နှစ်ယောက်လုံးကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှဲနေပေမယ့်
ကုတင်ဟိုဘက်အစနဲ့ဒီဘက်အစ။
ပြောရရင် သူမကို
ကလေးသုံးယောက်လောက်မွေးအောင်လုပ်ပြီး ကြားမှာ ကလေးတွေပါဝင်အိပ်လို့ရတယ်။
ဥပမာပြောပြတာပါ။
တစ်ယောက်ခန်းတစ်ခန်းကျန်တာက ပိုအဆင်ပြေမှာ..
နှစ်ယောက်ခန်းကုတင်တွေက ကျယ်လွန်းတာပဲ။
လူနှစ်ယောက်အိပ်ရုံပဲကို ဒီလောက်ကျယ်စရာလို့လို့လား..
အပြင်မှာမိုးက သည်းသည်းမည်းမည်းရွာနေတုန်း။
တကယ်တော့ မိုးလေဝသက ကြေညာထားပေမယ့်
ဒီလောက်ဆိုးမယ်လို့မထင်ထားဘူး။
လျှပ်စီးလက်တာမြင်တာနဲ့
စောင်အောင်ဝင်သွားတဲ့သူမက
မိုးချုန်းတော့ စောင်ထဲက အော်နေသေးတယ်။
အခန်းတွေက အသံမလုံဘူး။
သေစမ်း။
''မမ လာ''
ခေါ်ပြီး အနားရောက်အောင်ဆွဲချင်သွားတယ်။
သြော် ကျေးဇူးရှင် မိုးကြိုး။
မိုးကြိုးများများပစ်ပေးပါ ဘုရားသခင်။
''လာအိပ်ရအောင်''
''ဟင့်အင်း''
''လာပါ
မိုးက တစ်ညလုံးရွာမှာ
ဒီအခန်းတွေက အသံမလုံဘူး
တစ်ညလုံးထိုင်ကြောက်နေတော့မလို့လား
ဘာမှမလုပ်ဘူး လာ''
အနည်းငယ်တော့ စောဒကတက်ချင်ပုံရပေမယ့် မိုးကြိုးထပ်ပစ်မှာလည်း ကြောက်နေသေးပုံရတယ်။
ဒါပေမယ့် ဆရာမကြီးက တစ်ညလုံးတင်းခံပြီး ရင်ခွင်ထဲလုံးဝမဝင်ပဲ တင်းခံပြီးအိပ်တယ်။
အင်းပါ
လုပ်ပေါ့
သူ့မှာတော့
နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ဆိုတော့ သာယာပြီထင်တာ။
စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ကြိတ်မှိတ်အိပ်ရတယ်။
ဘာဒါလည်တိုင်ဆီကို ဝင်သက်ထွက်သက်လေးတွေရိုက်ခတ်လို့ တရေးနိုးလာတယ်။
မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ နှစ်ယောက်လုံးကုတင်အလယ်မှာစုနေတာ။
တိတ်တိတ်လေးခေါင်းက်ိုမပြီး လက်မောင်းပေါ်တင်လိုက်တယ်။
ဘာမှမလုပ်ရပဲ ညကြီး ရင်ခွင်ထဲထည့်ထားရတာ ဘယ်လောက်ဆိုးကြောင်း သူမကတော့ သိမယ်မထင်။
မမကမိုးချုန်းသံက်ိုလန့်ပုံပေါ်ပေမယ့်
သူ့ကို ပိုလန့်ပုံရတယ်။
သူ့လက်မောင်းကို ခေါင်းအုံးထားပေမယ့်
ကိုယ်ခန္ဓာချင်းတော့ ခပ်ခွာခွာ။
ဒါပေမယ့် ဘာဒါ့အင်္ကျီအဖျားစလေးကိုတော့ ဆုတ်ကိုင်လို့။
ကိုယ်ချင်းနည်းနည်းကွာနေတာကြောင့်
ခါးကိုဖက်ပြီးဆွဲပြီး ကပ်လိုက်တယ်။
နူးညံ့အိထွေးတဲ့ကိုယ်လုံးလေးဆီက အနံ့မွှေးမွှေးလေးကြောင့် ပြန်တောင်အိပ်ပျော်ပါ့မလား။
သွေးခုန်နှုန်းတွေမြန်နေပါတယ်ဆိုမှ မမကသူ့ကျောကိုပြန်ဖက်တော့ပိုဆိုး။
ရင်ဘတ်နားက နူးနူးညံ့ညံ့အိအိထွေးထွေးအထိအတွေ့ကြောင့် အေးစိမ့်နေတဲ့အခန်းထဲချွေးပြန်ချင်လာတယ်။
နှစ်ယောက်သားဖက်ရင်း တစ်ယောက်ပေါင်ကြားထဲ တစ်ယောက်က ဒူးတစ်ဖက်ကွေးထားသလိုဖြစ်နေတော့
စိတ်က ပေါင်ဆီရောက်လိုက် ရင်ဘတ်နားရောက်လိုက်
ငုံ့ကြည့်ရင်မြင်နေရတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးဆီရောက်လိုက်..
ဒုက္ခများလိုက်တာ..
.........
ချယ်ယောင်းနိုးလာတော့ ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ သူ့လက်မောင်းမှာခေါင်းအုံးလို့။
မျက်လုံးဖွင့်ဖွင့်ချင်း သူ့မျက်နှာချောချောမြင်ရတော့ ရင်ထဲက ဒုတ်ကနဲ။
ပတ်ချယ်ယောင်း
အသိစိတ်ကပ်ဦး။
ထချင်ပေမယ့် နိုးသွားမှာလည်းကြောက်တယ်။
စောသေးတယ်လေ။
သူအရင်နိုးမှ ဖြစ်မယ်။
မဟုတ်ရင် ရှက်စရာ။
ဖက်ထားတာကလည်း တင်းနေတာပဲ။
ရင်ဘတ်တွေတောင်နာနေပြီ။
ဘာတွေစားလို့ ဒီလောက်တောင်အားရှိနေတာလဲ။
နှာတံချွန်ချွန်အောက်က ပိရိသေသပ်တဲ့နှုတ်ခမ်းထူထူကို ကြည့်မိတော့ မျက်နှာကရဲကနဲ။
ရင်ခုန်မိနေကျ သူ့လည်စိသေးသေးကို အနီးကပ်ကြည့်မိပြီး လူက ကတုန်ကယင်။
သြော် ကောင်လေးရှိတဲ့လူတဲ့လား။
သပ်သပ် မထိတထိလုပ်နေရုံပဲမလား။
သူ့ကိုယ်သူဆော်ကြည်တယ်ဆိုပြီး ဘဝင်မြင့်နေတာနေမယ်။
ကြည့်စမ်း ကျောင်းကကောင်မလေးတွေကိုလည်း ဒီလိုပဲလား။
ရှေ့ကဖြတ်သွားရင် မျက်စိမှိတ်ပြနေမယ့်ရုပ်။
မုန်းစရာကောင်းလိုက်တာ။
.........
ဘာဒါနိုးတော့ ရင်ခွင်ထဲက အလှလေးကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တယ်။
အိပ်နေပုံလေးက လှလိုက်တာ။
စိုက်ကြည့်ရင်း ရင်တွေခုန်လာတာမို့
ငုံ့ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကိုနမ်းလိုက်တယ်။
ထိရုံလေးနမ်းမိရာကနေ နူးနူးညံ့ညံအထိအတွေ့လေးကို ဘယ်တော့မှ မလွန်ဆန်နိုင်ခဲ့တဲ့အတိုင်းပဲ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို အသာစုပ်မိတော့
ရင်ဘတ်ပေါ်တင်ထားတဲ့ သူမလက်က သူ့အင်္ကျီရင်ဘတ်စကို တင်းခနဲဆုတ်တယ်။
နိုးနေပြီပဲ..
ကြည့်စမ်း ရင်ခွင်ထဲငြိမ်ပြီး အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတယ်ပေါ့..
နှုတ်ခမ်းလွှာတွေကို ဆက်ပြီးစုပ်ယူနမ်းရှိုက်နေလိုက်တယ်။
အပေါ်နှုတ်ခမ်းလွှာကိုစုပ်လိုက် အောက်နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်လိုက်နဲ့ အားမရဖြစ်လာတော့
ခံတွင်းထဲကို ကျူးကျော်ချင်လာတယ်။
အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေသူတစ်ယောက်က သွားစေ့ထားတော့ ဘယ်လိုမှ ဝင်လို့မရ။
သူ့လက်က မမကျောပြင်ကိုဖက်ထားတာ။
အဲဒါကလည်း အဲ့အင်္ကျီထဲလက်ထည့်ပြီး အသားအရည်ချောချောမွေ့မွေ့လေးကို
ထိထိမိမိခံစားပြီးတော့ပေါ့။
နှုတ်ခမ်းတွေကို သိမ်းပိုက်နေရင်း
ကျောပြင်တစ်လျှောက် ရွေ့လျားပွတ်သပ်နေမိတော့
ကျောက အထိအတွေ့ကိုရှောင်ချင်တာနဲ့
သူမက ရှေ့ကိုတိုးတယ်။
ရှေ့ကိုတိုးလေ သူ့ရင်ခွင်ထဲနစ်လေ။
နှုတ်ခမ်းတွေဆီ အားစိုက်မိလေ။
ကျောက လက်က braချိတ်ကို ဖြုတ်မလိုကိုင်လိုက်တော့
လန့်သွားပုံရတဲ့သူမက နှုတ်ခမ်းလေးဟသွားတယ်။
ခွင့်ပြုချက်ရသွားသူတစ်ယောက်လို လျှောကနဲဝင်သွားတဲ့သူ့လျှာနဲ့ သူမလျှာကို ရစ်ပတ်လိုက်တယ်။
လျှာဖျားလေးကို အငမ်းမရစုပ်ယူနေမိပြီး
လက်ကလည်း ခါးလေးကို ဆွဲကပ်ပြီး အတင်းပူးကပ်နေမိတယ်။
ရင်ဘတ်ကို အသာတွန်းလာပြီး မောဟိုက်လာပုံရတဲ့မမက
သူ့လျှာအောက်မှာ အလူးအလဲ။
စိုစွတ်မှုတွေကူးလူးနေပြီး
နမ်းနေတဲ့အသံက အခန်းထဲ ခပ်သဲ့သဲ့။
လက်က braချိတ်ကို ဖြုတ်လိုက်တာနဲ့
အတင်းရုန်းတော့တယ်။
အစကတော့ လွှတ်မပေးချင်ပေမယ့်
ငိုသွားမှာစိုးလို့ လွှတ်ပေးလိုက်တော့
ထင်တဲ့အတိုင်း
မရွှေချောက နှုတ်ခမ်းတွေတဆတ်ဆတ်တုန်
ပြီး မျက်ရည်ဝဲနေပြီ။
''မမ''
''မခေါ်နဲ့''
ပြောပြီး ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြေးမယ်ကြံတယ်။
ရမလား။
လက်ကို ပြန်ဆွဲတော့
ဘာဒါ့ကိုယ်ပေါ်ပြန်ကျတယ်။
''ချစ်တယ်''
မျက်လုံးအဝိုင်းသားနဲ့မော့ကြည့်တယ်။
''မိုးလင်းနေပြီ သွားရအောင်''
''မမကို တာဝန်ယူမှာပါ''
ပြောပြီး လွှတ်ပေးလိုက်တော့
ကုတင်ပေါ်က ပြေးဆင်းသွားတော့တယ်။
ချစ်တယ်ပြောတာတောင်
အဖက်လုပ်မသွားဘူး ..
နှစ်ယောက်သား ပြင်ဆင်ပြီး အပြင်ကိုပြန်ထွက်တော့
မိုးလည်းတိတ်နေပြီ။
ကားပေါ်ရောက်တော့
''ဗိုက်ဆာနေပြီလား''
''ဟင့်အင်း''
''ရှေ့နားမှာ ဆိုင်ရှိမယ်ထင်တယ်''
ကားထဲရောက်တော့လည်း ကားတံခါးနားကပ်ပြီး ထိုင်နေလိုက်တာ
lockသာမချထားရင် ပြုတ်ကျသွားမလားမသိဘူး။
''ဘာလို့ထောင့်ကပ်နေတာလဲ''
ပြောပြီး လက်ကောက်ဝတ်ကိုဆွဲတော့
အတင်းပြန်ရုန်းတယ်။
''ဒီလိုပဲ ထိုင်တတ်တယ်''
လေသံပျော့ပျော့လေးကြောင့်
လှည့်ကြည့်လိုက်တော့
သူ့ဘက်ကို လှည့်တောင်မကြည့်ဘူး။
''မမ''
ပြောပြီး ကားရပ်ကာ
မျက်နှာကိုအတင်းလိုက်ကြည့်တော့
သူ့ကိုလန့်နေပုံရတဲ့မမက
နည်းနည်းလေးတောင်မျက်လုံးချင်းမဆုံ။
ပေါင်ပေါ်တင်ထားတဲ့လက်လေးက ဂါဝန်စကိုကျစ်နေအောင်ကိုင်ထားတာကြောင့်
စိတ်တောင်မကောင်းဘူးဖြစ်သွားတယ်။
အခွင့်အရေးယူလွန်းတဲ့သူလို့မြင်သွားပြီလား။
......
