မနေ့ညတည်းကဖေဖေနဲ့ဘိုးဘိုးကပြန်မရောက်လို့ ချူးမိန့်စိတ်ပူနေမိတယ်။ဖုန်းခေါ်တော့လည်း စိတ်ပိတ်ထားပါသည်တဲ့လေ။မေမေကလည်းဘာမှမဖြစ်ပါဘူးလို့ပြောနေပေမယ့် သူမစိတ်ထဲမှာတော့တစ်မျိုးကြီးရယ်။
တီ တီ တီ~~~~~~~
ဖုန်းကမြည်းလာတော့ဖေဖေများလာဆိုပြီး ကိုင်လိုက်တော့ ဖေဖေမဟုတ်ပဲ ရိပေါ်ရဲ့ဘိုးဘိုးဝမ်ကျိုးလင်ဆီကဖုန်းဖြစ်နေသည်။
မနက်စောစောကြီးဘာလုပ်ဖုန်းဆက်တာလဲဆိုတာသိချင်လို့ ဘိုးဘိုးဝမ်ကျိုးလင်ပြောမယ့်စကားကိုနားထောင်နေလိုက်တယ်။ဘိုးဘိုးဝမ်ကျိုးလင်စကားကြောင့် ချူးမိန့်တုန်လှုပ်သွားမိတယ်။
ဘိုးဘိုးပြောတာက ဖေဖေနဲ့ဘိုးဘိုးကကားတိုက်ပြီးဆုံးသွားတဲ့လေ။
ပထမဆုံးစိတ်ပူမိတာကရှောင်းကျန့်ကိုပါပဲ။ရှောင်းကျန့်ကသာဖေဖေဆုံးတယ်ဆိုတဲ့သတင်းသိသွားရင် ရှောင်းကျန့်လေး တစ်ခုခုဖြစ်သွားမှာ။ရှောင်းကျန့်ကဖေဖေနဲ့ငယ်ငယ်လေးတည်းကအတူတူနေလာတာလေ၊ဖေဖေဆုံးပြီးလို့အမှန်တိုင်းပြောရင် ရှောင်းကျန့်ကတအားငိုနေရှာမှာ။
ရှောင်းကျန့်နဲ့အတူတစ်အိမ်ထဲနေလာတာမကြာသေးဘူးဆိုပေမယ့်ရှောင်းကျန့်အကြောင်းကိုအမဖြစ်သူချူးမိန့်ကအသိဆုံးပါပဲ။
ဒီကိစ္စကိုရှောင်းကျန့်မသိအောင်လျှိုဝှက်ထားပေးပါကြောင်းပြောတော့ ဘိုးဘိုးဝမ်ကျိုးလင်က လျှိုဝှက်ပေးမယ်ဆိုမှ စိတ်အေးရတယ်။ဖုန်းချပြီးတော့ ဆိုဖာမှာထိုင်နေတဲ့မေမေကိုကြည့်လိုက်မိတယ်။
ချုးမိန့်ဖုန်းပြောပြီးတော့မေမေကဘာတဲ့လဲဆိုပြီးမေးလာတော့ လျှိုဝှက်မထားတော့ပဲအမှန်တိုင်းပြောလိုက်တော့ မေမေကစိတ်ပျက်စွာဖြင့် ထိုင်ချသည်။
မေမေကရုတ်တစ်ရက်ဆိုသလိုထငိုလာတော့
ချူးမိန့်မှာ ဖက်ပြီးနှစ်သိမ့်ပေးရုံသာ။
_____________________________
ဒေါက် ဒေါက်
ဒေါက် ဒေါက်
အခန်းတံခါးကိုလေးကြိမ်လောက်ခေါက်လာလည်း မွေ့ယာပေါ်မှာစောင်ကိုခေါင်မူးခြုံကာအိပ်နေတဲ့ရှောင်းကျန့်ကတော့ " ဘယ်သူလဲ " ဆိုပြီးတော့
အိပ်ချင်မူးတူးအသံဖြင့်ပြောလာသည်။
ဘိုးဘိုးပါလို့ပြောတော့ ရှောင်းကျန့်ကချက်ချင်းထ
ဖွင့်ပေးလာတယ်။
ခုမှအိပ်ယာထခါစဆိုတော့ရှောင်းကျန့်ဆံပင်တွေကရှုပ်ပွနေပြီး၊မျက်နှာကလည်းမရွှင်လန်းဆိုတော့ ဝမ်ကျိုးလင်မှာဆုံးမစကားပြောရမလား၊မပြောရမလားဆိုတာတွေးဝေနေမိတယ်။
" ဘိုးဘိုး ထိုင်လေ "
ရှောင်းကျန့်ကပြောပြီးတာနဲ့ထိုင်ခုံသေးလေးယူပေးလာတော့ ဘိုးဘိုးဝမ်ကျိုးလင်က ထိုင်ခုံသေးသေးလေးပေါ်ဖင်ချထိုင်သည်။ရှောင်းကျန့်က ခဏဆိုပြီးသန့်စင်ခန်းထဲဝင်သွားတယ်။
မျက်နှာသစ်၊သွားမြန်မြန်တိုက်လိုက်ပြီး ရှုပ်ပွနေတဲ့ဆံပင်တွေကို ခေါင်းဘီးဖြင့်ဘီးရင်း မှန်တစ်ချက်ကြည့်ကာသက်ပြင်းချရင်း သန့်စင်ခန်းထဲကနေထွက်လာလိုက်သည်။
