29. HateLoveHope
Play the song 'till the end of the chapter...
Myka
Hindi ko na kaya.. lalo lang akong nasasaktan. Hindi ko mapigilang mapahagulgul. I envy everything with Syndi! The way Ryan look at her with warmth and concern, the way he smile and laugh with he’s with her, the way he.. ahhh!! Ayoko na! Suko na ako…
Napahawak ako sa pendant ng necklace ko. Ito ang kwentas na ibinigay saken ni Ryan. Peru bakit niya ako binigyan ng ganito? Bakit Ryan? Bakit patuloy mo pa rin akong pinapaasa?
“B-bakit Ryan?!”
“Myka?”
Boses ni Ryan.
“Ryan?!”
Peru dagli ding nawala ang asam ng makita ko na si Rain pala iyun. Siguro nga, busy yun kay Syndi. Ha, umasa ka pa Myka… ginagawa mo lang tanga ang sarili mo. Ngumiti ako ng mapakla.
“Anong ginagawa mo dito?” umayos ako ng upo sa bench.
“Are you okay?”
“You want an honest answer?” tinignan ko siya sa mata “Nope! I’m dying…” hindi ko na naman mapigilang maluha. Bakit ba sa tuwing naiisip ko si Ryan nasasaktan ako ng sobra.
“May maitutulong ba ako?”
“Leave me alone”
“You know you can tell me everything” umupo ito sa tabi ko “Makikinig ako”
“Rain ano bang ginagawa mo dito? Dapat nandoon ka sa loob kasama si Syndi.” Baka pagbalik mo nakuha na siya ni Ryan “Iwanan mo nalang ako dito mag-isa, I can handle myself”
“You know you can’t”
“Ano bang pakialam mo ha?!”
Bakit ba ako pinapakialaman ng isang ito?!
“Kaibigan ka ni Syndi.. and, I’m your friend too”
Kaibigan? Ha! I’ve never been a goodfriend to her! Kaya tama lang ng lumayo ako sa kanya. I’m not worthy to be her friend; not worthy dahil kaya kong mag-isip ng masama pa tungkol sa kanya. Kaya di ako karapat-dapat…
“I suck up!” may luha na namang tumulo sa mga mata ko “I’ve ruined everything… d-dahil sa pagmamahal ko sa kambal mo Rain.. mahal na mahal ko si Ryan, but he doesn’t love me? Hindi niya ako gusto, dahil..dahil mahal niya si Syndi” napahagulgul ako ng iyak.
“W-What? May gusto si Ryan kay Syndi?”
“Sinabi niya saken yun…ang sakit, sobrang sakit Rain…alam mo yun, parang mamatay ang puso ko sa sakit. All I’ve thought na magiging okay na sa amin ang lahat na at last he have noticed my existence yun pala ako lang pala ang nag-iisip nun. Sa kakaasa ko, sobrang sakit na… all my life siya lang ang minahal ko Rain.. peru ayaw maniwala!” I look at him “Bakit ayaw niyang maniwala na siya ang mahal ko at hindi ikaw?”
There was pain in his eyes peru sa sobrang sakit di ko na gaano pinansin. It feels like tons of needles were being pierced in my heart, na unti-unting pumapatay ng kalooban ko. I can’t stop my tears, these damn tears!
“Stop Crying,”
“It’s not as if I can? Sa tingin mo ba madali saken ito? Palibhasa mahal nyong dalawa si Syndi. Hindi nyo alam ang nararamdaman ko!”
“Stop it Myka! Wala kang alam, okay?”
“Wala akong alam? Ano pang hindi ko alam Rain?”
“MAHAL KITA!!”
“Ha?!”
“Mahal kita…” malungkot ang mga mata nito “Myka matagal na kitang mahal..”
Mahal ako ni Rain… Paano si Syndi?
Nagulat kami ng may mahulog na paso. Si Syndi..
Pilit itong ngumiti “S-Sorry..” saka biglang tumakbo
“SYNDI!” hinabol naman ito ni Rain
Bumagsak ang mga balikat na napayuko ako. Bakit nagkaganito ang lahat?
“Hindi mo dapat iyakan ang lahat ng nangyayari” napaangat ako ng tingin, si Ryan “Mangyayari naman talaga ang lahat ng ito.” Ipinasok nito ang dalawang kamay sa bulsa bago ako tinalikuran.
“Ganun lang ba yun Ryan?”
Tumigil ito peru hindi na ako hinarap pa.
“Hindi mo man lang ba hahabulin si Syndi?”
“Bakit ko naman gagawin yun?”
“D-Dahil mahal mo siya!” naikuyom ko ang mga kamay “You should have chase her”
“Hindi naman siya mawawala…” he turned to look at me “Need this?” itinaas nito ang isang panyo sa ere. Hindi na ako nagsalita pa, kusa na mismo itong lumapit saken “Huwag ka ng umiyak,” sa gulat ko ay ito na mismo ang pumahid ng luha ko “Lalo kang pumapangit kapag umiiyak ka, here” inilagay na niya sa palad ko ang panyo “Smile…”
“Ryan?”
Bakit mo ginagawa ito?
Nakuntinto nalang ako sa pagtitig sa asul nitong mga mata.
“I’ll see you soon” saka niya ako tinalikuran “Sayo na yang panyo”
Nabuo ang isang ideya sa isip ko. Tumayo ako, hindi ako susuko! Hindi kita susukuan Ryan! Makita mo mare-realize mo ring ako ang mahal mo!!
