ကြင်စဦးဇနီးမောင်နှံကနေ ဖြတ်သန်းလာခဲ့တာ အခုဆို မိသားစုဘဝလေးတစ်ခု ပိုင်ဆိုင်ထားပါပြီ။ သားလေးကို ကျွန်မသွားနေကျ မိဘမဲ့ ဂေဟာကနေ ခေါ်ယူမွေးစားခဲ့သည်။မောင်နဲ့ကျွန်မရဲ့ ချစ်မေတ္တာရပ်ဝန်းထဲ သားလေးဝင်လာတော့ ဘဝက ပိုပြီး ပြီးပြည့်စုံလာခဲ့တော့သည်။မောင်က လက်မထပ်ခင်တုန်းက လူကြီးဆန်သလောက် အခုတော့ သားလေးနဲ့ ပေါင်းပြီး ဆိုးတတ်နေပြီလေ။ တစ်ခါတလေ ပါးစပ်နဲ့ ပြောတာနားမထောင်ရင် သားကိုရော မောင့်ကိုရော ကျွန်မရိုက်ရပါသည်။ မောင်က သားကို အရမ်းအလိုလိုက်သည်။ သားဖြစ်ချင်တာကို မရရအောင်လုပ်ပေးတတ်သည်။
တခါက သားနေမကောင်းဖြစ်ပြီး ချောင်းအရမ်းဆိုးနေခဲ့သည်။ ဒါကို သားနဲ့ လမ်းထိပ် လမ်းလျှောက်ခဏထွက်မယ်လို့ပြောပြီး ကျွန်မမသိအောင် ရေခဲမုန့်ခိုးစားကြသည်တဲ့လေ။ ညရောက်တော့ မိသားစု သုံးယောက်လုံး အိပ်မရပါ။ သားကချောင်းဆိုးမသက်သာတဲ့အပြင် ပြန်ဖျားလာမှ ညနေကရေခဲမုန့်စားခဲ့မှန်းသိရသည်။
"မောင်! သားနေမကောင်းတာ သိရက်နဲ့ကွာ သားစားချင်တယ်ပြောရင်တောင် မောင်ထိန်းရမှာ မဟုတ်လား အခုတော့...."
"မောင်လည်း သက်သာလာပြီထင်လို့ ကျွေးလိုက်တာပါကွာ သားကအရမ်းတောင်းဆိုနေတော့ မောင်မနေနိုင်လို့"
"နောက်တစ်ခါဆို သားဖနှစ်ယောက်လုံး ကြက်မွှေးစာမိမယ်နော်.... မနက်ကျ ဆေးခန်းပြန်ပြီး ဆေးထိုးအပ်ကြီးကြီးနဲ့ ဆေးထိုးခိုင်းရမယ်"
"ဒယ်ဒီ....ဟင့်....မာမီက သားကို မချစ်တော့ဘူးလားမသိ"
"အပိုတွေမပြောနဲ့ ခန့်ထည်ဝါ မင်းရော မင်းကို အလိုလိုက်တဲ့ မင်းဒယ်ဒီကိုပါ ဆေးထိုးခိုင်းလိုက်မယ်"
"ကဲပါ မ ရယ် မောင်လည်း နောက်ဆင်ခြင်ပါ့မယ် အပြစ်ပေးမယ်ဆိုလည်း မောင်ခံယူပါ့မယ် လောလောဆယ်တော့ သားကို ဆေးတိုက်ပြီး အိပ်ရအောင်နော်"
"မနက် သားနိုးတာနဲ့ မောင်ပဲ ဆေးခန်းပြန်ပြပေးလိုက်ပါ့မယ်"
"ဟွန့်"…
အဲ့လိုပါဆို အခုတော့ သူတို့သားအဖကြား ကျွန်မ လူဆိုးမကြီး ဖြစ်ရသည်။ဒါတွေကပဲ အချစ်တွေတိုးစေတဲ့ မေတ္တာဓာတ်တွေဖြစ်နေခဲ့သည်....
---------
တပတ်ခန့်အကြာ.....