" ဘိုးဘိုး ဘာများပြောစရာရှိလို့ "
" သားကျန့် လိမ္မာအောင်နေပါ ! သားကျန့်ရဲ့ဖေဖေကသားကျန့်အနားမှာရှိသည်ဖြစ်စေ၊မရှိသည်ဖြစ်စေ ကိုယ့်ဘာသာရပ်တည်နိုင်အောင်ကြိုးစားပါလို့ ဘိုးဘိုးပြောချင်တယ်။သားကျန့်ကငယ်လာမှာမဟုတ်ဘူးလေ တစ်ဖြေးဖြေးအရွယ်ရောက်လာမှာလေ အဲ့တော့ ကိုယ်ကိုယ့်ကိုယ်တစ်ယောက်တည်းရပ်တည်နိုင်ရမယ်။ "
ဘိုးဘိုးကရုတ်တစ်ရက်ကြီးအခန်းထဲလာပြီးတရားတွေလာချနေတော့ ရှောင်းကျန့်စိတ်ထဲသိပ်တော့မကျေနပ်ဘူး။
ဘိုးဘိုးကဘာလို့ခုလိုတွေဆုံးမတာလဲဆိုတာကိုပြောလိုက်ချင်ပေမယ့်လည်း ကိုကိုရဲ့ဘိုးဘိုးဖြစ်နေတော့ ငြိမ်နားထောင်နေလိုက်တယ်။
" ဘိုးဘိုး သွားပြီနော် သားကျန့် "
_______________________
နေ့လည်၁၂နာရီထိုးတဲ့သားကျန့်ကအောက်ဆင်းပြီး ထမင်းလည်းလာမစားတော့ စုယွဲ့ယွဲ့အလွန်စိတ်ပူမိတယ်။ဒီကောင်လေးကခဏတာအိမ်လာနေတဲ့
ဧည့်သည်ဖြစ်ပေမယ့် စုယွဲ့ယွဲ့ကအိမ်ရှင်တစ်ယောက်အနေနဲ့ ဧည့်ဝက်တရားကျေပွန်အောင်ထားပေးရမှာ သူမတာဝန်ပဲလေ။
အစေခံအဒေါ်ကြီးချိုးချိုးကိုအပေါ်ထပ်ပြီးသားကျန့်အခန်းထဲသွားကြည့်ခိုင်းတောလည်း အခန်းထဲမှာမရှိဘူးတဲ့လေ။
ဘုရားရေဘယ်များသွားတာပါလဲ!
အဖေကိုဖုန်းဆက်ပြီးလှမ်းအကြောင်းကြားချင်ပေမယ့်လည်းဖေဖေကအလုပ်ထဲမှာဆိုတော့အနှောက်ယှက်မပေးချင်ပါဘူး။
ဒီကောင်လေးနဲ့တော့ တစ်အိမ်လုံးကိုလိုက်ပြီးဒုက္ခများပေးနေသလားပဲ~~~~~~~~
" ဖေဖေဆီခဏသွားမို့ဆိုပြီး ရှောင်းကျန့်ကစာရေးပြီးစားပွဲပေါ်တင်ထားခဲ့တာတွေ့လို့ မေမေကိုလာပြတာပါ "
သားအငယ်လေးဝမ်ရိချန်းကပြောပြီးစာရွက်လေးပြတော့ စုယွဲ့ယွဲ့ကတော့ ထိုစာလေးကိုဖက်လိုက်မိတယ်။ရှောင်းကျန့်ဖေဖေဆုံးသွားပြီဆိုတာကို ရှောင်းကျန့်မသိစေနဲ့လို့ စုယွဲ့ယွဲ့ရဲ့အဖေဖြစ်သူဝမ်ကျိုးလင်ကကြိုပြောထားတော့ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ။
ဖေဖေသာသိသွားရင် တစ်အိမ်လုံးဒုက္ခရောက်တော့မှာပဲ။ဟူးးးး
သက်ပြင်းတစ်ချက်ချမိတော့ ဘေးမှာရပ်နေတဲ့အငယ်ကောင်လေးက မေမေဘာဖြစ်လို့လဲဆိုကာမေးလာတော့ သားကျန့်ကိုပဲရှာဖို့ပြောလိုက်ရတယ်။
သားလေးဝမ်ရိချန်းက ကားသော့ယူပြီးသားကျန့်ကိုရှာဖို့ထွက်သွားသည်။သားဝမ်ရိပေါ်ကိုသားကျန့်အဖေဆုံးသွားပြီဆိုတာပြောရမယ်ဟုတွေးကာ သားရိပေါ်ဆီဖုန်းဆက်လိုက်တယ်။
အကျိုးအကြောင်းပြောပြလိုက်တော့ သားဝမ်က ခုချက်ချင်းပြန်လာခဲ့မယ်ဆိုသည်။
ရှောင်းကျန့်ကိုတားနိုင်တာဆိုလို့ ဝမ်ရိပေါ်တစ်ယောက်တည်းပဲရှိတယ်ထင်ပါရဲ့။
