[Unicode]
သေဆုံးပြီးသား မျိုးဆက်တစ်ခုက အပေါ်သို့ ခုန်တက်သွားသည်ကို မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်တွေ့လိုက်ရခြင်း
ဝမ်းရှီ ပြောလိုက်သော "အဲ့နေ့"မှာ လှောင်အိမ်ထဲရှိလူများ၏ အချိန်အယူအဆအရ ပြောလိုက်ခြင်းသာဖြစ်ပြီး တကယ့်လက်တွေ့၌ ထိုမျှအချိန်အကြာကြီး မကုန်လွန်သွားသေးပါချေ ။
သူတို့ လှောင်အိမ်ထဲမှ ပြန်ထွက်လာချိန် မိုးစဲသွားကာစဖြစ်ပြီး သူတို့၏ထီးအနားစပ်များမှ မိုးရေစက်များက တတောက်တောက်ကျနေ၏ ။ သူတို့သည် ရှီဖျင်းပြခန်းအပြင်ဘက်ရှိ လမ်းပေါ်တွင် ရှိနေသေးဆဲ ။ လမ်းတစ်ဖက်တစ်ချက်စီရှိ ဆိုင်ခန်းများအားလုံး ပိတ်ထားလျက်ရှိရာ သည်ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ဝိုက်မှာ အင်မတန် လူသူမဲ့ခြောက်ကပ်နေသင့်သည်ပေ ။
သို့တိုင် ဝမ်းရှီ သူ့မျက်လုံးများကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည့် တစ်ခဏ--
သူ့ကိုပတ်လည်ဝန်းရံထားသော လူတစ်အုပ်ရှိနေ၏ ။
အကုန်လုံးက ခပ်ထူထူ အနက်ရောင်ဆံပင်ရှည်များနှင့် ဖြူစုပ်ပြာနှမ်းနေသော မျက်နှာရှိပြီး နဖူးထက်တွင် အဝါရောင်အင်းစာရွက်များ ကပ်ထားသည့် အမျိုးသမီးများပင် ။
သူတို့၏မျက်လုံးများမှာ ပကတိဖြူဖွေးလုနီးနီးဖြစ်ပြီး မျက်စိအလယ်တွင် နည်းနည်းလေးမှ မရွေ့လျားသည့် အနက်ရောင် အစက်တစ်စက်ရှိနေသည် ။ နှုတ်ခမ်းများမှာ နီစွေးတောက်ပနေလျက် အပေါ်သို့ ကွေးညွှတ်တက်နေပြီး သူတို့၏ဆံပင်ထက်ပင်ပို၍ ရှည်လျားသော လျှာများက ပါးစပ်ထဲမှ တန်းလန်းထွက်ကျနေ၏ ။
ရှချောင်မှာ ကျိုးရွှိနှင့် အချင်းများနေရာမှ နောက်တစ်စက္ကန့်အတွင်း အနှီအရာများနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်သွားတော့သည် ။ သူသည် "ဖာခ့်"ဟု အော်ရင်း နေရာတွင်ပင် ပျော့ခွေယိုင်လဲကျသွား၏ ။
ထိုအမျိုးသမီးများက မလှုပ်ရှားပေ ။ ရှချောင်သည်လည်း မလှုပ်ရှားရဲ ။
သူသည် ဝမ်းရှီ၏ ဘယ်ဘက်လက်ကို အသံတိတ်ဖက်တွယ်လိုက်ရင်း သေမင်း၏တံခါးဝတွင် ရောက်နေသည့်အလား ။ "ကော...ကျွန်တော်တို့ လှောင်အိမ်ထဲက ထွက်လာပြီလား ? "
ဝမ်းရှီ ပြန်မပြောရသေးခင် ရှဲ့ဝမ်းက ကိုယ်စားဝင်ပြောပေးလာ၏ ။ "ထွက်လာပြီ "
ရှချောင်သည် ပို၍ပင် မူးဝေပျော့ခွေသွားတော့သည် ။ "ဒါဖြင့်ရင် ဒါတွေက ဘာကြီးတုန်း ? "
ဝမ်းရှီ ပါးစပ်ဖွင့်လိုက်သည် ။
ရှဲ့ဝမ်း : "သရဲတွေလေ "
ရှချောင်သည် စက္ကန့်ပိုင်းသာ တောင့်ခံထားနိုင်ကာ ဝမ်းရှီ၏လက်မောင်းကို ဖက်တွယ်လျက်သား မြေကြီးပေါ်သို့ တိတ်တဆိတ် လျှောကျသွားလေသည် ။
ဝမ်းရှီ : "....."
ရှချောင်က အသက်ရှုရပ်သွားသည့်သူဖြစ်သော်လည်း ရှဲ့ဝမ်း ခလောက်ဆန်လိုက်သည့်သူက သူဟုသာ ဝမ်းရှီခံစားလိုက်ရသည် ။
"မင်းငါ့ကို အငြိုးတွေများ ရှိနေတာလား ? " ဝမ်းရှီသည် သူ့ဘယ်ဘက်လက်ကို ဆွဲမထုတ်နိုင်သဖြင့် ခေါင်းကိုစောင်းငဲ့လျက် ထီးလက်ကိုင်အား လည်ပင်းနှင့်ပခုံးကြားညှပ်ကာ ညာလက်ကို လွတ်အောင်လုပ်လိုက်ပြီး အနှီတစ္ဆေအမျိုးသမီးများအား ရှင်းလင်းရန်ပြင်ရတော့သည် ။
"ရှိစရာလားနော် " ရှဲ့ဝမ်းက စိတ်ပေါ့ပါးစွာ ငြင်းဆန်လာပြီး လက်လှမ်းကာ ဝမ်းရှီအတွက် ထီးလက်ကိုင်ကို ကိုင်ပေးလာသည် ။
ရှဲ့ဝမ်းသည် သူ၏အနက်ရောင်လက်အိတ်များကို ဝတ်ဆင်ထားဆဲဖြစ်ပြီး ထီးလက်ကိုင်၏ အောက်ဆုံးအဖျားနားမှ ကိုင်ထားကာ ဝမ်းရှီမျက်နှာနှင့် သင့်တင့်လျော်ကန်သော အကွာအဝေးကို ထိန်းသိမ်းထားလေ၏ ။
သို့တိုင် အကြောင်းပြချက်တချို့ကြောင့် ထိုဖြူဖျော့ဖျော့လက်ကောက်ဝတ်ကို ဖျတ်ခနဲမြင်လိုက်သည့်တစ်ခဏ ရှဲ့ဝမ်း၏အနည်းငယ် အေးစက်နေသော လက်ချောင်းအထိအတွေ့ကို ဝမ်းရှီရုတ်တရက် အမှတ်ရသွားသည် ။ တစ္ဆေအမျိုးသမီးများထံ ကမ်းလင့်နေသော သူ့လက်မှာ လမ်းတစ်ဝက်တွင် ရပ်တန့်သွားတော့၏ ။
"ခေါင်းနည်းနည်းကြွပါအုံး " ရှဲ့ဝမ်းက ဝမ်းရှီကို ထီးလွှတ်ရန် အသိပေးလာသည် ။ "မိုးလဲတိတ်သွားပြီဆိုတော့ ထီးပိတ်လိုက်တော့မယ် "
တစ်စက္ကန့်ကုန်လွန်သွားသော်လည်း တုံ့ပြန်သံမကြားရသဖြင့် သူသည် အသံဖွဖွဖြင့် မေးလာသည် ။ "ဘာတွေတွေးနေတာလဲ ? "
ဤသည်ကိုကြားသော် ဝမ်းရှီ ချက်ချင်းအသိပြန်ဝင်လာခဲ့သည် ။
သူသည် နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းစေ့လိုက်ကာ ခေါင်းပြန်ဆန့်လိုက်ပြီး တိတ်ဆိတ်စွာဖြင့် ရှဲ့ဝမ်းကို ထီးယူခွင့်ပြုလိုက်သည် ။ ထို့နောက် တစ္ဆေအမျိုးသမီးတစ်ဦးကို ရွေးလိုက်ပြီး မျက်နှာထက်ရှိ အင်းစာရွက်ကို ဆွဲခွာလိုက်၏ ။
အင်းစာရွက် အဖြုတ်ခံလိုက်ရသည်နှင့် စက်ဝိုင်းပုံဝန်းရံထားသည့် တစ္ဆေအမျိုးသမီးများမှာ စတင်၍ တုန်ယင်တွန့်ဆတ်လာပြီး ချိတ်ပိတ်ထားရာမှ လွတ်မြောက်အောင် ရုန်းကန်ကာ သူ့ထံသို့ တည့်တည့်ပြေးဝင်လာချင်သည့်အလား ။
ဝမ်းရှီကမူ လုံးလုံး ဂရုမစိုက်ဘဲ နောက်ထပ်အင်းစာရွက်တစ်ခုထံ လက်လှမ်းလိုက်သည် ။
ရလဒ်အနေဖြင့် သူ့အနောက်ဘက်မှ တစ်စုံတစ်ယောက်၏ ရေရွတ်သံကို ကြားလိုက်ရသည် ။ "သူတို့က ထွက်တောင်လာကြပြီလား ? "
ထို့နောက်တွင်တော့ တစ္ဆေအမျိုးသမီးများမှာ ရုတ်ချည်းပင် မီးခိုးငွေ့များအဖြစ် အငွေ့ပျံကာ သူဘာမှမလုပ်ရသေးခင် ပျောက်ကွယ်သွားကြပြီး လေထဲဝေ့ဝဲနေသော အင်းစက္ကူ ၇ရွက်ကိုသာ ချန်ထားရစ်သည် ။ ထိုအင်းစာကွက်များကို တစ်စုံတစ်ယောက်က လှမ်းဖမ်းလိုက်လေ၏ ။
စက္ကူစများကို ဖမ်းလိုက်သူက အင်မတန်အရပ်မြင့်သော အမျိုးသားတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး ဂျုံဝါရောင်အသားအရည်ဖြင့် တောင့်တင်းကြံ့ခိုင်သော ကိုယ်ခန္ဓာရှိပြီး ကတုံးပြောင်နှင့်ပင် ။ တစ်ချက်ကြည့်ရုံဖြင့် သူသည် တိုက်ခိုက်ရေးကိုယ်ခံပညာ လေ့ကျင့်သူဖြစ်ကြောင်း သိသာသည် ၊ သို့သော် သူ၏မျက်နှာအမူအရာမှာတော့ အနည်းငယ် တောင့်တင်းမင်သေနေလျက် ။
ဝမ်းရှီ သူ့မျက်လုံးများကို တစ်ခဏမျှ စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် အမျိုးသား၏နှလုံးတည်နေရာသို့ အကြည့်ရွှေ့လိုက်သည် ။
အဝတ်အစားများက ဖုံးကွယ်နေသဖြင့် တစ်ဖက်လူ၏ရင်ဘက်ရှိ အမှတ်အသားကို ဝမ်းရှီ မမြင်ရချေ ။ သို့ပေသိ ဤသည်က ရုပ်သေးရုပ်တစ်ရုပ်မှန်း သူပြောနိုင်၏ ။ သက်ရှိလူသားတစ်ယောက်နှင့် အင်မတန်တူသည့် ရုပ်သေးတစ်ရုပ်ပင် ။
အင်းစာရွက်ကိုကိုင်လျက် ရုပ်သေးရုပ်သည် အနောက်သို့လှည့်ကြည့်ကာ မေးလိုက်သည် ။ "ကျွန်တော်ဖမ်းလိုက်ပြီ ။ ဘာလုပ်လိုက်ရမလဲ ? "
သူ့အနောက်တွင် ရပ်နေသူက ပခုံးထိအရှည်ရှိသော ဆံပင်ကို နားတစ်ဖက်နောက်တွင် သပ်ထားကာ နားရွက်တစ်လျှောက် တောက်ပပြောင်လက်နေသည့် နားကပ်အတန်းလိုက်အား ဖော်ပြထားလျက် ။ သူမသည် မျက်နှာထက် ဆေးရောင်ခြယ်ထားသည့်အလား မိတ်ကပ်ကို ပိုပိုသာသာ ထူပိန်းနေအောင် ခြယ်သထားပြီး သူမ၏မူလမျက်နှာသွင်ပြင်ကို ဖုံးကွယ်ထားကာ အသက်ကိုလည်း မသိရချေ ။ သို့သော်လည်း သူမ၏ခန္ဓာကိုယ် ပုံပန်းသွင်ပြင်အရ အလှပဂေးတစ်ယောက် ဖြစ်ဖို့များသည် ။
"မီးရှို့ပေး " သူမသည် ရုပ်သေး၏မေးခွန်းကို ဖြေပြီးနောက် သူမ၏ဖန်သလင်းအလား မျက်လုံးများကိုရွှေ့ကာ သူတို့ထံသို့ အကြည့်ရောက်လာသည် ။ သူမသည် ရှချောင်ကို တစ်ချက်သာကြည့်ပြီး သူမ၏အကြည့်များက ဝမ်းရှီထံတွင် ခဏကြာ ဝေ့ဝဲနေကာ နောက်ဆုံးတွင်တော့ ရှဲ့ဝမ်းဆီသို့ ရွှေ့သွားလေ၏ ။ ထို့နောက် သူမပြောလာသည်က "ဘယ်သူက ဒီ*ဘွားအေကြီးရဲ့ အင်းစာရွက်တွေကို ခွာလိုက်တာလဲ ? ထွက်လာခဲ့ "
『*ဘွားအေကြီးဆိုတာ အိမ်ကြီးသခင်မလို ကိုယ့်roleကိုယ်မြှင့်ပြီး ပြောလိုက်တာပါ ။ မခပ်ချေချေ မာနကြီးကြီးနဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် သခင်မကြီးလို့ ပြောသလိုမျိုးပါ ။ အဆင်ပြေသလိုပဲ ပြန်လိုက်ပါတယ် 』
ဝမ်းရှီ : "....."
