ឈានចូលមកដល់ថ្ងៃថ្មីអាកាសធាតុប្រែប្រួលទៅជាចុះត្រជាក់ខ្លាំង មេឃស្រទុំៗនាពេលព្រឹកព្រលឹមធ្វើឲ្យការគេងកាន់តែស្កប់ស្កល់។ Taehyung រើបម្រាស់ខ្លួនភ្ញាក់ពីគេងមុននឹងបើកភ្នែកសន្សឹមៗសម្លឹងមើលពិដានបន្ទប់ដ៏ធំទូលាយដែលមានតែគេម្នាក់ឯងគេងនៅទីនេះប៉ុណ្ណោះ។ Taehyung បែរមុខទៅសម្លឹងមាត់ទ្វារបន្ទប់ប្រហែលបន្តិចមុននឹងប្រាស់ខ្លួនបែរមកគេងចំហៀងសម្លឹងទៅកាន់កញ្ចក់បង្អួចនៃបន្ទប់វិញទាំងក្នុងចិត្តកំពុងនឹកគិតដល់រឿងដែលបានកើតឡើងកាលពីយប់មិញនេះ។
"នេះគាត់អន់ចិត្តនឹងខ្ញុំមែនទេទើបបានជាមិនត្រឡប់មកបន្ទប់វិញ?" Taehyung ឧទានឡើងនៅក្នុងចិត្តរួចក៏ដង្ហើមធំព្រូសចោល មុននឹងក្រោកអង្គុយទាញភួយចេញទម្លាក់ជើងចុះទៅលើឥដ្ឋរួចនាំជំហានជើងចាកចេញពីបន្ទប់ចុះទៅកាន់ជាន់ខាងក្រោម។
Taehyung ចុះមកមួយៗឯភ្នែកក៏ក្រឡេកជុំវិញខ្លួនរកមើលរាងក្រាសប៉ុន្តែមិនបានឃើញនាយនោះទេ ទឹកមុខស្រពាប់ស្រពោនក៏បញ្ចេញឡើងនៅលើផ្ទៃមុខរបស់គេភ្លាមៗពេលដែលចុះមកខាងក្រោមហើយតែមិនឃើញវត្តមានរបស់ Jungkook ។
« បងបាត់ទៅណាទៅ? ពេញមួយយប់ទៅហើយហេតុអីមិនមកវិញ? » Taehyung និយាយតិចៗម្នាក់ឯងអើតមើលលិចមើលកើតក្រែងល៎បានឃើញវត្តមានរបស់រាងក្រាសនៅខាងក្នុងវិមានមួយនេះ។
« អរុណសួស្ដីអ្នកប្រុសតូច! អាហារពេលព្រឹករបស់អ្នកប្រុសរួចរាល់ហើយ » មីង Yun ដើរចូលមកជិតគេនិងផ្ដល់ដំណឹងអំពីអាហារពេលព្រឹករបស់គេ។
« មីង! មីងដឹងលោកម្ចាស់ទៅណាដែរទេ? » Taehyung មិនបានយកចិត្តទុកដាក់ស្ដាប់អំពីអាហារពេលព្រឹករបស់គេនោះទេ គេរវល់តែអើតរកមើលរាងក្រាសប៉ុណ្ណោះពេលដែលឃើញមីង Taehyung ក៏ហារមាត់សួររក Jungkook តែម្ដង។
« មីងមិនបានដឹងទេអ្នកប្រុស! នេះអ្នកទាំងពីរមានរឿងអីជាមួយគ្នាមែនទេទើបបានជាទឹកមុខរបស់អ្នកប្រុសតូចដូចជាមិនសូវស្រួលសោះ »
