Uni,
You Are My Happiness (Part 6)
မနက်ဖြန်တွင် ပြန်ရတော့မှာကြောင့် ထိန်ယံလင်းစိတ်ထဲ၌ ဤရေပူကျွန်းလေးအား ခွဲခွာရမည်ကိုအနည်းငယ်နှမြောတသဖြစ်နေမိသည်။
ထိုကျွန်းလေးပေါ်တွင် နေရာထိုင်ခင်းလေးကအဆင်ပြေပြီး လောဘ၊မောဟ၊ဒေါသတွေပြည့်နေသည့်လူများမရှိ။
လူတိုင်းနီးပါးသဘောကောင်းဖော်ရွေကြပြီး စိတ်ထားတွေအလွန်တရာမှကောင်းကြသည်။ သူ့အနေနဲ့ ဒီကအစားအသောက်တွေကိုလည်း စားနိုင်နေပြီဖြစ်သည်။ ၁လနီးပါးအချိန်လေးအတွင်းမှာ ထိုရေပူကျွန်းလေးအားသူတကယ်တွယ်တာမိသည်။
ညကျလျှင်သူတို့နှစ်ယောက်မပြန်ခင်နှုတ်ဆက်ပွဲလုပ်ပေးမှာဖြစ်တာကြောင့် ညနေခင်းထဲကအစားအသောက်များပြင်ဆင်ကြလေသည်။
ညဘက်တွင်မီးပုံလေးဖို၍ ငါးများ ပုစွန်များကင်ကာ စားသောက်ကြသည်။
လူကြီးတစ်ယောက်ထံတွင် မယ်ဒလင်လေးရှိတာကြောင့် ထိုလူကြီးကမယ်ဒလင်တီးခတ်သည်။
ထိန်ယံလင်းအတွက်တော့ အသစ်အဆန်းပင်။ သူ့အနေနဲ့ မယ်ဒလင်တီးခတ်သံကိုအရင်ကတစ်ခါမှမကြားခဲ့ဖူးပေ။
သံဇဥ်လေးမှာ ငြိမ့်ညောင်းသာယာသည်။သူ့မိန်းမဖြစ်ဟန်တူသောအမျိုးသမီးကြီးက စကသည်နှင့် တစ်ခြားအမျိုးသမီး၃ ၄ယောက်ကလည်း၀င်ကတော့သည်။
စကြ ပျော်ကြ ပြောကြရင်း သံဇဥ်တွေရယ်သံတွေမှာပျံ့လွင့်နေတော့သည်။
ထိန်ယံလင်း၏အပြုံးတွေကလည်း အစစ်အမှန်နဲ့တောက်ပလျက်ရှိသည်။
အရင်က Party ပွဲတွေမှာလို ဘယ်သူ့ကိုမှဟန်ဆောင်ပြုံးပြနေစရာမလိုပဲ
ယခုတွင်တော့ လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲကို ရယ်မောမိတာဖြစ်သည်။
ဇိုင်းမြတ်မဟာမောင်ကလည်း ပုံမှန်နဲ့မတူစွာ ရယ်မောတက်ကြွနေသည်။
သူ၏ပါးချိုင့်နဲ့ သွားတန်းဖြူလေးတွေမှာပေါ်လွင်နေပြီး ပုခုံးများလှုပ်သည်အထိ ရယ်ပြုံးနေတာဖြစ်သည်။
လူငယ်တစ်ယောက်ဆိုပေမဲ့ လူကြီးတွေနဲ့လည်းပနံသင့်လှလေသည်။
ထိန်ယံလင်း၏ အကြည့်တွေမှာလည်း ထိုပါးချိုင့်နဲ့ကောင်လေးဆီသို့ မကြာခဏဆိုသလိုရောက်ရှိသွားတက်သေးသည်။
ထိန်ယံလင်းက ဟန်သာညီအားကျောင်းဆက်တက်လျှင်သူဆီလာဖို့ ထပ်ပြောပြန်သည်။
" ဟန်သာညီ ကျောင်းဆက်တက်ဖြစ်လို့ မြို့ထဲလာရင် ကျွန်တော့်ဆီကျိန်းသေဆက်သွယ်ခိုင်းနော်။ ဘာဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော်အကုန်ကူညီမှာပါ။"
" ဦးလေးတို့က သူတက်ချင်ရင်တက်ခိုင်းပါတယ်။ သူကိုကပျင်းနေတာ"
" ဖေဖေကလည်း ကျွန်တော်ကဒီမှာပဲအေးအေးဆေးဆေး ဖေဖေတို့နဲ့အတူနေချင်လို့ပါနော်။ဒါပေမဲ့ အခုကိုထိန်ယံလင်းရှိတဲ့ရက်ပိုင်း ကျွန်တော့်ကိုသေချာဗဟုသုတတွေ အခွင့်အလမ်းတွေ ပြောပြပေးတဲ့ ကျွန်တော်စိတ်၀င်စားတဲ့အရာကိုသေချာစဥ်းစားပြီး သင်ယူတော့မယ်စိတ်ကူးထားပါတယ်။"
" အင်း အဲ့ဒါကောင်းတယ် မင်းစိတ်၀င်စားတဲ့အရာရှိရင် ကိုယ့်ကိုပြော။
"ဟုတ်ကဲ့ ကျေးဇူးပါ။"
ဟန်သာညီအဖေကလည်း ၀င်ပြောသည်။
" ငါ့တူတို့ရေ ကျေးဇူးပါကွာ။ဒီကလေးလည်း မင်းပြောမှပဲရတော့တယ်။"
"မဟုတ်တာ တကယ်ကကျွန်တော်ကသာ ဦးလေးတို့ကိုကျေးဇူးတင်ရမှာ။
ဒီအတောအတွင်း ကျွန်တော်တို့ကိုကူညီစောင့်ရှောက်ပေးခဲ့တဲ့အတွက် တကယ်ကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ကိစ္စတစ်ခုခုရှိရင်ကျွန်တော့်ကိုဆက်သွယ်ဖို့လုံးဝမမေ့ပါနဲ့။ "
" ကံဆုံလို့လာဆုံကြတာပဲကွာ ကူညီခွင့်ရတာပဲ ဦးလေးတို့က၀မ်းသာပါတယ်။
မောင်ရင်ရော ကောင်လေးဇိုင်းရောက နေတဲ့တစ်လျှောက်တက်နိုင်တာပြန်ကူညီခဲ့ကြတာပဲဟာ။"
ထိန်ယံလင်းက အားနာဟန်ပြုံးပြီး ဇိုင်းမြတ်မဟာမောင်အားကြည့်သည်။
" ကျွန်တော့်ထက် ဇိုင်းမြတ်မဟာမောင်က ဦးလေးတို့အတွက်ပိုအကူအညီဖြစ်ခဲ့မှာ ကျွန်တော်လုပ်နိုင်တာဘာမှသိပ်မရှိခဲ့တာဆိုတော့လေ။"
" ဘာလို့မရှိရမှာပဲ မောင်ရင့်ရဲ့ ခေတ်မှီအသိပညာဗဟုသုတတွေကို ကျွန်းပေါ်ကလူတွေကိုဝေမျှပေးခဲ့တယ်လေ။ ဟန်သာညီကိုပဲကြည့်အခု သိပ်မပျင်းတော့ဘူး။ ပုလဲနဲ့ပတ်သတ်ပြီး စျေးကွက်အကြောင်းတွေလည်း သေချာရှင်းပြပြောပြခဲ့တာတွေက အကူအညီအများကြီးရပါတယ်။"
" ကျွန်တော်မြို့ထဲပြန်ရောက်ရင် ဦးလေးတို့ဆီကပုလဲတွေပင်တိုင်၀ယ်ယူဖို့ အစီအစဥ်ဆွဲလိုက်မယ်။ "
" ဒီလိုလုပ်လို့ဖြစ်ပါ့မလား။ သပ်သပ်မဲ့ ဦးလေးတို့ကို ကူညီချင်လို့ဆိုရင်အားနာစရာ..."
