"Pwede ka bang tumayo?" Mahinahon kong pakiusap kay Ares at hinawakan ang kanyang likod.
He obediently obliged, not because I asked to but it's his godfather's glare. May parte sa akin na gustong tampalin si Oxford kasi tinatakot niya ang bata.
I nudged him with my elbow. "Tinatakot mo ang bata. Pwede naman na sa labas ka lang muna."
Masikip tuloy.
Gusto kong ituloy yun kaya lang ay baka ma-offend ko siya kapag sinabi ko sa kanya yun. But hell it's true. Sa laki niya at sa liit ng ispasyo sa shop ko ay parang sagabal siya. Sagabal ang height niya at ang laki ng katawan.
He just narrowed his eyes to me. I shrugged my shoulders and got the size of the kid. May pinaparepair si Oxford sakin na uniform ni Ares pero nagpapagawa din siya ng isa pang pares para daw kapag makipagbasag-ulo na naman ay mayroon paling kapalit.
But he'd just buy another pair of Ares' school uniform.
Nahihirapan akong yumuko para sukatan ang binti ni Ares. Nakaupo kasi si Oxford sa gilid. Hindi siya makaatras dahil sa likod niya ay may isang rack at pader na. Kaya naman nasisiko ko minsan yung hita niya. And fingers crossed not to elbowed his crotch.
I just bit my cheek not to do harm his manhood. Hindi ako makapagfocus ng maayos sa pagkuha ng sukat ng bata dahil nakatingin siya sakin na parang anumang oras ay kakagatin ko yung ano niya.
Gosh that's so insane idea.
Tumingin ako sa wall clock para icheck kung anong oras na baka kasi eleven thirty na. Pero naisip ko na si Nanay pala ang kukuha ng mga bata. Then I remembered it's Tuesday.
"Wala ba siyang pasok ngayon? Tuesday palang ah." tanong ko kay Oxford.
"They don't have regular classes today so I brought him here to fix his uniform. Pwede ba namin makuha mamaya yan? I'll pay you triple if it's mean you can work it out today."
I bit my lower lip and thought about it. But I just brought Oxford into enticement because he's gawking at my lips. Hindi ko na kinagat ang labi ko. Nakayuko parin ako kaya kinuha ko ang monoblock chair para umupo.
Tumingin ako sa kabundok na tela na gagawin kong pants. Puro nalang kami repairing kaya okay lang siguro kung tumigil muna kami sa pagrerepair para matapos yung pants na inoorder.
Huminga ako ng malalim at binalik ang tingin kay Oxford. "Sige pero kunin niyo nalang mamaya kapag mag-alas singko na. Dalawang pares lang naman ng uniporme niya ang irerepair diba?"
"What about the other uniform? Yung ipapagawa ko?"
Bumuntong-hininga ako at nagkamot sa batok. "Pwedeng sa Friday mo na kunin? Matagal pa yun bago ko matahi kasi napaka-detalye ng pagkakatahi niya." ani ko.
He slowly nodded as he understood what I said. "Okay, then I just get it on Friday morning."
"Okay. Friday morning."
We had dealt with it. Binalik ko ang atensyon sa pagsusukat sa size ni Ares. The kid was tall. Lampas balikat ko na siya. Kapag nasa eighteen na siya ay mas matangkad na siya sakin. Baka kasing tangkad na niya ang ninong niya o di kaya ay lalagpas pa. And also the kid had a lot of potentials.
Baka kagaya siya sakin na pag-aagawan ng mga talent scouts para maging artista o modelo, given the fact that he's taller and more handsome than any teenage boys I had seen in our city.
Paglabas ni Ares para bumili ng pagkain sa Pinxto Alley ay iniligpit ko ang notebook ko na listahan ng mga sukat ng mga customers. Tumayo ako at tinanong ang mga kasamahan ko kung wala na silang nirerepair pang blouse o pants para ibigay ko nalang sa kanila yung ibang naiwan na trabaho ko.