« គឺខ្ញុំទាស់សម្ដីជាមួយគ្នា...ប្រហែលជាយប់មិញនេះគាត់អន់ចិត្តនឹងខ្ញុំខ្លាំងហើយទើបបានជាមិនឃើញមករកខ្ញុំវិញសោះ! ហើយក៏មិនដឹងថាពេលនេះគាត់បាត់ទៅឯណាដែរ? » កែវភ្នែកទាំងគូសម្លឹងមើលទៅកាន់តែមាត់ច្រកទ្វារចូលមកខាងក្នុងប៉ុណ្ណោះក្រែងល៎ Jungkook នឹងត្រឡប់មករកគេវិញ ប៉ុន្តែគេឈរចាំមើលមួយសន្ទុះតូចដែរហើយមិនឃើញសូម្បីតែស្រមោលរបស់នាយត្រឡប់មកវិញសោះ។
« មីងរស់នៅជាមួយលោកម្ចាស់តាំងពីគាត់នៅក្មេងម្ល៉េះ គាត់មិនដែលចេះអន់ចិត្តនឹងនរណាទេ ប៉ុន្តែសម្រាប់អ្នកប្រុសតូចវិញគាត់ចេះអន់ចិត្តចេះបារម្ភ មិនដូចពីមុនមានតែមនុស្សកោតខ្លាចនឹងគាត់ គាត់មិនដែលខ្វល់ពីនរណាម្នាក់ឡើយហើយមួយរយៈក្រោយមកនេះគាត់ក៏ប្រែប្រួលច្រើនណាស់ដែរ តាំងពីអ្នកប្រុសតូចឈានជើងចូលមកក្នុងជីវិតរបស់គាត់ ហើយគាត់រឹតតែប្រែប្រួលពេលដែលដឹងថាអ្នកប្រុសតូចកំពុងពពោះកូនរបស់គាត់ » មីង Yun ឈររៀបរាប់ប្រាប់ Taehyung ឲ្យបានដឹងពីអត្តចរិករបស់ Jungkook មុនពេលដែលគេឈានជើងចូលមកក្នុងជីវិតរបស់នាយ។ Taehyung ឈរសញ្ជឹងគិតពីបញ្ហាជាច្រើននិងរឿងដែលបានកើតឡើងកាលពីយប់មិញក៏បានធ្វើឲ្យគេមានអារម្មណ៍ថាខុសជាខ្លាំង មិនគួរណាគេប្រើពាក្យសម្ដីទាំងនោះនិយាយទៅកាន់រាងក្រាសនោះឡើយ។ ព្រោះតែនាយស្រលាញ់និងបារម្ភទើបនាយហ៊ានធ្វើបែបនេះប៉ុន្តែ Taehyung បែរជាចោលសម្ដីមិនល្អទៅលើនាយទៅវិញទើបធ្វើឲ្យនាយអន់ចិត្តមិនត្រឡប់មកផ្ទះតាំងពីយប់មិញមកម្ល៉េះ។
« មីង...ខ្ញុំខុសខ្លាំងណាស់មិនគួរណាខ្ញុំនិយាយបែបនោះដាក់គាត់ទេ! » Taehyung បែរមុខទៅសម្លឹងមុខមីង Yun ទាំងកែវភ្នែកទាំងគូរបស់គេដក់ជាប់ទៅដោយតំណក់ទឹកភ្នែកដែលរៀបនឹងស្រក់ចុះមក។
« មីងនិយាយបែបនេះមិនមែនមានន័យថាមីងចង់បន្ទោសអ្នកប្រុសតូចទេមីងគ្រាន់តែចង់ឲ្យអ្នកប្រុសយល់ដឹងពីចិត្តលោកម្ចាស់ឲ្យកាន់តែច្បាស់ប៉ុណ្ណោះ ថាគាត់ស្រលាញ់អ្នកប្រុសតូចកម្រិតណានោះ! អ្នកប្រុសតូចឈប់យំទៅណាបើលោកម្ចាស់ដឹងគាត់នឹងមិនសប្បាយចិត្តទេ » មីង Yun លើកដៃទៅជូតទឹកភ្នែកឲ្យរាងតូចដែលកំពុងស្រក់តក់ៗឥតដាច់។