ဒီနေ့မနက် အစည်းအဝေးရှိလို့ ကျွန်မ ရုံးကိုအစောကြီးသွားရသည်။သားကိုမောင်ပဲ ကျောင်းပို့ပေးရန် မှာပြီး သူတို့အတွက် မနက်စာပြင်ပေးထားခဲ့လိုက်သည်။နေ့လည်စာလည်း အပြင်ထွက်ရင်းတခါထဲစားလိုက်မယ်လို့ ပြောပြီး မောင့်ကို ထမင်းချိုင့် လာမပို့ခိုင်းတော့ပါ။
"မမ.... အပြင်သွားဖို့ ready ဖြစ်ပါပြီရှင့်"
"ဟုတ်ပြီ အခုထွက်ခဲ့မယ်နော်"
လုပ်လက်စတွေ အပြီးသတ်ပြီး အတွင်းရေးမှူးမလေးနဲ့ စက်ရုံဘက်ကို ထွက်လာဖြစ်ခဲ့သည်။
လမ်းမှာ မောင့်ကားကိုတွေ့လိုက်တယ် ကျွန်မသိပ်မှတ်မိတာပေါ့ မောင့်ကားနံပါတ်ကိုလေ။ အလုပ်မပီးသေးတာနဲ့ ဘာမှမမေးတော့ဘဲ အလုပ်ကိုပဲ အမြန်ပြီးအောင် လုပ်နေမိတယ်…
ညနေ၃နာရီ စက်ရုံကနေအပြန် company မသွားတော့ဘဲ အိမ်ပဲတန်းပြန်လိုက်တော့သည်။
အိမ်အတွက်လိုအပ်တာလေးဈေးဝင်ဝယ်ပြီး ပြန်ရောက်တော့ အိမ်တံခါးပွင့်နေသည်။တကယ်ဆို မောင်သားကို ကျောင်းကြိုချိန် ရောက်နေပြီလေ မောင်မေ့နေမိသလား....
"မောင်ရေ....သားကျောင်း...."
"ဟင် မ အစောကြီး ပြန်လာတာလား နေမကောင်းလို့လား"
"မောင် သားကျောင်းဘာလို့မသွားတာလဲ မကို မလိမ်နဲ့နော် ဒီနေ့မှသောကြာလေ ကျောင်းဖွင့်တယ်မဟုတ်လား မောင်"
"ဟို...အဲ့တာကလေ...ဟို"
______
"သားက ကစားကွင်းသားချင်တယ်ဆိုလို့..."
"မောင်!"
"သားကို စည်းကမ်းပျက်အောင် မောင်သင်ပေးနေတာလား ပညာရေးနဲ့ ပတ်သတ်ရင် နည်းနည်းလေးမှ အချောင်ခိုတာ မ မကြိုက်ဘူးဆိုတာ မောင်ကိုရော သားကိုပါ ပြောထားပြီးသားလေ"
"မာမီကလည်း...."
"မ ကလည်း ဒီတခါလေး ကျောင်းပြေး"
"တိတ်စမ်း မင်းတို့နှစ်ယောက်လုံး အပြစ်လုပ်ထားပြီး အခုမှ ငါ့ကိုလာအတွန့်မတတ်နဲ့"
"🥹🥹🥹"
"မောင် သွား ကြက်မွှေးသွားရှာခဲ့ ကြာနေရင် နှစ်ဆနော်"
ကျွန်တော် ဘာမှထပ်မပြောရဲတော့ပါ။ဟုတ်သည်လေ မ; မကြိုက်ဆုံးအရာ လုပ်ထားမိကြတာကိုး
"သားကိုစည်းကမ်းပျက်အောင် ဦးဆောင်သင်ပေးနေလို့ အတတ်ကောင်းနေသင်ပေးနေလို့ မောင့်ကို ပိုဆုံးမရမယ်"
စကားပင်မဆုံးလိုက်ပါ တင်ပါးပေါ်ရောက်လာတဲ့ ကြက်မွှေးကြောင့် တွန့်သွားမိသည်။၅ချက်လောက်ရိုက်တော့ သားက သူလည်းတကယ်ရိုက်ခံရတော့မည်ကိုသိ၍ ငိုနေတော့သည်။
"ဒီနားလာမယ်သား"
"နောက်ခါ ကျောင်းပြေးဦးမလား"
"အင်းဟင်း မာမီ သားကြောက်ပါပြီ"
