ရိပေါ်နိုးလာတော့ ပေါ့ပါးနေတယ်။ မနေ့ညက သေချာပေါက်အိမ်ပြင်မှာဝက်ဝံအရေခွံခြုံအိပ်ခဲ့တာ။ ခုလည်း ဝက်ဝံအရေခွံကိုခြုံအိပ်နေတုန်းပဲ။ ဒါပေမယ့် အိမ်ပြင်မှာမဟုတ်ဘူး။ ပြီးတော့ သူ့ကိုကျောခိုင်းအိပ်နေသူ
*သ သခင်လေး*
ရိပေါ်အပျော်လုံးစို့ပြီး ထအော်ချင်စိတ်တောင်ပေါက်တယ်။ သခင်လေးက သူနဲ့အတူကပ်ပြီးအိပ်နေတယ်တဲ့လား။ ပြီးတော့ ပွစာကျဲနေတဲ့ မြေခွက်တွေကြောင့် သခင်လေး သူ့ကိုအဖျားကျအောင်ဂရုစိုက်ပေးခဲ့တာပဲဆိုတာသိလိုက်တယ်။ ရိပေါ်ရင်ထဲမှာကြည်နူးပိတိလေးတွေ တရိပ်ရိပ်တတ်လာပြီး အနောက်ကနေ ရှောင်းကျန့်အနံ့လေးကိုခိုးရှုနေတယ်။
ဘာအမွှေးနံ့သာမှ မသုံးထားတဲ့သူ့ပင်ကိုယ်အနံ့လေးကစွဲမက်စရာပဲ။ ရိပေါ်ပထမဆုံး သူ့အနံ့လေးကိုရဖူးတာဖြစ်တယ်။
"အား.....ကျွတ်ကျွတ်"
ရှောင်းကျန့်အော်သံကြောင့်ရိပေါ် ချက်ချင်းထကာ ရှောင်းကျန့်အရှ့မှာဒူးထောက်လိုက်တယ်။
"သခင်လေး....တောင်းပန်ပါတယ်။"
"အရိုးတွေလွဲကုန်ပြီလားမသိဘူး။ သေတော့မှာပဲ။ ကျဉ်းကျပ်လိုက်တာ။ တစ်ညလုံးဒုက္ခတွေကြီးပဲ။"
"နောက်မဖြစ်စေရပါဘူး။ သခင်လေး။"
"တော်တော်ဒုက္ခပေးတဲ့ကောင်။"
"တော်တော်လေး ပင်ပန်းခဲ့မှာပဲ။ ကျွန်တော့်အသက်ကို သခင်လေးကယ်ပေးလို့ကျေးဇူးတင်တယ်။"
"ကျေးဇူတင်စရာမလိုဘူး။ ငါမင်းကိုအသုံချဖို့လိုအပ်သေးလို့။"
ခုနကပျော်နေတာလေးတွေဘယ်ပျောက်သွားမှန်းမသိပဲရိပေါ်မျက်နှာလေးညိုးသွားတယ်။
"အဟမ်း...မနက်စာမရှာသေးဘူးလား။"
"ဟုတ်ကဲ့ သခင်လေး။ ဒါနဲ့ဒီနေ့ကျွန်တော့်အဖေကို သွားရှာမလို့။"
"မင်းအဖေကိုရှာပြီး ဘာလုပ်မှာလဲ။ မင်းအဖေလည်း ငမွဲပဲမဟုတ်လား။ သူမွဲလို့မင်းခုလိုဘဝနဲ့နေရတာလေ။"
"အနည်းဆုံးတော့ အလုပ်ဖြစ်ဖြစ်နေစရာဖြစ်ဖြစ်ရမှာပဲလေ။ သခင်လေးကိုကျွန်တော်ဒီအတိုင်းမထားနိုင်ဘူး။"
ရှောင်းကျန့် ရုတ်တရက်တိတ်ဆိတ်သွားပြီး
"ပါးနဲ့မားကိုသတိရတယ်။"
"သခင်လေးကို လုံခြုံတဲ့နေရာပို့ပြီးရင် ကျွန်တော် သွားစုံစမ်းပေးပါမယ်။"