"အားနာစရာမဖြစ်ပါဘူး။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ပုလဲကလည်း လက်၀တ်ရတနာစျေးကွက်မှာ ထိုးဖောက်လို့ရတယ်။ ကျွန်တော်လည်းအဆင်ပြေသလို ဦးလေးတို့လည်းအဆင်ပြေမယ် တစ်ခြားသူတွေဆီသွားရောင်းသလို စျေးလည်းအနှိမ်မခံရတော့ဘူးပေါ့။"
အစက ဘာမှမပြောသော ဇိုင်းမြတ်မဟာမောင်ကပါ၀င်ထောက်ခံသည်။
" ဦးလေး သူပြောတာလက်ခံလိုက်ပါ။ ဒီကိစ္စတွေက သူ့အတွက်ဘာမှအပန်းမကြီးဘူး။"
" ကဲကွာ နောက်နေ့မှစက်လှေပေါ်ဆက်ပြောကြတာပေါ့ကွာ။
ဒီညတော့ မင်းတို့မပြန်ခင် ဦးလေးတို့ကိုယ်တိုင် လုပ်ထားတဲ့ဆေးဖက်ဝင် အရက်လေးတွေတိုက်မယ်။ မြည်းသွားကြကွာ။"
အရက်အသံကြားတော့ ဟန်သာညီက ခေါင်းထောင်လာသည်။
" တကယ်ကြီးတိုက်မှာလား။ အစ်ကိုတို့တော့ ကံကောင်းတာပဲ ကျွန်တော်ဆို တစ်နှစ်တစ်ခါလောက်ပဲသောက်ရတာ။ အခုကျွန်တော့်ကိုလည်းတိုက်မယ်မလားဟင်။"
" သွားအိပ်တော့ ဒါလူကြီးတွေနဲ့ ဧည့်သည်တွေအတွက်ပဲ။"
ဟန်သာညီမှာ အရက်လေးသောက်ရမလားထင်သော်လည်း နောက်ဆုံးတော့ မောင်းထုတ်ခံလိုက်ရလေသည်။
ထိုကြောင့် အရက်၀ိုင်းလေးကို ဇိုင်းမြတ်မဟာမောင်တို့နှစ်ယောက်နဲ့လူကြီးတွေသာဆက်ကြတော့သည်။
အစပိုင်းသောက်နေသောအရက်များမှာ သာမာန်ဆေးအရက်သာဖြစ်သော်လည်း ထိန်ယံလင်းတို့နှစ်ယောက်အတွက်နောက်ဆုံးပေးလိုက်တော့ အရက်အိုးလေးမှာတော့ ထူးခြားနေခဲ့သည်။
နှစ်ယောက်သားမှာတော့သောက်ပြီး ထူးခြားမှုရှိလာမည်ကိုမသိခဲ့ အကုန်သောက်ပစ်ကြလေတော့သည်။
ည၁၁နာရီခန့်လောက်တွင်တော့ အိပ်ရမည့်နေရာသို့ပြန်လာခဲ့ကြသည်။
အရက်ရှိန်ကြောင့် နှစ်ယောက်သားမှာ အနည်းငယ်ရီဝေကာမူးနေပြီဖြစ်သည်။
အရက်ဝိုင်းတွင် ကျန်နေခဲ့သောလူကြီးများမှာတော့ စကားပြောရင်း ပစ္စည်းပျောက်ရှာနေကြတော့သည်။
" နေစမ်းပါအုံး ငါ့ကာမအားတိုးဆေးအရက်က ဘယ်ရောက်သွားတာလဲ။"
" ခဏက ဟိုကောင်လေးနှစ်ယောက်ကိုပေးလိုက်တဲ့ဟာလားမသိဘူးနော်။"
" ဟာ ဒုက္ခပါပဲ မှားပေးမိကုန်ပြီထင်တယ်။"
" ဘာဖြစ်လဲ လူငယ်တွေပဲဟာ သူတို့ဘာသာဖြေရှင်းကြလိမ့်မယ်။"
" ဖြစ်ပါ့မလား ပြင်းတယ်အဲ့ဟာက။"
" သောက်တောင်ပြီးသွားပြီကို ဘယ်တက်နိုင်မလဲ။လွှတ်ထားလိုက်ပါတော့။"
ထိန်ယံလင်းတစ်ယောက် ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းကနေရခက်မှုတွေဖြေဖျောက်ရန် မီးအိမ်လေးဆွဲယူ၍အနီးနားက ရေပူစမ်းကန်လေးဆီသို့ထွက်ခဲ့တော့သည်။
အရက်ကမူးနေသည့်အပြင် ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းလိုအင်ဆန္ဒတွေပါပွင့်ထွက်နေသည်မို့ တစ်ခုခုလုပ်ဖို့တော့လိုအပ်နေပြီဖြစ်သည်။
ဇိုင်းမြတ်မဟာမောင်ကိုကြည့်တော့ ဘာမှမဖြစ်သလိုအိပ်နေတာကြောင့်
သူ့အသံတွေကြောင့်မနိုးသွားစေရန် အမြန်ထွက်ခဲ့တာဖြစ်သည်။
ရေပူစမ်းကန်ထဲစိမ်လိုက်သည်နှင့် ခန္ဓာကိုယ်ကအပူတွေမှာပို၍တိုးလာပြီး
ကိုယ့်ဘာသာစိတ်ပျက်စွာ စုပ်သတ်လိုက်မိသည်။
ဒီတစ်လအတွင်း မဖြေလျော့ခဲ့ရသည်မှာကြာပြီမို့ ယခုညတွင်အတိုးချပြီး
အရက်ရှိန်နဲ့အတူထကြွလာသည်ဟုသာထင်မိသည်။ကာမအားတိုးဆေးအရက်ကိုသောက်ခဲ့မိမှန်းတော့မသိပေ။သူ့ထက် ဇိုင်းမြတ်မဟာမောင် သောက်တာကအနည်းငယ်ပိုများလောက်မည်။