"😭😭😭"
မရိုက်ရသေးဘူး ငိုနေတဲ့သားပါလေ...ကျွန်မ မရိုက်ရက်တော့ပါ။ တကယ်ဆို သားက နားမလည်သေးဘူးလေ ကိုယ်တိုင်စဉ်းစားဆုံးဖြတ်နိုင်တဲ့အရွယ်မရောက်သေးဘူးမဟုတ်လား။တချက်တော့ သာသာလေးရိုက်လိုက်သည်။နောက်မလုပ်ရဲအောင်ပါ ။
ကျွန်မစိတ်ဆိုးမှန်းသိတော့ မောင်က သားကိုချော့ပြီး စာလုပ်ခိုင်းနေသည်။ကျွန်မ ရေချိုးဖို့အခန်းထဲ ဝင်လာလိုက်တော့သည်။
အပြစ်လုပ်ထားမိသူမို့ ညစာကို မ ကြိုက်တဲ့ဟင်းတွေချည်းရွေးချက်ပေးမိသည်။ ရိုက်ခံထားရတာ နာနေပေမယ့် မ မှန်ပါတယ်လေ ကလေးငယ်တစ်ယောက်ကို ထိန်းကျောင်းတဲ့အခါ တစ်ယောက်ကလျော့ရင် တစ်ယောက်တော့ တင်းရမည်တဲ့ မ ပြောပြထားဖူးသည်။
"သားရေ... မာမီကို သွားခေါ်နော် ညစာစားလို့ရပြီလို့ ဒယ်ဒီအားလုံး ပြင်ထားပြီလို့"
"ဟုတ် ဒယ်ဒီ...ဒယ်ဒီ အကောင်းဆုံးပဲ"
ဒီအချွဲလေးတောင်းဆိုသမျှ မငြင်းရက်ပါ သိပ်ချစ်ရလို့ကို မိသားစုထဲဆွဲခေါ်ခဲ့မိသည်။သူ့အတွက်တံတိုင်းတစ်ခုဖြစ်ပေးချင်ခဲ့လို့ အရာရာ ရှေ့က ကာကွယ်ပေးတတ်လာခဲ့သည်။သူ့မာမီရဲ့ ကြက်မွှေးစာကိုလည်း သားကဟန်ပြသပ်သပ်ခံရပြီး ကျွန်တော်ကပဲ များသောအားဖြင့် ချစ်ရသူဒေါသပြေဖို့ သားလေးမနာကျင်ရဖို့ ကြားဝင်ကိုယ်စား ခံပေးတတ်ပါသည်။ ထိုလူသားလေးနှစ်ယောက်ဟာ ကျွန်တော်ပျော်ဝင်မိသည့်မေတ္တာရပ်ဝန်းလေးအဖြစ်ရှိနေခဲ့သည်လေ....
_____
ညစာထိုင်စားတော့ စားမဝင်ပါ ထိုင်ရခက်သည်။ဗိုက်သိပ်မဆာလို့ပြောပြီး နည်းနည်းသာစားလိုက်သည်။ကာတွန်းကားကြည့်ရင်းအိပ်ပျော်နေသည့်သားကို အခန်းထဲ ရွေ့သိပ်ပြီး အခန်းပြန်လာလိုက်သည်။
"မ ပင်ပန်းနေပြီလား အလုပ်တွေအများကြီး ကျန်နေသေးတာလား မောင်နှိပ်ပေးမယ်လေ"
"ရတယ်မောင် ကိုယ့်ဘာသာ အိပ်နှင့်"
"ကျွန်မလည်း ဒါလေးစစ်ပေးပြီးရင် ပြီးပြီ"
"ဟုတ်"
မွေ့ရာပေါ် မှောက်လျက်အိပ်နေတဲ့မောင် အဆင်မပြေနေမှန်းကျွန်မသိသည်။
ညနေက စိတ်ဆိုးပြီး ရိုက်လိုက်မိတာ ကြမ်းသွားသည်။သားကို ကျန်တာ အလျော့ပေးပေမယ့် ပညာရေးတော့ ကောင်းမွန်စေချင်သည်။ ကျန်တဲ့ သားဘဝကိုတော့ သားကို စိတ်ကြိုက်လွတ်လပ်ခွင့်ပေးပါသည်။ဒါကို ကျောင်းလစ်ပြီး မောင်က ကစားကွင်းခေါ်သွားသည်တဲ့။တကယ်ဆို တနင်္ဂနွေဆိုရင်ပဲ ကျွန်မကိုယ်တိုင် လိုက်ပို့လို့ရသည်လေ။ခုတော့......
