« យើងមិនសុំ » Yurin ស្រែកបកទៅកាន់ Jungkook វិញពេលដែលនាយស្រែកបញ្ជាឲ្យនាងនិយាយពាក្យសុំទោសទៅកាន់ Taehyung ។
« នាងផ្គើនខ្លាំងណាស់ស្រីតូច » Minho
« បើនាងមិនសុំទោសប្រពន្ធយើងទេអញ្ចឹងនាងចាំទទួលយកទោសកំហុសរបស់នាងចុះ » Jungkook និយាយដោយប្រើសម្លេងត្រជាក់ស្រេបតែក៏គួរឲ្យកោតខ្លាចនូវសម្ដីដែលមានអំណាចមួយនេះ។
« បងចង់ធ្វើអីនាង? ដោះលែងនាងទៅ! » Taehyung ស្លន់ស្លោស្ទុះចូលទៅចាប់ដៃ Jungkook សួរទាំងភិតភ័យព្រោះគេដឹងច្បាស់ណាស់ថាបើរាងក្រាសនិយាយអ្វីមួយគួរឲ្យខ្លាចចេញមកហើយរឿងមិនល្អនឹងកើតឡើងចំពោះ Yurin ។
« នាងទះកំផ្លៀងអូនប៉ុណ្ណឹងហើយអូនចង់ឲ្យបងដោះលែងនាងទៀតហេស៎? » Jungkook ជ្រួញចិញ្ចើមចូលគ្នាធ្វើទឹកមុខមិនយល់ពីរាងតូចដែលចង់ឲ្យនាយដោះលែងក្មេងស្រីសម្ដីក្អេងក្អាងម្នាក់នោះទាំងដែលនាងបានទះកំផ្លៀងគេនៅនឹងមុខមនុស្សគ្រប់គ្នា។
« អូនមិនចង់យកទោសកំហុសពីនាងទេហើយក៏មិនចង់ឲ្យមានរឿងវែងឆ្ងាយតទៅទៀតដែរសុំត្រឹមតែកុំឲ្យមានរឿងជាមួយគ្នាទៀតតែប៉ុណ្ណឹងគឺគ្រប់គ្រាន់ហើយ បងមិនបាច់ដល់ថ្នាក់ធ្វើបាបមនុស្សស្រីអញ្ចឹងទេណា » Taehyung ព្យាយាមនិយាយពន្យល់រាងក្រាសឲ្យសមហេតុសមផលដើម្បីបញ្ចប់រឿងនេះកុំឲ្យបន្តកាន់តែវែងឆ្ងាយទៅមុខទៀតមិនអញ្ចឹងទេរឿងមួយនេះនឹងកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរទៅៗគ្មានថ្ងៃបញ្ចប់ឡើយ។
« អូនមិនខ្វល់មិនបារម្ភពីខ្លួនឯងប៉ុន្តែបងខ្វល់ខ្វាយបងបារម្ភបងត្រូវតែដោះស្រាយបញ្ហាណាដែលធ្វើឲ្យអូនពិបាកដោះស្រាយដោយខ្លួនឯង » Jungkook
« ហ៊ើស...មាយាដល់ហើយមុខមឹសៗអញ្ចឹងសោះហ៊ានដណ្ដើមសង្សាររបស់យើងទាំងដែលរបស់ខ្លួនឯងក៏មានដូចគ្នា » Yurin ស្រាប់តែបន្លឺឡើងនិងញញឹមចុងបបូរមាត់ធ្វើឲ្យអ្នកទាំងពីរដែលកំពុងប្រកែកគ្នាបែរចំណាប់អារម្មណ៍ទៅរកនាង។
« យើងមិនបានដណ្ដើមរបស់នាងទេនាងយល់ច្រឡំហើយ Yurin » Taehyung
« ឈប់បោកប្រាស់ទៅក្មេងមឹសៗដូចជាឯងនៀក៎ពូកែសម្ដែងខ្លាំងណាស់! លោកចាំតែមើលទៅថ្ងៃណាមួយវានឹងក្បត់លោកជាមិនខាន » Yurin និយាយមូលបង្កាច់ Taehyung នៅចំពោះមុខ Jungkook ពេលដែលនាងឃើញពីទឹកមុខមិនស្រស់បស់របស់នាយហើយនាងក៏ញញឹមចុងបបូរមាត់ឡើងព្រោះគិតថា Jungkook ច្បាស់ជាយកសម្ដីរបស់នាងទៅគិតនិងលែងជឿទុកចិត្តលើ Taehyung ជាមិនខានហើយពេលនោះពួកគេនឹងបែបបាក់គ្នាហើយក៏គ្មាននរណាមកការពារ Taehyung ទៀតនោះដែរ។
