iki gün sonra
saat gecenin 1:15 ve ben yatakta düşünmekten uyuyamıyorum.
ne yapacaktım ben?demirin bu halleri ne olacaktı? hayatım ne olacaktı
kafamda sürekli tekrar eden kısır döngü içinde dolup dolaşan düşüncelerle taşıyordu
hani ruhsal değilde artık fiziksel ağrı çekmeye başladım
bi nebze ya bi nebze iyiye gittiğini düşünüp umut edindim içimde fakat bi anda iyiye gittiğini düşünürken böyle kötü gitmesi beni daha çok etkiledi yere cakildim resmen
bana göz kırparak çıktığı evden küfür ederek girdi.
iki gündür bana hiç mişim gibi davranıyor bildiğiniz hiç ben yokmuşum gibi
soru soruyorum cevap vermese daha iyi ruhsuzca net cevap veriyor
evde karşılaşıyoruz gözlerimin içine bile bakmadan gidiyor.
onunla konuşmak istediğimi söylüyorum konuşalım diyor fakat görünüşte lafta birşey yok.
beni deli ediyor ya bildiğiniz deli zaten
reglm iki gündür acı içinde kıvranıyorum ağlayıp duruyorum alınganlığın son düzeyini yaşıyorum
bulut aklımdan çıkmıyor iyi mi kötü mü? bide üstüne demirin bu halleri..
anlam veremiyorum gerçekten yani ne olacak?bundan sonra ne olacak bu karmakarışıklığın içinde boğuluyorum elimden tutup beni çıkaracak nefes almama yardım edecek hiç kimsem yok..
Leyla'yı özledim dedemi özledim
tam o gün kahvaltı yapıp aileme götürecekti beni..
hala o kadar derin bir özlem duyuyorum ki
ama konusunu açmaya cüret edemiyorum.
ama şuan anladım ki bana en iyi gelecek şey yakınlarım yoksa kendime gelemiyeceğim bu düşünceler bu olanlar yaşananlar beni tüketiyor..
günden güne eriyip boşluğa teslim oluyorum.
sıradan olmak istiyorum bomboş bir hayat yaşarım fakat ne olur bu kadar yorucu bir hayat yaşamıyayım artık. Yoruldum gerçekten yoruldum...
tavana aştığım gözlerimin önünden teker teker geçiyor tüm yaşananlar
ve anlıyorum ki gerçekten kurban benim..
gözlerimden bi damla yaş süzülmesiyle hemen ayağa kalktım.
daha fazla düşünürsem delireceğim.
kriz geçireceğim her an her şey yapabilecek psikolojideyim.
yataktan kalkıp kapı kolunu sessice inirdim çıkıp kapıyı aralıklı bıraktım
kapkaranlıktı içimi ürperti bastı.
demiri özlemiştim.
biliyorum bana söyledikleri yenilir yutulur değildi fakat bi anda böyle olması beni özleme sürüklüyordu ister istemez
belkide sadece merak ettiğim şeylerin cevabını almaktı tüm çabam.
fakat özlüyordum.
zaten Birbimize yabancıydık şimdi birbimizi silen iki insan gibiyiz.
ama inanın uzakta olsa yada belli bir sonuça ulaşmış olsanız
içinizde bazı şeylere müdahale edip sabır edebilmek elbette mümkün
fakat aynı evde yaşıyorsunuz üstelik günlerdir peşinizde size takık biriymiş gibi dolanıp duran biri bi anda sizin gözlerinizin içine bir hiç miş gibi bakıp yok sayıp size ruhsuz gibi davransa eminim delirmemek için uğraşır dururdunuz.
karanlıkta öylece duruyordum
acaba uyuyor mudur?
odası çalışma odasının hemen yanı görmüştüm klasik bir odaydı lacivert siyah.
of gerçekten girsem kızar mıydı ama uyuyordur bence dün gece evde yoktu sabaha karşı geldim tüm gün yorgun argın dolaştı eminim taş gibi düşmüştür.
demirin odasına doğru sessizce karanlığa Alışan gözlerimle ilerledim.
kapı kolunu çok büyük bir titizlikle ittim kapı hafif bir ses çıkartı
yavaşça açıp kafamı uzatım karanlıktı
gözlerimi bir kaç kez kırpıştırdım
sonunda karanlığa Alışan gözlerim yatakta bir bedenin sırt üstü yatığını fark edebilmişti uyuyordu tahmin ettiğim gibi.
