Siz:
Siz: Şehri gezmeye üşendim.
Siz: Hem bahçe harikaaa! Sırf bahçesi için sabaha kadar burada oturup kitap okuyabilirim. (18.03)
Aptal Komutan: İlk günden alışmışsın, sevindim.
Aptal Komutan: Ayrıca Alev, Hakkari'desin.
Aptal Komutan: İzmir gibi değildir orası, yapılacak pek bir şey bulamazsın
Siz: Pek gezmeyi seven birisi de değilim.
Siz: Zaten İzmir'de kaldı bütün herkes, tek başıma tek kitap okuyabilirim.
Aptal Komutan: Yalnız mı hissediyorsun kendini.
Siz: Biraz.
Aptal Komutan: Eren neden buraya geldiğini anlattı.
Siz: Çocuk gibi ağzından mı kaçırdı yoksa?
Aptal Komutan: Kızma ona, ben sormasını istedim.
Siz: Erdem, komutan olduğun için olabilir bilemiyorum ancak benim hakkımda her bilgiye ulaşmak zorunda değilsin.
Siz: Ara ara benim hakkımda küçük bilgiler söylüyorsun, İzmir'de yaşadığım gibi.
Siz: Evet merak edebilirsin ancak araştırma, bana sor.
Siz: Emin ol bütün her şeyi anlatırım. Sadece bana sor.
Aptal Komutan: Haklısın, dikkat edeceğim. (Görüldü.)
Aptal Komutan: Ve ben, özür dileyecektim.
Aptal Komutan: Okul değiştirmenin nedeninin ben olduğunu bilmiyordum.
Siz: Sorun değil, bilemezdin.
Aptal Komutan: Bana kızgınsın.
Siz: Birkaç gün öncesine kadar evet, ancak şu an değilim.
Aptal Komutan: Çok utanıyorum kendimden.
Siz: Utanma kendinden, belki benim için büyük bir iyilik yaptın?
Siz: Belki yeni bir sayfa bana iyi gelecek?
Aptal Komutan: Alev, yanındayım.
Aptal Komutan: Neye ihtiyacın olursa, herhangi bir şey olursa yaz bana.
Aptal Komutan: Sen isteyene kadar yanındayım.
Siz: Her zaman yanımda ol Komutan, her zaman.
-🩶-
Kapının çalmasıyla kitabımın arasına ayracımı koyup kalktım. Beklediğim birisi yoktu, daha doğrusu daha kimseyle tanışma fırsatım olmamıştı. Kapı deliğinden baktım önce, orta yaşlı bir kadın vardı. Gülümseyerek kapıyı açtım, kadın gülümseyerek bakışlarını gözlerime çevirdi.
"Yeni gelen öğretmen sen olmalısın." Elini bana uzattı. "Ela ben."
"Alev, memnun oldum." Heyecanla gülümseyip elini sıktım. Birisiyle tanışmak bana iyi gelecekti. Kadın da heyecanıma karşılık sadece gülümsedi. Yeni farkettiğim, elindeki saklama kabına çevirdim bakışlarımı. Bana uzattığında içindekinin kek olduğunu anladım. "Teşekkür ederim, ellerinize sağlık."
"Afiyet olsun kuzum, beğenirsin inşallah." Elimle içeriye davet ettiğimi anlar anlamaz başını onaylamaz şekilde salladı. "Akşama bizimkiler görevden dönecek, kutlama olacak. Yemekleri yetiştirmem gerekiyor."
"Kimler dönecek?" Erdem söylediği kadarıyla görevdeydi. Ela abla gülümseyip devam etti.
"Eren, Deniz ve Altay gelecek, en sevdikleri yemekleri yapacağım." Kaşlarım şaşkınlıkla havalandı. Eren zaten burada değil miydi?
"Eren burada değil miydi?" Ela abla başını onaylamaz şekilde salladı.
"Erdem ile karıştırıyor olmayasın?" Kaşlarım şaşkınlıkla havalandı. Kafam oldukça karışmıştı. Ela abla gülümseyerek devam etti. "Sen de gelsene, tanışmış olursun."
"Çok mutlu olurum." Keyifle gülümsedim. Eren'in kim olduğunu da merak etmiştim açıkcası, Erdem olduğunu düşünmüyordum. Bana demişti, görevdeydi.
"Ben gitsem iyi olur kuzum, sana afiyet olsun." Teşekkür ederek geriye çekildiğimde arkasını döndü, kapıyı kapatacağım sırada bana doğru seslendi. "Üst kat, saat 7'de."
-🩶-
Siz:
Siz: Yetenek desen var?
Aptal Komutan: Harika gözüküyor.
Aptal Komutan: Bana da ayır. :)
Siz: Zaten sana yapıyorum Komutan.
Siz: Eren Komutan?
Aptal Komutan: Ne?
Siz: Neden böyle bir şey yaptın ki? Sen olduğunu söylemedin?
Aptal Komutan: Neyden bahsediyorsun?
Siz: Akşam konuşuruz.
Siz: 7'de, orada olacaksın. Değil mi?
Aptal Komutan: Evet, orada olacağım.
Siz: Güzel, orada konuşuruz o zaman.
Aptal Komutan: Ne duydun Alev?
Siz: Eren kimdi? Evimde gelen adam?
Aptal Komutan: Tekrarlıyorum Alev, ne duydun?
Siz: Ela abla geldi, tanışmak adına.
Siz: Ve Eren'in görevden yeni geleceğini söyledi, Eren'i Erdem'le karıştırmışsındır dedi.
Siz: Şimdi tekrarlıyorum Komutan, evime gönderdiğin adam kimdi? Eren kimdi?
Aptal Komutan: Bendim. (Görüldü.)