တိတ္ဆိတ္ညိမ္သက္ေနတဲ့..ညသန္းေခါင္အလယ္...
လႈပ္ရွားေနၾကေသာ...လူတစ္စု..........
Boy1:ဒီေကာင္ကိုဒီမွာပဲရွင္းလိုက္ၾကမလား???
Boy2:ျဖစ္ပါ့မလား....ဆရာႀကီးသိရင္မလြယ္ဘူးေနာ္..ၿပီးေတာ့ ......
Boy1:ဘာမွစိတ္ပူမေနနဲ႔..ဒီေကာင္3ခ်က္ေတာင္မွန္ထားတာ..ဘယ္လိုမွအသက္မရွင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး.....
အသံေတြၾကားေနေပမယ့္..ဘယ္လိုမွမ်က္လံုးဖြင့္မရေအာင္...ဒဏ္ရာေတြကႏွိပ္စက္သည္...လူတစ္ကိုယ္လံုးကိုပစၥည္းတစ္ခုလိုလႊတ္ျပစ္လိုက္ၾကတာ...တစ္ကိုယ္လံုးမီးပြင့္သြားသလို...အသိတရားတို႔သည္..ေလာကႀကီးႏွင့္အဆက္
အသြယ္ျပတ္သြားခဲ့သည့္တစ္ခဏ....................................................................................................................................................
ေတာက္!သတိတစ္ခ်က္လြတ္သြားတာနဲ႔...ခံလိုက္ရတာကမနည္းမေနာ...ခင္ဗ်ားနဲ႔က်ဳပ္ထပ္ေတြ႕ၾကဦးမွာပါKYM
ရယ္...တစ္ညလံုးသတိလစ္ထားတာေၾကာင့္..ခႏၶာကိုယ္မွ
ဒဏ္ရာမ်ားသည္ေသြးထြက္လြန္ေနၿပီ...အဲ့ဒါေတြကဝတ္
ထားတဲ့jacketထဲကဒဏ္ရာက်က္ေဆးထည့္လိုက္တာႏွင့္..သကသာသြားမွာျဖစ္ေပမယ့္ ..အေရးႀကီးတာက
3ရက္လံုးလံုး..ဘာမွမျဖည့္ရေသးတဲ့ဗိုက္က..မလႈပ္ရွားခ်င္ေတာ့ေလာက္ေအာင္..ဆႏၵျပလွၿပီ.....
ဟင္!အသံၾကားတယ္......
အသံၾကားတာေၾကာင့္..အနားမွာရွိတဲ့ဂိုေထာင္ႏွင့္တူေသာ..
အေဆာက္အအံုထဲသို႔..ရွိသမၽွအားနဲ႔ဝင္ပုန္းေနလိုက္တယ္..
Girl:ေတာ္ကီ...ျဖည္းျဖည္းသြားပါဟယ္..Myeonကိုလည္းေစာင့္ပါဦး..... ဟဲ့...ဟဲ့...ဘယ္ကိုေျပးတာတုန္း..ဒီခေလး.....
အု......အု.......အု.......
Girl:ေတာ္ကီ!ေတာ္ကီ!ဘာျဖစ္တာလဲခေလး...
အမေလး......ရွင္...ရွင္...ဘယ္သူလဲ...ေတာ္ကီကိုဘာလုပ္လိုက္တာလဲ...
Boy:မင္းေခြးကမင္းေရွ႕မွာေလမျမင္ဘူးလား...
ကန္းေနတာလား ..နာၿငီးလို႔ႏႈတ္သီးကိုရိုက္ထားတာ....
Girl:ဟုတ္တယ္..ကန္းေနတာ...Myeonတကယ္..
မျမင္ရဘူး..
Boy:borrrrrrr..မင္းတကယ္မျမင္ရဘူးလား...
မျမင္ရဘဲဒီကိုဘယ္လိုေရာက္ဘာလဲ.....
Girl:ဒီေနရာကMyeon...လမ္းေလ်ာက္ထြက္ေနၾကပါ..ၿပီးေတာ့..ေတာ္ကီလည္းပါတယ္ေလ..သူကလမ္းျပတာ
ေပါ့..ၿပီးေတာ့Myeonကလံုးဝမျမင္ရတာမဟုတ္ပါဘူး...
