Unicode
အဝတ်မပါတဲ့ခန္ဓာကိုယ်ချင်းပွတ်တိုင်မှုက
ထင်ထားတာထက် ချောမွေ့တယ်။
အိပ်မက်ဆန်တယ်။
အသည်းအသန်ငြင်းမယ်ထင်ထားပေမယ့်
ထင်သလောက်ရုန်းကန်မနေတဲ့မမက သူ့ကိုကြောက်နေလို့လား။
ဘာ ကြိုးစားကြည့်မယ်..
exနဲ့ ကြိုးစားကြည့်မယ်ဆိုပဲ..
ဟိုက သူ့ကိုအကောင်လိုက်မျိုသွားမှာ..
ဒါတောင် တခါမှလုပ်ဖူးတာမဟုတ်ဘူး..
ဘဝမှာ မမရဲ့ညည်းသံလေးများတခါကြားဖူးရင် ဒီကောင်ဖောက်ပြန်နိုင်ဦးမလားဆိုတာ ..
ပင်ပန်းပျော့ခွေစွာအိပ်ပျော်နေတဲ့ သူမကိုငုံ့ကြည့်မိတော့
ရင်သားအိအိတွေဆီက hickeyရာတွေက ထင်းနေတာတွေ့ရတယ်..
အရာထင်အောင်မလုပ်နဲ့တဲ့
မနမ်းစေချင်လို့ပြောတာလားမသိပေမယ့်
လူမမြင်အောင်တော့လုပ်ပေးလိုက်တယ်။
တကယ်တော့ လည်တိုင်မှာလုပ်ပြီး ပိုင်ရှင်မှန်းသိအောင်လုပ်ချင်ပေမယ့် မမသိက္ခာလည်းရှိသေးတယ်မလား။
နေ့လည်ကျ မင်္ဂလာပွဲတက်ရမှာမို့လို့
ခဏပဲလုပ်ပြီး လွှတ်ပေးလိုက်ရတာ..
လမ်းမလျှောက်နိုင်မှာစိုးလို့။
''ဟင့်အင်း ဘာဒါ မလုပ်နဲ့''
ဟော အိပ်ရင်းယောင်ပြီး ငိုနေတယ်။
ဘာလို့ငိုနေတာလဲ ငိုစရာမှမဟုတ်တာကို..
မျက်ရည်လေးတွေကို ခပ်ဖွဖွသုတ်ပေးပြီး နဖူးကို ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။
ကျောပြင်လေးကိုဖက်ထားရာမှ
လက်က အောက်လျှောသွားမိပြီး
တင်ပါးလုံးလုံးလေးကို ဖျစ်ညှစ်ချင်ပေမယ့်
ဒီတိုင်းပဲ ကိုင်ထားမိတယ်။
မနက်စောစောပြန်ထလာတဲ့စိတ်တွေကြောင့်
ပွဲကြမ်းချင်နေပြီ..
နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရနမ်းပစ်ချင်ပြီး
ရင်သားတွေကို ဆုတ်ကိုင်ရင်း အောက်ဘက်တနေရာကို စုပ်ယူစားသုံးပစ်ချင်တယ်။
နူးညံ့တဲ့ပွင့်ဖတ်တွေကို ဘေးဖယ်ပြီး အထဲမှာပြေးလွှားချင်တယ်။
ညည်းသံတွေကို ပိုကျယ်လာစေချင်ပြီး
မမဘက်ကတောင်းဆိုလာအောင် ဆွကြည့်ချင်တယ်..
ဆက်ဆံနေတုန်းချစ်တယ်လို့ပြောတာလည်းကြားချင်ပြီး
ကောင်းတယ်လို့ပြောတာလည်းကြားချင်ပြန်တယ်။
လက်တည့်စမ်းချင်သမျှ positionမျိုးစုံက မမနဲ့ပဲဖြစ်စေချင်တယ်။
လောဘကြီးတယ်မလား။
စိတ်နဲ့ပါပဲ
စိတ်နဲ့ပဲပစ်မှားနေရရင်း လူကအောင့်တက်နေပြီ။
ရင်ခွင်ထဲက သူမကတော့ အိပ်မောကျလို့။
ဘာဒါအရင်ထပြီး နာဟီးတို့ဆီသွားလိုက်တယ်။
''ဟဲ့ မမရော''
''အိပ်နေတုန်း
ငါစောစောနိုးလို့''
''ဟင်း ဟင်း အဆင်ပြေရဲ့လား အီဘာဒါ''
ဟယ်ဝန်းကမေးတယ်။
''နင်တို့ကိုပြောစရာလား''
''အေးပါ အဲ့လောက်ဆိုသဘောပေါက်ပါပြီ
နင်က အားလုံးတန်းစီအိပ်တာတောင် လုံးနိုင်သေးတာပဲ
နှစ်ယောက်ထဲကတော့ မျိုတောင်မျိုချခဲ့ပြီလားမသိဘူး
ပါးစပ်ဟစမ်း
မမပါလား ကြည့်ရအောင်''
''နင်တို့အတွဲလိုထင်နေလား''
''ထင်နေတယ် ဟိဟိ''
''မှောင်မနေနဲ့''
''ဟယ် မှောင်တဲ့အဆင့်ရောက်ကုန်ပြီလား''
''ဘာဒါရေ ချယ်ယောင်းရော''
''အိပ်တုန်း မမ''
မမဂျယ်ဟီးမေးလို့ ဘာဒါဖြေလိုက်တော့
''ဟုတ်လား သွားကြည့်လိုက်ဦးမယ်
ဒီအချိန်ထိမအိပ်တတ်ပါဘူး''
အာာ အဲ့လိုတော့မရဘူးလေ။
သူ့တီရှပ်တစ်ထည်ဝတ်ပေးခဲ့ပေမယ့်
အောက်ပိုင်းက ဘာမှလည်းမပါဘူး။
မြင်ရုံနဲ့သိလောက်တယ်မလား။
''ကိစ္စရှိလို့လား မမ
ဘာဒါသွားကြည့်ပေးမယ်''
''မဟုတ်ပါဘူး နေများမကောင်းလားလို့''
''ကောင်းပါတယ် ကောင်းတယ်
မနေ့က ကားစီးပြီး ပင်ပန်းသွားတာနေမှာ''
''ဟုတ်လား ရတယ် ရတယ် သွားကြည့်လိုက်မယ်''
ပြောပြီး ရှေ့ကထွက်သွားတော့တယ်။
ရှိသမျှဘုရားကယ်ပါ။
နာဟီးနဲ့ဟယ်ဝန်းက သူ့ကိုကြည့်ပြီးရယ်တယ်။
''ဟဲ့ သွားကြည့်လို့မဖြစ်တဲ့အခြေအနေလား''
''အဲဒါက ဟိုဒင်း
ငါလိုက်သွားလိုက်မယ်''
''နင်လိုက်သွားရင်ပိုမဆိုးဘူးလား''
''ဒီအတိုင်းတော့မဖြစ်ဘူးထင်တယ်''
ဟယ်ဝန်းက ဆရာမကြီးစတိုင်လ်နဲ့
''အင်္ကျီလေးဘာလေးပြန်မဝတ်ပေးခဲ့ဘူးလား''
''ဝတ်ပေးခဲ့တယ်''
ဟာာ ဘာမှမဖြစ်ဘူးပြောထားတာကို။
''နင်တို့အတွဲလိုထင်နေလားဆို
ငါ့ကိုကိုက နင့်လောက်မဆိုးဘူးထင်တာပဲ''
''ပြော အမှန်အတိုင်း
နင့်ဘဝက ငါကယ်မှရတော့မှာသိတယ်မလား''
''ဟုတ်တယ်ဟာ ဟုတ်တယ် ရပြီလား
မမဂျယ်ဟီးကို ပြန်ခေါ်ပေး''
သုံးယောက်သား မမဂျယ်ဟီးနောက်က ပြေးလိုက်ရင်း
''မမ မမကို အမေခေါ်နေတယ်''
''ဟင် ဟုတ်လား
ဘာလုပ်ဖို့တဲ့လဲ''
''မသိဘူး သွားမေး''
မမဂျယ်ဟီးပြန်ထွက်သွားတော့
''သွားနှိုးလိုက်ရမယ်ထင်တယ်
တော်ကြာ တကယ်ခေါ်တာမဟုတ်ရင်
ပြန်လာနေဦးမှာ''
''နင်သွားနှိုး
ငါတို့ကိုမြင်ရင် ရှက်သွားဦးမယ်''
ပြောပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ပြန်ထွက်သွားတော့တယ်။
ဘာဒါအထဲဝင်တော့
မမရေချိုးပြီးထွက်လာတာနဲ့တိုးတယ်။
ရေချိုးတဘက်လေးရင်လျားထားပြီး
ရေစက်လေးတွေနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးကြောင့်
ရပ်နေရာက အကြာကြီးငေးနေမိတယ်။
မမကလည်း ဘာဒါကြည့်နေတော့
ခြေတစ်လှမ်းတောင်မတိုးရဲ။
ဟိုကာ ဒီကာ။
''အ အပြင်ပြန်ထွက်''
''ဟင်''
''အဝတ်အစားလဲဦးမယ်''
''ဘာလို့ထွက်ရမှာလဲ''
ပြောပြီး နောက်လှည့်ကာ တံခါးလော့ချလိုက်တယ်။
''ဘာ ဘာဒါ
တံခါးဘာလို့ပိတ်လိုက်တာလဲ''
''အဝတ်အစားလဲမယ်ဆိုလို့လေ''
''မင်းထွက်လေ''
''မထွက်ချင်ပါဘူး''
ပြောပြီး ရှေ့တိုးလိုက်တော့
showerနံ့သင်းသင်းလေးကိုရတယ်။
ကိုယ်ရေချိုးတုန်းကလည်း ဒီအနံ့ဆိုပေမယ့်
အခုကျမှ ဒီအနံ့က ဒီလောက်ကောင်းမှန်းသိတယ်။
နောက်ပြန်ဆုတ်နေလိုက်တာ ရေချိုးခန်းထဲ
တောင်ပြန်ရောက်တော့မယ်။
အသဲယားစရာပုံလေးကြောင့်
ရှေ့ကို ခြေလှမ်းကျယ်ကျယ်လှမ်းသွားကာ
လက်ဆွဲပြီး ရင်ခွင်ထဲထည့်လိုက်တယ်။
သူ့ကိုယ်မှာပတ်ထားတဲ့ တဘက်ကျွတ်ကျမှာစိုးတယ်နဲ့တူတယ်။
သိပ်တောင်မရုန်းရဲပဲ တဘက်စကို တင်းနေအောင်ဆွဲထားတယ်။
ဟုတ်ပြီလေ။
နှုတ်ခမ်းကိုမနမ်းပဲ
ကျော့ရှင်းနေတဲ့ လည်တိုင်ကိုငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။
တော်တော်တော့ငုံ့ရတာပေါ့လေ။
မမကိုတွန်းပြီး နံရံမှာ ကပ်လိုက်ပြီးပုခုံးစွန်းလေးကို ဖွဖွကိုက်လိုက်တယ်။
''အ့''
''နာလား''
''နာတယ်
လွှတ်ပေး''
''မနာတဲ့ဟာလုပ်ပေးရမလား''
''ဟင်''
မမရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်တော့
''ဟင့်အင်းနော်
ဘာဒါ
တော်ပြီ..
မင်း လွန်နေပြီမထင်ဘူးလား''
''ဘာလုပ်မယ်ထင်လို့လဲ''
နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်ပြီး
''မင်းနော်
အဲဒါ တရားစွဲလို့ရတယ်
မလိုမတူပဲ..''
