Arc(7) အကြင်နာမဲ့ရက်စက်သောရှစ်စွင်း (၂၂)။
သူ့မျက်ဝန်းထဲကစိတ်ခံစားချက်မှာချောက်နက်ပမာနက်မှောင်လှပြီး အလွန်ညှို့အားပြင်းလှသဖြင့် သူတစ်အောင့်ကြာစကားပြောရန်မေ့သွားရသည်။
သို့သော်တစ်ဖက်လူကအနားတိုးသထက်တိုးကပ်လာသဖြင့် သူအန္တရာယ်အရိပ်အယောင်ကိုအလိုလိုအာရုံခံမိသွားကာ သိပ်မဝေးသောနေရာမှာရှိနေသည့်ဝမ်ရင်နှင့်အခြားသူများကသူတို့၏ရင်းနှီးသောကိုယ်နေဟန်ထားကိုမြင်သွားမှာစိုးလို့ သူအလိုလိုလက်မြှောက်ကာအရံအတားတည်လိုက်မိသည်။
သို့သော်ဒီဟာကရှဲ့ကျင်းဟုန်ကိုအလိုလိုက်သလိုဖြစ်သွားကာ သူ့ကိုအတားအဆီးအနားကပ်လာစေသည်။
"ရှစ်စွင်း။" တစ်ဖက်လူ၏ပုံရိပ်ကသူ့ကိုတဝိုးတဝါးအုပ်မိုးသွားပုံမှာ သူ့ခါးကိုအသာဆုပ်ကိုင်ရုံမျှဖြင့်သူ့ကိုရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလို့ရသည့်အလား။
ဖိနှိပ်မှုအနည်းငယ်ကိုခံစားမိတော့ လင်ခုံးလုအလိုလိုခေါင်းမော့လိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာထားမှာတည်ငြိမ်ပုံပေါက်ပေမဲ့ သူ၏မျက်တောင်မွှေးများမှာတော့မသိမသာလှုပ်ခတ်လို့နေသည်။ သူကရှဲ့ကျင်းဟုန်ကူဝတ်ပေးထားသည့်ဝတ်ရုံနီကိုဝတ်ထားတုန်းဖြစ်ပြီး သူ၏ငွေရောင်ဆံပင်မှာမသိမသာဖရိုဖရဲဖြစ်လျက် သူဟာအေးစက်ကာကြီးမြတ်လှသည်။
ရှဲ့ကျင်းဟုန်ကသူ့ကိုအဝတ်ကူလဲပေးခဲ့စဥ်ကမြင်ကွင်းကိုပြန်မြင်ယောင်ကြည့်မိကာ သူ့မျက်လုံးနက်မှောင်သွားပြီး ကိုယ်ကိုင်းကာနားထဲမှာတီးတိုးဆိုလိုက်သည်။
"ကျွန်တော်ရှစ်စွင်းကိုစိတ်ကျေနပ်မှုရှိတယ်၊ ရှစ်စွင်းကော...ကျွန်တော့်ကိုစိတ်ကျေနပ်မှုရှိရဲ့လား။"
လင်ခုံးလုမှာသူ၏အငွေ့အသက်များထံမှလုံးဝလွှမ်းမိုးခံလိုက်ရပြီး သူ့ဦးရေပြားထုံကျင်သွားရပေမဲ့ ထို့နောက်တစ်ခုခုမှားနေမှန်းသတိထားမိသွားသည်။
အိပ်မက်၏လွှမ်းမိုးမှုအောက်မှာ သူတို့ကမသေမျိုးလက်တွဲဖော်များဖြစ်နေပြီးဖြစ်ကာ သူတို့ကအလွန်ချစ်ကြပြီး သူတို့က....ကလေးပင်ရနေပြီဟုရှဲ့ကျင်းဟုန်ကအမြဲထင်နေခဲ့တာကို ဘာလို့ရုတ်တရက်ကြီးအချစ်ကိုဝန်ခံပြီးတော့ သူလဲသူ့ကိုသဘောကျလားလို့မေးလာရတာလဲ။
သူခုနကမျက်စိမှိတ်အနားယူနေတုန်းက တစ်ဖက်လူကသူ့သွေးခုန်နှုန်းကိုစမ်းကြည့်ခဲ့တာကိုသူရုတ်ခြည်းမှတ်မိသွားကာ ချက်ချင်းနားလည်သွားတော့သည်။
သူသူ့နားသန်သီးကိုထိတော့မည့်ရှဲ့ကျင်းဟုန်၏နှုတ်ခမ်းများကိုခေါင်းစောင်းရှောင်ကာ တစ်ဖက်လူ၏မျက်ဝန်းထဲကိုအလိုလိုစိုက်ကြည့်ပြီးမေးလိုက်သည်။
"မင်းပြန်ကောင်းလာပြီလား။"
ရှဲ့ကျင်းဟုန်မှာသိသိသာသာကိုတောင့်ခဲသွားရသည်။ သူအိပ်မက်၏သက်ရောက်ခြင်းခံရစဥ်တအားတုံးအလွန်းခဲ့တာကြောင့်ရှက်သွားတာမဟုတ်ဘဲ....သူ့အိပ်မက်ထဲတွင်သူ့မှာမိစ္ဆာအရှင်မော့ရွှမ်သရုပ်ရှိခဲ့တာကိုသူမှတ်မိသွားလို့ပင်။ နေ့ဘက်မှာတုန်းက ယွမ်ပုရှုကသူ့ကို"အရှင်"ဟုခေါ်လုမတတ်ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ရှစ်စွင်းသံသယဖြစ်သွားတာများလား။
သို့သော်သူတွေးကြည့်မိတော့သိပ်မသေချာပေ။
သူ့အိပ်မက်ထဲမှာ မိစ္ဆာအရှင်မော့ရွှမ်အပြင် ရှစ်ရှုန်း၊ ရှစ်စွင်း၊ စာကြည့်ဆောင်၏ကြီးကြပ်စောင့်ရှောက်သူဆိုသည့်သရုပ်သုံးခုပါရှိခဲ့သည်။ သူကရှစ်စွင်းကိုကိုယ်ဝန်လွယ်ခွင့်ပေးခြင်းကဲ့သို့သောကိစ္စမျိုးကိုပါစိတ်ကူးယဥ်ခဲ့သည်။ အဲ့ဒါကြောင့်မို့သူအတွေးလွန်သွားတာကို ရှစ်စွင်းကအတည်မယူတာလား။
ယွမ်ပုရှုကတော့ ထိုအချိန်တုန်းကသူ"အရှင်(ကျူး)"ဟုပြောထွက်ခဲ့တာက "ရပ်လိုက်(ကျူးရှို့)"ဟုဆိုလိုနိုင်သကဲ့သို့ ချန်းမျန့်က"အရှင်(ကျူးရှန်)"ဟုခေါ်တာဖြစ်နိုင်သည်။ အဆုံးမှာတော့ထိုအချိန်ကချန်းမျန့်မှာသူအဖြစ်ဟန်ဆောင်နေသဖြင့် လူတိုင်းကချန်းမျန့်ကိုမိစ္ဆာအရှင်ဟုထင်သွားကြသည်။ ခြုံပြောရရင် မျက်မှောက်ရှိလူတစ်ယောက်ကမှသူ့ကိုခေါ်သည်ဟုမထင်ကြပေ၊ ထိုအချိန်ကရှစ်စွင်းဟာလည်းချန်းမျန့်ကိုတိုက်ခိုက်နေသဖြင့် သူသတိမထားမိခဲ့လောက်ပေ။
ရှဲ့ကျင်းဟုန်မှာနေ့ဘက်တုန်းကချန်းမျန့်ကိုသတ်ပစ်ချင်လုမတတ်ဖြစ်သွားရပေမဲ့ အခုတော့တစ်ဖက်လူအဲ့တုန်းကသူအဖြစ်ဟန်ဆောင်နေခဲ့တာကောင်းသောအရာဖြစ်လောက်သည်ဟုသူခံစားလိုက်ရသည်။
အမှန်တော့အရေးကြီးဆုံးအရာမှာ သူအိပ်မက်ထဲကထွက်လာပြီးနောက်မှာ ရှစ်စွင်းကသူ့ကိုစိမ်းကားသွားခြင်းမရှိဘဲ အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲမှာသူနှင့်အတူနှစ်ကိုယ်တွဲပင်ကျင့်ကြံချင်ခဲ့သည်။ ဒီရှုထောင့်မှနေ၍ ရှစ်စွင်းသူ့ကိုသံသယဝင်ဝင်မဝင်ဝင်ကိစ္စမရှိပေ၊ ကိစ္စများမှာအဆိုးဆုံးအခြေအနေမှာမရှိ။
ရှဲ့ကျင်းဟုန်တိတ်တခိုးသက်မချလိုက်မိပြီး သူ့လက်ကျန်ဘဝမှာမဖုံးကွယ်ထားချင်ပေမဲ့ ဒီအချိန်ကဝန်ခံရမည့်အချိန်မဟုတ်ပေ။
"ရှစ်စွင်းဒေါသထွက်သွားလား။ ကျွန်တော်အိပ်မက်ထဲမှာ..." သူစမ်းကြည့်လိုက်သည်။
သူတကယ်ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားတာမြင်တော့ လင်ခုံးလု၏မျက်နှာထားမသိမသာတောင့်ခဲသွားရပြီး သူ့တပည့်၏ဇနီးဖြစ်ခဲ့ရသည့်ရှက်ရွံ့မှုကိုသတိရသွားသည့်အလား။ သူမသိမသာခေါင်းလှည့်ကာတီးတိုးဆိုလိုက်သည်။
"မင်းပြန်ကောင်းလာတာကောင်းတယ်။ အရာအားလုံးကိုပင့်ကူအမကြိုးကိုင်ခဲ့တာ၊ မင်းကဒီတိုင်းအဆိပ်မိသွားတာဆိုတော့ရင်ထဲမထားနဲ့ ၊ အနာဂတ်မှာအဲ့အကြောင်းထပ်ပြောဖို့မလိုဘူး။"
သူ့လေသံမှာတည်ငြိမ်အေးဆေးနေပေမဲ့ သူ့နားရွက်ဖျားကတော့မသိမသာနီစွေးနေသဖြင့် သူဟာသူ့တည်ငြိမ်မှုကိုထိန်းသိမ်းရန်ကြိုးစားနေရမှန်းဖော်ပြလို့နေသည်။
အမှန်ပဲ၊ အိပ်မက်ထဲမှာသူ့တပည့်ဆီကနေအဲ့လိုမျိုးဆက်ဆံခံရပြီးတော့ နိုးလာပြီးနောက်မှာလည်းဇနီးအဖြစ်သတ်မှတ်ခံရတဲ့အပြင် ကလေးပါလွယ်ထားရတယ်လို့အထင်ခံရတာကိုဘယ်ဆရာကမရှက်ဘဲနေမှာလဲ။ ဒေါသမထွက်တာကံကောင်းနေပြီ။
ရှဲ့ကျင်းဟုန်မျက်လွှာအသာချလိုက်မိပြီး ယခင်ကပျော်ရွှင်မှုအများစုပျောက်ကွယ်သွားရသည်။
ရှစ်စွင်းကယခင်အရံအတားဆီပြန်သွားပြီးတော့သာမန်ဆရာတပည့်ဆက်ဖြစ်ချင်ပေမဲ့...ဒါဘယ်လိုဖြစ်နိုင်မှာလဲ။ စည်းကျော်ပြီးရင်ပြန်သွားလို့ရနိုင်အုံးမယ်တဲ့လား။
ရှဲ့ကျင်းဟုန်သဘောမတူပေ၊ သိပ်မကြာသေးခင်ကအသိစိတ်ပင်လယ်၏နှစ်ကိုယ်တွဲကျင့်ကြံခြင်းကိုတွေးမိသွားသည်။ ထိုအချိန်တုန်းကရှစ်စွင်းကသူ့ရင်ခွင်ထဲမှာရှိနေပြီး သူ့မျက်နှာမှာရှက်သွေးဖြာလို့နေကာ သူ၏အေးစက်စက်မျက်ဝန်းများမှာမြူနှင်းဝေလျက် သူ့ကိုတိတ်တိတ်လေးတောင်းတောင်းဆိုဆိုကြည့်နေခဲ့သည်။
အိပ်မက်ကအတုလို့ပြောရင်တောင် နိုးလာပြီးနောက်မှာ ပုံမှန်မဖြစ်သေးတဲ့သူနဲ့ အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲမှာနှစ်ကိုယ်တွဲကျင့်ကြံခဲ့တာကကော?
