Jimin အိမ်အပေါ်ပြန်ရောက်တော့ ကုတင်ခြေရင်းတွင်စားပွဲခုံအပုလေးဖြင့် မနက်စာစားသောက်နေသောJungkookကိုတွေ့ရသည်။ Jungkookသည် သူ့အားတစ်ချက်သာမော့ကြည့်ပြီး စားစရာရှိသည်ကိုဆက်စားနေသည်။
သစ်သားစားပွဲအနိမ့်ပေါ်တွင် ဟင်းလျာအစုံအလင်ဖြင့် ထမင်းပန်းကန်ကနှစ်လုံးဖြစ်နေသည့်အတွက်Jiminကအနားသို့လျှောက်သွားလိုက်ကာ
"ဟို.......ဒါကကျွန်ုပ်အတွက်လား"
မစားရသေးသောထမင်းအဖြူပန်းကန်လုံးကိုညွှန်ကာမေးလိုက်တော့ ပလုတ်ပလောင်းဖြင့်သူကမော့ကြည့်လာပြီး ထိုပန်းကန်ကိုသူ၏အရှေ့သို့ယူလိုက်ကာ
"ကျုပ်စားဖို့.....တစ်ပန်းကန်ထဲမဝလို့"
Jiminသည် ထမင်းတွေအားအတင်းထိုးသွတ်နေသောသူကိုကြည့်၍အားနာစိတ်ဝင်လာပြီး
"ဟို.......မနက်ကဗိုက်ဆာနေတာနဲ့ Han Moကိုခေါ်ပြီးစျေးထဲသွားကြည့်ရင်းမနက်စာစားလာခဲ့လိုက်တယ်........တောင်းပန်ပါတယ်"
"စားပေါ့ ကျုပ်ကဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ"
"အဲ့ဒါဆိုလည်း အခုHan Moနဲ့အပြင်ခနလိုက်သွားလိုက်ပါဦးမယ်"
"နေဦး!!"
Jimin သည် လှည့်ထွက်တော့မည့်အချိန်တွင် အလျင်စလိုခေါ်လိုက်သူကြောင့်အနောက်သို့ပြန်လှည့်ကြည့်တော့ Jungkookက သူ၏နှုတ်ခမ်းတွင်ပေပွနေသည်များကိုဝတ်ရုံလက်အနားစဖြင့် သုတ်ပြီးသူ့ဆီသို့လျှောက်လာသည်။ ထို့နောက်လက်နှစ်ဖက်ကိုအနောက်သို့ပစ်လိုက်ကာ ချောင်းဟန့်၍
"အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်ပြီးသူစိမ်းယောကျာ်းသားတစ်ယောက်နဲ့တွဲသွားတွဲလာလုပ်နေတာမသင့်တော်ဘူး........ကျုပ်က အိန္ဒြေရရနေတယ့်သူမို့ မျက်နှာပျက်စရာတွေမဖြစ်စေနဲ့"
"ဘာ!!"
Jiminသည် လက်နောက်ပစ်ကာလေယူလေသိမ်းနှင့်ပြောနေသောသူ၏စကားကိုနားထောင်နေရင်းမှ သူ့ကိုအိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်မည့်သူလိုလိုပြောလာသည့်စကားကြောင့်
"ဒီမှာ! ကျွန်ုပ်ကဘာလုပ်နေလို့လဲ မရောက်ဖူးတယ့်ဒေသမို့လို့ ဒေသခံကိုလိုက်ပို့ခိုင်းတာဘာမှားလို့လဲ!!!"
ရွှမ်း!!!!
Jimin သည် စကားလည်းဆုံးJungkook၏လည်ပင်းကိုလည်း ဓားဖြင့်ချ်ိန်ရွယ်ပြီးသားဖြစ်သွားသည်။ Jungkookသည်သူ၏အရှေ့ရှိ တစိတ်ရှိဓားသာဆွဲထုတ်နေသောသူကို မြင်ပြင်းကပ်လှစွာကြည့်၍
"ကျုပ်လည်းဒေသခံပဲ ကျုပ်လိုက်ပြမယ် လာ!!"
"မလိုဘူး!! ကျွန်ုပ်ဘာသာ သွားနိုင်တယ်!!!"
"ဟို စမ်းချောင်းကိုလိုက်ပို့ပေးမယ် မသွားဘူးလား!!!"
Jungkookသည် ရောက်လာသည့်နေ့ကတည်းက စမ်းချောင်းကိုသာတငေးငေးဖြစ်နေသည့်ကိုသူကိုမေးလိုက်တော့ သူ၏ဒေါသအိုးရွှေပန်းသီးကမျက်လုံးအရောင်လက်သွားပြီး သူ၏ဓားကိုဓားအိမ်ထဲသို့ပြန်သိမ်းလိုက်ကာ
"အင်း.........အသင်ကအတင်းလိုက်ပို့ပေးဖို့တောင်းဆိုနေမှတော့ လူကြီး လူကောင်း ဆန်စွာနဲ့လက်ခံပါတယ်.......အရှေ့ကသွားပါ"
တကယ်တမ်းအရှေ့ကထွက်သွားသူမှာ Jiminကိုယ်တိုင်ဖြစ်ပြီး Jungkookကအနောက်မှလိုက်လာခဲ့သည်။ ရပ်စောင့်နေသောHan Moနှင့်Ae Suuကိုတွေ့တော့ Jiminကအနောက်သို့လှည့်ကြည့်သည်။ Jungkookက သူ့အားလှည့်ကြည့်နေသောသူကိုမျက်မှောင်ကျုံ့၍
"ဘာလဲ"
"သူတို့နဲ့သွားမယ်ဆိုပြီးစောင့်ခိုင်းထားမိတာကို"
Jiminက အားနာဟန်ဖြင့်ပြောသည်။ Jungkookက မျက်နှာမဲ့လိုက်ကာ Han Moအရှေ့သို့လျှောက်သွားပြီး
"ကျုပ်ကြင်ယာနဲ့ လမ်းလျှောက်ထွက်လိုက်ဦးမယ် အသင်မသွားခင်အဖေ့ကိုစကားပါးပေးထားဦး"
Han Mo သည် သူ့အား အားတုံ့အားနာဟန်ဖြင့်ပြုံးပြနေသောသူကိုတစ်ချက်ကြည့်ကာ
"ကောင်းပါပြီ သခင်လေး"
"Ae Suu..... ကျွန်ုပ်နဲ့လိုက်ခဲ့ချင်လား"
Ae Suu သည် Jiminနှင့်အတူလိုက်ချင်ပါသော်လည်း မျက်မှောင်ကျုံ့၍အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားသော မန်ချူးအနောက်ဒေသ၏သခင်လေးကို ကြောက်ရွံသဖြင့်
" မ မလိုက်တော့ပါဘူး သခင်လေး........ဂရုစိုက်သွားပါ"
Jiminက ခေါင်းည်ိတ်ပြလိုက်သည်။ ဤသို့ဖြင့် မန်ချူးအနောက်ဒေသ၏ တစ်ခုတည်းသောစမ်းချောင်းရှိရာသို့ထွက်လာခဲ့ကြသည်။
Jiminသည် အရှေ့မှ လက်နောက်ပစ်ကာမော်ကြွားစွာလျှောက်နေသောသူကို ကြည့်ကာမနက်က ထမင်းစားပွဲကိုပြန်၍တွေးမိသွားသည်။
သေချာပေါက် သူ့အတွက်ပါယူလာခဲ့သည်ကိုသိသဖြင့်အားနာစိတ်တို့ကဝင်ရောက်နေသည်။
"ကြင်ယာတော်ပန်းကလေး.........သခင်လေးနဲ့အတူထွက်လာတာလား"
အတွေးထဲနစ်မြောနေစဥ် ဘေးမှအသံကြောင့်ကြည့်လိုက်တော့ အိုမင်းရင့်ရော်နေပြီဖြစ်သောအဖွားအိုတစ်ဦးကိုတွေ့ရသည်။
"ကျုပ်က ကြင်ယာတော်ပန်းကလေးကအရမ်းလှတယ်ဆိုပြီးပြောနေကြတာနဲ့တွေ့ချင်လို့ ထွက်လာခဲ့တာ.......တကယ်တမ်းကြတော့ကျုပ်မျက်လုံးကသေချာလည်းမမြင်ရတော့ပါဘူး ဒီအဖွားအိုကြီးကအိုနေပြီလေ........."