အရိပ္ေတြေလာက္ေတာ့..ဝိုးတဝါး..ျမင္ရပါတယ္
Boy:မင္းနာမည္ကMyeonလား?????
Girl: Kim Jun Myeonပါ..ရွင္နာမည္ကေရာ..ၿပီးေတာ့ရွင္ကဒီလိုဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲဟင္..
Boy:ငါေမးတာပဲေျဖပါ..ငါ့ကိုျပန္မေမးပါနဲ႔...ငါကလူဆိုးမဟုတ္ဘူး..ဒါေပမယ့္လူေကာင္းလည္းမဟုတ္ဘူး..အခုငါ
ဒဏ္ရာရထားတယ္..အဲ့ဒါထက္ဘာမွမစားရတာ3ရက္ရွိၿပီ..မင္းအဆင္ေျပရင္ငါ့အတြက္စားဖိုတစ္ခုခု...လာပို႔ေပးႏိုင္
မလား....
Myeon:အဲ့ဒါမွဒုကၡပဲ..Myeonကဘူဆန္မွာေနတာ..
ဒီဂ်ယ္ဂ်ဴကိုအေဒၚနဲ႔ခဏလာလည္တာ..မိုးခ်ဳပ္ရင္အျပင္
ထြက္ဖို႔အဆင္မေျပဘူး...ဒီလိုလုပ္ပါလား..Myeonမနက္က်ရင္အေစာႀကီးအေဒၚမသိေအာင္လာပို႔ေပးမယ္ေလ..
ဘယ္လိုလဲ.....
Boy:ရတယ္...မင္းအဆင္ေျပသလိုလုပ္...ဒါေပမယ္..ငါဒီမွာရွိတာေတာ့ဘယ္သူ႔ကိုမွမေျပာမိပါေစနဲ႔...ေျပာလို႔ကေတာ့..မင္းနဲ႔မင္းေခြးေလးမလြယ္ဘူးမွတ္....
Myeon:ေတာ္ကီကိုေတာ့ဘာမွမလုပ္ပါနဲ႔ေနာ္..ဒါနဲ႔
ကၽြန္မကေျပာရေအာင္...ရွင္နာမည္ဘယ္သူ..ရွင္ကဘယ္လို
ပံုစံ..ရွင္ဘယ္ကလာတာလဲေတာင္မသိတာ..ကၽြန္မကဘယ္လိုေျပာရမွာလဲလို႔...တကတည္းလူကိုေတြ႕ကတည္းက.....
ေျပာမယ္ဆိုတာႀကီးပဲ....သြားေတာ့မယ္...
Boy pov's
မျမင္မစမ္းနဲ႔လူကိုရမ္းသန္းၿပီး..ရန္ေတြ႕ေနပံုေလးက...
ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္..စရာေျပာလိုက္တိုင္း..ဆူထြက္လာ
တတ္တဲ့ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြက..မ်က္ႏွာမလဲႊခ်င္ေလာက္
ေအာင္ညဳိႇ့သည္...ေပ်ာက္ဆံုးေနခဲ့တာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့
...ႏႈတ္ခမ္းထက္ကအျပံဳးတို႔က...ကိုယ္တိုင္သတိမထားမိခဲ့တဲ့ထူးျခားျဖစ္စဥ္..တစ္ခုသဖြယ္......
KYM:Borrr!မေတြ႕ေတာ့ဘူးဟုတ္လား..ေတာက္!ငါေသခ်ာမွာထားရက္သားနဲ႔ကြာ....
Boy1:ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္းေသေလာက္ၿပီမွတ္လို႔ျပစ္ခဲ့တာပါ...
Boy2:ဟုတ္ပါတယ္ဆရာႀကီးရယ္..မိုးကလည္းအရမ္းခ်ဳပ္ေနလို႔ပါ...