"တင်၊ ပစ်မှတ်ရဲ့နှစ်သက်မှုနှုန်း၁ ၁...၃၀။ လက်ရှိနှစ်သက်မှုနှုန်း၈၆။"
"တင်၊ ပစ်မှတ်ရဲ့နှစ်သက်မှုနှုန်း၅၊ လက်ရှိနှစ်သက်မှုနှုန်း၉၁။"
0687ကရုတ်တရက်တစ်ခုပြီးတစ်ခုထုတ်လွှင့်ကာ ထပ်ပေါင်းပြောလာသည်။
"စမ်းသပ်ချက်အရဆို ၂၆ကနေ၈၆ကအသိစိတ်ပင်လယ်ထဲမှာနှစ်ကိုယ်တွဲကျင့်ကြံတုန်းကတက်လာခဲ့တာ၊ အဲ့တုန်းကစနစ်အပိတ်ခံထားရတော့ရှာမတွေ့ခဲ့ဘူး။ နောက်တော့ရှာတွေ့ပေမဲ့လည်း ဇာတ်လိုက်ကအဆိပ်မိပြီးသူ့စိတ်ပုံမှန်မဟုတ်ဘူးလို့ယူဆရတော့ ရုတ်တရက်၆၀တက်လာတာကတကယ့်ဒေတာအစစ်မဟုတ်လောက်ဘူးဆိုတော့မထုတ်လွှင့်ခဲ့တာ။ အခုပဲ၇၆ကနေ၉၁ကိုတက်လာပြီ။"
လင်ခုံးလု: "...." ရုတ်တရက်၆၀တက်လာတာကမမှန်ဘူးတဲ့လား။ ငါရုတ်တရက်ပြုတ်ကျသွားတုန်းကမမှန်ဘူးလို့မင်းပြောတာကိုငါဘာလို့မကြားမိရတာလဲ။
ပြီးတော့နှစ်ကိုယ်တွဲကျင့်ကြံတာကဒီလောက်အများကြီးတက်နိုင်တယ်လား။ ဒါကဒီတိုင်းအသိစိတ်ပင်လယ်ထဲမှာနှစ်ကိုယ်တွဲကျင့်ကြံတာလေးပဲကို၊ တကယ်လို့....ဒါဆိိုဒီတိုင်းဘာလို့မဖြည့်လိုက်တာလဲ။
ထိုစဥ်ရှဲ့ကျင်းဟုန်ကနှုတ်ခမ်းတင်းတင်းစေ့ကာ သူ့ကိုဖြည်းဖြည်းချင်းခေါင်းလှည့်စေပြီး သူနှင့်မျက်လုံးချင်းဆုံရန်တွန်းအားပေးကာနူးညံ့စွာဆိုလိုက်သည်။
"ရှစ်စွင်းကျွန်တော့်ကိုမလိုချင်ဘူးလားဟင်?"
လင်ခုံးလုတောင့်တင်းသွားရကာ ရုန်းထွက်ရန်ကြိုးစားမိသည်။
အဆုံးမှာသူကဂိုဏ်း၏ဂိုဏ်းချုပ်တဖြစ်လဲမသေမျိုးဓားသမားတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သူကတပည့်ကိုပညာသင်ကြားပေးပြီးဂရုစိုက်ပေးရမှာကို ဘယ်လိုလုပ်...
ရှဲ့ကျင်းဟုန်ကခွင့်မပြုဘဲ သူ့မျက်နှာဘေးကိုသူ့လက်ဝါးများဖြင့်ဖိကာ သူ့ကိုခေါင်းမလှည့်ခိုင်းဘဲခပ်တိုးတိုးပြောလိုက်သည်။
"ရှစ်စွင်းလဲကျွန်တော့်ကိုသဘောကျတယ်မလား။"
လင်ခုံးလု၏မျက်နှာရုပ်ဆိုးသွားရပြီး သူ့လက်ကောက်ဝတ်ကိုလှမ်းကိုင်ကာဆွဲဖယ်လိုက်ပြီး သူ့ကိုခပ်တိုးတိုးအပြစ်တင်လိုက်သည်။
"အတင့်ရဲလိုက်တာ။"
ရှဲ့ကျင်းဟုန်ကသူ့လက်ချောင်းထိပ်များကိုလက်နောက်ပြန်ဆွဲကိုင်ကာ အတိုက်အခံပြုစွာဆိုလာသည်။
"ဒါကအတင့်ရဲတာလား။ ဒါပေမဲ့ကျွန်တော်မှတ်မိပါသေးတယ်၊ ကျွန်တော်တို့အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲမှာနှစ်ကိုယ်တွဲကျင့်ကြံတုန်းက ရှစ်စွင်း..."
"တော်တော့။" လင်ခုံးလုသူ့ပါးစပ်ကိုအလျင်စလိုလှမ်းအုပ်လိုက်မိပြီး အရံအတားရှိနေသဖြင့် အပြင်ကလူများမမြင်နိုင်မကြားနိုင်မှန်းသိပေမဲ့ အလိုလိုအသံတိုးကာပြောမိသည်။
"အဲ့ကိစ္စကမတော်တဆပဲ၊ နောက်ထပ်ထပ်မပြောနဲ့တော့။"
ရှဲ့ကျင်းဟုန်၏မျက်လုံးနက်မှောင်သွားကာ သူ့လက်ကိုကိုင်ပြီးခပ်ဖွဖွနမ်းရှိုက်လိုက်သည်။
သူ့လက်ဖဝါးမှာမီးရှုးမီးပန်းများကြောင့်လောင်ကျွမ်းသွားသည့်အလား ပူခြစ်တောက်နေသည်ဟုလင်ခုံးလုခံစားလိုက်ရကာ သူပြန်ဆွဲလိုက်ချင်မိသည်။
ရှဲ့ကျင်းဟုန်သူ့လက်ကောက်ဝတ်ကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့လက်ဖဝါးကိုသူ့နှလုံးသားပေါ်ဖိကပ်လိုက်ပြီးနောက် သူ့လက်ဖဝါးကိုသူ့ရင်ဘတ်ပေါ်ဖိကပ်ကာ အက်ရှရှအသံဖြင့်ပြောလိုက်သည်။
"ရှစ်စွင်းလဲကျွန်တော့်ကိုသဘောကျတာပဲကို ဘာလို့ဝန်မခံရတာလဲ။"
"အဓိပ္ပါယ်မရှိတာ။"
လင်ခုံးလုခပ်တိုးတိုးဆူငေါက်လိုက်ပြီး သူ့လက်ကိုပြန်ဆွဲယူရန်ကြိုးစားလိုက်ပေမဲ့ သူ့နားရွက်များကတော့နီစွေးနေပြီပင်။
ရှဲ့ကျင်းဟုန်လွှတ်ပေးဖို့ငြင်းဆန်ပြီး သူ့မျက်လုံးနောက်လိုက်ကာ အလေးအနက်ပြောလိုက်သည်။
"ရှစ်စွင်း၊ မိစ္ဆာနန်းတော်မှာတုန်းကကျွန်တော်တို့ကိုယ်ထဲဝင်သွားတဲ့အချစ်ကူကောင်ကိုမှတ်မိသေးလား။ အဲ့ဒါကူကောင်သားအမိပဲ၊ ရှစ်စွင်းမိခဲ့တာကအမေကူကောင်။ ကျွန်တော့်ကိုယ်ထဲမှာကလေးကူကောင်။ ကလေးကူကောင်ရဲ့လက်ခံကိုယ်ကအမေကူကောင်လက်ခံကိုယ်ရဲ့စိတ်အခြေအနေကိုခံစားနိုင်တယ်၊ အခုချိန်မှာရှစ်စွင်းအရမ်းပျော်နေပြီးတော့ ရှစ်စွင်းလဲကျွန်တော့်ကိုသဘောကျတယ်ဆိုတာကျွန်တော်သေချာကြီးခံစားမိတယ်။"
အခုဆိုလင်ခုံးလုလည်းရှက်သွေးဖြာနေပေမဲ့ ဆရာတစ်ယောက်အနေနှင့် တပည့်အပေါ်မှာဘယ်လိုလုပ်ပြီးအဲ့လိုခံစားချက်ထားလို့ရမှာလဲ။ သူအံကြိတ်ပြီးဆက်ငြင်းရုံသာတတ်နိုင်သည်။
"အဓိပ္ပါယ်မရှိတာ။"
တကယ်အဓိပ္ပါယ်မရှိပေ၊ သူအဲ့လိုမခံစားရ။
"ရှစ်စွင်းကဒီစကားပဲပြောတတ်တာလား။" ရှဲ့ကျင်းဟုန်ကသူ့လက်ကိုတစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့်ဖိကာ သူ့အသံကနားယောင်ဖွယ်ကောင်းလှသည်။
"ရှစ်စွင်း ဘာလို့နှလုံးသားနဲ့မခံစားကြည့်ရတာလဲ။ ရှစ်စွင်းရဲ့နှလုံးသားကကျွန်တော့်လိုမျိုးအခုန်မြန်နေတာ၊ သိသိသာသာကိုရင်ခုန်နေတာလေ။"
လင်ခုံးလုနောက်ဆုံးမှာအနည်းငယ်ရှက်ရွံ့သွားသည့်အလားမျက်စိမှိတ်ချလိုက်ပြီးသဘောတူလိုက်ပုံပင်။
ရှဲ့ကျင်းဟုန်သူ့လက်ကိုကိုင်ကာ သူ့လက်ချောင်းထိပ်များကိုခပ်ဖွဖွနမ်းရှိုက်လိုက်ပြီး သူ့မျက်လုံးများကအနည်းငယ်သိမ်မွေ့လျက် သူခပ်တိုးတိုးဆိုလိုက်သည်။
"ရှစ်စွင်း မရှက်ပါနဲ့၊ အကုန်လုံးကတပည့်ရဲ့အမှားပါပဲ၊ ကျွန်တော်ရှစ်စွင်းကိုခံစားချက်တွေကိုတုံ့ပြန်ဖို့တွန်းအားပေးခဲ့တာ၊ ကျွန်တော်ရှစ်စွင်းနဲ့အသိစိတ်..."