Jiminသည် သူ့အားတရင်းတနှီးပြောနေသောအဖွားအိုကို ဘယ်လိုပြန်ပြောရမလဲမသိဖြစ်နေသဖြင့် မျက်မှောင်ကျုံ့ထားသောသူကိုသာလှမ်းကြည့်မိသည်။
Jungkookသည် စကားပြန်ပြောရန်အခက်တွေ့နေသည့်သူအနားသို့ပြန်၍လျှောက်လာပြီး
"အဖွားကြီးကလည်း ဘာလို့ထွက်လာတာလဲ ဒီရုပ်ကိုမြင်ရတော့ရော ဘာထူးမှာမို့လို့လဲ မတော်တဆ လမ်းလျှောက်ရလို့ အမောဖောက်ပြီးသေသွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"
Jungkook၏ စကားကြောင့် Jiminက ပြူးပြူးပြာပြာဖြစ်သွားကာအဖွားအိုကိုတောင်းပန်ရန်ပြင်လိုက်သော်လည်း အဖွားအိုကတခစ်ခစ်ပြုံး၍
"သခင်လေးရယ်......ကျုပ်သေနေ့မစေ့သေးပါဘူး.......ကြင်ယာတော်လေးကလှတယ်ဆိုလို့ မြင်ဖူးချင်တာပါ"
"အသင်မျက်လုံးမကောင်းတော့တာ သာသွားတယ်........."
Jungkook၏စကားကိုJiminကနားမလည်သော်လည်း အဖွားအိုကသဘောကျစွာ အသံထွက်သည်အထိရီနေပြီး ဖြတ်သွားဖြတ်လာရွာသူရွာသားတစ်ချို့ကလည်း ပြုံးစိစိဖြစ်သွားကြသည်။
"ဒါဆိုကျုပ်တို့သွားလိုက်ဦးမယ်.......အသင်လည်းအိမ်ကိုသေချာပြန် ချော်လဲလို့အရိုးကျိုးပြီးသေနေမယ်"
"ဟုတ်ပါပြီ ဟုတ်ပါပြီ "
Jiminသည် အဖွားအိုကို နှုတ်ဆက်၍ အရှေ့မှထွက်သွားသူအနောက်ကိုအမှီလိုက်ရသည်။
"အသက်ကြီးတယ့်သူတစ်ယောက်ကိုပြောတယ့်အသင့်စကားတွေက ကြားရတာနားဝင်ဆိုးစေတယ်"
"နားပိတ်ထား"
"အသင် အသိပညာပေးစာအုပ်ကိုမဖတ်ဖူးဘူးလား အဲ့ဒီစာအုပ်ထဲမှလူကြီးသူမတွေကိုဘယ်လိုဆက်ဆံပြောဆိုရမလဲဆိုတာ သင်ကြားပြသထားတယ်"
Jungkookသည် လမ်းလျှောက်နေရင်းမှ သူ၏ဘေးတွင်ဆရာတော်လေသံဖြင့် စာတစ်သံပေတစ်သံလုပ်နေသောသူကို တစ်ချက်ငဲ့ကြည့်၍
"အသင်ပြောတယ့်စာအုပ်ကိုကျုပ်မသိဘူး ဒါပင်မယ့် လူကြီးတစ်ယောက်ကလမ်းမှာနှုတ်ဆက်လာရင်တော့ဘယ်လိုစကားပြန်ပြောရမလဲဆိုတာတော့သိတယ်........သူများတွေလို ခွေးအကြီးလည်နင်နေသလို အိန်!အိန်!အိန်!နဲ့ဖြစ်မနေဘူး"
Jiminသည် သူ့အားခွေးအနှင့်နှိုင်းသောသူကို လက်ထဲတွင်ကိုင်ထားသော ဓားနှင့်အဆက်မပြတ်ထိုးသတ်ချင်စိတ်ဖြစ်လာသော်လည်း သည်းခံ၍သာငြိမ်နေလိုက်ပြီး
"အသင်တို့မန်ချူးတွေကတကယ့်လူရိုင်းတွေ"
Jungkookက မကြားဟန်သာဆောင်နေလိုက်သည်။
=======================
ရေစီးကျသံတငြိမ့်ငြိမ့်လေးဖြင့် လေပြေတဖြူးဖြူးတိုက်နေသည်မှာ အလွန်ပင်သာယာလှသည်။ ခြေလှမ်းဆယ်လှမ်းလောက်သာကျယ်သော စမ်းချောင်းလေးသည် ကြည်ကာသန့်ရှင်းနေပြီး အောက်ခြေမှကျောက်စကျောက်နများကိုတောင်မြင်နေရသေးသည်။စမ်းချောင်းလေးသည် တောင်မှမြောက်သို့စီးဆင်းသည့်အနေအထားဖြစ်ပြီး စမ်းချောင်းဖြစ်တည်ရာနေရာသည် အမြစ်အခက်ပေါင်းများစွာဖြင့်တည်ရှိနေသော သစ်ပင်ကြီး၏အောက်ခြေမှသဘာဝအတိုင်းစိမ့်ထွက်ကာစီးဆင်းနေခြင်းဖြစ်သည်။ စမ်းချောင်းလေး၏ဘေးဘက်ဘေးရံတွင်လည်း သဘာဝပန်းရိုင်းပေါက်ပင်လေးများက အရောင်စုံစွာဟိုတစ်စုဒီတစ်စုပေါက်ရောက်နေသည်။
"ဒါက ဘာအပင်လဲ"
Jiminသည် ထူးခြားစွာအမြစ်အောက်ခြေ
မှရေစိမ့်ကာတရဝေါထွက်နေသော သစ်ပင်ကြီးကိုကြည့်ကာမေးလိုက်သည်။
"မသိဘူး"
Jungkook၏ ပုံစံသည်တကယ်မသိသောပုံစံဖြစ်နေသောကြောင့် ထပ်၍မမေးတော့ပေ။
"ဒီရွာက ရေကို ဒီကနေသုံးကျတာလား"
Jungkookသည် စမ်းချောင်းကမ်းဘေးတွင်ထိုင်ချလ်ိုက်ပြီး စမ်းချောင်းအားစိတ်ဝင်တစားကြည့်နေသော သူကိုမော့ကြည့်ကာ
"မဟုတ်ဘူး ရေကရေတွင်းရှ်ိတယ် ဒါကဒီတိုင်းပဲ"
"သဘောကျလိုက်တာ.......ကျွန်ုပ်တို့အရှေ့ဒေသမှာဒီလောက်လှတယ့်စမ်းချောင်းမတွေ့ဖူးဘူး.........ကျွန်ုပ်ဆင်းကြည့်လို့ရလား"