Ang shop naman ang tumatanggap ng pera kaya mabuting matulungan nila ako sa pagtahi ng mga pinapatahi ni Sack.
Inayos ko ang ibang tela na nagkalat para hindi masikip tignan. Tinabi ko lang muna yung pants na tinatahi ko bago pa makisingit si Oxford. Una kong kinuha ay yung slacks kasi mas madali lang yun matahi kaysa sa shirt. May kunting butas lang sa mga gilid at sa gitna. Napailing nalang ako habang tinatahi yun.
Ginanahan ata si Ares sa pagsipa. Kapag talaga lumaki si Kamp na barumbado ay ako ang makakalaban niya.
"Natotolerate mo ba si Ares? Alam mo na teenager siya diba? Mabuti at napapasunod mo siya." saad ko.
"We're just like that sometimes, but sometimes he has his own world. Hindi ko siya pinapakialaman sa ginagawa niya pero dahil sa nasa puder ko siya ay hindi siya dapat nag-iinarte."
"You're unbelievably strict godfather, daig mo pa ang tatay niya." sagot ko na nakangisi.
"I'm just like that to him." he replied, shrugging his shoulders.
Kinuha ko ang gunting para guntingin yung nasa kilikili ng shirt. "Pero bakit siya nasa sayo? Sorry kung nagtatanong ako pero curious lang ako sa parents ng bata." Binaliktad ko yung shirt. Yung inner part ay nasa harap na para masimulang tahiin.
"His mother got remarried to an Italian tycoon and his father was no longer breathing. Since his father and I were comrades and he's one of my best investors, sakin napiling tumira si Ares dahil lumaki siya na palagi akong nakikita at kasama kapag nasa Switzerland ako. He didn't want to live with his mother and her husband kaya ako ang naging legal guardian niya."
That explained why they got the connection. The teenage boy held to his striction. Parang mag-ama na ang dalawa dahil sa pagsasaway ni Oxford nito. Nadidisiplina naman niya si Ares. I thought Oxford would be a great father—really. I meant it.
He had the power to control over the children. Ano kaya yung klaseng imahe ni Oxford kapag may karga siyang bata? I bet that would be the most perfect picture.
"It must be so hard for the kid to be away with his family. At hindi ma-imagine na hindi lumalaki si Kamp sakin. Baka mabaliw ako kapag ibang tao ang mag-alaga sa kanya." sabi ko.
He chuckled as he crossed his arms upon his marbled chest. "I now feel the intensity of yours as a parent. Wait until your son gets involved into teenage fights. I'll be the one to consult your son how to fight properly."
I gasped in disbelief. How could he?
He laughed. He stood up from his seat.
Tumingin siya sa kanyang relo na nasa pulsuan bago inilagay sa bulsa ang isang kamay. "I see you later, Billie. May appointment pa ako mamayang two pm at kailangan ko pang iuwi si Ares."
I nodded with a small smile. "Ako na ang bahala sa uniporme ni Ares. At salamat sa paglibre ng smoothie." dagdag ko.
"It's my pleasure to treat you guys—especially you, Billie." he prompted smoothly. I looked around to see my employees if they heard what Oxford said.
Alam ko yung iba sa kanila ay nagbibingi-bingian lang kaya hindi maiwasang mag-init ang mukha ko sa sinabi ng lalaki sa harap ko. He knew how to treat a woman with his flowery words. My heart was flattered by his excessive tongue.
"T-Thanks again. And see you later too." I replied.
Tumango siya saka nagpaalam para umalis. Paglabas niya ng Threads ay sumandal ako sa monoblock chair saka huminga ng malalim. I felt numb when he'd existed from my shop. Parang tinanggalan niya ako ng kaluluwa at tinanggalan ng karapatan na huminga.