_____________________
အိမ်ကိုမရောက်တာကြာတော့ အိမ်က တိတ်ဆိတ်နေတော့ ရှောင်းကျန့် စိတ်ထဲတစ်မျိုးကြီးရယ်။
ဘဲလ်ခေါင်းလောင်းကို နှိပ်လိုက်တော့မှ မမချူးမိန့်ကဖွင့်ပေးလာသည်။မမချူးမိန့်ကကိုယ့်ကိုမြင်တော့ ရုတ်တစ်ရက်ဆိုသလို လန့်သွားတော့ ရှောင်းကျန့် မသင်္ကာဖြစ်မိသည်။
" ဖေဖေကိုလာရှာတာ ဖေဖေအခုအိမ်မှာရှိတယ်မလား။ "
" ဖေဖေ အိမ် အိမ်မှာ မ မရှိဘူး "
မမချူးမိန့်ကစကားကိုထစ်ငေါ့ထစ်ငေါ့ဖြင့်ပြောပြီးမတည်ငြိမ်ဖြစ်နေတော့ ရှောင်းကျန့်စိတ်မရှည်ဘူး။ဖေဖေအိမ်မှာရှိနေတာကိုမရှိဘူးလို့ မမကတော့လိမ်နေတာပဲဟု တွေးရင်း အထဲဝင်ခါနီးမမကရှောင်းကျန့်ရှေ့ပိတ်ရပ်လာတော့ စကားပြောလိုက်တယ်။
" ဘာလဲ ! ဖယ်လေ "
" မမ မမနဲ့အတူ အ့ "
ပြောနေတာတောင်မဆုံးသေးဘူး၊ရှောင်းကျန့်က ချူးမိန့်ကိုမြေပြင်ပေါ်လဲကျအောင်တွန်းပြီး အထဲဝင်သွားတော့ နေပါအုံးလို့အော်ပြောချိန်တောင်မရခဲ့။
မမကအော်ခေါ်နေလဲ လှည့်ပြန်မကြည့်မိခဲ့ဘူး။မမကမှ ကျန့်ကျန့်ကိုအထဲပေးမဝင်ချင်တာကိုအဲ့တော့ ကျန့်ကျန့်က အိမ်ထဲကိုမရရအောင်ဝင်ရမှာပေါ့။
မမကိုလည်းတမင်လဲကျအောင်တွန်းခဲ့တာမဟုတ်ရပါဘူး။
အိမ်ထဲရောက်တော့ရဲတွေ၃ယောက်၄ယောက်လောက်ကို ရှောင်းကျန့်တွေ့လိုက်ရလို့ လန့်သွားတယ်။အိမ်မှာတစ်ခုခုဖြစ်လို့ ရဲတွေများရောက်နေတာလား။ဒေါ်ချူးရင်ကအမည်းရောင်ဝတ်စုံကြီးဝတ်ပြီး၊တစ်ရှိုက်ရှိုက်ငိုရင်း ရဲတစ်ယောက်ကမေးမြန်းစစ်ဆေးနေတော့ အနားသွားကာ နားထောင်လိုက်တယ်။
" ကျန့်လုမေကို တရားစွဲချင်ပါတယ်။ကျွန်မအထင် ကျွန်မခင်ပွန်းရှောင်းကျီကကားမောင်းတော်တော်လေးကျွမ်းတဲ့သူပါ။ဘယ်လိုလုပ်ကားတိုက်ပြီးသေဆုံးမှာလဲ ? "
ဟင် ဖေဖေကကားတိုက်ပြီးဆုံးတာတဲ့လား။မေမေကျန့်လုမေကိုရောတရားစွဲမယ်ဆိုတာကရော ဘာတွေလဲ? တကယ်နားမလည်နိုင်ဘူး။
" ဟင့်အင်း ဖေဖေမသေဘူး ဟင့်အင်း "
ကျန့်ကျန့်ကအသားတွေတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေအောင်ပြောပြီး၊စကားပြောနေရင်း တစ်ဖြေးဖြေးမောရှိုက်လာတော့ ချူးရင်စိတ်ပူကာ ရှူဆေးလေးကို ကျန့်ကျန့်နှာခေါင်းနဲ့တေ့ပြီး ရှုခိုင်းလိုက်မှ ချူးရင်ရဲ့ရင်ခွင်မှာ ကျန့်ကျန့်ကငြိမ်ကျသွားသည်။
ကျန့်ကျန့်ကခေါင်းလေးထောင်ပြီး ပါးပြင်ပေါ်ကမျက်ရည်တွေတစ်ဖြေးဖြေးစီးကျရင်း" ဒေါ်လေး ဖေဖေကတကယ်ကားတိုက်ပြီးဆုံးသွားတာလား" ဟု မေးတော့ ဘယ်လိုဖြေရမှန်းမသိ။သူမအလွန်သနားမိတယ်။
ကလေးလေးကအဖေဖြစ်သူကိုသိပ်ခင်တွယ်ရှာတာ၊ဘယ်လိုလုပ်ပြီးသူသိပ်ချစ်ရတဲ့အဖေကိုလောကကြီးကနေဆွဲခေါ်သွားရက်တာလဲ?
" ကျန့်ကျန့် ! "
ကိုကို !
