အခန်း(၉)
ဆောင်းတွင်းဖြစ်သည့်အပြင် မိုးကလေးပါ
တေဖြာက်ေဖြာက်ကူကာ ကျနေသည့်ရာသီဉတုမှာ အရိုးခိုက်အောင် အေးရပါသည်။
ဤသို့ ရာသီဉတုတွင် ချမ်းချမ်းအေးအေးနှင့် ကွေးအိပ်လိုက်ရလျှင် ဖြင့် လောကစည်းစိမ်ပေတည်း။
သို့သော် ကျွနုပ်မှာမူ ရာသီဉတုကူသည့်တိုင်
အိပ်မပျော်နိုင်ပါ။
ငိုချင်သလို ရယ်ချင်သလိုဖြစ်နေသည့်ခံစားချက်သည် အနမ်းတစ်ပွင့်အစွမ်းကြောင့်လား
သို့မဟုတ်
ပန်းကလေးနှင့် အနီးအကပ် နေရခြင်းကြောင့်လားမသိ။
ရူးချင်စဖွယ်ပင်။
-"ဟင်! အနိုင်။
အိပ်မပျော်ဘူးလားဟင်"
ပန်းတစ်ပွင့်အား နမ်းရှိုက်ခွင့်တောင်းထားသည်ကို တန်း၍ခွင့်ပြုပေးခဲ့သည့်ပံုဖြင့် ကျွနုပ်တဲသို့
အထုတ်ဆွဲလျှက်ရောက်ချလာသည့် သူမ။
တူနှစ်ကိုယ်တဲအိုပျက်နေရဖို့အရေး ပျဉ်ထောင်သွပ်မိုးနှစ်ထပ်အိမ်ကိုပင် အလွယ်တကူ စွန့်လာဟန်ရှိသည်။
ကျွနုပ်မှာသာ ကျွန်းခုတင်ပေါ်၌ အခန့်သားအိပ်ခဲ့ရသည့် သူမကို ဝါးကြမ်းခင်းတွင် နုံနုံချာချာ သိပ်ရသည်ကြောင့် စိတ်အခြေအနေမကောင်း ဖြစ်မိသည်။
သို့သော် သူမသည် မည်သည်ကိုမှ မမှုဟန်ဖြင့်
အိပ်ပျော်နေရာမှ အခုမှ တရေးနိုးလာ၏။
သို့ရာတွင် နိုးနိုးချင်း ကျွန်ုပ်အား မေးမြန်းလျှက်
ဖက်တွယ်လာသည့်ကိုယ်ကြောင့် သမာဓိတို့
မခိုင်ချင်။
-"ဟုတ်..ဟုတ်တယ်ဝါ။
အိပ်..အိပ်မရလို့"
-"ဘာလို့လဲဟင် မောလို့လား"
-"၀.ဝါ"
သူမသည် စိတ်ပူဟန်ဖြင့် မေးလည်းမေး ရင်ဘတ်သို့ နားဖြင့်လည်း ကပ်လိုက်သည်ကြောင့် ဆတ်ကနဲပင်တုန်မိပါ၏။
-"ဟင်! ရင်တွေတအားခုန်နေတယ်ရော။
မောနေတာပဲ။ မဖြစ်သေးပါဘူး။
ဘယ်မှာလဲဟင်။
အနိုင်သောက်နေကျ ဆေးကဘယ်မှာလဲ။
တို့သွားယူ..အင့်"
ကမန်းကတမ်းထကာ ဆေးယူရန်ပြင်ေနသည့်သူမကို ပြန်လည် သိုင်းဖက်ထားရသည်။
ဝါသည် မျက်လုံးအဝိုင်းသားဖြင့် ကြည့်နေ၏။
-"ဘာ..ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးဝါရယ်။
ကျုပ် မမောပါဘူး။"
-"ဒါ..ဒါမယ့်။
ရင်တေအရမ်းခုန်နေတယ်လေ"
-"အာ့..အာ့က အချစ်ကြောင့်ပါ ဝါ။
ဝါ့ကို ချစ်လွန်းလို့ ရင်ခုန်နေမိတာပါ။"
-"အို!"