« ខ្ញុំចង់ទៅរកគាត់ មីងជូនខ្ញុំទៅរកលោកម្ចាស់បន្តិចមកណា! » Taehyung ទាញដៃមីង Yun ទាំងសងខាងយកមកកាន់និងនិយាយបែបអង្វរ.កដើម្បីឲ្យគាត់ជូនគេទៅរក Jungkook មកផ្ទះវិញ។
« អ្នកប្រុសតូចទៅពិសារអាហារពេលព្រឹកសិនទៅលោកម្ចាស់នឹងមិនអីនោះទេ គាត់ច្បាស់ជាមករកអ្នកប្រុសតូចវិញមិនខានជឿមីងទៅ » មីង Yun ព្យាយាមនិយាយលួងលោម Taehyung និងកាន់ដៃគេវិញព្រមទាំងអង្អែលស្រាលៗឲ្យគេស្ងប់អារម្មណ៍។
« ឲ្យខ្ញុំញ៊ាំម៉េចនឹងចូលទៅបើលោកម្ចាស់បាត់ទៅមួយយប់ទៅហើយ » Taehyung ពេបមាត់យំដូចជាកូនក្មេងឯមីង Yun ក៏មិនដឹងថាគួរធ្វើយ៉ាងម៉េចដូចគ្នាបើ Taehyung រឹងរូសដល់ថ្នាក់នេះទៅហើយ។
« មីង...! » មីង Yun ស្ទាក់ស្ទើរព្រោះមិនដឹងថាទៅរក Jungkook នៅឯណាដូចគ្នា។
« មិនអីទេបើមីងមិនជូនខ្ញុំទៅខ្ញុំទៅរកគាត់ដោយខ្លួនឯងក៏បាន » Taehyung លែងដៃចេញពីដៃរបស់មីង Yun រួចលើកមកជូតទឹកភ្នែករបស់ខ្លួនឯង។
« អ្នកប្រុសតូច-»
« អូនចង់ទៅណា? » ខណៈនោះស្រាប់តែលេចវត្តមានរបស់ Jungkook នៅចំពោះមុខ Taehyung ធ្វើឲ្យនាយតូចងើបមុខយ៉ាងលឿនបន្ទាប់ពីបានលឺសម្លេងម្ចាស់ចិត្តម្ចាស់ស្នេហ៍របស់គេមកវិញ។ Taehyung បើកភ្នែកធំៗភ្ញាក់ផ្អើលមុននឹងរត់ចូលទៅរក Jungkook ដែលធ្វើទឹកមុខមាំរាបស្មើធម្មតាៗដូចជាគ្មានរំភើបឬសប្បាយចិត្តទាល់តែសោះ។
« បងបាត់ទៅណា? ហេតុអីមិនប្រាប់អូន? អូននឹកបងខ្លាំងណាស់ដឹងទេ:( » Taehyung ពេបមាត់យំខ្សឹកខ្សួល ដាក់ក្បាលកើយប្រអប់ទ្រូងរបស់រាងក្រាសឯដៃក៏ឱបរឹតនាយជាប់ដូចជាខ្លាចបាត់ទៅណាម្ដងទៀតអញ្ចឹង។
« បងមានបាត់ទៅណាបងនៅចំពោះមុខអូនហើយតើ! ឈប់យំទៅកូនក្មេងរបស់បង » Jungkook លើកដៃឱបគេវិញនិងអង្អែលខ្នងគេទៅមកលួងលោមនាយល្អិតដែលយំខ្សឹកខ្សួលមិនព្រមបាត់។