''အလိုမတူပဲ ဘာလုပ်တာလဲ''
''မင်းလုပ်တာ မင်းမသိဘူးလား''
တဘက်ကို ဆတ်ခနဲဆွဲချလိုက်တော့
သတိလက်လွတ်ဖြစ်နေတာကြောင့် ပြန်ဆွဲချိန်မရလိုက်ပဲ ကျွတ်ကျသွားတော့တယ်။
မျက်နှာအပ်လိုက်မိတာနဲ့
မမက ဘာဒါ့ခေါင်းကိုအတင်းတွန်းတယ်။
အိစက်နွေးထွေးနေတဲ့ ပွင့်ဖတ်လေးတွေ နည်းနည်းတော့စိုနေသလိုပဲ။
နည်းနည်းတော့ လွန်မှန်းသိပေမယ့်
ထိန်းမနိုင်တော့တာကို ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ။
အားမရစွာ မမခြေထောက်လေးတစ်ဖက်ကို ဆွဲမပြီး
ဆွဲစုပ်နေမိတယ်။
''ဟင့်အင်း
ဘာဒါ အ့ တော်တော့
တော်ပါတော့ အ့ အီဘာဒါ''
''ဒေါက် ဒေါက်
ချယ်ယောင်းရေ''
မမဂျယ်ဟီး။
''တော်တော့လို့ ဘာဒါ''
ပြန်မဖြေအားဘူး
ကြည့်ရှင်းလိုက် မမ။
''ဂျယ်ဟီးရေ ငါ
အဝတ်အစားလဲနေလို့
လိုက်လာခဲ့မယ်နော်''
''သြော် အေး အေး လာခဲ့နော်''
မမဂျယ်ဟီးထွက်သွားတော့
ဘာဒါ မမအထဲက အရည်လေးတွေကို မျိုချလိုက်ကာ
ထိုင်ရာမှ ထပြီး
တဘက်ကို ပုခုံးပေါ်က ပြန်ခြုံပေးလိုက်တယ်။
''ဖြန်းးးးး''
ထင်မထားဘူး။
ဒီထက်ဆိုးတာတောင်လုပ်ခဲ့ပြီးပြီမလား။
အရမ်းနာအောင်ရိုက်တာတော့မဟုတ်ပေမယ့်..
''မမ''
မမမျက်နှာကို ငုံ့ကြည့်မိတော့
''တန်ဖိုးမထားတာလည်း တော်ရုံပဲကောင်းတယ် ဘာဒါ
လူတွေသိစေချင်တာလား
မင်းဆီမှာ ဒီလိုလုပ်ခံနေရပါတယ်လို့
ရော့ လုပ် အရာပေါ်အောင်လုပ်လိုက်''
ခေါင်းလေးစောင်းပြီး
လည်တိုင်ကိုထိုးပေးတယ်။
''မဟုတ်ဘူး မမ
မမထင်သလိုမဟုတ်ဘူး''
''မင်းသိစေချင်ရင် တို့ပြောပေးမယ်
ဘယ်သူ့ကိုသိစေချင်တာလဲ
အကုန်လုံးကိုလား''
''အဲ့လိုမှမဟုတ်တာ မမရာ
ချစ်လို့..''
''ချစ်လို့??
တို့သဘောကရော..
တို့ကမင်းကိုချစ်လား..
မင်းတွေးဖူးလား..''
''မမက..''
''မင်းခေါင်းထဲမှာ မရှိဘူး
တွေးပေးစရာလည်းမလိုဘူးလို့ထင်ပုံရတယ်
လုပ်ချင်ရင်ဆွဲလုပ်လိုက်မယ်
ပြီးရင် ပျောက်သွားမယ်
လူကိုပြန်မြင်တာနဲ့ စိတ်ရိုင်းဝင်မယ်
မင်းအချိန်မရွေးတက်လုပ်လို့ရမယ်ထင်နေတာပဲ''
''ဘာလို့အဲလိုပြောတာလဲ မမရာ
မဟုတ်ပါဘူးဆို
ဒီမှာ ချစ်လွန်းလို့ သေတော့မှာ
အခုလည်း လှလို့
စိတ်ကမထိန်းနိုင်လို့
ဟုတ်တယ် မြင်တာနဲ့စိတ်ရိုင်းဝင်တာဟုတ်ပေမယ့်
ထိန်းထားရတာ မမသိလား
မမ ဘာဒါ့ကို လက်ခံပေးလို့မရဘူးလားဟင်''
ငိုနေတဲ့မမက
''မရဘူး မင်းလည်းသိမှာပေါ့
တစ်ခါအိပ်ဖူးရုံနဲ့ လက်ခံလိုက်ရတဲ့ခေတ်တွေလည်းမဟုတ်တော့ဘူး
မင်းနဲ့ပထမဆုံးလည်းမဟုတ်ဘူး
ဟုတ်တယ် တို့ ညက မင်းကိုမငြင်းဘူး
ဒီတိုင်းပဲ အဲဒါလိင်စိတ်သက်သက်ပဲ
အဲလိုဆိုတိုင်း
မင်းစိတ်ပါတိုင်း တို့ကို လုပ်လို့ရတယ်လို့မဆိုလိုဘူး''
''ဘာလို့နားဝင်ဆိုးအောင်ပြောရတာလဲ
မမကိုချစ်တယ်..
တခါမှလည်းဒီလိုမဖြစ်ဖူးဘူး
ဒီလိုရူးတာ ပထမဆုံးပဲ
မမအကြောင်းတွေးရင်း အိပ်မပျော်တဲ့ညတွေတောင်အများကြီးပဲ
ဘဝနဲ့ချီပြီး ခံယူချက်တွေပါပြောင်းခဲ့ရတာ
မမကိုချစ်လွန်းလို့''
''တို့အပျိုလည်းမဟုတ်ဘူး
အရမ်းတွေလည်းမျှော်လင့်မနေနဲ့''
အပျိုမဟုတ်အောင် ဘယ်သူလုပ်ထားလဲရော မမသိလား။
''ဟုတ်ဟုတ်မဟုတ်ဟုတ်
ချစ်တယ်
မမလက်ခံအောင်ကြိုးစားမယ်
တန်ဖိုးလည်းထားတယ်..
အဲ့လိုလုပ်မိလို့ တန်ဖိုးမထားဘူးလို့ခံစားရရင် မလုပ်တော့ဘူး ဟုတ်ပြီလား''
ပြောပြီး ငိုနေတဲ့ရန်လိုမလေးကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းထားမိတယ်။
မျက်လုံးတွေတော့ ယောင်နေတော့မှာပဲ။
breakfastသွားစားကြတော့
သူမက သူနဲ့ခပ်ခွာခွာထိုင်တယ်။
စားပြီးကြတော့
မမဂျယ်ဟီးက မမကိုခေါ်ပြီးအပေါ်တက်သွားတယ်။
သူ့သူငယ်ချင်းမျက်နှာမကောင်းတာကို သတိထားမိတယ်ထင်တယ်။
ခေါင်းကျိန်းလိုက်တာ။
''မမက ငိုထားတာလား ဘာဒါ''
''အင်း''
''ဟယ်..''
နာဟီးတို့လည်း စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားတယ်။
''ငါအတင်းကြံပေးလို့ ဖြစ်ရတာ''
နာဟီးက ပြောတော့
''မဟုတ်ပါဘူး
နင် မကြံလည်း ငါ့ဘာသာကြံမိမှာ''
''သနားပါတယ်
နင် အတင်းလား''
''မသိဘူးဟာ..''
အတင်းတော့ အတင်းလုပ်မိတာပဲ။
ဒါပေမယ့် မမဆန္ဒသေးသေးလေးပါတယ်လို့ထင်ခဲ့တာ..
လိင်စိတ်သက်သက်ပဲတဲ့
ဒီတိုင်းပဲပေါ့..
ဒီတိုင်းကြီးပဲပေါ့
တကယ်တော့ ပါးရိုက်ခံရတာထက်
အဲ့လိုအပြောခံရတာက ပိုနာတယ်။
......
''နေမကောင်းဘူးလား ချယ်ယောင်း''
''အင်း ခရီးပန်းလို့ထင်တယ်
ခေါင်းကိုက်နေတာ''
''ဆေးသောက်လိုက်
နေ့လည်လည်း ပွဲရှိတော့
အဆင်မပြေရင် အိမ်မှာနေခဲ့လို့ရတယ်''.
''ရပါတယ် ဆေးသောက်ရင် ကောင်းသွားမှာ''
''ဘာဒါနဲ့ရန်ဖြစ်ထားလား''
ပါးပါရိုက်လိုက်မိတာ..
သူ့မျက်နှာကိုတောင် စေ့စေ့မကြည့်ရဲတော့ဘူး။
တကယ်စိတ်ဆိုးပြီး ရိုက်လိုက်တာဆိုပေမယ့်
ရိုက်မိပြီး
တော်တော့်ကို ဝမ်းနည်းနေမိတယ်။
''..''
''ဘာဖြစ်ကြတာလဲဟယ်
အဆင်မပြေရင် ဒီဘက်အိမ်လာအိပ်လိုက်မလား
ကလေးက စိတ်သဘောကောင်းပါတယ်
ဘာဖြစ်တာလဲပြော''
''ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး''
''နင် ငိုထားတယ်မလား''
''..''
''လာ မျက်ခွံတွေ မို့နေတော့မှာပဲ
eye padလေးကပ်ထားလိုက်''
''ဂျယ်ဟီး''
''အင်းး''
''ငါလေ ''
''အင်း''
''ငါရူးနေပြီထင်တယ်''
''ဟယ် အဆက်အစပ်မရှိ ဒါကရော ဘာစကားလဲ''
''ငါ အခုတလော ထူးဆန်းနေတယ်''
''ဘာဖြစ်နေလို့လဲ''
''နင် မိန်းကလေးအချင်းချင်းသဘောကျဖူးလား''
''ဘယ်လိုသဘောကျတာကို ပြောတာလဲ''
''အင်း ဒီတိုင်းပဲ သဘောကျနေတာ မသိဘူးဟာာ
အဲလိုပဲ''
''နင် ဘယ်သူ့ကိုသဘောကျနေလို့လဲ
ရုံးကလား''
''..''
''ဘယ်လိုခံစားရလဲ''
''ဘာလုပ်လုပ်သတိရနေတယ်
မြင်တာနဲ့ ရင်ခုန်တယ်
ပြီးတော့
စိတ်ဆိုးနေပေမယ့်
စိတ်မဆိုးနိုင်တာမျိုးး
လိုတာပိုပြီး တုံ့ပြန်မိနေတာမျိုးပေါ့
မသိဘူး.. မရိုးသားဘူးလို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ခံစားရတယ်''
''ဂန်ဒုံဟာနဲ့တုန်းကရော''
''အဲ့တုန်းကနဲ့ ယှဥ်လို့တောင်မရဘူး
ငါ ရူးနေတာသိလား''
''အိပ်ကြည့်လိုက်''
''ဟဲ့''
ဂျယ်ဟီးရဲ့အကြံပေးချက်ကြောင့်
မျက်လုံးတောင်ပြူးတယ်။
''မဟုတ်ဘူးလေ
ဂန်ဒုံဟာနဲ့တုန်းက နင်လုံးဝမခံစားနိုင်တာလေ
သူနဲ့ဆိုရင်ရော်
စိတ်ပဲကူးကြည့်လိုက်
စိတ်ကူးလို့ရရင် အဆင်ပြေတယ်''
''ဒါပေမယ့် ငါက မပြေဘူး''
''ဘာကိုလဲ''
''ဟိုကိစ္စ''
''ဂန်ဒုံဟာတိုက်ခန်းလား''
''အင်း
ငါ စိတ်မသန့်ဘူး
ငါ..ငါလေ ''
''ချယ်ယောင်း နင်သဘောကျတာ သူသိလား''
''မသိဘူးး''
''သူကရော ''
''..''
''သူက သဘောကျတယ်တဲ့လား''
''အင်းး''
''အများကြီးမတွေးပါနဲ့
အပျိုဟုတ်တာတွေ မဟုတ်တာတွေ ဘယ်သူကတွေးတော့လို့လဲ''
''ဒါပေမယ့်
သူနဲ့တော့ ငါ့ကိုယ်ငါ မတန်ဘူးလို့ခံစားနေရတာ''
''အတွေးမလွန်ပါနဲ့''
''ပြီးတော့ သူက သဘောကျတယ်ဆိုတာကိုလည်း မယုံဘူး
သူ့ကိုငါက သဘောကျတယ်ဆိုတာကိုလည်း မယုံနိုင်ဘူး''
''မိန်းကလေးအချင်းချင်းမို့ မဖြစ်သင့်ဘူးလို့တွေးနေတာမလား
စည်းတွေဘောင်တွေကြားနေခဲ့လို့ပါ
ဒီခေတ်မှာ လူလူချင်းလို့ပဲ တွေးကြတာ
ဒိတ်အောက်တဲ့အတွေးတွေတွေးမနေနဲ့''
''..''