သည်လို မိန်းကလေးမျိုးက ပါးစပ်ပေါက်ပိတ်ထားတာပဲ ပိုကောင်းလိမ့်မည် ။
"လူမမာလေး...နင်လား ? " သူမက ရှဲ့ဝမ်းကို စိုက်ကြည့်လျက် မေးလာသည် ။
ဝမ်းရှီသည် နှုတ်ခမ်းများကို ဖွင့်ဟလိုက်ကာ ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်လိုက်သည် ။ " မင်း ဒီဘွားအေကြီးကို သိလား ? "
ရှဲ့ဝမ်းက ရယ်မောလာ၏ ။
သူသည် မျက်နှာလွှဲကာ ချောင်းနှစ်ချက်မျှဆိုးပြီးနောက် နှာခေါင်းထိပ်သို့ လက်ဖြင့်ထိကပ်လိုက်ပြီး ပြန်အဖြေပေးလာသည် ။ "သိတယ်လို့တော့ ပြောလို့ရပါတယ် ။ သူက ကျန်းမိသားစုကလေ "
ကျန်းမိသားစုတွင် လူပေါင်းများစွာရှိပြီး နာမည်စာရင်းတွင်လည်း သူတို့မိသားစုဝင်များနှင့် ပြည့်သိပ်နေလေရာ ရှဲ့ဝမ်းပြောပြီးတာတောင် ဝမ်းရှီမသိသဖြင့် "ဪ"ဟုသာ ပြန်ဖြေလိုက်သည် ။
သူနားမလည်သေးကြောင်း ရှဲ့ဝမ်းမြင်သောအခါ ထပ်မံဖြည့်စွက်ပြောလာ၏ ။ "ခုနက လှောင်အိမ်ထဲမှာတုန်းက ကျန်းပိလင်ရဲ့သားက ကြုံတုန်းပြောသေးတယ်လေ ။ မင်းမှတ်မိမလားတော့မသိ ။ သူ့နာမည်က ကျန်းလန်တဲ့ "
သူတို့နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင် ရပ်နေသော 'ဘွားအေကြီး ' : "....."
ကျန်းလန်သည် အရင်က အခြေအနေပေါင်းမြောက်မြားစွာကို ကြုံတွေ့ခဲ့ပြီးဖြစ်ကာ လူပေါင်းစုံနှင့်လည်း တွေ့ဆုံခဲ့ဖူးပြီး နည်းလမ်းအထွေထွေဖြင့် မိတ်ဆက်ခံခဲ့ရဖူးသည် ။ အများစုမှာ....မဟုတ်သေး ၊ အကြိမ်တိုင်းဟုပင် ပြော၍ရနိုင်သည် ။ သူမ၏နာမည်ကို ပြောလိုက်သည်နှင့် ကြားလိုက်ရသူများမှာ ရုတ်တရက် ဉာဏ်အလင်းပွင့်သွားသယောင် မျက်နှာမျိုး ဖြစ်သွားကြသည်သာ ။ သူတို့ သေချာပေါက် ဆက်ပြောလာကြသည်က "နာမည်စာရင်းရဲ့ထိပ်ဆုံးက အဲ့ဒီကျန်းလန်လား ?! "
အရိုးသားဆုံးပြောရပါက ခံစားလို့ကောင်းသည်ပေ ။
သို့သော် ကြိမ်ဖန်များစွာ ကြားရပြီးနောက် ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားစရာက တဖြည်းဖြည်းလျော့ပါးလာတော့သည် ။
ကျန်းလန်သည် သို့နှယ် ကိစ္စမျိုးအား ဂုဏ်ဆာမောက်မာတတ်သည့် အရွယ်ကို ကျော်လွန်သွားခဲ့ပြီးဟု မိမိကိုယ်ကို ထင်ခဲ့သည့်တိုင် ယနေ့ ရှဲ့ဝမ်း၏မိတ်ဆက်ပေးမှုကို ကြားလိုက်ရပြီးနောက် သူမသည် ငယ်ရွယ်သေးဆဲဖြစ်လောက်ကြောင်း နားလည်သွားတော့သည် ။
"ကြုံတုန်း ပြောသေးတယ် "ဆိုတာ ဘာအဓိပ္ပာယ်လဲ ?
"မင်းမှတ်မိမလားတော့မသိ "ဆိုတာ ဘာကိုဆိုလိုတာလဲလို့ ?
ကျန်းလန်သည် သူမ၏ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်များဖြင့် တဆောင့်ဆောင့် ရောက်ချလာတော့သည် ။
သူမ နီးကပ်လာသောအခါ ရှဲ့ဝမ်းဘေး၌ ရှိနေသည့် အင်မတန်အေးစက်ကြည့်ကောင်းသောသူ ပြောလာသည်ကို ကြားလိုက်ရလေ၏ ။ "ခပ်ရေးရေးတော့ မှတ်မိသလိုပါပဲ "
ကျန်းလန်သည် ရေဆိုးမြောင်းအဖုံးအား တက်နင်းမိကာ ဖိနပ်ဒေါက်မှာ ကြားညပ်သွားခဲ့သည် ။
"ငါတို့ ဒီကိုမလာခင်က နင်ငါ့အတွက် ရှေ့ဖြစ်ဟောထားတာ ဘာတဲ့ ? " သူမသည် သက်တော်စောင့်အလား ရုပ်သေးရုပ်ကို လှည့်မေးလိုက်သည် ။
တစ်ဖက်လူက အတောင့်လိုက်ပြောလာ၏ ။ "၆-၅ : *ဟွမ်းချန် ၊ ယွမ်အားကောင်းတယ် "
သူသည် တဒင်္ဂမျှ တိတ်ဆိတ်သွားကာ ကျန်းလန်နားမလည်မည်ကို စိုးရိမ်သောကြောင့်ဖြစ်နိုင်သည် ။ သူသည် တာဝန်သိတတ်စွာဖြင့် ထပ်ပြောလိုက်၏ ။ "အထူးတလည် ကံကောင်းမယ်တဲ့ "
ကျန်းလန် : "ပေါက်ကရတွေ "
ရုပ်သေးရုပ်က သစ္စာရှိသည်ပေ ။ "အမှန်ပဲဗျ "
ကျန်းလန် : "....."
ဝမ်းရှီသည် သူတို့ကို ခဏလောက်ကြည့်နေလိုက်ပြီး ရှဲ့ဝမ်းကို လှည့်မေးလိုက်သည် ။ "သူက နာမည်ချွတ်စွပ်တူနေတဲ့သူ မဟုတ်ဘဲ အဲ့ကျန်းလန်ဟုတ်လို့လား ? "
ကျန်းလန်သည် နားပါးသူဖြစ်ရာ ခေါင်းကို ဆတ်ခနဲလှည့်လာပြီး "နင်ငါ့ကို လာပြောင်နေတာလား ? "
ဝမ်းရှီသည် မပြောင်းမလဲဖြင့် "မဟုတ်ပါဘူး ၊ အတည်ပြောနေတာ "
ရှဲ့ဝမ်းက ချောင်းထပ်ဆိုးသည်အထိ ရယ်မောနေပြန်၏ ။ အချိန်အတော်ကြာပြီးနောက် သူက ဝမ်းရှီဘက်လှည့်ကာ ပြောလာသည် ။ "ငါ ဒီညချောင်းအသေဆိုးသွားရင် မင်း အပြည့်အဝတာဝန်ယူရမယ်နော် "
ဝမ်းရှီသည် တာဝန်လည်း အမှန်တကယ် မယူလိုသဖြင့် ပါးစပ်သာ ပိတ်ထားလိုက်တော့သည် ။
မြေကြီးပေါ် အပုံလိုက် လဲကျနေသော ရှချောင်က နောက်ဆုံးတွင်တော့ ပြန်အသိစိတ်ကပ်လာပြီး ရေရွတ်နေ၏ ။ "သေအောင်လန့်သွားတာပဲ "
သူသည် ဘေးပတ်လည်ကို ဝေ့ဝိုက်ကြည့်ရင်း လက်ကျန်ကြောက်စိတ်ကလေးဖြင့် မေးလာသည် ။ "ကော...အဲ့တစ္တေအမျိုးသမီးတွေရော ? "
ကျန်းလန်က သူမမျက်နှာကို ပွတ်သပ်ကာ ထောင်လွှားမောက်မာသော ပုဂ္ဂိုဟ်တစ်ယောက်ဟန် ပြန်လည်လုပ်ယူလိုက်လေ၏ ။ "ဘာကို တစ္တေအမျိုးသမီးလဲ ? သူတို့ကို လှောင်အိမ်ဂိတ်ဝရှာဖို့အတွက် ငါလွှတ်ထားတာ "
ရှချောင်သည် ဂိတ်ဝဆို *ငါးကြင်းခုန်ထွက်လာသည့် နဂါးဂိတ်ဝကိုသာ သိသဖြင့် သူမကို အူတူတူ စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး "ခင်ဗျားလုပ်လိုက်တာလား ? ဒါဆိုလဲ ကျွန်တော်တို့ကိုဝိုင်းခိုင်းပြီး ဘာလုပ်တာလဲ ? "
"နင်တို့က လှောင်အိမ်ထဲမှာလေ ။ နင်တို့ကိုမှ မဝိုင်းခိုင်းရင် ငါကဂိတ်ပေါက်ကို ဘယ်နားသွားရှာရမှာလဲ ? ထားပါတော့ ၊ ငါဘာပြောနေတယ်ဆိုတာ နားလည်မှာလဲ မဟုတ်ပါဘူး "
တကယ်တမ်းတွင် ကျန်းလန်သည် ရှန်ချောင်ကြောင့် ရှချောင်နှင့် တစ်ခေါက်တွေ့ဖူးသော်လည်း သူမသည် သူ့ကို ယခုမမှတ်မိပါချေ ။
ကျန်းလန်က အလိုလိုက်အကြိုက်ဆောင်ခံရပြီး ကြီးပြင်းလာခဲ့ခြင်းပင် ။ သူမ၏မိသားစုဝင်များမှတစ်ပါး အထူးတလည် ကြည့်ကောင်းသော သို့မဟုတ် အင်မတန် အားကြီးသော လူများကိုသာ မှတ်မိသည် ။ ဆိုလိုသည်က သူမသည် လူတော်တော်များများကို မမှတ်မိပေ ။
ရှချောင်က အသေအချာကို သူမအာရုံထဲ စွဲထင်ကျန်နေမည့် လူအမျိုးအစားထဲတွင် ပါဝင်မနေခဲ့ ။
သူမသည် ရှချောင်နှင့် ဝမ်းရှီကို ရှဲ့ဝမ်း၏ဈေးဝယ်သူဧည့်သည်များဟုသာ အလိုအလျောက် မှတ်ယူလိုက်ပြီး ရှဲ့ဝမ်းနှင့်အတူ လှောင်အိမ်ထဲသို့ မတော်တဆ ကျရောက်သွားခဲ့သည့် သာမန်လူများဟုသာ ထင်နေသည်ပေ ။
သို့ဖြစ်၍ သူမသည် ရှည်ရှည်ဝေးဝေး ထပ်ရှင်းပြမနေတော့ဘဲ ရှဲ့ဝမ်းကိုသာ ပြောလိုက်၏ ။ "ငါ ဒီနေ့ည နျဉ်းကျိုးမှာ ကင်းလှည့်ဂျူတီကျလို့ ။ ကျိုးရွှိက လှောင်အိမ်ထဲ ဆွဲခေါ်ခံလိုက်ရတယ်ကြားတာနဲ့ လာကြည့်ဖို့ ရောက်လာတာ ။ ပြီးတော့ နင်တို့တွေ ဒီမှာ ရုတ်တရက်ကြီး ရပ်နေတာကို ငါမြင်လိုက်ရတာပဲ "
သူမသည် ကိစ္စမျိုးစုံ တွေ့ကြုံဆုံကြိုက်ခဲ့ပြီးဖြစ်ရာ တစ်ချက်ကြည့်ရုံနှင့်ပင် သူတို့ လှောင်အိမ်ထဲသို့ ရောက်ခဲ့ကြောင်း ပြောနိုင်၏ ။
"နင်တို့ကို လိုက်ရှာဖို့အတွက် ငါလှောင်အိမ်ထဲဝင်ဖို့ပြင်နေတာ ။ ဒါပေမဲ့ ပြန်ထွက်လာမယ်လို့တော့ မထင်ထားခဲ့ဘူး " ကျန်းလန်သည် အင်မတန် အံ့အားသင့်နေသည့် အသံဖြင့် "နင်တို့ ဘယ်လိုလုပ် ထွက်လာကြတာလဲ ? လှောင်အိမ်ထဲမှာ တခြားသူရှိသေးလား ? "
ရှဲ့ဝမ်းက လှောင်အိမ်ကို မဖြေရှင်းနိုင်သည့် ငနုလေးဖြစ်ကြောင်း လူတိုင်းသိကြသဖြင့် ကျန်းလန်သည် မျက်စိရှေ့ရှိ လူသုံးယောက်ကို ဖြစ်နိုင်ချေအဖြစ် မတွေးခဲ့ချေ ။ အခြားလူတစ်ယောက်က ကူညီထုတ်ပေးလိုက်သည်ဟုသာ သဘာဝကျစွာ ယူဆလိုက်တော့သည် ။
ရှဲ့ဝမ်း ဘာမျှမပြောနိုင်သေးခင် ဝမ်းရှီ ဝင်ပြောလိုက်၏ ။ "ကျန်းပိလင် "
သူ၏တုံ့ပြန်ချက်မှာ အတော်လေး မရေမရာနိုင်လှပြီး လှောင်အိမ်ကို ဖြည်လိုက်သည့်သူကလည်း ကျန်းပိလင်ဟု အလိုအလျောက် တွေးထင်မိသွားစေသည် ။
အသေအချာကိုပင် ကျန်းလန်က "ဪ"ဟု အသံပြုလာသည် ။ "လင်ကျဲ (အစ်မလင်) လဲ လှောင်အိမ်ထဲဝင်သွားတာလား ? မဆန်းတော့ပါဘူး ။ အေးလေ ၊ သူ့သားက အထဲပါသွားတာကိုး "
"ကောင်းတယ် ...ငါလဲ အလုပ်ရှုပ်သက်သာသွားပြီ "