ထိန်ယံလင်း မျက်စိစုံမှိတ်၍ လက်များကအောက်ကသူ့ညီငယ်အား ချော့မြူပွတ်သပ်ကြည့်သည်။ မလုပ်တာကြာ၍လား ဘာကမှားနေသည်မှန်းမသိပေမဲ့ ဆန္ဒတွေမှာမေလျာ့နည်းသည့်အပြင် ပို၍ပင်တိုးလာသည်။
ထိန်ယံလင်း၏ နှုတ်ခမ်းလေးမှာအနည်းငယ်ပွင့်ဟ၍ ညည်းသံအချို့ကိုထုတ်လွှတ်လိုက်သည်။အသက်ကိုပြင်းပြင်းရှူ၍ လက်၏လှုပ်ရှားမှုတွေမြန်ဆန်လိုက်တုန်း ခြေသံကြားတာကြောင့် လှုပ်ရှားမှုတွေမှာ ကျောက်ရုပ်တစ်ခုလိုရပ်တန့်သွားရတော့သည်။
ခဏအကြာတွင်တော့ သူ၏မီးအိမ်အရောင်လေးကြောင့် ထိုသူကဘယ်သူဆိုတာသိလိုက်ရသည်။ ရီဝေနေသော အကြည့်တွေနဲ့အတူ သူ့လိုပဲလိုအင်ဆန္ဒတွေထကြွနေသည့် ဇိုင်းမြတ်မဟာမောင်ဖြစ်လေသည်။
ဇိုင်းမြတ်မဟာမောင်က ဘာမှမပြောပဲအ၀တ်အစားများကိုချွတ်၍ရေထဲဆင်းလာသည်။
ထိန်ယံလင်းမှာ အရက်မူးနေတာပင် အနည်းငယ်ပြေလျော့သွားပြီး ေမးလိုက်သည်။
" မင်းဘာလာလုပ်တာလဲ...?"
ဇိုင်းမြတ်မဟာမောင်က အက်ရှနေသောအသံဖြင့်ဆိုသည်။
" ရေပူစမ်းလာစိမ်တာလေ..."
" တစ်ခြားတစ်ခုဆီသွားလို့မရဘူးလား...။"
" မသွားနိုင်တော့ဘူး ကျွန်တော်နေရခက်နေတယ်။"
" မင်းကရောက်လာတော့ ငါကဘာဆက်လုပ်ရတော့မှာလဲ အရှုပ်ထုတ်ကောင်ရဲ့"
ထိန်ယံလင်းမှာ စိတ်ထဲကညည်းတွားလိုက်တာဖြစ်သည်။
ဇိုင်းမြတ်မဟာမောင်က အလွန်အကြူးမူးနေတာမျိုးမဟုတ်ပေမဲ့ သာမာန်လိုတော့မဟုတ်ပေ။လက်နှစ်ဖက်ကို ဘောင်ပေါ်တင်ကာ မျက်လုံးများမှိတ်၍ ခေါင်းကိုမော့ပြီး အသက်ပြင်းပြင်းရှူသည်။
ထိုလူငယ်လေး၏လှုပ်ရှားမှုများကို ရှေ့ကထိန်ယံလင်းက အလုံးစုံမြင်နေရသည်။ ကျော့ရှင်းသော နဂါးတစ်ကောင်ကဲ့သို့ ဖြစ်နေကာ ခေါင်းမော့ထားတာကြောင့် ယောက်ျားပီသ ထင်ရှားသော လည်စေ့လေးအားမြင်ပြီး
ထိန်ယံလင်းမှာ တံတွေးမြိုချမိသည်။
သူ့လို gayတစ်ကောင်ရှေ့မှာ ထိုကောင်လေးကဘာတွေလာလုပ်ပြနေတာလဲ။
မညာတမ်း၀င်ခံရလျှင် ထိန်ယံလင်း၏အကြိုက်မှာ ဇိုင်းမြတ်မဟာမောင်လိုtypeမျိုးဖြစ်သည်။ နူးညံ့ချောမောသော ကောင်လေးတွေထက်
ခပ်ဆိုးဆိုး ခပ်မိုက်မိုက်စတိုင်ရှိသည့် ကောင်လေးတွေအား အိပ်ယာပေါ်တွင်တက်ဖိထားရသည်မှာ သူ့အတွက်ပိုကျေနပ် ရင်ခုန်စရာကောင်းလှသည်။
သူစိုက်ကြည့်နေသည့် အရှိန်ပြင်း၍လာတော့မသိ ဇိုင်းကမျက်လံုးဖွင့်၍သူ့အား မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ စူးစိုက်၍ပြန်ကြည့်လာသည်။
ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေသည့်ယောက်ျားနှစ်ယောက် အကြည့်ချင်းဆုံသွားပြီး
တစ်ယောက်ကတော့ ယောက်ျားလေးများနှင့်အတွေ့အကြုံရှိပြီးသား Gay
ကျန်တစ်ယောက်ကတော့ ဘယ်သူနဲ့မှမပတ်သတ်ရသေးတဲ့ လူပျိုStraight လေးဖြစ်လေသည်။
ထိန်ယံလင်းမှာ ဇိုင်းမြတ်မဟာမောင်၏ နတ်ဘုရားတွေထုဆစ်ပေးထားသည့်
ခန္ဓာကိုယ်အားကြည့်ရင်း ဆန္ဒတွေမှာပိုတောက်လောင်လာရသည်။
ထိုကောင်လေးသာ သူ့အောက်မှာရောက်နေလျှင်ဟူသည့်စိတ်ကူးလေးကို အပြည့်အ၀မပုံဖော်ရသေးခင် ဇိုင်းမြတ်မဟာမောင်ကစကားပြောလာသည်။
" ထိန်ယံလင်း ခင်ဗျားရဲ့အခုပုံစံကတစ်မျိုးပဲ။"
ထိန်ယံလင်းမှာ သူ့အတွေးနဲ့သူဖြစ်တာကြောင့် ရုတ်တရက်ရှက်သွားသည်။
" ဟင်...ငါ..!"
" လှတယ်.."