''ပြီးတော့
ဟိုကိစ္စလည်း မေ့ထားလိုက်
ဟိုလူလည်း နင်ဘယ်သူမှန်းသိမှာမဟုတ်ဘူး
နင်လည်းမမှတ်မိတော့ဘူး
အခုနင်သဘောကျနေတဲ့တစ်ယောက်ကလည်း အဲ့ကိစ္စကိုမသိဘူးမလား
ထားလိုက်တော့''
''..''
''ဒါနဲ့ နင့်တစ်ယောက်က ဘယ်သူလဲ ငါ့ကိုပြောဦး''
''သမီးရေ ဂျယ်ဟီး''
''ရှင် အမေ လာပြီ
ချယ်ယောင်းရေ နောက်မှဆက်ပြောကြမယ်
နင်တို့လည်း သွားဖို့ပြင်ဆင်ကြတော့
ဘာဒါနဲ့လည်းတည့်အောင်နေဦး''
ပြောပြီး ဂျယ်ဟီးဆင်းသွားတော့
ချယ်ယောင်း ငိုင်ကျန်ခဲ့တယ်။
စိတ်ရှိတိုင်းတစ်ခါမှ မနေခဲ့ဖူးတဲ့ ဘဝမို့
သင့်တော်တဲ့လမ်းကိုပဲ အမြဲတမ်းရွေးခဲ့ရတာ။
တော်မှ လူရာဝင်ပြီး
နည်းနည်းလေး ချွတ်ချော်ရင်တောင် များများအပြောခံရတဲ့ ဘဝမျိုးမို့
တခုခုဆို အများကြီးစဥ်းစားရတယ်။
မိန်းကလေးချင်းမို့ဆိုတာထက်
စိတ်အလိုလိုက်ဖို့အဆင်ပြေရဲ့လား။
စိတ်အလိုလိုက်ရအောင်
ကိုယ်က သူ့ကိုချစ်နေလို့လား။
သူ့ကိုပြောလိုက်သလိုပဲ
ဒီတိုင်းလိင်စိတ်သက်သက်လား။
အဲလိုစိတ်တစ်ခုအတွက်နဲ့ရော
လူပြောခံနိုင်ရဲ့လား။
ဟူးးးးးးး
.......
မင်္ဂလာပွဲက အိမ်မှာမဟုတ်ပဲ
ခြံဝန်းကျယ်လေးတစ်ခုမှာ။
မြက်ခင်းပြင်မှာပဲ ဖြစ်ပြီး
ခုံလေးတွေအစီအရီချထားတယ်။
ဧည့်သည်တွေလည်း တဖြည်းဖြည်းရောက်လာနေပြီ။
မမကိုဝေ့ကြည့်လိုက်တော့
အပြာနုရောင် ဂါဝန်လေးနဲ့။
လည်ပင်းကျယ်ကျယ်လေးကြောင့်
ညှပ်ရိုးလှလှလေးတွေ အထင်းသား။
ပေါင်တံသွယ်သွယ်လေးတွေကိုလည်း ရင်ခုန်စရာမြင်နေရပြီး
အလှဆုံးလေးဖြစ်နေတယ်။
ဘာဒါ့ဘက်တော့လှည့်မကြည့်ဘူးပေါ့။
ဘာဒါကတော့ suitအဖြူနဲ့အနက်ပဲဝတ်ထားတာမို့ မမနဲ့ဆင်တူတာဆိုလို့ ပြာနေတဲ့ဆံပင်ပဲရှိတယ်။
ခုံတွေမှာထိုင်ကြတော့
မမအနားဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။
ဘာဒါထိုင်တာနဲ့ မမက ထရပ်တယ်။
လက်ကောက်ဝတ်က ဆွဲချပြီး ပြန်ထိုင်ခိုင်းလိုက်တော့
ဘေးခုံမှာပဲ ပြန်ထိုင်ကျတယ်။
ကိုယ်လေးကျုံ့ထားလိုက်တာများ
လူပုံအလယ်မှာ ဒီက ဘာလုပ်မှာမို့လို့လဲ။
သတို့သား သတို့သမီးဝင်လာပြီးတော့ နောက်ကျတော့
မမက နာဟီးတို့အကိုဝမ်းကွဲနဲ့စကားရပ်ပြောနေတယ်။
ရယ်လို့မောလို့။
အနားသွားပြီး ဆွဲထုတ်လာချင်ပေမယ့်
မနက်ကမှအရိုက်ခံထားရတဲ့ပါးက ကျိန်းနေတုန်း။
မမအနားမသွားမိအောင်
နာဟီးတို့ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေစကားပြောတဲ့အနားထိုင်နေမိတော့တယ်။
ဘယ်ဟာ ဘယ်သူ မိတ်ဆက်ပေးနေပေမယ့်
သေချာမကြားမိ။
.......
ချယ်ယောင်း ဂျယ်ဟီးအကိုနဲ့စကားပြောရင်း
သူ့ကိုလှမ်းကြည့်မိတော့
ကောင်မလေးတသိုက်ကြားပြုံးရယ်လို့။
အဲဒီကောင်မလေး လေးငါးယောက်ထဲ သူ့ကိုကြွေသွားတာ ဘယ်နှယောက်လောက်ပါသွားမလဲလို့ တွေးနေမိတယ်။
သူသဘောကျသွားလောက်တာကရော
ဘယ်နှယောက်လောက်ရှိမလဲ။
suitဝတ်ထားပြီး သန့်ပြန့်နေတဲ့သူက
ကောင်လေးတွေထက်တောင်
ပွဲထဲက ကောင်မလေးတွေကို တီးတိုးပြောပြီး ပြုံးရယ်စေတယ်။
ခုံမှာထိုင်တုန်းက ဘေးချင်းကပ်ထိုင်ခဲ့တာကလွဲလို့
အကြည့်လေးတောင် တချက်ရောက်မလာခဲ့ခဲ့။
ကိုယ်ထိလက်ရောက်လုပ်မိလို့ စိတ်ဆိုးသွားတာလား။
အဲ့လိုမရည်ရွယ်ခဲ့တာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်အသိဆုံး။
သူက တားလို့မှမရတာ။
ဒီလောက်ငြင်းနေတဲ့ကြားက
အပြင်မှာ ဂျယ်ဟီးရောက်နေတာတောင်
ဂရုမစိုက်ပဲ အတင်းတိုးဝင်နေခဲ့တာ။
သူ့ကို ဘယ်လောက်သည်းခံခဲ့လည်းဆိုတာ သူသိသင့်တယ်လေ။
ချယ်ယောင်း စကားပြောနေရပေမယ့်
စိတ်က တခြားမှာ။
''ဒါဆို ချယ်ယောင်း
အကို ဆိုးလ်ကို ရောက်ရင်
ဆက်သွယ်လိုက်မယ်နော်''
''ဟုတ်ကဲ့
ညီမလည်း စကော်လာလျှောက်ရင်း
အခက်အခဲရှိရင်လှမ်းမေးမယ်နော်''
''NBCက သတင်းတွေကို စောင့်ကြည့်ရတော့မှာပဲ အသိတစ်ယောက်ရှိတော့''
''ဟုတ် ကြည့်ပေးပါဦး''
''ဒါနဲ့
ချယ်ယောင်း
စိတ်မဆိုးနဲ့နော်
တစ်ခုလောက်မေးချင်တယ်''
''ဟုတ်ကဲ့ မေးပါ အကို''
''ဟို ညီမ တွဲနေတဲ့သူရှိလား''
ဖျတ်ခနဲမြင်ယောင်မိတဲ့ တစ်စုံတစ်ယောက်ရဲ့မျက်နှာချောချော။
''ဟုတ်ကဲ့ ရှိပါတယ်''
ဘာလို့ညာလိုက်မိမှန်းမသိ။
''သြော် တမျိုးမထင်ပါနဲ့နော်''
''ရပါတယ်''
အိမ်ပြန်ရောက်ကြတော့
''ချယ်ယောင်းရေ နားလိုက်တော့နော်''
ချယ်ယောင်းအိမ်ထဲဝင်ခဲ့လိုက်တယ်။
ဘာဒါကတော့ နာဟီးတို့သူငယ်ချင်းမတွေနဲ့ကျန်ခဲ့တယ်။
သူတို့ဝိုင်းဖွဲ့ပြီး သောက်ကြဦးမယ်တဲ့။
စလိုက်နောက်လိုက်နဲ့ ပျော်ပျော်နေတတ်တဲ့သူက လူအများနဲ့လည်းရင်းနှီးလွယ်တဲ့သူ။
ချယ်ယောင်းကတော့ တကယ်လည်းပင်ပန်းနေတဲ့အပြင် သူနဲ့လည်းမျက်နှာချင်းမဆိုင်ချင်တော့
အိပ်ယာထဲ ဝင်ခွေနေတာပဲကောင်းမယ်လို့တွေးမိတယ်။
ကိုယ်လက်သန့်စင်ပြီး အဝတ်အစားလဲကာ
အိပ်ယာပေါ်လှဲမယ်လုပ်ပြီး လူက တုံ့ခနဲ။
အသေအလဲအော်ဟစ်ပြီး ပါးရိုက်ထားပြီး
ခုတင်ပေါ်မှာ အိပ်စောင့်ရမှာလား။
ခေါင်းအုံးတစ်လုံးကို ယူပြီး
ဧည့်ခန်းက ဆိုဖာမှာဝင်လှဲလိုက်တယ်။
သူကတော့ ကောင်မလေးတသိုက်နဲ့မူးပြီး
ပျော်ပါးနေမှာပေါ့..
နာဟီးအစ်မယောင်္ကျားယူတာ သူအဲ့လောက်ပျော်ပါးနေစရာဘာအကြောင်းရှိလဲ။
အတော် ညဥ့်နက်တဲ့အထိ ပြန်မလာ။
ပြန်မလာလည်းနေပေါ့။
အထဲကလော့ချထားမှ မှတ်မယ်။
အပြင်မှာအိပ်လိုက်လို့ မက်ဆေ့ပို့ပြီးပြောချင်စိတ်ကိုတော်တော်တားယူထားရတယ်။
ည တစ်နာရီလောက်တော့ ချယ်ယောင်း ဆိုဖာမှာပဲ အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။
.....