"ဆင်းပေါ့"
Jungkookထံမှ ခွင့်ပြုချက်ရသည်နှင့် ဖိနပ်နှင့်ခြေအိတ်ကိုချွတ်ကာ ဝတ်ရုံဘောင်းဘီစကိုခြေသလုံးအထိလိပ်တင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် စမ်းချောင်းထဲသို့ခြေတစ်ဖက်အရင်ချကြည့်လိုက်သည်။
"အိုး.......အေးနေတာပဲ "
စမ်းချောင်းလေး၏အနက်သည် Jimin၏ ခြေသလုံးနီးပါးသာရှိသည်။ Jiminသည် ကြည်လင်နေသောစမ်းချောင်းထဲမှသူ၏ခြေထောက်ကိုပြန်မြင်နေရသည်ကို သဘောကျနေသည်။
လေပြေတဖြူးဖြူးတိုက်ခတ်မှုကြောင့် ကြွေကျလာသောသစ်ရွက်စိမ်းလေးတွေက တလွင့်လွင့်လူးနေသောဆံနွယ်နက်နက်တို့နှင့်ရောနှောကာ လေနှင်ရာလွင့်မြောနေသည်။ ရေစီးသံတသိမ့်သိမ့်က အနီနှင့်အနက်ရောထားသော ပိုးသားဝတ်ရုံကိုကျော့ရှင်းစွာဝတ်ဆင်ထားသည့်သူထံမှ ရီသံတခစ်ခစ်နှင့်ပေါင်းစည်းနေသည်။ ကြည်ပြာရောင်စမ်းချောင်းရေသည် ဖွေးအုကြည်လင်နေသောအသားအရေအပေါ်မှဖြတ်သန်းစီးဆင်းနေသည့်အသံက သူ၏နားအတွင်းသို့တစိမ့်စိမ့်ဝင်လာသလို သဘောတကျရီသံတခစ်ခစ်ကလည်း သူ၏နှလုံးသားအတွင်းသို့တသိမ့်သိမ့်တိုးဝင်နေသည်။
Jungkookသည် ထိုင်နေရာမှထ၍ ထွက်လာခဲ့ပြီး ခပ်လှမ်းလှမ်း၍ သစ်ပင်အရိပ်အောက်တွင်သာထိုင်ကာ စမ်းချောင်းထဲမှသူကိုလှမ်းကြည့်နေမိလိုက်သည်။
"ဘာတွေရီစရာပါနေလို့ရီနေလဲလည်းမသိ.........ဦးနှောက်ရောမှန်ရဲ့လားမသ်ိဘူး"
ထို့နောက် သူ၏ဘယ်ဘက်ရင်အုံသို့လက်ဖဝါးဖြင့်ပွတ်သပ်နေပြီး
"ဘာအကောင်ကိုက်လိုက်တာလဲ ယားကျိကျိနဲ့"
စမ်းချောင်းထဲမှ သူကိုမျက်မှောင်ကျုံ့ကာကြည့်နေပြီး သူ၏ယားယံနေသောရင်ဘက်ကိုလည်းလက်ဖြင့်တဗျင်းဗျင်းကုတ်နေလေသည်။သို့သော်ထိုယားယံမှုက ပျောက်မသွားပေ။
========================
စမ်းချောင်းမှပြန်လာသည့်နေ့ကတည်းက သူတို့နှစ်ယောက်၏အခြေအနေသည်အနည်းငယ်ရင်းနှီးလာသည်ဟု Jimin ခံစားမိလာသည်။ သူ၏အိမ်ထောင်ဦးစီးသည်အပြောသာဆိုး၍သဘောကောင်းသည်ကို သိလာရသော်လည်း တခြားသောJeonမျိုးနွယ်တွေကတော့ သူ့အားတွေ့သည်နှင့်ထိကပါးရိကပါးရန်စတတ်ကြသည်။ အထူးသဖြင့် Jeonသခင်ကြီး.......... ။
Jungkookသည် မနက်စာ၊နေ့လည်စာ၊ညစာတို့ကို သူ၏အိမ်သို့လာပို့စေပြီးJiminနှင့်အတူ စားသောက်သည်ကို Jeon သခင်ကြီးက မကျေမနပ်ဖြစ်နေလေသည်။ ထို့ကြောင့်Jungkook မရှိသည့်အခါမျိုးတွင် Jimin အား ရေခတ်၊ထင်းခွဲမှုများစေခိုင်းတတ်သည်။ Jiminသည် သန်မာသည့်ယောက်ျားသားတစ်ယောက်ဖြစ်တာကြောင့် အခုလိုစေခိုင်းမှုမျိုးက သူ့အတွက်ထိခိုက်စေခြင်းမရှိသဖြင့် စိတ်ထဲမထားပေ။
ဒီနေ့တွင်တော့ ခါတိုင်းနေ့များထက်ခြံထဲတွင်ရော ရွာထဲတွင်ပါလူတွေအကုန်အလုပ်ရှုပ်နေကြသည်။ မန်ချူးတို့၏ရိုးရာ ပွဲတော်တစ်ခုဖြစ်သည့်ဘိုးဘွားဝိဥာဥ် ပူဇော်ပွဲရှိကြောင်း Jungkookကပြောပြထားသည်။ ညနေနေဝင်ချိန်တွင်သေဆုံးသွားပြီဖြစ်ကြသော မိမိတို့အိမ်၏အိမ်သူအိမ်သားဝိဥာဥ်များအတွက် ဆုတောင်းပွဲပြုလုပ်ပေးပြီး ဓားရေးပြပွဲ ၊ အဆိုအကပြိုင်ပွဲ ၊ စသည့်ပျော်ပွဲရွှင်ပွဲအသေးစားလေးတွေကျင်းပမှာဖြစ်ကြောင်းကိုလည်းသိထားသည်။
အရှေ့ဒေသတွင် အခုလိုပွဲတော်မျိုးမရှိသည့်အတွက်Jiminသည် နေဝင်မည့်အချိန်ကိုရင်ခုန်စွာစောင့်ဆိုင်းလျက်ရှိသည်။
အိမ်၏လသာဆောင်မှ ခြံဝိုင်းထဲတွင်အလုပ်ရှုပ်နေသူများကိုငေးကြည့်နေရင်း အိမ်အပေါ်သို့အငွေ့တစ်ထောင်းထောင်းထွက်နေသည့် အိုးကြီးအားအဝတ်စဖြင့်ကိုင်ကာ လှေကားမှတက်လာသောJungkook။
