ថេយ៉ុង ទាញដៃរបស់ ជុងហ្គុក ចេញថ្នមៗតែរាងក្រាស់មិនព្រមលែងសោះហើយរាងតូចក៏មិនចង់ដាស់ដូចគ្នា មិនដឹងថាគួរធ្វើបែបណាក្មេងច្រម៉ក់ក៏អង្គុយស្ងៀមព្រោះគិតថាបន្តិចទៀតស្ពឹកជើងមុខជាលោករដ្ឋមន្ត្រីភ្ញាក់ហើយ ។ តែក្នុងពេលដែលរងចាំអោយគូរដណ្តឹងរូបសង្ហាភ្ញាក់រាងតូចបែរជាគេងលក់មិនដឹងខ្លួនទៅវិញនេះលង់លក់ទាំងពីរនាក់តែម្តងហើយ ។
« ហឹមម៎ » មួយស្របក់ក្រោយ ជុងហ្គុក ក៏ភ្ញាក់ហើយក៏រាងមិងមាំងព្រោះទើបតែភ្ញាក់តែពេលឃើញក្មេងឆ្នាស់គេងលក់លើខ្លួនបែបនេះក៏លួចញញឹមក្នាញ់មុននឹងឆ្លៀតឱកាសថើបថ្ពាល់ទន់ៗរបស់ ថេយ៉ុង យ៉ាងកំហូច ។
ថើបសំណព្វចិត្តហើយលោករដ្ឋមន្ត្រីក៏បីក្មេងឆ្នាស់តែអ្នកដែលត្រូវបីមិនបានភ្ញាក់ទេកំពុងតែគេងឆ្ងាញ់ហើយមើលទៅព្រោះមានទឹកមុខក្រមើមៗគួរអោយស្រឡាញ់ណាស់ថែមទាំងនៅតោង.ករបស់ ជុងហ្គុក ជាប់ថែមទៀតផង ។
ជុងហ្គុក បី ថេយ៉ុង ឡើងមកបន្ទប់របស់ខ្លួនហើយក៏ដាក់រាងតូចលើពូកថ្នមៗតែថាដៃស្រឡូនៗមិនព្រមលែងពី.កគេទាល់តែសោះ ។
« បើពេលភ្ញាក់ឡើងនៅតែតោងស្អិតបែបនិងមិនដឹងគួរអោយក្នាញ់យ៉ាងណាទេ » លោករដ្ឋមន្ត្រីស្រដីឡើងទាំងគ្រឺតក្មេងខ្លះណាស់ចង់តែក្រញិកអោយណាណីទេ ឆ្ងល់ណាស់ថាញ៊ាំអីខ្លះម៉េចក៏គួរអោយស្រឡាញ់គ្រប់ពេលបែបនេះអីចឹង ។
ប្រឡេះដៃតូចស្រឡូនចេញពី.ករួចហើយ ជុងហ្គុក ក៏ដោះស្រោមជើងអោយរាងតូចមុននឹងដើរចូលបន្ទប់ទឹកជ្រលក់កូនកន្សែងយកមកជូតខ្លួនអោយទៀតផង ។ ដៃមាំដោយសសៃតាមរបៀបមនុស្សប្រុសរបស់លោករដ្ឋមន្ត្រីកាន់កន្សែងសើមជូតលើស្បែកមុខរបស់រាងតូចថ្នមៗហាក់ខ្លាចកកិតនិងបង្កើតជារបួសរួចទើបជូតតាមប្រឡោះ.ក និងដៃអោយម្តង ។ បន្តិចក្រោយពេលជូតរួចរាងក្រាស់ក៏ក្រោកដើរទៅយកសម្លៀកបំពាក់មួយសម្រាប់មកមានបំណងចង់ប្តូរអោយ ថេយ៉ុង តែពេលកំពុងតែដោះអាវរបស់គេចេញនោះសមីខ្លួនក៏ស្រាប់តែភ្ញាក់ឡើងទាំងមិងមាំងទើបលោករដ្ឋមន្ត្រីទទួលបានរង្វាន់មួយជើងភ្លាមៗ ។
បឹបប៎
« អួយយ៎ » ជុងហ្គុក ស្រែកឡើងពេលផ្ងារក្រោយបោកខ្លួនមួយទំហឹងសឹងតែបាក់ឆ្អឹងខ្នង ។
« លោកដោះសម្លៀកបំពាក់របស់ខ្ញុំធ្វើអីលោករដ្ឋមន្រ្តី ? » បន្ទាប់ពីធាក់ ជុងហ្គុក អោយប៊ើងទៅឆ្ងាយហើយ ថេយ៉ុង ក៏ស្រែកសួរឡើងទាំងលើកដៃក្រសោបខ្លួនជាប់ ។