ထိုစကားပြောပြီး ဇိုင်းမြတ်မဟာမောင်ကမျက်လုံးများကိုပြန်မှိတ်လိုက်၍
ခေါင်းကိုလှန်ကာ ဘောင်ပေါ်မှီထားပစ်သည်။
ထိန်ယံလင်းမှာ တစ်ခါမှမကြားဖူးသည့်စကားကိုကြားလိုက်ရတာကြောင့် အံ့သြရသည်။ သူ့လောက်ပြည့်စုံပြီး ယောက်ျားပီသသည့်လူအား
ဘယ်တစ်စုံတစ်ယောက်ကမှလှတယ် မပြောခဲ့ဖူးချေ။
ထိုကောင်လေး ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ မျက်လုံးမကောင်းတော့ဘူးဖြစ်မည်။
တစ်ခုခုလိုလားတောင်တနေပုံရကာ သာမာန်ထက်ပိုထိရှလွယ်နေသည့် ဇိုင်းမြတ်မဟာမောင် အားကြည့်ရင်း ထိန်ယံလင်းစိတ်ဆန္ဒအရ ခန္ဓာကိုယ်ကိုပါလှုပ်ရှား၍ ထိုကောင်လေးနားတိုးကပ်သွားမိသည်။
ဇိုင်းမြတ်မဟာမောင်၏ နားနားကပ်၍ တိုးဖွရီဝေသည့်အသံဖြင့်ပြောလိုက်သည်က
" မင်းအကူအညီလိုလား။ကိုယ်တို့အချင်းချင်းကူညီလို့ရတယ်..."
ထိုစကားကြောင့် ဇိုင်းမြတ်မဟာမောင် မျက်၀န်းများပြန်လည်ဖွင့်လာပြီး
နားမလည်စွာကြည့်သည်။
ခဏအကြာတွင်ပဲ ထိုစကား၏အဓိပ္ပါယ်ကို သူနားလည်လိုက်လေသည်။
ပူနွေးနူးညံ့သော လက်တစ်ဖက်က သူ့ညီလေးအား ပွတ်သပ်ချော့မြူးပေးလာသည်။တစ်ခုခုမှားနေပြီဆိုတာသိသော်လည်း ထိုအထိအတွေ့အားမလွန်ဆန်မိအရမ်းကိုကောင်းလွန်းနေသည်။
သူ့ရှေ့က အရင်လိုလူကြီးလူကောင်းဆန်သည့် ပုံရိပ်ပျောက်ဆုံးနေသော ထိန်ယံလင်းအားကြည့်ကာ တံတွေးမြိုချမိလိုက်သည်။
ဇိုင်းမြတ်မဟာမောင်၏ အထက်အောက်လှုပ်ရှားသွားသော လည်စေ့လေးကိုကြည့်ပြီး ထိန်ယံလင်းပြုံးလိုက်မိသည်။
" မင်းပဲခံစားမနေနဲ့ ကိုယ်ကိုရော ပြန်မကူညီတော့ဘူးလား။"
ဇိုင်းမြတ်မဟာမောင်ကခဏစဥ်းစားဟန်ပြုပြီနောက် သူ့လက်များကလှုပ်ရှား၍ ထိန်ယံလင်းညီလေးအား ပြန်လည်ပွတ်သပ်ပေးလာသည်။
ကြီးမားနွေးထွေး ကြမ်းရှသော လက်များက သူ့ညီငယ်ကို လာကိုင်တာကြောင့်
ထိန်ယံလင်းမှာ ခံစားချက်တွေကောင်းသွားရသည်။
နှစ်ယောက်လုံးအတွက် ထိုခံစားမှုတွေကအသစ်အဆန်းပင်ဖြစ်လို့နေသည်။
ဇိုင်းမြတ်မဟာမောင် ကိုယ်တိုင်ကလည်း ထိုခံစားမှုတွေအောက်ကရုန်းမထွက်မိပေ။ ထိုကိစ္စများအား ဘယ်တုန်းကမှတစ်ခြားတစ်ယောက်နဲ့ပူးပေါင်းကာမလှုပ်ဆောင်ခဲ့ဖူး။
ဇိုင်းမြတ်မဟာမောင်၏ကြီးမားသော ညီငယ်ကြီးမှာ ပို၍ပင် ကြီးမားတောင့်တင်းပူနွေးလာပြီး ထိန်ယံလင်း၏လက်များကလည်း အရှိန်များကိုမြင့်တင်ပေးလိုက်သည်။
နှစ်ယောက်သား ဆန္ဒတွေပိုပြင်းပြလာသည်နဲ့အမျှ လှုပ်ဆောင်မှုများကပိုမိုမြန်ဆန်လာကြသည်။ပြင်းရှသည့် အသက်ရှူသံတွေနဲ့အတူ အချိန်တစ်ခုကြာပြီးသည့်နောက်တွင်တော့
ကျေနပ်ခြင်း အနှစ်သာရများကို နှစ်ယောက်လံုးပြိုင်တူလွှတ်ထုတ်လိုက်ကြတော့သည်။
မီးအိမ်မှထွက်ပေါ်နေသော ဝါကျင်ကျင်အရောင် မှိန်ဖျော့ဖျော့လေးက နှစ်ယောက်လုံးကိုမထင်မရှား အလင်းပေးလျက်ရှိသည်။ဆန္ဒတစ်ခုပြီးမြောက်၍
နှစ်ယောက်လုံးပါးစပ်များကို ဖွင့်ဟကာ အသက်ရှူနေကြပုံမှာ ကုန်းပေါ်ရောက်နေသည် ငါးတွေလိုပင်။
အသိတရားအလုံးစုံပြန်၀င်လာမည့်အချိန်တွင်တော့ နေရခက်ကြမှာ
ကျိန်းသေပင်ဖြစ်သည်။
လောလောဆယ်တော့ နှစ်ယောက်သား ရီဝေနေသောအကြည့်တွေဖြင့်အချင်းချင်းကြည့်နေမိကြသည်။
Chit Khoon Cho Thar or JuliiaJune
(3.12.2023)
ဒီလိုအခန်းတွေရေးရတာ အသည်းယားလိုက်တာနော်။ရေးရင်လည်း အသေကြာတာ။
ဒါနဲ့roleတွေလျှောက်ခွဲမနေကြနဲ့အုံး အချိန်တန်သိရမှာပေါ့။
ခွန်းတစ်ခါမှရှင်တို့ကိုမplayဖူးပါဘူးရယ် စိတ်အေးအေးထား။
Zaw,
You Are My Happiness (Part 6)
မနက္ျဖန္တြင္ ျပန္ရေတာ့မွာေၾကာင့္ ထိန္ယံလင္းစိတ္ထဲ၌ ဤေရပူကြၽန္းေလးအား ခြဲခြာရမည္ကိုအနည္းငယ္ႏွေျမာတသျဖစ္ေနမိသည္။
ထိုကြၽန္းေလးေပၚတြင္ ေနရာထိုင္ခင္းေလးကအဆင္ေျပၿပီး ေလာဘ၊ေမာဟ၊ေဒါသေတြျပည့္ေနသည့္လူမ်ားမရွိ။
လူတိုင္းနီးပါးသေဘာေကာင္းေဖာ္ေ႐ြၾကၿပီး စိတ္ထားေတြအလြန္တရာမွေကာင္းၾကသည္။ သူ႔အေနနဲ႔ ဒီကအစားအေသာက္ေတြကိုလည္း စားႏိုင္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ၁လနီးပါးအခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာ ထိုေရပူကြၽန္းေလးအားသူတကယ္တြယ္တာမိသည္။