အိမ်အတွင်းသို့ဝင်လာပြီး ပိတ်အဖြူဖြင့်ကာထားသော အခန်းလေးထဲသို့ဝင်သွားသဖြင့် Jiminသည်လည်းအနောက်မှလိုက်သွားကြည့်သည်။ Jungkookဝင်သွားသည့်အခန်းထဲ၌ လူ၏ဒူးခေါင်းအမြင့်ရှိသော လူတစ်ယောက်ဝင်စာသစ်သားစည်ပိုင်းကြီးတစ်ခုရှိနေပြီး ထိုအထဲသို့ သယ်လာသည့်ရေနွေးတို့ကိုလောင်းထည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက်Jiminဘက်သို့လှည့်ကြည့်၍
"အချိန်ရောက်တော့မယ် သန့်စင်ထားလိုက် အသင်ဝတ်ဖို့ကျုပ်ဝတ်ရုံသွားယူလိုက်ဦးမယ်"
Jiminသည် တစ်ယောက်ထဲပြောချင်ရာပြောကာ အလုပ်ရှုပ်နေသော Jungkook၏ ဝတ်ရုံအစကိုလှမ်းဆွဲလိုက်၍
"ပူဇော်ပွဲကို ကျွန်ုပ်လိုက်ကြည့်လို့ရတယ်လား"
ထိုသို့မေးတော့ မျက်မှောင်ကျုံ့လိုက်သည့်သူက
"ကျုပ်ရဲ့သေသွားတယ့်ဘိုးဘွားတွေနဲ့ အသင့်ကိုမိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ်လေ"
"ဒါပင်မယ့် ကျွန်ုပ်က မန်ချူးလူမျိုးမှမဟုတ်တာ........ပူဇော်ပွဲက"
"မြန်မြန်သန့်စင်စမ်းပါ ရေတွေပြန်အေးသွားရင်ထပ်မကျိုပေးဘူး!!"
Jiminသည် သူ၏စကားမဆုံးခင် ဖြတ်၍ ဆူအောင့်အောင့်ပြောကာ ထွက်သွားသူကိုကြည့်၍ သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး ပိတ်အဖြူလိုက်ကာစအား အပြည့်ဆွဲပိတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက်သူ၏ဝတ်ရုံတို့အားတစ်လွှာချင်းစီချွတ်ချလိုက်ပြီး ဆံနွယ်ရှည်ကိုစည်းနှောင်ထားသောဖဲကြိုးအနီရောင်လေးကိုလည်းဖြည်လိုက်ကာ ကိုယ်လုံးတီးအနေအထားဖြင့် သစ်သားစည်ပိုင်းထဲသို့ဝင်ကာရေစိမ်လိုက်သည်။ နွေးတေးတေးခံစားချက်ကြောင့် ငြီးငြူနေသောစိတ်တို့ပြေလျော့သွားသလိုခံစားရသည်။
မီးအိမ်ဝါကျင့်ကျင့်အရောင်ကြောင့် ကာရံထားသောပိတ်အဖြူလိုက်ကာစအပေါ်တွင် ထင်ဟပ်နေသောပုံရိပ်သည် ကျောတစ်ဝက်မှမြင်နေရပြီး ပျော့ဆင်းနေသောဆံနွယ်တို့ကလည်း ပခုံးထက်ဝယ် ကျဆင်းနေသည်။ ပိတ်အဖြူအပေါ်ထင်ဟပ်နေသောပုံရိပ်ကိုကြည့်ကာ လက်ထဲတွင်ကိုင်ထားသော ဝတ်ရုံတို့ကိုတင်းကြပ်စွာဆုပ်ကိုင်မိလိုက်ပြီး အသက်ရှုသံတို့ပြင်းထန်လာရသည်။ မူမမန်သော ရင်ဘက်ဘယ်အုံကိုခံစားမိလာသောကြောင့် လက်ထဲရှိဝတ်ရုံအဖြူကို အိပ်ရာပေါ်ပစ်တင်၍ အိမ်ထဲမှပြေးထွက်လာမိခဲ့သည်။
လှေကားအတိုင်းတောက်လျှောက်ဆင်းလာခဲ့ပြီး ထပ်၍ယားကျိကျိဖြစ်လာသော ရင်ဘက်ဘယ်အုံကိုလက်ဖြင့်ပွတ်ကာ ငြိမ်သက်နေမိခဲ့သည်။
ကျုပ်ရင်ဘက်က တကယ်ပဲဘာကောင်ကိုက်မိသွားတာလဲ..........။
===================================
Jimin အိမ္အေပၚျပန္ေရာက္ေတာ့ ကုတင္ေျခရင္းတြင္စားပြဲခုံအပုေလးျဖင့္ မနက္စာစားေသာက္ေနေသာJungkookကိုေတြ႕ရသည္။ Jungkookသည္ သူ႔အားတစ္ခ်က္သာေမာ့ၾကည့္ၿပီး စားစရာရွိသည္ကိုဆက္စားေနသည္။
သစ္သားစားပြဲအနိမ့္ေပၚတြင္ ဟင္းလ်ာအစုံအလင္ျဖင့္ ထမင္းပန္းကန္ကႏွစ္လုံးျဖစ္ေနသည့္အတြက္Jiminကအနားသို႔ေလွ်ာက္သြားလိုက္ကာ
"ဟို.......ဒါကကြၽႏ္ုပ္အတြက္လား"
မစားရေသးေသာထမင္းအျဖဴပန္းကန္လုံးကိုၫႊန္ကာေမးလိုက္ေတာ့ ပလုတ္ပေလာင္းျဖင့္သူကေမာ့ၾကည့္လာၿပီး ထိုပန္းကန္ကိုသူ၏အေရွ႕သို႔ယူလိုက္ကာ
"က်ဳပ္စားဖို႔.....တစ္ပန္းကန္ထဲမဝလို႔"
Jiminသည္ ထမင္းေတြအားအတင္းထိုးသြတ္ေနေသာသူကိုၾကည့္၍အားနာစိတ္ဝင္လာၿပီး
"ဟို.......မနက္ကဗိုက္ဆာေနတာနဲ႔ Han Moကိုေခၚၿပီးေစ်းထဲသြားၾကည့္ရင္းမနက္စာစားလာခဲ့လိုက္တယ္........ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"စားေပါ့ က်ဳပ္ကဘာလုပ္ေပးရမွာလဲ"
"အဲ့ဒါဆိုလည္း အခုHan Moနဲ႔အျပင္ခနလိုက္သြားလိုက္ပါဦးမယ္"
"ေနဦး!!"