သူမသည် ထွက်ခွာရန် နောက်လှည့်လိုက်သော်လည်း တစ်စုံတစ်ရာကို ရုတ်ချည်းနားလည်သွားခဲ့သည်--အနှီသူစိမ်းနှစ်ယောက်က ရှဲ့ဝမ်းရော ၊ ကျန်းပိလင်ကိုရော သိနေသဖြင့် သာမန်လူမဟုတ်ဖို့များသည် ။
ကျန်းလန်သည် ခြေလှမ်းအနည်းငယ် လှမ်းလိုက်ပြီးနောက် ထပ်မံရပ်တန့်သွားခဲ့သည် ။ သူမသည် နောက်လှည့်ကြည့်ကာ ဝမ်းရှီကို ခေါင်းစခြေဆုံးကြည့်လိုက်ပြီးနောက် မယုံသင်္ကာဖြင့် မေးလာသည် ။ "နေပါအုံး...နင်တို့လဲ ဒီအလုပ်လုပ်တာပဲလား ? "
သို့သော်လည်း မဖြစ်နိုင်ပေ ။ သူမသည် အမည်နာမစာရင်းထက်ရှိ လူအားလုံးနီးပါးကို မြင်ဖူးပြီး ဝမ်းရှီကဲ့သို့ ရုပ်ရည်ရူပကာနှင့်သူကို တွေ့ဖူးပြီး မမှတ်မိခြင်းမျိုးလည်း မဖြစ်နိုင်ပါချေ ။
ကျန်းလန် : "ဘယ်မိသားစုကလဲ ? "
ရှချောင်သည် နေရထိုင်ရခက်စွာဖြင့် "ရှန်မိသားစုကပါ "
သူသည် တကယ်တော့ ဘယ်မိသားစုမှလာလဲပြောရန် တော်တော်လေး ကြောက်ရွံ့ပြီး ရှန်ချောင်အား အရှက်ရစေသည်ဟု အမြဲလိုလိုခံစားရသည်ပေ ။ ကျန်းလန်၏ တစ်မျိုးတစ်ဖုံတင်းမာသော မျက်နှာထားနှင့် လေသံမာမာစကားပြောပုံကြောင့် ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်၏ ၊ သူ၏အနှီခံစားချက်မှာ အတော်လေး သိသာလာကာ ပျာယာခတ်လာသည်အထိ ။
သူ့ကို ပို၍ပင် မီးလောင်ရာလေပင့်လိုက်သည်က ကျန်းလန်တစ်ယောက် အချိန်တစ်ခုစာ ကြောင်အမ်းနေပြီးနောက် ပြောလာသည့်စကားပင် ။ "ဘယ်ရှန်မိသားစုလဲ ? "
ယခုတော့ ရှချောင်ခမျာ လုံးလုံးဆွံ့အသွားပြီး ဆက်လက်မဖြေကြားနိုင်တော့ပေ ။
ထိုတဒင်္ဂ၌ အကြံတစ်ခုက သူ့ခေါင်းထဲပေါ်လာ၏ ။ သူသည် ဝမ်းရှီထံမှ ပညာများကို သင်ယူရန် ကြိုးစားကြည့်ချင်ခဲ့သည် ။ သို့နှင့် အကယ်၍များ.....နာမည်စာရင်းထက် သူ့နာမည်ပါအောင် လုပ်နိုင်ခဲ့ရင်ရော ?
ဝမ်းရှီသည် ရှချောင်၏ အင်မတန်အပြစ်ရှိနေပုံရသော မျက်နှာထားကို သတိထားမိသွားပြီး ကျန်းလန်ကို ဖြေကြားလိုက်သည် ။ "ရှန်ချောင် "
ကျန်းလန်က ယခုတစ်ခေါက်တွင်တော့ ခပ်သွက်သွက် တုံ့ပြန်လာ၏ ။ "သိပြီ "
သူမသည် ရှန်ချောင်မည်သူမှန်းသိပြီး နာမည်ကိုလည်း အလွန် ရင်းနှီးနေသည် ။ သို့သော် ရှန်ချောင်ကိုယ်တိုင်ကြောင့်တော့ မဟုတ်ချေ ။ သူသက်ဆိုင်သည့် မိသားစုမျိုးရိုးကြောင့်သာ ။
ထိုမျိုးဆက်တွင် ဒဏ္ဍာရီလာပုဂ္ဂိုဟ်တစ်ဦးရှိပြီး အရေးပါအရာရောက်မှုမှာ တည်ထောင်သူအကြီးအကဲ ချန်ပူသောက်ပြီးလျှင် ဒုတိယမြောက်ပင် ။ နှောင်းပိုင်းမျိုးဆက်များမှ ရုပ်သေးပညာကို အထူးပြုသည့်အဖွဲ့ဝင်တိုင်း ထိုပုဂ္ဂိုဟ်ကို လေးစားကိုးကွယ်ကြသည် ။
သူမ၏မောင်ဖြစ်သူ ကျန်းရာလင်သည် ရုပ်သေးပညာကို စွဲလမ်းနေ၏ ။ ထိုအရူးကောင်က သေးငယ်သည့် သစ်သားသေတ္တာတစ်ခုကို အင်မတန်ယုံကြည်သက်ဝင်စွာ ကိုးကွယ်နေပြီး သစ်သားတံခါးပေါ်၌ ဒဏ္ဍာရီလာပုဂ္ဂိုဟ်၏နာမည်ကို ထွင်းထားသည် --ဝမ်းရှီ ။ သေတ္တာထဲတွင်မူ စိတ်ဝိညာဉ်ပစ္စည်းအရောင်းဆိုင်များမှ ထိုအရူးဝယ်လာသည့် ရတနာများ ရှိသည် ။
ကျန်းလန်သည် အထဲကို ချောင်းကြည့်ရန် ခိုးဖွင့်ကြည့်ဖူးသည် ။ သေတ္တာထဲ၌ ကျောက်စိမ်းပမာ လက်အရိုးနှစ်ချောင်း ၊ မှိန်ဖျော့ဖျော့ မွှေးရနံ့ရှိသည့် ခပ်တိုတို ထင်းရှူးကိုင်း နှစ်ကိုင်းနှင့် ဘာပစ္စည်းဖြင့်လုပ်ထားမှန်းမသိရသော ချည်လုံးတစ်လုံးရှိနေသည် ။
အရူးကောင်ကတော့ ၎င်းတို့မှာ ဝမ်းရှီ၏ ရုပ်အကြွင်းအကျန်နှင့် အမွေအနှစ်များဟု ခိုင်ခိုင်မာမာယုံကြည်နေ၏ ။
သူ့ကို ငကြောင်ဟုပင် သတ်မှတ်လို့ရပေသည် ။
ကျန်းရာလင်ကို အသာထားဦး ၊ ကျန်းလန်သည် အင်းစက္ကူမန္တာန်များကို အထူးပြုသည့်တိုင် သူမသည်လည်း ဝမ်းရှီကို အတော်လေး စိတ်ဝင်စားသည် ။
ဦးစွာပထမ သူသည် အင်မတိအင်မတန် ကြည့်ကောင်းချောမောသည်ဟု ဆိုကြသည် ။ ဒုတိယံပိအနေဖြင့် သူမသည် တရားဝင်သမိုင်းကြောင်းမဟုတ်သည့် အတင်းအဖျင်းပေါင်းစုံကို ဖတ်ရသည်အား အလွန်စိတ်အားထက်သန်၏ ။ အစစ်အမှန်ဖြစ်ဖြစ် ၊ အတုအယောင်ဖြစ်ဖြစ် ကိစ္စမရှိပေ ။ စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းပြီး အခြားလူများကို ရွှီးဖျန်းနိုင်သည်ကပင် လုံလောက်ပေ၏ ။ သူမသည် လူတိုင်း၏ ကောလာဟလများကို ဖတ်ရှူခဲ့ရသော်လည်း ဝမ်းရှီကသာ ကောလာဟလသိပ်မရှိသည် တစ်ဦးတည်းသောသူပင် ။
ကြားဖူးနားဝများအရ ထိုအချိန်က ချန်ပူသောက်ထံ၌ တပည့်တပန်းများစွာရှိသော်လည်း အများစုမှာ တောင်အပြင်ဘက်တွင် နေထိုင်ကြသည် ။ သူ့ကို အမှန်တကယ်တွေ့ဖူးသည့် တပည့်များမှာ လက်တစ်ဖက်စာ အရေအတွက်သာရှိပြီး နောက်ပိုင်းမျိုးဆက်များက ထိုသူအနည်းငယ်ကို တိုက်ရိုက်တပည့်ရင်းများဟု ခေါ်ကြသည် ။
တပည့်ရင်းများထဲတွင် ရုပ်သေးပညာကို အထူးပြုသော ဝမ်းရှီ ၊ ဂါထာမန္တာန်များကို အထူးပြုသော ကျုံးစစ် ၊ ဂမ္ဘီရပညာနှင့်စည်းချခြင်းအတတ်ကို အထူးပြုသော ပုနင်းနှင့် နည်းအတတ်မျိုးစုံကို ရောနှောလေ့လာခဲ့သော ကျွမ်းယဲ့တို့ပင် ။ ကျွမ်းယဲ့က လွယ်လင့်တကူ မိတ်ဆွေအပေါင်းအသင်းများ လုပ်တတ်သဖြင့် ချန်ပူသောက်၏ ပြင်ပတပည့်များနှင့် ဆက်ဆံရေးကောင်းပြီး ထိုထဲတွင် ကျန်းမိသားစု၏ ဘိုးဘေးလည်း အပါအဝင်ဖြစ်သည် ။
နောက်ပိုင်းတွင်မူ ချန်ပူသောက်မှာ မကောင်းဆိုးဝါး မိစ္ဆာစွမ်းအင်များဖြင့် ပြည့်နှက်လာပြီး သူလျှောက်သွားသည့် နေရာတိုင်းတွင် သက်ရှိအရာအားလုံးကို ညှိုးရော်နွမ်းလျသွားစေခဲ့သည် ။ ထိုတပည့်များကသာ သူ့ကို ဖိနှိပ်ကာ အတူတကွ ချိတ်ပိတ်ခဲ့ကြသူများပင် ။ ကျန်းမိသားစု၏အကြီးအကဲဖြစ်သူက အများဆုံး အထောက်အကူပြုခဲ့သည့်အဖြစ်မှာ ကျန်းမိသားစု တဖြည်းဖြည်း တိုးပွားအောင်မြင်လာသည့် အကြောင်းအရင်းတစ်ခုဖြစ်သည် ။
ထိုအခြင်းအရာများက အတော်လေး လူသိများသော ကောလာဟလများပင် ။
သို့သော် ပုံမှန်မဟုတ်သော ကောလာဟလတချို့ကိုလည်း ကျန်းလန် ဖတ်ဖူးလေ၏--
ပြောကြသည်က တပည့်ရင်းများထဲတွင် တစ်ဦးကသာ ချန်ပူသောက်နောက်မှ ဧကန်အမှန် တကောက်ကောက် လိုက်ပါခဲ့သည်ဟူ၍ ။ ထိုတပည့်မှာ မကောင်းဆိုးဝါးတစ္ဆေ၏ မိစ္ဆာစိတ်ဝိညာဥ်အသွင်ဖြင့် မွေးဖွားလာသောကြောင့် ချန်ပူသောက်သည် အမြဲတစေ သူ့ဘေးနားတွင်သာ ထားကာ ထိုတပည့်ကို သူ့လက်နှင့် ကိုယ်တိုင် ပျိုးထောင်ပေးခဲ့ပြီး သာမန်လူသားတစ်ယောက်အဖြစ် တဖြည်းဖြည်း ပြောင်းလဲလာစေရန် အများအပြား သင်ကြားပေးခဲ့သည် ။
ဤကောလာဟလသည်တော့ အင်မတန် တွေ့ရခဲကာ ထိုတပည့်က မည်သူဖြစ်ကြောင်း လုံးဝ ဖော်ပြထားခြင်းမရှိပါချေ ။
သို့သော် အမှန်သာဖြစ်ပါက ထိုတပည့်က ဝမ်းရှီ ဖြစ်ဖို့များသည်ဟု ကျန်းလန် သံသယရှိသည် ။ ဝမ်းရှီကသာ သူမ သိပ်မသိသည့် တစ်ဦးတည်းသောတပည့် ဖြစ်နေသောကြောင့် ။
"တစ်ယောက်ယောက်က ရှာနေပါတယ် " ရုပ်သေးက ရုတ်တရက်ပြောလာ၏ ။
ကျန်းလန်သည် အသိပြန်ဝင်လာပြီး လှည့်မေးလိုက်သည် ။ "ဘာလဲ ? "
ရုပ်သေးက သူ့အိတ်ကပ်ထဲမှ တုန်ခါနေသည့်ဖုန်းကို ထုတ်၍ ကျန်းလန်ထံ ကမ်းပေးလာသည် ။
ကျန်းလန်သည် ဖုန်းစခရင်ကို အကြိမ်ရေအနည်းငယ် တောက်လိုက်ပြီးနောက် စာသမားပေသမား အသံတစ်သံက ညဉ့်အလယ် ထွက်ပေါ်လာ၏ ။ "ငါ့ရုပ်သေးကို ဘယ်ကိုလှည့်စားပြီး ခေါ်သွားပြန်တာလဲ ? "
ကျန်းလန်သည် ရုပ်သေးရုပ်ကို ကြည့်လိုက်ကာ စစ်ဆေးမေးမြန်းမှုကို ဖြတ်တောက်လိုက်ပြီး ပြန်ဖြေလိုက်သည် ။ "ဘာကို လှည့်စားပြီး ခေါ်သွားရမှာလဲ ? ငါသူ့ကို ပေါ်တင်ခေါ်လာတာ ။ ရှောင်ဟေးကလဲ ငါ့နောက်က လိုက်ဖို့ဆန္ဒရှိနေတာကို ။ နင်ငါ့ကိုမယုံရင် ပြန်လာမှ နင်ကိုယ်တိုင်ပဲ သူ့မေးကြည့်တော့ "
ရုပ်သေးရုပ်သည် ဘေးဘက်တွင် အင်မတန် အပြစ်ကင်းစွာဖြင့် တလေးတစားရပ်နေသည် ။
သူမက ရှချောင်တို့ကို အာရုံထဲ မထားတော့ချေ ။ သူမ ရှန်ချောင်ကို အရင်က ကြားဖူးနေသည်ကိုး ။ ရှန်ချောင်က တပည့်ဘယ်နှယောက် လက်ခံခဲ့မှန်း သူမ မသိသော်ငြား ထိုတပည့်တစ်ယောက်မှ နာမည်စာရင်းပေါ်တွင် မပါသည်ကိုတော့ သူမ သိသည် ။ ဆိုလိုသည်က အကုန်လုံးက ငနုလေးများပင် ။