« យើងគ្មានថ្ងៃជឿសម្ដីនាងទេ នាងពិសពុលដូចជាឪពុករបស់នាងអញ្ចឹង! » Jungkook បន្លឺសម្ដីឡើងទាំងសង្កត់ជើងធ្មេញព្រោះតែកំហឹងឆាបឆួលឡើងដែលនាងហ៊ាននិយាយបង្កាច់បង្ខូច Taehyung ខុសពីការពិតទាំងស្រុង។
« លោកម្ចាស់...ខ្ញុំបាននាំអ្នកដែលបង្កហេតុធ្វើឲ្យនាងម្នាក់នោះលើកដៃទះកំផ្លៀងអ្នកប្រុសតូចមកហើយបាទ! » អង្គរក្សរបស់ Jungkook ម្នាក់ចូលមកខ្សឹបផ្ដល់ដំណឹងមុននឹងពីរនាក់ទៀតក៏ចាប់អូសបុរសរាងខ្ពស់សម្បុរសក្បាលគ្របដណ្ដប់ដោយថង់ខ្មៅនិងដៃជាប់ចំណងចងទៅក្រោយដើរចូលមកកាន់ខាងក្នុងអគារដែលគេបោះបង់ចោលមួយនេះ។
ព្រូស៚ អង្គរក្សទាំងនោះក៏រុញបុរសនោះឲ្យដួលលត់ជង្គង់ទៅលើដីនៅចំពោះមុខ Jungkook ដែលកំពុងឈរសម្លឹងមើលដោយកែវភ្នែកពិឃាតនិងទឹកមុខមាំគួរឲ្យខ្លាចរអាជាខ្លាំង ។
« បើកមុខវាទៅ » Jungkook ចេញបញ្ជាមុននឹង hyunjin ក៏ចូលទៅទាញថង់ខ្មៅចេញពីក្បាលរបស់គេទើបបើកបង្ហាញឲ្យឃើញផ្ទៃមុខសង្ហាររបស់ Younghoon ដែលត្រូវគេចាប់ចងនិងយកស្កុតបិទមាត់ព្រមទាំងមានស្នាមជាំលើផ្ទៃមុខផងដែរ។
« Young...Younghoon? » Taehyung ចាប់ផ្ដើមញ័រមាត់ពេលដែលគេបានឃើញពីសភាពរបស់ Younghoon ដែលត្រូវគេវាយដំឡើងទន់ត្របកភ្នែកទៅហើយមុននឹងនាំយកនាយមកកាន់ទីនេះ។
« នេះហេស៎ប្រុសរបស់នាង? » Jungkook បោះពាក្យសម្ដីសួរទៅកាន់ Yurin យ៉ាងអាក្រក់ស្ដាប់ជាទីបំផុតតែវាក៏ធម្មតាទៅហើយសម្រាប់មនុស្សដែលស្គាល់នាយច្បាស់និងខ្លួននាយផ្ទាល់ព្រោះសម្ដីរបស់នាយគឺបែបនេះតាំងពីដើមមកទៅហើយ។
« ពួកឯងធ្វើអីគេ? » Yurin ស្រែកសួរទាំងឆ្លេឆ្លាទាំងដែលខ្លួននាងកំពុងជាប់ចំណងនឹងកៅអី។
« យើងមិនមែនអាយុប្អូនរបស់នាងហើយក៏មិនមែនជាមិត្តភក្តិរបស់នាងដែរ ឪរបស់នាងដែលប្រដៅឲ្យនាងនិយាយគួរសមជាមួយចាស់ទុំទេ? » សម្ដីមួយម៉ាត់ៗធ្វើឲ្យអ្នកដែលបានស្ដាប់លឺហើយសែនឈឺចុកចាប់ជំនួសដូចជាគេយកមុខកាំបិតដែលមានចុងស្រួចមកចាក់ទម្លុះផ្នែកខួរក្បាលទាំងរស់អញ្ចឹង។ Jungkook ក៏ជាមនុស្សម្នាក់ដែលមានសម្ដីក្អេងក្អាងនិងឈ្លើយដែរប៉ុន្តែនាយមិនចូលចិត្តឲ្យនរណាមកវាយស្មើជាមួយនោះទេ ពួកគេត្រូវតែឱនលំទោនគោរពកោតខ្លាចនិងនៅក្រោមគំនាបនាយជានិច្ច។