"မပြောနဲ့တော့။" လင်ခုံးလုမျက်လုံးဖွင့်လိုက်ပြီး သူ၏ဖြူဖွေးသောကျောက်စိမ်းပမာမျက်နှာလေးမှာနီစွေးလျက် သူအသံမှာတိုးလျနေသေးပေမဲ့ ခုခံခြင်းမပြုတော့ဘဲသူ့လက်ကိုပြန်မရုတ်ပေ။
ရှဲ့ကျင်းဟုန်ရင်ထဲမှာအလွန်ပျော်ရွှင်သွားကာ မနေနိုင်ဘဲသူ့နှုတ်ခမ်းများကိုနမ်းရှိုက်လိုက်မိသည်။
လင်ခုံးလုသူ့ကိုအေးစက်စက်မျက်လုံးများဖြင့်စိုက်ကြည့်ကာ စိတ်ပျက်မှုအရိပ်အယောင်ကိုဖုံးကွယ်ပြီး အံကြိတ်ကာပြောလိုက်သည်။
"မင်းတအားမဖိနဲ့။"
"ဟုတ်။" ရှဲ့ကျင်းဟုန်ခပ်ဖွဖွတုံ့ပြန်လိုက်ပြီး သူ့မျက်ဝန်းထဲကအပြုံးကိုထိန်းချုပ်မရပေ။
ရှစ်စွင်းကဝန်မခံပေမဲ့ ထပ်မငြင်းတော့ပေ၊ ဒီသဘောထားကအခြေခံအားဖြင့်သဘောတူခြင်းပင်။
သူမနေနိုင်ဘဲလင်ခုံးလုဘေးမှာထိုင်ချကာ သူ့ကိုသူ့ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်ပြီး သူသူ့ကိုစူးစိုက်ကြည့်နေတာမြင်တော့ အပြစ်ကင်းချင်ယောင်ဆောင်ကာပြောလိုက်သည်။
"ရှစ်စွင်း အရင်နားလေ၊ ကျွန်တော်ရှစ်စွင်းကိုစောင့်ကြပ်ပေးမယ်။"
လင်ခုံးလုသူ့လက်ကိုတွန်းဖယ်လိုက်ပြီး သူ့ကိုသတိပေးသောအကြည့်တစ်ချက်ပေးကာ နဂိုအနေအထားအတိုင်းပြန်ထိုင်လိုက်သည်။
ရှဲ့ကျင်းဟုန်သူ့ကိုမျက်တောင်မခတ်ဘဲကြည့်နေမိပြီး ခဏကြာတော့ခပ်ဖွဖွပြုံးကာသူ့အနားကိုအသာကပ်သွားလိုက်သည်။
သူကတစ်အောင့်ကြာရိုးသားပုံရပေမဲ့ သိပ်မကြာခင်ကသူကသူ့ဝတ်ရုံကိုချွတ်ချင်သည့်အလား သူကသူ့ခါးစည်းကြိုးပေါ်မှာတိတ်တိတ်လေးလက်တင်ထားတာကိုလင်ခုံးလုသတိထားမိသွားသည်။
သူရုတ်ခြည်းမျက်စိဖွင့်လိုက်ပြီး တစ်ဖက်လူ၏လက်ကိုဖိချလိုက်ကာ မသိမသာစိတ်ပျက်သွားပုံပင်။
"မင်းဘာလုပ်နေပြန်တာလဲ။ ဒါအပြင်မှာနော်။"
ရှဲ့ကျင်းဟုန်ကအနည်းငယ်ရှက်သွားပုံရကာချောင်းအသာဟမ့်လာသည်။
"ကျွန်တော်...ရှစ်စွင်းကိုကူကောင်ဖယ်ပေးချင်လို့ပါ။"
လင်ခုံးလုမှာ"ငါမင်းရဲ့ပေါက်ကရစကားတွေကိုနားထောင်နေတယ်"ဟူသောမျက်နှာထားရှိလျက်။
ရှဲ့ကျင်းဟုန်အလျင်စလိုပြောလိုက်ရသည်။
"ကျွန်တော်အခုပဲအဲ့မိစ္ဆာရဲ့ငယ်သားဆီကိုစစ်မေးပြီးပြီ၊ ရှစ်စွင်းကိုယ်ထဲမှာနှလုံးစားကူကောင်လို့ခေါ်တဲ့ကူကောင်တစ်မျိုးရှိနေတာကျွန်တော်သိလိုက်ရတယ်၊ အဲ့ဒါကိုအနီရောင်ကင်းမြီးကောင်ဘုရင်ရဲ့သွေးနဲ့ဆွဲထုတ်ဖို့လိုတယ်တဲ့။ ဖြစ်ချင်တော့ကျွန်တော်ခုနကအနီရောင်ကင်းမြီးကောင်ဖမ်းမိထားတယ်။ ရှစ်စွင်းသွေးမကြိုက်ဘူးထင်လို့ ရှစ်စွင်းအနားယူနေတုန်းကျွန်တော်ထုတ်ပေးချင်တာရယ်။"
လင်ခုံးလုတိတ်ကျသွားရကာ သူ့လက်ပေါ်ကဆုပ်ကိုင်မှုကိုဖြေလျော့ပေးပြီး တစ်အောင့်ကြာမှမေးမိသည်။
"တကယ်လား။"
"တကယ်ပြောတာ။" ရှဲ့ကျင်းဟုန်၏မျက်လုံးများမှာရိုးသားစစ်မှန်လို့နေပြီး သူကပြောရင်းအနီရောင်ကင်းမြီးကောက်ဘုရင်ကိုထုတ်လိုက်သည်။
လင်ခုံးလုကကင်းမြီးကောက်ဘုရင်ကိုသဘောမကျပုံရကာ အလိုလိုခေါင်းလှည့်ပြီးမျက်စိမှိတ်ချကာ ခပ်တိုးတိုးပြောလိုက်သည်။
"ထားလိုက်တော့၊ မင်းလုပ်လို့ရတယ်။"
ရှဲ့ကျင်းဟုန်မှာသူကဝတ်ရုံနီဝတ်ထားပြီး သူ့မျက်လုံးများမှာအသာမှိတ်ထားလျက် သူ့မျက်နှာထားမှာယဇ်ပူဇော်နေသည့်အလားဖြစ်နေတာကိုမြင်လိုက်ရကာ သူ့ပါးစပ်ခြောက်သွေ့လာပြီး သူ့အသံမှာအက်ရှလာကာနူးညံ့စွာပြောလိုက်သည်။
"ရှစ်စွင်းနိုးနေရင် သွေးနံ့မခံနိုင်မှာစိုးတယ်။ ရှစ်စွင်းမျက်စိဖွင့်မိမှာစိုးလို့....တပည့်ရှစ်စွင်းရဲ့မျက်လုံးနဲ့နှာခေါင်းကိုအုပ်ထားပေးရမလား။"
လင်ခုံးလုမှာဒီစိုးရိမ်မှုရှိပုံရကာ အကြာကြီးတိတ်ကျသွားပြီးမှ ခပ်ဖွဖွ"အင်း"ဟုဆိုလိုက်သည်။
ရှဲ့ကျင်းဟုန်မှာရုတ်တရက်သူ့လည်ပင်းပိုမိုခြောက်သွေ့ကာသူ့လက်ဝါးများချွေးပြန်လာသည်ဟုခံစားလိုက်ရသည်။
သူသူ၏ဝတ်ရုံမှအနက်ရောင်အဝတ်စတစ်ခုဖြဲကာ လင်ခုံးလု၏မျက်လုံးများကိုအသာအုပ်ပေးလိုက်ပြီး မန္တာန်သုံးကာသူ၏အနံ့ခံအာရုံကိုဖုံးပေးလိုက်သည်။