Nang pumatak ang alas onse ay tinext ko si Nanay kung nasa eskwelahan na siya. Agad siyang nagreply sakin na paalis na daw siya ng apartment. Hindi muna ako nagreply dahil baka naghihintay siya ng taxi. I waited until twelve to check on her again if she's already with the kids.
I received a message from her, saying if I could take care of my son by afternoon. Ang sabi niya sa text message ay biglang inapoy ng lagnat si Nillie kaya hindi pwedeng dumikit si Kamp sa kanya baka magkasakit din.
Nagmamadali akong umuwi sa apartment para icheck yung dalawang bata. Naabutan ko na sinusubuan ni Nanay si Nillie ng pagkain at si Kamp ay nasa kusina at mag-isang kumakain.
"Isasama lang muna kita Kamp sa shop ko okay?" sabi ko sa kanya nang maupo sa harap para kumain. Hindi pa ako kumain dahil diretso agad ako sa apartment dahil kinabahan ako kay Nillie.
He nodded as he scooped the rice on his plate.
"Ubusin mo ang lunch mo para makaalis agad tayo." I continued.
"Okay Mama." he answered.
Natapos agad ako sa pagkain. Uminom ako ng tubig pagkatapos ay naglakad papunta sa kwarto. Sakto naman ay lumabas din si Nanay galing sa kwarto namin dala niya ang isang bowl na pagkain ang laman kanina para kay Nillie.
"Napainom ko na ng gamot. Kaya nagkasakit ang bata dahil hindi mo napainom ng bitamina niya. Mabuti nalang si Kamp ay hindi nagkasakit. Bukas ay huwag mong kalimutan na painumin ng gamot ang mga bata." Marahan niyang tugon sakin.
Tumango naman ako na nakatingin sa sahig. "Pasensya na 'nay. Nakalimutan ko lang yun kanina at kahapon. Nahawa tuloy si Nillie."
"Oo, may sipon pa ako kaya mabuting magsuot nalang ako ng face mask para hindi mahawaan ang bata. Dalhin mo lang muna sa ngayon si Kamp sa shop mo para hindi siya tumabi sa pagtulog kay Nillie mamaya."
"Oho 'nay."
Bumuntong-hininga si Nanay at tumango sagot ko.
"Oh siya, ako naman ang kakain sa kusina. Tapos na na si Kamp sa pagkain?"
"Matatapos na yun 'nay."
"Oh sige." tipid niyang sagot saka naglakad papunta sa kusina.
Pumasok ako sa kwarto namin ng mga bata at chineck yung temperatora ni Nillie. Mataas parin kaya nag-alala ako. Kapag hindi pa siya gumaling hanggang bukas ay hindi ako papasok sa shop. I was the owner of my shop and I could go there anytime I wanted. Hindi ko ipagpapalit ang mga bata sa trabaho ko dahil sila lang yung nagpapaligaya sakin. I couldn't function well if there's an emergency happened in our apartment, especially when it's involved to my children.
"Papasok si Mama sa shop okay? Good girl ka lang dito kay lola. Bibili si Mama mamaya ng paborito mong oranges." bulong ko sa nakapikit na si Nillie.
She's almost sleeping but I knew she heard me talking to her. I sighed and combed her curls. I kissed her hot forehead before I leaned backward to stand up from the bed. Kumuha ako ng extra t-shirt para kay Kamp para may pamalit siya kung sakaling pagpawisan siya. Ipinasok ko sa maliit na bag ang extra t-shirt at towelette niya. Naglagay din ako ng tubig sa tumbler ni Kamp at ipinasok sa tote bag ko. Sometimes I called my tote bag a Mama bag because it's all for children's necessities were inside of my bag.
Sinuklayan ko rin ang mahabang buhok ni Kamp. Kailangan na niyang gupitan ng buhok para hindi humaba. Hindi siya pwedeng magpahaba ng buhok dahil kapag mahaba ay ang dugyot niyang tignan lalo na kapag pinagpapawisan dahil mahilig talagang maglaro si Kamp. It's boys' nature and it would not disappear from them.