တစ်လမ်းလုံးစကားမပြောရဲပဲ
ငြိမ်လိုက်လာမိတယ်။
လက်ရဲဇက်ရဲနိုင်လွန်းတဲ့ ဘာဒါကြောင့်
လူလည်းနှလုံးရောဂါဖြစ်တော့မယ်။
ဒါတောင် ထောင့်ကပ်နေလို့တဲ့ အတင်းဆွဲနေသေးတာ။
လက်တစ်ဖက်ထဲနဲ့စတီယာတိုင်ကို ကိုင်ထားပြီး နောက်တဖက်က အလယ်ကတန်းပေါ်တင်ထားကာ ချယ်ယောင်းကိုဖက်ဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်နေသလိုမျိုး သူ့ပုံကြောင့် တည့်တည့်ရော ဘယ်သူကထိုင်ရဲပါ့မလဲ။
ဂျယ်ဟီးတို့ဆီရောက်တော့
အကုန်လုံးထွက်ကြိုတယ်။
''ရောက်ကြပြီလား လာ လာ အထဲဝင်''
ဂျယ်ဟီးခေါ်လို့ ချယ်ယောင်းအထဲကိုပါသွားပေမယ့်
သူက ချယ်ယောင်းအဝတ်အိတ်ကို အတင်းယူပြီး သူသယ်လာတယ်။
နာဟီးတို့နဲ့ နောက်မှကျန်ခဲ့တာကြောင့်
ငြင်းချိန်တောင်မရလိုက်ဘူး။
''ညက မိုးအရမ်းသည်းတော့စိတ်ပူနေတာ
အဆင်ရောပြေကြလား
ဘာဒါကတော့ နာဟီးကိုလှမ်းပြောတယ်
တည်းခိုခန်းမှာညအိပ်မယ်လို့''
''အင်း လမ်းပြင်နေလို့
လမ်းလွဲကမောင်းရတာ
မိုးလည်းအရမ်းသည်းတော့
နားလိုက်ရတယ်''
''အင်းပါ အင်းပါ
လာ ငါ့အမေက နင့်ကိုမတွေ့တာကြာလို့တဲ့''
အထဲဝင်တော့
''သမီး ချယ်ယောင်းလေး
လာ မတွေ့တာကြာပြီကွယ်
သတင်းမှာပဲကြည့်နေရတာ
အန်တီ့သမီးလေးပိုချောလာတယ်''
''အန်တီက ပိုချောလာတာပါနော်
မမရော်''
''မမတို့အပြင်ခဏထွက်သွားတယ်
ခဏနေ ပြန်လာလိမ့်မယ်''
''တစ်ညအိပ်ခဲ့ရသေးတာဆို''
ညအိပ်တာပဲဖြေနေရတော့
လူက မလုံမလဲ။
ကျောကပဲ ယားသလိုလို
နှုတ်ခမ်းကပဲ ပူသလိုလို။
မုန်းစရာဟိုလူကတော့ အပြင်မှာဟီးဟီးဟားဟားနဲ့ ဘာတွေအူမြူးနေမှန်းမသိ။
ချစ်တယ်တဲ့
အဲ့လောက်လွယ်လွယ်ပြောထွက်တာလား။
ယောင်္ကျားတွေများမကောင်းဘူးလို့ပြောရအောင်လည်း ဒင်းကမိန်းမ..
ဖောက်ပြန်ဖို့ကြံစည်နေတာပေါ့လေ။
သူလုပ်ချင်တာလုပ်ဖို့ပဲသိတယ်။
တဖက်လူခံစားချက်ကိုထည့်မတွေးပေးဘူးလား။
အဲ့လောက်ပျော်ချင်ရင်လည်း
ကျောင်းမှာ သူ့ကိုကြိုက်နေတဲ့ကောင်မလေးတွေထဲက ရွေးကြိုက်ပါလား။
မနက်ကဆိုလည်း နမ်းနေပုံက အူတွေအသဲတွေပါ ပြုတ်ထွက်ပြီထင်နေတာ။
ဘယ်လိုအနမ်းက အဲ့လောက်တောင် ပြင်းထန်လို့လဲ။
''သွားရအောင်''
အနားကပ်လာပြီး သွားရအောင်ဆိုတော့
လန့်သွားတာအမှန်။
လူပုံအလယ်မှာလေ။
''သြော် ချယ်ယောင်းရေ
ဒီဘက်အိမ်က အခန်းက
ဘွိုင်လာပျက်နေလို့
ဟိုဘက်အိမ်မှာ ပြင်ဆင်ထားတယ်''
ဂျယ်ဟီးတို့က ခြံတစ်ခြံထဲမှာ အိမ်နှစ်အိမ်ဆောက်ထားတဲ့ပုံစံလေး။
သူနဲ့သပ်သပ်တစ်အိမ်နေရမှာလား။
ဒုက္ခတော့များပြီ။
ဘယ်လိုငြင်းရမလဲကြံနေတုန်း
ဂျယ်ဟီးအမေက
''အားနာလိုက်တာသမီးရယ်
ဒါပေမယ့် ဟိုဘက်အိမ်လည်း သေချာပြင်ထားတာပါ
အေးအေးဆေးဆေးလည်းရှိတယ်
ဒီဘက်ကမှလူများလို့ ဆူညံနေသေး
ဟိုဘက်မှာ သမီးတို့နှစ်ယောက်ပဲရှိမှာ''
ဘာဒါကဝင်ပြောတယ်။
''အားနာစရာမလိုပါဘူး အန်တီရယ်
သူစိမ်းတွေမှမဟုတ်တာ
တကူးတက လုပ်ပေးနေရတာတောင် အားနာနေပြီ''
အမယ် သူက ဝင်ပြောတော့
ဒီက ဘယ်လိုငြင်းဦးမလဲ
ကျမက ငြင်းလိုက်ရင် သူစိမ်းဖြစ်သွားဦးမယ်။
''ပစ္စည်းတွေသွားထားရအောင်လေ''
သူပဲသိ သူပဲတတ်
သူပဲဦးဆောင်။
နာဟီးက ဟိုဘက်အိမ်ကိုလိုက်ပို့တယ်။
တစ်ခြံထဲဆိုပေမယ့် ခြံကကျယ်တော့ နည်းနည်းတော့လှမ်းတယ်။
''နာဟီးတို့လည်း လာအိပ်ပါလား
နှစ်ယောက်ထဲဆိုပျင်းစရာကြီး''
စကားစကြည့်တော့
''အခန်းက တစ်ခန်းပဲရှိတာ မမရေ
နာဟီးတို့လည်း လာအိပ်ချင်ပါတယ်
မမအဆင်မပြေရင်
အိုမားကိုပြောပေးမယ်လေ''
''အာ ရတယ် ရတယ် အဆင်ပြေတယ်''
ကျေးဇူးရှင်က ဟိုဘက်လှည့်ပြီး ပြုံးတယ်။
မငြင်းရဲတာ သူသိတယ်လေ။
တကယ်ပါပဲ။
.........
တစ်အိမ်ထဲနေရမယ်တဲ့။
ဒါကတော့ ဘာဒါပြောထားတာမဟုတ်ပါ။
နာဟီးက စေတနာပိုပြီး ရအောင်တိုက်တွန်းပေးထားတာ။
ဘွိုင်လာကလည်း ပျက်တယ်လို့သူပဲပြောလိုက်တာတဲ့လေ။
''ဟဲ့ ငါက နင်တို့ညအိပ်ခဲ့မယ်မှန်းမသိလို့ အဲ့လိုလုပ်လိုက်တာ''
''အင်း''
''အခြေအနေဘယ်လိုလဲ''
''ဘာမှမလုပ်ရသေးဘူး ငိုတော့မယ်''
''ဟဲ့ ဘာလုပ်ချင်လို့လဲ နင်က
proposeလုပ်ပြီးပြီလား
ပြန်ချစ်လား
ချစ်သူတွေဖြစ်လားမေးတာ''
မသိဘူးလေ။
သူ့မှာက ပြောင်းပြန်သွားနေရတဲ့လူဆိုတော့
သူများတွေ စတွေ့ သဘောကျ ချစ်ရေးဆို
ပြန်ကြိုက် တွဲ အတူနေ။
သူ့မှာက
အတူနေ
ပြီးမှ မိတ်ဆက်
သွားနမ်း
ပြီးမှ သဘောကျတာသိ
အတင်းဖက်အိပ်
ပြီးမှ ချစ်ရေးဆို
တော်တော်တော့ ဟုတ်နေပြီ။
အခုလည်းတစ်အိမ်ထဲမနေချင်လို့ နာဟီးကို စည်းရုံးနေတယ်။
နာဟီးက သူ့အကြံဆိုတော့ အပျက်မခံနိုင်ဖြစ်နေတာလေ။
တကယ်တော့ ရောက်စကတည်းက သူပြောပြီးပြီ။
တစ်ညထပ်အိပ်ရရင် ငိုတော့မယ့်အကြောင်းကို။
ဒါရိုက်တာမက မရပါဘူး။
ငိုသွားရင် ဘာဒါညံ့လို့ပါတဲ့။
အိမ်အသေးမှာ ပစ္စည်းတွေထားပေမယ့်
လူတွေက အိမ်ကြီးမှာပဲ စုနေကြတာမို့လို့
သူတို့လည်း ဟိုဘက်အိမ်မှာပဲ သွားနေဖြစ်တယ်။
''ချယ်ယောင်း
နင့်ကို အမေက ရည်းစားရှိလားမေးနေတာ''
''ဟုတ်လား''
''အင်း သူ့တူဝမ်းကွဲနဲ့ပေးစားချင်လို့တဲ့''
''အန်တီကတော့လေ''
''အန်တီကတော့လေ မလုပ်နဲ့
အတည်ပြောနေတာ သူက
နင်ရော ဘယ်လိုသဘောရလဲ''
''အဲ့လူကိုမြင်ဖူးလို့လား''
ပြန်ပြောဖို့ ချယ်ယောင်းပါးစပ်ဟရုံရှိသေးတယ်။
ပါလေရာ အီဘာဒါက ဝင်မေးတယ်။
မမြင်ဖူးပဲ လက်မခံနဲ့ပေါ့ သူပြောချင်တာက။
''မမြင်ဖူးလည်း ဂျယ်ဟီးအကိုဆိုရင်
လူကောင်းဆိုတာသေချာတယ်''
''ကောင်းချင်လည်း ဇွတ်ပဲနော် မမက''
''မဟုတ်ဘူး ဘာဒါရဲ့ အစ်မအကိုက တကယ်
စိတ်ကောင်းတာ
ချယ်ယောင်းနဲ့လိုက်ဖက်နေမှာပဲ
သိလား နင်တွေ့ကြည့် ချယ်ယောင်း''
''အင်း တွေ့ကြည့်မယ်လေ''
တွေ့ကြည့်မယ်တဲ့။
ဒါသက်သက် သူ့ကိုရွဲ့နေတာမဟုတ်ဘူးလား။
မဟုတ်ပါဘူး တကယ်လက်ခံချင်တာလည်းဖြစ်နိုင်တာပဲ..