« យើងមិនខ្វល់ទេឆាប់ដោះលែង Younghoon របស់យើងភ្លាមទៅ! គឺមកពីឯង...មកពីឯងតែម្នាក់គត់អាក្មេងមុខញី » Yurin ស្រែកខ្លាំងៗរើបម្រាស់ពីកៅអីដែលចងខ្លួនជាប់តែនៅតែមិនបានសម្រេច នាងថែមទាំងស្រែកបន្ទោសទៅកាន់ Taehyung ទៀតផងធ្វើឲ្យនាយតូចទ្រាំស្ដាប់មិនបានក៏លើកដៃយកមកផ្ទប់ត្រចៀកខ្លួនឯងទាំងសងខាងនិងបង្ហូរទឹកភ្នែកមកម៉ាត់ៗព្រោះតែឈឺចាប់ពេលនាងនិយាយអាក្រក់ៗដាក់ខ្លួនទាំងដែលគេមិនបានធ្វើខុសអីសោះ។
« ស្ងាត់មាត់ទៅស្រីចង្រៃ! ពួកឯងចាត់ការទៅមិនបាច់ដល់ថ្នាក់ឲ្យពួកវាងាប់ទេ » ដោយក្រឡេកឃើញរាងតូចកំពុងឈរយំស្ងាត់ៗម្នាក់ឯងក៏ធ្វើឲ្យ Jungkook ក្ដៅឆេះឆួលក្នុងប្រអប់ទ្រូងមួយរំពេចដូចជាភ្លើងដែលត្រូវគេយកសាំងមកចាក់បន្ថែមពីលើឲ្យកាន់តែមានអណ្ដាតភ្លើងខ្ពស់ទៅៗនិងកម្ដៅកាន់តែកើនឡើងជាខ្លាំងអញ្ចឹងដែរ។
« ឈប់យំទៅបងនឹងនាំអូនត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ » Jungkook ដើរចូលទៅឱបស្មារាងតូចនិងដោះអាវក្រៅរបស់ខ្លួនពាក់ពីលើស្មាឲ្យគេមុននឹងនាំគេចាកចេញពីទីនេះដោយទុកឲ្យ Minho និង hyunjin ជាអ្នកចាត់ចែងជំនួស។
****
ពួកគេទាំងពីរបានធ្វើដំណើរមកដល់វិមានវិញហើយឯ Taehyung បន្ទាប់ពីបាត់យំគេក៏ស្ងាត់មាត់តាំងពីពេលចេញមករហូតមកដល់វិមានវិញគេនៅមិនទាន់និយាយអ្វីចេញមកមួយម៉ាត់នោះទេ។ Jungkook ឱបស្មារាងតូចនាំដំណើរគេទៅកាន់បន្ទប់ដើម្បីគេងព្រោះនេះក៏យប់ជ្រៅទៅហើយដែរ សម្រាប់នាយគឺមិនជាបញ្ហានោះទេ ប៉ុន្តែសម្រាប់ Taehyung វិញកំពុងតែមានកូនផងគេត្រូវតែសម្រាកឲ្យបានច្រើន។
« អូនឆាប់គេងទៅកុំគិតច្រើនអីណា » Jungkook ដាក់ឲ្យរាងតូចគេងនិងទាញភួយយកមកដណ្ដប់ឲ្យគេ
« ហេតុអីបងធ្វើបាប Younghoon? គេមិនបានខុសទេ! » ទីបំផុតរាងតូចក៏ព្រមហើបមាត់និយាយតែអ្វីដែលធ្វើឲ្យ Jungkook មានអារម្មណ៍ថាមិនល្អភ្លាមៗនោះគឺ Taehyung និយាយការពារ Younghoon ដែលជាដើមហេតុធ្វើឲ្យ Yurin មកទះកំផ្លៀងគេ។