ဘာဒါ မမအိပ်ပျော်အောင်အကြာကြီးထိုင်စောင့်နေရတယ်။
ပြန်နားချင်ပြီဆိုပေမယ့်
သူ့မျက်နှာမမြင်ချင်ဘူးထင်တာကြောင့်
စိတ်မကောင်းပေမယ့်
အပြင်မှာပဲနေပေးလိုက်တော့တယ်။
နာဟီးတို့သူငယ်ချင်းတွေရော ဟယ်ဝန်းရော
မမဂျယ်ဟီးရောပါတော့ လူကစုံတယ်။
သူမ မပါလို့ သူစိတ်မဝင်စားတာတစ်ခုပဲ။
''ဘာဒါ ရည်းစားရှိလား''
ကိုယ့်ဘာသာအတွေးထဲမျောနေတုန်းး
နာဟီးသူငယ်ချင်းကမေးတော့
''ရှိတယ်''
မမဂျယ်ဟီးကဝင်ဖြေတယ်။
''မရှိဘူး''
နာဟီးက ဝင်ပြောပြန်တယ်။
''ဟဲ့ ရှိတယ်ဆို''
''ပြတ်သွားပြီ''
''ဒါဆိုsingleပေါ့''
ကောင်မလေးကပြောတော့
တစ်ယောက်သောသူကို မြင်ယောင်တယ်။
ချစ်သူရှိတယ်လို့ပြောချင်ပေမယ့်
ပါးလေးက စပ်စပ်လေးတွေ့တယ်။
''သဘောကျနေတဲ့သူရှိတယ်''
''wowww''
''ဟယ် ဟုတ်လား
ငါတောင်မသိလိုက်ဘူး
ဟိုတယောက်နဲ့ဘယ်တုန်းကပြတ်တာ''
''မမကလည်း တော်တော်စပ်စု''
နာဟီးက သူ့အစ်မကို ဝင်ကစ်တယ်။
ဘာဒါရယ်လိုက်ရင်း
''သိပ်မကြာသေးဘူး''
''အခုတစ်ယောက်နဲ့ရော အခြေအနေက''
''အငြင်းခံလိုက်ရတယ်''
''ဟယ် ဘာဒါ နင့်ကို ငြင်းလိုက်ပြီလား''
''အဲ့သဘောပဲမဟုတ်ဘူးလား''
လူကြားသူကြား အသဲမကွဲချင်ပါဘူးဆိုမှ။
ရှေ့မှ အရက်ခွက်ကို ကောက်မော့လိုက်တယ်။
မူးအောင်မသောက်ဘူးလို့ဆုံးဖြတ်ထားတယ်။
မူးလို့မရဘူး။
ည တစ်နာရီခွဲလောက်မှ သိမ်းကြပြီး
ဘာဒါလည်း အိမ်အသေးလေးဆီ ပြန်ခဲ့တော့တယ်။
အိမ်ထဲဝင်တော့
မမက ဆိုဖာပေါ်မှာ ခွေခွေလေးအိပ်နေတယ်။
သူနဲ့မအိပ်ချင်ဘူးပေါ့။
ချီပြီး ကုတင်ပေါ်တင်ပေးမယ်စိတ်ကူးပေမယ့် သူ့ဆီက အရက်နံ့ရနေမယ်ထင်တာကြောင့်
ကိုယ်လက်ဆေးပြီး အဝတ်အစားအရင်လဲလိုက်တယ်။
မမကို ကုတင်ပေါ်တင်ပေးပြီး
ဘာဒါ ဆိုဖာမှာပဲ အိပ်လိုက်တော့မယ်။
ကောက်ပွေ့လိုက်တော့ သူ့လက်ထဲ
ပေါ့ပေါ့ပါးပါးလေးပါလာတယ်။
ကုတင်ပေါ်အသာချပေးပြီး
စောင်ခြုံပေးကာ
ဆိုဖာမှာ ဝင်အိပ်လိုက်တော့တယ်။
ဘယ်လိုရှေ့ဆက်ရမလဲ မမရေ။
အရမ်းမုန်းနေပြီလား။
......
မနက်လည်း ဘာဒါနိုးတော့ မမက ပြင်ဆင်ပြီးနေပြီ။
မနက်စောစောပြန်မယ်လုပ်ထားကြတာ။
ဘာဒါထတာနဲ့ မမက ဘာမှမပြောပဲ
ဟိုဘက်အိမ်ကို ထွက်သွားတယ်။
ဆိုဖာမှာ ခဏတော့ ငိုင်ကျန်ခဲ့တယ်။
အခုနေ အရင်တခါအိပ်ခဲ့မိတာ ဘာဒါပါလို့ ပြောမိရင် ပိုဆိုးသွားမလား။
ပိုရှက်သွားမယ်မလား။
မမက exဆီလာအိပ်ရင်း ဘာဒါနဲ့တိုးတာဆိုတော့လေ။
မသိတော့ဘူးကွာ..။
ဘာဒါလည်းပြင်ပြီးတော့ ကားနဲ့ပြန်ကြမယ်လုပ်တယ်။
နာဟီးက ကျန်ခဲ့မှာဆိုပေမယ့်
ဟယ်ဝန်းက ပြန်လိုက်မှာမလို့
မမက ဟယ်ဝန်းနဲ့အတူတူနောက်မှာထိုင်တယ်။
''မမ ရတယ် ရှေ့မှာထိုင်လေ''
''ရပါတယ် ဟယ်ဝန်းရဲ့
အတူတူထိုင်ရအောင်''
အင်းပါ သူကတော့ ဒရိုင်ဘာကြီးပေါ့
အဖက်တောင်မလုပ်ကြဘူး။
တစ်လမ်းလုံး သူတို့ပဲစကားပြောလာကြတာ။
မမနဲ့ရန်ဖြစ်ထားတာသိတော့
ဟယ်ဝန်းလည်းမလှော်ပေးရဲဘူး။
ဘာဒါလည်း တစ်ခွန်းမှ ဝင်မဟရဲဘူး။
မမကိုကြည့်ရတာတော့ တခုခုစိတ်ညစ်နေပုံပဲ။
မျက်နှာလေးက မလန်းပဲ အနည်းငယ်ဖျော့တော့လို့။
အသွားတုန်းကနဲ့မတူဘူး အပြန်ကတော့
စကားလည်းမပြောရပဲ ထိုင်းမှိုင်းလို့။
ဆိုးလ်ကိုရောက်တော့ ဟယ်ဝန်းကိုအရင်ဝင်ပို့ရတယ်။
ပြီးမှ မမအိမ်ရှေ့ရောက်တော့ မမရဲ့
laugageအသေးလေးကိုဆွဲပြီး အပေါ်တက်မယ်ပြင်တော့
''ရတယ် ကိုယ့်ဘာသာသယ်လိုက်မယ်''
''ရတယ် အခန်းဝထိပဲ''
ပြောပြီး ခပ်တည်တည်နဲ့ မမအခန်းရှေ့ရောက်တော့ ပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။
.........
နောက်ရက်လည်း သေလောက်အောင်သတိရနေပေမယ့် ဖုန်းမဆက်ဖြစ်။
မမတို့ရုံးနားရောက်ခဲ့ပြီး
မျက်နှာလေးကိုခိုးကြည့်ပြီး ပြန်ခဲ့တာချည်းပဲ။
ဖြစ်ချင်တော့ ကျောင်းက film projectပြီးတော့
Career Projectထပ်လုပ်ရတယ်။
Careerတစ်ခုချင်းစီရဲ့ အတိမ်အနက် ခံစားချက် အရေးပါပုံကို သေချာလေ့လာပြီး
ပြန်ပြီး ရိုက်ကူးရမယ်တဲ့။
ဘယ်ရမလဲ
အီဘာဒါပဲ
Reporterကိုရွေးလိုက်တော့တာပေါ့။
ပြီးတော့ လေ့လာဖို့ Companyကို အိမ်က အဖေအမေကို NBCမှာပြောပေးပါလို့
ပူဆာလိုက်တယ်။
ကျောင်းကိစ္စနဲ့တွေ့နေရမှာဆိုတော့
မမလည်း သူ့ကိုမဆူနိုင်လောက်တော့ဘူး။
သူလည်း ဆင်ဆင်ခြင်ခြင်နဲ့အနားကပ်ခွင့်ရမှာဖြစ်သလို
နှာဘူးတွေရန်ကလည်းကာကွယ်ပေးနိုင်မယ်။
ဘယ်လောက်ကောင်းလဲ။
......
ဒီနေ့ ချယ်ယောင်း အပြင်မထွက်ရတဲ့နေ့။
ရုံးမှာပဲထိုင်ပြီး အလုပ်များနေတာ။
''ချယ်ယောင်းရေ
ဒီနေ့ လူသစ်တွေလာမယ်''
''ဟုတ်လား
internခေါ်တယ်လည်းမကြားမိပါဘူး''
''လေ့လာရေးပဲဆိုလားမသိဘူး
Documentryပြန်ရိုက်မှာတဲ့
သတင်းထောက်တွေအကြောင်းပေါ့''
''သြော်''
ချယ်ယောင်းက documentryကြိုက်တော့ စိတ်ဝင်စားမိသား။
''ဟယ် လာကြပြီထင်တယ်
ဟင်.. ချောလိုက်တာဟယ်
မဟုတ်သေးပါဘူး
မြင်ဖူးသလိုပဲ''
မမဆူဇီဆီက အသံစုံကြားရပြီးတဲ့နောက်မှာ
ချယ်ယောင်းလှည့်ကြည့်လိုက်တော့
လျှောက်လမ်းကဝင်လာတဲ့ အရပ်ရှည်ရှည်လူတစ်ယောက်ကြောင့်
ရင်ထဲက ဒုတ်ကနဲ။
သူ့နောက်မှာ သူငယ်ချင်းလားပဲ နှစ်ယောက်ပါပေမယ့်
မမဆူဇီရဲ့အသံစုံဟာ သူ့အတွက်ပဲလို့နားလည်လိုက်တယ်။
မှတ်မိနေကြမလားပဲ။
ကုမ္ပဏီစားပွဲတုန်းက
ဟီးရိုးကြီး အီဘာဒါကို။
ဒါကဘာသဘောလဲ
နေ့တိုင်းမြင်နေရမှာလား။
အပိုင်း ၁၀ မျှော်
(တစ်ခုပြောချင်တာကလေ
ပတ်ချယ်ယောင်းကိစ္စပါ
Overthinkingမဟုတ်ပါဘူးနော်
အဖြောင့်ကနေ ကွေးဖို့ဆိုတာ လွယ်တဲ့ကိစ္စမဟုတ်သလို
ကွေးသွားရင်လည်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် မသေချာပဲ
သေချာသွားရင်လည်း လန့်ဖျတ်နေတတ်ပါတယ်
ကွေးနေတဲ့လူတွေကို နစ်နာစေချင်တဲ့စိတ်မပါပဲ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လက်မခံနိုင်တာမျိုးပါ
သာသာလည်း တကယ်ကို အီဘာဒါကိုကြိုက်ပြီး အလွန်အကျူးတွေဖြစ်လွန်းလို့
ကိုယ့်ဘာသာတွေးရင်း အိပ်တွေမပျော် ဆရာဝန်ပါ ပြလိုက်ရပါတယ်
gayနေပါပြီလို့ လက်ခံလိုက်မှ အဆင်ပြေသွားတာပါ😅
ပြောချင်တာက မမချယ်ယောင်းကိုနားလည်ပေးကြဖို့ပါ
gayသွားတယ်လို့အတည်မပြုနိုင်ခင်
sexကိစ္စဖြစ်တာမို့လို့
သူလည်းရှုပ်ထွေးနေမှာပဲမလား
နားလည်ပေးကြပါလို့)
ချစ်တဲ့
သာသာ
(LeeBadaကြောင့် ဖြောင့်ရာမှ ကွေးသွားသူ😁)
Zawgyi
အဝတ္မပါတဲ့ခႏၶာကိုယ္ခ်င္းပြတ္တိုင္မႈက
ထင္ထားတာထက္ ေခ်ာေမြ႕တယ္။
အိပ္မက္ဆန္တယ္။
အသည္းအသန္ျငင္းမယ္ထင္ထားေပမယ့္
ထင္သေလာက္႐ုန္းကန္မေနတဲ့မမက သူ႕ကိုေၾကာက္ေနလို႔လား။
ဘာ ႀကိဳးစားၾကည့္မယ္..
exနဲ႕ ႀကိဳးစားၾကည့္မယ္ဆိုပဲ..
ဟိုက သူ႕ကိုအေကာင္လိုက္မ်ိဳသြားမွာ..
ဒါေတာင္ တခါမွလုပ္ဖူးတာမဟုတ္ဘူး..
ဘဝမွာ မမရဲ႕ညည္းသံေလးမ်ားတခါၾကားဖူးရင္ ဒီေကာင္ေဖာက္ျပန္နိုင္ဦးမလားဆိုတာ ..
ပင္ပန္းေပ်ာ့ေခြစြာအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ သူမကိုငုံ႕ၾကည့္မိေတာ့
ရင္သားအိအိေတြဆီက hickeyရာေတြက ထင္းေနတာေတြ႕ရတယ္..
အရာထင္ေအာင္မလုပ္နဲ႕တဲ့
မနမ္းေစခ်င္လို႔ေျပာတာလားမသိေပမယ့္
လူမျမင္ေအာင္ေတာ့လုပ္ေပးလိုက္တယ္။
တကယ္ေတာ့ လည္တိုင္မွာလုပ္ၿပီး ပိုင္ရွင္မွန္းသိေအာင္လုပ္ခ်င္ေပမယ့္ မမသိကၡာလည္းရွိေသးတယ္မလား။
ေန႕လည္က် မဂၤလာပြဲတက္ရမွာမို႔လို႔
ခဏပဲလုပ္ၿပီး လႊတ္ေပးလိုက္ရတာ..