"ကောင်းပြီ ။ လှောင်အိမ်လဲ ပွင့်သွားပြီ ။ ငါတို့လဲ စကားပြောပြီးပြီဆိုတော့ တခြားဘာမှမရှိတော့ရင် ဆက်ပြီးကင်းလှည့်လိုက်အုံးမယ် ။ နောက်မှတွေ့ကြတာပေါ့ " ကျန်းလန်သည် ရှဲ့ဝမ်းတို့ကို လက်ဝေ့ယမ်းပြကာ ရှောင်ဟေးနှင့်အတူ လမ်းထောင့်ကို ချိုးကွေ့သွားတော့သည် ။
သူမသည် ကျန်းပိလင်ထံမှ စာတစ်စောင် လက်ခံရရှိလိုက်ပြီး တစ်ဖက်လူ ဘယ်လိုနေလဲကြည့်ရန် ဝမ့်ချွမ်မသေမျိုးမြို့တော်သို့ စတင်ဦးတည်လိုက်သည် ။
သွားသည့်လမ်းတစ်လျှောက် ကျန်းပိလင်နှင့် အဆက်အသွယ်လုပ်နေရင်း တစ်ပြိုင်နက် သူမ၏မောင်ဖြစ်သူ ကျန်းရာလင်နှင့်လည်း တွတ်ထိုးနေကြသေးသည် ။ အချေအတင်ဖြစ်နေကြသည့်အလယ် ကျန်းရာလင်က ရုတ်တရက် ဗီဒီယိုကောလ်ခေါ်လာ၏ ။
"ဘာလုပ်တာလဲ ? အသံမက်ဆေ့နဲ့ပြောတာတင် မလုံလောက်လို့ ဩဝါဒမိန့်ခွန်းပါ ချွေတော့မှာလား ? " ကျန်းလန်က ဆိုသည် ။ "ငါနားမထောင်ဘူးနော် "
"မဟုတ်ဘူး " ကျန်းရာလင်၏အသံက ဗီဒီယို၏တစ်ဖက်မှ ထွက်ပေါ်လာသော်လည်း သူ့မျက်နှာသည်တော့ ပေါ်မလာခဲ့ ။ သူ့ကင်မရာမှာ နံရံကပ်ကားချပ်ထံ ဦးတည်နေပြီး ပုံမှန်အားဖြင့် ကျိုးကြောင်းသင့်တင့်ကာ တည်ငြိမ်သော သူ့အသံထဲတွင် တုန်လှုပ်သည့် အရိပ်အယောင်ရှိနေ၏ ။
"ငါအခုမှ တွေ့လိုက်တာ ။ မင်းလဲကြည့်ကြည့်လိုက် " ကျန်းရာလင်က ပြောသည် ။
ကျန်းလန်သည် ကင်မရာထဲတွင်ပြသနေသည်ကို ကြည့်လိုက်ကာ နားမလည်စွာဖြင့် "နာမည်စာရင်းလား ? နင်ဦးနှောက်မကောင်းတော့ဘူးလား ? ဘာလို့ ငါ့ကိုနာမည်စာရင်းကြီးလာပြနေတာလဲ ၊ ငါအရင်က တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးလို့လား ? "
ကျန်းရာလင်က စိတ်ကိုထိန်းကာ ပြောပြလာ၏ ။ "နာမည်စာရင်းတစ်ခုလုံးကို ကြည့်ခိုင်းနေတာမဟုတ်ဘူးဟ ။ အောက်ဆုံးကိုကြည့်လိုက် ။ ဟိုးအောက်ဆုံး "
သူသည် ပြောရင်းဖြင့် ကျန်းလန် သေချာမကြည့်မည်စိုးသဖြင့် ကင်မရာကို အောက်သို့ ရွှေ့လိုက်သည် ။
သူ့ကင်မရာထဲ နာမည်ပေါင်း မြောက်မြားစွာ ဖြတ်သန်းသွားသည် ။ ကျန်းလန်သည်မျက်လုံးလှန်လိုက်ရင်း စာရင်းကို စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည်....သူမ အောက်ဆုံးစာကြောင်း အနည်းငယ်သို့ ရောက်သောအခါ ခြေကျင်းဝတ်ပင် ဂျွတ်ခနဲ လည်သွားတော့မလိုပင် ။
အကြောင်းမှာ မူလက စာရင်း၏အောက်ဆုံးတွင် ပြားပြားကပ်နေသည့် မျိုးဆက်--ရှန်ချောင် အိုမင်းလာသဖြင့် လှောင်အိမ်ထဲသို့ မဝင်တော့ကတည်းက ဆယ်နှစ်ကျော်ကြာအောင် ဟိုးအောက်ခြေ၌သာ စွဲမြဲနေခဲ့သော မျိုးဆက်မှာ ယခုတော့ မမျှော်လင့်ထားစွာပင် ကျန်းပိလင်၏အပေါ်တွင် မိန့်မိန့်ကြီး ရှိနေ၏ ။
ကျန်းလန် : "???"
"ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ?! " သူမသည် အံ့ဩမင်သက်စွာ မေးလိုက်၏ ။
"မြင်တဲ့အတိုင်းပဲ " ကျန်းရာလင်က ပြောသည် ။ "ရှန်မိသားစုက ရုတ်တရက်ကြီး ကျန်းပိလင်အပေါ်ကို ခုန်တက်လာတာ "
"မဖြစ်နိုင်တာ " ကျန်းလန်မှာ ကြောင်အမ်းနေလျက်သား ။ "ဒီမျိုးဆက်က အကုန်သေသွားပြီ မဟုတ်ဘူးလား ? "
ကျန်းရာလင် : "အေး ။ အကုန်သေသွားပြီ ။ အသက်ရှင်တာ တစ်ယောက်မှမရှိဘူး "
ကျန်းလန် : "ရုတ်တရက်ကြီး ဘယ်လိုလုပ်အပေါ်တက်လာရတာလဲ ??? "
ကျန်းရာလင် : "ငါက ဘယ်လိုလုပ်သိမှာလဲ ။ အခုမှ တက်လာတာ မြင်လိုက်တာကို ။ ငါ့မျက်လုံးတွေနဲ့ကို အပေါ်တက်သွားတာ မြင်လိုက်တာ "
ကျန်းလန် : "....ဒီနာမည်စာရင်းက ရူးသွားတာများလား ? "
ကျန်းရာလင်သည် အနည်းငယ် တွေးတောလိုက်ပြီးနောက် "နာမည်စာရင်း ရူးမရူးတော့မသိဘူး ။ ငါတော့ ရူးသွားတော့မလို ခံစားနေရတယ် "
သေဆုံးပြီးသား မျိုးဆက်တစ်ခုက အပေါ်သို့ ခုန်တက်သွားသည်ကို မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်တွေ့လိုက်ရခြင်း --အံဖွယ်ပင် ။
***
T/N>>
*၆-၅ : ဟွမ်းချန် ဆိုတာ တရုတ်ဗေဒင်က အသုံးအနှုန်းတွေပါ ။၆-၅ဆိုတာ hexagram က လိုင်းတွေရဲ့တည်နေရာတွေပါ ။ အဲ့ကနေမှ အရှေ့အနောက်တောင်မြောက် (ယွမ်ဟမ့် လိကျန်း) ယင်းယန်တွေနဲ့ တွက်ချက်ရတာပါ ။ ဟွမ်းချန်က ဟွမ်းက ကမ္ဘာမြေကြီးရဲ့အအရောင်-အဝါရောင်ပါ ။ ချန်(ရှန်)ကတော့ အစီအရင်အခမ်းအနားတွေမှာ ဝတ်တဲ့အတွင်းဝတ်ပါ ။ ယွမ်အားကောင်းတာကတော့ ရှောင်ဟေးပြောသလို ကံကောင်းမယ်လို့ပြောတာပါ ။ ကိုယ်လဲ အဲ့ဘက်တွေ ရှာကြည့်ပေမဲ့ သိပ်နားမလည်လို့ ။
*ငါးကြင်းခုန်ထွက်လာတဲ့ နဂါးဂိတ်ဝ - ဒါက ကျန်းလန်ပြောလိုက်တဲ့ လှောင်အိမ်ဂိတ်ဝကို ရှချောင်က နဂါးဂိတ်ဝလို့ထင်သွားတာပါ ။ တရုတ်မှာ လှောင်အိမ်နဲ့နဂါးက အသံထွက်တူတူပါပဲ ။ "ငါးကြင်းက နဂါးဂိတ်ဝကနေ ခုန်ထွက်လာတယ်"ဆိုတဲ့ စကားပုံရှိပါတယ် ။ မြစ်ဝါမြစ်ရဲ့ နဂါးဂိတ်ရေတံခွန်ကို ခုန်ကျော်နိုင်တဲ့ ငါးကြင်းက အားကောင်းတဲ့ နဂါးတစ်ကောင်ဖြစ်လာနိုင်ပါတယ်တဲ့ ။ နှိမ့်ချပြီး ဇွဲရှိရှိကြိုးစားရင် ကြီးမားတဲ့ အောင်မြင်မှု ရနိုင်ပါတယ်ဆိုတဲ့ အဓိပွာယ်ပါ ။
***
[Zawgyi]
ေသဆုံးၿပီးသား မ်ိဳးဆက္တစ္ခုက အေပၚသို႔ ခုန္တက္သြားသည္ကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရျခင္း
ဝမ္းရွီ ေျပာလိုက္ေသာ "အဲ့ေန႔"မွာ ေလွာင္အိမ္ထဲရွိလူမ်ား၏ အခ်ိန္အယူအဆအရ ေျပာလိုက္ျခင္းသာျဖစ္ၿပီး တကယ့္လက္ေတြ႕၌ ထိုမၽွအခ်ိန္အၾကာႀကီး မကုန္လြန္သြားေသးပါေခ် ။
သူတို႔ ေလွာင္အိမ္ထဲမွ ျပန္ထြက္လာခ်ိန္ မိုးစဲသြားကာစျဖစ္ၿပီး သူတို႔၏ထီးအနားစပ္မ်ားမွ မိုးေရစက္မ်ားက တေတာက္ေတာက္က်ေန၏ ။ သူတို႔သည္ ရွီဖ်င္းျပခန္းအျပင္ဘက္ရွိ လမ္းေပၚတြင္ ရွိေနေသးဆဲ ။ လမ္းတစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီရွိ ဆိုင္ခန္းမ်ားအားလုံး ပိတ္ထားလ်က္ရွိရာ သည္ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ဝိုက္မွာ အင္မတန္ လူသူမဲ့ေျခာက္ကပ္ေနသင့္သည္ေပ ။
သို႔တိုင္ ဝမ္းရွီ သူ႔မ်က္လုံးမ်ားကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည့္ တစ္ခဏ--
သူ႔ကိုပတ္လည္ဝန္းရံထားေသာ လူတစ္အုပ္ရွိေန၏ ။
အကုန္လုံးက ခပ္ထူထူ အနက္ေရာင္ဆံပင္ရွည္မ်ားႏွင့္ ျဖဴစုပ္ျပာႏွမ္းေနေသာ မ်က္ႏွာရွိၿပီး နဖူးထက္တြင္ အဝါေရာင္အင္းစာရြက္မ်ား ကပ္ထားသည့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားပင္ ။
သူတို႔၏မ်က္လုံးမ်ားမွာ ပကတိျဖဴေဖြးလုနီးနီးျဖစ္ၿပီး မ်က္စိအလယ္တြင္ နည္းနည္းေလးမွ မေရြ႕လ်ားသည့္ အနက္ေရာင္ အစက္တစ္စက္ရွိေနသည္ ။ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားမွာ နီေစြးေတာက္ပေနလ်က္ အေပၚသို႔ ေကြးညႊတ္တက္ေနၿပီး သူတို႔၏ဆံပင္ထက္ပင္ပို၍ ရွည္လ်ားေသာ လၽွာမ်ားက ပါးစပ္ထဲမွ တန္းလန္းထြက္က်ေန၏ ။
ရွေခ်ာင္မွာ က်ိဳးရႊိႏွင့္ အခ်င္းမ်ားေနရာမွ ေနာက္တစ္စကၠန႔္အတြင္း အႏွီအရာမ်ားႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္သြားေတာ့သည္ ။ သူသည္ "ဖာခ့္"ဟု ေအာ္ရင္း ေနရာတြင္ပင္ ေပ်ာ့ေခြယိုင္လဲက်သြား၏ ။
ထိုအမ်ိဳးသမီးမ်ားက မလႈပ္ရွားေပ ။ ရွေခ်ာင္သည္လည္း မလႈပ္ရွားရဲ ။
သူသည္ ဝမ္းရွီ၏ ဘယ္ဘက္လက္ကို အသံတိတ္ဖက္တြယ္လိုက္ရင္း ေသမင္း၏တံခါးဝတြင္ ေရာက္ေနသည့္အလား ။ "ေကာ...ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေလွာင္အိမ္ထဲက ထြက္လာၿပီလား ? "
ဝမ္းရွီ ျပန္မေျပာရေသးခင္ ရွဲ႕ဝမ္းက ကိုယ္စားဝင္ေျပာေပးလာ၏ ။ "ထြက္လာၿပီ "
ရွေခ်ာင္သည္ ပို၍ပင္ မူးေဝေပ်ာ့ေခြသြားေတာ့သည္ ။ "ဒါျဖင့္ရင္ ဒါေတြက ဘာႀကီးတုန္း ? "
ဝမ္းရွီ ပါးစပ္ဖြင့္လိုက္သည္ ။
ရွဲ႕ဝမ္း : "သရဲေတြေလ "
ရွေခ်ာင္သည္ စကၠန႔္ပိုင္းသာ ေတာင့္ခံထားနိုင္ကာ ဝမ္းရွီ၏လက္ေမာင္းကို ဖက္တြယ္လ်က္သား ေျမႀကီးေပၚသို႔ တိတ္တဆိတ္ ေလၽွာက်သြားေလသည္ ။
ဝမ္းရွီ : "....."