Jimin သည္ လွည့္ထြက္ေတာ့မည့္အခ်ိန္တြင္ အလ်င္စလိုေခၚလိုက္သူေၾကာင့္အေနာက္သို႔ျပန္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ Jungkookက သူ၏ႏႈတ္ခမ္းတြင္ေပပြေနသည္မ်ားကိုဝတ္႐ုံလက္အနားစျဖင့္ သုတ္ၿပီးသူ႔ဆီသို႔ေလွ်ာက္လာသည္။ ထို႔ေနာက္လက္ႏွစ္ဖက္ကိုအေနာက္သို႔ပစ္လိုက္ကာ ေခ်ာင္းဟန္႔၍
"အိမ္ေထာင္သည္ျဖစ္ၿပီးသူစိမ္းေယာက်ာ္းသားတစ္ေယာက္နဲ႔တြဲသြားတြဲလာလုပ္ေနတာမသင့္ေတာ္ဘူး........က်ဳပ္က အိေျႏၵရရေနတယ့္သူမို႔ မ်က္ႏွာပ်က္စရာေတြမျဖစ္ေစနဲ႔"
"ဘာ!!"
Jiminသည္ လက္ေနာက္ပစ္ကာေလယူေလသိမ္းႏွင့္ေျပာေနေသာသူ၏စကားကိုနားေထာင္ေနရင္းမွ သူ႔ကိုအိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္မည့္သူလိုလိုေျပာလာသည့္စကားေၾကာင့္
"ဒီမွာ! ကြၽႏ္ုပ္ကဘာလုပ္ေနလို႔လဲ မေရာက္ဖူးတယ့္ေဒသမို႔လို႔ ေဒသခံကိုလိုက္ပို႔ခိုင္းတာဘာမွားလို႔လဲ!!!"
႐ႊမ္း!!!!
Jimin သည္ စကားလည္းဆုံးJungkook၏လည္ပင္းကိုလည္း ဓားျဖင့္ခ်္ိန္႐ြယ္ၿပီးသားျဖစ္သြားသည္။ Jungkookသည္သူ၏အေရွ႕ရွိ တစိတ္ရွိဓားသာဆြဲထုတ္ေနေသာသူကို ျမင္ျပင္းကပ္လွစြာၾကည့္၍
"က်ဳပ္လည္းေဒသခံပဲ က်ဳပ္လိုက္ျပမယ္ လာ!!"
"မလိုဘူး!! ကြၽႏ္ုပ္ဘာသာ သြားႏိုင္တယ္!!!"
"ဟို စမ္းေခ်ာင္းကိုလိုက္ပို႔ေပးမယ္ မသြားဘူးလား!!!"
Jungkookသည္ ေရာက္လာသည့္ေန႔ကတည္းက စမ္းေခ်ာင္းကိုသာတေငးေငးျဖစ္ေနသည့္ကိုသူကိုေမးလိုက္ေတာ့ သူ၏ေဒါသအိုးေ႐ႊပန္းသီးကမ်က္လုံးအေရာင္လက္သြားၿပီး သူ၏ဓားကိုဓားအိမ္ထဲသို႔ျပန္သိမ္းလိုက္ကာ
"အင္း.........အသင္ကအတင္းလိုက္ပို႔ေပးဖို႔ေတာင္းဆိုေနမွေတာ့ လူႀကီး လူေကာင္း ဆန္စြာနဲ႔လက္ခံပါတယ္.......အေရွ႕ကသြားပါ"
တကယ္တမ္းအေရွ႕ကထြက္သြားသူမွာ Jiminကိုယ္တိုင္ျဖစ္ၿပီး Jungkookကအေနာက္မွလိုက္လာခဲ့သည္။ ရပ္ေစာင့္ေနေသာHan Moႏွင့္Ae Suuကိုေတြ႕ေတာ့ Jiminကအေနာက္သို႔လွည့္ၾကည့္သည္။ Jungkookက သူ႔အားလွည့္ၾကည့္ေနေသာသူကိုမ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕၍
"ဘာလဲ"
"သူတို႔နဲ႔သြားမယ္ဆိုၿပီးေစာင့္ခိုင္းထားမိတာကို"
Jiminက အားနာဟန္ျဖင့္ေျပာသည္။ Jungkookက မ်က္ႏွာမဲ့လိုက္ကာ Han Moအေရွ႕သို႔ေလွ်ာက္သြားၿပီး
"က်ဳပ္ၾကင္ယာနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လိုက္ဦးမယ္ အသင္မသြားခင္အေဖ့ကိုစကားပါးေပးထားဦး"
Han Mo သည္ သူ႔အား အားတုံ႔အားနာဟန္ျဖင့္ၿပဳံးျပေနေသာသူကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ
"ေကာင္းပါၿပီ သခင္ေလး"
"Ae Suu..... ကြၽႏ္ုပ္နဲ႔လိုက္ခဲ့ခ်င္လား"
Ae Suu သည္ Jiminႏွင့္အတူလိုက္ခ်င္ပါေသာ္လည္း မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕၍ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ထားေသာ မန္ခ်ဴးအေနာက္ေဒသ၏သခင္ေလးကို ေၾကာက္႐ြံသျဖင့္
" မ မလိုက္ေတာ့ပါဘူး သခင္ေလး........ဂ႐ုစိုက္သြားပါ"
Jiminက ေခါင္းည္ိတ္ျပလိုက္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ မန္ခ်ဴးအေနာက္ေဒသ၏ တစ္ခုတည္းေသာစမ္းေခ်ာင္းရွိရာသို႔ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။
Jiminသည္ အေရွ႕မွ လက္ေနာက္ပစ္ကာေမာ္ႂကြားစြာေလွ်ာက္ေနေသာသူကို ၾကည့္ကာမနက္က ထမင္းစားပြဲကိုျပန္၍ေတြးမိသြားသည္။
ေသခ်ာေပါက္ သူ႔အတြက္ပါယူလာခဲ့သည္ကိုသိသျဖင့္အားနာစိတ္တို႔ကဝင္ေရာက္ေနသည္။
"ၾကင္ယာေတာ္ပန္းကေလး.........သခင္ေလးနဲ႔အတူထြက္လာတာလား"
အေတြးထဲနစ္ေျမာေနစဥ္ ေဘးမွအသံေၾကာင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိုမင္းရင့္ေရာ္ေနၿပီျဖစ္ေသာအဖြားအိုတစ္ဦးကိုေတြ႕ရသည္။
"က်ဳပ္က ၾကင္ယာေတာ္ပန္းကေလးကအရမ္းလွတယ္ဆိုၿပီးေျပာေနၾကတာနဲ႔ေတြ႕ခ်င္လို႔ ထြက္လာခဲ့တာ.......တကယ္တမ္းၾကေတာ့က်ဳပ္မ်က္လုံးကေသခ်ာလည္းမျမင္ရေတာ့ပါဘူး ဒီအဖြားအိုႀကီးကအိုေနၿပီေလ........."