လမ္းမေလွ်ာက္နိုင္မွာစိုးလို႔။
''ဟင့္အင္း ဘာဒါ မလုပ္နဲ႕''
ေဟာ အိပ္ရင္းေယာင္ၿပီး ငိုေနတယ္။
ဘာလို႔ငိုေနတာလဲ ငိုစရာမွမဟုတ္တာကို..
မ်က္ရည္ေလးေတြကို ခပ္ဖြဖြသုတ္ေပးၿပီး နဖူးကို ငုံ႕နမ္းလိုက္တယ္။
ေက်ာျပင္ေလးကိုဖက္ထားရာမွ
လက္က ေအာက္ေလွ်ာသြားမိၿပီး
တင္ပါးလုံးလုံးေလးကို ဖ်စ္ညွစ္ခ်င္ေပမယ့္
ဒီတိုင္းပဲ ကိုင္ထားမိတယ္။
မနက္ေစာေစာျပန္ထလာတဲ့စိတ္ေတြေၾကာင့္
ပြဲၾကမ္းခ်င္ေနၿပီ..
ႏႈတ္ခမ္းေတြကို အငမ္းမရနမ္းပစ္ခ်င္ၿပီး
ရင္သားေတြကို ဆုတ္ကိုင္ရင္း ေအာက္ဘက္တေနရာကို စုပ္ယူစားသုံးပစ္ခ်င္တယ္။
ႏူးညံ့တဲ့ပြင့္ဖတ္ေတြကို ေဘးဖယ္ၿပီး အထဲမွာေျပးလႊားခ်င္တယ္။
ညည္းသံေတြကို ပိုက်ယ္လာေစခ်င္ၿပီး
မမဘက္ကေတာင္းဆိုလာေအာင္ ဆြၾကည့္ခ်င္တယ္..
ဆက္ဆံေနတုန္းခ်စ္တယ္လို႔ေျပာတာလည္းၾကားခ်င္ၿပီး
ေကာင္းတယ္လို႔ေျပာတာလည္းၾကားခ်င္ျပန္တယ္။
လက္တည့္စမ္းခ်င္သမွ် positionမ်ိဳးစုံက မမနဲ႕ပဲျဖစ္ေစခ်င္တယ္။
ေလာဘႀကီးတယ္မလား။
စိတ္နဲ႕ပါပဲ
စိတ္နဲ႕ပဲပစ္မွားေနရရင္း လူကေအာင့္တက္ေနၿပီ။
ရင္ခြင္ထဲက သူမကေတာ့ အိပ္ေမာက်လိဳ႕။
ဘာဒါအရင္ထၿပီး နာဟီးတို႔ဆီသြားလိုက္တယ္။
''ဟဲ့ မမေရာ''
''အိပ္ေနတုန္း
ငါေစာေစာနိုးလို႔''
''ဟင္း ဟင္း အဆင္ေျပရဲ႕လား အီဘာဒါ''
ဟယ္ဝန္းကေမးတယ္။
''နင္တို႔ကိုေျပာစရာလား''
''ေအးပါ အဲ့ေလာက္ဆိုသေဘာေပါက္ပါၿပီ
နင္က အားလုံးတန္းစီအိပ္တာေတာင္ လုံးနိုင္ေသးတာပဲ
ႏွစ္ေယာက္ထဲကေတာ့ မ်ိဳေတာင္မ်ိဳခ်ခဲ့ၿပီလားမသိဘူး
ပါးစပ္ဟစမ္း
မမပါလား ၾကည့္ရေအာင္''
''နင္တို႔အတြဲလိုထင္ေနလား''
''ထင္ေနတယ္ ဟိဟိ''
''ေမွာင္မေနနဲ႕''
''ဟယ္ ေမွာင္တဲ့အဆင့္ေရာက္ကုန္ၿပီလား''
''ဘာဒါေရ ခ်ယ္ေယာင္းေရာ''
''အိပ္တုန္း မမ''
မမဂ်ယ္ဟီးေမးလို႔ ဘာဒါေျဖလိုက္ေတာ့
''ဟုတ္လား သြားၾကည့္လိုက္ဦးမယ္
ဒီအခ်ိန္ထိမအိပ္တတ္ပါဘူး''
အာာ အဲ့လိုေတာ့မရဘူးေလ။
သူ႕တီရွပ္တစ္ထည္ဝတ္ေပးခဲ့ေပမယ့္
ေအာက္ပိုင္းက ဘာမွလည္းမပါဘူး။
ျမင္႐ုံနဲ႕သိေလာက္တယ္မလား။
''ကိစၥရွိလို႔လား မမ
ဘာဒါသြားၾကည့္ေပးမယ္''
''မဟုတ္ပါဘူး ေနမ်ားမေကာင္းလားလို႔''
''ေကာင္းပါတယ္ ေကာင္းတယ္
မေန႕က ကားစီးၿပီး ပင္ပန္းသြားတာေနမွာ''
''ဟုတ္လား ရတယ္ ရတယ္ သြားၾကည့္လိုက္မယ္''
ေျပာၿပီး ေရွ႕ကထြက္သြားေတာ့တယ္။
ရွိသမွ်ဘုရားကယ္ပါ။
နာဟီးနဲ႕ဟယ္ဝန္းက သူ႕ကိုၾကည့္ၿပီးရယ္တယ္။
''ဟဲ့ သြားၾကည့္လို႔မျဖစ္တဲ့အေျခအေနလား''
''အဲဒါက ဟိုဒင္း
ငါလိုက္သြားလိုက္မယ္''
''နင္လိုက္သြားရင္ပိုမဆိုးဘူးလား''
''ဒီအတိုင္းေတာ့မျဖစ္ဘူးထင္တယ္''
ဟယ္ဝန္းက ဆရာမႀကီးစတိုင္လ္နဲ႕
''အကၤ်ီေလးဘာေလးျပန္မဝတ္ေပးခဲ့ဘူးလား''
''ဝတ္ေပးခဲ့တယ္''
ဟာာ ဘာမွမျဖစ္ဘူးေျပာထားတာကို။
''နင္တို႔အတြဲလိုထင္ေနလားဆို
ငါ့ကိုကိုက နင့္ေလာက္မဆိုးဘူးထင္တာပဲ''
''ေျပာ အမွန္အတိုင္း
နင့္ဘဝက ငါကယ္မွရေတာ့မွာသိတယ္မလား''
''ဟုတ္တယ္ဟာ ဟုတ္တယ္ ရၿပီလား
မမဂ်ယ္ဟီးကို ျပန္ေခၚေပး''
သုံးေယာက္သား မမဂ်ယ္ဟီးေနာက္က ေျပးလိုက္ရင္း
''မမ မမကို အေမေခၚေနတယ္''
''ဟင္ ဟုတ္လား
ဘာလုပ္ဖို႔တဲ့လဲ''
''မသိဘူး သြားေမး''
မမဂ်ယ္ဟီးျပန္ထြက္သြားေတာ့
''သြားႏွိုးလိုက္ရမယ္ထင္တယ္
ေတာ္ၾကာ တကယ္ေခၚတာမဟုတ္ရင္
ျပန္လာေနဦးမွာ''
''နင္သြားႏွိုး
ငါတို႔ကိုျမင္ရင္ ရွက္သြားဦးမယ္''
ေျပာၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ျပန္ထြက္သြားေတာ့တယ္။
ဘာဒါအထဲဝင္ေတာ့
မမေရခ်ိဳးၿပီးထြက္လာတာနဲ႕တိုးတယ္။
ေရခ်ိဳးတဘက္ေလးရင္လ်ားထားၿပီး
ေရစက္ေလးေတြနဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ေလးေၾကာင့္
ရပ္ေနရာက အၾကာႀကီးေငးေနမိတယ္။
မမကလည္း ဘာဒါၾကည့္ေနေတာ့
ေျခတစ္လွမ္းေတာင္မတိုးရဲ။
ဟိုကာ ဒီကာ။
''အ အျပင္ျပန္ထြက္''
''ဟင္''
''အဝတ္အစားလဲဦးမယ္''
''ဘာလို႔ထြက္ရမွာလဲ''
ေျပာၿပီး ေနာက္လွည့္ကာ တံခါးေလာ့ခ်လိဳက္တယ္။
''ဘာ ဘာဒါ
တံခါးဘာလို႔ပိတ္လိုက္တာလဲ''
''အဝတ္အစားလဲမယ္ဆိုလို႔ေလ''
''မင္းထြက္ေလ''
''မထြက္ခ်င္ပါဘူး''
ေျပာၿပီး ေရွ႕တိုးလိုက္ေတာ့
showerနံ႕သင္းသင္းေလးကိုရတယ္။
ကိုယ္ေရခ်ိဳးတုန္းကလည္း ဒီအနံ႕ဆိုေပမယ့္
အခုက်မွ ဒီအနံ႕က ဒီေလာက္ေကာင္းမွန္းသိတယ္။
ေနာက္ျပန္ဆုတ္ေနလိုက္တာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ
ေတာင္ျပန္ေရာက္ေတာ့မယ္။
အသဲယားစရာပုံေလးေၾကာင့္
ေရွ႕ကို ေျခလွမ္းက်ယ္က်ယ္လွမ္းသြားကာ
လက္ဆြဲၿပီး ရင္ခြင္ထဲထည့္လိုက္တယ္။
သူ႕ကိုယ္မွာပတ္ထားတဲ့ တဘက္ကြၽတ္က်မွာစိုးတယ္နဲ႕တူတယ္။
သိပ္ေတာင္မ႐ုန္းရဲပဲ တဘက္စကို တင္းေနေအာင္ဆြဲထားတယ္။
ဟုတ္ၿပီေလ။
ႏႈတ္ခမ္းကိုမနမ္းပဲ
ေက်ာ့ရွင္းေနတဲ့ လည္တိုင္ကိုငုံ႕နမ္းလိုက္တယ္။
ေတာ္ေတာ္ေတာ့ငုံ႕ရတာေပါ့ေလ။
မမကိုတြန္းၿပီး နံရံမွာ ကပ္လိုက္ၿပီးပုခုံးစြန္းေလးကို ဖြဖြကိုက္လိုက္တယ္။
''အ့''
''နာလား''
''နာတယ္
လႊတ္ေပး''
''မနာတဲ့ဟာလုပ္ေပးရမလား''
''ဟင္''
မမေရွ႕ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိဳက္ေတာ့
''ဟင့္အင္းေနာ္
ဘာဒါ
ေတာ္ၿပီ..
မင္း လြန္ေနၿပီမထင္ဘူးလား''
''ဘာလုပ္မယ္ထင္လို႔လဲ''
ႏႈတ္ခမ္းကိုကိုက္ၿပီး
''မင္းေနာ္
အဲဒါ တရားစြဲလို႔ရတယ္
မလိုမတူပဲ..''
''အလိုမတူပဲ ဘာလုပ္တာလဲ''
''မင္းလုပ္တာ မင္းမသိဘူးလား''
တဘက္ကို ဆတ္ခနဲဆြဲခ်လိဳက္ေတာ့
သတိလက္လြတ္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ျပန္ဆြဲခ်ိန္မရလိုက္ပဲ ကြၽတ္က်သြားေတာ့တယ္။
မ်က္ႏွာအပ္လိုက္မိတာနဲ႕
မမက ဘာဒါ့ေခါင္းကိုအတင္းတြန္းတယ္။
အိစက္ႏြေးေထြးေနတဲ့ ပြင့္ဖတ္ေလးေတြ နည္းနည္းေတာ့စိုေနသလိုပဲ။
နည္းနည္းေတာ့ လြန္မွန္းသိေပမယ့္
ထိန္းမနိုင္ေတာ့တာကို ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။
အားမရစြာ မမေျခေထာက္ေလးတစ္ဖက္ကို ဆြဲမၿပီး
ဆြဲစုပ္ေနမိတယ္။
''ဟင့္အင္း
ဘာဒါ အ့ ေတာ္ေတာ့
ေတာ္ပါေတာ့ အ့ အီဘာဒါ''
''ေဒါက္ ေဒါက္
ခ်ယ္ေယာင္းေရ''
မမဂ်ယ္ဟီး။
''ေတာ္ေတာ့လို႔ ဘာဒါ''
ျပန္မေျဖအားဘူး
ၾကည့္ရွင္းလိုက္ မမ။
''ဂ်ယ္ဟီးေရ ငါ
အဝတ္အစားလဲေနလို႔
လိုက္လာခဲ့မယ္ေနာ္''
''ေၾသာ္ ေအး ေအး လာခဲ့ေနာ္''
မမဂ်ယ္ဟီးထြက္သြားေတာ့
ဘာဒါ မမအထဲက အရည္ေလးေတြကို မ်ိဳခ်လိဳက္ကာ
ထိုင္ရာမွ ထၿပီး
တဘက္ကို ပုခုံးေပၚက ျပန္ၿခဳံေပးလိုက္တယ္။
''ျဖန္းးးးး''
ထင္မထားဘူး။
ဒီထက္ဆိုးတာေတာင္လုပ္ခဲ့ၿပီးၿပီမလား။
အရမ္းနာေအာင္ရိုက္တာေတာ့မဟုတ္ေပမယ့္..