ကျန့်ကျန့်ကသူ့ကိုမြင်တော့အားကိုးတစ်ကြီးပြေးဖက်လာပြီးငိုနေတော့ ခေါင်းလေးပွတ်ပြီးနှစ်သိမ့်မိသား။
" အဟင့် အဟင့် မဟုတ်ဘူးမလားကိုကို "
အဖေကိုသိပ်ချစ်တာမို့အဖေဆုံးတာကိုလက်မခံနိုင်တာကိုရိပေါ်နားလည်ပါတယ်။ရိပေါ်လည်း သူအရမ်းချစ်ရတဲ့အဖေဆုံးသွားတည်းကလည်း ကျန့်ကျန့်လိုပဲ၊အမှန်တရားကိုလက်မခံနိုင်ဘူးလေ။တစ်ဖြေးဖြေးနေသားကျလာမှဖေဖေဆုံးတယ်ဆိုတဲ့အမှန်တရားကိုလက်ခံနိုင်ရတယ်။ကျန့်ကျန့်လည်းတစ်နေ့တစ်ချိန်ကျကိုယ်ဘာသာအေးဆေးနေသားကျလာရင် သူ့ဖေဖေဆုံးတာကိုသူလက်ခံနိုင်မှာပါ။အမေကလည်းအဝေးမှာဆိုတော့ စောင့်ရှောက်ပေးမယ်သူဆိုလို့ ဒေါ်လေးချူးရင်နဲ့ချူးမိန့်တို့ရှိသေးတယ်ဆိုတော့ နည်းနည်းလေးတော့ စိတ်အေးရပါတယ်။ဒါပေမယ့်အခုလိုသူ့ကိုအားကိုးတစ်ကြီးဖက်ရင်းငိုနေတော့ သနားတော့သနားမိသည်။
" ကျန့်ကျန့် ! "
ကျန့်ကျန့်ကငိုနေရင်းထပ်ပြီးမောရှိုက်လာကာသတိလစ်သွားတော့ စိုးရိမ်မိတယ်။ကျန့်ကျန့်ကိုယ်လေးကိုပွေ့ချီကာ သူ့အိမ်ကိုခေါ်သွားလိုက်တယ်။
______________________
မွေ့ယာပေါ်အသာလေးချလိုက်ပြီးစောင်လေခြုံပေးလိုက်တယ်။နိုးလာရင်ခေါင်းကြည်အောင်ဆိုပြီးသံပုရာရည်လေးဖျော်ပေးကာစားပွဲခုံပေါ်တင်ပေးရင်း ဘေးနားကနေထိုင်ပြီးစောင့်ပေးနေလိုက်တယ်။
ဟင့်အင်း ကျန့်ကျန့်အနားကနေဖေဖေထွက်မသွားပါနဲ့ ဟင့်အင်း ~~~~~~
အိပ်မက်ထဲမှာသူ့အဖေကိုမြင်ယောင်ပြီးထွက်မသွားပါနဲ့ဆိုပြီးညည်းညူနေတော့ လက်ကလေးကိုင်လိုက်မှ ညည်းညူးရာကနေရပ်သွားပြီး နိုးလာသည်။
နိုးလာတော့" ဖေဖေမသေဘူးမလား "ဆိုပြီးငိုရင်းပြောလာတော့ ရိပေါ်စိတ်မကောင်း။ပါးပြင်လေးကို လက်ကလေးဖြင့်နူးညံ့စွာကိုင်ရင်း ရိပေါ်ပြန်ပြောလိုက်တယ်။
" ကျန့်ကျန့် နားထောင်နော်။ကိုကိုတို့တွေက အမှန်တရားကိုဘယ်သူမှလက်ခံချင်ကြတာမဟုတ်ဘူး။ဒါမဟုတ်ပါဘူးဆိုပြီးထိုင်ငိုပြီးငြင်းလို့လဲမရဘူး၊ကိုကိုတို့တွေငြင်းနေပေမယ့်၊ကြာလာရင် ကိုကိုတို့လည်း အမှန်တရားကိုလက်ခံနိုင်ရမယ်။ကိုကိုတို့ချစ်တဲ့သူတွေကသေဆုံးသွားရင်သူတို့အကြောင်းတွေဆက်တွေးမနေတော့ပဲ သူတို့အတွက်ကောင်းမွန်တာလေးတွေလုပ်ပေးရမယ်။သူတို့အတွက်အကျိုးပြုတာလေ၊အဲ့တော့ဘာမှဆက်မတွေးပါနဲ့ "
" ကိုကို့စကားနားထောင် "
" စကားနားထောင်ရင် ကျန့်ကျန့်အနားကနေထွက်မသွားဘူးမလား "
" အင်း ထွက်မသွားဘူး "
" စကားကိုပြီးစလွယ်မပြောပါနဲ့ ကတိပေးပါ "
မျက်ရည်ဝဲတဲတဲလေးနဲ့ကြည့်ပြီးပြောလာတော့ ရိပေါခင်ဗျာ " ကတိပေးပါတယ် " ဆိုပြီးအမြန်ပြောလိုက်ရတယ်။
_____________________
Zawgyi
မေန႔ညတည္းကေဖေဖနဲ႔ဘိုးဘိုးကျပန္မေရာက္လို႔ ခ်ဴးမိန္႔စိတ္ပူေနမိတယ္။ဖုန္းေခၚေတာ့လည္း စိတ္ပိတ္ထားပါသည္တဲ့ေလ။ေမေမကလည္းဘာမွမျဖစ္ပါဘူးလို႔ေျပာေနေပမယ့္ သူမစိတ္ထဲမွာေတာ့တစ္မ်ိဳးႀကီးရယ္။