ရိပေါ် မနက်စာစီစဉ်ပေးပြီးစုန့်တိုင်းပြည်ဖက်ကိုထွက်လာတယ်။ သူစုန့်တိုင်းပြည်ကထွက်လာတာ ငါးနှစ်အရွယ်ဆိုတော့ ရေးတေးတေးတော့မှတ်မိတယ်။ သူ့အဖေကိုတော့ သေချာလေးမှတ်မိမယ်ထင်တယ်။ စုန့်တိုင်းပြည်ကိုရောက်ဖို့ ၂ နာရီလောက်သာခရီးဆက်ရတာမို့ အချိန်တိုတွင်းမှာပဲ ရိပေါ်ရောက်တယ်။
စုန့်တိုင်းပြည်ရောက်တော့ သူနေခဲ့တဲ့နေရာလေးဆီ ရိပေါ်စမ်း တဝါးဝါးပဲ ခရီးဆက်လာတယ်။ အရင်ကလို ဝါးလုံးကာ၊ ဖက်ရွက်မိုး တွေမဟုတ်တော့တာကြောင့် ရိပေါ်မျက်စိလည်ရတယ်။ အိမ်တော်တော်များများက ရွံ့တွေကိုဖုတ်ပြီး ဆောက်ထားတယ်။ အမိုးကိုတော့ သပ်ရပ်ပြီးကျစ်လစ်တဲ့ ဓနိတွေနဲ့မိုးထားတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ အာလူးတွေကိုအမြစ်ကဆွဲနှုတ်လာပြီး လက်နှစ်ဖက်ကကိုင်ထားတဲ့ လူကြီးကသူ့ကိုငေးမောနေတယ်။ ဒါဟာ သူ့အဖေဆိုတာ ၅၀ % လောက်သေချာတယ်။ အဲ့ဒီလူက သူ့ဆီလျှောက် လာတော့ လက်တွေတုန်နေတာသတိထားမိတယ်။
"လူလေး မင်းကိုအရင်ကမတွေ့ဖူးဘူး။ "
ရိပေါ် သူ့အဖေကို နာကျည်းရမယ်လို့မှတ်ထားပေမယ့် တစ်ကယ်တမ်းက အဲ့လိုခံစားချက်မရခဲ့ဘူး။ သူ့အဖေက သူ့ကိုကြည့်ရင်း မျက်ရည်ဝဲလာတယ်။ ပြီးတော့ ဒူးထောက်ချလိုက်တယ်။
"သား သားလေးမဟုတ်လား။ ပါးကိုခွင့်လွှတ်ဖို့ ပြန်လာတာ မဟုတ်လားဟင်။"
ရိပေါ်ပြောစရာစကားပျောက်နေတယ်။ ပြီးတော့သခင်လေးက တစ်ယောက်တည်းကျန်ခဲ့တာ အမြန်ပြန်မှရမယ်။ ဒါကြောင့်သူ့အဖေကို မ ထူလိုက်တယ်။
"ကျွန်တော်အိမ်ပြန်လာတာ။"
ရိပေါ်အဖေက ခေါင်းကို တစ်ဆက်ဆက်ညိမ့်ပြတယ်။
"ပါးအရင်လိုမဟုတ်တော့ဘူး။ အိမ်ထောင်ဦးစီးပီသနေပြီ။ အိမ်ကိုလည်း မိုးယိုအောင်မထားတော့ဘူး။ မင်းတို့သားအမိမရှိပေမယ့် အမြဲ ထမင်းတွေပိုချက်ထားတယ်။ အဝတ်စားတွေလည်းဝယ်ထားတယ်။ ပြီးတော့လေ။ သားကဘယ်အရွယ်လောက်ကြီးပြီလဲဆိုတာ မသိတော့ ပိတ်စတွေပဲဝတ်ထားဖြစ်တယ်။ ကြည့်ပါဦး ထွားလိုက်တာ။ "
အာလူးတွေကိုပစ်ချပြီး သူ့ကို ကိုင်ကြည့်နေတဲ့ အဖေဖြစ်သူကိုမြင်တော့ စိတ်ကောင်းပေ။ အဝတ်စားတွေနွမ်းဖက်ပြီး လက်တွေက အရည်ထူပေပွနေတယ်။ အလုပ်ကိုပဲ ဖိလုပ်ပြီး မယားနဲ့သားအတွက်အပြစ်တွေကိုပေးဆပ်နေပုံပဲ။
"ပါး..."