လိမ်းဆေးဘူးယူပြီး မောင့်ဘောင်းဘီလေး အသာဆွဲချွတ်၍ ဆေးလိမ်းပေးဖို့ပြင်လိုက်သည်။လန့်သွားတယ်ထင်ရဲ့ ရုတ်တရက် ထဖို့ပြင်နေသည်။
"ငြိမ်ငြိမ်နေလိုက်မောင်...ဆေးလိမ်းပေးမလို့"
ဒီလိုကျတော့လည်း သားဆီမှာလည်း လူစွမ်းကောင်းဖြစ် မိန်းမဆီကလည်း ဂရုစိုက်ခံရသည်။တန်ရဲ့ "ဟဲ ဟဲ"
"မောင်ကိုသိပ်ချစ်တယ်နော်...မွ"
ဆေးလိမ်းပေးပြီး ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပြီး နဖူးလေးကို နမ်းပေးလိုက်သည်။ကျွန်မချစ်ရတဲ့ လူသားလေးလေ သားကိုလည်းသိပ်ချစ်မိသလို မောင့်ကိုလည်း မလျော့တဲ့အချစ်တွေနဲ့ ချစ်ခဲ့သည်။၅၂၈နဲ့ ၁၅၀၀ မတူညီတဲ့ ချစ်ခြင်းတွေမှာ နှစ်ယောက်လုံးက ကျွန်မ ဘဝပါ။သားအိမ်ရောက်လာတဲ့နောက်ပိုင်း မောင့်ကို အခြေခံဝန်ထမ်းမလုပ်စေချင်တော့၍ CEO နေရာလွှဲပြောင်းပေးမယ်လို့ ပြောဖူးသည်။ မောင်လက်မခံပါ သူ မကျွမ်းကျင်ဘဲ ရာထူးမလိုချင်ဘူးပြော၍ အလုပ်ထွက်ကာ သားနဲ့ နေရန်ပြောလိုက်ရသည်။မောင်သိပ်ဝါသနာပါသည့် စာရေးခြင်းအလုပ်ကိုပဲ လုပ်ခိုင်းခဲ့သည်။စာအုပ်ထုတ်ဝေရခြင်းမရခြင်းထပ် ကျွန်မ မောင်ရေးတဲ့စာလေးတွေဖတ်ရရင် ရင်ခုန်သည်လေ...
ဒီလောက်လုံလောက်ပါပြီ ကျွန်မ အပိုင်လိုချင်မိတာ မောင့်ကိုရော မောင့်စာအရေးအသားလေးတွေရောပေါ့ အခု အာလုံးကို ပိုင်ဆိုင်ရပြီမဟုတ်လား ကျွန်မ ကံအကောင်းဆုံးလူသားလို့ တွေးမိပါသည်။
"မောင်ရေ... ထတော့ သားတောင်နိုးနေပြီ အဲ့လောက်အိပ်ရသလားကွယ်...ထ..ထ"
"အင်း...."
"မနက်စာစားပြီး အပြင်သွားကြမယ် ထ ရေချိုးတော့ အဝတ်ထုတ်ထားပေးခဲ့မယ် သားကိုမနက်စာကျွေးလိုက်ဦးမယ် ပြင်ပြီး ထွက်ခဲ့တော့နော်"
"မ"
"မောင့်ကိုနမ်းပါဦး"
"အိုရ်...မျက်နှာလည်းမသစ်ရသေးဘဲနဲ့"
"ဘာလဲ ခုတော့ ရွံပြီပေါ့လေ ဟင့် မ ကမောင့်ထပ် သားကိုပိုချစ်သွားပြီ ထင်ပါရဲ့ဗျာ မနေ့ကလည်း မောင့်ကို ရိုက်ရက်တယ် အခုလည်း နမ်းတောင်မနမ်းတော့ဘူးတဲ့"
အချစ်နဲ့ပတ်သက်ရင် သားကိုတောင် အလျော့မပေးချင်လို့ ချွဲနေတဲ့ လူသားလေးကို ကျွန်မ မမူနိုင်တော့ပါ မောင့်နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို နူးညံ့စွာ နမ်းရှိုက်မိသည်။
"မလိမ္မာရင်တော့ ရိုက်ရမှာဘဲ... အဲ့တာက မောင်ဖြစ်နေရင်တောင်ပေါ့"
"ချစ်လွန်းလို့ လူဆိုးမကြီး လုပ်နေရတယ်ဆိုတာ သားမသိရင်တောင် မောင်တော့ နားလည်မယ် မဟုတ်လားဟင်"
"ဟဲဟဲ မောင်ကလည်း သိပ်ချစ်ပါတယ်နော်"
ရုံးပိတ်ရက် ကျောင်းပိတ်ရက် တနေကုန် လျှောက်လည်ကြသည်။ ညစာကိုတောင် အပြင်မှာစားပြီးမှ အိမ်ပြန်နားကြတော့သည်။ဘယ်လောက်အလုပ်များများ မိသားစုကိုတော့ အချိန်ပေးဖို့ မမေ့ခဲ့ပါ။တနင်္ဂနွေတရက်တော့ မောင့်မိဘတွေဆီ သွားဖြစ်သည်။ အပတ်တိုင်း သွားနေကြဆိုတော့ မရောက်လာမချင်း မောင့်မေမေက ဖုန်းဆက်နေတတ်သည်လေ....
