Με μιας όλη η κούραση έφυγε ,ενώ η απορία την κατέβαλε. Σήκωσε το τηλέφωνο λέγοντας: "Εμπρός; "
-¨Έμιλυ, εγώ είμαι." Η γνωστή φωνή του Τζέρεμι ακούστηκε βαρυά. Πολύς καιρός είχε περάσει από την τελευταία φορά που τον είδα ή τον άκουσε. Με δυσκολία αναγνώρισε την οικεία φωνή του ,που πολλά βράδυα στοίχειωνε τα όνειρά της.
-"Τζέρεμι! Πού εξαφανίστηκες τόσο καιρό; Είσαι καλά; " Η έκπληξη ήταν τόσο μεγάλη που μονομιάς πετάχτηκε όρθια. Με γρήγορα βήματα πηγαινοέρχονταν στο μεγάλο δωμάτιο προβληματισμένη.
-"Ναι,το ξέρω. Συγνώμη, αλλά ήθελα να μείνω λίγο μόνος και να σκεφτώ κάποια πράγματα."
-"Τί να σκεφτείς; Η μάνα μου τρελάθηκε απ' την αγωνία της! Πώς μπορείς να φεύγεις έτσι χωρίς μία εξήγηση;"
-"Σου είπα γιατί! Μην φωνάζεις!" "Πήρα μία απόφαση, αλλά θέλω να ακούσω και τι δική σου άποψη." Η φωνή του ακούστηκε πιο αποφασισμένη αυτή τη φορά, δεν σήκωνε όχι.
-"Τί αποφάσισες; Σε τί θα οφελήσει η δική μου άποψη; Μην λες βλακείες!"
-"Ναι ,θέλω να σε δω. Πότε μπορείς;"
-"Δεν είμαι σκυλάκι σου, όποτε θυμάσαι θες να με δεις και όποτε σου καπνίσει με έχεις χεσμένη." Παρ' όλη την άρνηση ήθελε και η ίδια να τον συναντήσει, μα δεν θα του δίνε τη χαρά να την εκμεταλλεύεται.
-"Αφού θες να βρεθούμε κι εσύ.. Έμαθα ότι ο άντρας σου έφυγε σε επαγγελματικό ταξίδι και θα γυρίσει αύριο βράδυ.. Όλο το βράδυ είναι δικό μας..." Έτσι της μιλούσε πάντα όταν ήθελε να την ρίξει στο κρεβάτι. Όσο κι αν ήθελε δεν μπορούσε να την ξεχάσει..
Η Έμιλυ έκλεισε το τηλέφωνο απότομα. Δεν ήξερε τι να του απαντήσει.Το σώμα της αποζητούσε ξανά τα χάδια του, άθελα της τον έβλεπε τα βράδια σε πονηρά όνειρα.Η απότομη επιστροφή του την τάραξε, η πρότασή του πολύ δελεαστική μα δεν ήξερε τι να κάνει. Με την απουσία τόσων ημερών είχε συνηθίσει πάλι τη ζωή της και η Τζάνις έδειχνε να μην πονάει πια τόσο πολύ όσο στην αρχή. Γιατί εξαφανίστηκε έτσι; Γιατί δε τους είχε δώσει μια εξήγηση; Σε μάνα και κόρη.. Νόμιζε ότι μπορούσε να παίξει μαζί τους, αλλά δεν θα τον άφηνε έτσι.
Ένα μπάνιο ήταν ότι πρέπει για να χαλαρώσει και να σκεφτεί. Η μπανιέρα γέμισε νερό μέχρι πάνω μαζί με αιθέρια έλαια. Συγκεκριμένα λεβάντα ,που ήταν το αγαπημένο της για να ηρεμήσει κάπως. Τα μάτια της παρέμεναν κλειστά ενώ σκεφτόταν την τροπή που είχαν πάρει τα πράγματα. Κανείς δεν είχε τον έλεγχο της κατάστασης πια ,τα γεγονότα έτρεχαν χωρίς να τα προλαβαίνει η ίδια.. Παντρεύτηκε κάποιον μόνο από συμπάθεια και ανάγκη και τον απάτησε με τον χειρότερο τρόπο, γιατί απλά είχε ανάγκες.. Έπρεπε να ερωτευτεί ,να νιώσει τι πάει να πει η λέξη έρωτας και πάθος.. Σίγουρα αυτό που ένιωθε δεν ήταν έρωτας, απλά η σωματική έλξη ήταν τόσο έντονη που δεν μπόρεσε να αντισταθεί.. Και το κακό ήταν ότι ήθελε αυτόν τον άνθρωπο ξανά και ξανά, παρόλο που είναι απαγορευμένο..