သူ့မျက်လုံးများအအုပ်ခံလိုက်ရချိန် လင်ခုံးလု၏မျက်တောင်မွှေးများပြင်းထန်စွာလှုပ်ခတ်သွားကာ သူ့မျက်နှာထားပေါ်မှာစိတ်ပူပင်မှုအရိပ်အယောင်ပေါ်လာသည်။ ရှဲ့ကျင်းဟုန်ကသူ့ကိုပိုမိုကူကယ်ရာမဲ့ပြီးထိတ်လန့်စေချင်သည်၊ ဒါမှသူသူအပေါ်ကပ်တွယ်လာမှာဖြစ်သည်။
သူအလျင်စလိုမျက်လွှာချကာ ထိုအတွေးများကိုသူ့ရင်ထဲမှာသိမ်းထားလိုက်ပြီး တစ်ဖက်လူ၏ခါးစည်းကြိုးကိုအသာဖြည်ကာ ရင်ဘတ်မှာအပေါက်လေးဖောက်ပြီးနောက် အနီရောင်ကင်းမြီးကောင်ဘုရင်၏သွေးကိုသူ့လက်ချောင်းထိပ်များပေါ်မှာနှစ်စက်ချကာ အပေါက်ဆီကပ်သွားလိုက်သည်။
လင်ခုံးလုကအနည်းငယ်စိတ်လှုပ်ရှားနေပုံရကာ မသိမသာတုန်ရီလို့နေသည်။
ရှဲ့ကျင်းဟုန်၏မျက်လုံးများမည်းမှောင်သွားကာ နှလုံးစားကူကောင်ထွက်လာသည်အထိသည်းခံပြီး ၎င်းကိုသေအောင်ချေမွပစ်လိုက်သည်။ ထို့နောက်သူ့လက်ချောင်းထိပ်ပေါ်မှာစွမ်းအားစုပြီး တစ်ဖက်လူ၏ဒဏ်ရာကိုကုပေးကာ သွေးကိုဖယ်လိုက်ပေမဲ့ ထို့နောက်သူမနေနိုင်ဘဲလုံးဝပျောက်ကွယ်မသွားသည့်အမာရွတ်အသေးလေးကိုနမ်းရှိုက်လိုက်မိသည်။
"အမ်!" လင်ခုံးလုထိန်းချုပ်မရစွာနှာမှုတ်လိုက်မိပြီး သူ့ဆံပင်ကိုအလိုလိုလှမ်းဆွဲမိကာ သူ့လက်ဆစ်များဖြူစွတ်သွားပေမဲ့ သူ့မျက်လုံးမှာဘာကိုမှမမြင်ရသေးပေ၊ အမှောင်ထုကသူ၏စိုးရိမ်ပူပင်မှုကိုအကြောင်းမဲ့တိုးလာစေသည်။
ရှဲ့ကျင်းဟုန်ကသူ့ကိုအရိုးထဲထိညှစ်ပစ်ချင်သည့်အလား ရုတ်တရက်သူ့ခါးကိုခပ်တင်းတင်းပွေ့ဖက်လာသည်။
နောက်တစ်နေ့မွန်းတည့်ချိန်၊ လူတိုင်းတရားထိုင်ပြီးသွားတော့ အမြီးနီနကျယ်ကောင်အများစုပျောက်ကွယ်သွားမှန်းမြင်လိုက်ရပေမဲ့ လင်ခုံးလုတို့ဆရာတပည့်နှစ်ယောက်ကိုဘယ်နေရာမှာမှရှာမတွေ့ပေရာ မသက်မသာဖြစ်မိကြသည်။
"ဝေ့၊ မနေ့ကရှစ်တိမင်းကိုစစ်မေးနေခဲ့တာ၊ သူဒီနေ့ဘာလို့ပျောက်သွားတာလဲ။"
ကျစ်ယွီကအချည်ခံထားရသည့်ယွမ်ပုရှုဆီလျှောက်လာပြီး သူ့ကိုကန်ကာမေးလာသည်။
ယွမ်ပုရှုမှာအကြာကြီးအချည်ခံထားရသဖြင့် သူ့တစ်ကိုယ်လုံးတောင့်တင်းကာနာကျင်ကိုက်ခဲလို့နေပြီး သူဒေါသတကြီးပြောမိသည်။
"ဟိုနားကကျောက်တုံးကြီးနောက်မှာအရံအတားတည်ထားတယ်။"
ဒါကိုကြားတော့ကျစ်ယွီမှာမျက်ဝန်းထဲတွင်တောင်းဆိုသောအကြည့်ဖြင့် ဂိုဏ်းချုပ်ချီဟွာကိုအလိုလိုကြည့်မိသည်။
လင်းထင်းသောနေ့အလင်းရောင်ရှိနေပြီဖြစ်ကာ ရှစ်စွင်းနှင့်ရှစ်တိကမပေါ်လာသေးသဖြင့် ဘာမတော်တဆမှုမှဖြစ်ခွင့်မပေးနိုင်။ လက်ရှိမှာချန်ပေ့ကကျင့်စဥ်အမြင့်ဆုံးမို့ ရှစ်စွင်း၏အရံအတားကိုချိုးဖောက်နိုင်လောက်သည်။
ဂိုဏ်းချုပ်ချီဟွာမှာလည်းအနည်းငယ်စိတ်ပူနေမိသည်။ အထူးသဖြင့်ကံကြွေးရှိသည့်ထိုအကြီးအကဲများ၏ရှင်းပြမရသောသေဆုံးမှုကိုတွေးမိသွားချိန်မှာဖြစ်သည်.... သူတစ်အောင့်ကြာတုံ့ဆိုင်းသွားရပြီးမှ နောက်ဆုံးမှာကျောက်တုံးကြီး၏အနောက်ကိုလက်ဝှေ့ရမ်းလိုက်သည်။
သေချာတာပေါ့၊ အရံအတားရှိနေပြီး သူ့ကြောင့်အလွယ်လေးကျိုးပေါက်သွားသည်။
သို့သော်နောက်တစ်ခဏမှာ အရံအတားထဲကအခြေအနေကိုမြင်လိုက်ရသူတိုင်းတိတ်ကျသွားရပြီးမှရင်ထဲမှာပြောမိကြသည်: ရိုင်းပျမိပါပြီ၊ ရိုင်းပျမိပါပြီ။
ဂိုဏ်းချုပ်ချီဟွာမှာလည်းရှက်သွားပုံရကာ ခပ်မြန်မြန်အရံအတားပြန်တည်ပေးလိုက်သည်။
ဘယ်သူစိတ်ကူးကြည့်နိုင်မှာလဲ၊ အေးစက်ပြီးသီးသန့်ဆန်တဲ့လင်ဂိုဏ်းချုပ်ကသူ့တပည့်ရင်ခွင်ထဲရောက်နေပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ကလည်ပင်းများပင်ပူးကပ်နေကြသည်။ နည်းနည်းဖရိုဖရဲဆန်နေတာ၊ မနေ့ကဘာဖြစ်ခဲ့လဲမသိပေ။
အိမ်း၊ ရိုင်းပျမိပြီ။
ကျစ်ယွီ၏မျက်နှာထားမှာမိန်းမောလို့နေပြီး ရှစ်စွင်းနှင့်ရှစ်တိကြားကဆက်ဆံရေးကိုသူလုံးဝမထင်ထားမိပေ။ သူအရင်ကရေအေးကန်ထဲမှာရှစ်စွင်းနှင့်ရေအတူစိမ်ချင်တယ်လို့ပြောလိုက်တုန်းကသူ့ရှစ်တိသူ့ကိုအမြဲသဘောမကျသွားတာမဆန်းပေ။ အိမ်း၊ ဒါကြီးမားတဲ့အထင်လွဲမှုကြီးပဲ၊ သူကတကယ်တော့ရေအေးကန်ထဲမှာစိမ်နေတုန်း သူ့ကိုမီးပြင်းဖိုလေးတစ်ခုလောက်ပေးရန်ရှစ်စွင်းကိုတောင်းဆိုချင်ရုံသာဖြစ်သည်။
ဒါနဲ့ ဒီကနေ့ခေတ်မှာတပည့်တွေအကုန်လုံးကဘာလို့ရှစ်စွင်းကိုတပ်မက်ရတာကြိုက်နေတာလဲဟင်?