ရိပေါ်က ပါးလို့ခေါ်တော့ မမျော်လင့်ထားတဲ့ ဆုကြီးရသလို အရည်လဲ့နေတဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့မော့ကြည့်နေတယ်။
"ကျွန်တော် သခင်လေးကိုသွားခေါ်ဦးမယ်။"
"ဘယ်သူလဲ။"
"ကျွန်တော့်ကျေးဇူးရှင်လို့ သိထားရင်ရပါပြီ။"
"ကောင်းပြီ။ ပါပါးစောင့်နေမယ်။"
ရိပေါ်အိမ်ထဲတောင်ဝင်မကြည့်ပါပဲ ချက်ချင်းပြန်သွားတယ်။
_______
စောင့်နေရတဲ့ ရှောင်းကျန့်ကတော့ မိုးချုပ်လေ ကြောက်စိတ်ပိုလာလေပဲ။ ရိပေါ်ကိုဒီထက်ကောင်းကောင်းလေးဆက်ဆံပေးရမယ်။ သူ့ကိုတောထဲမှာ ပစ်သွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ သူမရှိပဲ တစ်ညတောင်မအိပ်ရဲဘူး။ ရိပေါ်ဘာလို့ပြန်မလာသေးတာလဲ။ တစ်ယောက်ယောက်များ ဖမ်းသွားပြီလား။
"သခင်လေး......သခင်လေး......"
"ဟင်! ရိပေါ်အသံပဲ ဘာလို့မဝင်လာပဲ အော်ခေါ်နေတာလဲ။"
တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ တောကြီးထဲမှာ ရိပေါ်အသံကြီးက ထီးထီးကြီး ကျယ်နေတယ်။
"သခင်လေးရေ ထွက်လာပါဦး...."
ရှောင်းကျန့်တုံ့ဆိုင်းမနေပဲ ထွက်လာတော့ ရိပေါ်က တစ်ဖက်ချောင်း မှာမက်တပ်ရပ်နေတယ်။
"သခင်လေး လာလေ။"
"မင်းကဘာလို့မလာတာလဲ။ ညဘက်ကြီး ဘာလို့အော်နေတာလဲ။"
"သခင်လေးကိုပြစရာရှိတယ်။ အဲ့ရေတွေကိုဖြတ်လာခဲ့ပါ။"
ရှောင်းကျန့်လည်း ရိပေါ်လုပ်ရပ်ကိုအံ့အားသင့်ပြီး ရေကန်ဆီသို့လျှောက်လာတယ်။
"ရိပေါ် မင်းထူးဆန်းတာတွေမလုပ်နဲ့ "
ညကလည်းအတော်မှောင်နေပြီး ပတ်ဝန်းကျင်က ခြောက်ခြားစရာကို ဘာတွေအရူးထနေတာလဲ။
"မီးတုတ်ကြီး ထားခဲ့သခင်လေး။"
ရှောင်းကျန့် သစ်ပင်တစ်ပင်ဂွကြားမှာ မီးတုတ်ကိုညှပ်ပြီး ရိပေါ်ကိုပြန်ကြည့်တော့ သူ့ကိုပြုံးပြနေတယ် ။ သွားတွေအကုန်ဖြဲပြီးပြုံးနေတဲ့ရိပေါ်ကို ပထမဆုံးမြင်ဖူးတာပဲ။ ပြီးတော့အဲ့အပြုံးက ဘာလို့ကြောက်ဖို့ကောင်းတယ်လို့မြင်နေရတာလဲ။
ရှောင်းကျန့်ရေထဲကိုဆင်းလိုက်ချိန်မှာတော့
"ဒုတ်"
"ဟင်"
ရိပေါ်ရဲ့ရင်အုံတည့်တည့်ကို မြှားတစ်စင်းကလာစိုက်ပြီး ရိပေါ်လဲကျသွားတယ်။ရှောင်းကျန့် ဆက်ကြည့်မနေပဲ ရေထဲကိုဆင်းပြီးချောင်းကိုဖြတ်ကူးတယ်။
"ဟင့်အင်း။ ရိပေါ်မသေရဘူး။ ငါ့ကိုမထားခဲ့နဲ့။ ငါကြောက်တယ်။ ငါမင်းကိုလိုအပ်တယ်။"
ရှောင်းကျန့် လဲနေတဲ့ရိပေါ်ကို ကိုင်မယ်လုပ်လိုက်ရာ
"အမလေး..."
