Binalak kong dalawin ang Threads sa araw na yun pero si Nanay ang nagsabi sa akin na siya nalang daw muna ang bahala sa shop. Nawala sa isip ko yung tanging kabuhayan ko. Mabuti nalang at si Nanay ang nagboluntaryo na mag-asikaso para makapagpahinga daw ako ng maayos mula rito.
Dalawang oras lang kami ng mga bata sa apartment ni Farren dahil kailangan din niyang umalis saglit dahil dadalhin pa sa doktor si lola Aneng para sa check-ups nito.
Para hindi na kami makaistorbo pa ay umalis na ako kasama ang mga bata para umuwi sa apartment namin.
Nakaupo ako sa silya sa kusina nang lumapit sakin si Kamp sakin at umupo din sa tabi ko. Iniwan niya si Nillie na mag-isang naglalaro sa sala.
"Oh, bakit ka nandito? Ayaw mo na bang maglaro?" tanong ko habang sinusuklay ang nakatabi niyang buhok sa kanyang mga mata.
Umiling siya bilang sagot. "Kailan pupunta dito si Papa, Mama?" tanong niya sa maliit na boses.
"Hmm, mamaya." I said.
He cocked his head on the side. "Anong mamaya?"
"Mamayang hapon. After nap niyo ni Nillie."
He pouted his lips and then his eyes moved in any directions, he's thinking. That's how he thought—with lips pouting and eyes liked searching for words in any directions he across upon.
Then he smiled with his lips pursed together. "Okay."
Tumaas ang isang balikat ko sa pagtawa sa ginawa niya. He was so cute. I pinched his check softly then combed his hair.
"Gusto mo bang kumain? Ano bang gusto mong kainin natin?" tanong ko.
"Can we have chicken nuggets, Mama?"
I chuckled as I saw how he made cute faces. "Of course. I'll grant that just for this once."
His nose wrinkled when he smiled widely. "Yes! Thank you Mama!" sabi niya.
I nodded and then I kissed his cheek. Tumayo kami at umalis sa kusina para samahan si Nillie sa kanyang paglalaro.
Nang hapon ay naunang gumising si Kamp. Naging aktibo siya ng sabihin ko na dadating ang Papa niya sa hapon. Isang oras lang ang tulog niya pagkatapos ng tanghalian namin. Sobra siyang excited pero hindi ko lang siya pinapakialaman dahil siguro sabik sa ama kaya siya nagkakaganun.
Nang marinig namin ang ugong ng sasakyan sa labas ay biglang dumagundong ang puso ko. Sumilip ako mula sa bintana.
He's finally here.
Inayos ko ang manipis na puting kurtina ng bintana saka tinawag si Kamp. "Kamp, nasa labas na si Papa." anunsyo ko.
Biglang nanlaki ang kanyang mga mata sa kagalakan. Agad niyang iniwan ang nilalarong laruang eroplano sa sofa saka tumakbo papunta sa may pinto. Hindi yun nakalock dahil paggising namin pagkagaling sa pagtulog ay sinarado ko lang ang pinto para mabuksan ni Kamp.
"Dahan-dahan lang baka madapa ka." I warned him.
Agad akong naglakad papunta sa likod ng apartment namin para tignan kung makalat. Wala naman akong nakitang basura na pwedeng itapon, mga sinampay lang namin na damit ang nasa likod.
"Papa! You're here!" I heard Kamp exclaimed.
"Hey my prince." I heard the baritone voice of his father. "Where's your Mama and sister?"
"Nillie is still sleeping and Mama... I think she's at the backdoor cleaning."
I felt proud of Kamp's answer. That kid of ours was smart. Pumasok ako sa may kusina at nakita silang papalapit sa akin. Binuhat pala ni Oxford si Kamp. Nagkalapit agad sila. Hindi na nahihiya sa kanya si Kamp. Mabuti nalang at hindi nahirapan si Oxford na kunin ang loob ng kanyang anak.
"Tapos ka na ba sa appointment mo?" tanong ko pero ilang segundo lang ang nakalipas ay napaisip ako sa tanong ko.
Stupid me.
I looked like his wife asking him how was his day.
Napamangha saglit si Oxford sa tanong ko sa kanya. Hinila niya ang isang silya sa may lamesa saka umupo na nakakandong si Kamp sa kanya. His son was eyeing him, watching him.