__________________
Arc(7) အၾကင္နာမဲ့ရက္စက္ေသာရွစ္စြင္း (၂၂)။
သူ႕မ်က္ဝန္းထဲကစိတ္ခံစားခ်က္မွာေခ်ာက္နက္ပမာနက္ေမွာင္လွၿပီး အလြန္ညွို႔အားျပင္းလွသျဖင့္ သူတစ္ေအာင့္ၾကာစကားေျပာရန္ေမ့သြားရသည္။
သို႔ေသာ္တစ္ဖက္လူကအနားတိုးသထက္တိုးကပ္လာသျဖင့္ သူအႏၱရာယ္အရိပ္အေယာင္ကိုအလိုလိုအာ႐ုံခံမိသြားကာ သိပ္မေဝးေသာေနရာမွာရွိေနသည့္ဝမ္ရင္ႏွင့္အျခားသူမ်ားကသူတို႔၏ရင္းႏွီးေသာကိုယ္ေနဟန္ထားကိုျမင္သြားမွာစိုးလို႔ သူအလိုလိုလက္ျမႇောက္ကာအရံအတားတည္လိုက္မိသည္။
သို႔ေသာ္ဒီဟာကရွဲ႕က်င္းဟုန္ကိုအလိုလိုက္သလိုျဖစ္သြားကာ သူ႕ကိုအတားအဆီးအနားကပ္လာေစသည္။
"ရွစ္စြင္း။" တစ္ဖက္လူ၏ပုံရိပ္ကသူ႕ကိုတဝိုးတဝါးအုပ္မိုးသြားပုံမွာ သူ႕ခါးကိုအသာဆုပ္ကိုင္႐ုံမွ်ျဖင့္သူ႕ကိုရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းလို႔ရသည့္အလား။
ဖိႏွိပ္မႈအနည္းငယ္ကိုခံစားမိေတာ့ လင္ခုံးလုအလိုလိုေခါင္းေမာ့လိုက္ၿပီး သူ႕မ်က္ႏွာထားမွာတည္ၿငိမ္ပုံေပါက္ေပမဲ့ သူ၏မ်က္ေတာင္ေမႊးမ်ားမွာေတာ့မသိမသာလႈပ္ခတ္လို႔ေနသည္။ သူကရွဲ႕က်င္းဟုန္ကူဝတ္ေပးထားသည့္ဝတ္႐ုံနီကိုဝတ္ထားတုန္းျဖစ္ၿပီး သူ၏ေငြေရာင္ဆံပင္မွာမသိမသာဖရိုဖရဲျဖစ္လ်က္ သူဟာေအးစက္ကာႀကီးျမတ္လွသည္။
ရွဲ႕က်င္းဟုန္ကသူ႕ကိုအဝတ္ကူလဲေပးခဲ့စဥ္ကျမင္ကြင္းကိုျပန္ျမင္ေယာင္ၾကည့္မိကာ သူ႕မ်က္လုံးနက္ေမွာင္သြားၿပီး ကိုယ္ကိုင္းကာနားထဲမွာတီးတိုးဆိုလိုက္သည္။
"ကြၽန္ေတာ္ရွစ္စြင္းကိုစိတ္ေက်နပ္မႈရွိတယ္၊ ရွစ္စြင္းေကာ...ကြၽန္ေတာ့္ကိုစိတ္ေက်နပ္မႈရွိရဲ႕လား။"
လင္ခုံးလုမွာသူ၏အေငြ႕အသက္မ်ားထံမွလုံးဝလႊမ္းမိုးခံလိုက္ရၿပီး သူ႕ဦးေရျပားထုံက်င္သြားရေပမဲ့ ထို႔ေနာက္တစ္ခုခုမွားေနမွန္းသတိထားမိသြားသည္။
အိပ္မက္၏လႊမ္းမိုးမႈေအာက္မွာ သူတို႔ကမေသမ်ိဳးလက္တြဲေဖာ္မ်ားျဖစ္ေနၿပီးျဖစ္ကာ သူတို႔ကအလြန္ခ်စ္ၾကၿပီး သူတို႔က....ကေလးပင္ရေနၿပီဟုရွဲ႕က်င္းဟုန္ကအၿမဲထင္ေနခဲ့တာကို ဘာလို႔႐ုတ္တရက္ႀကီးအခ်စ္ကိုဝန္ခံၿပီးေတာ့ သူလဲသူ႕ကိုသေဘာက်လားလို႔ေမးလာရတာလဲ။
သူခုနကမ်က္စိမွိတ္အနားယူေနတုန္းက တစ္ဖက္လူကသူ႕ေသြးခုန္ႏႈန္းကိုစမ္းၾကည့္ခဲ့တာကိုသူ႐ုတ္ျခည္းမွတ္မိသြားကာ ခ်က္ခ်င္းနားလည္သြားေတာ့သည္။
သူသူ႕နားသန္သီးကိုထိေတာ့မည့္ရွဲ႕က်င္းဟုန္၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကိုေခါင္းေစာင္းေရွာင္ကာ တစ္ဖက္လူ၏မ်က္ဝန္းထဲကိုအလိုလိုစိုက္ၾကည့္ၿပီးေမးလိုက္သည္။
"မင္းျပန္ေကာင္းလာၿပီလား။"
ရွဲ႕က်င္းဟုန္မွာသိသိသာသာကိုေတာင့္ခဲသြားရသည္။ သူအိပ္မက္၏သက္ေရာက္ျခင္းခံရစဥ္တအားတုံးအလြန္းခဲ့တာေၾကာင့္ရွက္သြားတာမဟုတ္ဘဲ....သူ႕အိပ္မက္ထဲတြင္သူ႕မွာမိစ္ဆာအရွင္ေမာ့႐ႊမ္သ႐ုပ္ရွိခဲ့တာကိုသူမွတ္မိသြားလို႔ပင္။ ေန႕ဘက္မွာတုန္းက ယြမ္ပုရႈကသူ႕ကို"အရွင္"ဟုေခၚလုမတတ္ျဖစ္သြားခဲ့သည္။ ရွစ္စြင္းသံသယျဖစ္သြားတာမ်ားလား။
သို႔ေသာ္သူေတြးၾကည့္မိေတာ့သိပ္မေသခ်ာေပ။
သူ႕အိပ္မက္ထဲမွာ မိစ္ဆာအရွင္ေမာ့႐ႊမ္အျပင္ ရွစ္ရႈန္း၊ ရွစ္စြင္း၊ စာၾကည့္ေဆာင္၏ႀကီးၾကပ္ေစာင့္ေရွာက္သူဆိုသည့္သ႐ုပ္သုံးခုပါရွိခဲ့သည္။ သူကရွစ္စြင္းကိုကိုယ္ဝန္လြယ္ခြင့္ေပးျခင္းကဲ့သို႔ေသာကိစၥမ်ိဳးကိုပါစိတ္ကူးယဥ္ခဲ့သည္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္မို႔သူအေတြးလြန္သြားတာကို ရွစ္စြင္းကအတည္မယူတာလား။
ယြမ္ပုရႈကေတာ့ ထိုအခ်ိန္တုန္းကသူ"အရွင္(က်ဴး)"ဟုေျပာထြက္ခဲ့တာက "ရပ္လိုက္(က်ဴးရွို႔)"ဟုဆိုလိုနိုင္သကဲ့သို႔ ခ်န္းမ်န့္က"အရွင္(က်ဴးရွန္)"ဟုေခၚတာျဖစ္နိုင္သည္။ အဆုံးမွာေတာ့ထိုအခ်ိန္ကခ်န္းမ်န႔္မွာသူအျဖစ္ဟန္ေဆာင္ေနသျဖင့္ လူတိုင္းကခ်န္းမ်န့္ကိုမိစ္ဆာအရွင္ဟုထင္သြားၾကသည္။ ၿခဳံေျပာရရင္ မ်က္ေမွာက္ရွိလူတစ္ေယာက္ကမွသူ႕ကိုေခၚသည္ဟုမထင္ၾကေပ၊ ထိုအခ်ိန္ကရွစ္စြင္းဟာလည္းခ်န္းမ်န့္ကိုတိုက္ခိုက္ေနသျဖင့္ သူသတိမထားမိခဲ့ေလာက္ေပ။
ရွဲ႕က်င္းဟုန္မွာေန႕ဘက္တုန္းကခ်န္းမ်န့္ကိုသတ္ပစ္ခ်င္လုမတတ္ျဖစ္သြားရေပမဲ့ အခုေတာ့တစ္ဖက္လူအဲ့တုန္းကသူအျဖစ္ဟန္ေဆာင္ေနခဲ့တာေကာင္းေသာအရာျဖစ္ေလာက္သည္ဟုသူခံစားလိုက္ရသည္။
အမွန္ေတာ့အေရးႀကီးဆုံးအရာမွာ သူအိပ္မက္ထဲကထြက္လာၿပီးေနာက္မွာ ရွစ္စြင္းကသူ႕ကိုစိမ္းကားသြားျခင္းမရွိဘဲ အသိစိတ္ပင္လယ္ထဲမွာသူႏွင့္အတူႏွစ္ကိုယ္တြဲပင္က်င့္ႀကံခ်င္ခဲ့သည္။ ဒီရႈေထာင့္မွေန၍ ရွစ္စြင္းသူ႕ကိုသံသယဝင္ဝင္မဝင္ဝင္ကိစၥမရွိေပ၊ ကိစၥမ်ားမွာအဆိုးဆုံးအေျခအေနမွာမရွိ။
ရွဲ႕က်င္းဟုန္တိတ္တခိုးသက္မခ်လိဳက္မိၿပီး သူ႕လက္က်န္ဘဝမွာမဖုံးကြယ္ထားခ်င္ေပမဲ့ ဒီအခ်ိန္ကဝန္ခံရမည့္အခ်ိန္မဟုတ္ေပ။
"ရွစ္စြင္းေဒါသထြက္သြားလား။ ကြၽန္ေတာ္အိပ္မက္ထဲမွာ..." သူစမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
သူတကယ္ပုံမွန္ျပန္ျဖစ္သြားတာျမင္ေတာ့ လင္ခုံးလု၏မ်က္ႏွာထားမသိမသာေတာင့္ခဲသြားရၿပီး သူ႕တပည့္၏ဇနီးျဖစ္ခဲ့ရသည့္ရွက္႐ြံ႕မႈကိုသတိရသြားသည့္အလား။ သူမသိမသာေခါင္းလွည့္ကာတီးတိုးဆိုလိုက္သည္။
"မင္းျပန္ေကာင္းလာတာေကာင္းတယ္။ အရာအားလုံးကိုပင့္ကူအမႀကိဳးကိုင္ခဲ့တာ၊ မင္းကဒီတိုင္းအဆိပ္မိသြားတာဆိုေတာ့ရင္ထဲမထားနဲ႕ ၊ အနာဂတ္မွာအဲ့အေၾကာင္းထပ္ေျပာဖို႔မလိုဘူး။"
သူ႕ေလသံမွာတည္ၿငိမ္ေအးေဆးေနေပမဲ့ သူ႕နား႐ြက္ဖ်ားကေတာ့မသိမသာနီေစြးေနသျဖင့္ သူဟာသူ႕တည္ၿငိမ္မႈကိုထိန္းသိမ္းရန္ႀကိဳးစားေနရမွန္းေဖာ္ျပလို႔ေနသည္။
အမွန္ပဲ၊ အိပ္မက္ထဲမွာသူ႕တပည့္ဆီကေနအဲ့လိုမ်ိဳးဆက္ဆံခံရၿပီးေတာ့ နိုးလာၿပီးေနာက္မွာလည္းဇနီးအျဖစ္သတ္မွတ္ခံရတဲ့အျပင္ ကေလးပါလြယ္ထားရတယ္လို႔အထင္ခံရတာကိုဘယ္ဆရာကမရွက္ဘဲေနမွာလဲ။ ေဒါသမထြက္တာကံေကာင္းေနၿပီ။
ရွဲ႕က်င္းဟုန္မ်က္လႊာအသာခ်လိဳက္မိၿပီး ယခင္ကေပ်ာ္႐ႊင္မႈအမ်ားစုေပ်ာက္ကြယ္သြားရသည္။
ရွစ္စြင္းကယခင္အရံအတားဆီျပန္သြားၿပီးေတာ့သာမန္ဆရာတပည့္ဆက္ျဖစ္ခ်င္ေပမဲ့...ဒါဘယ္လိုျဖစ္နိုင္မွာလဲ။ စည္းေက်ာ္ၿပီးရင္ျပန္သြားလို႔ရနိုင္အုံးမယ္တဲ့လား။
ရွဲ႕က်င္းဟုန္သေဘာမတူေပ၊ သိပ္မၾကာေသးခင္ကအသိစိတ္ပင္လယ္၏ႏွစ္ကိုယ္တြဲက်င့္ႀကံျခင္းကိုေတြးမိသြားသည္။ ထိုအခ်ိန္တုန္းကရွစ္စြင္းကသူ႕ရင္ခြင္ထဲမွာရွိေနၿပီး သူ႕မ်က္ႏွာမွာရွက္ေသြးျဖာလို႔ေနကာ သူ၏ေအးစက္စက္မ်က္ဝန္းမ်ားမွာျမဴႏွင္းေဝလ်က္ သူ႕ကိုတိတ္တိတ္ေလးေတာင္းေတာင္းဆိုဆိုၾကည့္ေနခဲ့သည္။
အိပ္မက္ကအတုလို႔ေျပာရင္ေတာင္ နိုးလာၿပီးေနာက္မွာ ပုံမွန္မျဖစ္ေသးတဲ့သူနဲ႕ အသိစိတ္ပင္လယ္ထဲမွာႏွစ္ကိုယ္တြဲက်င့္ႀကံခဲ့တာကေကာ?
