A month had passed, Lauren can't help but to sobbed. Hindi niya aakalaing ang bilis lamang ng paglipas ng mga araw at isang buwan na simula ng nagbalik siya sa Pilipinas. At hindi niya aakalaing ganito kabilis ang lahat, tapos na ang Graduation ball ni Viron at naghahanda na ito sa bagong pasukan. Heinrich is already done to her papers too para sa paglipat nito ng University.
Everything is ready.
Her Brother Viron gave her an apologetic look while nodding his head. Lauren force herself not to cry but her tears are treacherous. Her tears flowed spontaneously from her eyes. Masakit man sa kaniyang kalooban ay pilit niyang ikinaway ang kaliwang kamay pabalik sa mga Kapatid. Mas lalo siyang napaiyak ng makita niyang humagulgol na ng iyak si Heinrich, inaalo ito ng Daddy nito at ganoon din ang ginawa ni Viron.
Kahit gusto niya itong lapitan ay hindi niya ginawa. Mas lalo lang siyang mahihirapan na tanggapin ang katotohanang aalis na ng bansa ang mga ito. It will be more difficult for her to accept the fact that they are leaving the country.
Ito na ang araw na pupunta na ng US ang mga ito at doon na maninirahan.
Tulad ng sinasabi niya ay hindi niya mapipigilan ang desisyon ni Mr. Raval para sa mga ito. At gaya rin ng sinabi niya ay tatanggapin niya kong ano man ang desisyon nito but she didn't think it would be this difficult.
Iniisip pa lamang ng Dalaga na hindi na sila magkakasama ay nasasaktan na siya. Siguro nasanay narin siyang may mga Kapatid. Because after all these years, hindi nawala ang mabuting pakikitungo nila sa isa't-isa.
"Hush now Girl..."Niyakap siya ni Helena."Everything will be fine.."
Tama, magiging ayos din ang lahat. Matatanggap rin niya na malayo na ang mga Kapatid niya sa kaniya. Hindi man sa ngayon pero darating din yun, besides. She can still contact them gaya ng napagsunduan nila ni Mr. Raval noong isang gabi.
Nakiyakap narin si Roxan sa kanilang dalawa. Sinamahan kasi siya ng mga ito sa paghatid sa mag-ama sa Airport. Si Manang Esmi ay hindi na sumama dahil baka raw ay maiyak pa siya dahil tulad niya ay napamahal din ito sa magkakapatid.
Hindi na niya nagawang kausapin pa ang mga ito ng dumating sila sa Airport dahil late na ang mga ito. Muntik ng hindi makaabot dahil natagalan silang umalis kanina sa Mansion. Naging emusyonal siya kanina, doon kasi natulog ang dalawa sa Mansion upang samahan siya sa huling pagkakataon. Kong hindi pa tumawag ang Daddy ng mga ito ay di nila malalamang tinatawag na sa board ang numero nila.
Si Helena narin ang nagmaneho pahatid sa Airport dahil sakto ring dumating ang mga Kaibigan niya bago paman sila makaalis.
"Bye Ate Lauren! We will miss you!!" Doon na siya napahagulgol ng marinig ang sigaw at pagkaway ni Heinrich sa kanila at ang pagtango ni Mr. Raval sa kaniya.
Hinilamos ng Dalaga ang mga palad sa mukha niya. Tinanaw niya ang mga ito hanggang sa tuluyan na ang mga ito na makapasok sa loob at mawala sa paningin niya.
"Ren naman, pinapaiyak mo naman kami..."Mahina siyang natawa dahil kay Roxan, ng ibaling niya ang tingin rito ay umiiyak nga ito.
"Mami-miss ko sil-"
Hindi na niya natapos ang sasabihin niya ng putulin iyon ni Helena sabay hila sa kaniya patungong sasakyan."You will surely miss them, kahit kami so hush now.."
Pinahiran niya ang mga luha niya.
Roxan spoke after."You need to accept the fact that they're not here anymore. And we'll know that Mr. Raval will take good care of his Son and Daughter. Hindi niya pababayaan ang mga Anak niya..."
Helena and Roxan is right. She will surely miss them, pero tama din ang mga Kaibigan niya. Naalala pa niya ang sinabi ng mga ito noon na hindi habang buhay siya ang kasama ng dalawa dahil nandiyan pa ang mga Magulang ng mga ito.
Ngumiti siya kahit umiiyak.
Masaya siya kahit papaano dahil alam niyang nasa mabuting mga kamay si Heinrich at Viron. Sigurado din siyang mapapabuti ang mga ito doon kaysa dito sa kaniya. Lalo pa ngayon at marami siyang kailangang ayusin sa buhay niya.
Tila ngayon lang niya ulit naalala ang mga nangyaring rebelasyon.
"Masyadong kita ang dibdib ko dit-"
"Ano kaba! It's not that revealing, besides. It's good, you look so sexy in this dress.."Helena cut her words off.
Nandito sila ngayon sa Apartment ni Roxan. Kasalukuyan silang namimili ng susuotin nilang damit dahil pupunta sila sa Bar. Kanina habang pauwi sila sa Apartment ng Kaibigan ay bigla itong nag-aya na magpunta sila sa Bar na sinang-ayunan din ni Helena so they end up here looking for a dress to wear later.
Sila lamang dalawa ni Helena ang nandoon sa loob ng kuwarto dahil naliligo pa si Roxan.
Balak niya naman talagang umuwi na kanina pagkagaling sa Airport pero pinigilan siya ng dalawa. Lauren has no choice because even her. Alam niyang kailangan niya ito ngayon.