ကျွနုပ်အပြောမှာ အရှက်သည်းစွာ ရင်ခွင်၌
ငြိမ်သက်ကာနေသည်။
ဖယောင်းတိုင်အလင်းဖြင့် မလင်းတလင်းတဲအိမ်လေးထဲမှ အသည်းပန်းကလေးကို အနီးကပ် စိုက်ကြည့်နေမိသည်။ အပေါ်စီးမှ မြင်ရသည့် အလှတရားတို့သည် တစ်စိုးတစ်စိပင် မှေးမှိန်သွားခြင်းမရှိ။
ဖယောင်းတိုင်အလင်းထက် ပိုမိုထင်းနေခဲ့သည်။
ပပ၀တီကဲ့သို့ မီးမထွန်းဘဲလင်းနေမည်လားဟု
မီးမှိတ်ကြည့်ရမလိုပင်။
သို့သော်မလုပ်ချင်ပါ။
ရာဇ၀င်ထဲက ပပ၀တီထက် မလင်းေစကာမူ
ကျွနုပ်ကမ္ဘာတွင် နေထက် တောက်ပနေခဲ့ေလပြီ။
-"ဝါ"
-"ရှင်"
-"ဝါရယ်"
-"အို"
အသည်းယားဖွယ် အသံပိစိကြောင့်
ပိုမိုဖြစ်ညှစ်ပစ်မိတော့ ဝါက ပိုမိုအရှက်သည်းစွာဖြင့် မျက်နှာကိုဝှက်ကာထား၏။
-"ချစ်တယ်ဝါရယ်။
ဒီလူ ကျုပ်ဖြင့် ဝါ့ကိုချစ်လိုက်ရတာဆိုတာ"
-"အို"
-"ဝါရောဟင်။
ဝါရော ကျုပ်ကို ချစ်ေရာချစ်ရဲ့လား။"
-"အို..မေးဖို့လိုလား အနိုင်ရယ်။
တို့..တို့ဘက်က အရင်ချစ်ခွင့်ပန်ဖူးခဲ့သားပဲ။
ဒီလိုမေးဖို့လိုသေးရဲ့လို့လားလို့။ ဟင်"
-"ကျုပ် မယုံနိုင်သေးလို့ပါဗျာ။
ဝါ ကျုပ်ကိုချစ်တယ်ဆိုတာ အိမ်မက်ကြီးလို.."
ကျွနုပ်စကားတို့ဆက်မရတော့ပါ။
အဝါရောင်ပန်းတစ်ပွင့်ရဲ့ ပွင့်ချပ်တို့သည် နှုတ်ခမ်းဖျားထက်သို့ ကြွေကျလာ၏။
မျက်လုံးတို့ မှိတ်ကျသည်အထိ မက်မက်ေမမောဖြင့် ပန်းအရသာကို စားသုံးမိစဉ်ခန။
ကိုယ်သည် လေတွင် ၀ဲပျံနေသယောင်ရှိ၏။
အာရုံတွင်လည်း ဗလာနတ္ထိ ရူးသွပ်ရပြန်ပြီ။
နူးညံ့သည့်အထိအတွေ့ကို တရှိုက်မတ်မတ်ခံယူရင်း ပြန်လည်တံု့ပြန်ေနရင်းက ပိုသောဆန္ဒတို့က ပူလောင် ပြင်းပြလာစဉ်။
သူမရဲ့အပေါ်သို့ အုပ်မိုးလိုက်သည်။
-" ဝါ။ ကျုပ်..ကျုပ်"
ဝါ့ထံ အသနားခံကာ ခွင့်တောင်းမိ၏။
ဆန္ဒတို့သည် ပေါက်ကွဲမတတ် ပူလောင်ပြင်းပြနေပြီ။ ဝါသာ ခွင့်မပြုပါက ကူကယ်ရာမရှိတော့ချေ။
သို့ရာတွင် ဝါသည် အကြောက်အလန့်မရှိသည့်ဟန်။
ပြုံးပင်ပြုံးနေသေးသည်။
-"ခူးယူလှည့်ပါ အနိုင်။