ရွေခ်ာင္က အသက္ရႈရပ္သြားသည့္သူျဖစ္ေသာ္လည္း ရွဲ႕ဝမ္း ခေလာက္ဆန္လိုက္သည့္သူက သူဟုသာ ဝမ္းရွီခံစားလိုက္ရသည္ ။
"မင္းငါ့ကို အၿငိဳးေတြမ်ား ရွိေနတာလား ? " ဝမ္းရွီသည္ သူ႔ဘယ္ဘက္လက္ကို ဆြဲမထုတ္နိုင္သျဖင့္ ေခါင္းကိုေစာင္းငဲ့လ်က္ ထီးလက္ကိုင္အား လည္ပင္းႏွင့္ပခုံးၾကားညႇပ္ကာ ညာလက္ကို လြတ္ေအာင္လုပ္လိုက္ၿပီး အႏွီတေစၧအမ်ိဳးသမီးမ်ားအား ရွင္းလင္းရန္ျပင္ရေတာ့သည္ ။
"ရွိစရာလားေနာ္ " ရွဲ႕ဝမ္းက စိတ္ေပါ့ပါးစြာ ျငင္းဆန္လာၿပီး လက္လွမ္းကာ ဝမ္းရွီအတြက္ ထီးလက္ကိုင္ကို ကိုင္ေပးလာသည္ ။
ရွဲ႕ဝမ္းသည္ သူ၏အနက္ေရာင္လက္အိတ္မ်ားကို ဝတ္ဆင္ထားဆဲျဖစ္ၿပီး ထီးလက္ကိုင္၏ ေအာက္ဆုံးအဖ်ားနားမွ ကိုင္ထားကာ ဝမ္းရွီမ်က္ႏွာႏွင့္ သင့္တင့္ေလ်ာ္ကန္ေသာ အကြာအေဝးကို ထိန္းသိမ္းထားေလ၏ ။
သို႔တိုင္ အေၾကာင္းျပခ်က္တခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ ထိုျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့လက္ေကာက္ဝတ္ကို ဖ်တ္ခနဲျမင္လိုက္သည့္တစ္ခဏ ရွဲ႕ဝမ္း၏အနည္းငယ္ ေအးစက္ေနေသာ လက္ေခ်ာင္းအထိအေတြ႕ကို ဝမ္းရွီ႐ုတ္တရက္ အမွတ္ရသြားသည္ ။ တေစၧအမ်ိဳးသမီးမ်ားထံ ကမ္းလင့္ေနေသာ သူ႔လက္မွာ လမ္းတစ္ဝက္တြင္ ရပ္တန႔္သြားေတာ့၏ ။
"ေခါင္းနည္းနည္းႂကြပါအုံး " ရွဲ႕ဝမ္းက ဝမ္းရွီကို ထီးလႊတ္ရန္ အသိေပးလာသည္ ။ "မိုးလဲတိတ္သြားၿပီဆိုေတာ့ ထီးပိတ္လိုက္ေတာ့မယ္ "
တစ္စကၠန႔္ကုန္လြန္သြားေသာ္လည္း တုံ႔ျပန္သံမၾကားရသျဖင့္ သူသည္ အသံဖြဖြျဖင့္ ေမးလာသည္ ။ "ဘာေတြေတြးေနတာလဲ ? "
ဤသည္ကိုၾကားေသာ္ ဝမ္းရွီ ခ်က္ခ်င္းအသိျပန္ဝင္လာခဲ့သည္ ။
သူသည္ ႏႈတ္ခမ္းကို တင္းတင္းေစ့လိုက္ကာ ေခါင္းျပန္ဆန႔္လိုက္ၿပီး တိတ္ဆိတ္စြာျဖင့္ ရွဲ႕ဝမ္းကို ထီးယူခြင့္ျပဳလိုက္သည္ ။ ထို႔ေနာက္ တေစၧအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးကို ေရြးလိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာထက္ရွိ အင္းစာရြက္ကို ဆြဲခြာလိုက္၏ ။
အင္းစာရြက္ အျဖဳတ္ခံလိုက္ရသည္ႏွင့္ စက္ဝိုင္းပုံဝန္းရံထားသည့္ တေစၧအမ်ိဳးသမီးမ်ားမွာ စတင္၍ တုန္ယင္တြန႔္ဆတ္လာၿပီး ခ်ိတ္ပိတ္ထားရာမွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ႐ုန္းကန္ကာ သူ႔ထံသို႔ တည့္တည့္ေျပးဝင္လာခ်င္သည့္အလား ။
ဝမ္းရွီကမူ လုံးလုံး ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ေနာက္ထပ္အင္းစာရြက္တစ္ခုထံ လက္လွမ္းလိုက္သည္ ။
ရလဒ္အေနျဖင့္ သူ႔အေနာက္ဘက္မွ တစ္စုံတစ္ေယာက္၏ ေရရြတ္သံကို ၾကားလိုက္ရသည္ ။ "သူတို႔က ထြက္ေတာင္လာၾကၿပီလား ? "
ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ တေစၧအမ်ိဳးသမီးမ်ားမွာ ႐ုတ္ခ်ည္းပင္ မီးခိုးေငြ႕မ်ားအျဖစ္ အေငြ႕ပ်ံကာ သူဘာမွမလုပ္ရေသးခင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကၿပီး ေလထဲေဝ့ဝဲေနေသာ အင္းစကၠဴ ၇ရြက္ကိုသာ ခ်န္ထားရစ္သည္ ။ ထိုအင္းစာကြက္မ်ားကို တစ္စုံတစ္ေယာက္က လွမ္းဖမ္းလိုက္ေလ၏ ။
စကၠဴစမ်ားကို ဖမ္းလိုက္သူက အင္မတန္အရပ္ျမင့္ေသာ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ဂ်ဳံဝါေရာင္အသားအရည္ျဖင့္ ေတာင့္တင္းႀကံ့ခိုင္ေသာ ကိုယ္ခႏၶာရွိၿပီး ကတုံးေျပာင္ႏွင့္ပင္ ။ တစ္ခ်က္ၾကည့္႐ုံျဖင့္ သူသည္ တိုက္ခိုက္ေရးကိုယ္ခံပညာ ေလ့က်င့္သူျဖစ္ေၾကာင္း သိသာသည္ ၊ သို႔ေသာ္ သူ၏မ်က္ႏွာအမူအရာမွာေတာ့ အနည္းငယ္ ေတာင့္တင္းမင္ေသေနလ်က္ ။
ဝမ္းရွီ သူ႔မ်က္လုံးမ်ားကို တစ္ခဏမၽွ စိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္ အမ်ိဳးသား၏ႏွလုံးတည္ေနရာသို႔ အၾကည့္ေရႊ႕လိုက္သည္ ။
အဝတ္အစားမ်ားက ဖုံးကြယ္ေနသျဖင့္ တစ္ဖက္လူ၏ရင္ဘက္ရွိ အမွတ္အသားကို ဝမ္းရွီ မျမင္ရေခ် ။ သို႔ေပသိ ဤသည္က ႐ုပ္ေသး႐ုပ္တစ္႐ုပ္မွန္း သူေျပာနိုင္၏ ။ သက္ရွိလူသားတစ္ေယာက္ႏွင့္ အင္မတန္တူသည့္ ႐ုပ္ေသးတစ္႐ုပ္ပင္ ။
အင္းစာရြက္ကိုကိုင္လ်က္ ႐ုပ္ေသး႐ုပ္သည္ အေနာက္သို႔လွည့္ၾကည့္ကာ ေမးလိုက္သည္ ။ "ကၽြန္ေတာ္ဖမ္းလိုက္ၿပီ ။ ဘာလုပ္လိုက္ရမလဲ ? "
သူ႔အေနာက္တြင္ ရပ္ေနသူက ပခုံးထိအရွည္ရွိေသာ ဆံပင္ကို နားတစ္ဖက္ေနာက္တြင္ သပ္ထားကာ နားရြက္တစ္ေလၽွာက္ ေတာက္ပေျပာင္လက္ေနသည့္ နားကပ္အတန္းလိုက္အား ေဖာ္ျပထားလ်က္ ။ သူမသည္ မ်က္ႏွာထက္ ေဆးေရာင္ျခယ္ထားသည့္အလား မိတ္ကပ္ကို ပိုပိုသာသာ ထူပိန္းေနေအာင္ ျခယ္သထားၿပီး သူမ၏မူလမ်က္ႏွာသြင္ျပင္ကို ဖုံးကြယ္ထားကာ အသက္ကိုလည္း မသိရေခ် ။ သို႔ေသာ္လည္း သူမ၏ခႏၶာကိုယ္ ပုံပန္းသြင္ျပင္အရ အလွပေဂးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ဖို႔မ်ားသည္ ။
"မီးရွို႔ေပး " သူမသည္ ႐ုပ္ေသး၏ေမးခြန္းကို ေျဖၿပီးေနာက္ သူမ၏ဖန္သလင္းအလား မ်က္လုံးမ်ားကိုေရႊ႕ကာ သူတို႔ထံသို႔ အၾကည့္ေရာက္လာသည္ ။ သူမသည္ ရွေခ်ာင္ကို တစ္ခ်က္သာၾကည့္ၿပီး သူမ၏အၾကည့္မ်ားက ဝမ္းရွီထံတြင္ ခဏၾကာ ေဝ့ဝဲေနကာ ေနာက္ဆုံးတြင္ေတာ့ ရွဲ႕ဝမ္းဆီသို႔ ေရႊ႕သြားေလ၏ ။ ထို႔ေနာက္ သူမေျပာလာသည္က "ဘယ္သူက ဒီ*ဘြားေအႀကီးရဲ့ အင္းစာရြက္ေတြကို ခြာလိုက္တာလဲ ? ထြက္လာခဲ့ "
『*ဘြားေအႀကီးဆိုတာ အိမ္ႀကီးသခင္မလို ကိုယ့္roleကိုယ္ျမႇင့္ၿပီး ေျပာလိုက္တာပါ ။ မခပ္ေခ်ေခ် မာနႀကီးႀကီးနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သခင္မႀကီးလို႔ ေျပာသလိုမ်ိဳးပါ ။ အဆင္ေျပသလိုပဲ ျပန္လိုက္ပါတယ္ 』
ဝမ္းရွီ : "....."