Η Τζάνις θα πληγωνόταν πολύ ,ίσως και να της άξιζε αυτή η σκληρή τιμωρία.. Μετά απ' όλα αυτά που είχε κάνει, εν μέρη ήθελε να την τιμωρήσει.. Μα και οι τύψεις είναι δυνατό συναίσθημα.. Τελικά είμαι όντως κόρη της!. Ο μεγαλύτερος φόβος είχε πραγματοποιηθεί! Όσο κι αν προσπάθησε ν' αποφύγει αυτή τη σύγκριση, ήταν απλά αδύνατο. Το μήλο κάτω απ' την μηλιά θα πέσει.. Τα αδέρφια της επίσης θα πέθαιναν για ακόμα μία φορά απ' την ντροπή τους αν συνέχιζε αυτή τη κατάσταση..Ο πατέρας της θα ένιωθε ντροπή απ' τον τάφο για την πολυαγαπημένη του κόρη και τα καμωματά της..Θα επιβεβαίωνε τα λόγια που ειπώθηκαν από δύο γερασμένες και πλούσιες γυναίκες στον γάμο της Τζάνις.. Δεν μπορούσε να το κάνει αυτό. Την προηγούμενη φορά παραλίγο θα τους έβλεπαν ,κι αν γινόταν αυτό ,θα ήταν η χειρότερη στιγμή στη ζωή της..
~~~
Η ώρα ήταν μία το βράδυ, ο Τζέρεμι δεν της τηλεφώνησε ξανά.. Η Έμιλυ έβλεπε τηλεόραση βαριεστημένα, είχε αρκετή ζέστη μες στο δωμάτιο. Αν και χειμώνας, η θερμοκρασία δεν ήταν πολύ χαμηλή ,τα πολλά κρύα δεν είχαν πιάσει ακόμα. Γι' αυτό και φορούσε νυχτικά,συγκεκριμένα ένα μαύρο μακρύ με ανοιχτή πλάτη και σχεδιάκια από πίσω. Τα μαλλιά της ξανθά και σπαστά ,δεν τα είχε φτιάξει μετά απ' το μπάνιο. Ο Ρότζερ έλειπε και δεν χρειαζόταν να είναι κοκέτα για να την βλέπει.
Πριν κοιμηθεί αποφάσισε να πιει γάλα για να χαλαρώσει. Έβαλε τη μαύρη σατέν ρόμπα και κατέβηκε στην κουζίνα μες στο σκοτάδι. Η ευρύχωρη κουζίνα δεν είχε φως με αποτέλεσμα να δημιουργούντε σκιές παντού. Η Έμιλυ γέμισε ένα ποτήρι με κρύο γαλά και ανέβηκε ξανά στον πάνω όροφο ,στο δωμάτιό της. Την τρόμαζε το σκοτάδια, θυμόταν τα παιδικά της χρόνια και λήθελε να τα ξεχάσει..
Μόλις έκλεισε την πόρτα το κινητό δονήθηκε. Άφησε το ποτήρι στο κομοδίνο και άνοιξε το μήνυμα. Ήρθα από πίσω και είμαι στο δασάκι . Σε περιμένω αν δεν έρθεις σε ένα τέταρτο θα ρθω εγώ πάνω! Διέγραψε αμέσως το μήνυμα θυμωμένη. Παρ' όλες τις σκέψεις που έκανε το απόγευμα, αποφάσισε να τον βρει. Όλο αυτό το σκηνικό ήταν ερεθιστικό, το κρυφό και το απαγορευμένο.. Δεν ένιωσε καμιά αναστολή, σχεδόν τρέχοντας πήγε να τον βρει.
Βγήκε απ' την πόρτα της κουζίνας μυστικά.Η μαύρη ρόμπα ανέμιζε καθώς περπατούσε γρήγορα και νευρικά. Συνεχώς κοιτούσε δεξιά και αριστερά από φόβο μες στη νύχτα. Τα κλαδιά ξεπρόβαλαν μπροστά της αλλα τα απωθούσε με τα λεπτά δάχτυλά της, οι ξανθές μπούκλες έλαμπαν κάτω από το φως του φεγγαριού.
Ο Τζέρεμι περίμενε μες τις φυλλωσιές μπερδεμένος απ' τις σκέψεις του. Φοβόταν μήπως τον δει κάποιος και γι' αυτό κρύφτηκε εκεί. Όλες οι πράξεις του ήταν λάθος, απ΄την αρχή χειρίστηκε άσχημα τις καταστάσεις. Συλλογιζόταν όλα όσα ειχαν συμβεί πριν και όχι μόνο. Τόσο καιρό έπαιζαν παιχνίδια πάθους μεταξύ τους. Του άρεσε από την πρώτη φορά που την είδε, ήταν δύσκολη γυναικα και του άρεσαν οι προκλήσεις. Ο τρόπος που έλυνε τα προβλήματά του ήταν άναδρος και έπρεπε να ξεκαθαρίσει το τόπιο.