çıplak ayaklarıma yavaşça ormana bakan büyük pencerenin ilk önce perdesini açtım sonra camı açacaktım ki rüzgarın hakim olduğu bir gece olduğunu görünce sessizce kapatım
ayın ışığı biraz odayı aydınlatıyordu
en azindna onu görebiliyordum.
yatağın ucuna yavaşça oturdum.
onu izlemeye başladım.
çok derin.
derin bir kuyu gibi..
onu çözmek olağan birşey bile değil.
simsiyah saçları tebessüm etmeme sebep oldu.
saçlarını,sakallarını seviyordum.
beni zevkle gözlerindeki arzuyla öptüğü saatleri dakikaları hatırladım.
dolgun dudağı dudağıma değdiği o ilk gün..
ellim istemizce dudağıma gitti elimi çekip yatağa koydum.
adem elması.. muazzamdı
solgun ama bronz bir teni vardı
soğuk kalbi fakat ateşten bedeni vardı
gözleri buz elleri sımsıcaktı
ruhu serin bedeni esintiliydi.
anlam veremiyordum fakat içine çekiyordu insanı aurasına diyecek laf yoktu
üstü çıplaktı genelde çıplak uyumayı sevdiğini öğrenebilmiştim.
bu vücudu yapmak için epey sene harcamışa benziyordu.
böyle bir vücut gerçekten insanın gözlerini büyülüyordü.
fakat ben onun bedenine değil ruhuna muhtaçtım.
birazcık beni özgür bıraksa belki tekrar konacaktım penceresine
fakat şuan kırıntılarla beslenen kuştan farkım yoktu.
sahibine derin nefret
derin bir nefretsizlik barındıran kanatı uçmak için can atan bir kuş fakat kanadı demir parmaklıklara çarpmış.
kanadı değil yaralanan,o minik kalbi
kanayan..
başımı ayın hafif aydınlattığı tavana kaldırıp nefes aldım.
yorganı yere düşmek üzereydi kalkıp üzerini örtüm yatağa hafifçe elimip koyup destek alarak dudağına bir buse kondurdum tam çekiliyordum.
demir gözlerini açtı hafifçe.
bi anda irkilip uzaklaştım.
demir mayhoş mayhoş yatakta doğruldu pencerenin yanında duruyordum
ne diyeceğimi bilmiyordum bu saate burda ne işim olabilir bir mazeret bulabilir miydim.
susmaktan başka çarem yoktu.
ayın vurduğu hafif ışıkta yüzlerimizi karanlıkısı görebiliyorduk.
en sonunda bakmayı kestim ve kapıya doğru yürüdüm
demirin bakışları üzerimdeydı
hissedebiliyordum.
tam kapıdan çıkacaken
belki de iki gündür ilkez özlediğim o duygulu sesini özlemiştim.
"gel buraya"
arkamı dönüp baktım
"geleyim mi?"
karanlık kafasını sakladığını gördüm.
çok uykuluydu belliydi.
yanına gidip yatağın içine girdim
sıcak kollarını bedenime sardım kafami omzuna yasladım
küçük bir çocuk gibi sokuldum
buna muhtaçtım uykuya da ihtiyacım vardı düşüncelerimin durduğu tek yer kollarıydı.
"demir"
mırıltı bir ses çıkartı.
"artık beni istemiyor musun?"
"keşke becerebilsem küçük"
kafamı hafif kaldırıp gözlerine bakmaya çalıştım gözleri kapalıydı.
"benden vaz geçmek istiyorsun yani?"
"şşt uyu hadi soru sorma sadece uyu"
gözlerini acıyormuş gibi hafife açıp gözlerime baktı ve saçlarımı öptü daha çok sarıldı.
ayık değildi.
daha fazla konuşmanın anlamı yoktu
kirli sakalına öpücük kondurup başımı tekrar yasladım omzuna ve gözlerimi kapatım.
**
uyanmıştım ama gözlerimi açamıyordum o kadar yorgunum ki yatağın içine gömulesim vardı.
bi anda gözlerimi açtım çünkü bedenimde onun bedeni yoktu?kollarım bomboştu
demir gitmişti
duvarda asılı küçük siyah saate baktım
10:23 saat geç olmuştu
o benden daha yorgundu fakat kim bilir kaçta uyandı
yataktan kalkıp lacivert yorganı katlayıp yatağın altına koydum
yatağın örtüsü masadaydı lacivert ipek yatak örtüsünu güzelce serip elime düzeltim
son kez bakıp odadan çıktım direk banyoya girip günlük rutin işlerimi bitirip çıktım.
merdivenlerden indim.
iner inmez mutfağa girdim yoktu salona göz gezdirdim yoktu
o zaman yukarıdaydı
tekrar merdivenlerden çıktım ilk çalışma odasına bakındım ardından giyim odasına banyoya bile baktım ama yoktu evde değildi.
ne işi vardı bu kadar acale uyurken çıkıp gitmiş umarım çabuk gelir.
aileme gitmek istiyordum.