ညက်လွ်င္သူတို႔ႏွစ္ေယာက္မျပန္ခင္ႏႈတ္ဆက္ပြဲလုပ္ေပးမွာျဖစ္တာေၾကာင့္ ညေနခင္းထဲကအစားအေသာက္မ်ားျပင္ဆင္ၾကေလသည္။
ညဘက္တြင္မီးပုံေလးဖို၍ ငါးမ်ား ပုစြန္မ်ားကင္ကာ စားေသာက္ၾကသည္။
လူႀကီးတစ္ေယာက္ထံတြင္ မယ္ဒလင္ေလးရွိတာေၾကာင့္ ထိုလူႀကီးကမယ္ဒလင္တီးခတ္သည္။
ထိန္ယံလင္းအတြက္ေတာ့ အသစ္အဆန္းပင္။ သူ႔အေနနဲ႔ မယ္ဒလင္တီးခတ္သံကိုအရင္ကတစ္ခါမွမၾကားခဲ့ဖူးေပ။
သံဇဥ္ေလးမွာ ၿငိမ့္ေညာင္းသာယာသည္။သူ႔မိန္းမျဖစ္ဟန္တူေသာအမ်ိဳးသမီးႀကီးက စကသည္ႏွင့္ တစ္ျခားအမ်ိဳးသမီး၃ ၄ေယာက္ကလည္း၀င္ကေတာ့သည္။
စၾက ေပ်ာ္ၾက ေျပာၾကရင္း သံဇဥ္ေတြရယ္သံေတြမွာပ်ံ႕လြင့္ေနေတာ့သည္။
ထိန္ယံလင္း၏အၿပဳံးေတြကလည္း အစစ္အမွန္နဲ႔ေတာက္ပလ်က္ရွိသည္။
အရင္က Party ပြဲေတြမွာလို ဘယ္သူ႔ကိုမွဟန္ေဆာင္ၿပဳံးျပေနစရာမလိုပဲ
ယခုတြင္ေတာ့ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲကို ရယ္ေမာမိတာျဖစ္သည္။
ဇိုင္းျမတ္မဟာေမာင္ကလည္း ပုံမွန္နဲ႔မတူစြာ ရယ္ေမာတက္ႂကြေနသည္။
သူ၏ပါးခ်ိဳင့္နဲ႔ သြားတန္းျဖဴေလးေတြမွာေပၚလြင္ေနၿပီး ပုခုံးမ်ားလႈပ္သည္အထိ ရယ္ၿပဳံးေနတာျဖစ္သည္။
လူငယ္တစ္ေယာက္ဆိုေပမဲ့ လူႀကီးေတြနဲ႔လည္းပနံသင့္လွေလသည္။
ထိန္ယံလင္း၏ အၾကည့္ေတြမွာလည္း ထိုပါးခ်ိဳင့္နဲ႔ေကာင္ေလးဆီသို႔ မၾကာခဏဆိုသလိုေရာက္ရွိသြားတက္ေသးသည္။
ထိန္ယံလင္းက ဟန္သာညီအားေက်ာင္းဆက္တက္လွ်င္သူဆီလာဖို႔ ထပ္ေျပာျပန္သည္။
" ဟန္သာညီ ေက်ာင္းဆက္တက္ျဖစ္လို႔ ၿမိဳ႕ထဲလာရင္ ကြၽန္ေတာ့္ဆီက်ိန္းေသဆက္သြယ္ခိုင္းေနာ္။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ကြၽန္ေတာ္အကုန္ကူညီမွာပါ။"
" ဦးေလးတို႔က သူတက္ခ်င္ရင္တက္ခိုင္းပါတယ္။ သူကိုကပ်င္းေနတာ"
" ေဖေဖကလည္း ကြၽန္ေတာ္ကဒီမွာပဲေအးေအးေဆးေဆး ေဖေဖတို႔နဲ႔အတူေနခ်င္လို႔ပါေနာ္။ဒါေပမဲ့ အခုကိုထိန္ယံလင္းရွိတဲ့ရက္ပိုင္း ကြၽန္ေတာ့္ကိုေသခ်ာဗဟုသုတေတြ အခြင့္အလမ္းေတြ ေျပာျပေပးတဲ့ ကြၽန္ေတာ္စိတ္၀င္စားတဲ့အရာကိုေသခ်ာစဥ္းစားၿပီး သင္ယူေတာ့မယ္စိတ္ကူးထားပါတယ္။"
" အင္း အဲ့ဒါေကာင္းတယ္ မင္းစိတ္၀င္စားတဲ့အရာရွိရင္ ကိုယ့္ကိုေျပာ။
"ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးပါ။"
ဟန္သာညီအေဖကလည္း ၀င္ေျပာသည္။
" ငါ့တူတို႔ေရ ေက်းဇူးပါကြာ။ဒီကေလးလည္း မင္းေျပာမွပဲရေတာ့တယ္။"
"မဟုတ္တာ တကယ္ကကြၽန္ေတာ္ကသာ ဦးေလးတို႔ကိုေက်းဇူးတင္ရမွာ။
ဒီအေတာအတြင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုကူညီေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့တဲ့အတြက္ တကယ္ကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကိစၥတစ္ခုခုရွိရင္ကြၽန္ေတာ့္ကိုဆက္သြယ္ဖို႔လုံးဝမေမ့ပါနဲ႔။ "
" ကံဆုံလို႔လာဆုံၾကတာပဲကြာ ကူညီခြင့္ရတာပဲ ဦးေလးတို႔က၀မ္းသာပါတယ္။
ေမာင္ရင္ေရာ ေကာင္ေလးဇိုင္းေရာက ေနတဲ့တစ္ေလွ်ာက္တက္ႏိုင္တာျပန္ကူညီခဲ့ၾကတာပဲဟာ။"
ထိန္ယံလင္းက အားနာဟန္ၿပဳံးၿပီး ဇိုင္းျမတ္မဟာေမာင္အားၾကည့္သည္။
" ကြၽန္ေတာ့္ထက္ ဇိုင္းျမတ္မဟာေမာင္က ဦးေလးတို႔အတြက္ပိုအကူအညီျဖစ္ခဲ့မွာ ကြၽန္ေတာ္လုပ္ႏိုင္တာဘာမွသိပ္မရွိခဲ့တာဆိုေတာ့ေလ။"
" ဘာလို႔မရွိရမွာပဲ ေမာင္ရင့္ရဲ႕ ေခတ္မွီအသိပညာဗဟုသုတေတြကို ကြၽန္းေပၚကလူေတြကိုေဝမွ်ေပးခဲ့တယ္ေလ။ ဟန္သာညီကိုပဲၾကည့္အခု သိပ္မပ်င္းေတာ့ဘူး။ ပုလဲနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ေစ်းကြက္အေၾကာင္းေတြလည္း ေသခ်ာရွင္းျပေျပာျပခဲ့တာေတြက အကူအညီအမ်ားႀကီးရပါတယ္။"
" ကြၽန္ေတာ္ၿမိဳ႕ထဲျပန္ေရာက္ရင္ ဦးေလးတို႔ဆီကပုလဲေတြပင္တိုင္၀ယ္ယူဖို႔ အစီအစဥ္ဆြဲလိုက္မယ္။ "
" ဒီလိုလုပ္လို႔ျဖစ္ပါ့မလား။ သပ္သပ္မဲ့ ဦးေလးတို႔ကို ကူညီခ်င္လို႔ဆိုရင္အားနာစရာ..."