"တင္၊ ပစ္မွတ္ရဲ႕ႏွစ္သက္မႈႏႈန္း၁ ၁...၃၀။ လက္ရွိႏွစ္သက္မႈႏႈန္း၈၆။"
"တင္၊ ပစ္မွတ္ရဲ႕ႏွစ္သက္မႈႏႈန္း၅၊ လက္ရွိႏွစ္သက္မႈႏႈန္း၉၁။"
0687က႐ုတ္တရက္တစ္ခုၿပီးတစ္ခုထုတ္လႊင့္ကာ ထပ္ေပါင္းေျပာလာသည္။
"စမ္းသပ္ခ်က္အရဆို ၂၆ကေန၈၆ကအသိစိတ္ပင္လယ္ထဲမွာႏွစ္ကိုယ္တြဲက်င့္ႀကံတုန္းကတက္လာခဲ့တာ၊ အဲ့တုန္းကစနစ္အပိတ္ခံထားရေတာ့ရွာမေတြ႕ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ေတာ့ရွာေတြ႕ေပမဲ့လည္း ဇာတ္လိုက္ကအဆိပ္မိၿပီးသူ႕စိတ္ပုံမွန္မဟုတ္ဘူးလို႔ယူဆရေတာ့ ႐ုတ္တရက္၆၀တက္လာတာကတကယ့္ေဒတာအစစ္မဟုတ္ေလာက္ဘူးဆိုေတာ့မထုတ္လႊင့္ခဲ့တာ။ အခုပဲ၇၆ကေန၉၁ကိုတက္လာၿပီ။"
လင္ခုံးလု: "...." ႐ုတ္တရက္၆၀တက္လာတာကမမွန္ဘူးတဲ့လား။ ငါ႐ုတ္တရက္ျပဳတ္က်သြားတုန္းကမမွန္ဘူးလို႔မင္းေျပာတာကိုငါဘာလို႔မၾကားမိရတာလဲ။
ၿပီးေတာ့ႏွစ္ကိုယ္တြဲက်င့္ႀကံတာကဒီေလာက္အမ်ားႀကီးတက္နိုင္တယ္လား။ ဒါကဒီတိုင္းအသိစိတ္ပင္လယ္ထဲမွာႏွစ္ကိုယ္တြဲက်င့္ႀကံတာေလးပဲကို၊ တကယ္လို႔....ဒါဆိိုဒီတိုင္းဘာလို႔မျဖည့္လိုက္တာလဲ။
ထိုစဥ္ရွဲ႕က်င္းဟုန္ကႏႈတ္ခမ္းတင္းတင္းေစ့ကာ သူ႕ကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းေခါင္းလွည့္ေစၿပီး သူႏွင့္မ်က္လုံးခ်င္းဆုံရန္တြန္းအားေပးကာႏူးညံ့စြာဆိုလိုက္သည္။
"ရွစ္စြင္းကြၽန္ေတာ့္ကိုမလိုခ်င္ဘူးလားဟင္?"
လင္ခုံးလုေတာင့္တင္းသြားရကာ ႐ုန္းထြက္ရန္ႀကိဳးစားမိသည္။
အဆုံးမွာသူကဂိုဏ္း၏ဂိုဏ္းခ်ဳပ္တျဖစ္လဲမေသမ်ိဳးဓားသမားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ သူကတပည့္ကိုပညာသင္ၾကားေပးၿပီးဂ႐ုစိုက္ေပးရမွာကို ဘယ္လိုလုပ္...
ရွဲ႕က်င္းဟုန္ကခြင့္မျပဳဘဲ သူ႕မ်က္ႏွာေဘးကိုသူ႕လက္ဝါးမ်ားျဖင့္ဖိကာ သူ႕ကိုေခါင္းမလွည့္ခိုင္းဘဲခပ္တိုးတိုးေျပာလိုက္သည္။
"ရွစ္စြင္းလဲကြၽန္ေတာ့္ကိုသေဘာက်တယ္မလား။"
လင္ခုံးလု၏မ်က္ႏွာ႐ုပ္ဆိုးသြားရၿပီး သူ႕လက္ေကာက္ဝတ္ကိုလွမ္းကိုင္ကာဆြဲဖယ္လိုက္ၿပီး သူ႕ကိုခပ္တိုးတိုးအျပစ္တင္လိုက္သည္။
"အတင့္ရဲလိုက္တာ။"
ရွဲ႕က်င္းဟုန္ကသူ႕လက္ေခ်ာင္းထိပ္မ်ားကိုလက္ေနာက္ျပန္ဆြဲကိုင္ကာ အတိုက္အခံျပဳစြာဆိုလာသည္။
"ဒါကအတင့္ရဲတာလား။ ဒါေပမဲ့ကြၽန္ေတာ္မွတ္မိပါေသးတယ္၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔အသိစိတ္ပင္လယ္ထဲမွာႏွစ္ကိုယ္တြဲက်င့္ႀကံတုန္းက ရွစ္စြင္း..."
