Yorum yapmayı ve vote vermeyi unutmayın iyi okumalar🩸🩺
Beyaz doktor önlüğü ile acilden içeriyr giren Rüzgar'ın yanına gidecekken yavşak arkadaşı Tarık girmişti koluna.
O kolunu kırıp münasip bir yerine sokmak vardı. Arada Rüzgar olmasa daha fazlasını da yapabilirdim.
Bunlar yerine yumruğumu sıktım sinirle. Kıskanıyor muyum, yoksa Tarık'a kıl mıydım? Anlayamamıştım.
Ben onlara bakarken Nevra geldi yanıma. Kollarını önünde birleştirip "Bakışlarınla çocuğa mezar kazdın. O mezara yerleştirip selasını okudun. Helal olsun." dedi.
"Ne güzel gerçekte yapamadığımı yapmışım işte."
"Sen baya baya kıskanıyorsun he Rüzgar'ı."
"Bence Tarık'a gıcık olduğum için."
"Tarık'a niye gıcık olasın?"
Nevra'nın sorusuyka kaşlarımı çattım. Bu çocuğa niye gıcıktım? Rüzgar'dan önce adını bile bilmiyordum.
Nevra gür bir kahkaha atınca acildeki hastalar dahil herkes bize bakmıştı. Rüzgar'ın da bakışları sonunda benim olduğum tarafa dönmüştü. Bana bakarak gülümsemiştı ve saçlarını geriye doğru yatırmıştı. Ama her zaman güldüğü şekilde gülmemişti. Resmen flörtöz bir şekilde gülmüştü.
Kafamda onunla ilgili hoş olmayan şeyler geçerken acilden içeriye Arslan girdi. Endişeli yüz ifadesiyle bize bakıyordu.
"Arslan'ın nesi var?"
"Bilmiyorum."
Seri adımlarla Arslan'ın yanına gittik.
"Ne bu halin? İyi misin?"
Nevra'nın sorularıyla sesli bir şekilde yutkundu.
"İki haberim var. İkisi de kötü."
"Bu haline bakılırsa iyi haber vermeyeceğin kesindi."
"Güner'ler katil meselesini öğrenmişler. Dün konsey toplandı ya orada söylemişler. Cadılar da sinirli baya."
"Onlara ne?"
"Dün gece iki ceset daha bulundu. Biri cadı, diğeri de insan."
Arslan derin bir nefes aldı.
"Başınız sağolsun. İkinizin de ayrı ayrı."
Anlamayan bakışlarla Arslan'a bakıyorduk.
"Ne diyorsun oğlum?"
"Ölen cadı, annen öldükten sonra sana bakan Feride Köksüz."
Duyduğum şeyi idrak etmeye çalışıyordum. Feride'yi en son ne zaman gördüğümü hatırlamıyordum bile. Ama annemden sonra bende çok emeği geçmişti.
"Arslan.. diğeri kim?"
Nevra dolan gözleriyle Arslan'a bakarken hayatımda ilk defa Arslan'ın bu kadar zorlandığına şahit oldum.
"Kuzenin Alaz Dörter."
Nevra duyduğu isimle anında bayılınca Arslan belinden tutarak yere düşmesini engellemişti. Kucağındaki Nevra'yı boş bir sedyeye götürken ben öylece onlara bakıyordum.
Siktiğimin katili kimse bir an önce bulmamız gerekiyordu.
Omzuma konan elle sağ tarafıma döndüm. Rüzgar endişeli gözlerle bana bakıyordu.
"İyi misin?"
"Evet. Bir yere gitmem gerekiyor. Benimle gelir misin?"
"Tabi gelirim."
Ben önde Rüzgar arkamda hastaneden dışarıya çıktık. Rüzgar'ın bileğinden tuttum ve hızla gideceğimiz yere geldik.
"Neresi burası?"
"Diğer doğa üstü varlıkları merak etmiştin ya. Bu mahallediklerin hepsi cadı. Annem varken hep buraya gelirdik. Öldükten sonra bir süre daha gelmiştim."
"Niye bu kadar sessiz?"
"Cenaze var çünkü."
"Ha?"
Rüzgar üzgün gözlerle bana bakarken yoldan geçen bir çocuğun bize dik dik baktığını gördüm. O an aklıma birimizin scrubs giydiği birimizde ise beyaz önlük olduğu aklıma geldi.
"Bu üstümüzdekilerle cenazeye katılamayız."
Daha demin bize bakan çocuğu durdurdum. Bence bu yaşta ona temel birkaç büyüğü öğretmişlerdir.