Jiminသည္ သူ႔အားတရင္းတႏွီးေျပာေနေသာအဖြားအိုကို ဘယ္လိုျပန္ေျပာရမလဲမသိျဖစ္ေနသျဖင့္ မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ထားေသာသူကိုသာလွမ္းၾကည့္မိသည္။
Jungkookသည္ စကားျပန္ေျပာရန္အခက္ေတြ႕ေနသည့္သူအနားသို႔ျပန္၍ေလွ်ာက္လာၿပီး
"အဖြားႀကီးကလည္း ဘာလို႔ထြက္လာတာလဲ ဒီ႐ုပ္ကိုျမင္ရေတာ့ေရာ ဘာထူးမွာမို႔လို႔လဲ မေတာ္တဆ လမ္းေလွ်ာက္ရလို႔ အေမာေဖာက္ၿပီးေသသြားရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
Jungkook၏ စကားေၾကာင့္ Jiminက ျပဴးျပဴးျပာျပာျဖစ္သြားကာအဖြားအိုကိုေတာင္းပန္ရန္ျပင္လိုက္ေသာ္လည္း အဖြားအိုကတခစ္ခစ္ၿပဳံး၍
"သခင္ေလးရယ္......က်ဳပ္ေသေန႔မေစ့ေသးပါဘူး.......ၾကင္ယာေတာ္ေလးကလွတယ္ဆိုလို႔ ျမင္ဖူးခ်င္တာပါ"
"အသင္မ်က္လုံးမေကာင္းေတာ့တာ သာသြားတယ္........."
Jungkook၏စကားကိုJiminကနားမလည္ေသာ္လည္း အဖြားအိုကသေဘာက်စြာ အသံထြက္သည္အထိရီေနၿပီး ျဖတ္သြားျဖတ္လာ႐ြာသူ႐ြာသားတစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ၿပဳံးစိစိျဖစ္သြားၾကသည္။
"ဒါဆိုက်ဳပ္တို႔သြားလိုက္ဦးမယ္.......အသင္လည္းအိမ္ကိုေသခ်ာျပန္ ေခ်ာ္လဲလို႔အ႐ိုးက်ိဳးၿပီးေသေနမယ္"
"ဟုတ္ပါၿပီ ဟုတ္ပါၿပီ "
Jiminသည္ အဖြားအိုကို ႏႈတ္ဆက္၍ အေရွ႕မွထြက္သြားသူအေနာက္ကိုအမွီလိုက္ရသည္။
"အသက္ႀကီးတယ့္သူတစ္ေယာက္ကိုေျပာတယ့္အသင့္စကားေတြက ၾကားရတာနားဝင္ဆိုးေစတယ္"
"နားပိတ္ထား"
"အသင္ အသိပညာေပးစာအုပ္ကိုမဖတ္ဖူးဘူးလား အဲ့ဒီစာအုပ္ထဲမွလူႀကီးသူမေတြကိုဘယ္လိုဆက္ဆံေျပာဆိုရမလဲဆိုတာ သင္ၾကားျပသထားတယ္"
Jungkookသည္ လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္းမွ သူ၏ေဘးတြင္ဆရာေတာ္ေလသံျဖင့္ စာတစ္သံေပတစ္သံလုပ္ေနေသာသူကို တစ္ခ်က္ငဲ့ၾကည့္၍
"အသင္ေျပာတယ့္စာအုပ္ကိုက်ဳပ္မသိဘူး ဒါပင္မယ့္ လူႀကီးတစ္ေယာက္ကလမ္းမွာႏႈတ္ဆက္လာရင္ေတာ့ဘယ္လိုစကားျပန္ေျပာရမလဲဆိုတာေတာ့သိတယ္........သူမ်ားေတြလို ေခြးအႀကီးလည္နင္ေနသလို အိန္!အိန္!အိန္!နဲ႔ျဖစ္မေနဘူး"
Jiminသည္ သူ႔အားေခြးအႏွင့္ႏႈိင္းေသာသူကို လက္ထဲတြင္ကိုင္ထားေသာ ဓားႏွင့္အဆက္မျပတ္ထိုးသတ္ခ်င္စိတ္ျဖစ္လာေသာ္လည္း သည္းခံ၍သာၿငိမ္ေနလိုက္ၿပီး
"အသင္တို႔မန္ခ်ဴးေတြကတကယ့္လူ႐ိုင္းေတြ"
Jungkookက မၾကားဟန္သာေဆာင္ေနလိုက္သည္။
=======================
ေရစီးက်သံတၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလးျဖင့္ ေလေျပတျဖဴးျဖဴးတိုက္ေနသည္မွာ အလြန္ပင္သာယာလွသည္။ ေျခလွမ္းဆယ္လွမ္းေလာက္သာက်ယ္ေသာ စမ္းေခ်ာင္းေလးသည္ ၾကည္ကာသန္႔ရွင္းေနၿပီး ေအာက္ေျခမွေက်ာက္စေက်ာက္နမ်ားကိုေတာင္ျမင္ေနရေသးသည္။စမ္းေခ်ာင္းေလးသည္ ေတာင္မွေျမာက္သို႔စီးဆင္းသည့္အေနအထားျဖစ္ၿပီး စမ္းေခ်ာင္းျဖစ္တည္ရာေနရာသည္ အျမစ္အခက္ေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္တည္ရွိေနေသာ သစ္ပင္ႀကီး၏ေအာက္ေျခမွသဘာဝအတိုင္းစိမ့္ထြက္ကာစီးဆင္းေနျခင္းျဖစ္သည္။ စမ္းေခ်ာင္းေလး၏ေဘးဘက္ေဘးရံတြင္လည္း သဘာဝပန္း႐ိုင္းေပါက္ပင္ေလးမ်ားက အေရာင္စုံစြာဟိုတစ္စုဒီတစ္စုေပါက္ေရာက္ေနသည္။
"ဒါက ဘာအပင္လဲ"
Jiminသည္ ထူးျခားစြာအျမစ္ေအာက္ေျခ
မွေရစိမ့္ကာတရေဝါထြက္ေနေသာ သစ္ပင္ႀကီးကိုၾကည့္ကာေမးလိုက္သည္။
"မသိဘူး"