"အားနာစရာမျဖစ္ပါဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပုလဲကလည္း လက္၀တ္ရတနာေစ်းကြက္မွာ ထိုးေဖာက္လို႔ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္းအဆင္ေျပသလို ဦးေလးတို႔လည္းအဆင္ေျပမယ္ တစ္ျခားသူေတြဆီသြားေရာင္းသလို ေစ်းလည္းအႏွိမ္မခံရေတာ့ဘူးေပါ့။"
အစက ဘာမွမေျပာေသာ ဇိုင္းျမတ္မဟာေမာင္ကပါ၀င္ေထာက္ခံသည္။
" ဦးေလး သူေျပာတာလက္ခံလိုက္ပါ။ ဒီကိစၥေတြက သူ႔အတြက္ဘာမွအပန္းမႀကီးဘူး။"
" ကဲကြာ ေနာက္ေန႔မွစက္ေလွေပၚဆက္ေျပာၾကတာေပါ့ကြာ။
ဒီညေတာ့ မင္းတို႔မျပန္ခင္ ဦးေလးတို႔ကိုယ္တိုင္ လုပ္ထားတဲ့ေဆးဖက္ဝင္ အရက္ေလးေတြတိုက္မယ္။ ျမည္းသြားၾကကြာ။"
အရက္အသံၾကားေတာ့ ဟန္သာညီက ေခါင္းေထာင္လာသည္။
" တကယ္ႀကီးတိုက္မွာလား။ အစ္ကိုတို႔ေတာ့ ကံေကာင္းတာပဲ ကြၽန္ေတာ္ဆို တစ္ႏွစ္တစ္ခါေလာက္ပဲေသာက္ရတာ။ အခုကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္းတိုက္မယ္မလားဟင္။"
" သြားအိပ္ေတာ့ ဒါလူႀကီးေတြနဲ႔ ဧည့္သည္ေတြအတြက္ပဲ။"
ဟန္သာညီမွာ အရက္ေလးေသာက္ရမလားထင္ေသာ္လည္း ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေမာင္းထုတ္ခံလိုက္ရေလသည္။
ထိုေၾကာင့္ အရက္၀ိုင္းေလးကို ဇိုင္းျမတ္မဟာေမာင္တို႔ႏွစ္ေယာက္နဲ႔လူႀကီးေတြသာဆက္ၾကေတာ့သည္။
အစပိုင္းေသာက္ေနေသာအရက္မ်ားမွာ သာမာန္ေဆးအရက္သာျဖစ္ေသာ္လည္း ထိန္ယံလင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ေနာက္ဆုံးေပးလိုက္ေတာ့ အရက္အိုးေလးမွာေတာ့ ထူးျခားေနခဲ့သည္။
ႏွစ္ေယာက္သားမွာေတာ့ေသာက္ၿပီး ထူးျခားမႈရွိလာမည္ကိုမသိခဲ့ အကုန္ေသာက္ပစ္ၾကေလေတာ့သည္။
ည၁၁နာရီခန္႔ေလာက္တြင္ေတာ့ အိပ္ရမည့္ေနရာသို႔ျပန္လာခဲ့ၾကသည္။
အရက္ရွိန္ေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္သားမွာ အနည္းငယ္ရီေဝကာမူးေနၿပီျဖစ္သည္။
အရက္ဝိုင္းတြင္ က်န္ေနခဲ့ေသာလူႀကီးမ်ားမွာေတာ့ စကားေျပာရင္း ပစၥည္းေပ်ာက္ရွာေနၾကေတာ့သည္။
" ေနစမ္းပါအုံး ငါ့ကာမအားတိုးေဆးအရက္က ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ။"
" ခဏက ဟိုေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ကိုေပးလိုက္တဲ့ဟာလားမသိဘူးေနာ္။"
" ဟာ ဒုကၡပါပဲ မွားေပးမိကုန္ၿပီထင္တယ္။"
" ဘာျဖစ္လဲ လူငယ္ေတြပဲဟာ သူတို႔ဘာသာေျဖရွင္းၾကလိမ့္မယ္။"
" ျဖစ္ပါ့မလား ျပင္းတယ္အဲ့ဟာက။"
" ေသာက္ေတာင္ၿပီးသြားၿပီကို ဘယ္တက္ႏိုင္မလဲ။လႊတ္ထားလိုက္ပါေတာ့။"
ထိန္ယံလင္းတစ္ေယာက္ ခႏၶာကိုယ္အတြင္းကေနရခက္မႈေတြေျဖေဖ်ာက္ရန္ မီးအိမ္ေလးဆြဲယူ၍အနီးနားက ေရပူစမ္းကန္ေလးဆီသို႔ထြက္ခဲ့ေတာ့သည္။
အရက္ကမူးေနသည့္အျပင္ ခႏၶာကိုယ္အတြင္းလိုအင္ဆႏၵေတြပါပြင့္ထြက္ေနသည္မို႔ တစ္ခုခုလုပ္ဖို႔ေတာ့လိုအပ္ေနၿပီျဖစ္သည္။
ဇိုင္းျမတ္မဟာေမာင္ကိုၾကည့္ေတာ့ ဘာမွမျဖစ္သလိုအိပ္ေနတာေၾကာင့္
သူ႔အသံေတြေၾကာင့္မႏိုးသြားေစရန္ အျမန္ထြက္ခဲ့တာျဖစ္သည္။
ေရပူစမ္းကန္ထဲစိမ္လိုက္သည္ႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္ကအပူေတြမွာပို၍တိုးလာၿပီး
ကိုယ့္ဘာသာစိတ္ပ်က္စြာ စုပ္သတ္လိုက္မိသည္။
ဒီတစ္လအတြင္း မေျဖေလ်ာ့ခဲ့ရသည္မွာၾကာၿပီမို႔ ယခုညတြင္အတိုးခ်ၿပီး
အရက္ရွိန္နဲ႔အတူထႂကြလာသည္ဟုသာထင္မိသည္။ကာမအားတိုးေဆးအရက္ကိုေသာက္ခဲ့မိမွန္းေတာ့မသိေပ။သူ႔ထက္ ဇိုင္းျမတ္မဟာေမာင္ ေသာက္တာကအနည္းငယ္ပိုမ်ားေလာက္မည္။