"I met an old friend of mine, hindi nagtagal ang pag-uusap namin dahil may pinag-usapan lang kami saglit. But as what I have said that I'd arrange a dinner with my parents, I already got it. Tonight, I'll announce your existence. All of you here." sabi niya.
Huminga ako ng malalim. Bakit parang kinabahan ako?
"Pwede naman si Kamp lang." sagot ko.
His brows furrowed as he narrowed his eyes at me. "And why is that? I can't only just announce my son's existence as you're all connected to him—especially you, Billie. Hindi pwedeng hindi kita banggitin sa mga magulang ko, they'd know that, anyway." sagot niya.
I pursed my lips.
"By the way, I have something to ask to you." he continued.
Pinaalis muna niya si Kamp dahil seryoso yata ang pag-uusapan naming dalawa. Wala akong ideya kung ano. Naglakad lang muna si Kamp papunta sa sala pero nangako naman si Oxford sa bata na makikipaglaro siya rito.
"Ano bang tatanungin mo? Importante ba yan?" Panimula ko.
Tinukod niya ang dalawang braso sa lamesa. "Hindi naman. Tungkol lang kay Nillie."
Ako naman ang kumunot ang noo. "Ano ang tungkol sa anak ko?"
Bumuntong-hininga siya saka bahagyang tinaas ang isang kilay na parang hindi niya nagustuhan ang sinabi ko. "Gusto ko lang malaman kung sino ang ama niya? Baka may pumunta dito at may mag-anunsyo na siya ang ama niya ni Nillie. Baka hindi ko magustuhan kung may pumunta dito, Billie. My son is here. I could be Nillie's father, her carrying my name is not a problem to me."
"Hindi mo kailangan mangamba dahil hindi ko rin naman alam kung sino ang ama ni Nillie. Anak siya ng pinsan ko. Pinaampon sakin si Nillie dahil hindi niya kayang mag-alaga ng bata kaya hindi din siya makakalapit sakin agad."
Pinako niya ang tingin sakin. May namuong pagkamangha sa kanyang mukha. "Until now hindi siya nagpakita?"
I shook my head. My mind had still had that memory. Parang kahapon lang nangyari yung gabing pumunta si Mariza sa apartment at kumatok. May sigarilyo pa ngang hinihithit kahit may kargang bata. Para sakin ay parang pinapatay niya ang bata dahil nagyoyosi siya habang kinakarga ang ilang araw palang na si Nillie.
"Hindi ko makakalimutan ang oras na yun na kumatok ang pinsan ko na may dalang bata. Desperada siyang ibigay sakin kaya ako ang naging nanay ni Nillie."
"What about the father then?"
Kinagat ko ang pisngi ko. Pinakawalan ko ito nang sumagot na ako. "Wala akong ibang alam kundi ang sabi lang sakin ni Mariza ay isang matandang Swiss daw pero hindi siya pinagutan at hindi niya kayang mag-alaga ng bata..."
"So kaya niya binigay ang bata sayo dahil dun?"
Tumango ako. Pinagmasdan ko si Oxford. Oo nga at gwapo siya—hindi ko naman maiwasang hindi tumingin sa kanya pero sa mga sandaling ito ay nahaluan ng pagtataka ang kanyang mukha at parang mayroon siyang gustong sagutin sa kanyang katanongan pero hindi dapat ako mangialam.
Kung ano man ang gumugulo sa kanyang isipan ay sana wala siyang balak na pati si Nillie ay ipakilala niya sa parents niya bilang anak niya dahil hindi naman talaga sila magkadugo. Pero kung sabihin niya na gusto niyang ampunin ang bata para maging sa kanya din ay ano nalang ang iisipin ng parents niya?
Hindi naman kaming dalawa? Walang kami kaya bakit niya aampunin si Nillie kung ganun?
"Tanggap mo naman si Nillie... diba? Pero baka ano pa ang isipin ng parents mo dahil wala tayong relasyon Oxford. Mga magulang lang tayo ni Kamp."
Nagbago ang ekspresyon niya. May humalong pagtataka at kalitohan.
"What?"