ក្រឡេកមកមើលមីង Yun ឯណេះបន្ទាប់ពីឃើញបែបនេះគាត់ក៏សុំដកខ្លួនចេញតែរំពេចនោះភ្នែករបស់គាត់ក៏ក្រវាសទៅប៉ះនឹងស្នាមរបួសលើខ្នងប្រអប់ដៃរបស់ Jungkook ព្រមទាំងនៅជាប់ស្នាមឈាមផងដែរទើបធ្វើឲ្យគាត់បើកភ្នែកធំៗរៀបនឹងហារមាត់សួរទៅហើយតែក៏ត្រូវ Jungkook រហ័សលើកដៃម្ខាងមកដាក់លើបបូរមាត់របស់នាយបញ្ជាក់តាមកាយវិកាថាមិនឲ្យគាត់និយាយអ្វីចេញមកឡើយមិនអញ្ចឹងទេបើ Taehyung ដឹងគេច្បាស់ជាអង្គុយយំពីព្រឹកទល់ល្ងាចមិនខាន។ មីង Yun យល់ស្ថានការណ៍ច្បាស់គាត់ក៏ងក់ក្បាលរួចឱនគំនាបសុំចាកចេញទៅបំពេញភារកិច្ចរបស់គាត់បន្តឯ Jungkook បន្តឈរឱបបបោសអង្អែលខ្នងលួងលោមរាងតូចរហូតទាល់តែគេអន់យំទើបនាយនាំគេចូលទៅកាន់ខាងក្នុងនិងលាក់ដៃមិនឲ្យគេឃើញ។
***
« អូនសុំទោសណាដែលយប់មិញនេះអូននិយាយស្ដីមិនល្អដាក់បង » Taehyung ពេបមាត់រលីងរលោងព្រោះដឹងខុសដែលខ្លួនប្រើពាក្យសម្ដីមិនល្អទៅកាន់រាងក្រាសកាលពីយប់មិញនេះ។
« បងមិនបានខឹងអូនឯណាសុំទោសធ្វើអី? » Jungkook ងើបមុខទៅសម្លឹងមុខរាងតូចនិងញញឹមស្រាលដាក់គេ។
« បងអន់ចិត្តនឹងអូន...អូនដឹង! »
« អត់ទេបងអត់បានខឹងហើយក៏មិនបានអន់ចិត្តជាមួយអូនអីទាំងអស់ ឈប់យំហើយឆាប់ញ៊ាំបាយទៅពេលរួចរាល់ពួកយើងរៀបចំខ្លួនចេញទៅក្រៅជាមួយគ្នា »
« ឲ្យប្រាកដណា! អញ្ចឹងអូនញ៊ាំបាយហើយ បងឆាប់ញ៊ាំដែរទៅ »
« បងអត់ឃ្លានទេអូនញ៊ាំទៅ » Jungkook ព្យាយាមញញឹមឲ្យរាងតូចបានឃើញទាំងដែលនាយកំពុងតែឈឺមុខរបួសដែលគ្មាននរណាដឹងប៉ុន្តែនាយក៏ទ្រាំដើម្បីកុំឲ្យ Taehyung បារម្ភពីនាយ ឯប្រអប់ដៃដែលមានបួស Jungkook ព្យាយាមដាក់វាចុះទៅក្រោមតុបាយដោយមិនលើកឡើងឲ្យរាងតូចឃើញនោះឡើយចាំពេលដែលគេទៅងូតទឹករៀបចំខ្លួនបាត់នាយនឹងឆ្លៀតឱកាសលាងមុខរបួសចេញ។
« ញ៊ាំបន្តិចទៅ នែស៎! អូនបញ្ចុក » Taehyung ដួសបាយដាក់ជិតបបូរមាត់រាងក្រាសឯអ្នកខាងណោះញញឹមដាក់គេមុននឹងហារមាត់ញ៊ាំបាយដែលរាងតូចបញ្ចុកនិងព្យាយាមលាក់បាំងនិងបន្លប់ធ្វើយ៉ាងណាមិនឲ្យ Taehyung បានដឹងពីរឿងនេះឡើយ។
To be continued........
*****
Goodnight 💤