သြော် မြင်တောင်မမြင်ဖူးသေးတဲ့ဘဲကို သဝန်တိုရပြန်ပြီ။
''ညနေသူလာမှာ
အဲ့တော့မှ မိတ်ဆက်ပေးမယ်''
''omm
ချောလား''
အမယ် ချောလားသိချင်နေသေးတယ်။
ပတ်ချယ်ယောင်းတို့အတင့်ရဲတာ။
''ငါ့အကိုဆိုတော့ သဘောပေါက်လိုက်''
ဝမ်းကွဲအကိုဆိုတိုင်းကောင်းရောလား။
ကိုယ့်အမျိုးထဲဆို ဆိုးတဲ့အကိုတွေများ ပုံလို့။
ညနေတော့ ဘာဒါ နာဟီးတို့နဲ့စကားပြောနေတုန်း ဟိုဘက်အိမ်ကိုပြန်ပြီး ရေချိုးတယ်ထင်တယ်။
ခဏလေးပျောက်သွားပြီး ပြန်ပေါ်လာတော့
ရေချိုးပြီးစ နုနုသစ်သစ်လေး။
ဘောင်းဘီရှည်မီးခိုးရောင်ဖျော့ဖျော့နဲ့ အဖြူရောင်တီရှပ်ကိုဝတ်ထားတယ်။
ဆံပင်ကတော့ ဘေးတစ်စောင်းကျစ်ဆံမြီးကျစ်ထားတယ်။
လည်ဂုတ်သားဝင်းဝင်းလေးကပေါ်လို့
ပြေးငုံချင်စရာ..
ဘာလဲ ဟိုလူလာမယ်ဆိုလို့အလှပြင်ထားတာလား။
လူငယ်တွေချည်းပဲ
လသာဆောင်ထုတ်ထားတဲ့နေရာမှာ စုထိုင်ပြီး ဝိုင်သောက်နေကြတာ။
''ဟယ် အစ်ကို
လာ လာ''
လာပါပြီ မျှော်နေကြတဲ့ကိုယ်တော်ချော။
အမယ် ဆံပင်ကို နားနောက်သပ်ပြီးပို့ပြီးမှ လှည့်ကြည့်တာနော် ပတ်ချယ်ယောင်းက။
လာလို့ပြောပြီး မမဂျယ်ဟီးက မမဘေးမှာထိုင်နေတဲ့ ဘာဒါကိုဖယ်ပေးစေချင်ပုံပေါ်ပေမယ့်
မသိသလိုပဲ ဆက်ထိုင်နေလိုက်တယ်။
လွတ်နေတဲ့ခုံတွေမှ အများကြီး။
သွားထိုင်။
''ဂျယ်ဟီးရေ နင့်မမတို့နှစ်ယောက်ကို လွှတ်လိုက်ဦး''
မမဂျယ်ဟီးအမေက အိမ်ထဲကလှမ်းခေါ်တယ်။
ဒါပေမယ့် မမကြီးတို့မှမရှိတာလေ။
''အိုမား မမတို့ အိမ်အပေါ်ထပ်မှာ''
''ဟဲ့ အဲ့မှာထိုင်နေတာ မဟုတ်လား''
''မရှိပါဘူး''
ပြောပြီး အကုန်လုံးလှည့်ကြည့်ကြတော့
အန်တီက ဘာဒါနဲ့မမနဲ့ကိုကြည့်ပြီးပြောနေတာ။
''သြော် ချယ်ယောင်းနဲ့ဘာဒါလား
ဆင်တူဝတ်ထားလို့ ဝန်ဟီးတို့လင်မယားမှတ်လို့
အေး အေး စကားဆက်ပြောကြ
အပေါ်ထပ်သွားခေါ်လိုက်မယ်''
အန်တီပြောမှ ငုံ့ကြည့်မိကြတယ်။
ဘာဒါက ရေမချိုးရသေးဘူး။
မနက်ကဝတ်လာတဲ့အတိုင်း အဖြူရောင်ရှပ်လက်ရှည်ကို လက်ခေါ်ဝတ်ထားပြီး
ဘောင်းဘီရှည်အနက်ရောင်နဲ့။
မမက ခုနက တီရှပ်အဖြူဝတ်လာတော့ တူသလိုဖြစ်နေတာ။
ဒါပေမယ့်လည်း လင်မယားလို့ထင်သွားတဲ့အန်တီ့ကို ကျေးဇူးတင်လို့မဆုံး။
ရှက်အမ်းအမ်းဖြစ်သွားတဲ့ မမမျက်နှာလေးကို သတိထားမိတယ်။
ဘာဒါ့ဘေးက နာဟီးကတော့
ဘာဒါ့ခြေဖျားကို လာခတ်ပြီး တိုးတိုးကပ်ပြောတယ်။
''ငါ့အမေကတော့ ပို့ပြီ''
''ချယ်ယောင်း ဒါ ငါ့အကိုလေ''
မမဂျယ်ဟီးကတော့ အကူအညီကိုမဖြစ်ဘူး။
သူ့အကိုနဲ့အတင်းအောင်သွယ်နေတော့တာ
အားလုံးစကားပြောပြီး အသီးသီးထွက်သွားလည်း
မမနဲ့ဟိုလူက စကားပြောကျန်ခဲ့တယ်။
အဲ့လူကလည်း သတင်းထောက်ဝါသနာပါတယ်တဲ့။
မယုံပါဘူး
ဆော်လိုက်နည်းဟောင်းကြီး။
ပြီးတော့ ဖြစ်ချင်တော့ မမတို့မြို့လေးကိုလည်း ရောက်ဖူးနေပြန်ရော..
အဲ့မြို့မှာလည်း သူငယ်ချင်းရှိနေပြန်ရော..
သူ့သူငယ်ချင်းကိုလည်း မမက သိနေပြန်ရော..
ဟွန်း တော်တော်ပြောစရာပေါနေတယ်။
အဲ့လူက ဒီည အိမ်မပြန်တော့ဘူးလား။
ဘာဒါ ဟိုဘက်အိမ်ကိုပြန်ပြီးရေချိုးလိုက်တယ်။
ရေချိုးရင်းလည်း စိတ်က တနုံ့နုံ့။
အပြင်မှာအေးနေတာကို
အဲ့လောက်ကြာအောင်
ဘာလုပ်နေတာလဲ။
ရေချိုး အဝတ်အစားလဲပြီး အတော်ကြာမှ ပြန်လာတော့တယ်။
''ပြန်လာသေးတယ်ပေါ့''
''ဘာကိုလဲ''
''တစ်ခါထဲ လိုက်သွားပြီထင်တာ''
''လိုက်သွားတော့ရော မင်းအပူပါလား''
''မပါရင် ပါအောင်လုပ်လိုက်ရမလား''
''ရမ်းကားဖို့ပဲ စိတ်ကူးမနေနဲ့
မင်းနဲ့သူများတွေနဲ့ အဲဒါကွာတာပဲ သိလား''
''အဲ့လူလိုပုံစံပဲကြိုက်တာလား
လိုက်နေတုန်းခဏလုပ်ပြနေတာနော် မယုံနဲ့''
''လူတိုင်းကိုယုံနေတာမဟုတ်ဘူး
မင်းကိုလည်း မယုံဘူး''
''ဟာာ ဘာမယုံစရာရှိလို့လဲ''
''တော်ပြီ မပြောချင်တော့ဘူး အေးအေးဆေးဆေးအိပ်ရအောင်''
''မဟုတ်ဘူး ပြော''
''အီဘာဒါ
တော်တော့ တို့ပင်ပန်းနေပြီ''
''ဘာလို့မယုံတာလဲလို့''
''မင်းလေ ချစ်သူရှိပြီးတော့
ဒီလိုပရောပရည်လာလုပ်နေတာလေ
အနားကပ်တိုင်း.. ကျစ် တော်ပြီ
မပြောချင်တော့ဘူး
နောက်မလုပ်ရင် ရပြီ''
''သြော် ချစ်သူရှိလို့လား''
ဘာဒါ ထိုင်နေရာက ထလိုက်ပြီး
မမရပ်နေတဲ့အနားကပ်သွားတော့
နောက်ဆုတ်သွားတယ်။
အခန်းထောင့်မှာကပ်သွားတော့မှ
နံရံမှာလက်ထောက်ပြီး ငုံ့ကြည့်လိုက်တယ်။
''ချစ်သူမရှိဘူးဆိုရင်ရော်..''
ရန်ဖြစ်ချင်စိတ်အပြည့်ရှိတဲ့မျက်ဝန်းနက်နက်လေးတွေနဲ့ မော့ကြည့်တယ်။
''ဘာမရှိဘူးလဲ
ဟိုရက်က တွေ့တာ မင်းကောင်လေးမလား''
''ဟင် ဂျူဟျော့ကို မြင်ခဲ့တာလား''
''ဟုတ်နေတာပဲ ဖယ် လွှတ်
မထိနဲ့''
''ပြတ်သွားပြီ သူနဲ့''
''ဘာ''
''ဖြတ်လိုက်ပြီ
မမကို သဘောကျနေတာမို့လို့
သူ့ကိုလည်းပြောလိုက်ပြီ''
အံ့သြတကြီးပွင့်ဟသွားတဲ့နှုတ်ခမ်းလေးက အသဲယားစရာ။
''ချစ်သူမရှိရင် နမ်းလို့ရပြီလား''
''မရပါဘူး
ဘာဆိုင်လို့လဲ''
''ခုနကပြောတော့
ချစ်သူရှိရဲ့နဲ့နမ်းလို့ဆို''
''တီတီ တီ..''
အရေးထဲ မမဖုန်းမြည်လာတော့
''ဟဲလို..''
ထွက်ပြေးဖို့အကြောင်းအရာရသွားသလို အပြေးအလွှားဖုန်းကိုင်တယ်။
''ဟဲလို ချယ်ယောင်း
ကိုယ်ပါ
ဂျယ်ဟီးအကို''
''သြော် အကို ဟုတ်ကဲ့''
အသံက။
သူ့ကိုအော်နေတဲ့အသံနဲ့တခြားစီ။
အပြင်ထွက်သွားပြီး
ဖုန်းပြောနေပြန်တယ်။
လူက တော်တော်ပေါက်နေပြီ။
အခုမှတွေ့တဲ့လူကို အဲ့လောက်ရင်းနှီးပြနေစရာလိုလို့လား။
......
ဂျယ်ဟီးအကိုက သတင်းထောက်ဝါသနာပါတယ်တဲ့။
ပြီးတော့
Reporterနဲ့ပက်သက်တဲ့scorlarshipအကြောင်းဆက်စပ်မိရင်း
ချယ်ယောင်းလည်းစိတ်ဝင်စားတာနဲ့
သူသေချာပြန်မေးပေးမယ်ပြောနေတာ။
ချယ်ယောင်းက ကျောထောက်နောက်ခံမရှိတော့
ကိုယ့်ဒူးကိုယ်ချွန်ကြိုးစားရင်း တက်လာရတာကြောင့် အလုပ်မှာလည်း သူများထက်ပိုကြိုးစားရတယ်။
ရာထူးတိုးဖို့ဆိုတာ ကျောင်းကောင်းကောင်းတက်ထားမှ ဖြစ်နိုင်တာမို့လို့
ကျောင်းတော့ ဆက်တက်မယ်စိတ်ကူးတယ်။
ဖုန်းချလိုက်ပြီး အိမ်ထဲပြန်ဝင်တော့
စူပုတ်နေတဲ့ဘာဒါ့ကိုမြင်လိုက်ရတယ်။
သူတကယ် သူ့ကောင်လေးကိုဖြတ်လိုက်တာလား။
ချယ်ယောင်းအတွက်လေ။
အို သူ့ဘာသာဖြတ်ဖြတ်မဖြတ်ဖြတ် မဖြစ်သေးပါဘူး။
ပြီးတော့ ဘယ်သူနဲ့အိပ်ထားပြီးမှန်းမသိတဲ့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း အားတင်းထားပေမယ့်
သူနဲ့ပက်သက်ရမယ်ဆို သိမ်ငယ်မိတယ်။
ဘာကြောင့်ရယ်လို့မပြောတတ်ပေမယ့်
ကိုယ်တိုင်က ကိုယ့်ကိုကိုယ်အစစအရာရာနိမ့်ကျနေသလိုခံစားရပြီး
သူ့ကိုလည်း ဒီထက်နီးမလာစေချင်တော့ဘူး။
''ဘာတဲ့လဲ''
''မင်းနဲ့ဘာဆိုင်လဲ''
''ပတ်ချယ်ယောင်း''
''အဲလိုခေါ်စရာလား
မင်းလည်းကြီးတယ်လို့ပြောထားတယ်လေ''
''ကြီးလည်းခေါ်ချင်လို့ခေါ်တယ် ဘာဖြစ်လဲ''
''တီတီ..တီ''
ဘာဒါ့ဖုန်းဝင်လာတာ။
ဖြစ်ချင်တော့
သူ့ကောင်လေး
''အင်း ပြော''
''အင်း Professor ဂျန်ဖုန်းနံပါတ်လေး ပို့ပေးပါဦး ဘာဒါရေ
နာဟီးဖုန်းလည်းခေါ်မရလို့''
''အင်း ဂျူဟျော့ အခုပို့ပေးမယ်''
ဘာကိစ္စလဲတောင်မမေးလိုက်နိုင်
အမြန်ပို့ပြီး
ပြန်လှည့်လိုက်တော့
ကစားပွဲက ပြောင်းပြန်ဖြစ်သွားပြီ။
''ပြတ်ပြီဆို''
''ဟုတ်တယ်
အခုက မေးစရာရှိလို့''
''ကောင်းသားပဲ
exနဲ့အဆင်ပြေတော့
အကူအညီရတာပေါ့''
''ဟင်''
''တို့လည်းကြိုးစားကြည့်ရမယ်''
ပြောပြီး အိပ်ယာနားလျှောက်သွားလိုက်တော့
နောက်ကနေလိုက်လာပြီးဆွဲလှည့်ပြီး ဖက်တယ်။
''မရဘူးနော် အဲ့ကောင်နဲ့တော့''
ပြောပြီး နှုတ်ခမ်းတွေဆီ စပြီးကျူးကျော်လာတယ်။
အဲကောင်နဲ့မရဘူးဆိုတော့
ဘယ်ကောင်နဲ့ရလို့လဲ။
သူ့နှုတ်ခမ်းဆီက ဝိုင်နံ့သင်းသင်းကိုရတယ်။
အနမ်းတွေက ပိုချိုနေသလိုပဲ။
ဒါပေမယ့် ငြင်းရမယ်။
ရင်ဘတ်ကိုတွန်းပေမယ့်
ဒီတခါတော့ လွှတ်မပေးပါ။
ခါးကိုဆွဲပွေ့ထားလိုက်တာ
အောက်က ခြေထောက်က ကြမ်းပြင်နဲ့လွတ်ချင်ချင်။
လျှာဖျားတွေ တိုးဝင်လာခဲ့ပြီး
ချယ်ယောင်းလျှာကို သူ့ခံတွင်းထဲရောက်အောင်စုပ်ယူတယ်။
သန်မာတဲ့သူ့လျှာကြောင့်
တကိုယ်လုံးအားမရှိသလိုခံစားလာရပြီး
ရွေ့လျားနေတဲ့ လက်တွေကြောင့်လည်း ရင်တွေဝုန်းဒိုင်းကျဲခုန်နေပြီ။
ကောင်လေးနဲ့ပြတ်သွားတာတော့ တကယ်ဟုတ်မှာပါနော်..
ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်ပြီး
အပေါ်ကမိုးကာ နှုတ်ခမ်းကို ဖိနမ်းပြန်တယ်။
ပေါင်ကြားထဲထောက်ထားတဲ့ သူ့ဒူးတစ်ဖက်က အနည်းငယ်အပေါ်တက်ကာ တခုခုကို လာထိတာကြောင့်
လူက တွန့်ခနဲ။
လည်တိုင်ဆီ ငုံ့နမ်းနေပြီး
လက်တစ်ဖက်က အင်္ကျီပေါ်ကပဲ
ရင်သားပေါ်ရောက်လာတယ်။
''အရာပေါ်အောင်မလုပ်နဲ့''
ပြုံးပြီးမော့ကြည့်တယ်
''လူမမြင်တဲ့နေရာမှာဆိုရင်တော့ အဆင်ပြေတယ်မလား''
(Warning
အရိုတလိုင်းပဲ ကြိုက်သူများ
ဆက်မဖတ်လို့ရပါတယ်နော်
အမှောင်ကမ္ဘာထဲ ခဏသွားပါရစေ)
အဲ့အကြည့်ကြောင့် လူက အငွေ့ပျံသွားပြီတောင်ထင်လိုက်တယ်။
တော်တော့ အိပ်ရအောင်''
''မရတော့ဘူး ဒီညတော့''
ပြောပြီး
တီရှပ်ထဲလက်ထည့်လိုက်ပြီး
နှုတ်ခမ်းတွေဆီ ပြန်နမ်းတယ်။
ဘယ်ဆီ စိတ်ရောက်ရမှန်းမသိဖြစ်နေချိန်မှာ
အင်္ကျီထဲက လက်က braအောက်ကို တိုးဝင်ပြီး
ရင်အုံလုံးဝန်းဝန်းကို ပွတ်သပ်ဆုတ်နယ်တယ်။
''အ့ နာတယ်''
နာတယ်ပြောမှ
တီရှပ်အင်္ကျီကိုဆွဲချွတ်ပြီး braချိတ်ကို ဖြုတ်ပစ်တဲ့သူကြောင့်
မျက်နှာထားစရာနေရာမရှိ။
''လှလိုက်တာ မမရယ်''
ပြောပြီး ငုံ့ကျလာတဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေက ဒီတခါ ချယ်ယောင်းနှုတ်ခမ်းဆီရောက်မလာတော့ပါ။
ဖွဖွလေးစုပ်ယူနေတာကိုက
ကြက်သီးဖြန်းဖြန်းထစေပြီး
ရင်သားတွေနာလာပေမယ့်
ထပ်ပြီး ငြင်းမိလား မငြင်းမိလားမသေချာ။
တစ်လှည့်စီနားခိုရင်း အတော်ကြာစို့နေပြီးမှ
သူ့လက်တွေက ပင်တီအပြင်က ပွတ်သပ်နေတယ်။
''ဟင့်အင်း ဘာဒါ တော်တော့''
တော်တော့လို့ပြောရင် ပိုဆိုးလာတတ်တာလေ။
ဘေးကိုအတွန်းခံလိုက်ရတဲ့ပင်တီလေးက
ချယ်ယောင်းကိုလှောင်နေသယောင်။
ဘောင်းဘီကို လွယ်လွယ်ကူကူပဲဆွဲချွတ်ပြီး
အောက်ကိုလျှောဆင်းသွားတဲ့ဘာဒါက
မသိရင် ဒါပထမဆုံးမဟုတ်သလိုပဲ
ကျွမ်းကျင်စွာ။
သူ့တခြားမိန်းကလေးနဲ့အိပ်ဖူးသေးတာလား..
အတွေးတွေက မဆုံးလိုက်..
''အ့..''
သူ့ခေါင်းကိုလှမ်းကိုင်လိုက်ချင်ပေမယ့်
အိပ်ရာခင်းစကို ဆွဲဆုတ်ထားလိုက်ရတယ်။
စိုစွတ်ပူနွေးနေသောလျှာရဲ့အပေါ်အောက်လှုပ်ရှားနေမှုကြောင့် အကျယ်ကြီးအော်ညည်းမိတော့မတတ်။
တချက်တချက် ကိုက်ဆွဲပြီး
လျှာဖျားကိုလိပ်ကာ အထဲကို ထိုးထည့်နေတယ်။
ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဆွဲမလိုက်တာကြောင့်
ယောင်ယမ်းပြီး ငုံ့ကြည့်မိတော့
သူ့လျှာဖျားရဲရဲနဲ့ ချယ်ယောင်းမျက်ဝန်းတွေဆီလှမ်းကြည့်နေတဲ့ သူ့အကြည့်တွေကြောင့်
လူက ပျော့ခွေသွားတယ်။
''ဘာဒါ..''
တော်တော့လို့ပြောချင်ပေမယ့်
မပြောရဲ။
နာမည်ပဲခေါ်မိတော့လည်း
သူက ပိုပြီးစိတ်ပါသွားပုံရတယ်။
ရုတ်တရက်ထလာပြီး
ရင်သားတွေဆီမှောက်ချလိုက်တော့
နို့တွေဆီ ရန်ပြန်ရှာပြန်ထင်လိုက်တုန်း
အောက်က တစ်ရစ်ချင်းတိုးဝင်တာကို ခံစားလိုက်ရတယ်။
''အ့ အာ့ နာ..နာတယ်.နာတယ်လို့''
''တစ်ချောင်းထဲကို''
''တော်တော့''
''ဟော လက်နှစ်ဆစ်လောက်နဲ့အော်နေတာ
ဟိုဘက်အိမ်ကတောင်ကြားတော့မယ်''
''အ့ ..ဘာဒါ နာတယ်လို့ တကယ်ပြောတာ''
ရင်သားဆီငုံ့စို့လိုက်ပြီး
အောက်က ထပ်ပြီးတိုးဝင်လာမှုက
သူပြောတဲ့တစ်ချောင်းထက် ပိုသွားပြီမှန်းသိလိုက်တယ်။
ချယ်ယောင်း အရင်ညတစ်ညကို ပြန်မှတ်မိလိုက်တယ်။
လူကိုမသိတော့ပေမယ့်
အနံ့။
ဘာဒါနဲ့ဘာလို့တူနေတာလဲ..။
မြန်ဆန်လာတော့
အရှိန်နဲ့အတူ
အပေါ်အောက်ရွေ့နေတဲ့ကိုယ်လုံးကို သူကပဲ
ခြယ်လှယ်နေတယ်။
သူ့ကိုယ်မှာလည်း အဝတ်မရှိတော့တာသိလိုက်တယ်။
အဆုံးထိဝင်ရောက်လာတဲ့ သူ့လက်ချောင်းတွေရဲ့အရှည်ကိုခန့်မှန်းဖို့ကြိုးစားပေမယ့်
ဦးနှောက်ကို အလုပ်လုပ်ခွင့်မပြု။
သာယာမှုဟော်မုန်းတွေ အဆမတန်ထုတ်လွှတ်ပေးနေပြီး အော်ဟစ်နေမိတာ သာယာလို့လား နာလို့လားတောင်မသိတော့ဘူး...။
စအိပ်ကတည်းက သူ့ရင်ခွင်ထဲ အိပ်လိုက်ရတဲ့ ညပါ။
နွေးနေပေမယ့်
အပျိုမဟုတ်တာ သူသိသွားမှာပဲလို့ပဲ
ထပ်ခါထပ်ခါတွေးနေမိတော့တယ်....။
ကဲ တော်ရုံပဲ မှောင်ပေးလိုက်တယ်နော်🌚
ချစ်တဲ့
သာသာ💙🌊
(ဒီနေ့အရှည်ကြီးရေးပေးထားတယ်
လက်ညောင်းသွားလို့
မန့်တွေရော voteရော အများကြီးမျှော်နေမယ်😅)
Zawgyi
ႏွစ္ေယာက္လုံးကုတင္ေပၚပက္လက္လွဲေနေပမယ့္
ကုတင္ဟိုဘက္အစနဲ႕ဒီဘက္အစ။
ေျပာရရင္ သူမကို
ကေလးသုံးေယာက္ေလာက္ေမြးေအာင္လုပ္ၿပီး ၾကားမွာ ကေလးေတြပါဝင္အိပ္လို႔ရတယ္။
ဥပမာေျပာျပတာပါ။
တစ္ေယာက္ခန္းတစ္ခန္းက်န္တာက ပိုအဆင္ေျပမွာ..
ႏွစ္ေယာက္ခန္းကုတင္ေတြက က်ယ္လြန္းတာပဲ။
လူႏွစ္ေယာက္အိပ္႐ုံပဲကို ဒီေလာက္က်ယ္စရာလို႔လို႔လား..