KYM:တိတ္စမ္း..တစ္ခြန္းမွထပ္မေျပာနဲ႔..မင္းတို႔ကို
တပည့္ေတာ္ရတာေလ..ေခြးေမြးရတာေလာက္ေတာင္စိတ္
မခ်ရဘူး..မင္းတို႔အေမ့လင္ရဲ႕jacketထဲမွာအနာက်က္
ေဆးေတြရွိတတ္တယ္ကြ..မင္းတို႔ဒဏ္ရာေလာက္ကေတာ့..ေအးေဆးပဲသိလား..အခုjacketကလည္းပါမလာဘူးဆို
ေတာ့..ေတာက္!..ငါ့ေရွ႕ကထြက္သြားၾကကြာ..ၾကာရင္ငါလူသတ္မိလိမ့္မယ္........
Myeon:ဒီမွာရွင့္....ဒီမွာ.....အေမ့.. ..
Boy:ဘာလို႔စြတ္ေအာ္ေနတာလဲ...သူမ်ားေတြၾကားေတာ့
မွာပဲ....
Myeon:ဘယ္သူမွမရွိပါဘူး...ရွင္ကလည္း...ကၽြန္မ
ကိုလႊတ္ဦး....လက္နာေနၿပီ...
Boy:Miyar...
Myeon:ရွင့္ဒဏ္ရာသက္သာရဲ႕လား...ေနေရာေကာင္းရဲ႕လား...
Boy:ဒီေလာက္နဲ႔မေသႏိုင္ေသးပါဘူး..မေန႔ကမင္းယူလာတဲ့...ဘာမွန္းမသိတဲ့အသီးေတြစားၿပီး...နည္းနည္းအားျပည့္ေနတယ္...
Myeon:ရွင္ကေလ..ကၽြန္မကိုဆိုဘယ္ေတာ့မွအေကာင္းမေျပာဘူး...ေရာ့..ဒီေန႔ထမင္းပိုယူလာခဲ့တယ္...မနက္ျဖန္
ကၽြန္မမ်က္စိေဆးရံုသြားျပမွာမို႔လို႔မဘာႏိုင္ဘူး...ဒီေန႔
ေတာင္မိုးေတြရြာေနလို႔...မနည္းခိုးထြက္လာရတာ....
Boy:ဟုတ္ပါရဲ႕...သူမဝတ္ထားတဲ့အျဖဴေရာင္ဂါဝန္ေလးက...မိုးေရစိုလို႔ခ်ပ္ကပ္ေနၿပီး..ေရႊအိုေရာင္ဆံႏြယ္ေလးေတြက..ျဖဴစင္လြန္းလွတဲ့အသားအေရနဲလိုက္ဖက္စြာ...ေစ့ေစ့
မၾကည့္ရဲေအာင္လွတဲ့..ခႏၶာကိုယ္အလွက..ဒီေန႔မွပိုလွေနသလို.......
Myeon:ဒီမွာ....ကၽြန္မေျပာတာၾကားရဲလား....
Boy:ဟင္..အင္း...ၾကားပါတယ္...ေနာက္ေန႔ေတြကစၿပီး
မင္းဒီေနရာကိုလာစရာမလိုေတာ့ဘူး...ငါသြားေတာ့မွာမို႔လို႔..
Myeon pov's
ေဩာ္...သူကထြက္သြားေတာ့မွာလား...အင္းေလသူကအစကတည္းကဧည့္သည္ပဲဟာ..ဒါနဲ႔..ငါကဘာလို႔ဝမ္းနည္းေနရတာလဲ..မိJunMyeon!နင္ကေတာ့...ခုမွ3ခါပဲေတြ႕ဖူးတဲ့သူကို..နာမည္ေလးေတာင္နင္သိရလို႔လား...ၿပီေတာ့နင့္ကိုစကားေကာင္းေကာင္းတစ္ခြန္းေျပာဖူးလို႔လား...ဘယ္လိုပံုစံမွန္းေတာင္မသိတဲ့သူကို..ခင္တြယ္ေနတာ..နင္ေတာ္
ေတာ္မိုက္မဲတာပဲ......
Boy:ဟိတ္!ကိုယ္ေျပာတာၾကားလား...
Myeon:ၾကားပါတယ္..ဒါဆိုကၽြန္မျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္...
ေနာက္က်ေနရင္..အေဒၚစိတ္ပူေနလိမ့္မယ္.....
ရုတ္တရက္................................. .............................................................
လူသံၾကားလို႔သူမကိုျပန္ဆြဲမိတာအရွိန္ႏွင့္သူမတစ္ကိုယ္လံုးကကၽြန္ေတာ့ရင္ခြင္ထဲကိုဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ၾကသည္....