သည္လို မိန္းကေလးမ်ိဳးက ပါးစပ္ေပါက္ပိတ္ထားတာပဲ ပိုေကာင္းလိမ့္မည္ ။
"လူမမာေလး...နင္လား ? " သူမက ရွဲ႕ဝမ္းကို စိုက္ၾကည့္လ်က္ ေမးလာသည္ ။
ဝမ္းရွီသည္ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို ဖြင့္ဟလိုက္ကာ ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္လိုက္သည္ ။ " မင္း ဒီဘြားေအႀကီးကို သိလား ? "
ရွဲ႕ဝမ္းက ရယ္ေမာလာ၏ ။
သူသည္ မ်က္ႏွာလႊဲကာ ေခ်ာင္းႏွစ္ခ်က္မၽွဆိုးၿပီးေနာက္ ႏွာေခါင္းထိပ္သို႔ လက္ျဖင့္ထိကပ္လိုက္ၿပီး ျပန္အေျဖေပးလာသည္ ။ "သိတယ္လို႔ေတာ့ ေျပာလို႔ရပါတယ္ ။ သူက က်န္းမိသားစုကေလ "
က်န္းမိသားစုတြင္ လူေပါင္းမ်ားစြာရွိၿပီး နာမည္စာရင္းတြင္လည္း သူတို႔မိသားစုဝင္မ်ားႏွင့္ ျပည့္သိပ္ေနေလရာ ရွဲ႕ဝမ္းေျပာၿပီးတာေတာင္ ဝမ္းရွီမသိသျဖင့္ "ဪ"ဟုသာ ျပန္ေျဖလိုက္သည္ ။
သူနားမလည္ေသးေၾကာင္း ရွဲ႕ဝမ္းျမင္ေသာအခါ ထပ္မံျဖည့္စြက္ေျပာလာ၏ ။ "ခုနက ေလွာင္အိမ္ထဲမွာတုန္းက က်န္းပိလင္ရဲ့သားက ၾကဳံတုန္းေျပာေသးတယ္ေလ ။ မင္းမွတ္မိမလားေတာ့မသိ ။ သူ႔နာမည္က က်န္းလန္တဲ့ "
သူတို႔ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ ရပ္ေနေသာ 'ဘြားေအႀကီး ' : "....."
က်န္းလန္သည္ အရင္က အေျခအေနေပါင္းေျမာက္ျမားစြာကို ၾကဳံေတြ႕ခဲ့ၿပီးျဖစ္ကာ လူေပါင္းစုံႏွင့္လည္း ေတြ႕ဆုံခဲ့ဖူးၿပီး နည္းလမ္းအေထြေထြျဖင့္ မိတ္ဆက္ခံခဲ့ရဖူးသည္ ။ အမ်ားစုမွာ....မဟုတ္ေသး ၊ အႀကိမ္တိုင္းဟုပင္ ေျပာ၍ရနိုင္သည္ ။ သူမ၏နာမည္ကို ေျပာလိုက္သည္ႏွင့္ ၾကားလိုက္ရသူမ်ားမွာ ႐ုတ္တရက္ ဉာဏ္အလင္းပြင့္သြားသေယာင္ မ်က္ႏွာမ်ိဳး ျဖစ္သြားၾကသည္သာ ။ သူတို႔ ေသခ်ာေပါက္ ဆက္ေျပာလာၾကသည္က "နာမည္စာရင္းရဲ့ထိပ္ဆုံးက အဲ့ဒီက်န္းလန္လား ?! "
အရိုးသားဆုံးေျပာရပါက ခံစားလို႔ေကာင္းသည္ေပ ။
သို႔ေသာ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ၾကားရၿပီးေနာက္ ဂုဏ္ယူဝံ့ႂကြားစရာက တျဖည္းျဖည္းေလ်ာ့ပါးလာေတာ့သည္ ။
က်န္းလန္သည္ သို႔ႏွယ္ ကိစၥမ်ိဳးအား ဂုဏ္ဆာေမာက္မာတတ္သည့္ အရြယ္ကို ေက်ာ္လြန္သြားခဲ့ၿပီးဟု မိမိကိုယ္ကို ထင္ခဲ့သည့္တိုင္ ယေန႔ ရွဲ႕ဝမ္း၏မိတ္ဆက္ေပးမႈကို ၾကားလိုက္ရၿပီးေနာက္ သူမသည္ ငယ္ရြယ္ေသးဆဲျဖစ္ေလာက္ေၾကာင္း နားလည္သြားေတာ့သည္ ။
"ၾကဳံတုန္း ေျပာေသးတယ္ "ဆိုတာ ဘာအဓိပၸာယ္လဲ ?
"မင္းမွတ္မိမလားေတာ့မသိ "ဆိုတာ ဘာကိုဆိုလိုတာလဲလို႔ ?
က်န္းလန္သည္ သူမ၏ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္မ်ားျဖင့္ တေဆာင့္ေဆာင့္ ေရာက္ခ်လာေတာ့သည္ ။
သူမ နီးကပ္လာေသာအခါ ရွဲ႕ဝမ္းေဘး၌ ရွိေနသည့္ အင္မတန္ေအးစက္ၾကည့္ေကာင္းေသာသူ ေျပာလာသည္ကို ၾကားလိုက္ရေလ၏ ။ "ခပ္ေရးေရးေတာ့ မွတ္မိသလိုပါပဲ "
က်န္းလန္သည္ ေရဆိုးေျမာင္းအဖုံးအား တက္နင္းမိကာ ဖိနပ္ေဒါက္မွာ ၾကားညပ္သြားခဲ့သည္ ။
"ငါတို႔ ဒီကိုမလာခင္က နင္ငါ့အတြက္ ေရွ႕ျဖစ္ေဟာထားတာ ဘာတဲ့ ? " သူမသည္ သက္ေတာ္ေစာင့္အလား ႐ုပ္ေသး႐ုပ္ကို လွည့္ေမးလိုက္သည္ ။
တစ္ဖက္လူက အေတာင့္လိုက္ေျပာလာ၏ ။ "၆-၅ : *ဟြမ္းခ်န္ ၊ ယြမ္အားေကာင္းတယ္ "
သူသည္ တဒဂၤမၽွ တိတ္ဆိတ္သြားကာ က်န္းလန္နားမလည္မည္ကို စိုးရိမ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္နိုင္သည္ ။ သူသည္ တာဝန္သိတတ္စြာျဖင့္ ထပ္ေျပာလိုက္၏ ။ "အထူးတလည္ ကံေကာင္းမယ္တဲ့ "
က်န္းလန္ : "ေပါက္ကရေတြ "
႐ုပ္ေသး႐ုပ္က သစၥာရွိသည္ေပ ။ "အမွန္ပဲဗ် "
က်န္းလန္ : "....."
ဝမ္းရွီသည္ သူတို႔ကို ခဏေလာက္ၾကည့္ေနလိုက္ၿပီး ရွဲ႕ဝမ္းကို လွည့္ေမးလိုက္သည္ ။ "သူက နာမည္ခၽြတ္စြပ္တူေနတဲ့သူ မဟုတ္ဘဲ အဲ့က်န္းလန္ဟုတ္လို႔လား ? "
က်န္းလန္သည္ နားပါးသူျဖစ္ရာ ေခါင္းကို ဆတ္ခနဲလွည့္လာၿပီး "နင္ငါ့ကို လာေျပာင္ေနတာလား ? "
ဝမ္းရွီသည္ မေျပာင္းမလဲျဖင့္ "မဟုတ္ပါဘူး ၊ အတည္ေျပာေနတာ "
ရွဲ႕ဝမ္းက ေခ်ာင္းထပ္ဆိုးသည္အထိ ရယ္ေမာေနျပန္၏ ။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၿပီးေနာက္ သူက ဝမ္းရွီဘက္လွည့္ကာ ေျပာလာသည္ ။ "ငါ ဒီညေခ်ာင္းအေသဆိုးသြားရင္ မင္း အျပည့္အဝတာဝန္ယူရမယ္ေနာ္ "
ဝမ္းရွီသည္ တာဝန္လည္း အမွန္တကယ္ မယူလိုသျဖင့္ ပါးစပ္သာ ပိတ္ထားလိုက္ေတာ့သည္ ။
ေျမႀကီးေပၚ အပုံလိုက္ လဲက်ေနေသာ ရွေခ်ာင္က ေနာက္ဆုံးတြင္ေတာ့ ျပန္အသိစိတ္ကပ္လာၿပီး ေရရြတ္ေန၏ ။ "ေသေအာင္လန႔္သြားတာပဲ "
သူသည္ ေဘးပတ္လည္ကို ေဝ့ဝိုက္ၾကည့္ရင္း လက္က်န္ေၾကာက္စိတ္ကေလးျဖင့္ ေမးလာသည္ ။ "ေကာ...အဲ့တေစၲအမ်ိဳးသမီးေတြေရာ ? "
က်န္းလန္က သူမမ်က္ႏွာကို ပြတ္သပ္ကာ ေထာင္လႊားေမာက္မာေသာ ပုဂၢိဳဟ္တစ္ေယာက္ဟန္ ျပန္လည္လုပ္ယူလိုက္ေလ၏ ။ "ဘာကို တေစၲအမ်ိဳးသမီးလဲ ? သူတို႔ကို ေလွာင္အိမ္ဂိတ္ဝရွာဖို႔အတြက္ ငါလႊတ္ထားတာ "
ရွေခ်ာင္သည္ ဂိတ္ဝဆို *ငါးၾကင္းခုန္ထြက္လာသည့္ နဂါးဂိတ္ဝကိုသာ သိသျဖင့္ သူမကို အူတူတူ စိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး "ခင္ဗ်ားလုပ္လိုက္တာလား ? ဒါဆိုလဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုဝိုင္းခိုင္းၿပီး ဘာလုပ္တာလဲ ? "
"နင္တို႔က ေလွာင္အိမ္ထဲမွာေလ ။ နင္တို႔ကိုမွ မဝိုင္းခိုင္းရင္ ငါကဂိတ္ေပါက္ကို ဘယ္နားသြားရွာရမွာလဲ ? ထားပါေတာ့ ၊ ငါဘာေျပာေနတယ္ဆိုတာ နားလည္မွာလဲ မဟုတ္ပါဘူး "
တကယ္တမ္းတြင္ က်န္းလန္သည္ ရွန္ေခ်ာင္ေၾကာင့္ ရွေခ်ာင္ႏွင့္ တစ္ေခါက္ေတြ႕ဖူးေသာ္လည္း သူမသည္ သူ႔ကို ယခုမမွတ္မိပါေခ် ။
က်န္းလန္က အလိုလိုက္အႀကိဳက္ေဆာင္ခံရၿပီး ႀကီးျပင္းလာခဲ့ျခင္းပင္ ။ သူမ၏မိသားစုဝင္မ်ားမွတစ္ပါး အထူးတလည္ ၾကည့္ေကာင္းေသာ သို႔မဟုတ္ အင္မတန္ အားႀကီးေသာ လူမ်ားကိုသာ မွတ္မိသည္ ။ ဆိုလိုသည္က သူမသည္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို မမွတ္မိေပ ။
ရွေခ်ာင္က အေသအခ်ာကို သူမအာ႐ုံထဲ စြဲထင္က်န္ေနမည့္ လူအမ်ိဳးအစားထဲတြင္ ပါဝင္မေနခဲ့ ။
သူမသည္ ရွေခ်ာင္ႏွင့္ ဝမ္းရွီကို ရွဲ႕ဝမ္း၏ေဈးဝယ္သူဧည့္သည္မ်ားဟုသာ အလိုအေလ်ာက္ မွတ္ယူလိုက္ၿပီး ရွဲ႕ဝမ္းႏွင့္အတူ ေလွာင္အိမ္ထဲသို႔ မေတာ္တဆ က်ေရာက္သြားခဲ့သည့္ သာမန္လူမ်ားဟုသာ ထင္ေနသည္ေပ ။
သို႔ျဖစ္၍ သူမသည္ ရွည္ရွည္ေဝးေဝး ထပ္ရွင္းျပမေနေတာ့ဘဲ ရွဲ႕ဝမ္းကိုသာ ေျပာလိုက္၏ ။ "ငါ ဒီေန႔ည န်ဥ္းက်ိဳးမွာ ကင္းလွည့္ဂ်ဴတီက်လို႔ ။ က်ိဳးရႊိက ေလွာင္အိမ္ထဲ ဆြဲေခၚခံလိုက္ရတယ္ၾကားတာနဲ႔ လာၾကည့္ဖို႔ ေရာက္လာတာ ။ ၿပီးေတာ့ နင္တို႔ေတြ ဒီမွာ ႐ုတ္တရက္ႀကီး ရပ္ေနတာကို ငါျမင္လိုက္ရတာပဲ "
သူမသည္ ကိစၥမ်ိဳးစုံ ေတြ႕ၾကဳံဆုံႀကိဳက္ခဲ့ၿပီးျဖစ္ရာ တစ္ခ်က္ၾကည့္႐ုံႏွင့္ပင္ သူတို႔ ေလွာင္အိမ္ထဲသို႔ ေရာက္ခဲ့ေၾကာင္း ေျပာနိုင္၏ ။
"နင္တို႔ကို လိုက္ရွာဖို႔အတြက္ ငါေလွာင္အိမ္ထဲဝင္ဖို႔ျပင္ေနတာ ။ ဒါေပမဲ့ ျပန္ထြက္လာမယ္လို႔ေတာ့ မထင္ထားခဲ့ဘူး " က်န္းလန္သည္ အင္မတန္ အံ့အားသင့္ေနသည့္ အသံျဖင့္ "နင္တို႔ ဘယ္လိုလုပ္ ထြက္လာၾကတာလဲ ? ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ တျခားသူရွိေသးလား ? "