အျပင္မွာမိုးက သည္းသည္းမည္းမည္း႐ြာေနတုန္း။
တကယ္ေတာ့ မိုးေလဝသက ေၾကညာထားေပမယ့္
ဒီေလာက္ဆိုးမယ္လို႔မထင္ထားဘူး။
လွ်ပ္စီးလက္တာျမင္တာနဲ႕
ေစာင္ေအာင္ဝင္သြားတဲ့သူမက
မိုးခ်ဳန္းေတာ့ ေစာင္ထဲက ေအာ္ေနေသးတယ္။
အခန္းေတြက အသံမလုံဘူး။
ေသစမ္း။
''မမ လာ''
ေခၚၿပီး အနားေရာက္ေအာင္ဆြဲခ်င္သြားတယ္။
ေၾသာ္ ေက်းဇူးရွင္ မိုးႀကိဳး။
မိုးႀကိဳးမ်ားမ်ားပစ္ေပးပါ ဘုရားသခင္။
''လာအိပ္ရေအာင္''
''ဟင့္အင္း''
''လာပါ
မိုးက တစ္ညလုံး႐ြာမွာ
ဒီအခန္းေတြက အသံမလုံဘူး
တစ္ညလုံးထိုင္ေၾကာက္ေနေတာ့မလို႔လား
ဘာမွမလုပ္ဘူး လာ''
အနည္းငယ္ေတာ့ ေစာဒကတက္ခ်င္ပုံရေပမယ့္ မိုးႀကိဳးထပ္ပစ္မွာလည္း ေၾကာက္ေနေသးပုံရတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဆရာမႀကီးက တစ္ညလုံးတင္းခံၿပီး ရင္ခြင္ထဲလုံးဝမဝင္ပဲ တင္းခံၿပီးအိပ္တယ္။
အင္းပါ
လုပ္ေပါ့
သူ႕မွာေတာ့
ႏွစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္ဆိုေတာ့ သာယာၿပီထင္တာ။
စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႕ႀကိတ္မွိတ္အိပ္ရတယ္။
ဘာဒါလည္တိုင္ဆီကို ဝင္သက္ထြက္သက္ေလးေတြရိုက္ခတ္လို႔ တေရးနိုးလာတယ္။
မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လုံးကုတင္အလယ္မွာစုေနတာ။
တိတ်တိတ်လေးခေါင်းက်ိုမပြီး လက္ေမာင္းေပၚတင္လိုက္တယ္။
ဘာမွမလုပ္ရပဲ ညႀကီး ရင္ခြင္ထဲထည့္ထားရတာ ဘယ္ေလာက္ဆိုးေၾကာင္း သူမကေတာ့ သိမယ္မထင္။
မမကမိုးချုန်းသံက်ိုလန့်ပုံပေါ်ပေမယ့်
သူ႕ကို ပိုလန့္ပုံရတယ္။
သူ႕လက္ေမာင္းကို ေခါင္းအုံးထားေပမယ့္
ကိုယ္ခႏၶာခ်င္းေတာ့ ခပ္ခြာခြာ။
ဒါေပမယ့္ ဘာဒါ့အကၤ်ီအဖ်ားစေလးကိုေတာ့ ဆုတ္ကိုင္လို႔။
ကိုယ္ခ်င္းနည္းနည္းကြာေနတာေၾကာင့္
ခါးကိုဖက္ၿပီးဆြဲၿပီး ကပ္လိုက္တယ္။
ႏူးညံ့အိေထြးတဲ့ကိုယ္လုံးေလးဆီက အနံ႕ေမႊးေမႊးေလးေၾကာင့္ ျပန္ေတာင္အိပ္ေပ်ာ္ပါ့မလား။
ေသြးခုန္ႏႈန္းေတြျမန္ေနပါတယ္ဆိုမွ မမကသူ႕ေက်ာကိုျပန္ဖက္ေတာ့ပိုဆိုး။
ရင္ဘတ္နားက ႏူးႏူးညံ့ညံ့အိအိေထြးေထြးအထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ေအးစိမ့္ေနတဲ့အခန္းထဲေခြၽးျပန္ခ်င္လာတယ္။
ႏွစ္ေယာက္သားဖက္ရင္း တစ္ေယာက္ေပါင္ၾကားထဲ တစ္ေယာက္က ဒူးတစ္ဖက္ေကြးထားသလိုျဖစ္ေနေတာ့
စိတ္က ေပါင္ဆီေရာက္လိုက္ ရင္ဘတ္နားေရာက္လိုက္
ငုံ႕ၾကည့္ရင္ျမင္ေနရတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးဆီေရာက္လိုက္..
ဒုကၡမ်ားလိုက္တာ..
.........
ခ်ယ္ေယာင္းနိုးလာေတာ့ ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ သူ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ သူ႕လက္ေမာင္းမွာေခါင္းအုံးလို႔။
မ်က္လုံးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း သူ႕မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာျမင္ရေတာ့ ရင္ထဲက ဒုတ္ကနဲ။
ပတ္ခ်ယ္ေယာင္း
အသိစိတ္ကပ္ဦး။
ထခ်င္ေပမယ့္ နိုးသြားမွာလည္းေၾကာက္တယ္။
ေစာေသးတယ္ေလ။
သူအရင္နိုးမွ ျဖစ္မယ္။
မဟုတ္ရင္ ရွက္စရာ။
ဖက္ထားတာကလည္း တင္းေနတာပဲ။
ရင္ဘတ္ေတြေတာင္နာေနၿပီ။
ဘာေတြစားလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္အားရွိေနတာလဲ။
ႏွာတံခြၽန္ခြၽန္ေအာက္က ပိရိေသသပ္တဲ့ႏႈတ္ခမ္းထူထူကို ၾကည့္မိေတာ့ မ်က္ႏွာကရဲကနဲ။
ရင္ခုန္မိေနက် သူ႕လည္စိေသးေသးကို အနီးကပ္ၾကည့္မိၿပီး လူက ကတုန္ကယင္။
ေၾသာ္ ေကာင္ေလးရွိတဲ့လူတဲ့လား။
သပ္သပ္ မထိတထိလုပ္ေန႐ုံပဲမလား။
သူ႕ကိုယ္သူေဆာ္ၾကည္တယ္ဆိုၿပီး ဘဝင္ျမင့္ေနတာေနမယ္။
ၾကည့္စမ္း ေက်ာင္းကေကာင္မေလးေတြကိုလည္း ဒီလိုပဲလား။
ေရွ႕ကျဖတ္သြားရင္ မ်က္စိမွိတ္ျပေနမယ့္႐ုပ္။
မုန္းစရာေကာင္းလိုက္တာ။
.........
ဘာဒါနိုးေတာ့ ရင္ခြင္ထဲက အလွေလးကို ငုံ႕ၾကည့္လိုက္တယ္။
အိပ္ေနပုံေလးက လွလိုက္တာ။
စိုက္ၾကည့္ရင္း ရင္ေတြခုန္လာတာမို႔
ငုံ႕ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုနမ္းလိုက္တယ္။
ထိ႐ုံေလးနမ္းမိရာကေန ႏူးႏူးညံ့ညံအထိအေတြ႕ေလးကို ဘယ္ေတာ့မွ မလြန္ဆန္နိုင္ခဲ့တဲ့အတိုင္းပဲ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို အသာစုပ္မိေတာ့
ရင္ဘတ္ေပၚတင္ထားတဲ့ သူမလက္က သူ႕အကၤ်ီရင္ဘတ္စကို တင္းခနဲဆုတ္တယ္။
နိုးေနၿပီပဲ..
ၾကည့္စမ္း ရင္ခြင္ထဲၿငိမ္ၿပီး အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတယ္ေပါ့..
ႏႈတ္ခမ္းလႊာေတြကို ဆက္ၿပီးစုပ္ယူနမ္းရွိုက္ေနလိုက္တယ္။
အေပၚႏႈတ္ခမ္းလႊာကိုစုပ္လိုက္ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္လိုက္နဲ႕ အားမရျဖစ္လာေတာ့
ခံတြင္းထဲကို က်ဴးေက်ာ္ခ်င္လာတယ္။
အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသူတစ္ေယာက္က သြားေစ့ထားေတာ့ ဘယ္လိုမွ ဝင္လို႔မရ။
သူ႕လက္က မမေက်ာျပင္ကိုဖက္ထားတာ။
အဲဒါကလည္း အဲ့အကၤ်ီထဲလက္ထည့္ၿပီး အသားအရည္ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ေလးကို
ထိထိမိမိခံစားၿပီးေတာ့ေပါ့။
ႏႈတ္ခမ္းေတြကို သိမ္းပိုက္ေနရင္း
ေက်ာျပင္တစ္ေလွ်ာက္ ေ႐ြ႕လ်ားပြတ္သပ္ေနမိေတာ့
ေက်ာက အထိအေတြ႕ကိုေရွာင္ခ်င္တာနဲ႕
သူမက ေရွ႕ကိုတိုးတယ္။
ေရွ႕ကိုတိုးေလ သူ႕ရင္ခြင္ထဲနစ္ေလ။
ႏႈတ္ခမ္းေတြဆီ အားစိုက္မိေလ။
ေက်ာက လက္က braခ်ိတ္ကို ျဖဳတ္မလိုကိုင္လိုက္ေတာ့
လန့္သြားပုံရတဲ့သူမက ႏႈတ္ခမ္းေလးဟသြားတယ္။
ခြင့္ျပဳခ်က္ရသြားသူတစ္ေယာက္လို ေလွ်ာကနဲဝင္သြားတဲ့သူ႕လွ်ာနဲ႕ သူမလွ်ာကို ရစ္ပတ္လိုက္တယ္။
လွ်ာဖ်ားေလးကို အငမ္းမရစုပ္ယူေနမိၿပီး
လက္ကလည္း ခါးေလးကို ဆြဲကပ္ၿပီး အတင္းပူးကပ္ေနမိတယ္။
ရင္ဘတ္ကို အသာတြန္းလာၿပီး ေမာဟိုက္လာပုံရတဲ့မမက
သူ႕လွ်ာေအာက္မွာ အလူးအလဲ။
စိုစြတ္မႈေတြကူးလူးေနၿပီး
နမ္းေနတဲ့အသံက အခန္းထဲ ခပ္သဲ့သဲ့။
လက္က braခ်ိတ္ကို ျဖဳတ္လိုက္တာနဲ႕
အတင္း႐ုန္းေတာ့တယ္။
အစကေတာ့ လႊတ္မေပးခ်င္ေပမယ့္
ငိုသြားမွာစိုးလို႔ လႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့
ထင္တဲ့အတိုင္း
မေ႐ႊေခ်ာက ႏႈတ္ခမ္းေတြတဆတ္ဆတ္တုန္
ၿပီး မ်က္ရည္ဝဲေနၿပီ။
''မမ''
''မေခၚနဲ႕''
ေျပာၿပီး ကုတင္ေပၚက ဆင္းေျပးမယ္ႀကံတယ္။
ရမလား။
လက္ကို ျပန္ဆြဲေတာ့
ဘာဒါ့ကိုယ္ေပၚျပန္က်တယ္။
''ခ်စ္တယ္''
မ်က္လုံးအဝိုင္းသားနဲ႕ေမာ့ၾကည့္တယ္။
''မိုးလင္းေနၿပီ သြားရေအာင္''
''မမကို တာဝန္ယူမွာပါ''
ေျပာၿပီး လႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့
ကုတင္ေပၚက ေျပးဆင္းသြားေတာ့တယ္။
ခ်စ္တယ္ေျပာတာေတာင္
အဖက္လုပ္မသြားဘူး ..
ႏွစ္ေယာက္သား ျပင္ဆင္ၿပီး အျပင္ကိုျပန္ထြက္ေတာ့
မိုးလည္းတိတ္ေနၿပီ။
ကားေပၚေရာက္ေတာ့
''ဗိုက္ဆာေနၿပီလား''
''ဟင့္အင္း''
''ေရွ႕နားမွာ ဆိုင္ရွိမယ္ထင္တယ္''
ကားထဲေရာက္ေတာ့လည္း ကားတံခါးနားကပ္ၿပီး ထိုင္ေနလိုက္တာ
lockသာမခ်ထားရင္ ျပဳတ္က်သြားမလားမသိဘူး။
''ဘာလို႔ေထာင့္ကပ္ေနတာလဲ''
ေျပာၿပီး လက္ေကာက္ဝတ္ကိုဆြဲေတာ့
အတင္းျပန္႐ုန္းတယ္။
''ဒီလိုပဲ ထိုင္တတ္တယ္''
ေလသံေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေၾကာင့္
လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
သူ႕ဘက္ကို လွည့္ေတာင္မၾကည့္ဘူး။
''မမ''
ေျပာၿပီး ကားရပ္ကာ
မ်က္ႏွာကိုအတင္းလိုက္ၾကည့္ေတာ့
သူ႕ကိုလန့္ေနပုံရတဲ့မမက
နည္းနည္းေလးေတာင္မ်က္လုံးခ်င္းမဆုံ။
ေပါင္ေပၚတင္ထားတဲ့လက္ေလးက ဂါဝန္စကိုက်စ္ေနေအာင္ကိုင္ထားတာေၾကာင့္
စိတ္ေတာင္မေကာင္းဘူးျဖစ္သြားတယ္။
အခြင့္အေရးယူလြန္းတဲ့သူလို႔ျမင္သြားၿပီလား။
......