Nagpaalam na lamang siya kay Manang Esmi na gagabihin siya sa pag-uwi, natanggap naman nito ang mensahe niya at sinabihang mag-iingat na lamang siya sa kaniyang pag-uwi mamaya.
Sa huli ay nasuot parin niya ang damit na napili ni Helena para sa kaniya. It's a backless pink fitted body con dress na hiniram lamang nito kay Roxan.
Satong naglalagay na siya ng light make up ng lumabas si Roxan sa banyo. Nakatunganga ito habang nakatingin sa kaniya, tinging nanunukso. Nagpaiwas tuloy siya ng tingin dahil sa hiya.
"Wow! Ang ganda mo Ren! Bagay na bagay sayo..."Bulalas nito.
"Tigilan mo ako Roxan Suavez.."
"What? I'm just stating the truth..."
Hindi na siya sumagot pa dahil sigurado siyang aasarin lang siya ng mga ito.
Tiningala ni Lauren ang pangalan ng Bar kong saan sila dinala ni Helena. The Arcade Br. Ang sabi nito kanina ay kakilala nito ang may-ari ng Bar, ang kinagandahan din nito ay lisensyado ito and open for VIP costumers.
"Helena!"
"Arcades! Long time no see!"
Sabay silang lumingon ni Roxan sa kabilang dako kong saan may lumapit na guwapong Binata kay Helena. Naka office suit pa ito and he's a good looking Man.
"Where have you been this past few months my Lady huh??"
"Oh shut up Arcades."
The Man laugh so hard."Company again??"
"As usual. But you knew Dad as well."
"Yeah, yeah..."Tinapunan sila nito ng tingin at namulsa habang napakagat labi."Hmmm, and who's this two beautiful Ladies with you??"
"Anyways. They're a Friend of mine. This is Lauren and this broken one besides her is Roxan.."Humalakhak ang mga ito.
Maging siya ay mahinang natawa.
Nakasimangot naman si Roxan, but she still accept his hand ganoon din ang ginawa niya ng magpakilala si Arcades sa kanila.
Sinamahan sila nito sa loob at gaya ng mga napasukan niyang Bar ay sumalubong kaagad sa paningin niya ang mga taong nag-iinuman sa bawat sulok. There's a lot of people dancing everywhere.
Naghahalo ang neon lights sa usok na nagpapadagdag ambiance sa loob ng Bar. Halatang mamahalin nga ito.
Hindi nila masyadong nakikita ang mga taong nagkukumpulan dahil medyo madilim at ang ingay sa loob.
Nagulat na lamang si Lauren ng bigla siyang hatakin ni Helena sa dance floor. Hindi niya napansing sumunod si Roxan pero hindi na niya ito nahanap pa ng magsimula ng sumayaw ang kasama niya.
She's not good at it dahil di naman siya sanay sa ganito. Sumasama siya sa mga ito noon pero hindi siya umiinom o sumasayaw man lang, nasa gilid lamang siya at noong nasa Germany siya- but her Friend keep on cheering her. Nagulat na lang siya ng abutan siya nito ng shot glass. Di nga niya napansing may dumaang Bartender upang mag-abot dito ng maiinom.
She accept it and drink it directly. Lasang-lasa niya sa kaniyang lalamunan ang tapang ng alak pero agad din naman siyang binigyan ni Helena ng lemon. Sinipsip niya iyon kaya hindi na ganoon katapang ang lasa ng iniinom niya.
Hindi na alam ng Dalaga kong anong oras na pero hindi parin niya makita si Roxan. Nahihilo na siya, hinanap ng paningin niya ang kaniyang mga Kaibigan. Hindi naman siya nabigo ng makita niya itong nakaupo sa may lounge kasama si Arcades at ang iba pa na wala siyang ideya kong sino-sino ang mga iyon.
Pasuray-suray siyang lumapit sa lounge kong nasaan ang mga ito. Kaagad siyang lumapit kay Roxan na halatang may tama narin ng alak.
"Rox, I need a break. P-pupunta lang a-ako sa restroom..."
"Samahan na k-kita. Wai-"
"Hindi na kaya ko n-na..."
"Sigurado ka??"
"Oo.."
Tumayo siya, inalalayan pa siya ni ng Lalaking katabi ni Arcades."Oh! Careful."
"Thanks!"Natatawa niyang sabi rito.
Nagtagumpay siya sa pagtayo, hinanap niya kong saan banda ang restroom pero hindi niya makita kaya naisip niyang magtanong sa Bouncer na nakatayo sa hindi kalayuan. Nababangga pa siya ng mga lasing na nagsasayawan pero di niya iyon ininda.
Bago paman siya makaabot don sa Bouncer ay kabado siyang napasigaw ng may biglang bumangga sa kaniya. Nabasa ang kaniyang damit ng mabuhusan siya ng wine na dala nito.
Papikit-pikit niyang kinilatis ang mukha ng taong nakabangga sa kaniya. Nakahawak ito sa kaniyang baywang at kanang braso.
Pero pareho din silang mabilis na nagsiayos ng tayo ng makilala ang isa't-isa.
"Ikaw?!"
"You?!"
Inis na namaywang siya sa harapan ng Lalaki. Lalo na nang maramdaman ang basa niyang damit dahil dito.
Mahina itong tumawa."What a coincidence..."
"Really Mr. I don't know who are you- coincidence?!"Lauren said drunkly sarcastically.
"It's Raheel Ms."
...