ရွဲ႕ဝမ္းက ေလွာင္အိမ္ကို မေျဖရွင္းနိုင္သည့္ ငႏုေလးျဖစ္ေၾကာင္း လူတိုင္းသိၾကသျဖင့္ က်န္းလန္သည္ မ်က္စိေရွ႕ရွိ လူသုံးေယာက္ကို ျဖစ္နိုင္ေခ်အျဖစ္ မေတြးခဲ့ေခ် ။ အျခားလူတစ္ေယာက္က ကူညီထုတ္ေပးလိုက္သည္ဟုသာ သဘာဝက်စြာ ယူဆလိုက္ေတာ့သည္ ။
ရွဲ႕ဝမ္း ဘာမၽွမေျပာနိုင္ေသးခင္ ဝမ္းရွီ ဝင္ေျပာလိုက္၏ ။ "က်န္းပိလင္ "
သူ၏တုံ႔ျပန္ခ်က္မွာ အေတာ္ေလး မေရမရာနိုင္လွၿပီး ေလွာင္အိမ္ကို ျဖည္လိုက္သည့္သူကလည္း က်န္းပိလင္ဟု အလိုအေလ်ာက္ ေတြးထင္မိသြားေစသည္ ။
အေသအခ်ာကိုပင္ က်န္းလန္က "ဪ"ဟု အသံျပဳလာသည္ ။ "လင္က်ဲ (အစ္မလင္) လဲ ေလွာင္အိမ္ထဲဝင္သြားတာလား ? မဆန္းေတာ့ပါဘူး ။ ေအးေလ ၊ သူ႔သားက အထဲပါသြားတာကိုး "
"ေကာင္းတယ္ ...ငါလဲ အလုပ္ရႈပ္သက္သာသြားၿပီ "
သူမသည္ ထြက္ခြာရန္ ေနာက္လွည့္လိုက္ေသာ္လည္း တစ္စုံတစ္ရာကို ႐ုတ္ခ်ည္းနားလည္သြားခဲ့သည္--အႏွီသူစိမ္းႏွစ္ေယာက္က ရွဲ႕ဝမ္းေရာ ၊ က်န္းပိလင္ကိုေရာ သိေနသျဖင့္ သာမန္လူမဟုတ္ဖို႔မ်ားသည္ ။
က်န္းလန္သည္ ေျခလွမ္းအနည္းငယ္ လွမ္းလိုက္ၿပီးေနာက္ ထပ္မံရပ္တန႔္သြားခဲ့သည္ ။ သူမသည္ ေနာက္လွည့္ၾကည့္ကာ ဝမ္းရွီကို ေခါင္းစေျခဆုံးၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္ မယုံသကၤာျဖင့္ ေမးလာသည္ ။ "ေနပါအုံး...နင္တို႔လဲ ဒီအလုပ္လုပ္တာပဲလား ? "
သို႔ေသာ္လည္း မျဖစ္နိုင္ေပ ။ သူမသည္ အမည္နာမစာရင္းထက္ရွိ လူအားလုံးနီးပါးကို ျမင္ဖူးၿပီး ဝမ္းရွီကဲ့သို႔ ႐ုပ္ရည္႐ူပကာႏွင့္သူကို ေတြ႕ဖူးၿပီး မမွတ္မိျခင္းမ်ိဳးလည္း မျဖစ္နိုင္ပါေခ် ။
က်န္းလန္ : "ဘယ္မိသားစုကလဲ ? "
ရွေခ်ာင္သည္ ေနရထိုင္ရခက္စြာျဖင့္ "ရွန္မိသားစုကပါ "
သူသည္ တကယ္ေတာ့ ဘယ္မိသားစုမွလာလဲေျပာရန္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေၾကာက္ရြံ့ၿပီး ရွန္ေခ်ာင္အား အရွက္ရေစသည္ဟု အျမဲလိုလိုခံစားရသည္ေပ ။ က်န္းလန္၏ တစ္မ်ိဳးတစ္ဖုံတင္းမာေသာ မ်က္ႏွာထားႏွင့္ ေလသံမာမာစကားေျပာပုံေၾကာင့္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္နိုင္၏ ၊ သူ၏အႏွီခံစားခ်က္မွာ အေတာ္ေလး သိသာလာကာ ပ်ာယာခတ္လာသည္အထိ ။
သူ႔ကို ပို၍ပင္ မီးေလာင္ရာေလပင့္လိုက္သည္က က်န္းလန္တစ္ေယာက္ အခ်ိန္တစ္ခုစာ ေၾကာင္အမ္းေနၿပီးေနာက္ ေျပာလာသည့္စကားပင္ ။ "ဘယ္ရွန္မိသားစုလဲ ? "
ယခုေတာ့ ရွေခ်ာင္ခမ်ာ လုံးလုံးဆြံ့အသြားၿပီး ဆက္လက္မေျဖၾကားနိုင္ေတာ့ေပ ။
ထိုတဒဂၤ၌ အႀကံတစ္ခုက သူ႔ေခါင္းထဲေပၚလာ၏ ။ သူသည္ ဝမ္းရွီထံမွ ပညာမ်ားကို သင္ယူရန္ ႀကိဳးစားၾကည့္ခ်င္ခဲ့သည္ ။ သို႔ႏွင့္ အကယ္၍မ်ား.....နာမည္စာရင္းထက္ သူ႔နာမည္ပါေအာင္ လုပ္နိုင္ခဲ့ရင္ေရာ ?
ဝမ္းရွီသည္ ရွေခ်ာင္၏ အင္မတန္အျပစ္ရွိေနပုံရေသာ မ်က္ႏွာထားကို သတိထားမိသြားၿပီး က်န္းလန္ကို ေျဖၾကားလိုက္သည္ ။ "ရွန္ေခ်ာင္ "
က်န္းလန္က ယခုတစ္ေခါက္တြင္ေတာ့ ခပ္သြက္သြက္ တုံ႔ျပန္လာ၏ ။ "သိၿပီ "
သူမသည္ ရွန္ေခ်ာင္မည္သူမွန္းသိၿပီး နာမည္ကိုလည္း အလြန္ ရင္းႏွီးေနသည္ ။ သို႔ေသာ္ ရွန္ေခ်ာင္ကိုယ္တိုင္ေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္ေခ် ။ သူသက္ဆိုင္သည့္ မိသားစုမ်ိဳးရိုးေၾကာင့္သာ ။
ထိုမ်ိဳးဆက္တြင္ ဒ႑ာရီလာပုဂၢိဳဟ္တစ္ဦးရွိၿပီး အေရးပါအရာေရာက္မႈမွာ တည္ေထာင္သူအႀကီးအကဲ ခ်န္ပူေသာက္ၿပီးလၽွင္ ဒုတိယေျမာက္ပင္ ။ ေႏွာင္းပိုင္းမ်ိဳးဆက္မ်ားမွ ႐ုပ္ေသးပညာကို အထူးျပဳသည့္အဖြဲ႕ဝင္တိုင္း ထိုပုဂၢိဳဟ္ကို ေလးစားကိုးကြယ္ၾကသည္ ။
သူမ၏ေမာင္ျဖစ္သူ က်န္းရာလင္သည္ ႐ုပ္ေသးပညာကို စြဲလမ္းေန၏ ။ ထိုအ႐ူးေကာင္က ေသးငယ္သည့္ သစ္သားေသတၱာတစ္ခုကို အင္မတန္ယုံၾကည္သက္ဝင္စြာ ကိုးကြယ္ေနၿပီး သစ္သားတံခါးေပၚ၌ ဒ႑ာရီလာပုဂၢိဳဟ္၏နာမည္ကို ထြင္းထားသည္ --ဝမ္းရွီ ။ ေသတၱာထဲတြင္မူ စိတ္ဝိညာဥ္ပစၥည္းအေရာင္းဆိုင္မ်ားမွ ထိုအ႐ူးဝယ္လာသည့္ ရတနာမ်ား ရွိသည္ ။
က်န္းလန္သည္ အထဲကို ေခ်ာင္းၾကည့္ရန္ ခိုးဖြင့္ၾကည့္ဖူးသည္ ။ ေသတၱာထဲ၌ ေက်ာက္စိမ္းပမာ လက္အရိုးႏွစ္ေခ်ာင္း ၊ မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ေမႊးရနံ့ရွိသည့္ ခပ္တိုတို ထင္းရႉးကိုင္း ႏွစ္ကိုင္းႏွင့္ ဘာပစၥည္းျဖင့္လုပ္ထားမွန္းမသိရေသာ ခ်ည္လုံးတစ္လုံးရွိေနသည္ ။
အ႐ူးေကာင္ကေတာ့ ၎တို႔မွာ ဝမ္းရွီ၏ ႐ုပ္အႂကြင္းအက်န္ႏွင့္ အေမြအႏွစ္မ်ားဟု ခိုင္ခိုင္မာမာယုံၾကည္ေန၏ ။
သူ႔ကို ငေၾကာင္ဟုပင္ သတ္မွတ္လို႔ရေပသည္ ။
က်န္းရာလင္ကို အသာထားဦး ၊ က်န္းလန္သည္ အင္းစကၠဴမႏၲာန္မ်ားကို အထူးျပဳသည့္တိုင္ သူမသည္လည္း ဝမ္းရွီကို အေတာ္ေလး စိတ္ဝင္စားသည္ ။
ဦးစြာပထမ သူသည္ အင္မတိအင္မတန္ ၾကည့္ေကာင္းေခ်ာေမာသည္ဟု ဆိုၾကသည္ ။ ဒုတိယံပိအေနျဖင့္ သူမသည္ တရားဝင္သမိုင္းေၾကာင္းမဟုတ္သည့္ အတင္းအဖ်င္းေပါင္းစုံကို ဖတ္ရသည္အား အလြန္စိတ္အားထက္သန္၏ ။ အစစ္အမွန္ျဖစ္ျဖစ္ ၊ အတုအေယာင္ျဖစ္ျဖစ္ ကိစၥမရွိေပ ။ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းၿပီး အျခားလူမ်ားကို ရႊီးဖ်န္းနိုင္သည္ကပင္ လုံေလာက္ေပ၏ ။ သူမသည္ လူတိုင္း၏ ေကာလာဟလမ်ားကို ဖတ္ရႉခဲ့ရေသာ္လည္း ဝမ္းရွီကသာ ေကာလာဟလသိပ္မရွိသည္ တစ္ဦးတည္းေသာသူပင္ ။
ၾကားဖူးနားဝမ်ားအရ ထိုအခ်ိန္က ခ်န္ပူေသာက္ထံ၌ တပည့္တပန္းမ်ားစြာရွိေသာ္လည္း အမ်ားစုမွာ ေတာင္အျပင္ဘက္တြင္ ေနထိုင္ၾကသည္ ။ သူ႔ကို အမွန္တကယ္ေတြ႕ဖူးသည့္ တပည့္မ်ားမွာ လက္တစ္ဖက္စာ အေရအတြက္သာရွိၿပီး ေနာက္ပိုင္းမ်ိဳးဆက္မ်ားက ထိုသူအနည္းငယ္ကို တိုက္ရိုက္တပည့္ရင္းမ်ားဟု ေခၚၾကသည္ ။
တပည့္ရင္းမ်ားထဲတြင္ ႐ုပ္ေသးပညာကို အထူးျပဳေသာ ဝမ္းရွီ ၊ ဂါထာမႏၲာန္မ်ားကို အထူးျပဳေသာ က်ဳံးစစ္ ၊ ဂမၻီရပညာႏွင့္စည္းခ်ျခင္းအတတ္ကို အထူးျပဳေသာ ပုနင္းႏွင့္ နည္းအတတ္မ်ိဳးစုံကို ေရာေႏွာေလ့လာခဲ့ေသာ ကၽြမ္းယဲ့တို႔ပင္ ။ ကၽြမ္းယဲ့က လြယ္လင့္တကူ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းမ်ား လုပ္တတ္သျဖင့္ ခ်န္ပူေသာက္၏ ျပင္ပတပည့္မ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံေရးေကာင္းၿပီး ထိုထဲတြင္ က်န္းမိသားစု၏ ဘိုးေဘးလည္း အပါအဝင္ျဖစ္သည္ ။
ေနာက္ပိုင္းတြင္မူ ခ်န္ပူေသာက္မွာ မေကာင္းဆိုးဝါး မိစၧာစြမ္းအင္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္လာၿပီး သူေလၽွာက္သြားသည့္ ေနရာတိုင္းတြင္ သက္ရွိအရာအားလုံးကို ညႇိုးေရာ္ႏြမ္းလ်သြားေစခဲ့သည္ ။ ထိုတပည့္မ်ားကသာ သူ႔ကို ဖိႏွိပ္ကာ အတူတကြ ခ်ိတ္ပိတ္ခဲ့ၾကသူမ်ားပင္ ။ က်န္းမိသားစု၏အႀကီးအကဲျဖစ္သူက အမ်ားဆုံး အေထာက္အကူျပဳခဲ့သည့္အျဖစ္မွာ က်န္းမိသားစု တျဖည္းျဖည္း တိုးပြားေအာင္ျမင္လာသည့္ အေၾကာင္းအရင္းတစ္ခုျဖစ္သည္ ။
ထိုအျခင္းအရာမ်ားက အေတာ္ေလး လူသိမ်ားေသာ ေကာလာဟလမ်ားပင္ ။
သို႔ေသာ္ ပုံမွန္မဟုတ္ေသာ ေကာလာဟလတခ်ိဳ႕ကိုလည္း က်န္းလန္ ဖတ္ဖူးေလ၏--