တီ တီ တီ~~~~~~~
ဖုန္းကျမည္းလာေတာ့ေဖေဖမ်ားလာဆိုၿပီး ကိုင္လိုက္ေတာ့ ေဖေဖမဟုတ္ပဲ ရိေပၚရဲ႕ဘိုးဘိုးဝမ္က်ိဳးလင္ဆီကဖုန္းျဖစ္ေနသည္။
မနက္ေစာေစာႀကီးဘာလုပ္ဖုန္းဆက္တာလဲဆိုတာသိခ်င္လို႔ ဘိုးဘိုးဝမ္က်ိဳးလင္ေျပာမယ့္စကားကိုနားေထာင္ေနလိုက္တယ္။ဘိုးဘိုးဝမ္က်ိဳးလင္စကားေၾကာင့္ ခ်ဴးမိန္႔တုန္လႈပ္သြားမိတယ္။
ဘိုးဘိုးေျပာတာက ေဖေဖနဲ႔ဘိုးဘိုးကကားတိုက္ၿပီးဆုံးသြားတဲ့ေလ။
ပထမဆုံးစိတ္ပူမိတာကေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုပါပဲ။ေ႐ွာင္းက်န္႔ကသာေဖေဖဆုံးတယ္ဆိုတဲ့သတင္းသိသြားရင္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ေလး တစ္ခုခုျဖစ္သြားမွာ။ေ႐ွာင္းက်န္႔ကေဖေဖနဲ႔ငယ္ငယ္ေလးတည္းကအတူတူေနလာတာေလ၊ေဖေဖဆုံးၿပီးလို႔အမွန္တိုင္းေျပာရင္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကတအားငိုေန႐ွာမွာ။
ေ႐ွာင္းက်န္႔နဲ႔အတူတစ္အိမ္ထဲေနလာတာမၾကာေသးဘူးဆိုေပမယ့္ေ႐ွာင္းက်န္႔အေၾကာင္းကိုအမျဖစ္သူခ်ဴးမိန္႔ကအသိဆုံးပါပဲ။
ဒီကိစၥကိုေ႐ွာင္းက်န္႔မသိေအာင္လွ်ိဳဝွက္ထားေပးပါေၾကာင္းေျပာေတာ့ ဘိုးဘိုးဝမ္က်ိဳးလင္က လွ်ိဳဝွက္ေပးမယ္ဆိုမွ စိတ္ေအးရတယ္။ဖုန္းခ်ၿပီးေတာ့ ဆိုဖာမွာထိုင္ေနတဲ့ေမေမကိုၾကည့္လိုက္မိတယ္။
ခ်ဳးမိန္႔ဖုန္းေျပာၿပီးေတာ့ေမေမကဘာတဲ့လဲဆိုၿပီးေမးလာေတာ့ လွ်ိဳဝွက္မထားေတာ့ပဲအမွန္တိုင္းေျပာလိုက္ေတာ့ ေမေမကစိတ္ပ်က္စြာျဖင့္ ထိုင္ခ်သည္။
ေမေမက႐ုတ္တစ္ရက္ဆိုသလိုထငိုလာေတာ့
ခ်ဴးမိန္႔မွာ ဖက္ၿပီးႏွစ္သိမ့္ေပး႐ုံသာ။
_____________________________
ေဒါက္ ေဒါက္
ေဒါက္ ေဒါက္
အခန္းတံခါးကိုေလးႀကိမ္ေလာက္ေခါက္လာလည္း ေမြ႕ယာေပၚမွာေစာင္ကိုေခါင္မူးျခဳံကာအိပ္ေနတဲ့ေ႐ွာင္းက်န္႔ကေတာ့ " ဘယ္သူလဲ " ဆိုၿပီးေတာ့
အိပ္ခ်င္မူးတူးအသံျဖင့္ေျပာလာသည္။
ဘိုးဘိုးပါလို႔ေျပာေတာ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကခ်က္ခ်င္းထ
ဖြင့္ေပးလာတယ္။
ခုမွအိပ္ယာထခါစဆိုေတာ့ေ႐ွာင္းက်န္႔ဆံပင္ေတြက႐ႈပ္ပြေနၿပီး၊မ်က္ႏွာကလည္းမ႐ႊင္လန္းဆိုေတာ့ ဝမ္က်ိဳးလင္မွာဆုံးမစကားေျပာရမလား၊မေျပာရမလားဆိုတာေတြးေဝေနမိတယ္။
" ဘိုးဘိုး ထိုင္ေလ "
ေ႐ွာင္းက်န္႔ကေျပာၿပီးတာနဲ႔ထိုင္ခုံေသးေလးယူေပးလာေတာ့ ဘိုးဘိုးဝမ္က်ိဳးလင္က ထိုင္ခုံေသးေသးေလးေပၚဖင္ခ်ထိုင္သည္။ေ႐ွာင္းက်န္႔က ခဏဆိုၿပီးသန္႔စင္ခန္းထဲဝင္သြားတယ္။
မ်က္ႏွာသစ္၊သြားျမန္ျမန္တိုက္လိုက္ၿပီး ႐ႈပ္ပြေနတဲ့ဆံပင္ေတြကို ေခါင္းဘီးျဖင့္ဘီးရင္း မွန္တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာသက္ျပင္းခ်ရင္း သန္႔စင္ခန္းထဲကေနထြက္လာလိုက္သည္။
" ဘိုးဘိုး ဘာမ်ားေျပာစရာ႐ွိလို႔ "