« អូនការពារវាធ្វើអី? »
« ព្រោះគេមិនបានខុសអូនទេជាអ្នកខុសដែលឲ្យគេមកអង្គុយរួមតុជាមួយទើបបានជាសង្សាររបស់គេខឹងប្រច័ណ្ឌហើយក៏មកទះកំផ្លៀងអូនបែបនេះ » Taehyung ក្រោកអង្គុយងើយសម្លឹងមុខរាងក្រាសដែលកំពុងឈរសម្លឹងមើលមុខរបស់គេដូចគ្នា។
« បងព្យាយាមការពារអូននិងរកយុត្តិធម៌សម្រាប់អូនប៉ុន្តែអូនបែរជាការពារពួកវា? អូនគិតអីទៅ kim Taehyung? ចង់ធ្វើជាមនុស្សចិត្តធម៌ឲ្យគេជិះជាន់តាមអំពើចិត្តខ្លាំងណាស់ហេស៎? » Jungkook ចាប់ផ្ដើមតម្លើងសរសៃ.កដាក់រាងតូចព្រោះតែអារម្មណ៍របស់នាយក៏ចាប់ផ្ដើមប្រែប្រួលទៅជាមានកំហឹងជ្រួលជ្រាបមួយរំពេចហើយនាយក៏ជាមនុស្សដែលឆាប់ផ្ទុះកំហឹងនិងពិបាកនិយាយគ្នាជាខ្លាំងផងដែរ។
« គ្រាន់តែរឿងប៉ុណ្ណឹងបងចាំបាច់តម្លើងសរសៃ.កដាក់អូនដែរ? » Taehyung សួរទាំងសម្លេងស្រាលៗឯកែវភ្នែកមូលក្រឡង់ៗទាំងគូក៏រលីរលោងពេលរាងក្រាសស្រែកគំហកដាក់គេ។ គ្រប់គ្នាប្រាកដជាដឹងច្បាស់ហើយថាមនុស្សដែលកំពុងពពោះកូនដំបូងៗគឺតែងតែឆាប់ប៉ះពាល់ដល់អារម្មណ៍របស់ពួកគេនឹងធ្វើឲ្យពួកគេយំមួយរំពេច សូម្បីតែរឿងតូចតាចក៏ដោយក៏ពួកគេគិតថាជារឿងធំដុំដែរឯ Taehyung វិញក៏ដូចគ្នា គេអាក់អន់ស្រពន់ចិត្តភ្លាមៗពេលដែល Jungkook តម្លើងសម្លេងដាក់គេនៅមុននេះ។
« គឺបង... » Jungkook ចាប់ផ្ដើមភ្ញាក់រលឹកពីកំហឹងមុននឹងព្យាយាមគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ឆេវឆាវរបស់ខ្លួនឯងដែលបានជះទៅលើរាងតូចធ្វើឲ្យគេយំ។
« កុំនិយាយធ្វើដូចបងមិនដែលជិះជាន់មនុស្សចិត្តធម៌ម្នាក់នេះ » បញ្ចប់សម្ដីរួច Taehyung ក៏ដាក់ខ្លួនគេងបែរខ្នងដាក់ Jungkook ដែលកំពុងឈរគាំងរកអ្វីមកនិយាយលែងចេញបន្ទាប់ពីបានលឺប្រយោគរបស់រាងតូចដែលគេបាននិយាយមកកាន់នាយមុននេះ។
« សុំទោស! » ពេលដែលបញ្ចប់សម្ដីដោយការដឹងខុសហើយ Jungkook ឈរសម្លឹងមើលផែនខ្នងរបស់រាងតូចបន្តិចមុននឹងបោះជំហានចាកចេញទៅដោយទុកឲ្យ Taehyung គេងទាំងទឹកភ្នែកយំខ្សឹកខ្សួលស្ងាត់ៗគ្មានសម្លេងតែម្នាក់ឯងនៅក្នុងបន្ទប់ដ៏ងងឹតមានតែពន្លឺព្រះច័ន្ទជាអ្នករះបំភ្លឺតិចៗប៉ុណ្ណោះ។
To be continued........
****
Comment ផងណា love y'all so much:3