Myeon:ရွင္...ဘာလုပ္တာလဲ...လႊတ္ေနာ္.....
Boy:ရႉး.....တိတ္တိတ္ေန.....စကားေျပာသံေတြၾကား
တယ္.....
Boy1:မေတြ႕ပါဘူးကြာ..သူ႔ဘာသာသူေသၿပီး...
အေကာင္တစ္ေကာင္ေကာင္....ဆြဲသြားတာေနမွာေပါ့....
ဒီေန႔က်မွမိုးကလည္းေကာင္းေနတယ္...ျပန္က်မယ္ကြာ...ဆရာႀကီးကိုပဲ...ၾကည့္ေျပာရေတာ့မွာပဲ.....
Boy2:ဟိတ္ေကာင္...ေနဦး...ဟိုမွာဂိုေထာင္နဲ႔တူတယ္...ငါတို႔မိုးခိုၿပီးမွသြားၾကမလား...
Boy1:ဒီမိုးကဒီေန႔စဲမယ့္ပံုမေပၚပါဘူးကြာ...အခ်ိန္ကုန္
တယ္သြားၾကမယ္....အိမ္ျပန္ၿပီးဘီယာေလးနဲ႔ႏွပ္ၾကတာပါ့..
Boy2:Ok! Karja........
Myeon:ရွင္လႊတ္ေတာ့ေလ..အသံေတြတိတ္သြားၿပီ
မဟုတ္လား....
Boy pov's
ဟိုလူေတြဒီထဲဝင္လာမွာစိုးၿပီး..Myeonကိုစိတ္ပူျပီး
အတင္းဖတ္ထားမိတာ...သူမေလး...ကၽြန္ေတာ့ရင္ဘတ္ကို...ထုၿပီးေခၚမွသတိျပန္ဝင္လာေတာ့တယ္....မ်က္ႏွာႏွစ္ခုသည္...စင္တီမီတာအနည္းငယ္သာကြာေတာ့တဲ့..အေနအထားမွာ...အၾကည့္တို႔သည္..Myeonရဲ႕ေဆးသားမကူပဲ. ..ပန္းႏုေရာင္သန္းေနတဲ့..အသည္းယားဖြယ္.... ဆူေထာ္ေနတတ္တဲ့...ႏႈတ္ခမ္းပါးတို႔ဆီအေရာက္...
စိတ္အစဥ္သည္...မည္သို႔ျဖစ္သြားခဲ့သည္မသိပဲ...........
Myeon:ရွင္ေနာ္.....ရွင္.... အဟင့္....အဟင့္.....
Myeonကိုလႊတ္ေပးပါ.....Myeonေၾကာက္လို႔ပါ......... ...ဟင့္အင္း......ဟင့္အင္း......
Boy:မင္းကို...ကိုယ္ေျပာခဲ့သားပဲ....ကိုယ္ကလူေကာင္း
မဟုတ္ပါဘူးလို႔......
အျပင္မွာရြာသြန္းေနသည့္......မိုးေရစက္တို႔သည္....
Myeonကိုေလွာင္ေျပာင္ေနသည့္အလား........
မိုးေရစက္တို႔ႏွင့္အၿပိဳင္မ်က္ရည္စက္တို႔သည္........................................................................................
BOYရႈပ္ကုန္ၿပီလားမသိဘူး..ခ္ခ္...ေသခ်ာဖတ္ရင္ေတာ့
ရွင္းမွာပါ....ေတာ္ေတာ္ဆိုတဲ့..Boy...ေလးေနာ္...ဘူပါ
လိမ့္..ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္အညႊန္းလြန္ၿပီးေမာင္ဆူေထာ္ကို
ေျပးမြခ်င္စိတ္မ်ားတဖြားဖြားေပၚေနလို႔awwthokal???
ဖတ္မဲ့သူမရွိမွန္းသိပါတယ္...အဲ့လိုယံုၾကည့္တာ....ခ္ခ္.....