''မမ''
မမမ်က္ႏွာကို ငုံ႕ၾကည့္မိေတာ့
''တန္ဖိုးမထားတာလည္း ေတာ္႐ုံပဲေကာင္းတယ္ ဘာဒါ
လူေတြသိေစခ်င္တာလား
မင္းဆီမွာ ဒီလိုလုပ္ခံေနရပါတယ္လို႔
ေရာ့ လုပ္ အရာေပၚေအာင္လုပ္လိုက္''
ေခါင္းေလးေစာင္းၿပီး
လည္တိုင္ကိုထိုးေပးတယ္။
''မဟုတ္ဘူး မမ
မမထင္သလိုမဟုတ္ဘူး''
''မင္းသိေစခ်င္ရင္ တို႔ေျပာေပးမယ္
ဘယ္သူ႕ကိုသိေစခ်င္တာလဲ
အကုန္လုံးကိုလား''
''အဲ့လိုမွမဟုတ္တာ မမရာ
ခ်စ္လို႔..''
''ခ်စ္လို႔??
တို႔သေဘာကေရာ..
တို႔ကမင္းကိုခ်စ္လား..
မင္းေတြးဖူးလား..''
''မမက..''
''မင္းေခါင္းထဲမွာ မရွိဘူး
ေတြးေပးစရာလည္းမလိုဘူးလို႔ထင္ပုံရတယ္
လုပ္ခ်င္ရင္ဆြဲလုပ္လိုက္မယ္
ၿပီးရင္ ေပ်ာက္သြားမယ္
လူကိုျပန္ျမင္တာနဲ႕ စိတ္ရိုင္းဝင္မယ္
မင္းအခ်ိန္မေ႐ြးတက္လုပ္လို႔ရမယ္ထင္ေနတာပဲ''
''ဘာလို႔အဲလိုေျပာတာလဲ မမရာ
မဟုတ္ပါဘူးဆို
ဒီမွာ ခ်စ္လြန္းလို႔ ေသေတာ့မွာ
အခုလည္း လွလို႔
စိတ္ကမထိန္းနိုင္လို႔
ဟုတ္တယ္ ျမင္တာနဲ႕စိတ္ရိုင္းဝင္တာဟုတ္ေပမယ့္
ထိန္းထားရတာ မမသိလား
မမ ဘာဒါ့ကို လက္ခံေပးလို႔မရဘူးလားဟင္''
ငိုေနတဲ့မမက
''မရဘူး မင္းလည္းသိမွာေပါ့
တစ္ခါအိပ္ဖူး႐ုံနဲ႕ လက္ခံလိုက္ရတဲ့ေခတ္ေတြလည္းမဟုတ္ေတာ့ဘူး
မင္းနဲ႕ပထမဆုံးလည္းမဟုတ္ဘူး
ဟုတ္တယ္ တို႔ ညက မင္းကိုမျငင္းဘူး
ဒီတိုင္းပဲ အဲဒါလိင္စိတ္သက္သက္ပဲ
အဲလိုဆိုတိုင္း
မင္းစိတ္ပါတိုင္း တို႔ကို လုပ္လို႔ရတယ္လို႔မဆိုလိုဘူး''
''ဘာလို႔နားဝင္ဆိုးေအာင္ေျပာရတာလဲ
မမကိုခ်စ္တယ္..
တခါမွလည္းဒီလိုမျဖစ္ဖူးဘူး
ဒီလို႐ူးတာ ပထမဆုံးပဲ
မမအေၾကာင္းေတြးရင္း အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ညေတြေတာင္အမ်ားႀကီးပဲ
ဘဝနဲ႕ခ်ီၿပီး ခံယူခ်က္ေတြပါေျပာင္းခဲ့ရတာ
မမကိုခ်စ္လြန္းလို႔''
''တို႔အပ်ိဳလည္းမဟုတ္ဘူး
အရမ္းေတြလည္းေမွ်ာ္လင့္မေနနဲ႕''
အပ်ိဳမဟုတ္ေအာင္ ဘယ္သူလုပ္ထားလဲေရာ မမသိလား။
''ဟုတ္ဟုတ္မဟုတ္ဟုတ္
ခ်စ္တယ္
မမလက္ခံေအာင္ႀကိဳးစားမယ္
တန္ဖိုးလည္းထားတယ္..
အဲ့လိုလုပ္မိလို႔ တန္ဖိုးမထားဘူးလို႔ခံစားရရင္ မလုပ္ေတာ့ဘူး ဟုတ္ၿပီလား''
ေျပာၿပီး ငိုေနတဲ့ရန္လိုမေလးကို ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းထားမိတယ္။
မ်က္လုံးေတြေတာ့ ေယာင္ေနေတာ့မွာပဲ။
breakfastသြားစားၾကေတာ့
သူမက သူနဲ႕ခပ္ခြာခြာထိုင္တယ္။
စားၿပီးၾကေတာ့
မမဂ်ယ္ဟီးက မမကိုေခၚၿပီးအေပၚတက္သြားတယ္။
သူ႕သူငယ္ခ်င္းမ်က္ႏွာမေကာင္းတာကို သတိထားမိတယ္ထင္တယ္။
ေခါင္းက်ိန္းလိုက္တာ။
''မမက ငိုထားတာလား ဘာဒါ''
''အင္း''
''ဟယ္..''
နာဟီးတို႔လည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။
''ငါအတင္းႀကံေပးလို႔ ျဖစ္ရတာ''
နာဟီးက ေျပာေတာ့
''မဟုတ္ပါဘူး
နင္ မႀကံလည္း ငါ့ဘာသာႀကံမိမွာ''
''သနားပါတယ္
နင္ အတင္းလား''
''မသိဘူးဟာ..''
အတင္းေတာ့ အတင္းလုပ္မိတာပဲ။
ဒါေပမယ့္ မမဆႏၵေသးေသးေလးပါတယ္လို႔ထင္ခဲ့တာ..
လိင္စိတ္သက္သက္ပဲတဲ့
ဒီတိုင္းပဲေပါ့..
ဒီတိုင္းႀကီးပဲေပါ့
တကယ္ေတာ့ ပါးရိုက္ခံရတာထက္
အဲ့လိုအေျပာခံရတာက ပိုနာတယ္။
......
''ေနမေကာင္းဘူးလား ခ်ယ္ေယာင္း''
''အင္း ခရီးပန္းလို႔ထင္တယ္
ေခါင္းကိုက္ေနတာ''
''ေဆးေသာက္လိုက္
ေန႕လည္လည္း ပြဲရွိေတာ့
အဆင္မေျပရင္ အိမ္မွာေနခဲ့လို႔ရတယ္''.
''ရပါတယ္ ေဆးေသာက္ရင္ ေကာင္းသြားမွာ''
''ဘာဒါနဲ႕ရန္ျဖစ္ထားလား''
ပါးပါရိုက္လိုက္မိတာ..
သူ႕မ်က္ႏွာကိုေတာင္ ေစ့ေစ့မၾကည့္ရဲေတာ့ဘူး။
တကယ္စိတ္ဆိုးၿပီး ရိုက္လိုက္တာဆိုေပမယ့္
ရိုက္မိၿပီး
ေတာ္ေတာ့္ကို ဝမ္းနည္းေနမိတယ္။
''..''
''ဘာျဖစ္ၾကတာလဲဟယ္
အဆင္မေျပရင္ ဒီဘက္အိမ္လာအိပ္လိုက္မလား
ကေလးက စိတ္သေဘာေကာင္းပါတယ္
ဘာျဖစ္တာလဲေျပာ''
''ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး''
''နင္ ငိုထားတယ္မလား''
''..''
''လာ မ်က္ခြံေတြ မို႔ေနေတာ့မွာပဲ
eye padေလးကပ္ထားလိုက္''
''ဂ်ယ္ဟီး''
''အင္းး''
''ငါေလ ''
''အင္း''
''ငါ႐ူးေနၿပီထင္တယ္''
''ဟယ္ အဆက္အစပ္မရွိ ဒါကေရာ ဘာစကားလဲ''
''ငါ အခုတေလာ ထူးဆန္းေနတယ္''
''ဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ''
''နင္ မိန္းကေလးအခ်င္းခ်င္းသေဘာက်ဖဴးလား''
''ဘယ္လိုသေဘာက်တာကို ေျပာတာလဲ''
''အင္း ဒီတိုင္းပဲ သေဘာက်ေနတာ မသိဘူးဟာာ
အဲလိုပဲ''
''နင္ ဘယ္သူ႕ကိုသေဘာက်ေနလို႔လဲ
႐ုံးကလား''
''..''
''ဘယ္လိုခံစားရလဲ''
''ဘာလုပ္လုပ္သတိရေနတယ္
ျမင္တာနဲ႕ ရင္ခုန္တယ္
ၿပီးေတာ့
စိတ္ဆိုးေနေပမယ့္
စိတ္မဆိုးနိုင္တာမ်ိဳးး
လိုတာပိုၿပီး တုံ႕ျပန္မိေနတာမ်ိဳးေပါ့
မသိဘူး.. မရိုးသားဘူးလို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ခံစားရတယ္''
''ဂန္ဒုံဟာနဲ႕တုန္းကေရာ''
''အဲ့တုန္းကနဲ႕ ယွဥ္လို႔ေတာင္မရဘူး
ငါ ႐ူးေနတာသိလား''
''အိပ္ၾကည့္လိုက္''
''ဟဲ့''
ဂ်ယ္ဟီးရဲ႕အႀကံေပးခ်က္ေၾကာင့္
မ်က္လုံးေတာင္ျပဴးတယ္။
''မဟုတ္ဘူးေလ
ဂန္ဒုံဟာနဲ႕တုန္းက နင္လုံးဝမခံစားနိုင္တာေလ
သူနဲ႕ဆိုရင္ေရာ္
စိတ္ပဲကူးၾကည့္လိုက္
စိတ္ကူးလို႔ရရင္ အဆင္ေျပတယ္''
''ဒါေပမယ့္ ငါက မေျပဘူး''
''ဘာကိုလဲ''
''ဟိုကိစၥ''
''ဂန္ဒုံဟာတိုက္ခန္းလား''
''အင္း
ငါ စိတ္မသန့္ဘူး
ငါ..ငါေလ ''
''ခ်ယ္ေယာင္း နင္သေဘာက်တာ သူသိလား''
''မသိဘူးး''
''သူကေရာ ''
''..''
''သူက သေဘာက်တယ္တဲ့လား''
''အင္းး''
''အမ်ားႀကီးမေတြးပါနဲ႕
အပ်ိဳဟုတ္တာေတြ မဟုတ္တာေတြ ဘယ္သူကေတြးေတာ့လို႔လဲ''
''ဒါေပမယ့္
သူနဲ႕ေတာ့ ငါ့ကိုယ္ငါ မတန္ဘူးလို႔ခံစားေနရတာ''
''အေတြးမလြန္ပါနဲ႕''
''ၿပီးေတာ့ သူက သေဘာက်တယ္ဆိုတာကိုလည္း မယုံဘူး
သူ႕ကိုငါက သေဘာက်တယ္ဆိုတာကိုလည္း မယုံနိုင္ဘူး''
''မိန္းကေလးအခ်င္းခ်င္းမို႔ မျဖစ္သင့္ဘူးလို႔ေတြးေနတာမလား
စည္းေတြေဘာင္ေတြၾကားေနခဲ့လို႔ပါ
ဒီေခတ္မွာ လူလူခ်င္းလို႔ပဲ ေတြးၾကတာ
ဒိတ္ေအာက္တဲ့အေတြးေတြေတြးမေနနဲ႕''
''..''