« បងគ្រាន់តែចង់ប្តូរសម្លៀកបំពាក់អោយអូនប៉ុណ្ណោះ ថេយ៍ » រាងក្រាស់ដែលត្រូវស្រែកសួរក៏តបទៅឈឺអួលៗហើយតែខំទ្រាំសង្កត់ធ្មេញ ឈឺឡើងស្រងល់ទៅហើយតែមិនព្រមសន្លប់ឡើយ ។ លឺចម្លើយរបស់លោករដ្ឋមន្ត្រីហើយព្រមទាំងងាកឃើញសម្លៀកបំពាក់ជិតនោះពិតមែន ថេយ៉ុង ក៏រហ័សដឹងកំហុសមុននឹងស្ទុះទៅជួយលើក ជុងហ្គុក ដែលក្រោកមិនរួចបានត្រឹមដេកផ្ងារពោះបះជើងនៅនិងកន្លែងនោះឡើងមកលើពូកវិញ ។
« ខ្ញុំគ្មានបំណងទេ ខ្ញុំគ្រាន់តែ- »
« មិនអីទេ មិនមែនកំហុសអូនឯណា » ជុងហ្គុក ក៏ប្រឹងនិយាយបន្លប់ទាំងញឹមៗមិនសូវសម ។
« អោយខ្ញុំតាមគ្រូពេទ្យមកទេ មុខលោកស្លេកដល់ហើយ » ថេយ៉ុង សួរឡើងទាំងព្រួចចិត្តពេលឃើញផ្ទៃមុខសង្ហាប្រែជាស្លេកស្លាំងនៅមានបែកញើសស្រាក់ទៀត ។
« អ្ហា៎... » ភ្លាមនោះ ថេយ៉ុង ក៏ក្រឡេកភ្នែកមកទាក់ជាមួយនិងឈាមដែលជ្រាបចេញពីមុខរបួសរបស់ ជុងហ្គុក ក៏នឹកឃើញភ្លាមថាខ្លួនធាក់ត្រូវចំរបួសរបស់រាងក្រាស់ចឹងទើបបានគេក្លាយជាបែបនេះ ។
មិនបង្អង់យូរ ថេយ៉ុង ក៏ស្ទុះស្ទារយកទាញអាវមកពាក់មុននឹងរត់ទៅតាម ជើរ៉ូម ដើម្បីហៅគ្រូពេទ្យមកជាបន្ទាន់ ។ ហើយភាពឆ្លេឆ្លារបស់ ថេយ៉ុង នេះក៏ធ្វើអ្នកគ្រប់គ្នាក្នុងវិមានមានការព្រួយបារម្មណ៍ជាខ្លាំងសូម្បីតែអ្នកគ្រូពេទ្យផ្ទាល់ខ្លួនក៏ត្រូវអញ្ជើញមកយ៉ាងត្រហេបត្រហបដែរ ។
« សូមប្រយ័ត្នចំពោះមុខរបួសផងណាលោករដ្ឋមន្ត្រី ប៉ុន្មានថ្ងៃនេះត្រូវតែសម្រាកដាច់ខាត »
« បាទៗ »
« ខ្ញុំមិនចង់រត់មកទាំងយប់ព្រោះថ្នេររបួសលោកប្រេះទៀតទេ » អ្នកគ្រូពេទ្យស្តីអោយព្រោះបារម្ភតែក៏ជាអ្នកស្គាល់គ្នាជិតដិតដែរមិនចឹងមិនហ៊ានប្រើសម្តីបែបនេះទេ ។
« អ្ហា៎ ... អោយប្រាក់ខែពេញៗសោះ » ជុងហ្គុក ក៏តបទាំងមុខនៅស្លេកៗដដែល ។
« ហឹម៎ ... រួចរាល់ហើយខ្ញុំត្រឡប់ទៅវិញហើយ ខ្ញុំនឹងទុកថ្នាំផ្សះនិងថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់អោយដូចគ្នាសូមលេបអោយទៀងទាត់ផងលោករដ្ឋមន្ត្រី »
« បាទៗទទួលបញ្ជាអ្នកនាងគ្រូពេទ្យ » ដោយអស់តួនាទីហើយអ្នកគ្រូពេទ្យក៏សុំខ្លួនចាកចេញតែមុននឹងចេញទៅក៏ឆ្លៀតនិយាយជាមួយ ថេយ៉ុង បន្តិចដែរ ។