"ေတာ္ေတာ့။" လင္ခုံးလုသူ႕ပါးစပ္ကိုအလ်င္စလိုလွမ္းအုပ္လိုက္မိၿပီး အရံအတားရွိေနသျဖင့္ အျပင္ကလူမ်ားမျမင္နိုင္မၾကားနိုင္မွန္းသိေပမဲ့ အလိုလိုအသံတိုးကာေျပာမိသည္။
"အဲ့ကိစၥကမေတာ္တဆပဲ၊ ေနာက္ထပ္ထပ္မေျပာနဲ႕ေတာ့။"
ရွဲ႕က်င္းဟုန္၏မ်က္လုံးနက္ေမွာင္သြားကာ သူ႕လက္ကိုကိုင္ၿပီးခပ္ဖြဖြနမ္းရွိုက္လိုက္သည္။
သူ႕လက္ဖဝါးမွာမီးရႈးမီးပန္းမ်ားေၾကာင့္ေလာင္ကြၽမ္းသြားသည့္အလား ပူျခစ္ေတာက္ေနသည္ဟုလင္ခုံးလုခံစားလိုက္ရကာ သူျပန္ဆြဲလိုက္ခ်င္မိသည္။
ရွဲ႕က်င္းဟုန္သူ႕လက္ေကာက္ဝတ္ကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီး သူ႕လက္ဖဝါးကိုသူ႕ႏွလုံးသားေပၚဖိကပ္လိုက္ၿပီးေနာက္ သူ႕လက္ဖဝါးကိုသူ႕ရင္ဘတ္ေပၚဖိကပ္ကာ အက္ရွရွအသံျဖင့္ေျပာလိုက္သည္။
"ရွစ္စြင္းလဲကြၽန္ေတာ့္ကိုသေဘာက်တာပဲကို ဘာလို႔ဝန္မခံရတာလဲ။"
"အဓိပ္ပါယ်မရှိတာ။"
လင္ခုံးလုခပ္တိုးတိုးဆူေငါက္လိုက္ၿပီး သူ႕လက္ကိုျပန္ဆြဲယူရန္ႀကိဳးစားလိုက္ေပမဲ့ သူ႕နား႐ြက္မ်ားကေတာ့နီေစြးေနၿပီပင္။
ရွဲ႕က်င္းဟုန္လႊတ္ေပးဖို႔ျငင္းဆန္ၿပီး သူ႕မ်က္လုံးေနာက္လိုက္ကာ အေလးအနက္ေျပာလိုက္သည္။
"ရွစ္စြင္း၊ မိစ္ဆာနန္းေတာ္မွာတုန္းကကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုယ္ထဲဝင္သြားတဲ့အခ်စ္ကူေကာင္ကိုမွတ္မိေသးလား။ အဲ့ဒါကူေကာင္သားအမိပဲ၊ ရွစ္စြင္းမိခဲ့တာကအေမကူေကာင္။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ထဲမွာကေလးကူေကာင္။ ကေလးကူေကာင္ရဲ႕လက္ခံကိုယ္ကအေမကူေကာင္လက္ခံကိုယ္ရဲ႕စိတ္အေျခအေနကိုခံစားနိုင္တယ္၊ အခုခ်ိန္မွာရွစ္စြင္းအရမ္းေပ်ာ္ေနၿပီးေတာ့ ရွစ္စြင္းလဲကြၽန္ေတာ့္ကိုသေဘာက်တယ္ဆိုတာကြၽန္ေတာ္ေသခ်ာႀကီးခံစားမိတယ္။"
အခုဆိုလင္ခုံးလုလည္းရွက္ေသြးျဖာေနေပမဲ့ ဆရာတစ္ေယာက္အေနႏွင့္ တပည့္အေပၚမွာဘယ္လိုလုပ္ၿပီးအဲ့လိုခံစားခ်က္ထားလို႔ရမွာလဲ။ သူအံႀကိတ္ၿပီးဆက္ျငင္း႐ုံသာတတ္နိုင္သည္။
"အဓိပ္ပါယ်မရှိတာ။"
တကယ်အဓိပ္ပါယ်မရှိပေ၊ သူအဲ့လိုမခံစားရ။
"ရွစ္စြင္းကဒီစကားပဲေျပာတတ္တာလား။" ရွဲ႕က်င္းဟုန္ကသူ႕လက္ကိုတစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ဖိကာ သူ႕အသံကနားေယာင္ဖြယ္ေကာင္းလွသည္။
"ရွစ္စြင္း ဘာလို႔ႏွလုံးသားနဲ႕မခံစားၾကည့္ရတာလဲ။ ရွစ္စြင္းရဲ႕ႏွလုံးသားကကြၽန္ေတာ့္လိုမ်ိဳးအခုန္ျမန္ေနတာ၊ သိသိသာသာကိုရင္ခုန္ေနတာေလ။"
လင္ခုံးလုေနာက္ဆုံးမွာအနည္းငယ္ရွက္႐ြံ႕သြားသည့္အလားမ်က္စိမွိတ္ခ်လိဳက္ၿပီးသေဘာတူလိုက္ပုံပင္။
ရွဲ႕က်င္းဟုန္သူ႕လက္ကိုကိုင္ကာ သူ႕လက္ေခ်ာင္းထိပ္မ်ားကိုခပ္ဖြဖြနမ္းရွိုက္လိုက္ၿပီး သူ႕မ်က္လုံးမ်ားကအနည္းငယ္သိမ္ေမြ႕လ်က္ သူခပ္တိုးတိုးဆိုလိုက္သည္။
"ရွစ္စြင္း မရွက္ပါနဲ႕၊ အကုန္လုံးကတပည့္ရဲ႕အမွားပါပဲ၊ ကြၽန္ေတာ္ရွစ္စြင္းကိုခံစားခ်က္ေတြကိုတုံ႕ျပန္ဖို႔တြန္းအားေပးခဲ့တာ၊ ကြၽန္ေတာ္ရွစ္စြင္းနဲ႕အသိစိတ္..."
"မေျပာနဲ႕ေတာ့။" လင္ခုံးလုမ်က္လုံးဖြင့္လိုက္ၿပီး သူ၏ျဖဴေဖြးေသာေက်ာက္စိမ္းပမာမ်က္ႏွာေလးမွာနီေစြးလ်က္ သူအသံမွာတိုးလ်ေနေသးေပမဲ့ ခုခံျခင္းမျပဳေတာ့ဘဲသူ႕လက္ကိုျပန္မ႐ုတ္ေပ။
ရွဲ႕က်င္းဟုန္ရင္ထဲမွာအလြန္ေပ်ာ္႐ႊင္သြားကာ မေနနိုင္ဘဲသူ႕ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကိုနမ္းရွိုက္လိုက္မိသည္။
လင္ခုံးလုသူ႕ကိုေအးစက္စက္မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္စိုက္ၾကည့္ကာ စိတ္ပ်က္မႈအရိပ္အေယာင္ကိုဖုံးကြယ္ၿပီး အံႀကိတ္ကာေျပာလိုက္သည္။
"မင္းတအားမဖိနဲ႕။"
"ဟုတ္။" ရွဲ႕က်င္းဟုန္ခပ္ဖြဖြတုံ႕ျပန္လိုက္ၿပီး သူ႕မ်က္ဝန္းထဲကအၿပဳံးကိုထိန္းခ်ဳပ္မရေပ။
ရွစ္စြင္းကဝန္မခံေပမဲ့ ထပ္မျငင္းေတာ့ေပ၊ ဒီသေဘာထားကအေျခခံအားျဖင့္သေဘာတူျခင္းပင္။
သူမေနနိုင္ဘဲလင္ခုံးလုေဘးမွာထိုင္ခ်ကာ သူ႕ကိုသူ႕ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းလိုက္ၿပီး သူသူ႕ကိုစူးစိုက္ၾကည့္ေနတာျမင္ေတာ့ အျပစ္ကင္းခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာေျပာလိုက္သည္။
"ရွစ္စြင္း အရင္နားေလ၊ ကြၽန္ေတာ္ရွစ္စြင္းကိုေစာင့္ၾကပ္ေပးမယ္။"
လင္ခုံးလုသူ႕လက္ကိုတြန္းဖယ္လိုက္ၿပီး သူ႕ကိုသတိေပးေသာအၾကည့္တစ္ခ်က္ေပးကာ နဂိုအေနအထားအတိုင္းျပန္ထိုင္လိုက္သည္။
ရွဲ႕က်င္းဟုန္သူ႕ကိုမ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲၾကည့္ေနမိၿပီး ခဏၾကာေတာ့ခပ္ဖြဖြၿပဳံးကာသူ႕အနားကိုအသာကပ္သြားလိုက္သည္။
သူကတစ္ေအာင့္ၾကာရိုးသားပုံရေပမဲ့ သိပ္မၾကာခင္ကသူကသူ႕ဝတ္႐ုံကိုခြၽတ္ခ်င္သည့္အလား သူကသူ႕ခါးစည္းႀကိဳးေပၚမွာတိတ္တိတ္ေလးလက္တင္ထားတာကိုလင္ခုံးလုသတိထားမိသြားသည္။
သူ႐ုတ္ျခည္းမ်က္စိဖြင့္လိုက္ၿပီး တစ္ဖက္လူ၏လက္ကိုဖိခ်လိဳက္ကာ မသိမသာစိတ္ပ်က္သြားပုံပင္။
"မင္းဘာလုပ္ေနျပန္တာလဲ။ ဒါအျပင္မွာေနာ္။"
ရွဲ႕က်င္းဟုန္ကအနည္းငယ္ရွက္သြားပုံရကာေခ်ာင္းအသာဟမ့္လာသည္။
"ကြၽန္ေတာ္...ရွစ္စြင္းကိုကူေကာင္ဖယ္ေပးခ်င္လို႔ပါ။"
လင္ခုံးလုမွာ"ငါမင္းရဲ႕ေပါက္ကရစကားေတြကိုနားေထာင္ေနတယ္"ဟူေသာမ်က္ႏွာထားရွိလ်က္။
ရွဲ႕က်င္းဟုန္အလ်င္စလိုေျပာလိုက္ရသည္။
"ကြၽန္ေတာ္အခုပဲအဲ့မိစ္ဆာရဲ႕ငယ္သားဆီကိုစစ္ေမးၿပီးၿပီ၊ ရွစ္စြင္းကိုယ္ထဲမွာႏွလုံးစားကူေကာင္လို႔ေခၚတဲ့ကူေကာင္တစ္မ်ိဳးရွိေနတာကြၽန္ေတာ္သိလိုက္ရတယ္၊ အဲ့ဒါကိုအနီေရာင္ကင္းၿမီးေကာင္ဘုရင္ရဲ႕ေသြးနဲ႕ဆြဲထုတ္ဖို႔လိုတယ္တဲ့။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ကြၽန္ေတာ္ခုနကအနီေရာင္ကင္းၿမီးေကာင္ဖမ္းမိထားတယ္။ ရွစ္စြင္းေသြးမႀကိဳက္ဘူးထင္လို႔ ရွစ္စြင္းအနားယူေနတုန္းကြၽန္ေတာ္ထုတ္ေပးခ်င္တာရယ္။"