တစ္လမ္းလုံးစကားမေျပာရဲပဲ
ၿငိမ္လိုက္လာမိတယ္။
လက္ရဲဇက္ရဲနိုင္လြန္းတဲ့ ဘာဒါေၾကာင့္
လူလည္းႏွလုံးေရာဂါျဖစ္ေတာ့မယ္။
ဒါေတာင္ ေထာင့္ကပ္ေနလို႔တဲ့ အတင္းဆြဲေနေသးတာ။
လက္တစ္ဖက္ထဲနဲ႕စတီယာတိုင္ကို ကိုင္ထားၿပီး ေနာက္တဖက္က အလယ္ကတန္းေပၚတင္ထားကာ ခ်ယ္ေယာင္းကိုဖက္ဖို႔အဆင္သင့္ျဖစ္ေနသလိုမ်ိဳး သူ႕ပုံေၾကာင့္ တည့္တည့္ေရာ ဘယ္သူကထိုင္ရဲပါ့မလဲ။
ဂ်ယ္ဟီးတို႔ဆီေရာက္ေတာ့
အကုန္လုံးထြက္ႀကိဳတယ္။
''ေရာက္ၾကၿပီလား လာ လာ အထဲဝင္''
ဂ်ယ္ဟီးေခၚလို႔ ခ်ယ္ေယာင္းအထဲကိုပါသြားေပမယ့္
သူက ခ်ယ္ေယာင္းအဝတ္အိတ္ကို အတင္းယူၿပီး သူသယ္လာတယ္။
နာဟီးတို႔နဲ႕ ေနာက္မွက်န္ခဲ့တာေၾကာင့္
ျငင္းခ်ိန္ေတာင္မရလိုက္ဘူး။
''ညက မိုးအရမ္းသည္းေတာ့စိတ္ပူေနတာ
အဆင္ေရာေျပၾကလား
ဘာဒါကေတာ့ နာဟီးကိုလွမ္းေျပာတယ္
တည္းခိုခန္းမွာညအိပ္မယ္လို႔''
''အင္း လမ္းျပင္ေနလို႔
လမ္းလြဲကေမာင္းရတာ
မိုးလည္းအရမ္းသည္းေတာ့
နားလိုက္ရတယ္''
''အင္းပါ အင္းပါ
လာ ငါ့အေမက နင့္ကိုမေတြ႕တာၾကာလို႔တဲ့''
အထဲဝင္ေတာ့
''သမီး ခ်ယ္ေယာင္းေလး
လာ မေတြ႕တာၾကာၿပီကြယ္
သတင္းမွာပဲၾကည့္ေနရတာ
အန္တီ့သမီးေလးပိုေခ်ာလာတယ္''
''အန္တီက ပိုေခ်ာလာတာပါေနာ္
မမေရာ္''
''မမတို႔အျပင္ခဏထြက္သြားတယ္
ခဏေန ျပန္လာလိမ့္မယ္''
''တစ္ညအိပ္ခဲ့ရေသးတာဆို''
ညအိပ္တာပဲေျဖေနရေတာ့
လူက မလုံမလဲ။
ေက်ာကပဲ ယားသလိုလို
ႏႈတ္ခမ္းကပဲ ပူသလိုလို။
မုန္းစရာဟိုလူကေတာ့ အျပင္မွာဟီးဟီးဟားဟားနဲ႕ ဘာေတြအူျမဴးေနမွန္းမသိ။
ခ်စ္တယ္တဲ့
အဲ့ေလာက္လြယ္လြယ္ေျပာထြက္တာလား။
ေယာကၤ်ားေတြမ်ားမေကာင္းဘူးလို႔ေျပာရေအာင္လည္း ဒင္းကမိန္းမ..
ေဖာက္ျပန္ဖို႔ႀကံစည္ေနတာေပါ့ေလ။
သူလုပ္ခ်င္တာလုပ္ဖို႔ပဲသိတယ္။
တဖက္လူခံစားခ်က္ကိုထည့္မေတြးေပးဘူးလား။
အဲ့ေလာက္ေပ်ာ္ခ်င္ရင္လည္း
ေက်ာင္းမွာ သူ႕ကိုႀကိဳက္ေနတဲ့ေကာင္မေလးေတြထဲက ေ႐ြးႀကိဳက္ပါလား။
မနက္ကဆိုလည္း နမ္းေနပုံက အူေတြအသဲေတြပါ ျပဳတ္ထြက္ၿပီထင္ေနတာ။
ဘယ္လိုအနမ္းက အဲ့ေလာက္ေတာင္ ျပင္းထန္လို႔လဲ။
''သြားရေအာင္''
အနားကပ္လာၿပီး သြားရေအာင္ဆိုေတာ့
လန့္သြားတာအမွန္။
လူပုံအလယ္မွာေလ။
''ေၾသာ္ ခ်ယ္ေယာင္းေရ
ဒီဘက္အိမ္က အခန္းက
ဘြိုင္လာပ်က္ေနလို႔
ဟိုဘက္အိမ္မွာ ျပင္ဆင္ထားတယ္''
ဂ်ယ္ဟီးတို႔က ၿခံတစ္ၿခံထဲမွာ အိမ္ႏွစ္အိမ္ေဆာက္ထားတဲ့ပုံစံေလး။
သူနဲ႕သပ္သပ္တစ္အိမ္ေနရမွာလား။
ဒုကၡေတာ့မ်ားၿပီ။
ဘယ္လိုျငင္းရမလဲႀကံေနတုန္း
ဂ်ယ္ဟီးအေမက
''အားနာလိုက္တာသမီးရယ္
ဒါေပမယ့္ ဟိုဘက္အိမ္လည္း ေသခ်ာျပင္ထားတာပါ
ေအးေအးေဆးေဆးလည္းရွိတယ္
ဒီဘက္ကမွလူမ်ားလို႔ ဆူညံေနေသး
ဟိုဘက္မွာ သမီးတို႔ႏွစ္ေယာက္ပဲရွိမွာ''
ဘာဒါကဝင္ေျပာတယ္။
''အားနာစရာမလိုပါဘူး အန္တီရယ္
သူစိမ္းေတြမွမဟုတ္တာ
တကူးတက လုပ္ေပးေနရတာေတာင္ အားနာေနၿပီ''
အမယ္ သူက ဝင္ေျပာေတာ့
ဒီက ဘယ္လိုျငင္းဦးမလဲ
က်မက ျငင္းလိုက္ရင္ သူစိမ္းျဖစ္သြားဦးမယ္။
''ပစၥည္းေတြသြားထားရေအာင္ေလ''
သူပဲသိ သူပဲတတ္
သူပဲဦးေဆာင္။
နာဟီးက ဟိုဘက္အိမ္ကိုလိုက္ပို႔တယ္။
တစ္ၿခံထဲဆိုေပမယ့္ ၿခံကက်ယ္ေတာ့ နည္းနည္းေတာ့လွမ္းတယ္။
''နာဟီးတို႔လည္း လာအိပ္ပါလား
ႏွစ္ေယာက္ထဲဆိုပ်င္းစရာႀကီး''
စကားစၾကည့္ေတာ့
''အခန္းက တစ္ခန္းပဲရွိတာ မမေရ
နာဟီးတို႔လည္း လာအိပ္ခ်င္ပါတယ္
မမအဆင္မေျပရင္
အိုမားကိုေျပာေပးမယ္ေလ''
''အာ ရတယ္ ရတယ္ အဆင္ေျပတယ္''
ေက်းဇူးရွင္က ဟိုဘက္လွည့္ၿပီး ၿပဳံးတယ္။
မျငင္းရဲတာ သူသိတယ္ေလ။
တကယ္ပါပဲ။
.........
တစ္အိမ္ထဲေနရမယ္တဲ့။
ဒါကေတာ့ ဘာဒါေျပာထားတာမဟုတ္ပါ။
နာဟီးက ေစတနာပိုၿပီး ရေအာင္တိုက္တြန္းေပးထားတာ။
ဘြိုင္လာကလည္း ပ်က္တယ္လို႔သူပဲေျပာလိုက္တာတဲ့ေလ။
''ဟဲ့ ငါက နင္တို႔ညအိပ္ခဲ့မယ္မွန္းမသိလို႔ အဲ့လိုလုပ္လိုက္တာ''
''အင္း''
''အေျခအေနဘယ္လိုလဲ''
''ဘာမွမလုပ္ရေသးဘူး ငိုေတာ့မယ္''
''ဟဲ့ ဘာလုပ္ခ်င္လို႔လဲ နင္က
proposeလုပ္ၿပီးၿပီလား
ျပန္ခ်စ္လား
ခ်စ္သူေတြျဖစ္လားေမးတာ''
မသိဘူးေလ။
သူ႕မွာက ေျပာင္းျပန္သြားေနရတဲ့လူဆိုေတာ့
သူမ်ားေတြ စေတြ႕ သေဘာက် ခ်စ္ေရးဆို
ျပန္ႀကိဳက္ တြဲ အတူေန။
သူ႕မွာက
အတူေန
ၿပီးမွ မိတ္ဆက္
သြားနမ္း
ၿပီးမွ သေဘာက်တာသိ
အတင္းဖက္အိပ္
ၿပီးမွ ခ်စ္ေရးဆို
ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ဟုတ္ေနၿပီ။
အခုလည္းတစ္အိမ္ထဲမေနခ်င္လို႔ နာဟီးကို စည္း႐ုံးေနတယ္။
နာဟီးက သူ႕အႀကံဆိုေတာ့ အပ်က္မခံနိုင္ျဖစ္ေနတာေလ။
တကယ္ေတာ့ ေရာက္စကတည္းက သူေျပာၿပီးၿပီ။
တစ္ညထပ္အိပ္ရရင္ ငိုေတာ့မယ့္အေၾကာင္းကို။
ဒါရိုက္တာမက မရပါဘူး။
ငိုသြားရင္ ဘာဒါညံ့လို႔ပါတဲ့။
အိမ္အေသးမွာ ပစၥည္းေတြထားေပမယ့္
လူေတြက အိမ္ႀကီးမွာပဲ စုေနၾကတာမို႔လို႔
သူတို႔လည္း ဟိုဘက္အိမ္မွာပဲ သြားေနျဖစ္တယ္။
''ခ်ယ္ေယာင္း
နင့္ကို အေမက ရည္းစားရွိလားေမးေနတာ''
''ဟုတ္လား''
''အင္း သူ႕တူဝမ္းကြဲနဲ႕ေပးစားခ်င္လို႔တဲ့''
''အန္တီကေတာ့ေလ''
''အန္တီကေတာ့ေလ မလုပ္နဲ႕
အတည္ေျပာေနတာ သူက
နင္ေရာ ဘယ္လိုသေဘာရလဲ''
''အဲ့လူကိုျမင္ဖူးလို႔လား''
ျပန္ေျပာဖို႔ ခ်ယ္ေယာင္းပါးစပ္ဟ႐ုံရွိေသးတယ္။
ပါေလရာ အီဘာဒါက ဝင္ေမးတယ္။
မျမင္ဖူးပဲ လက္မခံနဲ႕ေပါ့ သူေျပာခ်င္တာက။
''မျမင္ဖူးလည္း ဂ်ယ္ဟီးအကိုဆိုရင္
လူေကာင္းဆိုတာေသခ်ာတယ္''
''ေကာင္းခ်င္လည္း ဇြတ္ပဲေနာ္ မမက''
''မဟုတ္ဘူး ဘာဒါရဲ႕ အစ္မအကိုက တကယ္
စိတ္ေကာင္းတာ
ခ်ယ္ေယာင္းနဲ႕လိုက္ဖက္ေနမွာပဲ
သိလား နင္ေတြ႕ၾကည့္ ခ်ယ္ေယာင္း''
''အင္း ေတြ႕ၾကည့္မယ္ေလ''
ေတြ႕ၾကည့္မယ္တဲ့။
ဒါသက္သက္ သူ႕ကို႐ြဲ႕ေနတာမဟုတ္ဘူးလား။
မဟုတ္ပါဘူး တကယ္လက္ခံခ်င္တာလည္းျဖစ္နိုင္တာပဲ..