မေမေတို့အိမ်ကနေ ညစာစားပြီးမှ မိသားစုလိုက်အိမ်ပြန်ဖြစ်ကြသည်။သားက ကားပေါ်တင်အိပ်ပျော်သွား၍ အသာချီကာ သားအိပ်ခန်းထဲ ထည့်ပေးခဲ့လိုက်သည်။အိပ်ခန်းပြန်ရောက်တော့ မရေချိုးနေလို့ ကျွန်တော်လည်း ရေချိုးဖို့ ပြင်ရင်းစောင့်နေမိသည်။ မထွက်လာမှ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး ရေချိုးလိုက်တော့သည်။
"မ"
"မောင့်ကို ချစ်သေးရဲ့လားဟင်"
"မောင်ရေ...သိပ်ချစ်လွန်းလို့ဒီလူသားလေးအနားကပ်တွယ်နေတာလေ ဒီမေးခွန်းကို ဘာလို့ ခဏခဏမေးနေသေးလဲ"
"မောင်တို့ မချစ်ရတာ ကြာပြီလေ"🥹
ဟုတ်ပါတယ်လေ အလုပ်များနေတာရော သားကိုဂရုစိုက်နေတာရောနဲ့ မောင်နဲ့ ကျွန်မ အိပ်ချိန်တွေတောင် မတူခဲ့တာ ကြာခဲ့သည်။ဒါပေမယ့် မောင့်ဘက်က ဒီလိုစကားမျိုး တခါမှ မပြောခဲ့ဖူးပါ။ဘာလို့ဆို မောင့်ကို အောက်ထပ်ပဲ ပို့ခဲ့မိသည်မဟုတ်လား....😋
"မောင်က လို ချင် တယ် ပေါ့"
ကျွန်မ တမင်ရိသဲ့သဲ့လုပ်လိုက်သည်။
"အင်းဟင်း... မောင်မလိုချင်ပါဘူး မကို ပေးချင်တာ"" ဟဲဟဲ"
ကြည့် အောင်ခိုင်ရုပ်နဲ့လုပ်ပြနေပေမယ့် ကျွန်မမျက်လုံးထဲ ကလေး တစ်ယောက်လို မြင်နေမိသည်။သူ့ကို အောက်ထပ်ပို့ပြီး သူ့ရင်ဘတ်တွေ ခဏခဏ ညစ်လိုက် ကိုက်လိုက် လုပ်တတ်သည်။ ကျွန်မကိုကြောက်လို့လို့ မပြောပေမယ့် မောင်က *upper operation* လုပ်ချင်သည် တောင်းဆိုလာတော့ ကျွန်မ ဖြည့်စွမ်းပေးမိသည်။
အဲ့မတိုင်ခင် မောင့် ရင်ဘတ်တွေကို ကျွန်မ အပိုင်သိမ်းခဲ့သေးသည်။ညဘက် မောင့်ရင်ခွင်ထဲ တိုးအိပ်ရင်း မောင့် nipple လေးတွေကို လက်ဖြင့်ညစ်သည်။ မောင် နာလို့ ညည်းတဲ့နေ့ဆို အင်္ကျီပါ ချွတ်ခိုင်းပြီး စိတ်ကြိုက်စားသုံးသည်။ မကျေနပ်သေးရင် ကိုက်ပါကိုက်တတ်သည်။နောက်တော့ မောင့်အင်္ကျီထဲ လက်တိုးဝင်ပြီး ကျွန်မစိတ်ကြိုက်ဆိုးသည်။မောင်က အောက်နှုတ်ခမ်းကိုသာ ကိုက်ထား၍ မအော်မိအောင် သည်းခံနေတော့သည်။
"မနက်အလုပ်သွားရမယ်လေမောင်ရယ်...အခု အိပ်ချင်ပြီ"
"မကြာစေရဘူးလေနော်"
"ဟို...မီးနီနေတယ်မောင်"
"အို…ဒါတော့ လိမ်နေမှန်းအသိသားကြီးနော် မ တနေ့ကပဲ ပြီးထားတာ မဟုတ်လား မောင်မှတ်ထားပါတယ်နော်" ဟွန့်"...