Jungkook၏ ပုံစံသည္တကယ္မသိေသာပုံစံျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ထပ္၍မေမးေတာ့ေပ။
"ဒီ႐ြာက ေရကို ဒီကေနသုံးက်တာလား"
Jungkookသည္ စမ္းေခ်ာင္းကမ္းေဘးတြင္ထိုင္ခ်လ္ိုက္ၿပီး စမ္းေခ်ာင္းအားစိတ္ဝင္တစားၾကည့္ေနေသာ သူကိုေမာ့ၾကည့္ကာ
"မဟုတ္ဘူး ေရကေရတြင္းရွ္ိတယ္ ဒါကဒီတိုင္းပဲ"
"သေဘာက်လိုက္တာ.......ကြၽႏ္ုပ္တို႔အေရွ႕ေဒသမွာဒီေလာက္လွတယ့္စမ္းေခ်ာင္းမေတြ႕ဖူးဘူး.........ကြၽႏ္ုပ္ဆင္းၾကည့္လို႔ရလား"
"ဆင္းေပါ့"
Jungkookထံမွ ခြင့္ျပဳခ်က္ရသည္ႏွင့္ ဖိနပ္ႏွင့္ေျခအိတ္ကိုခြၽတ္ကာ ဝတ္႐ုံေဘာင္းဘီစကိုေျခသလုံးအထိလိပ္တင္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ စမ္းေခ်ာင္းထဲသို႔ေျခတစ္ဖက္အရင္ခ်ၾကည့္လိုက္သည္။
"အိုး.......ေအးေနတာပဲ "
စမ္းေခ်ာင္းေလး၏အနက္သည္ Jimin၏ ေျခသလုံးနီးပါးသာရွိသည္။ Jiminသည္ ၾကည္လင္ေနေသာစမ္းေခ်ာင္းထဲမွသူ၏ေျခေထာက္ကိုျပန္ျမင္ေနရသည္ကို သေဘာက်ေနသည္။
ေလေျပတျဖဴးျဖဴးတိုက္ခတ္မႈေၾကာင့္ ေႂကြက်လာေသာသစ္႐ြက္စိမ္းေလးေတြက တလြင့္လြင့္လူးေနေသာဆံႏြယ္နက္နက္တို႔ႏွင့္ေရာေႏွာကာ ေလႏွင္ရာလြင့္ေျမာေနသည္။ ေရစီးသံတသိမ့္သိမ့္က အနီႏွင့္အနက္ေရာထားေသာ ပိုးသားဝတ္႐ုံကိုေက်ာ့ရွင္းစြာဝတ္ဆင္ထားသည့္သူထံမွ ရီသံတခစ္ခစ္ႏွင့္ေပါင္းစည္းေနသည္။ ၾကည္ျပာေရာင္စမ္းေခ်ာင္းေရသည္ ေဖြးအုၾကည္လင္ေနေသာအသားအေရအေပၚမွျဖတ္သန္းစီးဆင္းေနသည့္အသံက သူ၏နားအတြင္းသို႔တစိမ့္စိမ့္ဝင္လာသလို သေဘာတက်ရီသံတခစ္ခစ္ကလည္း သူ၏ႏွလုံးသားအတြင္းသို႔တသိမ့္သိမ့္တိုးဝင္ေနသည္။
Jungkookသည္ ထိုင္ေနရာမွထ၍ ထြက္လာခဲ့ၿပီး ခပ္လွမ္းလွမ္း၍ သစ္ပင္အရိပ္ေအာက္တြင္သာထိုင္ကာ စမ္းေခ်ာင္းထဲမွသူကိုလွမ္းၾကည့္ေနမိလိုက္သည္။
"ဘာေတြရီစရာပါေနလို႔ရီေနလဲလည္းမသိ.........ဦးေႏွာက္ေရာမွန္ရဲ႕လားမသ္ိဘူး"
ထို႔ေနာက္ သူ၏ဘယ္ဘက္ရင္အုံသို႔လက္ဖဝါးျဖင့္ပြတ္သပ္ေနၿပီး
"ဘာအေကာင္ကိုက္လိုက္တာလဲ ယားက်ိက်ိနဲ႔"
စမ္းေခ်ာင္းထဲမွ သူကိုမ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ကာၾကည့္ေနၿပီး သူ၏ယားယံေနေသာရင္ဘက္ကိုလည္းလက္ျဖင့္တဗ်င္းဗ်င္းကုတ္ေနေလသည္။သို႔ေသာ္ထိုယားယံမႈက ေပ်ာက္မသြားေပ။
========================
စမ္းေခ်ာင္းမွျပန္လာသည့္ေန႔ကတည္းက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏အေျခအေနသည္အနည္းငယ္ရင္းႏွီးလာသည္ဟု Jimin ခံစားမိလာသည္။ သူ၏အိမ္ေထာင္ဦးစီးသည္အေျပာသာဆိုး၍သေဘာေကာင္းသည္ကို သိလာရေသာ္လည္း တျခားေသာJeonမ်ိဳးႏြယ္ေတြကေတာ့ သူ႔အားေတြ႕သည္ႏွင့္ထိကပါးရိကပါးရန္စတတ္ၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ Jeonသခင္ႀကီး.......... ။
Jungkookသည္ မနက္စာ၊ေန႔လည္စာ၊ညစာတို႔ကို သူ၏အိမ္သို႔လာပို႔ေစၿပီးJiminႏွင့္အတူ စားေသာက္သည္ကို Jeon သခင္ႀကီးက မေက်မနပ္ျဖစ္ေနေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္Jungkook မရွိသည့္အခါမ်ိဳးတြင္ Jimin အား ေရခတ္၊ထင္းခြဲမႈမ်ားေစခိုင္းတတ္သည္။ Jiminသည္ သန္မာသည့္ေယာက္်ားသားတစ္ေယာက္ျဖစ္တာေၾကာင့္ အခုလိုေစခိုင္းမႈမ်ိဳးက သူ႔အတြက္ထိခိုက္ေစျခင္းမရွိသျဖင့္ စိတ္ထဲမထားေပ။