Εκείνη έφτασε στην πόρτα και άρχισε να τον ψάχνει, τον είδε να στηρίζεται σκεπτικός πάνω σ' ένα δέντρο. Με μιας η καρδιά της άρχισε να χτυπάει πιο δυνατά. Δεν είχε αλλάξει καθόλου, παρέμενε το ίδιο όμορφος και επιβλητικός. Με τα μαύρα μαλλιά και τα όμορφα πονηρά μάτια του ,τα οποία κάθε φορά ξεγύμνωναν την ψυχή της.
Ο νεαρός σήκωσε απότομα το κεφάλι του και την κοίταξε στα μάτια. Σηκώθηκε όρθιος ενώ εκείνη μπήκε μέσα. Όλες οι αισθήσεις του αφυπνίστηκαν μόλις τη είδε. Στην αρχή υπήρξε λίγο αμηχανία, όμως η Έμιλυ έσπασε την σιωπή.
-"Ήρθα.." Σταύρωσε τα χέρια της μπροστά στο στήθος. "Μου χρωστάς κάποιες εξηγήσεις.. Λείπεις πολύ καιρό!"
Ο Τζέρεμι αφέθηκε να την κοιτάζει σαν μαγεμένος για λίγο. Του είχε λείψει πολύ.." Ναι, ναι.. Έχεις δίκιο. Ήθελα να ηρεμήσω και να σκεφτώ κάποια πράγματα."
-"Συμπεριφέρθηκες σαν κόπανος. Γιατί άφησες ένα γράμμα στην Τζάνις; Έπεσε στα πατώματα εξαιτίας σου! " Ύψωσε τη φωνή της. Ο Τζέρεμι την κοίταξε ικανοποιημένος, τον έφτιαχνε πολύ όταν αγρίευε.
-"Δεν ξέρω.Εκείνη τη στιγμή αυτό θεώρησα για σωστό.. Είμαι ανώριμος το ξέρω, όμως ήρθε η ώρα να διορθώσω τα πράγματα." Ήθελε πολύ να την φιλήσει, όμως έπρεπε να συγκρατηθεί.
-"Ωραία λοιπόν. Σε ακούω. Στο τηλέφωνο μου είπες ότι θες και την δική μου άποψη για κάποιο θέμα."
-"Καταρχήν ποτέ δεν είχα σκοπό να πληγώσω την Τζάνις. Είναι μια υπέροχη γυναίκα, πραγματικά μου άρεσε!" Έπιασε αμήχανα το σβέρκο του και ξεφύσηξε. "Απλά ποτέ δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή..Ποιόν θα αγαπήσεις, ποιον θα μισήσεις.."
-"Μπες στο ψητό!"
-"Θα πάρω διαζύγιο απ΄την Τζάνις ,θα της μιλήσω και θα καταλάβει.. Αρκετά την κορόιδεψα.."
Η Έμιλυ ανησύχησε μήπως φύγει και δεν τον ξαναδεί. Με κομμένη ανάσα τον ρώτησε. "Και μετά;" Τον κοίταξε με ανησυχο βλέμμα, σαν παιδιου. Εκείνος γέλασε σιγανά.
-"Γιατί; Σε νοιάζει;"
-"Σταμάτα. Με νοιάζει τι θα σου συμβεί μετά. Που θα πας, τι θα κάνεις.."
-"Μάλιστα.." Μπορούσε να διαβάσει στα μάτια της το πόσο τον ήθελε, όσο κι αν το αρνούταν. Πόσο απεγνωσμένα ήθελε να την φίλησει, αλλά δεν θα της έκανε την χάρη τόσο εύκολα. Παρόλο που την ήθελε κι αυτός απεγνωσμένα."Λοιπόν, δεν ξέρω. Το σίγουρο είναι ότι θα φυγω απ' την πόλη, θα με βοηθήσει η διατροφή που θα πάρω..Μα είμαι καλός τεχνίτης, ξέρω ότι θα βρω δουλειά. Ειμαι αισιόδοξος."
Ένας κόμπος δέθηκε στην κοιλιά της μ' αυτά τα νέα. Δεν ήθελε να τον χάσει, όσο κι αν τον αγνοούσε. "Τότε πρέπει να σου ευχηθώ καλή τύχη.."΄Ψέλλισε.
-"Ευχαριστώ." Τα μάτια της ήταν υγρά έτοιμα να κλάψουν. Έτινε το τρεμάμενο χέρι της για χειραψία. Ο Τζέρεμι κοίταξε περίεργα το χέρι της, ξεφύσηξε και της το έδωσε.
-"Δεν σου 'λειψα καθόλου;" Τα μάτια του αναζητησαν τα δικά της, ενώ το σφύξιμο δυνάμωσε. Μπορούσε να καταλάβει ότι πάλευε με νύχια και με δόντια να ελεγξεί τον εαυτό της. Τον ερέθιζε αυτή η αντίσταση και η μυστικότητα της σχέσης.