" သားက်န္႔ လိမၼာေအာင္ေနပါ ! သားက်န္႔ရဲ႕ေဖေဖကသားက်န္႔အနားမွာ႐ွိသည္ျဖစ္ေစ၊မ႐ွိသည္ျဖစ္ေစ ကိုယ့္ဘာသာရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားပါလို႔ ဘိုးဘိုးေျပာခ်င္တယ္။သားက်န္႔ကငယ္လာမွာမဟုတ္ဘူးေလ တစ္ေျဖးေျဖးအ႐ြယ္ေရာက္လာမွာေလ အဲ့ေတာ့ ကိုယ္ကိုယ့္ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းရပ္တည္ႏိုင္ရမယ္။ "
ဘိုးဘိုးက႐ုတ္တစ္ရက္ႀကီးအခန္းထဲလာၿပီးတရားေတြလာခ်ေနေတာ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔စိတ္ထဲသိပ္ေတာ့မေက်နပ္ဘူး။
ဘိုးဘိုးကဘာလို႔ခုလိုေတြဆုံးမတာလဲဆိုတာကိုေျပာလိုက္ခ်င္ေပမယ့္လည္း ကိုကိုရဲ႕ဘိုးဘိုးျဖစ္ေနေတာ့ ၿငိမ္နားေထာင္ေနလိုက္တယ္။
" ဘိုးဘိုး သြားၿပီေနာ္ သားက်န္႔ "
_______________________
ေန႔လည္၁၂နာရီထိုးတဲ့သားက်န္႔ကေအာက္ဆင္းၿပီး ထမင္းလည္းလာမစားေတာ့ စုယြဲ႕ယြဲ႕အလြန္စိတ္ပူမိတယ္။ဒီေကာင္ေလးကခဏတာအိမ္လာေနတဲ့
ဧည့္သည္ျဖစ္ေပမယ့္ စုယြဲ႕ယြဲ႕ကအိမ္႐ွင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဧည့္ဝက္တရားေက်ပြန္ေအာင္ထားေပးရမွာ သူမတာဝန္ပဲေလ။
အေစခံအေဒၚႀကီးခ်ိဳးခ်ိဳးကိုအေပၚထပ္ၿပီးသားက်န္႔အခန္းထဲသြားၾကည့္ခိုင္းေတာလည္း အခန္းထဲမွာမ႐ွိဘူးတဲ့ေလ။
ဘုရားေရဘယ္မ်ားသြားတာပါလဲ!
အေဖကိုဖုန္းဆက္ၿပီးလွမ္းအေၾကာင္းၾကားခ်င္ေပမယ့္လည္းေဖေဖကအလုပ္ထဲမွာဆိုေတာ့အေႏွာက္ယွက္မေပးခ်င္ပါဘူး။
ဒီေကာင္ေလးနဲ႔ေတာ့ တစ္အိမ္လုံးကိုလိုက္ၿပီးဒုကၡမ်ားေပးေနသလားပဲ~~~~~~~~
" ေဖေဖဆီခဏသြားမို႔ဆိုၿပီး ေ႐ွာင္းက်န္႔ကစာေရးၿပီးစားပြဲေပၚတင္ထားခဲ့တာေတြ႕လို႔ ေမေမကိုလာျပတာပါ "
သားအငယ္ေလးဝမ္ရိခ်န္းကေျပာၿပီးစာ႐ြက္ေလးျပေတာ့ စုယြဲ႕ယြဲ႕ကေတာ့ ထိုစာေလးကိုဖက္လိုက္မိတယ္။ေ႐ွာင္းက်န္႔ေဖေဖဆုံးသြားၿပီဆိုတာကို ေ႐ွာင္းက်န္႔မသိေစနဲ႔လို႔ စုယြဲ႕ယြဲ႕ရဲ႕အေဖျဖစ္သူဝမ္က်ိဳးလင္ကႀကိဳေျပာထားေတာ့ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ။
ေဖေဖသာသိသြားရင္ တစ္အိမ္လုံးဒုကၡေရာက္ေတာ့မွာပဲ။ဟူးးးး
သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်မိေတာ့ ေဘးမွာရပ္ေနတဲ့အငယ္ေကာင္ေလးက ေမေမဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုကာေမးလာေတာ့ သားက်န္႔ကိုပဲ႐ွာဖို႔ေျပာလိုက္ရတယ္။
သားေလးဝမ္ရိခ်န္းက ကားေသာ့ယူၿပီးသားက်န္႔ကို႐ွာဖို႔ထြက္သြားသည္။သားဝမ္ရိေပၚကိုသားက်န္႔အေဖဆုံးသြားၿပီဆိုတာေျပာရမယ္ဟုေတြးကာ သားရိေပၚဆီဖုန္းဆက္လိုက္တယ္။
အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပလိုက္ေတာ့ သားဝမ္က ခုခ်က္ခ်င္းျပန္လာခဲ့မယ္ဆိုသည္။
ေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုတားႏိုင္တာဆိုလို႔ ဝမ္ရိေပၚတစ္ေယာက္တည္းပဲ႐ွိတယ္ထင္ပါရဲ႕။