တို့..တို့ခွင့်ပြုပေးပြီးသားမို့
အနိုင် ကြိုက်သလို ခူးယူနမ်းရှိုက်ပါတော့ကွယ်"
ထိုသို့ခွင့်ပြုပြီးသည်နှင့် ကျွနုပ်ကိုယ်ကို
သိမ်းကြုံး ဆွဲချကာ ပွေဖက်ထားလိုက်သည့် သူမ။
ပန်းကလေးထံ မှ တရား၀င်ဆွတ်ခူးခွင့်ရခဲ့လေပြီ။
ထို့ကြောင့် ပျော်ပျော်ကြီးပင် အဝါရောင်ပန်းခင်းလယ်သို့ ခုန်ဆင်းပစ်လိုက်သည်။
မြတ်နိုးရသည့် အသည်းပန်းရဲ့ လည်တိုင်တွင် မျက်နှာအပ်မိစဉ်၌ ကျောသို့ ကပ်တွယ်ထားသည့် လက်များမှာ ပိုမို့တင်းကျပ်စွာ ဖက်တွယ်ကုတ်ခြစ်သည်။
ရူးချင်သည့် အခြေအနေတစ်ရပ်ဖြစ်သည်။
သို့သော် ရူး၍မဖြစ်ပါ။
ပန်းတစ်ပွင့်ကို နေရာအနံ့နမ်းရှိုက်ရဦးမည်။
၀ါ့လည်တိုင်သို့အနှံ့ အရသာခံယူပြီးသည်နှင့်
ပန်းခူးမည့်လက်တို့နှင့် ရင်ဖုံးအကျီမှ ထုတ်သီးကလေးများဆီသို့ လှမ်းလိုက်သည်။
ပန်းအလှကို တ၀ရှုစားဖို့ ဤထုတ်သီးကလေးများ
ရှိနေ၍မဖြစ်ပါ။
-"အို"
အပြစ်ကင်းစင်သည့် ပန်းတစ်ပွင့်သည် မျက်စိရှေ့တွင် ပကာသနမပါဘဲ ပကတိလှပနေသည်။
မျက်တောင် မခတ်ဘဲ တမေ့တမောငေးယူရ၏။
ထိတွေ့ကိုင်တွယ်လျှင်တောင် ကြွေမှာစိုးရသည့်
လှရက်နိုင်လွန်းသည့်ပန်းတစ်ပွင့်ကို ကျွနုပ်ပိုင်ဆိုင်ရတော့မည်။
မျက်ရည်တို့ပင် ရစ်ဝိုင်းရပါရဲ့။
မြတ်နိုးလွန်း၍ မကြွေရအောင် တယုတယနမ်းရှိုက်ကာဖြင့် ပြီးပြည့်စုံသည့်ရနံ့အရသာကို လျှာဖျားဖြင့် ထိတွေ့ခံစားရစဉ်။
-"ဟင့်"
ပန်းကလေးက ရှိုက်ကာငိုသည်။
ပန်းရဲ့ငိုရှိုက်သံနှင့်အတူ ပန်းခူးသူလက်မှာ အရှိန်ဖြင့်တစိုက်မတ်မတ် ခူးယူလိုက်မိသည်နှင့်။
-"အို့! နိုင်"
ပန်းချစ်သူလက်တွင် ပန်း၀တ်ရည်တို့စွန်းလေပြီ။ထို၀တ်ရည်များနှင့်တကွ ပထမဦးတံဆိတ်ဖြစ်သည့်
အနီရောင်အရည်များကိုပါ ဖိတ်စင်သွားမှာစိုးသည့်အလား သောက်သုံးမိသည်။
-"မ..မရွံဘူးလားကွယ်။ဟင်"
-"ဟင့်အင်း။
ကျုပ်အသည်းပန်းရဲ့၀တ်ရည်ကို ရွံစရာလားဗျ။
ဒီထက်တောင် သောက်ချင်မိသား"
-"အို့!"