“RYAN MONTAGUE! MAKIKITA MO! MAGKIKITA TAYO ULIT AT SISIGURADUHIN KONG MAHAL MO NA AKO NUN! MAKITA MO! MAMI-MISS MO KO!”
Kumuway lang ito patalikod. Napangiti ako… May pag-asa pa Myka! Kung di ngayon…
“Baka sa susunod naming pagkikita…”
Syndi
“MAHAL KITA!!”
“Matagal na kitang mahal Myka…”
Pagod na ako…pagod na ako sa kakatakbo.. ayoko na! Ayoko na! Pinahid ko ang mga luha ko.
“Syndi!”
Napapikit ako… Bakit kailangan mo pa akong sundan Rain?
“Syndi, mag-usap tayo pls”
“Alam mo Rain tanggap ko naman na eh” nakagat ko ang ibabang labi bago siya hinarap “Matagal ko naman ng alam ang tungkol sa usapan nyong dalawa ni Ryan… at yung lihim na pagmamahal mo kay Myka.”
Nanigas ang panga nito “Si Ryan”
“No, walang sinabi saken si Ryan, narinig ko ang lahat nung nag-away kayo ni Ryan sa garden. I was there, sana nga eh wala nalang ako doon. Mas gugustuhin ko nalang malaman yun mula sayo o kaya tumigil ka nalang… yun! Maiintindihan ko pa yun! Peru hindi eh! Patuloy mo pa rin akong sinaktan Rain!”
Naging malambot ang anyo nito “I’m sorry Syndi..”
Naikuyom ko ang mga kamay “Bakit Rain?!” gumuralgal ang boses ko “Bakit mo pinaramdam saken na importante ako sa buhay mo? Bakit mo ako sinanay na nariyan ka lang sa tabi ko? Bakit mo pinaramdam saken na mahal na mahal mo ko! BAKIT?” lumapit ako sa kanya “Oo nga pala, para kay Myka.. BAKIT AKO PA?! BAKIT MO AKO GINAMIT RAIN?!!” dinamba ko ang dibdib niya, inilabas lahat ng galit at ang sama ng loob sa pagsuntok sa dibdib nito “Alam mo ba sa ginawa mo… sobrang mahal na kita! Hindi ko na kaya ang sakit! Ang sakit na Rain eh… binalaan na kita diba? Bakit…bakit kasi di mo ko pinakinggan?”
Nawalan na ako ng lakas at muntik ng madaus-dos nang mabilis ako nahawakan ni Rain sa mga braso at niyakap. “I’m sorry… okay lang, tatanggapin ko lahat ng galit mo… patawad Syndi.”
“Ayoko na Rain, tama naa…” pakiusap ko sa kanya “Huwag mo ng ipadama saken na may konti pa akong pag-asa diyan sa puso mo.” Itinulok ko siya “Tama na..”
“Oo aaminin ko sayo… noong una, wala akong pakialam sa kung ano ang mararamdaman mo sa gagawin ko dahil sa pagmamahal ko kay Myka. Peru maniwala ka Syndi” hinawakan niya ako sa balikat “Nagbago ang lahat ng yun nang makilala kita. Hindi ko alam kung paano ko ito ipapaliwanag, peru Syndi mahalaga ka sa buhay ko.”
Inalis ko ang kamay niya “Tigilan na natin ito Rain, nangyari na eh” sinubukan kong ngumiti “Nasaktan na ako.. kaya itigil na natin ito.”
“Syndi pls..”
“Rain pls! Tama na! Quotang-quota na ang puso koo... maawa ka naman saken oh!”
He sighed “I was so selfish, you don’t deserved this..”
“No I deserved this, alam mo kung bakit? Dahil hinayaan kong mahulog sayo… umaasa ako ng sobra.” Tinalikuran ko na si Rain “I hope masaya ka na?!”
With all the strength left in me I run as fast as I could… Palayo sa taong lubos kong minahal. Masakit? OO, peru kailangan kong tanggapin ang lahat. Tanggapin ang katotohanang ito na ang huling pagkakataong makikita ko siya.
Rain Montague will never be mine…
“Syndi!”
Bigla-bigla ay may humaklit ng braso ko at nakulong ako sa isang bisig. Nagulat ako ng bigla nitong hawakan ang mga pisngi ko at mabilis na nagkadaop ang aming mga labi. He was kissing me… Rain is kissing me.
Peru bakit?
Bolta-boltahe yatang kuryente ang naramdaman ko. His lips were soft, at sobrang nagustuhan ko naman. It was fierce at first peru naging gentle ito. He moved closer, deepening the kiss. Oh God! Ano na naman ba ito?
Parehong habol ang hiningang titig na titig lang kami sa isa’t isa.
“B-Bakit mo ginawa yun?”
“Magkikita tayo ulit”
“Ha?”
He has smug smile “When we meet again I’ll make sure you’ll chase me”
Mixed emotions ang naramdaman ko, wala na akong maintindihan pa sa mga sinabi ni Rain. Nakuntinto nalang ako sa pagtitig sa nakangiti nitong mukha. Hindi ba talaga ako patatahimikin ng isang ito?
“I’ll promise you that,”
End of Season One!
Woah! Sana nagustuhan nyo
comment kayo ha.. :D