_____________________
အိမ္ကိုမေရာက္တာၾကာေတာ့ အိမ္က တိတ္ဆိတ္ေနေတာ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔ စိတ္ထဲတစ္မ်ိဳးႀကီးရယ္။
ဘဲလ္ေခါင္းေလာင္းကို ႏွိပ္လိုက္ေတာ့မွ မမခ်ဴးမိန္႔ကဖြင့္ေပးလာသည္။မမခ်ဴးမိန္႔ကကိုယ့္ကိုျမင္ေတာ့ ႐ုတ္တစ္ရက္ဆိုသလို လန္႔သြားေတာ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔ မသကၤာျဖစ္မိသည္။
" ေဖေဖကိုလာ႐ွာတာ ေဖေဖအခုအိမ္မွာ႐ွိတယ္မလား။ "
" ေဖေဖ အိမ္ အိမ္မွာ မ မ႐ွိဘူး "
မမခ်ဴးမိန္႔ကစကားကိုထစ္ေငါ့ထစ္ေငါ့ျဖင့္ေျပာၿပီးမတည္ၿငိမ္ျဖစ္ေနေတာ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔စိတ္မ႐ွည္ဘူး။ေဖေဖအိမ္မွာ႐ွိေနတာကိုမ႐ွိဘူးလို႔ မမကေတာ့လိမ္ေနတာပဲဟု ေတြးရင္း အထဲဝင္ခါနီးမမကေ႐ွာင္းက်န္႔ေ႐ွ႕ပိတ္ရပ္လာေတာ့ စကားေျပာလိုက္တယ္။
" ဘာလဲ ! ဖယ္ေလ "
" မမ မမနဲ႔အတူ အ့ "
ေျပာေနတာေတာင္မဆုံးေသးဘူး၊ေ႐ွာင္းက်န္႔က ခ်ဴးမိန္႔ကိုေျမျပင္ေပၚလဲက်ေအာင္တြန္းၿပီး အထဲဝင္သြားေတာ့ ေနပါအုံးလို႔ေအာ္ေျပာခ်ိန္ေတာင္မရခဲ့။
မမကေအာ္ေခၚေနလဲ လွည့္ျပန္မၾကည့္မိခဲ့ဘူး။မမကမွ က်န္႔က်န္႔ကိုအထဲေပးမဝင္ခ်င္တာကိုအဲ့ေတာ့ က်န္႔က်န္႔က အိမ္ထဲကိုမရရေအာင္ဝင္ရမွာေပါ့။
မမကိုလည္းတမင္လဲက်ေအာင္တြန္းခဲ့တာမဟုတ္ရပါဘူး။
အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ရဲေတြ၃ေယာက္၄ေယာက္ေလာက္ကို ေ႐ွာင္းက်န္႔ေတြ႕လိုက္ရလို႔ လန္႔သြားတယ္။အိမ္မွာတစ္ခုခုျဖစ္လို႔ ရဲေတြမ်ားေရာက္ေနတာလား။ေဒၚခ်ဴးရင္ကအမည္းေရာင္ဝတ္စုံႀကီးဝတ္ၿပီး၊တစ္႐ိႈက္႐ိႈက္ငိုရင္း ရဲတစ္ေယာက္ကေမးျမန္းစစ္ေဆးေနေတာ့ အနားသြားကာ နားေထာင္လိုက္တယ္။
" က်န္႔လုေမကို တရားစြဲခ်င္ပါတယ္။ကြၽန္မအထင္ ကြၽန္မခင္ပြန္းေ႐ွာင္းက်ီကကားေမာင္းေတာ္ေတာ္ေလးကြၽမ္းတဲ့သူပါ။ဘယ္လိုလုပ္ကားတိုက္ၿပီးေသဆုံးမွာလဲ ? "
ဟင္ ေဖေဖကကားတိုက္ၿပီးဆုံးတာတဲ့လား။ေမေမက်န္႔လုေမကိုေရာတရားစြဲမယ္ဆိုတာကေရာ ဘာေတြလဲ? တကယ္နားမလည္ႏိုင္ဘူး။
" ဟင့္အင္း ေဖေဖမေသဘူး ဟင့္အင္း "
က်န္႔က်န္႔ကအသားေတြတစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ခါေနေအာင္ေျပာၿပီး၊စကားေျပာေနရင္း တစ္ေျဖးေျဖးေမာ႐ိႈက္လာေတာ့ ခ်ဴးရင္စိတ္ပူကာ ႐ွဴေဆးေလးကို က်န္႔က်န္႔ႏွာေခါင္းနဲ႔ေတ့ၿပီး ႐ႈခိုင္းလိုက္မွ ခ်ဴးရင္ရဲ႕ရင္ခြင္မွာ က်န္႔က်န္႔ကၿငိမ္က်သြားသည္။
က်န္႔က်န္႔ကေခါင္းေလးေထာင္ၿပီး ပါးျပင္ေပၚကမ်က္ရည္ေတြတစ္ေျဖးေျဖးစီးက်ရင္း" ေဒၚေလး ေဖေဖကတကယ္ကားတိုက္ၿပီးဆုံးသြားတာလား" ဟု ေမးေတာ့ ဘယ္လိုေျဖရမွန္းမသိ။သူမအလြန္သနားမိတယ္။
ကေလးေလးကအေဖျဖစ္သူကိုသိပ္ခင္တြယ္႐ွာတာ၊ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးသူသိပ္ခ်စ္ရတဲ့အေဖကိုေလာကႀကီးကေနဆြဲေခၚသြားရက္တာလဲ?
" က်န္႔က်န္႔ ! "
ကိုကို !