ထိန္ယံလင္း မ်က္စိစုံမွိတ္၍ လက္မ်ားကေအာက္ကသူ႔ညီငယ္အား ေခ်ာ့ျမဴပြတ္သပ္ၾကည့္သည္။ မလုပ္တာၾကာ၍လား ဘာကမွားေနသည္မွန္းမသိေပမဲ့ ဆႏၵေတြမွာမေလ်ာ့နည္းသည့္အျပင္ ပို၍ပင္တိုးလာသည္။
ထိန္ယံလင္း၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးမွာအနည္းငယ္ပြင့္ဟ၍ ညည္းသံအခ်ိဳ႕ကိုထုတ္လႊတ္လိုက္သည္။အသက္ကိုျပင္းျပင္းရႉ၍ လက္၏လႈပ္ရွားမႈေတြျမန္ဆန္လိုက္တုန္း ေျခသံၾကားတာေၾကာင့္ လႈပ္ရွားမႈေတြမွာ ေက်ာက္႐ုပ္တစ္ခုလိုရပ္တန္႔သြားရေတာ့သည္။
ခဏအၾကာတြင္ေတာ့ သူ၏မီးအိမ္အေရာင္ေလးေၾကာင့္ ထိုသူကဘယ္သူဆိုတာသိလိုက္ရသည္။ ရီေဝေနေသာ အၾကည့္ေတြနဲ႔အတူ သူ႔လိုပဲလိုအင္ဆႏၵေတြထႂကြေနသည့္ ဇိုင္းျမတ္မဟာေမာင္ျဖစ္ေလသည္။
ဇိုင္းျမတ္မဟာေမာင္က ဘာမွမေျပာပဲအ၀တ္အစားမ်ားကိုခြၽတ္၍ေရထဲဆင္းလာသည္။
ထိန္ယံလင္းမွာ အရက္မူးေနတာပင္ အနည္းငယ္ေျပေလ်ာ့သြားၿပီး ေမးလိုက္သည္။
" မင္းဘာလာလုပ္တာလဲ...?"
ဇိုင္းျမတ္မဟာေမာင္က အက္ရွေနေသာအသံျဖင့္ဆိုသည္။
" ေရပူစမ္းလာစိမ္တာေလ..."
" တစ္ျခားတစ္ခုဆီသြားလို႔မရဘူးလား...။"
" မသြားႏိုင္ေတာ့ဘူး ကြၽန္ေတာ္ေနရခက္ေနတယ္။"
" မင္းကေရာက္လာေတာ့ ငါကဘာဆက္လုပ္ရေတာ့မွာလဲ အရႈပ္ထုတ္ေကာင္ရဲ႕"
ထိန္ယံလင္းမွာ စိတ္ထဲကညည္းတြားလိုက္တာျဖစ္သည္။
ဇိုင္းျမတ္မဟာေမာင္က အလြန္အၾကဴးမူးေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ေပမဲ့ သာမာန္လိုေတာ့မဟုတ္ေပ။လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေဘာင္ေပၚတင္ကာ မ်က္လုံးမ်ားမွိတ္၍ ေခါင္းကိုေမာ့ၿပီး အသက္ျပင္းျပင္းရႉသည္။
ထိုလူငယ္ေလး၏လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ေရွ႕ကထိန္ယံလင္းက အလုံးစုံျမင္ေနရသည္။ ေက်ာ့ရွင္းေသာ နဂါးတစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနကာ ေခါင္းေမာ့ထားတာေၾကာင့္ ေယာက္်ားပီသ ထင္ရွားေသာ လည္ေစ့ေလးအားျမင္ၿပီး
ထိန္ယံလင္းမွာ တံေတြးၿမိဳခ်မိသည္။
သူ႔လို gayတစ္ေကာင္ေရွ႕မွာ ထိုေကာင္ေလးကဘာေတြလာလုပ္ျပေနတာလဲ။
မညာတမ္း၀င္ခံရလွ်င္ ထိန္ယံလင္း၏အႀကိဳက္မွာ ဇိုင္းျမတ္မဟာေမာင္လိုtypeမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ႏူးညံ့ေခ်ာေမာေသာ ေကာင္ေလးေတြထက္
ခပ္ဆိုးဆိုး ခပ္မိုက္မိုက္စတိုင္ရွိသည့္ ေကာင္ေလးေတြအား အိပ္ယာေပၚတြင္တက္ဖိထားရသည္မွာ သူ႔အတြက္ပိုေက်နပ္ ရင္ခုန္စရာေကာင္းလွသည္။
သူစိုက္ၾကည့္ေနသည့္ အရွိန္ျပင္း၍လာေတာ့မသိ ဇိုင္းကမ်က္လံုးဖြင့္၍သူ႔အား မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ စူးစိုက္၍ျပန္ၾကည့္လာသည္။
ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနသည့္ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ အၾကည့္ခ်င္းဆုံသြားၿပီး
တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေယာက္်ားေလးမ်ားႏွင့္အေတြ႕အႀကဳံရွိၿပီးသား Gay
က်န္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ဘယ္သူနဲ႔မွမပတ္သတ္ရေသးတဲ့ လူပ်ိဳStraight ေလးျဖစ္ေလသည္။
ထိန္ယံလင္းမွာ ဇိုင္းျမတ္မဟာေမာင္၏ နတ္ဘုရားေတြထုဆစ္ေပးထားသည့္
ခႏၶာကိုယ္အားၾကည့္ရင္း ဆႏၵေတြမွာပိုေတာက္ေလာင္လာရသည္။
ထိုေကာင္ေလးသာ သူ႔ေအာက္မွာေရာက္ေနလွ်င္ဟူသည့္စိတ္ကူးေလးကို အျပည့္အ၀မပုံေဖာ္ရေသးခင္ ဇိုင္းျမတ္မဟာေမာင္ကစကားေျပာလာသည္။
" ထိန္ယံလင္း ခင္ဗ်ားရဲ႕အခုပုံစံကတစ္မ်ိဳးပဲ။"
ထိန္ယံလင္းမွာ သူ႔အေတြးနဲ႔သူျဖစ္တာေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ရွက္သြားသည္။
" ဟင္...ငါ..!"
" လွတယ္.."