''ၿပီးေတာ့
ဟိုကိစၥလည္း ေမ့ထားလိုက္
ဟိုလူလည္း နင္ဘယ္သူမွန္းသိမွာမဟုတ္ဘူး
နင္လည္းမမွတ္မိေတာ့ဘူး
အခုနင္သေဘာက်ေနတဲ့တစ္ေယာက္ကလည္း အဲ့ကိစၥကိုမသိဘူးမလား
ထားလိုက္ေတာ့''
''..''
''ဒါနဲ႕ နင့္တစ္ေယာက္က ဘယ္သူလဲ ငါ့ကိုေျပာဦး''
''သမီးေရ ဂ်ယ္ဟီး''
''ရွင္ အေမ လာၿပီ
ခ်ယ္ေယာင္းေရ ေနာက္မွဆက္ေျပာၾကမယ္
နင္တို႔လည္း သြားဖို႔ျပင္ဆင္ၾကေတာ့
ဘာဒါနဲ႕လည္းတည့္ေအာင္ေနဦး''
ေျပာၿပီး ဂ်ယ္ဟီးဆင္းသြားေတာ့
ခ်ယ္ေယာင္း ငိုင္က်န္ခဲ့တယ္။
စိတ္ရွိတိုင္းတစ္ခါမွ မေနခဲ့ဖူးတဲ့ ဘဝမို႔
သင့္ေတာ္တဲ့လမ္းကိုပဲ အၿမဲတမ္းေ႐ြးခဲ့ရတာ။
ေတာ္မွ လူရာဝင္ၿပီး
နည္းနည္းေလး ခြၽတ္ေခ်ာ္ရင္ေတာင္ မ်ားမ်ားအေျပာခံရတဲ့ ဘဝမ်ိဳးမို႔
တခုခုဆို အမ်ားႀကီးစဥ္းစားရတယ္။
မိန္းကေလးခ်င္းမို႔ဆိုတာထက္
စိတ္အလိုလိုက္ဖို႔အဆင္ေျပရဲ႕လား။
စိတ္အလိုလိုက္ရေအာင္
ကိုယ္က သူ႕ကိုခ်စ္ေနလို႔လား။
သူ႕ကိုေျပာလိုက္သလိုပဲ
ဒီတိုင္းလိင္စိတ္သက္သက္လား။
အဲလိုစိတ္တစ္ခုအတြက္နဲ႕ေရာ
လူေျပာခံနိုင္ရဲ႕လား။
ဟူးးးးးးး
.......
မဂၤလာပြဲက အိမ္မွာမဟုတ္ပဲ
ၿခံဝန္းက်ယ္ေလးတစ္ခုမွာ။
ျမက္ခင္းျပင္မွာပဲ ျဖစ္ၿပီး
ခုံေလးေတြအစီအရီခ်ထားတယ္။
ဧည့္သည္ေတြလည္း တျဖည္းျဖည္းေရာက္လာေနၿပီ။
မမကိုေဝ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့
အျပာႏုေရာင္ ဂါဝန္ေလးနဲ႕။
လည္ပင္းက်ယ္က်ယ္ေလးေၾကာင့္
ညွပ္ရိုးလွလွေလးေတြ အထင္းသား။
ေပါင္တံသြယ္သြယ္ေလးေတြကိုလည္း ရင္ခုန္စရာျမင္ေနရၿပီး
အလွဆုံးေလးျဖစ္ေနတယ္။
ဘာဒါ့ဘက္ေတာ့လွည့္မၾကည့္ဘူးေပါ့။
ဘာဒါကေတာ့ suitအျဖဴနဲ႕အနက္ပဲဝတ္ထားတာမို႔ မမနဲ႕ဆင္တူတာဆိုလို႔ ျပာေနတဲ့ဆံပင္ပဲရွိတယ္။
ခုံေတြမွာထိုင္ၾကေတာ့
မမအနားဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။
ဘာဒါထိုင္တာနဲ႕ မမက ထရပ္တယ္။
လက္ေကာက္ဝတ္က ဆြဲခ်ၿပီး ျပန္ထိုင္ခိုင္းလိုက္ေတာ့
ေဘးခုံမွာပဲ ျပန္ထိုင္က်တယ္။
ကိုယ္ေလးက်ဳံ႕ထားလိုက္တာမ်ား
လူပုံအလယ္မွာ ဒီက ဘာလုပ္မွာမို႔လို႔လဲ။
သတို႔သား သတို႔သမီးဝင္လာၿပီးေတာ့ ေနာက္က်ေတာ့
မမက နာဟီးတို႔အကိုဝမ္းကြဲနဲ႕စကားရပ္ေျပာေနတယ္။
ရယ္လို႔ေမာလို႔။
အနားသြားၿပီး ဆြဲထုတ္လာခ်င္ေပမယ့္
မနက္ကမွအရိုက္ခံထားရတဲ့ပါးက က်ိန္းေနတုန္း။
မမအနားမသြားမိေအာင္
နာဟီးတို႔ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြစကားေျပာတဲ့အနားထိုင္ေနမိေတာ့တယ္။
ဘယ္ဟာ ဘယ္သူ မိတ္ဆက္ေပးေနေပမယ့္
ေသခ်ာမၾကားမိ။
.......
ခ်ယ္ေယာင္း ဂ်ယ္ဟီးအကိုနဲ႕စကားေျပာရင္း
သူ႕ကိုလွမ္းၾကည့္မိေတာ့
ေကာင္မေလးတသိုက္ၾကားၿပဳံးရယ္လို႔။
အဲဒီေကာင္မေလး ေလးငါးေယာက္ထဲ သူ႕ကိုေႂကြသြားတာ ဘယ္ႏွေယာက္ေလာက္ပါသြားမလဲလို႔ ေတြးေနမိတယ္။
သူသေဘာက်သြားေလာက္တာကေရာ
ဘယ္ႏွေယာက္ေလာက္ရွိမလဲ။
suitဝတ္ထားၿပီး သန့္ျပန့္ေနတဲ့သူက
ေကာင္ေလးေတြထက္ေတာင္
ပြဲထဲက ေကာင္မေလးေတြကို တီးတိုးေျပာၿပီး ၿပဳံးရယ္ေစတယ္။
ခုံမွာထိုင္တုန္းက ေဘးခ်င္းကပ္ထိုင္ခဲ့တာကလြဲလို႔
အၾကည့္ေလးေတာင္ တခ်က္ေရာက္မလာခဲ့ခဲ့။
ကိုယ္ထိလက္ေရာက္လုပ္မိလို႔ စိတ္ဆိုးသြားတာလား။
အဲ့လိုမရည္႐ြယ္ခဲ့တာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္အသိဆုံး။
သူက တားလို႔မွမရတာ။
ဒီေလာက္ျငင္းေနတဲ့ၾကားက
အျပင္မွာ ဂ်ယ္ဟီးေရာက္ေနတာေတာင္
ဂ႐ုမစိုက္ပဲ အတင္းတိုးဝင္ေနခဲ့တာ။
သူ႕ကို ဘယ္ေလာက္သည္းခံခဲ့လည္းဆိုတာ သူသိသင့္တယ္ေလ။
ခ်ယ္ေယာင္း စကားေျပာေနရေပမယ့္
စိတ္က တျခားမွာ။
''ဒါဆို ခ်ယ္ေယာင္း
အကို ဆိုးလ္ကို ေရာက္ရင္
ဆက္သြယ္လိုက္မယ္ေနာ္''
''ဟုတ္ကဲ့
ညီမလည္း စေကာ္လာေလွ်ာက္ရင္း
အခက္အခဲရွိရင္လွမ္းေမးမယ္ေနာ္''
''NBCက သတင္းေတြကို ေစာင့္ၾကည့္ရေတာ့မွာပဲ အသိတစ္ေယာက္ရွိေတာ့''
''ဟုတ္ ၾကည့္ေပးပါဦး''
''ဒါနဲ႕
ခ်ယ္ေယာင္း
စိတ္မဆိုးနဲ႕ေနာ္
တစ္ခုေလာက္ေမးခ်င္တယ္''
''ဟုတ္ကဲ့ ေမးပါ အကို''
''ဟို ညီမ တြဲေနတဲ့သူရွိလား''
ဖ်တ္ခနဲျမင္ေယာင္မိတဲ့ တစ္စုံတစ္ေယာက္ရဲ႕မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာ။
''ဟုတ္ကဲ့ ရွိပါတယ္''
ဘာလို႔ညာလိုက္မိမွန္းမသိ။
''ေၾသာ္ တမ်ိဳးမထင္ပါနဲ႕ေနာ္''
''ရပါတယ္''
အိမ္ျပန္ေရာက္ၾကေတာ့
''ခ်ယ္ေယာင္းေရ နားလိုက္ေတာ့ေနာ္''
ခ်ယ္ေယာင္းအိမ္ထဲဝင္ခဲ့လိုက္တယ္။
ဘာဒါကေတာ့ နာဟီးတို႔သူငယ္ခ်င္းမေတြနဲ႕က်န္ခဲ့တယ္။
သူတို႔ဝိုင္းဖြဲ႕ၿပီး ေသာက္ၾကဦးမယ္တဲ့။
စလိုက္ေနာက္လိုက္နဲ႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့သူက လူအမ်ားနဲ႕လည္းရင္းႏွီးလြယ္တဲ့သူ။
ခ်ယ္ေယာင္းကေတာ့ တကယ္လည္းပင္ပန္းေနတဲ့အျပင္ သူနဲ႕လည္းမ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ခ်င္ေတာ့
အိပ္ယာထဲ ဝင္ေခြေနတာပဲေကာင္းမယ္လို႔ေတြးမိတယ္။
ကိုယ္လက္သန့္စင္ၿပီး အဝတ္အစားလဲကာ
အိပ္ယာေပၚလွဲမယ္လုပ္ၿပီး လူက တုံ႕ခနဲ။
အေသအလဲေအာ္ဟစ္ၿပီး ပါးရိုက္ထားၿပီး
ခုတင္ေပၚမွာ အိပ္ေစာင့္ရမွာလား။
ေခါင္းအုံးတစ္လုံးကို ယူၿပီး
ဧည့္ခန္းက ဆိုဖာမွာဝင္လွဲလိုက္တယ္။
သူကေတာ့ ေကာင္မေလးတသိုက္နဲ႕မူးၿပီး
ေပ်ာ္ပါးေနမွာေပါ့..
နာဟီးအစ္မေယာကၤ်ားယူတာ သူအဲ့ေလာက္ေပ်ာ္ပါးေနစရာဘာအေၾကာင္းရွိလဲ။
အေတာ္ ညဥ့္နက္တဲ့အထိ ျပန္မလာ။
ျပန္မလာလည္းေနေပါ့။
အထဲကေလာ့ခ်ထားမွ မွတ္မယ္။
အျပင္မွာအိပ္လိုက္လို႔ မက္ေဆ့ပို႔ၿပီးေျပာခ်င္စိတ္ကိုေတာ္ေတာ္တားယူထားရတယ္။
ည တစ္နာရီေလာက္ေတာ့ ခ်ယ္ေယာင္း ဆိုဖာမွာပဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တယ္။
.....
