართული დარჩა თან მუსიკები იცვლებოდა და თან სოფის სურათი მოჩანდა ეკრანზე ტელეფონზე ჩახუტებულს ჩაეძინა და დილით თავისი ბიძაშვილის ხმა მოესმა
-არ არსებობსს!
ყვიროდა კესანე
-რა გაყვირებს გოგო!
შეფხიზლდა ლევანი
-ეს გოგო ვინაააა?!
კითხა გოგომ და ტელეფონზე ანიშნა თან გახარებული ფეხებს აბაკუნებდა
-სოფი...
გაირინდა ბიჭი როცა ტელეფონს დახედა და გაეღიმა გულში უჩვეულო სითბო იგრძნო
-სოფიიი რა ლამაზი სახელიაა ვინაა ქრაშიი?!
ლევანს გაეღიმა უფრო და კესანეს შეხედა
-კესო რატო ხარ ჭორიკანა?
-აუუუ ანუ გამოჩნდა ის ერთადერთი?!
-ათი წელია გამოჩნდა
-შე გველაძუა რატო არ მეუბნებოდიი?!
-სოფის ძლივს ვუთხარი გოგო!
-უთხარიიი?! შეყვარებულები ხართ?!
-ხო
-და ამას ახლა უნდა ვიგებდე?!
-როდის მოხვედი?
ახლა გამოერკვა ლევანი
-ახლახან! შენ კი უნივერსიტეტში გაგვიანდება
-ვაიმეე სოფიი!
წამოხტა ლევანი უცებ შევარდა აბაზანაში გამოიცვალა და გავარდა აბაზანიდანაც ჩანთა აიღო ტელეფონიც უცებ აიღო
-სოფი კიარა უნივერსიტეტში გაგვიანდება!
-სოფისთვის უნდა გამეარა!
-წამოვალ მეც!
-წამოდი კაი...
ლევანი და კესანე ერთად შემოაჯდნენ მოპედს და სოფის სახლთან გაჩერდნენ ლევანმა სოფი იკითხა
-გუშინ ელენესთან დარჩა თან უკვე მივიდოდა უნივერსიტეტში...
-ააა კარგით მადლობა თეა დეიდა
-ეს ვინაა შვილო?!
ანიშნა კესანეზე
-ჩემი ბიძაშვილიაა კესანეე გაიცანი ეს სოფის დედაა თეა
-იმდენის მოყოლა მოასწრო უკვე სოფიზე მთელი გზა მაგზე ლაპარაკობდა
თქვა სიცილით კესომ
-საასიამოვნოა შვილოო გვესტუმრეთ ამ დღეებში აუცილებლად!
ლევანი და კესანე ისევ დაჯდნენ მოპედზე და უნივერსიტეტისკენ გააქროლა ბიჭმა მალე მივიდნენ და სოფიმ დაინახა როგორ მოვიდა მისი უსაყვარლესი მამაკაცის მოპედი მის უკან გოგო იჯდა და ლევანს ეხუტებოდა ისეთი ეჭვიანობის ზღვა იგრძნო ცრემლებიც კი წასკდა ელენემ შეხედა
-ამის დედაც...
ამოალუღლუღა ელენემ
-არ ინერვიულო ახლა სოფი ალბად გაუგებრობაა...
-რა არის გაუგებრობაა...ვიღაც გოგო მოიყვანა როცა ჯერ მეც არ ვმჯადრვარ მასთან ერთად...
თქვა სოფიც ცრემლები გადმოყარა და საჭიროოთახისკენ გაიქცა ლევანი კი ელენეს მიუახლოვდა უკან კესანეც მოყვებოდა
-იდიოტო!
უთხრა ელენემ
-მოიცა რა მოხდა?!
ვერაფერი გაიგო ლევანმა
-იცი სოგის როგორ ატკინე გული?
-რა?
-შენი აზრით არ ეტკინებოდა სხვა გოგოსთან ერთად რომ დაგინახავდა?
-სადაა სოფი?!
-ახლა გაინტერესებს?
-მე კესანე ვარ ლევანის ბიძაშვილი...
უხერხულად გაიღიმა გოგომ და ელენს ხელი გაუწოდა
-ჰა?
ახლა ელენეც დაიბნა
-სადაა სოფი?!
-საჭიროოთახში გაიქცა...
უთხრა ელენემ
-აუუ ჩემს გამო კამათი მოუვიდათ...
თქვა წყენით კესანემ
-შენ ბიძაშვილი ხარ?
-ხოო და დილიდან ლევანმა წაიღო ტვინი ყოველ ორ წამში სოფის ახსენებს უკვე ჩემი რძლისვ ფეხის ზომაც კი ვიცი...
გაეცინა ორივეს
-ვაიმეე არადა სოფი გაგიჟდაა...
*...*
სოფი საჭიროოთახის ცივ მეტლახზე იჯდა და ცრემლები მოსდიოდა როცა კარი გაიღო
-სოფიიი! რა გატირებს კაი რაა!
ჩაიმუხლა ბიიწ მასთან და მიიხუტა გოგომ გაწია
-იმ გოგოს ჩაეხუტეე!
-ეგ გოგო ჩემი ბიძაშვილია!
უთხრა უცებ ლევანმა
-რა?
აწია თავი სოფიმაც
-კი ჩემი ბიძაშვილია სხვა არაფერი..
-მართლაა?
-კიი ჩემო ფერია ტყუილად ტირი!