Nagpaalam ako kay Nanay na babalik na sa shop ko. Agad niya kaming hinatid hanggang sa makapara kami ng taxi para ihatid kami sa shop.
Sa shop ay agad na pumasok si Sack para makipagkwentuhan sakin.
"Yung lalaki kanina, minsan ko siyang nakikita dito sa harap ng shop mo. Lalo na noong time na hindi ka pumapasok sa trabaho. Feeling ko talaga may gusto sayo yun. I think sign na yun na magkakatatay na ang mga anak mo."
Pinalo ko siya ng meter stick pero mahina lang. Minsan lang ako gumamit ng meter stick kung hindi ko gustong gumamit ng ruler o di kaya yung measuring tape. "Ikaw talaga puro ka kalokohan. Hindi yun nanliligaw sakin."
Gumanti din siya ng palo sakin gamit ang ruler. "Eh sa totoo naman no. Palagi kaya siyang nakatingin ng malagkit sayo."
"Shh. Shut your lips, Sack." diin kong sabi sa kanya saka pinandilatan siya.
She just mocked me.
Yung mga emplayado ko ay natawa dahil kay Sack.
"Totoo yun no. Promise." tinaas niya ang kamay. "Cross my heart and hope to not die young."
"Para kang sira." I retorted with a grunt in my tone.
Bahagya kong tinulak si Sack para umalis sa shop ko at para matapos na yung unipormeng nirerepair ko. Umalis naman siya sa awa ng Diyos. Natapos akong magrepair hanggang alas dos dahil palagi kong sinisilip si Kamp sa loob ng opisina ko. Saka na ako bumalik sa paggawa ng isang pants nang matapos na ako sa pagrepair sa uniporme ni Ares. Okay na yun at ang problema ko nalang ay tatahiin na uniporme.
Kinunan ko din ng larawan ang uniform ni Ares para may gagayahin ako kasi napaka-detail niyang tahiin. Bali tatlo ang tatahiin ko, yung slacks at sa shirt at coat niya.
Alas kwatro ay natapos ako sa slacks. Binigay ko yun kay Sandy at siya na ang bahala na ilagay sa paper bag para kapag dumating yung may-ari ay mabayaran yun. Nag-inat ako ng braso ko at minasahe ang leeg nang tawagin ako ni Kamp.
"Mama?"
Kagigising niya palang pero parang napilitan lang siyang gumising. Halatang inaantok pa siya.
"Bakit?" Pinalapit ko siya sakin para umupo sa hita ko.
"I'm still sleepy. I wanna go home."
"Opo, one hour nalang at uuwi na tayo." sagot ko.
Hinawakan ko ang braso niya para palapitin. Paglapit niya ay lumipad ang kanyabg tingin sa labas ng bintana. Biglang nagliwanag ang kanyang mga mata sa kung ano man ang nakita. Susundan ko na sana siya ng tingin nang bigla siyang tumakbo palabas.
"Kamp!" I called him.
Nagsitinginan ang mga emplayado ko samin pero wala akong pakialam. Sinundan ko si Kamp hanggang sa labas pero napahinto ako at nanlaki ng mga mata nang tumakbo siya sa hindi kilalang tao.
Mas nagulat ako dahil yung tao ay tinawag niya.
"Papa!"
The man stopped from walking to get to the car as my son hugged his legs. The man froze.
And the man was none other than Oxford's friend... Easton.
Napasinghap ako sa ginawa ng anak ko. Easton's eyes widened and I knew he's cussing under his breath.
Nahulaan ko nga yun dahil narinig ko siya.
"Shit, shit, shit, what have I done this time?" he said to himself.
Papalapit na ako sa kanila para kunin si Kamp nang may lumabas mula sa kotse.
Oxford.
He narrowed his eyes at Easton. His eyes were hooded, shaded in black. And Easton just raised both of his arms in the air like he's about to surrender innocently to the crime he didn't do.