"သခင်လေး."
လဲနေတာက ရိပေါ်မဟုတ်တော့ပဲ ကျားကြီးတစ်ကောင်ဖြစ်နေတယ်။ ရိပေါ်က အနောက်ကနေ လေးနဲ့မြှားကို ကိုင်လျှက်ရပ်နေတယ်။
"သခင်လေး။"
"ဘာတွေလဲ ဘာဖြစ်တာလဲ။"
"သခင်လေး စိတ်အေးအေးထားပါ။"
"ရှောင်းကျန့် ရိပေါ်ရဲ့ လက်မောင်းကိုတင်းနေအောင်ဆုပ်ပြီး ဖြစ်သမျှကို တုန်တုန်ယင်ယင် ပြောပြတယ်။"
"တောခြောက်တာ။"
"ဘာ!!!"
ရှောင်းကျန့် နှလုံးသားကို လင်ကွင်းနဲ့တဖျန်းဖျန်းရိုက်နေသလိုပါပဲ။
"ကျွန်တော်တို့ ဒီမှာမနေသင့်တော့ဘူး။"
"ငါ ငါကြောက်တယ်။"
တစ်ကိုယ်လုံး စိုနေပြီး ဒူးတုန်နေတဲ့ရှောင်းကျန့်ကိုကြည့်ပြီး ရိပေါ်ပြုံးလိုက်မိတယ်။ သူကြောက်နေချိန် ပြုံးလိုက်ရတာကို အားနာသလိုဖြစ်သွားမိတယ်။
"ငါ့ကိုချီသွား။"
ရိပေါ်တုန့်ဆိုင်းမနေပဲ ရှောင်းကျန့်ကို ကောက်ပွေ့လိုက်တယ်။
Zawgyi
ရိေပၚနိုးလာေတာ့ ေပါ့ပါးေနတယ္။ မေန႕ညက ေသခ်ာေပါက္အိမ္ျပင္မွာဝက္ဝံအေရခြံၿခဳံအိပ္ခဲ့တာ။ ခုလည္း ဝက္ဝံအေရခြံကိုၿခဳံအိပ္ေနတုန္းပဲ။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ျပင္မွာမဟုတ္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ သူ႕ကိုေက်ာခိုင္းအိပ္ေနသူ
*သ သခင္ေလး*
ရိေပၚအေပ်ာ္လုံးစို႔ၿပီး ထေအာ္ခ်င္စိတ္ေတာင္ေပါက္တယ္။ သခင္ေလးက သူနဲ႕အတူကပ္ၿပီးအိပ္ေနတယ္တဲ့လား။ ၿပီးေတာ့ ပြစာက်ဲေနတဲ့ ေျမခြက္ေတြေၾကာင့္ သခင္ေလး သူ႕ကိုအဖ်ားက်ေအာင္ဂ႐ုစိုက္ေပးခဲ့တာပဲဆိုတာသိလိုက္တယ္။ ရိေပၚရင္ထဲမွာၾကည္ႏူးပိတိေလးေတြ တရိပ္ရိပ္တတ္လာၿပီး အေနာက္ကေန ေရွာင္းက်န႔္အနံ႕ေလးကိုခိုးရႈေနတယ္။
ဘာအေမႊးနံ႕သာမွ မသုံးထားတဲ့သူ႕ပင္ကိုယ္အနံ႕ေလးကစြဲမက္စရာပဲ။ ရိေပၚပထမဆုံး သူ႕အနံ႕ေလးကိုရဖူးတာျဖစ္တယ္။
"အား.....ကြၽတ္ကြၽတ္"
ေရွာင္းက်န႔္ေအာ္သံေၾကာင့္ရိေပၚ ခ်က္ခ်င္းထကာ ေရွာင္းက်န႔္အရွ႕မွာဒူးေထာက္လိုက္တယ္။
"သခင္ေလး....ေတာင္းပန္ပါတယ္။"
"အရိုးေတြလြဲကုန္ၿပီလားမသိဘူး။ ေသေတာ့မွာပဲ။ က်ဥ္းက်ပ္လိုက္တာ။ တစ္ညလုံးဒုကၡေတြႀကီးပဲ။"
"ေနာက္မျဖစ္ေစရပါဘူး။ သခင္ေလး။"
"ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေပးတဲ့ေကာင္။"