မပေးချင်လို့တမင်ညစ်နေသည့် လူကြီးကြောင့် ပိုယူချင်မိပါသည်...
"မောင်ကလည်း...."
စကားအဆုံး၌ မပါးလေးကို နမ်းလိုက်သည်။ မ နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းလိုက်သည်။ အပေါ်တလွှာ အောက်တလွှာ ပြင်းပြင်းပြပြ နမ်းနေမိသည်။ မ ထံက တုံပြန်အနမ်းရမှ လျှာဖျားလေးကို မ လျှာဖျားလေးကိုစားသုံး မ အာခံတွင်းထဲထိ သိမ်းပိုက်လိုက်သည်။
လည်တိုင်တွေကိုနမ်းပြီး လက်တွေကလည်း မ ညအိပ်ဝတ်တွေကို ဆွဲချွတ်နေမိသည်။ အဝတ် ဗလာဖြစ်သွားတော့မှ ညှပ်ရိုးနားကို သာသာကိုက်သည်။နမ်းသည်။မ ရင်ဘတ်တက်ကို စုပ်နမ်းလိုက်ပြီး တစ်ဖက်ကလည်း လက်ညိုး လက်မသုံးရင်း ညစ်လိုက် ဖိချေလိုက် လုပ်နေမိသည်။နောက်ဆုံး nipples တွေကို တလှည့်ဆီ အသာကိုက်သည်။အသားစိုင်တွေကို အမှတ်အသားတွေပေးပစ်လိုက်သည်။
"အာ့...ဖြေးဖြေးလေ...မောင်ရယ်..."
လက်ခလယ်တစ်ချောင်းလေးသာ ထည့်ရသေးပေမယ့် အော်နေပြန်သည်။ချယ်ရီစေ့လေးကို လက်မဖြင့်ချေနေပေးရင်း လက်နှစ်ချောင်းတိုးဝင်လိုက်သည်။
"အ့"....
"စိတ်လျော့နော် မ ကောင်းသွားမှာပါ"
ပြောင်းရင်း လက်တွေကို မြန်ပေးလိုက်သည်။
လက်တွေကို မြန်မြန်အသွင်းအထုပ်လုပ်နေရင်း ရင်ဘတ်တွေဆီလည်း အလုပ်ပေးရင်း ကျွန်တော်တစ်ယောက်ထဲ အလုပ်ရှုပ်နေခဲ့သည်။
"အား...မောင်ရယ်...."
သာယာတဲ့ ညည်းသံလေးအကြား သူမပြီးဆုံးသွားကြောင်းသိလိုက်သည်။ထို့နောက်...
"လာ မောင့်အလှည့်..."