ထိုစကားဆိုပြီးသည်နှင့် ၀တ်ရည်တို့ယိုစိမ့်နေသည့် ပန်း၀တ်မှုံဆီသို့ မျက်နှာအပ်ပစ်လိုက်သည်။
-"ငရဲတွေတော့ ကြီးကုန်တော့မှာပဲ။
မလုပ်ပါနဲ့။
အို! နိုင်ကလေးရယ်"
ပန်းကလေးမှ တားနေစေကာမူ ကျန်နေသည့်
၀တ်ရည်တို့ကို နှမျောစွာပင် လျှာကလေးဖြင့် သိမ်းယူစားသောက်လိုက်သည်။
ပန်းကလေးသည် ၀တ်ရည်များအား စားသုံးခံရသည်ကြောင့်ထင်။
ပွင့်ဖတ်တို့ တဖျတ်ဖျတ်လူးနေသည်။
-"အို!။အနိုင်ရယ်။
ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလဲကွယ်။
တို့ရူးတော့မှာပဲ"
အချိန်အတော်ကြာသည်အထိ ၀တ်ရည်များကိုစားသုံးပြီးသည့်အချိန်၌။
-"အို! အနိုင့်!"
ပန်းကလေးသည် တဆတ်ဆတ်တုန်ခါလျှက်ဖြင့် ၀တ်ရည်တို့ကို တလဟော သွန်ချလာခဲ့၏။
ကျွန်ုပ် ထို၀တ်ရည်များကို တစ်စက်မျှမကျန်ရေအာင် သောက်သုံးရသည်။
ထို့နောက်မှ မောပန်းကာနွမ်းလျေနသည့် ပန်းတပွင့်နဖူးထက် တမြတ်တနိုးမွှေးကျူလိုက်သည်။
-"ရွှတ်"
-"ဝါ..ေမာနေပြီလား"
-"ဟင့်အင်း!"
-"ဒါဆို"
ကျွနုပ်မှ ဆတ်ကနဲ ထထိုင်သည်ကို ဝါက မှေးစင်း
လျှက် နွမ်းနယ်သည့်မျက်နှာဖြင့် မခို့တရို့လေးကြည့်နေသည်။
ကျွနုပ် ကိုယ်မှ အကျီကြယ်သီးတို့ကို တစ်လုံးချင်းဖြုတ်ပစ်လိုက်သည်။
-"ဒါဆို ကျုပ်နဲ့၀ါ ၀တ်မှုံကူးကြစို့လား"
ထိုစကားေကြာင့် ဝါ့မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားသည်။
ခနမျှသာပင်။
မမှိတ်မသုန်ဖြင့် စူးစိုက်ကြည့်ရင်းက လှစ်ကနဲပြုံးသေးသည်။
ထိုအပြုံးကြောင့် နှုတ်ခမ်းသားများကို လျှာဖြင့်သပ်မိသည်။
တဆက်တည်း ေနာက်ဆုံးကျန်ေနသည့်
ကြယ်သီးအား ဖြုတ်မိသည်နှင့်။
-"ခန။"
အကျီကလေးအား လှစ်ဟတော့မည့်အချိန်မှ ဆတ်ကနဲထထိုင်၍ လက်ကိုဆွဲလျှက် တားလာသည့်သူမ။
-"ဘာ..ဘာလို့..အာ့!"
