Inihang ko ang aking damit na isususot bukas para sa lunch date namin ni Oxford. It's a friendly date like I always reminded to myself every time I wondered what's the deal between me and Oxford. Friendly date lang yun at hindi na yun lalagpas pa. Tiyak ako.
Nakita kong nagkalat ang mga laruan nina Kamp at Nillie nang lumabas ako mula sa kwarto namin at naglakad papunta sa sala. Namewang ako at tinawag ko sila.
"Kamp! Nillie! Ano naman itong mga laruan niyo, diba ang sabi ko sa inyo ay huwag niyong iiwan lang na nagkakalat sa sala? Baka umuwi na si lola niyo at makitang nagkakalat ito dito sa sala." Mariin pero marahan lang ang bawat inilabas ko na salita.
Mula sa kusina ay patakbong lumapit si Kamp sakin at nagsorry. "Sorry Mama. Nagutom po kami kaya kumain kami." paliwanag ni Kamp. Maamo ang kanyang mukha at hindi ko naman maiwasan na hindi umamo dahil sa kanyang itsura.
"Hala tawagin mo si Nillie at sabay nitong linisin ang mga laruan niyo para kapag dumating si lola ay hindi makalat itong apartment natin." sagot ko pero hindi ko binaba ang pagtaas ng kilay ko para makita niyang istrikta ako sa kanilang dalawa ng kapatid niya.
"Nillie!" Bumalik siya sa kusina para tawagin ang kapatid niya.
Pumasok ako sa banyo para maligo. Ngayong Sabado ay kasama ko ang mga bata sa bahay. Si Nanay ay sasaglit sa Threads para hindi na ako pumunta pa doon. At dahil hindi naman ako umalis ng bahay ay ako ang nakatoka sa paglinis ng apartment at tanghali na akong naligo.
Kinabit ko ang tuwalya sa likod ng pinto pero hindi pa ako nagsimulang maligo dahil tinignan ko muna ang dalawang bata sa sala. Nakita ko sila na nililigpit ang kanilang kalat.
"Huwag kayong lumabas okay?"
"Okay Mama." si Kamp lang ang sumagot dahil si Nillie ay pumasok sa kwarto namin.
Saka na ako nakaligo nang ilock ko ang pinto sa front door para masigurong hindi sila lalabas. Sigurista ako kaya kahit sabihin na huwag silang lumabas dahil mga bata sila at kapag tinamaan ng kakulitan ay talagang gagawin ang ipinagbabawal.
Mabilis lang akong nakaligo dahil inaalala ko ang mga bata na baka ano na ang ginagawa sa labas kaya nagmadali ako. Agad din akong nagbihis. Shorts lang at plain white t-shirt ang suot ko saka ginamit ko ang tuwalya para ikuskos sa buhok ko at ng matuyo. Wala akong hair dryer dahil nasira ito sa kalumaan. Suklay nalang ang gamit ko habang nagpapatuyo din ng buhok.
"Mama are we going to eat now?" Nillie asked me, she's clinging on her Barbie doll I bought for her.
"Hindi pa. Magluluto pa si Mama. Anong gusto mo?"
"Fried chicken!" she exclaimed excitedly.
I shook my head, not approved by her answer.
"Kahapon chicken din ang kinain natin. Hindi pwedeng every day tayong magchichicken." sabi ko sa kanya.
Namatay ang excitement sa kanyang mukha pero sinabi ko sa kanya na next time para hindi siya mabido. Paglapit ni Kamp sa kusina ay agad din itong umupo at tinanong kung ano ang kakainin namin. May binili kaninang umaga si Nanay na pusit at yun ang lulutuin ko. Mayroon din akong leftover rice na hindi namin naubos kaya ginawa ko nalang na sinangag para ganahang kumain ang mga bata.
My kids loved fried rice. Kahit itlog at beans lang ang sahog ay ayos na. Pero dahil creative nga ako sa pagluluto ay nilagyan ko ng butter at vegetable oil ang ginamit ko. Nag-mince din ako ng broccoli para isahog. Nagsakripisyo pa akong bumili ng broccoli kahit mahal.
Kada putahe na niluluto namin ni Nanay ay may greens para kahit kunti lang ang makain ng mga bata ay may nutrisyon din silang nakukuha sa gulay. Pagkatapos kong lagyan ng pagkain ang plato ng mga bata ay kumuha din ako ng plato para sakin.
"Nillie, careful sa pagkain niyan kasi madudumihan ang damit mo. Gusto mo ba ng panyo para hindi ka madumihan?" tanong ko dahil seryoso na siya sa pagkain at hindi niya mahindian yung pagkain na hinain ko.
Umiling siya. "No Mama. I'll be careful." she answered.
I pinned her curls on the back of her ear. Then I looked at my son who's scooping the rice, he carefully not to let the grains of rice fell down on his plate. I watched him doing it until he shoved it in his mouth and chewed the food.