"ရ...ရ...တယ် မောင်က"
စကားပေးမပြောတော့ပါ အဝတ်တွေကို လျင်မြန်ဆုံးဆွဲချွတ်နေသည်။
"အိုရ်... ဒီမှာ wet နေပြီကို ဘာ ရတာလဲ"
ပါးစပ်ကလည်း တတွတ်တွတ်ပြောရင်း လက်ချောင်းတွေကိုလည်း မောင့်ဧရိယာလေးထဲ လှုပ်ရှားနေမိတော့သည်။မောင်စတဲ့ဇာတ်လမ်း မောင့်ဆီမှာပဲ အဆုံးသတ်ရမည်လေ...…
Wet ဖစ်နေပြီးသားမို့ လက်ချောင်းတွေ အလွယ်တကူတိုးဝင်သွားတော့သည်။ မောင့်ကိုစချင်တာနဲ့ လက်နှစ်ချောင်းထည့်ထားပြီး အသာငြိမ်နေမိသည်။အရင်လိုရန်မူစရာ မောင့်ရင်သားတွေရှိမနေတော့ဘူးလေ။
"မ"
"ဘယ်လိုကြီးတုန်း နေရခက်လာပြီ "
"မလုပ်ပေးဘူးဆိုလည်း လက်တွေထုတ်တော့ မောင်ရေချိုးခန်းထဲသွားလိုက်မယ်"
"မောင်က လိုချင်ပြီလား"
"ဟာ..." " မနော်"
"မောင်တောင်းဆိုလေ ဒါဆို မောင့်ဆန္ဒတွေ ဖြည့်စည်းပေးမှာပေါ့"
"လူယုတ်မာမကြီး…အဲလိုမညစ်ကြေးလေ"
"မောင်မရတော့ဘူးမလား တောင်းဆိုလိုက်စမ်း မောင်တောင်းဆိုသံလေးကြားချင်လို့"
-----
"အာ့ မောင့်ကို လုပ်ပေးပါနော် မောင်မရတော့လို့ပါနော်"
ဟားဟား သိပ်ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ကလေးလေးပါလေ။ကျွန်မလည်း လှုပ်ရှားပေးလိုက်တော့သည်။
မောင့်ခန္ဓာကိုယ်လေး တုန်သွားတဲ့အထိ ကျွန်မလက်တွေ စိုက်အားပေးလိုက်ပါသည်။
အဝတ်ဗလာနဲ့ခြေကားယားလက်ကာယားဖြစ်နေတဲ့မောင့်ပုံစံလေးကို အူယားလွန်းလို့ မောင့်တင်ပါးလေးတွေကို ခပ်စပ်စပ်လေး ဘယ်ညာရိုက်ပစ်လိုက်တယ်။မောင်ဟာ ကျွန်မအတွက် သားနဲ့ သိပ်မကွာတဲ့ ကလေးလေးတစ်ယောက်လိုပါပဲ သိပ်ချစ်ရတယ် သိပ်မြတ်နိုးရတဲ့ လူသားပေါက်စလေး။မောင့်နဖူးလေးတစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီး"ပင်ပန်းသွားပြီ ကလေးငယ် good night "ပါနော် ပြောရင်း ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်ရင်း အိပ်စက်ခြင်းဆီသို့ ဦးတည်လိုက်တော့သည်။
ဒီလို ညမျိုး ဖြတ်သန်းပြီးတဲ့အခါ မနက်စာကို ကျွန်မပဲ ထပြင်ရတတ်သည်။ မောင်မနက်အစောမနိုးနိုင်ပါ။
စောင်ထဲ ကွေးကွေးလေးအိပ်နေတဲ့မောင့်ကို boxers လေးပြန်ဝတ်ထားပေးပြီး မျက်နှာသစ် ကိုယ်လက်သန့်စင်ဖို့ ရေချိုးခန်းထဲဝင်လာလိုက်တော့သည်။
အားလုံးအဆင်သင့်ဖြစ်တော့ သားကိုနိုး ရေမိုးချိုးပေးပြီး ကျောင်းသွားဖို့ပါ ပြင်ခဲ့ပေးလိုက်သည်။အခန်းထဲက ကျွန်မကလေးကိုလည်းနိူးရတော့မည်လေ။
"မောင်....အိပ်ပုပ်လေး.... ထတော့နော် မနက်စာ အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီ"
"အင်းးးးး"
အသံတချက်ပဲပေးပြီး မျက်လုံးမဖွင့်သေးတဲ့မောင့်ကို ကျွန်မပဲ ပွေ့ချီပြီး ရေချိုးခန်းထဲထည့်ပေးလိုက်သည်။ အားလုံးပြီးနောက် မောင်နဲ့သားက ကျောင်းသွား ကျွန်မက company သွား အသီးသီးထွက်ခွာခဲ့ကြသည်။
#စိတ်ကူးတည့်ရာ ဖွင့်လှစ်မိတဲ့ အခန်းငယ် တစ်ခန်းပါ ပြတင်းတံခါးတစ်ချပ်ပါ စိတ်ကူးယဉ်သပ်သပ် ဖြစ်ပါ၍ သဘောထားကွဲလွဲမှုများ အကြောင်းတိုက်ဆိုင်မှုများ ရှိခဲ့ပါက သာသာ၏ အမှားသာ ဖြစ်ပါသောကြောင့် ချစ်သော နှလုံးသားဖြင့်သာ ဖတ်ပါ ချစ်သော စိတ်ဖြင့် ခွင့်လွှတ်ပါ....
ကြိုးစားပါဦးမည်