ေၾသာ္ ျမင္ေတာင္မျမင္ဖူးေသးတဲ့ဘဲကို သဝန္တိုရျပန္ၿပီ။
''ညေနသူလာမွာ
အဲ့ေတာ့မွ မိတ္ဆက္ေပးမယ္''
''omm
ေခ်ာလား''
အမယ္ ေခ်ာလားသိခ်င္ေနေသးတယ္။
ပတ္ခ်ယ္ေယာင္းတို႔အတင့္ရဲတာ။
''ငါ့အကိုဆိုေတာ့ သေဘာေပါက္လိုက္''
ဝမ္းကြဲအကိုဆိုတိုင္းေကာင္းေရာလား။
ကိုယ့္အမ်ိဳးထဲဆို ဆိုးတဲ့အကိုေတြမ်ား ပုံလို႔။
ညေနေတာ့ ဘာဒါ နာဟီးတို႔နဲ႕စကားေျပာေနတုန္း ဟိုဘက္အိမ္ကိုျပန္ၿပီး ေရခ်ိဳးတယ္ထင္တယ္။
ခဏေလးေပ်ာက္သြားၿပီး ျပန္ေပၚလာေတာ့
ေရခ်ိဳးၿပီးစ ႏုႏုသစ္သစ္ေလး။
ေဘာင္းဘီရွည္မီးခိုးေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့နဲ႕ အျဖဴေရာင္တီရွပ္ကိုဝတ္ထားတယ္။
ဆံပင္ကေတာ့ ေဘးတစ္ေစာင္းက်စ္ဆံၿမီးက်စ္ထားတယ္။
လည္ဂုတ္သားဝင္းဝင္းေလးကေပၚလို႔
ေျပးငုံခ်င္စရာ..
ဘာလဲ ဟိုလူလာမယ္ဆိုလို႔အလွျပင္ထားတာလား။
လူငယ္ေတြခ်ည္းပဲ
လသာေဆာင္ထုတ္ထားတဲ့ေနရာမွာ စုထိုင္ၿပီး ဝိုင္ေသာက္ေနၾကတာ။
''ဟယ္ အစ္ကို
လာ လာ''
လာပါၿပီ ေမွ်ာ္ေနၾကတဲ့ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာ။
အမယ္ ဆံပင္ကို နားေနာက္သပ္ၿပီးပို႔ၿပီးမွ လွည့္ၾကည့္တာေနာ္ ပတ္ခ်ယ္ေယာင္းက။
လာလို႔ေျပာၿပီး မမဂ်ယ္ဟီးက မမေဘးမွာထိုင္ေနတဲ့ ဘာဒါကိုဖယ္ေပးေစခ်င္ပုံေပၚေပမယ့္
မသိသလိုပဲ ဆက္ထိုင္ေနလိုက္တယ္။
လြတ္ေနတဲ့ခုံေတြမွ အမ်ားႀကီး။
သြားထိုင္။
''ဂ်ယ္ဟီးေရ နင့္မမတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို လႊတ္လိုက္ဦး''
မမဂ်ယ္ဟီးအေမက အိမ္ထဲကလွမ္းေခၚတယ္။
ဒါေပမယ့္ မမႀကီးတို႔မွမရွိတာေလ။
''အိုမား မမတို႔ အိမ္အေပၚထပ္မွာ''
''ဟဲ့ အဲ့မွာထိုင္ေနတာ မဟုတ္လား''
''မရွိပါဘူး''
ေျပာၿပီး အကုန္လုံးလွည့္ၾကည့္ၾကေတာ့
အန္တီက ဘာဒါနဲ႕မမနဲ႕ကိုၾကည့္ၿပီးေျပာေနတာ။
''ေၾသာ္ ခ်ယ္ေယာင္းနဲ႕ဘာဒါလား
ဆင္တူဝတ္ထားလို႔ ဝန္ဟီးတို႔လင္မယားမွတ္လို႔
ေအး ေအး စကားဆက္ေျပာၾက
အေပၚထပ္သြားေခၚလိုက္မယ္''
အန္တီေျပာမွ ငုံ႕ၾကည့္မိၾကတယ္။
ဘာဒါက ေရမခ်ိဳးရေသးဘူး။
မနက္ကဝတ္လာတဲ့အတိုင္း အျဖဴေရာင္ရွပ္လက္ရွည္ကို လက္ေခၚဝတ္ထားၿပီး
ေဘာင္းဘီရွည္အနက္ေရာင္နဲ႕။
မမက ခုနက တီရွပ္အျဖဴဝတ္လာေတာ့ တူသလိုျဖစ္ေနတာ။
ဒါေပမယ့္လည္း လင္မယားလို႔ထင္သြားတဲ့အန္တီ့ကို ေက်းဇူးတင္လို႔မဆုံး။
ရွက္အမ္းအမ္းျဖစ္သြားတဲ့ မမမ်က္ႏွာေလးကို သတိထားမိတယ္။
ဘာဒါ့ေဘးက နာဟီးကေတာ့
ဘာဒါ့ေျခဖ်ားကို လာခတ္ၿပီး တိုးတိုးကပ္ေျပာတယ္။
''ငါ့အေမကေတာ့ ပို႔ၿပီ''
''ခ်ယ္ေယာင္း ဒါ ငါ့အကိုေလ''
မမဂ်ယ္ဟီးကေတာ့ အကူအညီကိုမျဖစ္ဘူး။
သူ႕အကိုနဲ႕အတင္းေအာင္သြယ္ေနေတာ့တာ
အားလုံးစကားေျပာၿပီး အသီးသီးထြက္သြားလည္း
မမနဲ႕ဟိုလူက စကားေျပာက်န္ခဲ့တယ္။
အဲ့လူကလည္း သတင္းေထာက္ဝါသနာပါတယ္တဲ့။
မယုံပါဘူး
ေဆာ္လိုက္နည္းေဟာင္းႀကီး။
ၿပီးေတာ့ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ မမတို႔ၿမိဳ႕ေလးကိုလည္း ေရာက္ဖူးေနျပန္ေရာ..
အဲ့ၿမိဳ႕မွာလည္း သူငယ္ခ်င္းရွိေနျပန္ေရာ..
သူ႕သူငယ္ခ်င္းကိုလည္း မမက သိေနျပန္ေရာ..
ဟြန္း ေတာ္ေတာ္ေျပာစရာေပါေနတယ္။
အဲ့လူက ဒီည အိမ္မျပန္ေတာ့ဘူးလား။
ဘာဒါ ဟိုဘက္အိမ္ကိုျပန္ၿပီးေရခ်ိဳးလိုက္တယ္။
ေရခ်ိဳးရင္းလည္း စိတ္က တႏုံ႕ႏုံ႕။
အျပင္မွာေအးေနတာကို
အဲ့ေလာက္ၾကာေအာင္
ဘာလုပ္ေနတာလဲ။
ေရခ်ိဳး အဝတ္အစားလဲၿပီး အေတာ္ၾကာမွ ျပန္လာေတာ့တယ္။
''ျပန္လာေသးတယ္ေပါ့''
''ဘာကိုလဲ''
''တစ္ခါထဲ လိုက္သြားၿပီထင္တာ''
''လိုက္သြားေတာ့ေရာ မင္းအပူပါလား''
''မပါရင္ ပါေအာင္လုပ္လိုက္ရမလား''
''ရမ္းကားဖို႔ပဲ စိတ္ကူးမေနနဲ႕
မင္းနဲ႕သူမ်ားေတြနဲ႕ အဲဒါကြာတာပဲ သိလား''
''အဲ့လူလိုပုံစံပဲႀကိဳက္တာလား
လိုက္ေနတုန္းခဏလုပ္ျပေနတာေနာ္ မယုံနဲ႕''
''လူတိုင္းကိုယုံေနတာမဟုတ္ဘူး
မင္းကိုလည္း မယုံဘူး''
''ဟာာ ဘာမယုံစရာရွိလို႔လဲ''
''ေတာ္ၿပီ မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး ေအးေအးေဆးေဆးအိပ္ရေအာင္''
''မဟုတ္ဘူး ေျပာ''
''အီဘာဒါ
ေတာ္ေတာ့ တို႔ပင္ပန္းေနၿပီ''
''ဘာလို႔မယုံတာလဲလို႔''
''မင္းေလ ခ်စ္သူရွိၿပီးေတာ့
ဒီလိုပေရာပရည္လာလုပ္ေနတာေလ
အနားကပ္တိုင္း.. က်စ္ ေတာ္ၿပီ
မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး
ေနာက္မလုပ္ရင္ ရၿပီ''
''ေၾသာ္ ခ်စ္သူရွိလို႔လား''
ဘာဒါ ထိုင္ေနရာက ထလိုက္ၿပီး
မမရပ္ေနတဲ့အနားကပ္သြားေတာ့
ေနာက္ဆုတ္သြားတယ္။
အခန္းေထာင့္မွာကပ္သြားေတာ့မွ
နံရံမွာလက္ေထာက္ၿပီး ငုံ႕ၾကည့္လိုက္တယ္။
''ခ်စ္သူမရွိဘူးဆိုရင္ေရာ္..''
ရန္ျဖစ္ခ်င္စိတ္အျပည့္ရွိတဲ့မ်က္ဝန္းနက္နက္ေလးေတြနဲ႕ ေမာ့ၾကည့္တယ္။
''ဘာမရွိဘူးလဲ
ဟိုရက္က ေတြ႕တာ မင္းေကာင္ေလးမလား''
''ဟင္ ဂ်ဴေဟ်ာ့ကို ျမင္ခဲ့တာလား''
''ဟုတ္ေနတာပဲ ဖယ္ လႊတ္
မထိနဲ႕''
''ျပတ္သြားၿပီ သူနဲ႕''
''ဘာ''
''ျဖတ္လိုက္ၿပီ
မမကို သေဘာက်ေနတာမို႔လို႔
သူ႕ကိုလည္းေျပာလိုက္ၿပီ''
အံ့ၾသတႀကီးပြင့္ဟသြားတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေလးက အသဲယားစရာ။
''ခ်စ္သူမရွိရင္ နမ္းလို႔ရၿပီလား''
''မရပါဘူး
ဘာဆိုင္လို႔လဲ''
''ခုနကေျပာေတာ့
ခ်စ္သူရွိရဲ႕နဲ႕နမ္းလို႔ဆို''
''တီတီ တီ..''
အေရးထဲ မမဖုန္းျမည္လာေတာ့
''ဟဲလို..''
ထြက္ေျပးဖို႔အေၾကာင္းအရာရသြားသလို အေျပးအလႊားဖုန္းကိုင္တယ္။
''ဟဲလို ခ်ယ္ေယာင္း
ကိုယ္ပါ
ဂ်ယ္ဟီးအကို''
''ေၾသာ္ အကို ဟုတ္ကဲ့''
အသံက။
သူ႕ကိုေအာ္ေနတဲ့အသံနဲ႕တျခားစီ။
အျပင္ထြက္သြားၿပီး
ဖုန္းေျပာေနျပန္တယ္။
လူက ေတာ္ေတာ္ေပါက္ေနၿပီ။
အခုမွေတြ႕တဲ့လူကို အဲ့ေလာက္ရင္းႏွီးျပေနစရာလိုလို႔လား။
......