တကယ္လို႔ဖတ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ပါ့ေနာ္...အစမို႔လို႔မွားေကာင္းမွားမွာပါ.....အေရးအသားကေတာ့ေျပာစရာမလိုအာင္ညံ့ေနမွန္းသိပါတယ္...နားမလည္တာမ်ားရွိရင္ေမးႏိုင္ပါတယ္ရွင့္...
Bashျခင္းသီးခံပါ..ကၽြန္မေျမာင္းရွင္းကသီးခံႏႈန္းနည္းပါသည္....
ကၽြန္မအရစ္ရွည္တာကိုဖတ္ေပးတာေပးတာChinchar Gomarsamether......
တိတ်ဆိတ်ညိမ်သက်နေတဲ့..ညသန်းခေါင်အလယ်...
လှုပ်ရှားနေကြသော...လူတစ္စု..........
Boy1:ဒီကောင်ကိုဒီမှာပဲရှင်းလိုက်ကြမလား???
Boy2:ဖြစ်ပါ့မလား....ဆရာကြီးသိရင်မလွယ်ဘူးနော်..ပြီးတော့ ......
Boy1:ဘာမှစိတ်ပူမနေနဲ့..ဒီကောင်3ချက်တောင်မှန်ထားတာ..ဘယ်လိုမှအသက်မရှင်နိုင်တော့ဘူး.....
အသံတွေကြားနေပေမယ့်..ဘယ်လိုမှမျက်လုံးဖွင့်မရအောင်...ဒဏ်ရာတွေကနှိပ်စက်သည်...လူတစ်ကိုယ်လုံးကိုပစ္စည်းတစ်ခုလိုလွှတ်ပြစ်လိုက်ကြတာ...တစ်ကိုယ်လုံးမီးပွင့်သွားသလို...အသိတရားတို့သည်..လောကကြီးနှင့်အဆက်
အသွယ်ပြတ်သွားခဲ့သည့်တစ်ခဏ....................................................................................................................................................
တောက်!သတိတစ်ချက်လွတ်သွားတာနဲ့...ခံလိုက်ရတာကမနည်းမနော...ခင်ဗျားနဲ့ကျုပ်ထပ်တွေ့ကြဦးမှာပါKYM
ရယ်...တစ်ညလုံးသတိလစ်ထားတာကြောင့်..ခန္ဓာကိုယ်မှ
ဒဏ်ရာများသည်သွေးထွက်လွန်နေပြီ...အဲ့ဒါတွေကဝတ်
ထားတဲ့jacketထဲကဒဏ်ရာကျက်ဆေးထည့်လိုက်တာနှင့်..သကသာသွားမှာဖြစ်ပေမယ့် ..အရေးကြီးတာက
3ရက်လုံးလုံး..ဘာမှမဖြည့်ရသေးတဲ့ဗိုက်က..မလှုပ်ရှားချင်တော့လောက်အောင်..ဆန္ဒပြလှပြီ.....
ဟင်!အသံကြားတယ်......
အသံကြားတာကြောင့်..အနားမှာရှိတဲ့ဂိုထောင်နှင့်တူသော..
အဆောက်အအုံထဲသို့..ရှိသမျှအားနဲ့ဝင်ပုန်းနေလိုက်တယ်..
Girl:တော်ကီ...ဖြည်းဖြည်းသွားပါဟယ်..Myeonကိုလည်းစောင့်ပါဦး..... ဟဲ့...ဟဲ့...ဘယ်ကိုပြေးတာတုန်း..ဒီခေလး.....
အု......အု.......အု.......
Girl:တော်ကီ!တော်ကီ!ဘာဖြစ်တာလဲခလေး...
အမေလး......ရှင်...ရှင်...ဘယ္သူလဲ...တော်ကီကိုဘာလုပ်လိုက်တာလဲ...
Boy:မင်းခွေးကမင်းရှေ့မှာလေမမြင်ဘူးလား...
ကန်းနေတာလား ..နာငြီးလို့နှုတ်သီးကိုရိုက်ထားတာ....
Girl:ဟုတ်တယ်..ကန်းနေတာ...Myeonတကယ်..
မမြင်ရဘူး..
Boy:borrrrrrr..မင်းတကယ်မမြင်ရဘူးလား...
မမြင်ရဘဲဒီကိုဘယ်လိုရောက်ဘာလဲ.....