"ေတာ္ေတာ္ေလး ပင္ပန္းခဲ့မွာပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္အသက္ကို သခင္ေလးကယ္ေပးလို႔ေက်းဇူးတင္တယ္။"
"ေက်းဇူတင္စရာမလိုဘူး။ ငါမင္းကိုအသုံခ်ဖိဳ႕လိုအပ္ေသးလို႔။"
ခုနကေပ်ာ္ေနတာေလးေတြဘယ္ေပ်ာက္သြားမွန္းမသိပဲရိေပၚမ်က္ႏွာေလးညိုးသြားတယ္။
"အဟမ္း...မနက္စာမရွာေသးဘူးလား။"
"ဟုတ္ကဲ့ သခင္ေလး။ ဒါနဲ႕ဒီေန႕ကြၽန္ေတာ့္အေဖကို သြားရွာမလို႔။"
"မင္းအေဖကိုရွာၿပီး ဘာလုပ္မွာလဲ။ မင္းအေဖလည္း ငမြဲပဲမဟုတ္လား။ သူမြဲလို႔မင္းခုလိုဘဝနဲ႕ေနရတာေလ။"
"အနည္းဆုံးေတာ့ အလုပ္ျဖစ္ျဖစ္ေနစရာျဖစ္ျဖစ္ရမွာပဲေလ။ သခင္ေလးကိုကြၽန္ေတာ္ဒီအတိုင္းမထားနိုင္ဘူး။"
ေရွာင္းက်န႔္ ႐ုတ္တရက္တိတ္ဆိတ္သြားၿပီး
"ပါးနဲ႕မားကိုသတိရတယ္။"
"သခင္ေလးကို လုံၿခဳံတဲ့ေနရာပို႔ၿပီးရင္ ကြၽန္ေတာ္ သြားစုံစမ္းေပးပါမယ္။"
ရိေပၚ မနက္စာစီစဥ္ေပးၿပီးစုန႔္တိုင္းျပည္ဖက္ကိုထြက္လာတယ္။ သူစုန႔္တိုင္းျပည္ကထြက္လာတာ ငါးႏွစ္အ႐ြယ္ဆိုေတာ့ ေရးေတးေတးေတာ့မွတ္မိတယ္။ သူ႕အေဖကိုေတာ့ ေသခ်ာေလးမွတ္မိမယ္ထင္တယ္။ စုန႔္တိုင္းျပည္ကိုေရာက္ဖို႔ ၂ နာရီေလာက္သာခရီးဆက္ရတာမို႔ အခ်ိန္တိုတြင္းမွာပဲ ရိေပၚေရာက္တယ္။
စုန႔္တိုင္းျပည္ေရာက္ေတာ့ သူေနခဲ့တဲ့ေနရာေလးဆီ ရိေပၚစမ္း တဝါးဝါးပဲ ခရီးဆက္လာတယ္။ အရင္ကလို ဝါးလုံးကာ၊ ဖက္႐ြက္မိုး ေတြမဟုတ္ေတာ့တာေၾကာင့္ ရိေပၚမ်က္စိလည္ရတယ္။ အိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ႐ြံ႕ေတြကိုဖုတ္ၿပီး ေဆာက္ထားတယ္။ အမိုးကိုေတာ့ သပ္ရပ္ၿပီးက်စ္လစ္တဲ့ ဓနိေတြနဲ႕မိုးထားတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ အာလူးေတြကိုအျမစ္ကဆြဲႏႈတ္လာၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကကိုင္ထားတဲ့ လူႀကီးကသူ႕ကိုေငးေမာေနတယ္။ ဒါဟာ သူ႕အေဖဆိုတာ ၅၀ % ေလာက္ေသခ်ာတယ္။ အဲ့ဒီလူက သူ႕ဆီေလွ်ာက္ လာေတာ့ လက္ေတြတုန္ေနတာသတိထားမိတယ္။
"လူေလး မင္းကိုအရင္ကမေတြ႕ဖူးဘူး။ "
ရိေပၚ သူ႕အေဖကို နာက်ည္းရမယ္လို႔မွတ္ထားေပမယ့္ တစ္ကယ္တမ္းက အဲ့လိုခံစားခ်က္မရခဲ့ဘူး။ သူ႕အေဖက သူ႕ကိုၾကည့္ရင္း မ်က္ရည္ဝဲလာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒူးေထာက္ခ်လိဳက္တယ္။
