Oy sınırı: 10
- "İrem? Bu sen misin?- diye beni tanıdığına emin bir şekilde soru sordu. Ama o kimdi? Ben onu neden hatırlamıyordum?
Dikkatlice yüzüne baktım. Ama hâlâ bir şey hatırlamıyordum.
-"Kusura bakmayın sizi hatırlayamadım. Beni nereden tanıyorsunuz acaba?"
-"Yusuf kardeşini de unutamazsın be İrem. Çocukluk arkadaşın hani".
-"Sen o Yusuf musun? Çok değişmişsin be. Tanıyamadım ya. Özlemişim. Kaç yıldır haber alamadık".
O sırada Yağız öksürük sesiyle böldü. O da ne olduğunu anlamamıştı.
-"Kardeşim ben İremi çocukluktan tanıyorum. İki ismim var ya şimdi Enesi kullanıyorum o zaman herkes beni Yusuf olarak tanırdı. Şişko minik bir çocuktum. Onun için İrem tanımadı ama o değişmemiş. Yurtdışına taşındıktan sonra bir daha görüşemedik".
Yağız anladığını belirtmek için kafasını salladı.
-"Peki, siz nerden tanışıyorsunuz ve İremin burda ne işi var? Yani Yağız biliyorsun buraya her önüne gelen davet edilmiyor hem senin yanında ilk defa bir kadın var".
Kız bu yakışıklılıkla yanında hiç kimse olmamış mı?
-"Enes daha sonra uzun uzun anlatırım. Şimdilik bunu bilsen yeter. İrem benim sevgilim ve yakında nişanlamacağız".
-"2 hafta boş bıraktım çocuk da yapsaydın. Neler dönüyör ortalıkta hadi bakalım. İdare ederim ben sizi tamam".
Bu nişanlanma olayını tam anlayamamıştım. Bu da oyunun bir parçası olmalı diye çok ta üzerinde durmadım. Ama Enesi bulduğum için sevinmiştim. En iyi arkadaşlarımdan biriydi. Kendimi bu olayların içerisinde yalnız hissetmezdim en azından.
Enesle biraz daha konuştuktan sonra Yağız elini belime atıp beni kendine doğru çekti. Hareketlerindeki sertliği hissediyordum. Yüzüne baktığımda yüzünün de sertleştiğini gördüm. Bir yere odaklanmış oraya bakıyordu. Baktığı yere odaklandım. Ama bunu beklemiyordum. Bu oydu. Onun burada ne işi vardı. Acaba beni ona mı verecekti? Ben bir daha oraya dönemem ki beni gözünü kırpmadan öldürürdü.
Bakışlarımı ondan çektim. O sırada Yağız kulağıma eğilerek bir şeyler fısıldadı.
-"Korkma herşeyi halledeceğim. Bizi görmesi daha da iyi olur bizim için".
Bizi görmesi nasıl bir iyilik doğuracaktı acaba merak etmiştim. Yağız beni diğer masalara yönlendirmişti. Herkes bana garip bakıyordu. Enesin dediği şeye bağladım konuyu. Biraz orta yaşlı bir adam bir kadınla birlikte bize doğru geldi. Karısıydı galiba.
-"Oo Yağız bey sizin yanınızda da bir hanımefendi görmek nasıl güzel. Sahrada su bulmak gibi. Tanıştırmayacak mısın bizi?"- diye adam karısıyla birlikte meraklı şekilde cevabını bekliyordu.
-"Merhaba Sinan bey. Evet herkes şaşırmış bu duruma yüzlerinden de göre biliyorum. Bu benim kız arkadaşım İrem".
Ellerini uzattılar ve tek tek hepsiyle tanıştım. En son yeniden Enea ve bir kaç genç adamın yanına geldiğimizde arkamdan bir ses duydum. Bu onun sesiydi?
-"İrem Güçlü?"
Ne kadar arkamı dönmek istemesem bile dönmek zorundaydım. Yağız beni biraz arkasına doğru aldı ve ona döndük. Hâlâ yüzüne baktıkta iğrünme hissi duyuyordum.
-"Efendim Vedat bey?"
-"Bey mi olduk şimdi? Yaptığının yanına kalacağını sanıyorsan yanılıyorsun. Seni süründüreceğim. Baba diye yalvaracaksın"-diye üzerime doğru gelmeye başlamıştı. O sırada Yağız onun üzerine yürüdü.
-"Oo bakıyorum altına yatacağın adamı da bulmuşsun? Buna mı kaçıyordun?"
O an beynimde şimşekler çaktı. Bu kadar adamın içinde bana böyle şeyler söylemez diye düşünmüştüm. Ne düşünüyordum ki "kızı" gibi görmüyordu ki beni. Yağız sert yumruğunu yüzüne geçirdiğinde ağzımdan hi diye bir ses çıktı. Öyle sert vurdu ki şu anda yerde yatıyordu. Bazıları onu kaldırmak için yanına geldi bazıları da Yağızı tutuyordu. Sinirden Yağızın alnında çıkan damarları göre biliyordum.