ထိုစကားေျပာၿပီး ဇိုင္းျမတ္မဟာေမာင္ကမ်က္လုံးမ်ားကိုျပန္မွိတ္လိုက္၍
ေခါင္းကိုလွန္ကာ ေဘာင္ေပၚမွီထားပစ္သည္။
ထိန္ယံလင္းမွာ တစ္ခါမွမၾကားဖူးသည့္စကားကိုၾကားလိုက္ရတာေၾကာင့္ အံ့ၾသရသည္။ သူ႔ေလာက္ျပည့္စုံၿပီး ေယာက္်ားပီသသည့္လူအား
ဘယ္တစ္စုံတစ္ေယာက္ကမွလွတယ္ မေျပာခဲ့ဖူးေခ်။
ထိုေကာင္ေလး ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႔ မ်က္လုံးမေကာင္းေတာ့ဘူးျဖစ္မည္။
တစ္ခုခုလိုလားေတာင္တေနပုံရကာ သာမာန္ထက္ပိုထိရွလြယ္ေနသည့္ ဇိုင္းျမတ္မဟာေမာင္ အားၾကည့္ရင္း ထိန္ယံလင္းစိတ္ဆႏၵအရ ခႏၶာကိုယ္ကိုပါလႈပ္ရွား၍ ထိုေကာင္ေလးနားတိုးကပ္သြားမိသည္။
ဇိုင္းျမတ္မဟာေမာင္၏ နားနားကပ္၍ တိုးဖြရီေဝသည့္အသံျဖင့္ေျပာလိုက္သည္က
" မင္းအကူအညီလိုလား။ကိုယ္တို႔အခ်င္းခ်င္းကူညီလို႔ရတယ္..."
ထိုစကားေၾကာင့္ ဇိုင္းျမတ္မဟာေမာင္ မ်က္၀န္းမ်ားျပန္လည္ဖြင့္လာၿပီး
နားမလည္စြာၾကည့္သည္။
ခဏအၾကာတြင္ပဲ ထိုစကား၏အဓိပၸါယ္ကို သူနားလည္လိုက္ေလသည္။
ပူေႏြးႏူးညံ့ေသာ လက္တစ္ဖက္က သူ႔ညီေလးအား ပြတ္သပ္ေခ်ာ့ျမဴးေပးလာသည္။တစ္ခုခုမွားေနၿပီဆိုတာသိေသာ္လည္း ထိုအထိအေတြ႕အားမလြန္ဆန္မိအရမ္းကိုေကာင္းလြန္းေနသည္။
သူ႔ေရွ႕က အရင္လိုလူႀကီးလူေကာင္းဆန္သည့္ ပုံရိပ္ေပ်ာက္ဆုံးေနေသာ ထိန္ယံလင္းအားၾကည့္ကာ တံေတြးၿမိဳခ်မိလိုက္သည္။
ဇိုင္းျမတ္မဟာေမာင္၏ အထက္ေအာက္လႈပ္ရွားသြားေသာ လည္ေစ့ေလးကိုၾကည့္ၿပီး ထိန္ယံလင္းၿပဳံးလိုက္မိသည္။
" မင္းပဲခံစားမေနနဲ႔ ကိုယ္ကိုေရာ ျပန္မကူညီေတာ့ဘူးလား။"
ဇိုင္းျမတ္မဟာေမာင္ကခဏစဥ္းစားဟန္ျပဳၿပီေနာက္ သူ႔လက္မ်ားကလႈပ္ရွား၍ ထိန္ယံလင္းညီေလးအား ျပန္လည္ပြတ္သပ္ေပးလာသည္။
ႀကီးမားေႏြးေထြး ၾကမ္းရွေသာ လက္မ်ားက သူ႔ညီငယ္ကို လာကိုင္တာေၾကာင့္
ထိန္ယံလင္းမွာ ခံစားခ်က္ေတြေကာင္းသြားရသည္။
ႏွစ္ေယာက္လုံးအတြက္ ထိုခံစားမႈေတြကအသစ္အဆန္းပင္ျဖစ္လို႔ေနသည္။
ဇိုင္းျမတ္မဟာေမာင္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ထိုခံစားမႈေတြေအာက္က႐ုန္းမထြက္မိေပ။ ထိုကိစၥမ်ားအား ဘယ္တုန္းကမွတစ္ျခားတစ္ေယာက္နဲ႔ပူးေပါင္းကာမလႈပ္ေဆာင္ခဲ့ဖူး။
ဇိုင္းျမတ္မဟာေမာင္၏ႀကီးမားေသာ ညီငယ္ႀကီးမွာ ပို၍ပင္ ႀကီးမားေတာင့္တင္းပူေႏြးလာၿပီး ထိန္ယံလင္း၏လက္မ်ားကလည္း အရွိန္မ်ားကိုျမင့္တင္ေပးလိုက္သည္။
ႏွစ္ေယာက္သား ဆႏၵေတြပိုျပင္းျပလာသည္နဲ႔အမွ် လႈပ္ေဆာင္မႈမ်ားကပိုမိုျမန္ဆန္လာၾကသည္။ျပင္းရွသည့္ အသက္ရႉသံေတြနဲ႔အတူ အခ်ိန္တစ္ခုၾကာၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ေတာ့
ေက်နပ္ျခင္း အႏွစ္သာရမ်ားကို ႏွစ္ေယာက္လံုးၿပိဳင္တူလႊတ္ထုတ္လိုက္ၾကေတာ့သည္။
မီးအိမ္မွထြက္ေပၚေနေသာ ဝါက်င္က်င္အေရာင္ မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးက ႏွစ္ေယာက္လုံးကိုမထင္မရွား အလင္းေပးလ်က္ရွိသည္။ဆႏၵတစ္ခုၿပီးေျမာက္၍
ႏွစ္ေယာက္လုံးပါးစပ္မ်ားကို ဖြင့္ဟကာ အသက္ရႉေနၾကပုံမွာ ကုန္းေပၚေရာက္ေနသည္ ငါးေတြလိုပင္။
အသိတရားအလုံးစုံျပန္၀င္လာမည့္အခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေနရခက္ၾကမွာ
က်ိန္းေသပင္ျဖစ္သည္။
ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ရီေဝေနေသာအၾကည့္ေတြျဖင့္အခ်င္းခ်င္းၾကည့္ေနမိၾကသည္။
Chit Khoon Cho Thar or JuliiaJune
(3.12.2023)
ဒီလိုအခန္းေတြေရးရတာ အသည္းယားလိုက္တာေနာ္။ေရးရင္လည္း အေသၾကာတာ။
ဒါနဲ႔roleေတြေလွ်ာက္ခြဲမေနၾကနဲ႔အုံး အခ်ိန္တန္သိရမွာေပါ့။
ခြန္းတစ္ခါမွရွင္တို႔ကိုမplayဖူးပါဘူးရယ္ စိတ္ေအးေအးထား။