"Ang sabi ko ay wala tayong relasyon, hindi mo na sana pang sinabi na aangkinin mo si Nillie bilang sayo." Mariin kong sagot pero katamtaman lang ang lakas ng boses ko para hindi marinig ni Kamp yung pag-uusap namin ng Papa niya.
"Ano bang pinagsasasabi mo? I am trying to enter into your life, that's why I'm doing now because I want to be part of your family too." sagot niya sa malalim niyang boses.
"Pero wala nga tayong relasyon. Anong sasabihin ng ibang tao na nakaapilyedo sayo ang mga bata tapos wala tayong relasyon."
"At ano bang ibig sabihin mo itong ginawa ko sa inyo ngayon? I am now doing the best I could just to enter your life—hindi lang sa mga bata kundi sayo rin." Mariin din niyang sagot pero may halong inis ang kanyang tono.
"Bakit ba, Oxford? Sa tingin mo ay magiging parte ka ng pamilya natin kung wala tayong relasyon?"
Bumuga siya ng marahas na hangin. Tumayo siya mula sa silya. Napatingin si Kamp samin pero hindi nagtangkang lumapit. I just smiled at him to assure everything's going well.
Hinawakan ako ni Oxford sa braso. Pinatayo niya. "Let's talk outside para hindi tayo marinig ng anak natin." sabi niya na nakahawak parin sa braso ko.
Lumingon ako kay Kamp at nakita ko siyang nagpatuloy lang sa paglalaro. "Kamp mag-uusap lang kami ni Papa mo. Kapag dumating si lola ay sabihin mo na nasa likod at nag-uusap okay?" bilin ko.
"Yes Mama." sagot naman ng bata na may maliit na ngiti sa labi.
Sabay kaming lumabas ni Oxford sa likod. Mabuti nalang at hindi madumi sa likod. Nakatayo lang kaming dalawa dahil wala kaming maupuang sa likod ng apartment. May laundry machine at yung ibang gamit namin na nasira ay nasa likod lang inilagay. Ewan ko kung bakit hindi pa tinapon ni Nanay yung mga hindi na nagagamit.
"Billie." Pinatong ni Oxford ang kanyang kamay sa balikat ko.
Pinaharap niya ako gamit ang isang kamay na gumapang paikot sa aking tiyan para paharapin ako. Tinaas niya ang aking mukha para magtama ang aming paningin.
"I don't know if you'd understand me. But to tell you what, I'm going to be a part of this family. Hindi lang din si Kamp ang magiging parte ng pamilya ko kundi kayo rin."
"Pero bakit?" tanong ko.
My heart was leaping inside of my chest. I wanted to know he had feelings for me. Kung totoong sinabi ni Farren denial lang ako ay baka ganun nga. Hindi ko lang matanggap na may gusto ako sa kanya dahil takot akong masaktan.
"Just because I need you guys." Nahihirapan niyang sagot.
"Pero—"
Mabilis na tumama ang labi niya sa labi ko. Nanlaki ang mga mata ko sa gulat. Nanigas ako sa kinatatayuan ko at hindi ko alam kung saan ako kakapit.
Nakapikit siya at marahan na nakadampi ang kanyang kamay sa pisngi ko at yung isa naman ay nasa likod ko at dinidiin ako sa kanya.
Ang mainit na hininga niya ay tumama sa balat ko. Nakiliti ako dahil doon pero mas nagulat ako nang gumalaw ang kanyang labi. He bit my lower lip. Hindi mariin ang pagkagat niya para mabuksan ang bibig ko. I hadn't opened it, I hadn't answered his kisses.
Unti-unti siyang bumitaw sa akin dahil hindi ako sumasagot sa halik niya. Pero akala ko ay lalayo siya sakin.
Dinikit niya ang kanyang noo sa aking noo. Pinulupot niya ang braso sa aking bewang para hindi ako makalayo kung sakaling magtangka akong lumayo mula sa kanya.
"I wanted to kiss you so bad when I first meet you during the night I got you into the hospital but I restrained myself because I didn't want you to get scared of me. But right now, I want to ravish your lips so bad."
I gasped at his desperation.
Kahit kailan ay hindi ko pa siya narinig na ganoon kadesperado.
Dahan-dahan kong inangat uli ang tingin sa kanya pero nang magtama ang aming tingin ay hinuli niya naman ang labi ko. Yung halik niya this time ay hindi ganun kadesperado gaya kanina. Ang gaan ng halik niya. Ang gaan gaya ng isang balahibo.