"သား သားေလးမဟုတ္လား။ ပါးကိုခြင့္လႊတ္ဖို႔ ျပန္လာတာ မဟုတ္လားဟင္။"
ရိေပၚေျပာစရာစကားေပ်ာက္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့သခင္ေလးက တစ္ေယာက္တည္းက်န္ခဲ့တာ အျမန္ျပန္မွရမယ္။ ဒါေၾကာင့္သူ႕အေဖကို မ ထူလိုက္တယ္။
"ကြၽန္ေတာ္အိမ္ျပန္လာတာ။"
ရိေပၚအေဖက ေခါင္းကို တစ္ဆက္ဆက္ညိမ့္ျပတယ္။
"ပါးအရင္လိုမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အိမ္ေထာင္ဦးစီးပီသေနၿပီ။ အိမ္ကိုလည္း မိုးယိုေအာင္မထားေတာ့ဘူး။ မင္းတို႔သားအမိမရွိေပမယ့္ အၿမဲ ထမင္းေတြပိုခ်က္ထားတယ္။ အဝတ္စားေတြလည္းဝယ္ထားတယ္။ ၿပီးေတာ့ေလ။ သားကဘယ္အ႐ြယ္ေလာက္ႀကီးၿပီလဲဆိုတာ မသိေတာ့ ပိတ္စေတြပဲဝတ္ထားျဖစ္တယ္။ ၾကည့္ပါဦး ထြားလိုက္တာ။ "
အာလူးေတြကိုပစ္ခ်ၿပီး သူ႕ကို ကိုင္ၾကည့္ေနတဲ့ အေဖျဖစ္သူကိုျမင္ေတာ့ စိတ္ေကာင္းေပ။ အဝတ္စားေတြႏြမ္းဖက္ၿပီး လက္ေတြက အရည္ထူေပပြေနတယ္။ အလုပ္ကိုပဲ ဖိလုပ္ၿပီး မယားနဲ႕သားအတြက္အျပစ္ေတြကိုေပးဆပ္ေနပုံပဲ။
"ပါး..."
ရိေပၚက ပါးလို႔ေခၚေတာ့ မေမ်ာ္လင့္ထားတဲ့ ဆုႀကီးရသလို အရည္လဲ့ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႕ေမာ့ၾကည့္ေနတယ္။
"ကြၽန္ေတာ္ သခင္ေလးကိုသြားေခၚဦးမယ္။"
"ဘယ္သူလဲ။"
"ကြၽန္ေတာ့္ေက်းဇူးရွင္လို႔ သိထားရင္ရပါၿပီ။"
"ေကာင္းၿပီ။ ပါပါးေစာင့္ေနမယ္။"
ရိေပၚအိမ္ထဲေတာင္ဝင္မၾကည့္ပါပဲ ခ်က္ခ်င္းျပန္သြားတယ္။
_______
ေစာင့္ေနရတဲ့ ေရွာင္းက်န႔္ကေတာ့ မိုးခ်ဳပ္ေလ ေၾကာက္စိတ္ပိုလာေလပဲ။ ရိေပၚကိုဒီထက္ေကာင္းေကာင္းေလးဆက္ဆံေပးရမယ္။ သူ႕ကိုေတာထဲမွာ ပစ္သြားရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ သူမရွိပဲ တစ္ညေတာင္မအိပ္ရဲဘူး။ ရိေပၚဘာလို႔ျပန္မလာေသးတာလဲ။ တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား ဖမ္းသြားၿပီလား။
"သခင္ေလး......သခင္ေလး......"
"ဟင္! ရိေပၚအသံပဲ ဘာလို႔မဝင္လာပဲ ေအာ္ေခၚေနတာလဲ။"
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ေတာႀကီးထဲမွာ ရိေပၚအသံႀကီးက ထီးထီးႀကီး က်ယ္ေနတယ္။
"သခင္ေလးေရ ထြက္လာပါဦး...."