Pagdating ni Nanay ay may dala siyang isang box ng chocolate cupcake na napilitan daw lang niyang bilhin kasi pinilit daw siya ni Skan para daw matikman ng mga bata. May siyam na nasa loob ng box. Binuksan ko yun para kumuha ang dalawang bata.
"Oh dahan-dahan lang Nillie, hindi ka naman mauubosan eh." Mahinahon kong saad kasi ang laki ng subo niya.
Like I said, kids did love sweets than healthier foods. Tinawag ko si Kamp para kumain pero yung frosting lang ng cupcake ang kinain niya at hindi na yung cake. Ako na ang kumain dahil mapait daw ang cake, chocolate flavor nga ang cupcake eh kaya medyo mapait. Dark chocolate yata ang ginamit.
"Kumusta ang lakad mo 'nay, nakasingil ka ba sa isang waitress ni Skan?" tanong ko nang umalis na ang mga bata sa kusina.
I let them played for the meantime before I gathered them to nap. Umupo si Nanay sa silya na kaharap ko at binaba ang baso na ininoman niya ng malamig na tubig. "Oo, kahapon pa nga niya ako hinihintay pero nakalimutan kong sabihin sayo para ikaw nalang ang kumuha."
"Five hundred diba?"
Tumango si Nanay. Maya't-maya lang ay kumunot ang noo niya. "Siya nga pala, may lalaking lumapit sakin nang nasa labas na ako ng restaurant ni Skan. Tinanong kung nasaan ka. Nagpakilala siyang siya daw ang tumulong sayo para pumunta ng ospital. Oxford ba kamo yun?"
Napaawang labi ko at nanindig ang mga balahibo ko ng banggitin ni Nanay ang pangalan ni Oxford. "Nagkita kayo?"
Nagtaas siya ng kilay. "Oo at nagpakilala siya sakin. Nagulat nga ako dahil nakilala niya ako na ako ang Nanay mo. Hindi pa naman kami nagkita, ang tanong ko sa kanya ay kung paano niya nalaman. Ang sagot niya sakin ay may nagturo daw na kaibigan mo baka sina Skim yung nagturo."
"Tinanong lang niya kung nasaan ako?"
"Oo. Ang sabi ko ay nasa apartment ka at ikaw ang bantay ng mga bata. Akala ko nga pumunta dito, mayroon na naman ba kayong napag-usapang dalawa ng lalaking yun?"
Nagkamot ako sa likod ng ulo ko. Hindi parin nawala ang goose bumps parang may mahika ang pangalan ni Oxford at nang maisambit ni Nanay yun ay bigla nalang tumaas. "Mayroon. Bukas niyaya niya akong kumain sa labas kasi nagmamadali siya noong isang linggo kaya parang ang igsi ng lunch naming dalawa." I prompted.
I didn't say the word date because I did not want my mother to think the other way. Hindi man nakapagtapos si Nanay sa pag-aaral pero hindi siya tanga. But really, there's no romantic line between me and Oxford.
Bumuntong-hininga lang si Nanay at inunat niya ang kanyang noo paitaas. "Sigurado ka ba? Parang palagi ka niyang niyayaya, hindi ka ba niyan pinopormahan talaga?" Sa tono ng pananalita ni Nanay ay may hinuha siyang may gusto sakin si Oxford.
I scrunched down my brows. "Wala 'nay. Imposible yun." I let out a huge sigh and stood up from the chair before my mother hurled another illogic question again.
Pumasok ako sa kwarto ko at kinuha ang cellphone ko. Mayroon akong numero na sinave ni Oxford sa cellphone ko. Tama ngang tanungin ko siya kung ano ang kanyang kailangan sakin. But as I was going to composed a message for him, there's a message I received from his number not so long ago. I read his text message.
Oxford:
Didn't see you in your shop but I saw your mother instead. I asked your friend, whom I forgot-the-name where you are and she said you're not available during the weekends because of your kids.
I typed a message.
Billie:
Sorry pero may kailangan ka?
Binaba ko ang cellphone ko nang wala na akong mensaheng natanggap ng ilang minuto.
Lalabas na ulit ako nang tumunog ang cellphone ko. Mabuti nalang at hindi malakas ang ringtone kaya hindi nagising si Kamp. Tinignan ko ang mensahe ni Oxford.
Oxford:
Good thing you replied.
Oxford:
Wala akong kailangan. Nagtaka lang ako kung bakit hindi kita nakita sa shop mo. It's open so I thought you're there.
Billie:
Hindi ako naglalagi sa shop kapag Sabado.
Oxford:
I just checked on you but will see you tomorrow, okay?
I hearted his message.
"Wait, that's not what I mean." bulong ko sa sarili ng makitang pinusuan ang mensahe niya.
I bit my lower lip. Oxford made me over-acting. I calmed my nerves and put down my phone.
The following day I wrapped up to get ready with my lunch date with Oxford Bullecer. Yung sinuot ko lang ay simpleng pants at white t-shirt kaya tinuck ko ang harap at hinayaan naman ang nasa likod. Nagsuot din ako ng manipis na sweeter na hanggang siko lang ang haba ng sleeves na walang butones kaya kita ang suot kong t-shirt. Inilugay ko lang ang buhok ko. Naglagay ng plain make up sa mukha.