က်န္႔က်န္႔ကသူ႕ကိုျမင္ေတာ့အားကိုးတစ္ႀကီးေျပးဖက္လာၿပီးငိုေနေတာ့ ေခါင္းေလးပြတ္ၿပီးႏွစ္သိမ့္မိသား။
" အဟင့္ အဟင့္ မဟုတ္ဘူးမလားကိုကို "
အေဖကိုသိပ္ခ်စ္တာမို႔အေဖဆုံးတာကိုလက္မခံႏိုင္တာကိုရိေပၚနားလည္ပါတယ္။ရိေပၚလည္း သူအရမ္းခ်စ္ရတဲ့အေဖဆုံးသြားတည္းကလည္း က်န္႔က်န္႔လိုပဲ၊အမွန္တရားကိုလက္မခံႏိုင္ဘူးေလ။တစ္ေျဖးေျဖးေနသားက်လာမွေဖေဖဆုံးတယ္ဆိုတဲ့အမွန္တရားကိုလက္ခံႏိုင္ရတယ္။က်န္႔က်န္႔လည္းတစ္ေန႔တစ္ခ်ိန္က်ကိုယ္ဘာသာေအးေဆးေနသားက်လာရင္ သူ႕ေဖေဖဆုံးတာကိုသူလက္ခံႏိုင္မွာပါ။အေမကလည္းအေဝးမွာဆိုေတာ့ ေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးမယ္သူဆိုလို႔ ေဒၚေလးခ်ဴးရင္နဲ႔ခ်ဴးမိန္႔တို႔႐ွိေသးတယ္ဆိုေတာ့ နည္းနည္းေလးေတာ့ စိတ္ေအးရပါတယ္။ဒါေပမယ့္အခုလိုသူ႕ကိုအားကိုးတစ္ႀကီးဖက္ရင္းငိုေနေတာ့ သနားေတာ့သနားမိသည္။
" က်န္႔က်န္႔ ! "
က်န္႔က်န္႔ကငိုေနရင္းထပ္ၿပီးေမာ႐ိႈက္လာကာသတိလစ္သြားေတာ့ စိုးရိမ္မိတယ္။က်န္႔က်န္႔ကိုယ္ေလးကိုေပြ႕ခ်ီကာ သူ႕အိမ္ကိုေခၚသြားလိုက္တယ္။
______________________
ေမြ႕ယာေပၚအသာေလးခ်လိုက္ၿပီးေစာင္ေလျခဳံေပးလိုက္တယ္။ႏိုးလာရင္ေခါင္းၾကည္ေအာင္ဆိုၿပီးသံပုရာရည္ေလးေဖ်ာ္ေပးကာစားပြဲခုံေပၚတင္ေပးရင္း ေဘးနားကေနထိုင္ၿပီးေစာင့္ေပးေနလိုက္တယ္။
ဟင့္အင္း က်န္႔က်န္႔အနားကေနေဖေဖထြက္မသြားပါနဲ႔ ဟင့္အင္း ~~~~~~
အိပ္မက္ထဲမွာသူ႕အေဖကိုျမင္ေယာင္ၿပီးထြက္မသြားပါနဲ႔ဆိုၿပီးညည္းညဴေနေတာ့ လက္ကေလးကိုင္လိုက္မွ ညည္းညဴးရာကေနရပ္သြားၿပီး ႏိုးလာသည္။
ႏိုးလာေတာ့" ေဖေဖမေသဘူးမလား "ဆိုၿပီးငိုရင္းေျပာလာေတာ့ ရိေပၚစိတ္မေကာင္း။ပါးျပင္ေလးကို လက္ကေလးျဖင့္ႏူးညံ့စြာကိုင္ရင္း ရိေပၚျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
" က်န္႔က်န္႔ နားေထာင္ေနာ္။ကိုကိုတို႔ေတြက အမွန္တရားကိုဘယ္သူမွလက္ခံခ်င္ၾကတာမဟုတ္ဘူး။ဒါမဟုတ္ပါဘူးဆိုၿပီးထိုင္ငိုၿပီးျငင္းလို႔လဲမရဘူး၊ကိုကိုတို႔ေတြျငင္းေနေပမယ့္၊ၾကာလာရင္ ကိုကိုတို႔လည္း အမွန္တရားကိုလက္ခံႏိုင္ရမယ္။ကိုကိုတို႔ခ်စ္တဲ့သူေတြကေသဆုံးသြားရင္သူတို႔အေၾကာင္းေတြဆက္ေတြးမေနေတာ့ပဲ သူတို႔အတြက္ေကာင္းမြန္တာေလးေတြလုပ္ေပးရမယ္။သူတို႔အတြက္အက်ိဳးျပဳတာေလ၊အဲ့ေတာ့ဘာမွဆက္မေတြးပါနဲ႔ "
" ကိုကို႔စကားနားေထာင္ "
" စကားနားေထာင္ရင္ က်န္႔က်န္႔အနားကေနထြက္မသြားဘူးမလား "
" အင္း ထြက္မသြားဘူး "
" စကားကိုၿပီးစလြယ္မေျပာပါနဲ႔ ကတိေပးပါ "
မ်က္ရည္ဝဲတဲတဲေလးနဲ႔ၾကည့္ၿပီးေျပာလာေတာ့ ရိေပါခင္ဗ်ာ " ကတိေပးပါတယ္ " ဆိုၿပီးအျမန္ေျပာလိုက္ရတယ္။
_____________________