ေရွာင္းက်န႔္တုံ႕ဆိုင္းမေနပဲ ထြက္လာေတာ့ ရိေပၚက တစ္ဖက္ေခ်ာင္း မွာမက္တပ္ရပ္ေနတယ္။
"သခင္ေလး လာေလ။"
"မင္းကဘာလို႔မလာတာလဲ။ ညဘက္ႀကီး ဘာလို႔ေအာ္ေနတာလဲ။"
"သခင္ေလးကိုျပစရာရွိတယ္။ အဲ့ေရေတြကိုျဖတ္လာခဲ့ပါ။"
ေရွာင္းက်န႔္လည္း ရိေပၚလုပ္ရပ္ကိုအံ့အားသင့္ၿပီး ေရကန္ဆီသို႔ေလွ်ာက္လာတယ္။
"ရိေပၚ မင္းထူးဆန္းတာေတြမလုပ္နဲ႕ "
ညကလည္းအေတာ္ေမွာင္ေနၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္က ေျခာက္ျခားစရာကို ဘာေတြအ႐ူးထေနတာလဲ။
"မီးတုတ္ႀကီး ထားခဲ့သခင္ေလး။"
ေရွာင္းက်န႔္ သစ္ပင္တစ္ပင္ဂြၾကားမွာ မီးတုတ္ကိုညွပ္ၿပီး ရိေပၚကိုျပန္ၾကည့္ေတာ့ သူ႕ကိုၿပဳံးျပေနတယ္ ။ သြားေတြအကုန္ၿဖဲၿပီးၿပဳံးေနတဲ့ရိေပၚကို ပထမဆုံးျမင္ဖူးတာပဲ။ ၿပီးေတာ့အဲ့အၿပဳံးက ဘာလို႔ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္လို႔ျမင္ေနရတာလဲ။
ေရွာင္းက်န႔္ေရထဲကိုဆင္းလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့
"ဒုတ္"
"ဟင္"
ရိေပၚရဲ႕ရင္အုံတည့္တည့္ကို ျမႇားတစ္စင္းကလာစိုက္ၿပီး ရိေပၚလဲက်သြားတယ္။ေရွာင္းက်န႔္ ဆက္ၾကည့္မေနပဲ ေရထဲကိုဆင္းၿပီးေခ်ာင္းကိုျဖတ္ကူးတယ္။
"ဟင့္အင္း။ ရိေပၚမေသရဘူး။ ငါ့ကိုမထားခဲ့နဲ႕။ ငါေၾကာက္တယ္။ ငါမင္းကိုလိုအပ္တယ္။"
ေရွာင္းက်န႔္ လဲေနတဲ့ရိေပၚကို ကိုင္မယ္လုပ္လိုက္ရာ
"အမေလး..."
"သခင္ေလး."
လဲေနတာက ရိေပၚမဟုတ္ေတာ့ပဲ က်ားႀကီးတစ္ေကာင္ျဖစ္ေနတယ္။ ရိေပၚက အေနာက္ကေန ေလးနဲ႕ျမႇားကို ကိုင္လွ်က္ရပ္ေနတယ္။
"သခင္ေလး။"
"ဘာေတြလဲ ဘာျဖစ္တာလဲ။"
"သခင္ေလး စိတ္ေအးေအးထားပါ။"
"ေရွာင္းက်န႔္ ရိေပၚရဲ႕ လက္ေမာင္းကိုတင္းေနေအာင္ဆုပ္ၿပီး ျဖစ္သမွ်ကို တုန္တုန္ယင္ယင္ ေျပာျပတယ္။"
"ေတာေျခာက္တာ။"
"ဘာ!!!"
ေရွာင္းက်န႔္ ႏွလုံးသားကို လင္ကြင္းနဲ႕တဖ်န္းဖ်န္းရိုက္ေနသလိုပါပဲ။
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဒီမွာမေနသင့္ေတာ့ဘူး။"
"ငါ ငါေၾကာက္တယ္။"
တစ္ကိုယ္လုံး စိုေနၿပီး ဒူးတုန္ေနတဲ့ေရွာင္းက်န႔္ကိုၾကည့္ၿပီး ရိေပၚၿပဳံးလိုက္မိတယ္။ သူေၾကာက္ေနခ်ိန္ ၿပဳံးလိုက္ရတာကို အားနာသလိုျဖစ္သြားမိတယ္။
"ငါ့ကိုခ်ီသြား။"
ရိေပၚတုန႔္ဆိုင္းမေနပဲ ေရွာင္းက်န႔္ကို ေကာက္ေပြ႕လိုက္တယ္။