ဒီေန႔တြင္ေတာ့ ခါတိုင္းေန႔မ်ားထက္ၿခံထဲတြင္ေရာ ႐ြာထဲတြင္ပါလူေတြအကုန္အလုပ္ရႈပ္ေနၾကသည္။ မန္ခ်ဴးတို႔၏႐ိုးရာ ပြဲေတာ္တစ္ခုျဖစ္သည့္ဘိုးဘြားဝိဥာဥ္ ပူေဇာ္ပြဲရွိေၾကာင္း Jungkookကေျပာျပထားသည္။ ညေနေနဝင္ခ်ိန္တြင္ေသဆုံးသြားၿပီျဖစ္ၾကေသာ မိမိတို႔အိမ္၏အိမ္သူအိမ္သားဝိဥာဥ္မ်ားအတြက္ ဆုေတာင္းပြဲျပဳလုပ္ေပးၿပီး ဓားေရးျပပြဲ ၊ အဆိုအကၿပိဳင္ပြဲ ၊ စသည့္ေပ်ာ္ပြဲ႐ႊင္ပြဲအေသးစားေလးေတြက်င္းပမွာျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္းသိထားသည္။
အေရွ႕ေဒသတြင္ အခုလိုပြဲေတာ္မ်ိဳးမရွိသည့္အတြက္Jiminသည္ ေနဝင္မည့္အခ်ိန္ကိုရင္ခုန္စြာေစာင့္ဆိုင္းလ်က္ရွိသည္။
အိမ္၏လသာေဆာင္မွ ၿခံဝိုင္းထဲတြင္အလုပ္ရႈပ္ေနသူမ်ားကိုေငးၾကည့္ေနရင္း အိမ္အေပၚသို႔အေငြ႕တစ္ေထာင္းေထာင္းထြက္ေနသည့္ အိုးႀကီးအားအဝတ္စျဖင့္ကိုင္ကာ ေလွကားမွတက္လာေသာJungkook။
အိမ္အတြင္းသို႔ဝင္လာၿပီး ပိတ္အျဖဴျဖင့္ကာထားေသာ အခန္းေလးထဲသို႔ဝင္သြားသျဖင့္ Jiminသည္လည္းအေနာက္မွလိုက္သြားၾကည့္သည္။ Jungkookဝင္သြားသည့္အခန္းထဲ၌ လူ၏ဒူးေခါင္းအျမင့္ရွိေသာ လူတစ္ေယာက္ဝင္စာသစ္သားစည္ပိုင္းႀကီးတစ္ခုရွိေနၿပီး ထိုအထဲသို႔ သယ္လာသည့္ေရေႏြးတို႔ကိုေလာင္းထည့္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္Jiminဘက္သို႔လွည့္ၾကည့္၍
"အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့မယ္ သန္႔စင္ထားလိုက္ အသင္ဝတ္ဖို႔က်ဳပ္ဝတ္႐ုံသြားယူလိုက္ဦးမယ္"
Jiminသည္ တစ္ေယာက္ထဲေျပာခ်င္ရာေျပာကာ အလုပ္ရႈပ္ေနေသာ Jungkook၏ ဝတ္႐ုံအစကိုလွမ္းဆြဲလိုက္၍
"ပူေဇာ္ပြဲကို ကြၽႏ္ုပ္လိုက္ၾကည့္လို႔ရတယ္လား"
ထိုသို႔ေမးေတာ့ မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕လိုက္သည့္သူက
"က်ဳပ္ရဲ႕ေသသြားတယ့္ဘိုးဘြားေတြနဲ႔ အသင့္ကိုမိတ္ဆက္ေပးရဦးမယ္ေလ"
"ဒါပင္မယ့္ ကြၽႏ္ုပ္က မန္ခ်ဴးလူမ်ိဳးမွမဟုတ္တာ........ပူေဇာ္ပြဲက"
"ျမန္ျမန္သန္႔စင္စမ္းပါ ေရေတြျပန္ေအးသြားရင္ထပ္မက်ိဳေပးဘူး!!"
Jiminသည္ သူ၏စကားမဆုံးခင္ ျဖတ္၍ ဆူေအာင့္ေအာင့္ေျပာကာ ထြက္သြားသူကိုၾကည့္၍ သက္ျပင္းခ်လိုက္ၿပီး ပိတ္အျဖဴလိုက္ကာစအား အျပည့္ဆြဲပိတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္သူ၏ဝတ္႐ုံတို႔အားတစ္လႊာခ်င္းစီခြၽတ္ခ်လိုက္ၿပီး ဆံႏြယ္ရွည္ကိုစည္းေႏွာင္ထားေသာဖဲႀကိဳးအနီေရာင္ေလးကိုလည္းျဖည္လိုက္ကာ ကိုယ္လုံးတီးအေနအထားျဖင့္ သစ္သားစည္ပိုင္းထဲသို႔ဝင္ကာေရစိမ္လိုက္သည္။ ေႏြးေတးေတးခံစားခ်က္ေၾကာင့္ ၿငီးျငဴေနေသာစိတ္တို႔ေျပေလ်ာ့သြားသလိုခံစားရသည္။
မီးအိမ္ဝါက်င့္က်င့္အေရာင္ေၾကာင့္ ကာရံထားေသာပိတ္အျဖဴလိုက္ကာစအေပၚတြင္ ထင္ဟပ္ေနေသာပုံရိပ္သည္ ေက်ာတစ္ဝက္မွျမင္ေနရၿပီး ေပ်ာ့ဆင္းေနေသာဆံႏြယ္တို႔ကလည္း ပခုံးထဲဝယ္ က်ဆင္းေနသည္။ ပိတ္အျဖဴအေပၚထင္ဟပ္ေနေသာပုံရိပ္ကိုၾကည့္ကာ လက္ထဲတြင္ကိုင္ထားေသာ ဝတ္႐ုံတို႔ကိုတင္းၾကပ္စြာဆုပ္ကိုင္မိလိုက္ၿပီး အသက္ရႈသံတို႔ျပင္းထန္လာရသည္။ မူမမန္ေသာ ရင္ဘက္ဘယ္အုံကိုခံစားမိလာေသာေၾကာင့္ လက္ထဲရွိဝတ္႐ုံအျဖဴကို အိပ္ရာေပၚပစ္တင္၍ အိမ္ထဲမွေျပးထြက္လာမိခဲ့သည္။
ေလွကားအတိုင္းေတာက္ေလွ်ာက္ဆင္းလာခဲ့ၿပီး ထပ္၍ယားက်ိက်ိျဖစ္လာေသာ ရင္ဘက္ဘယ္အုံကိုလက္ျဖင့္ပြတ္ကာ ၿငိမ္သက္ေနမိခဲ့သည္။
က်ဳပ္ရင္ဘက္က တကယ္ပဲဘာေကာင္ကိုက္မိသြားတာလဲ..........။
===================================