ကျွနုပ်အမေးကို အဖြေမပေးပါ။
အိပ်ယာဆီသို့ ဆွဲချကာ ခါးထက်သို့တက်ခွ၍
အုပ်မိုးလာသည်။
အပေါ်စီးမှ စူးစိုက်ကြည့်လျှက် နှုတ်ခမ်းကိုက်ပြလာသည့်၀ါ့ကို ပြန်လည်ပြုံးပြလိုက်သည်။
ပန်းကလေးက စိန်ခေါ်လေပြီ။
ဒါ မကြောက်၍ သက်သက်စမ်းတာလေ။
သို့ရာတွင် ဝါပြောလာမည့် စကားများအဆုံးမှာ
ေတာ့ ကျွန်ုပ်မပြုံးနိုင်တော့ချေ။
-"အနိုင်။
တို့တွေ ၀တ်မှုံမကူးခင် အနိုင့်၀တ်ရည်အရသာကိုလည်း အရင်မြည်းစမ်းခွင့်ေပးဦးေလကွယ်"
-"ဟင်!"
ဤသို့ဖြင့် ပန်းချစ်သူဉယျာဉ်မှူးကြီးသည်
ကိုယ်ပျိုးခဲ့သည့် ပန်းကလေးရဲ့ ပြန်လည်စားသုံးခြင်းခံလိုက်ရေတာ့သည်။
ယနေ့ညအဖို့ ၀တ်မှုံကူးနိုင်မည်လည်း မထင်ပါ။
မတတ်နိုင်ချေ။
မြတ်နိုးရသည့် ပန်းကလေးက စားသံုးချင်နေတော့လည်း ကျေနပ်စွာ အစားခံရတော့မေပါ့။
***********
-"အောက်အီးအီအွတ်"
လင်းကြက်တွန်သံကြားမှ ကျွနုပ်နိုးလာသည်။
ချစ်သူရင်ခွင်တွင် နိုးထရသည့်မနက်ခင်းသည် ဘ၀တွင် အလှပဆုံး မနက်ခင်းဖြစ်သည်။
ထို့ထက်လှပသည့်အရာတစ်ခုလည်း ရှိ၏။
ထိုသည်က မြတ်နိုးရသည့်ပန်းတစ်ပွင့်အား
ပိုင်ဆိုင်ရခြင်းပေတည်း။
ကျွနုပ် အုပ်မိုးဖက်တွယ်ထားသည့် သူ့ရင်ခွင်မှ
သူ့မျက်နှာေလးကို ဖူးမြော်ေငးရသည်။
ခပ်သွယ်သွယ်မေးရိုးလေးသည် ချစ်စဖွယ်။
ဖျောင့်စင်းသည့် နှာတံလေးသည်လည်း ချစ်စဖွယ်။
ချစ်ရည်ရွှန်းအောင်ကြည့်တတ်သည့် မျက်၀န်းနက်နက်ကလေးသည်လည်း ချစ်စဖွယ်။
ကကြီးပုံ နဖူးကျဉ်းကျဉ်းေလးသည်လည်း
ချစ်စဖွယ်။ စံပါးတင်မှဲ့ကလေးနှင့် နှုတ်ခမ်းထောင့်မှ မှည့်နက်နက်ကလေးသည်လည်းချစ်စဖွယ်။
ကုန်ေအာင်ပြောရလျှင် သည်ပန်းကလေးနဲ့ သက်ဆိုင်သည့် အရာမှန်သမျှ ချစ်စဖွယ်အတိပင်။
ကျွနုပ်ချစ်သူ့မျက်နှာရဲ့ အစိတ်အပိုင်းများအား ငေးစိုက်ကြည့်ကာ ချစ်မ၀ဖြစ်ရသည်။
ထို့ထဲတွင် အဆွဲအဆောင်ဆုံးသည် စိုအိနေသည့် နီရဲရဲနှုတ်ခမ်းလေးပေတည်း။
မိမိအာခေါင်ပင်ခြောက်သည်အထိ အဆွဲဆောင်နိုင်ဆုံးတစ်ခုဖြစ်သည်။