"Çocuk, bir bakar mısın?"
Çocuk durup bize döndü.
"Evet?"
"Rica etsem üstümüzdekileri daha makul kıyafetlere çevirebilir misin?"
Çocuk bir şey demeden elini kaldırdı. Birkaç bir şey söyledi. Üstümüzdekiler siyah takımlara dönüştüğünde bir şey demeden gitmişti.
"Acaba ben o kazada öldüm mü?"
Kaşlarımı çatarak Rüzgar'a döndüm.
"O nereden çıktı şimdi?"
"Az önce ufacık bir cadı kıyafetlerimi değiştirdi. Büyü ile."
Sessiz bir kahkaha atarken belinden tutarak kendime çektim. Saçkarının arasına bir öpücük kondurdum.
"Ölmene izin vermem."
Bana bakıp gülümsemekle yetinmişti.
Ağır adımlarla cenazenin olduğu evin önüne geldik. Derin bir nefes alıp içeriye doğru bir adım attım ama giremedim.
"Ev sahiplerinden birini çağırayım mı?"
"Daha önce girdim ben bu eve."
"O zaman sorun ne?"
"Anlasam bi'."
Rüzgar içeriden çıkıp yanıma geldi. Herkes tek tek içeriye girerken bize bakıyorlardı.
"Pars?"
Arkamızdan gelen sesle döndüm.
"Riya?"
Ona doğru giderek sıkıca sarıldım.
"Başınsağolsun."
"Seninde."
Yanımda duran Rüzgar'a bakarak gülümsedi.
"Tanıştırmayacaksın sanırım bizi."
Rüzgar'ın beline elimi koyarak "Riya. Feride yani cenazesine geldiğimiz kadının oğlu. Bu da Rüzgar." dedim. Rüzgar'a nasıl bir sıfat koyacağıma emin olamamıştım.
Rüzgar gülümseyerek elini uzattı. Riya'da elini uzatarak el sıkıştılar.
"Başınız sağolsun."
"Sağol. Neden içeriye girmiyorsunuz?"
"Giremiyorum."
"Nasıl ya?"
Riya önden biz de arkasında evin kapısına gelmiştik tekrar. Riya içeriye girdikten sonra "İçeriye gelebilirsiniz." dedi. Rüzgar içeriye girdikten sonra bende girmeyi denemiştim. Evet sadece denedim. Giremedim yine.
"Hay. Rüya büyü yapmış. O yüzden giremiyorsun. "
Riya bir şeyler yapıp bana tekrar denemi söyledi. Bu sefer girebilmiştim.
"Kusura bakma. Son olanlardan sonra tedbir almaya çalışmış."
"Görmediniz değil mi olayı?"
Kafasını hayır anlamında salladı.
"Bizi polis aradı. Öyle öğrendik."
Katil neye göre seçiyordu kurbanlarını hâlâ anlamış değildik. Alaz ve Feride'nin ne gibi bir bağı vardı? Yoksa kafasına göre mi seçiyordu?
İçerideki büyük salona girdiğimizde bütün gözler bize döndü. Rüya beni görünce yüzündeki ifade değişti. Nefret dolu bakmaya başladı.
"Ne işi var bunun burada?"
"Rüya sakin olur musun?"
"Olamam. Annemi bir vampir öldürdü. Buna rağmen sen onu eve almışsın."
"Kendiniz söylediniz bir vampir diye. Pars annenizi öldürmedi. Vampir olabilir ama o bir katil değil." diyerek araya girdi Rüzgar. Son cümlesine kadar dediği her şey doğruydu.
"Sen kimsin!?"
Rüya, Rüzgar'a doğru bağırdığında araya girdim.
"O sesini ben kısmadan sen kıs bence Rüya."
"Oy. Bakın Pars bey sıradan bir insanı koruyor. Ne kadar dokunaklı."
"O sıradan bir insan değil."
Rüzgar'ın tam şu an erkek arkadaşım olduğunu söylemek isterdim ama o bunu açık hedef yapardı.
Rüya kaşlarını çatarak bir adım geriye attı.
"Bu o."
Ay şükür yazdım ya..
Buyrunuz kafamdaki katakterleri bırakıyorum.. Tabi ki siz istediğiniz gibi hayal edebilirsiniz.
Pars Kara
Rüzgar Bayır
Arslan Kara
Nevra Dörter
Birce Hazan
Birkan Güner
Bir dahaki bölümde görüşmek üzere minik kaplumbağalarım 🤍🐢