Girl:ဒီနေရာကMyeon...လမ်းလျောက်ထွက်နေကြပါ..ပြီးတော့..တော်ကီလည်းပါတယ်လေ..သူကလမ်းပြတာ
ပေါ့..ပြီးတော့Myeonကလုံးဝမမြင်ရတာမဟုတ်ပါဘူး...
အရိပ်တွေလောက်တော့..ဝိုးတဝါး..မြင်ရပါတယ်
Boy:မင်းနာမည်ကMyeonလား?????
Girl: Kim Jun Myeonပါ..ရှင်နာမည်ကရော..ပြီးတော့ရှင်ကဒီလိုဘယ်လိုရောက်လာတာလဲဟင်..
Boy:ငါမေးတာပဲဖြေပါ..ငါ့ကိုပြန်မမေးပါနဲ့...ငါကလူဆိုးမဟုတ္ဘူး..ဒါပေမယ့်လူကောင်းလည်းမဟုတ်ဘူး..အခုငါ
ဒဏ်ရာရထားတယ်..အဲ့ဒါထက္ဘာမွမစားရတာ3ရက်ရှိပြီ..မင်းအဆင်ပြေရင်ငါ့အတွက်စားဖိုတစ်ခုခု...လာပို့ပေးနိုင်
မလား....
Myeon:အဲ့ဒါမှဒုက္ခပဲ..Myeonကဘူဆန်မှာနေတာ..
ဒီဂျယ်ဂျူကိုအဒေါ်နဲ့ခဏလာလည်တာ..မိုးချုပ်ရင်အပြင်
ထွက်ဖို့အဆင်မပြေဘူး...ဒီလိုလုပ်ပါလား..Myeonမနက်ကျရင်အစောကြီးအဒေါ်မသိအောင်လာပို့ပေးမယ်လေ..
ဘယ္လိုလဲ.....
Boy:ရတယ်...မင်းအဆင်ပြေသလိုလုပ်...ဒါပေမယ်..ငါဒီမှာရှိတာတော့ဘယ်သူ့ကိုမှမပြောမိပါစေနဲ့...ပြောလို့ကတော့..မင်းနဲ့မင်းခွေးလေးမလွယ်ဘူးမှတ်....
Myeon:တော်ကီကိုတော့ဘာမှမလုပ်ပါနဲ့နော်..ဒါနဲ့
ကျွန်မကပြောရအောင်...ရှင်နာမည်ဘယ်သူ..ရှင်ကဘယ်လို
ပုံစံ..ရှင်ဘယ်ကလာတာလဲတောင်မသိတာ..ကျွန်မကဘယ်လိုပြောရမှာလဲလို့...တကတည်းလူကိုတွေ့ကတည်းက.....
ပြောမယ်ဆိုတာကြီးပဲ....သွားတော့မယ်...
Boy pov's
မမြင်မစမ်းနဲ့လူကိုရမ်းသန်းပြီး..ရန်တွေ့နေပုံလေးက...
ချစ်စရာကောင်းတယ်..စရာပြောလိုက်တိုင်း..ဆူထြက္လာ
တတ်တဲ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေက..မျက်နှာမလွဲှချင်လောက်
အောင်ညို့ှသည်...ပျောက်ဆုံးနေခဲ့တာကြာပြီဖြစ်တဲ့
...နှုတ်ခမ်းထက်ကအပြုံးတို့က...ကိုယ်တိုင်သတိမထားမိခဲ့တဲ့ထူးခြားဖြစ်စဉ်..တစ်ခုသဖွယ်......
KYM:Borrr!မတွေ့တော့ဘူးဟုတ်လား..တောက်!ငါသေချာမှာထားရက်သားနဲ့ကွာ....
Boy1:ကျွန်တော်တို့လည်းသေလောက်ပြီမှတ်လို့ပြစ်ခဲ့တာပါ...
Boy2:ဟုတ်ပါတယ်ဆရာကြီးရယ်..မိုးကလည်းအရမ်းချုပ်နေလို့ပါ...