ဂ်ယ္ဟီးအကိုက သတင္းေထာက္ဝါသနာပါတယ္တဲ့။
ၿပီးေတာ့
Reporterနဲ႕ပက္သက္တဲ့scorlarshipအေၾကာင္းဆက္စပ္မိရင္း
ခ်ယ္ေယာင္းလည္းစိတ္ဝင္စားတာနဲ႕
သူေသခ်ာျပန္ေမးေပးမယ္ေျပာေနတာ။
ခ်ယ္ေယာင္းက ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံမရွိေတာ့
ကိုယ့္ဒူးကိုယ္ခြၽန္ႀကိဳးစားရင္း တက္လာရတာေၾကာင့္ အလုပ္မွာလည္း သူမ်ားထက္ပိုႀကိဳးစားရတယ္။
ရာထူးတိုးဖို႔ဆိုတာ ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္းတက္ထားမွ ျဖစ္နိုင္တာမို႔လို႔
ေက်ာင္းေတာ့ ဆက္တက္မယ္စိတ္ကူးတယ္။
ဖုန္းခ်လိဳက္ၿပီး အိမ္ထဲျပန္ဝင္ေတာ့
စူပုတ္ေနတဲ့ဘာဒါ့ကိုျမင္လိုက္ရတယ္။
သူတကယ္ သူ႕ေကာင္ေလးကိုျဖတ္လိုက္တာလား။
ခ်ယ္ေယာင္းအတြက္ေလ။
အို သူ႕ဘာသာျဖတ္ျဖတ္မျဖတ္ျဖတ္ မျဖစ္ေသးပါဘူး။
ၿပီးေတာ့ ဘယ္သူနဲ႕အိပ္ထားၿပီးမွန္းမသိတဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း အားတင္းထားေပမယ့္
သူနဲ႕ပက္သက္ရမယ္ဆို သိမ္ငယ္မိတယ္။
ဘာေၾကာင့္ရယ္လို႔မေျပာတတ္ေပမယ့္
ကိုယ္တိုင္က ကိုယ့္ကိုကိုယ္အစစအရာရာနိမ့္က်ေနသလိုခံစားရၿပီး
သူ႕ကိုလည္း ဒီထက္နီးမလာေစခ်င္ေတာ့ဘူး။
''ဘာတဲ့လဲ''
''မင္းနဲ႕ဘာဆိုင္လဲ''
''ပတ္ခ်ယ္ေယာင္း''
''အဲလိုေခၚစရာလား
မင္းလည္းႀကီးတယ္လို႔ေျပာထားတယ္ေလ''
''ႀကီးလည္းေခၚခ်င္လို႔ေခၚတယ္ ဘာျဖစ္လဲ''
''တီတီ..တီ''
ဘာဒါ့ဖုန္းဝင္လာတာ။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့
သူ႕ေကာင္ေလး
''အင္း ေျပာ''
''အင္း Professor ဂ်န္ဖုန္းနံပါတ္ေလး ပို႔ေပးပါဦး ဘာဒါေရ
နာဟီးဖုန္းလည္းေခၚမရလို႔''
''အင္း ဂ်ဴေဟ်ာ့ အခုပို႔ေပးမယ္''
ဘာကိစၥလဲေတာင္မေမးလိုက္နိုင္
အျမန္ပို႔ၿပီး
ျပန္လွည့္လိုက္ေတာ့
ကစားပြဲက ေျပာင္းျပန္ျဖစ္သြားၿပီ။
''ျပတ္ၿပီဆို''
''ဟုတ္တယ္
အခုက ေမးစရာရွိလို႔''
''ေကာင္းသားပဲ
exနဲ႕အဆင္ေျပေတာ့
အကူအညီရတာေပါ့''
''ဟင္''
''တို႔လည္းႀကိဳးစားၾကည့္ရမယ္''
ေျပာၿပီး အိပ္ယာနားေလွ်ာက္သြားလိုက္ေတာ့
ေနာက္ကေနလိုက္လာၿပီးဆြဲလွည့္ၿပီး ဖက္တယ္။
''မရဘူးေနာ္ အဲ့ေကာင္နဲ႕ေတာ့''
ေျပာၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြဆီ စၿပီးက်ဴးေက်ာ္လာတယ္။
အဲေကာင္နဲ႕မရဘူးဆိုေတာ့
ဘယ္ေကာင္နဲ႕ရလို႔လဲ။
သူ႕ႏႈတ္ခမ္းဆီက ဝိုင္နံ႕သင္းသင္းကိုရတယ္။
အနမ္းေတြက ပိုခ်ိဳေနသလိုပဲ။
ဒါေပမယ့္ ျငင္းရမယ္။
ရင္ဘတ္ကိုတြန္းေပမယ့္
ဒီတခါေတာ့ လႊတ္မေပးပါ။
ခါးကိုဆြဲေပြ႕ထားလိုက္တာ
ေအာက္က ေျခေထာက္က ၾကမ္းျပင္နဲ႕လြတ္ခ်င္ခ်င္။
လွ်ာဖ်ားေတြ တိုးဝင္လာခဲ့ၿပီး
ခ်ယ္ေယာင္းလွ်ာကို သူ႕ခံတြင္းထဲေရာက္ေအာင္စုပ္ယူတယ္။
သန္မာတဲ့သူ႕လွ်ာေၾကာင့္
တကိုယ္လုံးအားမရွိသလိုခံစားလာရၿပီး
ေ႐ြ႕လ်ားေနတဲ့ လက္ေတြေၾကာင့္လည္း ရင္ေတြဝုန္းဒိုင္းက်ဲခုန္ေနၿပီ။
ေကာင္ေလးနဲ႕ျပတ္သြားတာေတာ့ တကယ္ဟုတ္မွာပါေနာ္..
ကုတင္ေပၚလွဲခ်လိဳက္ၿပီး
အေပၚကမိုးကာ ႏႈတ္ခမ္းကို ဖိနမ္းျပန္တယ္။
ေပါင္ၾကားထဲေထာက္ထားတဲ့ သူ႕ဒူးတစ္ဖက္က အနည္းငယ္အေပၚတက္ကာ တခုခုကို လာထိတာေၾကာင့္
လူက တြန့္ခနဲ။
လည္တိုင္ဆီ ငုံ႕နမ္းေနၿပီး
လက္တစ္ဖက္က အကၤ်ီေပၚကပဲ
ရင္သားေပၚေရာက္လာတယ္။
''အရာေပၚေအာင္မလုပ္နဲ႕''
ၿပဳံးၿပီးေမာ့ၾကည့္တယ္
''လူမျမင္တဲ့ေနရာမွာဆိုရင္ေတာ့ အဆင္ေျပတယ္မလား''
(Warning
အရိုတလိုင္းပဲ ႀကိဳက္သူမ်ား
ဆက္မဖတ္လို႔ရပါတယ္ေနာ္
အေမွာင္ကမၻာထဲ ခဏသြားပါရေစ)
အဲ့အၾကည့္ေၾကာင့္ လူက အေငြ႕ပ်ံသြားၿပီေတာင္ထင္လိုက္တယ္။
ေတာ္ေတာ့ အိပ္ရေအာင္''
''မရေတာ့ဘူး ဒီညေတာ့''
ေျပာၿပီး
တီရွပ္ထဲလက္ထည့္လိုက္ၿပီး
ႏႈတ္ခမ္းေတြဆီ ျပန္နမ္းတယ္။
ဘယ္ဆီ စိတ္ေရာက္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ
အကၤ်ီထဲက လက္က braေအာက္ကို တိုးဝင္ၿပီး
ရင္အုံလုံးဝန္းဝန္းကို ပြတ္သပ္ဆုတ္နယ္တယ္။
''အ့ နာတယ္''
နာတယ္ေျပာမွ
တီရွပ္အကၤ်ီကိုဆြဲခြၽတ္ၿပီး braခ်ိတ္ကို ျဖဳတ္ပစ္တဲ့သူေၾကာင့္
မ်က္ႏွာထားစရာေနရာမရွိ။
''လွလိုက္တာ မမရယ္''
ေျပာၿပီး ငုံ႕က်လာတဲ့ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြက ဒီတခါ ခ်ယ္ေယာင္းႏႈတ္ခမ္းဆီေရာက္မလာေတာ့ပါ။
ဖြဖြေလးစုပ္ယူေနတာကိုက
ၾကက္သီးျဖန္းျဖန္းထေစၿပီး
ရင္သားေတြနာလာေပမယ့္
ထပ္ၿပီး ျငင္းမိလား မျငင္းမိလားမေသခ်ာ။
တစ္လွည့္စီနားခိုရင္း အေတာ္ၾကာစို႔ေနၿပီးမွ
သူ႕လက္ေတြက ပင္တီအျပင္က ပြတ္သပ္ေနတယ္။
''ဟင့္အင္း ဘာဒါ ေတာ္ေတာ့''
ေတာ္ေတာ့လို႔ေျပာရင္ ပိုဆိုးလာတတ္တာေလ။
ေဘးကိုအတြန္းခံလိုက္ရတဲ့ပင္တီေလးက
ခ်ယ္ေယာင္းကိုေလွာင္ေနသေယာင္။
ေဘာင္းဘီကို လြယ္လြယ္ကူကူပဲဆြဲခြၽတ္ၿပီး
ေအာက္ကိုေလွ်ာဆင္းသြားတဲ့ဘာဒါက
မသိရင္ ဒါပထမဆုံးမဟုတ္သလိုပဲ
ကြၽမ္းက်င္စြာ။
သူ႕တျခားမိန္းကေလးနဲ႕အိပ္ဖူးေသးတာလား..
အေတြးေတြက မဆုံးလိုက္..
''အ့..''
သူ႕ေခါင္းကိုလွမ္းကိုင္လိုက္ခ်င္ေပမယ့္
အိပ္ရာခင္းစကို ဆြဲဆုတ္ထားလိုက္ရတယ္။
စိုစြတ္ပူႏြေးေနေသာလွ်ာရဲ႕အေပၚေအာက္လႈပ္ရွားေနမႈေၾကာင့္ အက်ယ္ႀကီးေအာ္ညည္းမိေတာ့မတတ္။
တခ်က္တခ်က္ ကိုက္ဆြဲၿပီး
လွ်ာဖ်ားကိုလိပ္ကာ အထဲကို ထိုးထည့္ေနတယ္။
ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုဆြဲမလိုက္တာေၾကာင့္
ေယာင္ယမ္းၿပီး ငုံ႕ၾကည့္မိေတာ့
သူ႕လွ်ာဖ်ားရဲရဲနဲ႕ ခ်ယ္ေယာင္းမ်က္ဝန္းေတြဆီလွမ္းၾကည့္ေနတဲ့ သူ႕အၾကည့္ေတြေၾကာင့္
လူက ေပ်ာ့ေခြသြားတယ္။
''ဘာဒါ..''
ေတာ္ေတာ့လို႔ေျပာခ်င္ေပမယ့္
မေျပာရဲ။
နာမည္ပဲေခၚမိေတာ့လည္း
သူက ပိုၿပီးစိတ္ပါသြားပုံရတယ္။
႐ုတ္တရက္ထလာၿပီး
ရင္သားေတြဆီေမွာက္ခ်လိဳက္ေတာ့
နို႔ေတြဆီ ရန္ျပန္ရွာျပန္ထင္လိုက္တုန္း
ေအာက္က တစ္ရစ္ခ်င္းတိုးဝင္တာကို ခံစားလိုက္ရတယ္။
''အ့ အာ့ နာ..နာတယ္.နာတယ္လို႔''
''တစ္ေခ်ာင္းထဲကို''
''ေတာ္ေတာ့''
''ေဟာ လက္ႏွစ္ဆစ္ေလာက္နဲ႕ေအာ္ေနတာ
ဟိုဘက္အိမ္ကေတာင္ၾကားေတာ့မယ္''
''အ့ ..ဘာဒါ နာတယ္လို႔ တကယ္ေျပာတာ''
ရင္သားဆီငုံ႕စို႔လိုက္ၿပီး
ေအာက္က ထပ္ၿပီးတိုးဝင္လာမႈက
သူေျပာတဲ့တစ္ေခ်ာင္းထက္ ပိုသြားၿပီမွန္းသိလိုက္တယ္။
ခ်ယ္ေယာင္း အရင္ညတစ္ညကို ျပန္မွတ္မိလိုက္တယ္။
လူကိုမသိေတာ့ေပမယ့္
အနံ႕။
ဘာဒါနဲ႕ဘာလို႔တူေနတာလဲ..။
ျမန္ဆန္လာေတာ့
အရွိန္နဲ႕အတူ
အေပၚေအာက္ေ႐ြ႕ေနတဲ့ကိုယ္လုံးကို သူကပဲ
ျခယ္လွယ္ေနတယ္။
သူ႕ကိုယ္မွာလည္း အဝတ္မရွိေတာ့တာသိလိုက္တယ္။
အဆုံးထိဝင္ေရာက္လာတဲ့ သူ႕လက္ေခ်ာင္းေတြရဲ႕အရွည္ကိုခန့္မွန္းဖို႔ႀကိဳးစားေပမယ့္
ဦးႏွောက္ကို အလုပ္လုပ္ခြင့္မျပဳ။
သာယာမႈေဟာ္မုန္းေတြ အဆမတန္ထုတ္လႊတ္ေပးေနၿပီး ေအာ္ဟစ္ေနမိတာ သာယာလို႔လား နာလို႔လားေတာင္မသိေတာ့ဘူး...။
စအိပ္ကတည္းက သူ႕ရင္ခြင္ထဲ အိပ္လိုက္ရတဲ့ ညပါ။
ႏြေးေနေပမယ့္
အပ်ိဳမဟုတ္တာ သူသိသြားမွာပဲလို႔ပဲ
ထပ္ခါထပ္ခါေတြးေနမိေတာ့တယ္....။
ကဲ ေတာ္႐ုံပဲ ေမွာင္ေပးလိုက္တယ္ေနာ္
ခ်စ္တဲ့
သာသာ💙🌊
(ဒီေန႕အရွည္ႀကီးေရးေပးထားတယ္
လက္ေညာင္းသြားလို႔
မန့္ေတြေရာ voteေရာ အမ်ားႀကီးေမွ်ာ္ေနမယ္😅)