I gasped his hand gripped my bottom, with that, I just gave him an access to enter my mouth. He explored his tongue inside of it, it's searching for something—searching for my tongue. I wasn't expert tongue fighting but I just followed what he did to me.
Hinapit niya pa ako palapit sa kanya para idiin sa kanya. I moaned when I felt the mountain between his legs. My body heated. Kumapit ako sa kanyang balikat para hindi ako matumba, dahil sa ginagawa niya sakin ay para na akong mapapahiga sa sahig. Mabuti nalang at madilim na sa labas at matataas ang pader. We were saved by the walls.
Umatras ako nang humakbang si Oxford. Tumama ako sa malamig na dingding hindi kalayuan sa pinto. Inangat niya ako para ang dalawang binti ko ay kumapit sa kanyang bewang. Nagpatuloy lang siyang halikan ako. Hindi ko na rin mapigilan ang sarili ko. Nagtitimpi lang din ako.
Napahinto si Oxford sa paghalik nang marinig namin ang boses ni Kamp at ang pagsarado ng pinto.
"Nandyan na yata si Nanay." Natataranta kong sabi sa kalagitnaan ng paghinga.
Ang lalim din ng paghinga ni Oxford. Isang buntong-hininga pa ang pinakawalan niya bago ako tuluyang ibinaba sa sahig. Tinulungan niya akong makatayo ng maayos para hindi ako matumba. My feet were wobbling because of what we did. It's just the first base, what if we really do that? I was sure that it's not just my turned into jelly.
Hinagkan ako ni Oxford sa leeg bago niya ako tinulungan na suklayin ang buhok ko.
Then he settled his lips against my ear. "Let's just break this for now, sweetheart." he whispered.
Goosebumps grew on my skin as his raspy voice whispered to me. Hinalikan niya pa ako sa gilid ng noo ko bago niya ako pinauna sa pagpasok sa loob.
Pagpasok niya ay binati niya si Nanay at nakipaglaro saglit kay Kamp. Paggising ni Nillie—na ang haba ng tulog sa hapon ay umiyak nang maabotang wala si Oxford.
Pumunta ako sa kwarto ko para kunin ang cellphone.
I texted Oxford.
Billie:
Umiyak si Nillie nang malaman wala ka na dito sa apartment.
I said through the text message.
Habang naghihintay sa reply niya ay pumasok lang muna ako sa Instagram app para tumingin sa mga damit na content ng ibang IG user.
I received his reply after three minutes of waiting.
Oxford:
I feel bad. I just got right here at the restaurant. Gusto mo bang i-cancel ko ang dinner namin? May bukas pa naman.
Billie:
Sira ka talaga. Huwag na no. Gawin mo nalang ang gusto mong gawin.
Oxford:
What about Nillie? You said she's crying.
Napinta ko na agad ang kanyang reaksyon. Nag-aalala siya panigurado.
Billie:
Huminto na. Okay na.
Oxford:
Are you sure?
Billie:
Bumalik ka nalang bukas.
Hindi na ako sumagot sa susunod niyang reply. Tumingin lang ako sa IG app dahil marami din akong nakikitang balita tungkol sa mga public figures.
Habang nagsscroll ako ay biglang kumunot ang noo ko nang makita ang post ng Latest. Bago palang yun dahil tatlong oras palang nang maipost.
Socialite and Bombshell Cassidy Reyes was last seen with the country's jewel magnate Oxford Bullecer being inseparable together. It looks like the two of them are slowly getting back together.
May link na naka-attach sa ibaba ng caption. May larawan na nakuha sa kanila. Syempre may makakakuha ng larawan dahil sikat si Cassidy Reyes bilang public figure. Papasok sila sa isang mamahaling restaurant. Nakahawak si Oxford sa likod ni Cassidy Reyes. Pero wala ng ibang larawan nilang dalawa.
Paano?
Kanina lang ay ayos naman kami. Ano ba ang tingin niya sakin? Laruan?
Sa inis ko ay binaba ko ang cellphone. Naiinis ako dahil para niya akong pinaglaruan. Hinalikan niya ako kanina tapos galing pala siya sa ex niya.