-"Sen kimsin puşt benim sevgilim hakkında böyle konuşuyorsun?"
İğrenç bir kahkaha atarak cevap verdi:
-"Ben mi? Söylemedin mi sevdiceğine babasını bıçaklayıp kaçan kızım diye ha? Yoksa utandın mı?"
Şimdi ne yapacaktım kaçışım yoktu benim. Sonum yoktu.
Her zaman en kötüyü düşünme İrem. Bekle sakin.
Şükriyeyi dinlemekte fayda vardı. Hiç bir şey yapmadan sakince sustum.
-"Ne diyorsun sen? Bak Vedat seni tanıyorum daha yeraltına geldiğin çok olmadı ama seni hayatının sonu olurum biliyorsun. Kızına suç atmak ne demek? İrem 1 aydır benimle kalıyor. Her şeyini de biliyorum. Senin yalanlarına inanacak kimse yok burda. Şimdi siktir ol git burdan".
Yağız benim için yalan söylemişti. Ama neden? Beni ona vere bilirdi. Neden beni korumuştu ki?
-"Hepsi yalan. Şahitlerim var benim. Seni mahkemeye vereceğim. Seni yaşatmayacağım İrem"- bunları söyledikten sonra yanındaki itleriyle çıkıp gitti. Bu olanlar değil de bundan sonra ne olacağını merak ediyordum.
Etrafıma baktığımda herkesin bize baktığını gördüm. Galiba bir açıklama bekliyorlardı. Yağız eline bir içki alarak geri döndü. İçkisinden bir yudum aldı ve konuşmaya başladı.
-"Evet herkea burada beni ve Vedat denilen herifi tanıyor bildiğim kadarıyla. Ona inanacak olanlar tabiiki vardır. Ama öyle bir şey yok. Evet İrem Vedat Güçlünün kızı ve benim sevgilim. Yakında nişanlanacağız. Ama o öyle bir şey yapmadı. Yalan söyleyerek kendini yeraltında güçlendirmek istiyor bildiğiniz üzere. Kadın kaçakçılığı yapan birinden ne bekliyorsunuz ki. Diyelim ki de yapmış. Bizim yaptığımız işlerden daha masum bir şey bence. Açıklamam yeterli oldu bence".
İçkisinden son yudumunu da aldıktan sonra yanıma gelip elimi tuttu ve beni dışarıya çıkardı. Tutduğum sesimi çıkara bilirdim artık.
-"Neden yalan söyledin ki? Benim için neden böyle bir riske girdin?"
-"Konunun seninle ilgisi yok. Vedat itiyle benim sorunum. Onu tımarhaneye tıkmadan bana huzur yok".
Acaba ne yapmıştı da Yağız bu kadar öfke doluydu ona. Adını tükürürcesine söylüyordu.
-"Yağız içeride olanlar neydi öyle? Ne bıçaklaması? Olanları bana çabuk anlatın".
Yağız Enesin omzuna kolunu koyup arabaya doğru yöneltti. Ben de arkasından gittim. Arabaya bindiğimizde Yağız arabayı gazladı vr bir yandan da olayları anlatmaya başladı.
Yolun ortasında Yağız arabayı kenara çekti ve durdu. Yüzünü Enese çevirip konuştu.
-"Evet seni dinliyorum. Sence biz bu olaylarla ilgili olan herkesten birer birer nasıl intikam ala biliriz?"
Ben hâlâ hiç bir şey anlamıyordum. Enesin dudağı kıvrıldı ve gülümsedi. Bana bakarak konuşmaya başladı.
-"Şimdi kanka mı diyeyim yoksa yenge mi bilemedim ama İrem sen bu şerefsiz Batuhandan intikam almak ister misin? Ve bence sende kamera kayıtları da olmalı öyle değil mi?"
Enese baktığımda gözlerim fal taşı gibi açılmıştı. Kamera kayıtları olduğunu nereden biliyordu acaba.
-"Evette kamera kayıtlarını nereden anladın? Ve konumuzun onunla ne ilgisi var?"- Yağıza bakıp bakışlarını bana çevirdi.
-"İşin sırrı bana saklı. Şimdi bize onun evini tarif et ve keyifle olanları izle. Ha bir de kayıtları nereden bula biliriz acaba?"
Ona uygulamanı ve parolasını söyledim. Kayıtlara baktığımda midem bulanmıştı yine. Ama onlara güveniyordum. Bana yardım edecektiler.
Batuhanlara vardığımızda Yağız elimden tuttu ve zili çaldı. Batuhan kapıyı açar açmaz Enes belindeki silahı kaldırıp kafasına dayadı ve Yağız etrafı kontrol ederek kapıyı kapattı...
Ben geldim aşkolarrr. Evet yazarcım ölmüş mü diye söylenimler duydum. Hayır yaşıyorum ama hayatta değilim. İnşallah yeni bölümü en kısa sürede yazarım ve sizi bekletmem. Yıldızımızı parlatmayı 🌟 ve satır arası yorumlarınızı bekliyorummm. Öptümmm❤️🔥