KYM:တိတ်စမ်း..တစ်ခွန်းမှထပ်မပြောနဲ့..မင်းတို့ကို
တပည့်တော်ရတာလေ..ခွေးမွေးရတာလောက်တောင်စိတ်
မခ်ရဘူး..မင်းတို့အမေ့လင်ရဲ့jacketထဲမှာအနာကျက်
ဆေးတွေရှိတတ်တယ်ကွ..မင်းတို့ဒဏ်ရာလောက်ကတော့..အေးဆေးပဲသိလား..အခုjacketကလည်းပါမလာဘူးဆို
တော့..တောက်!..ငါ့ရှေ့ကထွက်သွားကြကွာ..ကြာရင်ငါလူသတ်မိလိမ့်မယ်........
Myeon:ဒီမှာရှင့်....ဒီမွာ.....အေမ့.. ..
Boy:ဘာလို့စွတ်အော်နေတာလဲ...သူများတွေကြားတော့
မွာပဲ....
Myeon:ဘယ္သူမွမရွိပါဘူး...ရှင်ကလည်း...ကျွန်မ
ကိုလွှတ်ဦး....လက်နာနေပြီ...
Boy:Miyar...
Myeon:ရှင့်ဒဏ်ရာသက်သာရဲ့လား...နေရောကောင်းရဲ့လား...
Boy:ဒီလောက်နဲ့မသေနိုင်သေးပါဘူး..မနေ့ကမင်းယူလာတဲ့...ဘာမှန်းမသိတဲ့အသီးတွေစားပြီး...နည်းနည်းအားပြည့်နေတယ်...
Myeon:ရှင်ကလေ..ကျွန်မကိုဆိုဘယ်တော့မှအကောင်းမပြောဘူး...ရော့..ဒီနေ့ထမင်းပိုယူလာခဲ့တယ်...မနက်ဖြန်
ကျွန်မမျက်စိဆေးရုံသွားပြမှာမို့လို့မဘာနိုင်ဘူး...ဒီနေ့
တောင်မိုးတွေရွာနေလို့...မနည်းခိုးထွက်လာရတာ....
Boy:ဟုတ်ပါရဲ့...သူမဝတ်ထားတဲ့အဖြူရောင်ဂါဝန်လေးက...မိုးရေစိုလို့ချပ်ကပ်နေပြီး..ရွှေအိုရောင်ဆံနွယ်လေးတွေက..ဖြူစင်လွန်းလှတဲ့အသားအရေနဲလိုက်ဖက်စွာ...စေ့စေ့
မကြည့်ရဲအောင်လှတဲ့..ခန္ဓာကိုယ်အလှက..ဒီနေ့မှပိုလှနေသလို.......
Myeon:ဒီမွာ....ကျွန်မပြောတာကြားရဲလား....
Boy:ဟင်..အင်း...ကြားပါတယ်...နောက်နေ့တွေကစပြီး
မင်းဒီနေရာကိုလာစရာမလိုတော့ဘူး...ငါသွားတော့မှာမို့လို့..
Myeon pov's
ေဩာ်...သူကထွက်သွားတော့မှာလား...အင်းလေသူကအစကတည်းကဧည့်သည်ပဲဟာ..ဒါနဲ့..ငါကဘာလို့ဝမ်းနည်းနေရတာလဲ..မိJunMyeon!နင်ကတော့...ခုမွ3ခါပဲတွေ့ဖူးတဲ့သူကို..နာမည်လေးတောင်နင်သိရလို့လား...ပြီတော့နင့်ကိုစကားကောင်းကောင်းတစ်ခွန်းပြောဖူးလို့လား...ဘယ်လိုပုံစံမှန်းတောင်မသိတဲ့သူကို..ခင်တွယ်နေတာ..နင်တော်
တော်မိုက်မဲတာပဲ......
Boy:ဟိတ်!ကိုယ်ပြောတာကြားလား...
Myeon:ကြားပါတယ်..ဒါဆိုကျွန်မပြန်တော့မယ်နော်...
နောက်ကျနေရင်..အဒေါ်စိတ်ပူနေလိမ့်မယ်.....
ရုတ်တရက်................................. .............................................................
လူသံကြားလို့သူမကိုပြန်ဆွဲမိတာအရှိန်နှင့်သူမတစ်ကိုယ်လုံးကကျွန်တော့ရင်ခွင်ထဲကိုဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ကြသည်....
Myeon:ရှင်...ဘာလုပ္တာလဲ...လွှတ်နော်.....