üstelik koca bir evde tek başıma ne yapacağım ben geçen en azından gece yoktu bir şekilde oyalanıp uyudum
fakat şimdi sabahın daha onu ben ne yapacaktım burda.
giyinme odasına girdim
elbiselerimin bir kısmını buraya yerleştirmiştim bir kısmı da yatağın altındaydı elbise gibi özel şeyler demirin aldığı gecelikler de dahil.
direk siyah çok güzel efil efil eden sabahlığı aldım elime iç çamaşırı da alip banyoya girdim.
havlum da artık vardı banyonun dolabında fakat bazı şeylerim hala çok eksikti neyse diyip duşa kabine girip
ılık bi duş alıp çıktım
üzerimi kurulayıp
iç çamaşırlarımı giyip sabahlığı giydim
saçlarımı özenle kurutup banyodan çıktım
odama girip masamın üzerinde duran makyaj çantamı alıp tekrar banyoya girdim güzel hafif bir mayaj yaptım
canım sıkılıyordu napim kendimle ugraşsam iyi olacak yoksa patlıyacağım.
makyajımı bitirip elime nemlendiri sürüp ten rengi oje alıp merdivenlerden indim salona geçip özenle ojelerimi sürdüm
bi oyana bi bu yana sonunda kurumuştu çok güzel oldu tırnaklarım da baya uzamış zaten.
karnım fena açıktı ama mide bulantısı yüzünden birşey yiyemiyordum.
son iki günüm kaldı.
ama birşeyler yesem iyi olur ferah hafif birşeyler o yüzden mutfağa girip cevizli bir salata yaptım.
miss gibi oldu
salona geçip tv açtım bi kac birşey izledim salatamı yerken en sonunda çok sıkıldım bir film açtım rasgtle saat kacti ya
saat Demişken ne zamandır telefonsuzum..
çağdışı efra oldum gerçekten of
salatanın kabini kalkıp mutfağa götürüp bulaşık makinesije yerleştirdim dolap boşalmıştı.
burda temizlikçiye gelen bir kadın vardı fakat gelmiyordu ondan sanırım ev kendini saldı eminim demir gelmemesini söyledi.
yarın bir temizlik yapsam iyi olacak.
ben rahatsiz olmaya başladım bi toz falan birşeyler hissetim buz dolabı bomboş falan kesinlikle bir düzen gerekiyordu.
tekrar salona geçecektim ki kapı çalındı.
demir geldi Allah'tan gecikmemişti.
sabahlık fazla kısaydı sanırım ama birşey olmazdı evdeyim ki bana soğuk birşey diyeceğini sanmıyorum ama dün gece beraber uyuduk sarmaş dolaş umarım hareketleri değiştirmişti gülümseyerek kapıya yöneldim elmamdan bir ısırık alıp kapıyı açtım.
demir karşımda bir kadınla duruyordu.
genç bir kız
gördüğüm manzarayla kaşlarım çatıldı yüzüm düştü.
kim bu kız?demirin yanında ne işi var ayrıca buraya neden getirmiş bunu demir?
"demir.." demir gözleriyle beni süzdü fakat benim gözüm kızın üzerindeydi
kızı iyicene süzüp tekrar demirin gözlerinin içine baktım.
demir yine aynıydı..
dün gece değişen hiç birşey olmamıştı.
kız çok güzeldi dalgalı kısa saçlarıyla
koyu gözleriyle dolgun yoğun bir bakışları vardı bana sert sert bakıyordu aynı şekilde karşılık olarak bende oyna öyle bakıyordum ki demir sessizliği bozdu
"gir içeri zümrüt"
**
iyi okumalarr
bölüm biraz kısa olmuş olabilir fakat uzun pek tercihim değil kafam karışıyor ayrıca oy düşük olacak merak etmeyin eminim şipşak halledersiniz
sınır
70✨
ve bu bölümü ilk yorum yapan okuycumaa❤️❤️