« ក្នុងឋានៈដែលអ្នកប្រុសជាគូរដណ្តឹងរបស់លោករដ្ឋមន្ត្រីខ្ញុំសូមអោយអ្នកប្រុស ថេយ៉ុង មើលថែគាត់ផងកុំអោយគាត់ប្រឹងធ្វើការហើយកម្រើករាងកាយផ្តេសផ្តាសពេកអីប៉ុន្មានថ្ងៃនេះ »
« បាទ » ថេយ៉ុង ក៏តបទាំងទឹកមុខរាងស្រងូតស្រងាត់ ក្នុងជម្រៅចិត្តក៏លួចបន្ទោសអោយខ្លួនឯង ។
ពេលចូលមកដល់ក្នុងបន្ទប់ម្តងទៀត ថេយ៉ុង ក៏ឃើញថា ជុងហ្គុក នៅមិនទាន់គេងនៅឡើយទេទើបបោះជំហានចូលទៅដាក់ខ្លួនអង្គុយជិត ។
« លោកមិនទាន់គេងទៀតហេស៎ ? »
« អោយគេងលក់បានយ៉ាងម៉េចក្នុងពេលដែលបងមិនដឹងថាអូនបាត់ទៅណានិងឬ ? » រាងក្រាស់តបក្នុងសម្លេងខ្សោះៗព្រោះអស់កម្លាំង ។
« ខ្លាចថារត់បាត់ឬ ? »
« បងបារម្ភច្រើនជាង »
« បានហើយលោកគេងទៅឆាប់មានកម្លាំងឡើងវិញ ការងារលោកច្រើនណាស់ ឈឺយូរពេកបានអ្នកណាធ្វើ? »
« កុំបារម្ភអី បងនឹងជាវិញឆាប់ៗ » ថេយ៉ុង ក៏លែងនិយាយអ្វីទៀត ។
« ថេយ៍ មកគេងជិតបងមក » លោករដ្ឋមន្ត្រីហៅក្នុងសម្លេងស្រាលទាំងគោះពូកថ្នមៗ ។
« អត់ទេបើប៉ះមុខរបួសទៀតគិតយ៉ាងម៉េចទៅ ? »
« មិនអីទេ អូនឆាប់មកបងងងុយហើយ » ដោយប្រកែកមិនបាន ថេយ៉ុង ក៏ឡើងទៅគេងជិតធ្វើអោយ ជុងហ្គុក ញញឹមសប្បាយចិត្តតិចៗស្របពេលដែលត្របកភ្នែកដែលទោរទន់មកជាយូរក៏បិទព្រោះទ្រាំទៀតលែងបានហើយក៏គេងលក់ភ្លាមៗ ។
ក្រោយ ជុងហ្គុក គេងលក់ហើយ ថេយ៉ុង ដែលគេងក្បែរក៏ប្រែខ្លួនគេងផ្អៀងមកសម្លឹងមុខសង្ហារបស់គូរដណ្តឹង ។ សម្លឹងមុខរបស់រាងក្រាស់យូរៗក្មេងច្រម៉ក់ក៏លើកម្រាមដៃស្រឡូនវែងស្អាតទៅប៉ះចុងច្រមុះរបស់គេងលក់តិចដោយលួចញញឹម ។
« ខ្ញុំមិនដែលចាប់អារម្មណ៍ថាលោកសង្ហាយ៉ាងនេះទេលោករដ្ឋមន្ត្រី » ថេយ៉ុង បង្ហើបសំនៀងខ្សឹបៗចេញមក ។ កន្លងមកគេដឹងថា ជុងហ្គុក សង្ហាតែមិនដែលសង្កេតហើយគិតថាសង្ហាខ្លាំងចឹងទេឬមួយពេលមុនគេនៅមិនព្រមបើកចិត្តទទួលយក ?
គេងសម្លឹងមុខសង្ហារបស់លោករដ្ឋមន្ត្រីយូរៗ ថេយ៉ុង ក៏ទន់ភ្នែកគេងលក់តាមទាំងមិនដឹងខ្លួនដែរ ។ ហើយនៅលើគ្រែធំទូលាយដែល ជុងហ្គុុក ធ្លាប់គេងតែម្នាក់ឯងរាល់យប់ពេលនេះផ្លាស់ប្តូរហើយព្រោះមានវត្តមានរបស់ ថេយ៉ុង មកថែមទៀត ។
To be continued🙆🏾♀️💙