-"Τί σημασία έχει;" Του απάντησε στενάχωρα.
-"Ήθελα να βρεθούμε εδώ για να είμαστε μόνοι για τελευταία φορά." Τόνισε τις τελευταίες λέξεις. "Και το ξέρεις.. Γι΄αυτό ήρθες." Την τράβηξε πάνω του βίαια και την έπιασε απ' την μέση.
Εκείνη δεν μπορούσε να μιλήσει, μόνο ανάσαινε βαριά. Τον ήθελε απεγνωσμένα τόσο καιρό, το κορμί της τον αποζητούσε. Είχε παραλυρήσει από αυτό που ένιωθε ,καιγόταν και μόνο αυτός μπορούσε να την λυτρώσει.. Τελικά κατάφερε να του μιλήσει με βραχνή φωνή." Εάν μας δει κάποιος.;" Εκείνος δεν απάντησε, μα την φίλησε παθιασμένα. Αυτό το φιλί τους είχε λείψει εξίσου πολύ. Δεν μπορούσαν να σταματήσουν.Η Έμιλυ άνοιξε κατευθείαν το στόμα της για να βρει την γλώσσα του, τον πίεζε στο κεφάλι για να την φιλήσει πιο έντονα.
Χωρίς να χάσει χρόνο ο Τζέρεμι την έπιασε απ' τους γοφούς και την πίεσε πάνω του. Εκείνη ένιωσε αμέσως την σκληρή στύση του και βόγκηξε. Τράβηξε το κεφάλι της πίσω για ν' ανασάνει απ το φιλί. Στο μυαλό της ήρθαν ασυναίσθητα εικόνες απ΄την μάνα της να κλαίει. Και η υπεύθυνη γι αυτόν τον πόνο ήταν η ίδια! Όχι δεν μπορούσε να την πληγώνει έτσι όσο και τον ήθελε. Με μιας τραβήχτηκε απ' την αγκαλιά του και τον έσπρωξε, βαριανασαίνοντας ακόμη..
-"Συ,συγνώμη. Δεν ξέρω τι μ' έπιασε." Γύρισε την πλάτη της προς αυτόν για να μην τον βλέπει.
Ο Τζέρεμι αγριεμένος πήγε από πίσω και την έπιασε απ΄το σαγόνι ,γυρίζοντας την προς το μέρος του. "Αφού με θες! Μην το παλεύεις άλλο!" Πήγε να την φιλήσει, αλλά αποτραβήχτηκε.
-"Μη! όλα αυτά είναι λάθος. Απ' την αρχή δεν έπρεπε να το κάνουμε αυτό..Τέλειωσε." Πήγε να φύγει,αλλά την ΄τράβηξε με δύναμη απ΄την κοιλιά πάνω του.
Ψιθύρισε μέσα στο αυτί της με βραχνή φωνή.."Λίγο αργά δεν το θυμήθηκες;Σε θέλω, σε χρειάζομαι..Δεν έχω ξανανιώσει έτσι..Κι εσύ με ήθελες πολύ πριν, τί έγινε τώρα;" Χαλάρωσε το κορμί της, εκείνος βρήκε την ευκαιρία και κατέβασε το δεξί του χέρι πιο κάτω. "Μην φύγεις.." Τα δάχτυλά του έτριψαν την περιοχή της πάνω απ' τα ρούχα. Ένιωθε πως ήταν υγρή, και του άρεσε. Θα υπέκυπτε στο τέλος, ήδη είχε κλείσει τα μάτια για να απολαύσει το αμαρτωλό άγγιγμα του.
Πήγε να την φιλήσει στο λαιμό, αλλά τον απέφυγε πάλι. Άνοιξε τα μάτια της με δυσκολία. Έσπρωξε τα χέρια του. "Άσε με! Είναι λάθος σε παρακαλώ." Τον έδιωχνε ,μα ήταν πολύ δυνατός και δεν την άφηνε. Είχε ανάψει για τα καλά πια, λίγο ακόμα και θα την έβαζε κάτω έστω και με το ζόρι.
Σε μια κίνηση απόγνωσης την έπιασε απ΄τα μπράτσα και την ακινητοποίησε πάνω του ξανά. "Άσε με.." του είπε σε μια τελευταία προσπάθεια αντίστασης.. Μα τα λόγια δεν έβγαιναν απ' το στόμα της. Τελικά ο Τζέρεμι την ξαναφίλησε. Πόσο πολύ της άρεσε!! Αυτή τη φορά δεν μπορούσε να αντισταθεί. Ήταν βράδυ, μόνοι τους και ελεύθεροι να χαρούν τον έρωτά τους., χωρίς να ξέρουν τον κίνδυνο που παραμονεύει..