ေျပာၾကသည္က တပည့္ရင္းမ်ားထဲတြင္ တစ္ဦးကသာ ခ်န္ပူေသာက္ေနာက္မွ ဧကန္အမွန္ တေကာက္ေကာက္ လိုက္ပါခဲ့သည္ဟူ၍ ။ ထိုတပည့္မွာ မေကာင္းဆိုးဝါးတေစၧ၏ မိစၧာစိတ္ဝိညာဥ္အသြင္ျဖင့္ ေမြးဖြားလာေသာေၾကာင့္ ခ်န္ပူေသာက္သည္ အျမဲတေစ သူ႔ေဘးနားတြင္သာ ထားကာ ထိုတပည့္ကို သူ႔လက္ႏွင့္ ကိုယ္တိုင္ ပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့ၿပီး သာမန္လူသားတစ္ေယာက္အျဖစ္ တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲလာေစရန္ အမ်ားအျပား သင္ၾကားေပးခဲ့သည္ ။
ဤေကာလာဟလသည္ေတာ့ အင္မတန္ ေတြ႕ရခဲကာ ထိုတပည့္က မည္သူျဖစ္ေၾကာင္း လုံးဝ ေဖာ္ျပထားျခင္းမရွိပါေခ် ။
သို႔ေသာ္ အမွန္သာျဖစ္ပါက ထိုတပည့္က ဝမ္းရွီ ျဖစ္ဖို႔မ်ားသည္ဟု က်န္းလန္ သံသယရွိသည္ ။ ဝမ္းရွီကသာ သူမ သိပ္မသိသည့္ တစ္ဦးတည္းေသာတပည့္ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ။
"တစ္ေယာက္ေယာက္က ရွာေနပါတယ္ " ႐ုပ္ေသးက ႐ုတ္တရက္ေျပာလာ၏ ။
က်န္းလန္သည္ အသိျပန္ဝင္လာၿပီး လွည့္ေမးလိုက္သည္ ။ "ဘာလဲ ? "
႐ုပ္ေသးက သူ႔အိတ္ကပ္ထဲမွ တုန္ခါေနသည့္ဖုန္းကို ထုတ္၍ က်န္းလန္ထံ ကမ္းေပးလာသည္ ။
က်န္းလန္သည္ ဖုန္းစခရင္ကို အႀကိမ္ေရအနည္းငယ္ ေတာက္လိုက္ၿပီးေနာက္ စာသမားေပသမား အသံတစ္သံက ညဉ့္အလယ္ ထြက္ေပၚလာ၏ ။ "ငါ့႐ုပ္ေသးကို ဘယ္ကိုလွည့္စားၿပီး ေခၚသြားျပန္တာလဲ ? "
က်န္းလန္သည္ ႐ုပ္ေသး႐ုပ္ကို ၾကည့္လိုက္ကာ စစ္ေဆးေမးျမန္းမႈကို ျဖတ္ေတာက္လိုက္ၿပီး ျပန္ေျဖလိုက္သည္ ။ "ဘာကို လွည့္စားၿပီး ေခၚသြားရမွာလဲ ? ငါသူ႔ကို ေပၚတင္ေခၚလာတာ ။ ေရွာင္ေဟးကလဲ ငါ့ေနာက္က လိုက္ဖို႔ဆႏၵရွိေနတာကို ။ နင္ငါ့ကိုမယုံရင္ ျပန္လာမွ နင္ကိုယ္တိုင္ပဲ သူ႔ေမးၾကည့္ေတာ့ "
႐ုပ္ေသး႐ုပ္သည္ ေဘးဘက္တြင္ အင္မတန္ အျပစ္ကင္းစြာျဖင့္ တေလးတစားရပ္ေနသည္ ။
သူမက ရွေခ်ာင္တို႔ကို အာ႐ုံထဲ မထားေတာ့ေခ် ။ သူမ ရွန္ေခ်ာင္ကို အရင္က ၾကားဖူးေနသည္ကိုး ။ ရွန္ေခ်ာင္က တပည့္ဘယ္ႏွေယာက္ လက္ခံခဲ့မွန္း သူမ မသိေသာ္ျငား ထိုတပည့္တစ္ေယာက္မွ နာမည္စာရင္းေပၚတြင္ မပါသည္ကိုေတာ့ သူမ သိသည္ ။ ဆိုလိုသည္က အကုန္လုံးက ငႏုေလးမ်ားပင္ ။
"ေကာင္းၿပီ ။ ေလွာင္အိမ္လဲ ပြင့္သြားၿပီ ။ ငါတို႔လဲ စကားေျပာၿပီးၿပီဆိုေတာ့ တျခားဘာမွမရွိေတာ့ရင္ ဆက္ၿပီးကင္းလွည့္လိုက္အုံးမယ္ ။ ေနာက္မွေတြ႕ၾကတာေပါ့ " က်န္းလန္သည္ ရွဲ႕ဝမ္းတို႔ကို လက္ေဝ့ယမ္းျပကာ ေရွာင္ေဟးႏွင့္အတူ လမ္းေထာင့္ကို ခ်ိဳးေကြ႕သြားေတာ့သည္ ။
သူမသည္ က်န္းပိလင္ထံမွ စာတစ္ေစာင္ လက္ခံရရွိလိုက္ၿပီး တစ္ဖက္လူ ဘယ္လိုေနလဲၾကည့္ရန္ ဝမ့္ခၽြမ္မေသမ်ိဳးၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ စတင္ဦးတည္လိုက္သည္ ။
သြားသည့္လမ္းတစ္ေလၽွာက္ က်န္းပိလင္ႏွင့္ အဆက္အသြယ္လုပ္ေနရင္း တစ္ၿပိဳင္နက္ သူမ၏ေမာင္ျဖစ္သူ က်န္းရာလင္ႏွင့္လည္း တြတ္ထိုးေနၾကေသးသည္ ။ အေခ်အတင္ျဖစ္ေနၾကသည့္အလယ္ က်န္းရာလင္က ႐ုတ္တရက္ ဗီဒီယိုေကာလ္ေခၚလာ၏ ။
"ဘာလုပ္တာလဲ ? အသံမက္ေဆ့နဲ႔ေျပာတာတင္ မလုံေလာက္လို႔ ဩဝါဒမိန႔္ခြန္းပါ ေခၽြေတာ့မွာလား ? " က်န္းလန္က ဆိုသည္ ။ "ငါနားမေထာင္ဘူးေနာ္ "
"မဟုတ္ဘူး " က်န္းရာလင္၏အသံက ဗီဒီယို၏တစ္ဖက္မွ ထြက္ေပၚလာေသာ္လည္း သူ႔မ်က္ႏွာသည္ေတာ့ ေပၚမလာခဲ့ ။ သူ႔ကင္မရာမွာ နံရံကပ္ကားခ်ပ္ထံ ဦးတည္ေနၿပီး ပုံမွန္အားျဖင့္ က်ိဳးေၾကာင္းသင့္တင့္ကာ တည္ၿငိမ္ေသာ သူ႔အသံထဲတြင္ တုန္လႈပ္သည့္ အရိပ္အေယာင္ရွိေန၏ ။
"ငါအခုမွ ေတြ႕လိုက္တာ ။ မင္းလဲၾကည့္ၾကည့္လိုက္ " က်န္းရာလင္က ေျပာသည္ ။
က်န္းလန္သည္ ကင္မရာထဲတြင္ျပသေနသည္ကို ၾကည့္လိုက္ကာ နားမလည္စြာျဖင့္ "နာမည္စာရင္းလား ? နင္ဦးေႏွာက္မေကာင္းေတာ့ဘူးလား ? ဘာလို႔ ငါ့ကိုနာမည္စာရင္းႀကီးလာျပေနတာလဲ ၊ ငါအရင္က တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးလို႔လား ? "
က်န္းရာလင္က စိတ္ကိုထိန္းကာ ေျပာျပလာ၏ ။ "နာမည္စာရင္းတစ္ခုလုံးကို ၾကည့္ခိုင္းေနတာမဟုတ္ဘူးဟ ။ ေအာက္ဆုံးကိုၾကည့္လိုက္ ။ ဟိုးေအာက္ဆုံး "
သူသည္ ေျပာရင္းျဖင့္ က်န္းလန္ ေသခ်ာမၾကည့္မည္စိုးသျဖင့္ ကင္မရာကို ေအာက္သို႔ ေရႊ႕လိုက္သည္ ။
သူ႔ကင္မရာထဲ နာမည္ေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ ျဖတ္သန္းသြားသည္ ။ က်န္းလန္သည္မ်က္လုံးလွန္လိုက္ရင္း စာရင္းကို စစ္ေဆးၾကည့္လိုက္သည္....သူမ ေအာက္ဆုံးစာေၾကာင္း အနည္းငယ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ ေျခက်င္းဝတ္ပင္ ဂၽြတ္ခနဲ လည္သြားေတာ့မလိုပင္ ။
အေၾကာင္းမွာ မူလက စာရင္း၏ေအာက္ဆုံးတြင္ ျပားျပားကပ္ေနသည့္ မ်ိဳးဆက္--ရွန္ေခ်ာင္ အိုမင္းလာသျဖင့္ ေလွာင္အိမ္ထဲသို႔ မဝင္ေတာ့ကတည္းက ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာေအာင္ ဟိုးေအာက္ေျခ၌သာ စြဲျမဲေနခဲ့ေသာ မ်ိဳးဆက္မွာ ယခုေတာ့ မေမၽွာ္လင့္ထားစြာပင္ က်န္းပိလင္၏အေပၚတြင္ မိန႔္မိန႔္ႀကီး ရွိေန၏ ။
က်န္းလန္ : "???"
"ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ?! " သူမသည္ အံ့ဩမင္သက္စြာ ေမးလိုက္၏ ။
"ျမင္တဲ့အတိုင္းပဲ " က်န္းရာလင္က ေျပာသည္ ။ "ရွန္မိသားစုက ႐ုတ္တရက္ႀကီး က်န္းပိလင္အေပၚကို ခုန္တက္လာတာ "
"မျဖစ္နိုင္တာ " က်န္းလန္မွာ ေၾကာင္အမ္းေနလ်က္သား ။ "ဒီမ်ိဳးဆက္က အကုန္ေသသြားၿပီ မဟုတ္ဘူးလား ? "
က်န္းရာလင္ : "ေအး ။ အကုန္ေသသြားၿပီ ။ အသက္ရွင္တာ တစ္ေယာက္မွမရွိဘူး "
က်န္းလန္ : "႐ုတ္တရက္ႀကီး ဘယ္လိုလုပ္အေပၚတက္လာရတာလဲ ??? "
က်န္းရာလင္ : "ငါက ဘယ္လိုလုပ္သိမွာလဲ ။ အခုမွ တက္လာတာ ျမင္လိုက္တာကို ။ ငါ့မ်က္လုံးေတြနဲ႔ကို အေပၚတက္သြားတာ ျမင္လိုက္တာ "
က်န္းလန္ : "....ဒီနာမည္စာရင္းက ႐ူးသြားတာမ်ားလား ? "
က်န္းရာလင္သည္ အနည္းငယ္ ေတြးေတာလိုက္ၿပီးေနာက္ "နာမည္စာရင္း ႐ူးမ႐ူးေတာ့မသိဘူး ။ ငါေတာ့ ႐ူးသြားေတာ့မလို ခံစားေနရတယ္ "
ေသဆုံးၿပီးသား မ်ိဳးဆက္တစ္ခုက အေပၚသို႔ ခုန္တက္သြားသည္ကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရျခင္း --အံဖြယ္ပင္ ။
***
T/N>>
*၆-၅ : ဟြမ္းခ်န္ ဆိုတာ တ႐ုတ္ေဗဒင္က အသုံးအႏႈန္းေတြပါ ။၆-၅ဆိုတာ hexagram က လိုင္းေတြရဲ့တည္ေနရာေတြပါ ။ အဲ့ကေနမွ အေရွ႕အေနာက္ေတာင္ေျမာက္ (ယြမ္ဟမ့္ လိက်န္း) ယင္းယန္ေတြနဲ႔ တြက္ခ်က္ရတာပါ ။ ဟြမ္းခ်န္က ဟြမ္းက ကမၻာေျမႀကီးရဲ့အအေရာင္-အဝါေရာင္ပါ ။ ခ်န္(ရွန္)ကေတာ့ အစီအရင္အခမ္းအနားေတြမွာ ဝတ္တဲ့အတြင္းဝတ္ပါ ။ ယြမ္အားေကာင္းတာကေတာ့ ေရွာင္ေဟးေျပာသလို ကံေကာင္းမယ္လို႔ေျပာတာပါ ။ ကိုယ္လဲ အဲ့ဘက္ေတြ ရွာၾကည့္ေပမဲ့ သိပ္နားမလည္လို႔ ။
*ငါးၾကင္းခုန္ထြက္လာတဲ့ နဂါးဂိတ္ဝ - ဒါက က်န္းလန္ေျပာလိုက္တဲ့ ေလွာင္အိမ္ဂိတ္ဝကို ရွေခ်ာင္က နဂါးဂိတ္ဝလို႔ထင္သြားတာပါ ။ တ႐ုတ္မွာ ေလွာင္အိမ္နဲ႔နဂါးက အသံထြက္တူတူပါပဲ ။ "ငါးၾကင္းက နဂါးဂိတ္ဝကေန ခုန္ထြက္လာတယ္"ဆိုတဲ့ စကားပုံရွိပါတယ္ ။ ျမစ္ဝါျမစ္ရဲ့ နဂါးဂိတ္ေရတံခြန္ကို ခုန္ေက်ာ္နိုင္တဲ့ ငါးၾကင္းက အားေကာင္းတဲ့ နဂါးတစ္ေကာင္ျဖစ္လာနိုင္ပါတယ္တဲ့ ။ ႏွိမ့္ခ်ၿပီး ဇြဲရွိရွိႀကိဳးစားရင္ ႀကီးမားတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈ ရနိုင္ပါတယ္ဆိုတဲ့ အဓိပြာယ္ပါ ။
***