Wala akong ibang inilagay sa katawan ko kundi yung hikaw lang at yung relo na siyang priced possession ko. Two years ago ng bilhin ko yun sa isang jewelry store. Wala akong ibang alahas kundi yun lang. Kinuha ko ang maliit kong bag na palagi kong dinadala kapag may lakad akong ganito, isinukbit ko ang bag sa balikat ko at saka kinuha ang sandalyas na itim ang kulay na dalawang inches ang takong.
"Mama."
Napalingon ako sa boses na tumawag sakin. Si Kamp ay nakasandal sa pinto at hindi siya natutuwang makita akong aalis.
"Bakit?"
"You're leaving?" he asked in a small voice.
I nodded with a small smile on my face. "Yeah, but I'll be back before you wake up from your nap." I answered with a hushed voice. Nillie just slept and a gratuitous voices would lead to her unstoppable tantrum.
"Come home early, Mama. I don't want to wake up without you here. I'm going to cry if I won't see you around."
I closed my eyes in a brief moment with a sigh before nodding. Alam ko na naglalambing siya kaya pinalit ko siya nang imuwestra ko ang aking kamay papunta sakin. I kissed his cheek as he's in my warmth. He giggled but I hushed him up before his sister woke.
Nagpaalam ako sa kanya na aalis na ako. Tumango naman siya at nahiga katabi ang kapatid niya. Paglabas ko ng kwarto namin ay saka ko tinawag si Nanay at nagpaalam na aalis na ako.
"Nandito ka na pala. Akala ko ay hindi ka pa dadating." bungad ko kay Oxford nang makita siyang nakaantabay na.
My heart squeaked when he slowly took of his sunglasses and winked at me. "It's better be early than late, Billie. Hindi ko gustong pinaghihintay ka."
I bit my cheek, trying to squeal like a baby. He cocked his head to gesture me to hop in his car. I joined him there a moment later and he drove me to the restaurant which was farther than the pasta restaurant we dined in.
Hindi maganda ang lagay ng panahon dahil makulimlim sa labas. Wala pa naman akong dalang payong. Ginayak ako ni Oxford papasok sa restaurant. Unang apak ko palang sa loob ay bumungad sakin ang mga nakakasilaw na chandelier sa itaas. May lamesa na agad kami dahil nagpareserve si Oxford bago pa man kami dumating.
He helped me to sit on the chair before he sat in front of me. Very gentlemanly.
The waiter poured the wine in our glasses before another waiter handed us the menu. Hindi ako nanliit ulit dahil simple lang ang porma ni Oxford. He had a lot of money, I knew but he's style was casual. Was it because of me? I assumed.
Yung t-shirt niya ay pwede ng mapunit dahil umuubok na ang kanyang katawan. And my face heated like I was burned with fire as I saw his nipples poking over his black t-shirt. I quickly averted my gaze away from his mountains of a nipple.
We ordered the same meal because I didn't feel like eating a lot especially when I was in the place where rich people made a fancy talks with their rich friends.
"You're not comfortable, are you?" Oxford noticed my discomfort.
I nodded without hesitation.
I saw his hand crawling to reach me and before I could talk about his move, he reached for it. His warm palm enveloped my hand. "You don't have to worry about it. Just be who you are."
I nodded and scratched a tiny small. "Thank you."
He let out a sigh. "I'm sorry if I asked about you yesterday, hindi ko akalain na wala ka sa trabaho mo at nasa apartment ka lang. I take note of it." he stated with a small frown.
I shook my head and waved my hand. "Okay lang yun. Weekend ay para sa mga bata pero kinokonsedera ko ang araw na'to kasi lunch lang naman ito diba."
He wetted his lower lip before slowly nodding his head. "Yeah."
Yung kamay niya ay nasa ibabaw parin ng kamay ko. Hindi ako nagreklamo.
"Hindi ba magtatampo ang mga anak mo dahil inagaw ko ang oras nila sayo?" biro niya.
Yumuko ako at napatawa sa sinambit niya. "Hindi naman." sagot ko saka umiling.
Inangat ko ang tingin sa kanya at nahuli ko siyang may maliit na ngisi sa kanyang labi habang sakin nakadikit ang kanyang mga mata. Bumuntong-hininga ako pero hindi ko binawi ang tingin at ngiti.
"Would you like to meet my children?" I asked, almost whispering.
Agad na umiba ang ekspresyon niya pero hindi napunta sa pagkairita kundi sa pagkamangha. His lips slit a little bit and his eyes, something flickered in his eyes and I couldn't determine what it was.
He cocked his head, still covering his eyes on me. "I—I would love to if you want me to."
Then I grinned. I nodded with his answer. With the rain pouring down on the road, I knew that it's not a bad decision to let him meet my children. I knew Kamp would not mind if his Mama let a man enter in our apartment. Kamp was scared of strangers especially for guys he never met before. And Oxford seemed nice so it's alright if I bring Oxford on our doorstep.