လင္ခုံးလုတိတ္က်သြားရကာ သူ႕လက္ေပၚကဆုပ္ကိုင္မႈကိုေျဖေလ်ာ့ေပးၿပီး တစ္ေအာင့္ၾကာမွေမးမိသည္။
"တကယ္လား။"
"တကယ္ေျပာတာ။" ရွဲ႕က်င္းဟုန္၏မ်က္လုံးမ်ားမွာရိုးသားစစ္မွန္လို႔ေနၿပီး သူကေျပာရင္းအနီေရာင္ကင္းၿမီးေကာက္ဘုရင္ကိုထုတ္လိုက္သည္။
လင္ခုံးလုကကင္းၿမီးေကာက္ဘုရင္ကိုသေဘာမက်ပဳံရကာ အလိုလိုေခါင္းလွည့္ၿပီးမ်က္စိမွိတ္ခ်ကာ ခပ္တိုးတိုးေျပာလိုက္သည္။
"ထားလိုက္ေတာ့၊ မင္းလုပ္လို႔ရတယ္။"
ရွဲ႕က်င္းဟုန္မွာသူကဝတ္႐ုံနီဝတ္ထားၿပီး သူ႕မ်က္လုံးမ်ားမွာအသာမွိတ္ထားလ်က္ သူ႕မ်က္ႏွာထားမွာယဇ္ပူေဇာ္ေနသည့္အလားျဖစ္ေနတာကိုျမင္လိုက္ရကာ သူ႕ပါးစပ္ေျခာက္ေသြ႕လာၿပီး သူ႕အသံမွာအက္ရွလာကာႏူးညံ့စြာေျပာလိုက္သည္။
"ရွစ္စြင္းနိုးေနရင္ ေသြးနံ႕မခံနိုင္မွာစိုးတယ္။ ရွစ္စြင္းမ်က္စိဖြင့္မိမွာစိုးလို႔....တပည့္ရွစ္စြင္းရဲ႕မ်က္လုံးနဲ႕ႏွာေခါင္းကိုအုပ္ထားေပးရမလား။"
လင္ခုံးလုမွာဒီစိုးရိမ္မႈရွိပုံရကာ အၾကာႀကီးတိတ္က်သြားၿပီးမွ ခပ္ဖြဖြ"အင္း"ဟုဆိုလိုက္သည္။
ရွဲ႕က်င္းဟုန္မွာ႐ုတ္တရက္သူ႕လည္ပင္းပိုမိုေျခာက္ေသြ႕ကာသူ႕လက္ဝါးမ်ားေခြၽးျပန္လာသည္ဟုခံစားလိုက္ရသည္။
သူသူ၏ဝတ္႐ုံမွအနက္ေရာင္အဝတ္စတစ္ခုၿဖဲကာ လင္ခုံးလု၏မ်က္လုံးမ်ားကိုအသာအုပ္ေပးလိုက္ၿပီး မႏၱာန္သုံးကာသူ၏အနံ႕ခံအာ႐ုံကိုဖုံးေပးလိုက္သည္။
သူ႕မ်က္လုံးမ်ားအအုပ္ခံလိုက္ရခ်ိန္ လင္ခုံးလု၏မ်က္ေတာင္ေမႊးမ်ားျပင္းထန္စြာလႈပ္ခတ္သြားကာ သူ႕မ်က္ႏွာထားေပၚမွာစိတ္ပူပင္မႈအရိပ္အေယာင္ေပၚလာသည္။ ရွဲ႕က်င္းဟုန္ကသူ႕ကိုပိုမိုကူကယ္ရာမဲ့ၿပီးထိတ္လန့္ေစခ်င္သည္၊ ဒါမွသူသူအေပၚကပ္တြယ္လာမွာျဖစ္သည္။
သူအလ်င္စလိုမ်က္လႊာခ်ကာ ထိုအေတြးမ်ားကိုသူ႕ရင္ထဲမွာသိမ္းထားလိုက္ၿပီး တစ္ဖက္လူ၏ခါးစည္းႀကိဳးကိုအသာျဖည္ကာ ရင္ဘတ္မွာအေပါက္ေလးေဖာက္ၿပီးေနာက္ အနီေရာင္ကင္းၿမီးေကာင္ဘုရင္၏ေသြးကိုသူ႕လက္ေခ်ာင္းထိပ္မ်ားေပၚမွာႏွစ္စက္ခ်ကာ အေပါက္ဆီကပ္သြားလိုက္သည္။
လင္ခုံးလုကအနည္းငယ္စိတ္လႈပ္ရွားေနပုံရကာ မသိမသာတုန္ရီလို႔ေနသည္။
ရွဲ႕က်င္းဟုန္၏မ်က္လုံးမ်ားမည္းေမွာင္သြားကာ ႏွလုံးစားကူေကာင္ထြက္လာသည္အထိသည္းခံၿပီး ၎ကိုေသေအာင္ေခ်မြပစ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္သူ႕လက္ေခ်ာင္းထိပ္ေပၚမွာစြမ္းအားစုၿပီး တစ္ဖက္လူ၏ဒဏ္ရာကိုကုေပးကာ ေသြးကိုဖယ္လိုက္ေပမဲ့ ထို႔ေနာက္သူမေနနိုင္ဘဲလုံးဝေပ်ာက္ကြယ္မသြားသည့္အမာ႐ြတ္အေသးေလးကိုနမ္းရွိုက္လိုက္မိသည္။
"အမ္!" လင္ခုံးလုထိန္းခ်ဳပ္မရစြာႏွာမႈတ္လိုက္မိၿပီး သူ႕ဆံပင္ကိုအလိုလိုလွမ္းဆြဲမိကာ သူ႕လက္ဆစ္မ်ားျဖဴစြတ္သြားေပမဲ့ သူ႕မ်က္လုံးမွာဘာကိုမွမျမင္ရေသးေပ၊ အေမွာင္ထုကသူ၏စိုးရိမ္ပူပင္မႈကိုအေၾကာင္းမဲ့တိုးလာေစသည္။
ရွဲ႕က်င္းဟုန္ကသူ႕ကိုအရိုးထဲထိညွစ္ပစ္ခ်င္သည့္အလား ႐ုတ္တရက္သူ႕ခါးကိုခပ္တင္းတင္းေပြ႕ဖက္လာသည္။
ေနာက္တစ္ေန႕မြန္းတည့္ခ်ိန္၊ လူတိုင္းတရားထိုင္ၿပီးသြားေတာ့ အၿမီးနီနက်ယ္ေကာင္အမ်ားစုေပ်ာက္ကြယ္သြားမွန္းျမင္လိုက္ရေပမဲ့ လင္ခုံးလုတို႔ဆရာတပည့္ႏွစ္ေယာက္ကိုဘယ္ေနရာမွာမွရွာမေတြ႕ေပရာ မသက္မသာျဖစ္မိၾကသည္။
"ေဝ့၊ မေန႕ကရွစ္တိမင္းကိုစစ္ေမးေနခဲ့တာ၊ သူဒီေန႕ဘာလို႔ေပ်ာက္သြားတာလဲ။"
က်စ္ယြီကအခ်ည္ခံထားရသည့္ယြမ္ပုရႈဆီေလွ်ာက္လာၿပီး သူ႕ကိုကန္ကာေမးလာသည္။
ယြမ္ပုရႈမွာအၾကာႀကီးအခ်ည္ခံထားရသျဖင့္ သူ႕တစ္ကိုယ္လုံးေတာင့္တင္းကာနာက်င္ကိုက္ခဲလို႔ေနၿပီး သူေဒါသတႀကီးေျပာမိသည္။
"ဟိုနားကေက်ာက္တုံးႀကီးေနာက္မွာအရံအတားတည္ထားတယ္။"
ဒါကိုၾကားေတာ့က်စ္ယြီမွာမ်က္ဝန္းထဲတြင္ေတာင္းဆိုေသာအၾကည့္ျဖင့္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ခ်ီဟြာကိုအလိုလိုၾကည့္မိသည္။
လင္းထင္းေသာေန႕အလင္းေရာင္ရွိေနၿပီျဖစ္ကာ ရွစ္စြင္းႏွင့္ရွစ္တိကမေပၚလာေသးသျဖင့္ ဘာမေတာ္တဆမႈမွျဖစ္ခြင့္မေပးနိုင္။ လက္ရွိမွာခ်န္ေပ့ကက်င့္စဥ္အျမင့္ဆုံးမို႔ ရွစ္စြင္း၏အရံအတားကိုခ်ိဳးေဖာက္နိုင္ေလာက္သည္။
ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ခ်ီဟြာမွာလည္းအနည္းငယ္စိတ္ပူေနမိသည္။ အထူးသျဖင့္ကံေႂကြးရွိသည့္ထိုအႀကီးအကဲမ်ား၏ရွင္းျပမရေသာေသဆုံးမႈကိုေတြးမိသြားခ်ိန္မွာျဖစ္သည္.... သူတစ္ေအာင့္ၾကာတုံ႕ဆိုင္းသြားရၿပီးမွ ေနာက္ဆုံးမွာေက်ာက္တုံးႀကီး၏အေနာက္ကိုလက္ေဝွ႕ရမ္းလိုက္သည္။
ေသခ်ာတာေပါ့၊ အရံအတားရွိေနၿပီး သူ႕ေၾကာင့္အလြယ္ေလးက်ိဳးေပါက္သြားသည္။
သို႔ေသာ္ေနာက္တစ္ခဏမွာ အရံအတားထဲကအေျခအေနကိုျမင္လိုက္ရသူတိုင္းတိတ္က်သြားရၿပီးမွရင္ထဲမွာေျပာမိၾကသည္: ရိုင္းပ်မိပါၿပီ၊ ရိုင္းပ်မိပါၿပီ။
ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ခ်ီဟြာမွာလည္းရွက္သြားပုံရကာ ခပ္ျမန္ျမန္အရံအတားျပန္တည္ေပးလိုက္သည္။
ဘယ္သူစိတ္ကူးၾကည့္နိုင္မွာလဲ၊ ေအးစက္ၿပီးသီးသန့္ဆန္တဲ့လင္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ကသူ႕တပည့္ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကလည္ပင္းမ်ားပင္ပူးကပ္ေနၾကသည္။ နည္းနည္းဖရိုဖရဲဆန္ေနတာ၊ မေန႕ကဘာျဖစ္ခဲ့လဲမသိေပ။
အိမ္း၊ ရိုင္းပ်မိၿပီ။
က်စ္ယြီ၏မ်က္ႏွာထားမွာမိန္းေမာလို႔ေနၿပီး ရွစ္စြင္းႏွင့္ရွစ္တိၾကားကဆက္ဆံေရးကိုသူလုံးဝမထင္ထားမိေပ။ သူအရင္ကေရေအးကန္ထဲမွာရွစ္စြင္းႏွင့္ေရအတူစိမ္ခ်င္တယ္လို႔ေျပာလိုက္တုန္းကသူ႕ရွစ္တိသူ႕ကိုအၿမဲသေဘာမက်သြားတာမဆန္းေပ။ အိမ္း၊ ဒါႀကီးမားတဲ့အထင္လြဲမႈႀကီးပဲ၊ သူကတကယ္ေတာ့ေရေအးကန္ထဲမွာစိမ္ေနတုန္း သူ႕ကိုမီးျပင္းဖိုေလးတစ္ခုေလာက္ေပးရန္ရွစ္စြင္းကိုေတာင္းဆိုခ်င္႐ုံသာျဖစ္သည္။
ဒါနဲ႕ ဒီကေန႕ေခတ္မွာတပည့္ေတြအကုန္လုံးကဘာလို႔ရွစ္စြင္းကိုတပ္မက္ရတာႀကိဳက္ေနတာလဲဟင္?
__________________