ဘာဒါ မမအိပ္ေပ်ာ္ေအာင္အၾကာႀကီးထိုင္ေစာင့္ေနရတယ္။
ျပန္နားခ်င္ၿပီဆိုေပမယ့္
သူ႕မ်က္ႏွာမျမင္ခ်င္ဘူးထင္တာေၾကာင့္
စိတ္မေကာင္းေပမယ့္
အျပင္မွာပဲေနေပးလိုက္ေတာ့တယ္။
နာဟီးတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြေရာ ဟယ္ဝန္းေရာ
မမဂ်ယ္ဟီးေရာပါေတာ့ လူကစုံတယ္။
သူမ မပါလို႔ သူစိတ္မဝင္စားတာတစ္ခုပဲ။
''ဘာဒါ ရည္းစားရွိလား''
ကိုယ့္ဘာသာအေတြးထဲေမ်ာေနတုန္းး
နာဟီးသူငယ္ခ်င္းကေမးေတာ့
''ရွိတယ္''
မမဂ်ယ္ဟီးကဝင္ေျဖတယ္။
''မရွိဘူး''
နာဟီးက ဝင္ေျပာျပန္တယ္။
''ဟဲ့ ရွိတယ္ဆို''
''ျပတ္သြားၿပီ''
''ဒါဆိုsingleေပါ့''
ေကာင္မေလးကေျပာေတာ့
တစ္ေယာက္ေသာသူကို ျမင္ေယာင္တယ္။
ခ်စ္သူရွိတယ္လို႔ေျပာခ်င္ေပမယ့္
ပါးေလးက စပ္စပ္ေလးေတြ႕တယ္။
''သေဘာက်ေနတဲ့သူရွိတယ္''
''wowww''
''ဟယ္ ဟုတ္လား
ငါေတာင္မသိလိုက္ဘူး
ဟိုတေယာက္နဲ႕ဘယ္တုန္းကျပတ္တာ''
''မမကလည္း ေတာ္ေတာ္စပ္စု''
နာဟီးက သူ႕အစ္မကို ဝင္ကစ္တယ္။
ဘာဒါရယ္လိုက္ရင္း
''သိပ္မၾကာေသးဘူး''
''အခုတစ္ေယာက္နဲ႕ေရာ အေျခအေနက''
''အျငင္းခံလိုက္ရတယ္''
''ဟယ္ ဘာဒါ နင့္ကို ျငင္းလိုက္ၿပီလား''
''အဲ့သေဘာပဲမဟုတ္ဘူးလား''
လူၾကားသူၾကား အသဲမကြဲခ်င္ပါဘူးဆိုမွ။
ေရွ႕မွ အရက္ခြက္ကို ေကာက္ေမာ့လိုက္တယ္။
မူးေအာင္မေသာက္ဘူးလို႔ဆုံးျဖတ္ထားတယ္။
မူးလို႔မရဘူး။
ည တစ္နာရီခြဲေလာက္မွ သိမ္းၾကၿပီး
ဘာဒါလည္း အိမ္အေသးေလးဆီ ျပန္ခဲ့ေတာ့တယ္။
အိမ္ထဲဝင္ေတာ့
မမက ဆိုဖာေပၚမွာ ေခြေခြေလးအိပ္ေနတယ္။
သူနဲ႕မအိပ္ခ်င္ဘူးေပါ့။
ခ်ီၿပီး ကုတင္ေပၚတင္ေပးမယ္စိတ္ကူးေပမယ့္ သူ႕ဆီက အရက္နံ႕ရေနမယ္ထင္တာေၾကာင့္
ကိုယ္လက္ေဆးၿပီး အဝတ္အစားအရင္လဲလိုက္တယ္။
မမကို ကုတင္ေပၚတင္ေပးၿပီး
ဘာဒါ ဆိုဖာမွာပဲ အိပ္လိုက္ေတာ့မယ္။
ေကာက္ေပြ႕လိုက္ေတာ့ သူ႕လက္ထဲ
ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးပါလာတယ္။
ကုတင္ေပၚအသာခ်ေပးၿပီး
ေစာင္ၿခဳံေပးကာ
ဆိုဖာမွာ ဝင္အိပ္လိုက္ေတာ့တယ္။
ဘယ္လိုေရွ႕ဆက္ရမလဲ မမေရ။
အရမ္းမုန္းေနၿပီလား။
......
မနက္လည္း ဘာဒါနိုးေတာ့ မမက ျပင္ဆင္ၿပီးေနၿပီ။
မနက္ေစာေစာျပန္မယ္လုပ္ထားၾကတာ။
ဘာဒါထတာနဲ႕ မမက ဘာမွမေျပာပဲ
ဟိုဘက္အိမ္ကို ထြက္သြားတယ္။
ဆိုဖာမွာ ခဏေတာ့ ငိုင္က်န္ခဲ့တယ္။
အခုေန အရင္တခါအိပ္ခဲ့မိတာ ဘာဒါပါလို႔ ေျပာမိရင္ ပိုဆိုးသြားမလား။
ပိုရွက္သြားမယ္မလား။
မမက exဆီလာအိပ္ရင္း ဘာဒါနဲ႕တိုးတာဆိုေတာ့ေလ။
မသိေတာ့ဘူးကြာ..။
ဘာဒါလည္းျပင္ၿပီးေတာ့ ကားနဲ႕ျပန္ၾကမယ္လုပ္တယ္။
နာဟီးက က်န္ခဲ့မွာဆိုေပမယ့္
ဟယ္ဝန္းက ျပန္လိုက္မွာမလို႔
မမက ဟယ္ဝန္းနဲ႕အတူတူေနာက္မွာထိုင္တယ္။
''မမ ရတယ္ ေရွ႕မွာထိုင္ေလ''
''ရပါတယ္ ဟယ္ဝန္းရဲ႕
အတူတူထိုင္ရေအာင္''
အင္းပါ သူကေတာ့ ဒရိုင္ဘာႀကီးေပါ့
အဖက္ေတာင္မလုပ္ၾကဘူး။
တစ္လမ္းလုံး သူတို႔ပဲစကားေျပာလာၾကတာ။
မမနဲ႕ရန္ျဖစ္ထားတာသိေတာ့
ဟယ္ဝန္းလည္းမေလွာ္ေပးရဲဘူး။
ဘာဒါလည္း တစ္ခြန္းမွ ဝင္မဟရဲဘူး။
မမကိုၾကည့္ရတာေတာ့ တခုခုစိတ္ညစ္ေနပုံပဲ။
မ်က္ႏွာေလးက မလန္းပဲ အနည္းငယ္ေဖ်ာ့ေတာ့လို႔။
အသြားတုန္းကနဲ႕မတူဘူး အျပန္ကေတာ့
စကားလည္းမေျပာရပဲ ထိုင္းမွိုင္းလို႔။
ဆိုးလ္ကိုေရာက္ေတာ့ ဟယ္ဝန္းကိုအရင္ဝင္ပို႔ရတယ္။
ၿပီးမွ မမအိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ မမရဲ႕
laugageအေသးေလးကိုဆြဲၿပီး အေပၚတက္မယ္ျပင္ေတာ့
''ရတယ္ ကိုယ့္ဘာသာသယ္လိုက္မယ္''
''ရတယ္ အခန္းဝထိပဲ''
ေျပာၿပီး ခပ္တည္တည္နဲ႕ မမအခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ျပန္လာခဲ့လိုက္တယ္။
.........
ေနာက္ရက္လည္း ေသေလာက္ေအာင္သတိရေနေပမယ့္ ဖုန္းမဆက္ျဖစ္။
မမတို႔႐ုံးနားေရာက္ခဲ့ၿပီး
မ်က္ႏွာေလးကိုခိုးၾကည့္ၿပီး ျပန္ခဲ့တာခ်ည္းပဲ။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ေက်ာင္းက film projectၿပီးေတာ့
Career Projectထပ္လုပ္ရတယ္။
Careerတစ္ခုခ်င္းစီရဲ႕ အတိမ္အနက္ ခံစားခ်က္ အေရးပါပုံကို ေသခ်ာေလ့လာၿပီး
ျပန္ၿပီး ရိုက္ကူးရမယ္တဲ့။
ဘယ္ရမလဲ
အီဘာဒါပဲ
Reporterကိုေ႐ြးလိုက္ေတာ့တာေပါ့။
ၿပီးေတာ့ ေလ့လာဖို႔ Companyကို အိမ္က အေဖအေမကို NBCမွာေျပာေပးပါလို႔
ပူဆာလိုက္တယ္။
ေက်ာင္းကိစၥနဲ႕ေတြ႕ေနရမွာဆိုေတာ့
မမလည္း သူ႕ကိုမဆူနိုင္ေလာက္ေတာ့ဘူး။
သူလည္း ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္နဲ႕အနားကပ္ခြင့္ရမွာျဖစ္သလို
ႏွာဘူးေတြရန္ကလည္းကာကြယ္ေပးနိုင္မယ္။
ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလဲ။
......
ဒီေန႕ ခ်ယ္ေယာင္း အျပင္မထြက္ရတဲ့ေန႕။
႐ုံးမွာပဲထိုင္ၿပီး အလုပ္မ်ားေနတာ။
''ခ်ယ္ေယာင္းေရ
ဒီေန႕ လူသစ္ေတြလာမယ္''
''ဟုတ္လား
internေခၚတယ္လည္းမၾကားမိပါဘူး''
''ေလ့လာေရးပဲဆိုလားမသိဘူး
Documentryျပန္ရိုက္မွာတဲ့
သတင္းေထာက္ေတြအေၾကာင္းေပါ့''
''ေၾသာ္''
ခ်ယ္ေယာင္းက documentryႀကိဳက္ေတာ့ စိတ္ဝင္စားမိသား။
''ဟယ္ လာၾကၿပီထင္တယ္
ဟင္.. ေခ်ာလိုက္တာဟယ္
မဟုတ္ေသးပါဘူး
ျမင္ဖူးသလိုပဲ''
မမဆူဇီဆီက အသံစုံၾကားရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ
ခ်ယ္ေယာင္းလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ေလွ်ာက္လမ္းကဝင္လာတဲ့ အရပ္ရွည္ရွည္လူတစ္ေယာက္ေၾကာင့္
ရင္ထဲက ဒုတ္ကနဲ။
သူ႕ေနာက္မွာ သူငယ္ခ်င္းလားပဲ ႏွစ္ေယာက္ပါေပမယ့္
မမဆူဇီရဲ႕အသံစုံဟာ သူ႕အတြက္ပဲလို႔နားလည္လိုက္တယ္။
မွတ္မိေနၾကမလားပဲ။
ကုမၸဏီစားပြဲတုန္းက
ဟီးရိုးႀကီး အီဘာဒါကို။
ဒါကဘာသေဘာလဲ
ေန႕တိုင္းျမင္ေနရမွာလား။
အပိုင္း ၁၀ ေမွ်ာ္
(တစ္ခုေျပာခ်င္တာကေလ
ပတ္ခ်ယ္ေယာင္းကိစၥပါ
Overthinkingမဟုတ္ပါဘူးေနာ္
အေျဖာင့္ကေန ေကြးဖို႔ဆိုတာ လြယ္တဲ့ကိစၥမဟုတ္သလို
ေကြးသြားရင္လည္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မေသခ်ာပဲ
ေသခ်ာသြားရင္လည္း လန့္ဖ်တ္ေနတတ္ပါတယ္
ေကြးေနတဲ့လူေတြကို နစ္နာေစခ်င္တဲ့စိတ္မပါပဲ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လက္မခံနိုင္တာမ်ိဳးပါ
သာသာလည္း တကယ္ကို အီဘာဒါကိုႀကိဳက္ၿပီး အလြန္အက်ဴးေတြျဖစ္လြန္းလို႔
ကိုယ့္ဘာသာေတြးရင္း အိပ္ေတြမေပ်ာ္ ဆရာဝန္ပါ ျပလိုက္ရပါတယ္
gayေနပါၿပီလို႔ လက္ခံလိုက္မွ အဆင္ေျပသြားတာပါ😅
ေျပာခ်င္တာက မမခ်ယ္ေယာင္းကိုနားလည္ေပးၾကဖို႔ပါ
gayသြားတယ္လို႔အတည္မျပဳနိုင္ခင္
sexကိစၥျဖစ္တာမို႔လို႔
သူလည္းရႈပ္ေထြးေနမွာပဲမလား
နားလည္ေပးၾကပါလို႔)
ခ်စ္တဲ့
သာသာ
(LeeBadaေၾကာင့္ ေျဖာင့္ရာမွ ေကြးသြားသူ😁)