Boy:ရှူး.....တိတ်တိတ်နေ.....စကားပြောသံတွေကြား
တယ်.....
Boy1:မတွေ့ပါဘူးကွာ..သူ့ဘာသာသူသေပြီး...
အကောင်တစ်ကောင်ကောင်....ဆွဲသွားတာနေမှာပေါ့....
ဒီနေ့ကျမှမိုးကလည်းကောင်းနေတယ်...ပြန်ကျမယ်ကွာ...ဆရာကြီးကိုပဲ...ကြည့်ပြောရတော့မှာပဲ.....
Boy2:ဟိတ်ကောင်...နေဦး...ဟိုမှာဂိုထောင်နဲ့တူတယ်...ငါတို့မိုးခိုပြီးမှသွားကြမလား...
Boy1:ဒီမိုးကဒီနေ့စဲမယ့်ပုံမပေါ်ပါဘူးကွာ...အချိန်ကုန်
တယ်သွားကြမယ်....အိမ်ပြန်ပြီးဘီယာလေးနဲ့နှပ်ကြတာပါ့..
Boy2:Ok! Karja........
Myeon:ရှင်လွှတ်တော့လေ..အသံတွေတိတ်သွားပြီ
မဟုတ္လား....
Boy pov's
ဟိုလူတွေဒီထဲဝင်လာမှာစိုးပြီး..Myeonကိုစိတ်ပူပြီး
အတင်းဖတ်ထားမိတာ...သူမေလး...ကျွန်တော့ရင်ဘတ်ကို...ထုပြီးခေါ်မှသတိပြန်ဝင်လာတော့တယ်....မျက်နှာနှစ်ခုသည်...စင်တီမီတာအနည်းငယ်သာကွာတော့တဲ့..အေနအထားမွာ...အကြည့်တို့သည်..Myeonရဲ့ဆေးသားမကူပဲ. ..ပန်းနုရောင်သန်းနေတဲ့..အသည်းယားဖွယ်.... ဆူထော်နေတတ်တဲ့...နှုတ်ခမ်းပါးတို့ဆီအရောက်...
စိတ်အစဉ်သည်...မည်သို့ဖြစ်သွားခဲ့သည်မသိပဲ...........
Myeon:ရှင်နော်.....ရှင်.... အဟင့်....အဟင့်.....
Myeonကိုလွှတ်ပေးပါ.....Myeonကြောက်လို့ပါ......... ...ဟင့်အင်း......ဟင့်အင်း......
Boy:မင်းကို...ကိုယ်ပြောခဲ့သားပဲ....ကိုယ်ကလူကောင်း
မဟုတ်ပါဘူးလို့......
အပြင်မှာရွာသွန်းနေသည့်......မိုးရေစက်တို့သည်....
Myeonကိုလှောင်ပြောင်နေသည့်အလား........
မိုးရေစက်တို့နှင့်အပြိုင်မျက်ရည်စက်တို့သည်........................................................................................
BOYရှုပ်ကုန်ပြီလားမသိဘူး..ခ်ခ်...သေချာဖတ်ရင်တော့
ရှင်းမှာပါ....တော်တော်ဆိုတဲ့..Boy...လေးနော်...ဘူပါ
လိမ့်..ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်အညွှန်းလွန်ပြီးမောင်ဆူထော်ကို
ပြေးမွချင်စိတ်များတဖွားဖွားပေါ်နေလို့awwthokal???
ဖတ်မဲ့သူမရှိမှန်းသိပါတယ်...အဲ့လိုယုံကြည့်တာ....ခ်ခ်.....
တကယ်လို့ဖတ်ဖြစ်ခဲ့ရင်ပါ့နော်...အစမို့လို့မှားကောင်းမှားမှာပါ.....အရေးအသားကတော့ပြောစရာမလိုအာင်ညံ့နေမှန်းသိပါတယ်...နားမလည်တာများရှိရင်မေးနိုင်ပါတယ်ရှင့်...
Bashခြင်းသီးခံပါ..ကျွန်မမြောင်းရှင်းကသီးခံနှုန်းနည်းပါသည်....
ကျွန်မအရစ်ရှည်တာကိုဖတ်ပေးတာပေးတာChinchar Gomarsamether......