သို့ရာတွင် မကြာသေးခင်ကမှ ထိုနီစိုစိုနှုတ်ခမ်းလေးသည် ကျွနုပ်၀တ်ရည်များကို သောက်သုံးဖူးသည်ကို သတိရမိသည်နှင့်။
-"အိ"
အတွေးနှင့်တကွ ချစ်သူရင်ခွင်တွင် ပြန်လည် မျက်နှာဖွက်ထားမိသည်။
သိပ်ကိုရှက်မိပါရဲ့။
အရိုးခံပန်းကလေးဟု ထင်ထားသည်ကို ဥယျာဉ်မှူးထက် လက်စောင်းထက်ကာ ကျွနုပ်ကို
ပညာကောင်းကောင်းပြခဲ့သည်လေ။
ထိုသည်ကို တွေးမိသည်နှင့် တသိမ်သိမ့်ရှက်ရပါသည်။
ခါးထက်မှအောင့်သက်သက်ခံစားချက်သည်ကား ၃ကြိမ်တိတိ အချစ်အစွမ်းပြထားသည့် သူပေးသည့် ဒဏ်ရာမဟုတ်ပါလား။
ကိုယ့်အဖြစ်သည် ကြောင်ကလေးလက်သည်းဝှက်သည်ထင်ကာ ခုန်အုပ်မိမှ ကျားရှေ့မှောက်လျက်လဲခဲ့သည့်အဖြစ်ပေ။
မည်သို့ပင်ဆိုပါလေ။
ကျွနု်ပ် ဝါ့ကိုချစ်မိသည်ကား မပျောင်းလဲသည့် အမှန်တရားတစ်ခုသာ ဖြစ်သည်။
မြတ်နိုးရသည့်ပန်းသည် ဉယျာဉ်မှူးဖြစ်ေနလည်း
ကျွနုပ်ချစ်ပါသည်။
ကြောင်ကလေးထင်ရာမှ ကျားကြီးဖြစ်နေလည်း ကျွန်ုပ်ချစ်ဦးမည်။
ဤလူသားမကလေး ဘယ်ဘ၀သို့ရောက်ရောက် လိုက်၍ ပါရမီဖြည့်ချင်မိသည်အထိ ကျွန်ုပ်ချစ်ရပါသည်။
-"နိုးပြီလား"
-"အိ"
အတွေးကောင်းနေစဉ်တွင် နားဖျားသို့ကပ်ကာ
မေးလာသည့် သူကြောင့် ကိုယ်ကလေးတုန်သည်အထိ လန့်ရသည်။
သို့သော် သူ့ကို မော်ဖြင့်မကြည့်ရဲပါ။ မျက်နှာပူသည်။
-"နိုင်ကလေး"
-"...."
-"တို့ရဲ့ အသည်းပွင့်ကလေး"
-"....."
-"နိုင်ပိစိလေး။"
-"....."
-" ရှက်နေသလားကွယ်။ ဟင်
တို့ခေါ်တာ မထူးရအောင်အထိ
ရှက်နေသလား"
-"...."
-"ညကဖြင့် ဝါ..ဝါ အင်း..အဲ့လိုလေးဆို..
အာ့. အဟဟဟား"
နားဖျားသို့ လျှာဖြင့်ထိကာဖြင့်နှစ်ကိုယ်ကြား ရှက်စရာစကားတွေ ပြောလာသည့် သူ့ကို ရှက်လျှက်ကြားက သည်းမခံနိုင်တော့ပါ။
မှတ်ေလာက်ေအာင် ရင်ဘတ်ကို တဘုန်းဘုန်းထုထည့်လိုက်တော့သည်။
ထိုကိုပင် အမှတ်မရှိ အော်ရယ်လိုက်ေသး။
သွားပါပြီ။
ကျွနုပ်ရဲ့ နုနုရွရွအသည်းပန်းကလေးမှာမူ
အဝေးဆီပြေးလေပြီ။
ယခုမြင်တွေ့ရသည်က ပန်းကလေးမဟုတ်။
ကျားကြီးဖြစ်နေလေရဲ့။
28-12-2023
(Surprise!!!)
**********