"bulut"
gerçekten bulut gelmişti?hemde demirin evine? karşımda duruyordu kahvemsi gözler sanki iyi olup olmadığımı bakar gibi üzerimde gezindi.
hala gecelikleydim.
ben buluta şaşkınlık ile bakarken bulut bi anda bana sarıldı.
ufak şaşkıığın ardından bende kollarımı ona sardım.
bulut'u özlemiştim.
fakat şuan tek düşündüğüm o burayı nasıl buldu?ve ya demir gelirse?
o yüzden hemen kollarından ayrılıp konuştum.
"bulut sen ne arıyorsun burda?demir gelir şimdi."
"seni merak ettim"
"bulut iyiyim ben demir gelir şimdi birşey olsun istemiyorum"
"birşey olmaz efra özledim seni"
diyip elini yüzüme koydu.
yüzümdeki elini çekip konuştum
"bulut gelir gerçekten çok kötü şeyler olur lütfen sana birşey olsun istemiyorum."
"bir bok yapamaz o it"
"bulut sen Kendi ağzınla demedin mi? eğer yer altına tanıtırsa onun olursun diye?"
"dedim evet ama umrumda değil"
"nasıl umrumda değil bulut sana birşey olsun istemiyorum"
"efra bana hiç bir şey yapamaz diyorum.
sizi izliyorum ben sana birşey yaptığını görmedim gereğinden fazla yakındınız.
ama evde birşey yapmadı dimi sana"
gerçekten bizi mi izliyordu?elimi tutuğunu beni öptüğünü ona güldüğümu herşeyi görmüş muydu?
ama belkiki sadece dışardayken bizi izlemiş ya eve kemara koysaydı..
dün demirle yaşananlar aklıma geldikçe dudağımı ısırdım
yanaklarıma bir ateş gelmesiyle derin bir nefes alıp konuştum.
"bulut lütfen yapma bak demir ya seni görürse? lütfen peşimizde dolanma ben iyiyim bana hiç bir şey yapmadı aksine biraz daha iyi bana karşı
beni düşünme yaptığın her şey için çok teşekkür ederim ama artık çok geç..
benim artık kurtuluşum yok ben battım bu bataklığa senide bu bataklığa düşüremem anla beni"
"herşey bu kadar kolay mı senin için efra?boyun mu eğiyorsun ona?kuklacılık oynamak hoşuna mı gitti yoksa?"
söylediği şeylerle sinirlendim
bulutta birşeyler vardı çok sinirliydi bana karşı
anlamadığım birşeyler vardı.
o evine gittiğim sığındığım bulut yoktu karşımda."
"sacmalama bulut"
"Bu haâl ne o zaman?bana sığınan demirden nefret eden kurtulmak isteyen o efra nerde? şu haline bak?
neden gittin?neden o sahneden benimle birlikte değilde demirle indin?biliyorum seni birşeylere tehditler etti ama o gün kendi elinle sonunu getirdin sen eğer yine bana sığınsaydın?ben seni yine kurtara bilirdim."
"bulut sadece akışına bıraktım.
ben o sahneden demirle indiğim gün kabullendim yoruldum çünkü yoruldum anlamıyorsun denedim olmuyor işte ve o sahneden seninle inseydim ben ailem ölü olmuş olacaktı?"
ses tonumu biraz daha yükselterek bitirdim konuşmamı.
bulut sabırsızca ve sinirli ses tonuyla karışmda gerilmiş bedeniyle tekrar konuştu
"aptalsın efra.demir böyle birşey yapamazdı seni kaybedeceğini bilir o
sırf onunla gel diye oyun oynamış sana ve sende buna kanamışsın"
bulutun dediği şeyler doğru olabilir miydi? gerçekten demir bana oyun mu oynamıştı böyle birşey yapamaz mıydı?ama demir o gözünü kırpmadan öldüren kişi o?
gerçekten ailemi öldürmez miydi.
buluta öylece bakıyordum cevap vermedim konuşulacak birşey kalmamıştı ne diyebilirim artık çok geç.
bulut yanıma yaklaştı ne yaptığını anlamayarak ona baktım bileğimden tutup bi anda dışarı çıkardı beni
"bulut ne yapıyorsun sen"hava çok soğuktu karnım daha fazla ağrımaya başladı
"gidiyoruz efra herşeyi öğrendin işte
artık demirin yanında kalman için sebep yok eğer hala demirin ailene zarar vereceğini düşünüyorsan aileni de yanıma alırım size bir ev tutarım"
"ne diyorsun bulut ya ne evi ne ailesinden bahsediyorsun sen.
demir beni yer altına tanıtı yer altına.
Böyle birşey yaparsan bu sefer ailem değil sen öleceksin."
"hiç bir şey umrumda değil sende beni düşünme bana hiç birşey olmaz
demir bana birşey yapamaz."
"bulut bırakır mısın "bulut gözlerimin içine bakıp bıraktı fark etmeden bileğimi fazla sıktı Yalın ayak toprağa bastıkça karnım ağrıyordu.
"diyelim demir sana birşey yapamadı?peki yer altı o mafyalar?
senin böyle birşey yapmana göz yumarlar mı"
"sen bunları düşünme isterse yer altı yer yüzüne çıksın sen gel benimle"
"bulut istemiyorum"
"neden efra neden?"
"bilmiyorum ama artık birşey olsun istemiyorum"
"sana söz veriyorum çiçeğim birşey olmayacak"
bulut onunla gelmemi istiyordu
bulutun bu hali gözlerimin dolmasına sebeple oldu istemsice kendimi suçlu hissediyorum bulut gözlerimin dolduğunu fark edince eliyle kafamı tutup göğsüne yasladı elini belime dolayıp sıkıca sarıldı benim ellerim boşluktaydı.
"bulut"
"söyle çiçeğim"
"git"
dediğim şeyle bedenimdem ayrılıp yüzüme baktı.
"gerçekten bunu mu istiyorsun?gitmemi?"
gözlerimden bir damla yaş süzüldü.
kafamı eğdim.
bulutla gitmememin sebepi gerçekten demir değildi.
artık yorulmuştum sürekli olay sürekli aksiyon artık halim kalmadı
bulut her ne kadar bana birşey olmaz diye ısrar etsede ben bu işleri buraz da olsa biliyorum.
ben 3 sendedir o berbat yerde çalışıyorum birşeyler biliyorum
ve demire bulaştım bulaşalı yaşadığım şeyler de birşeyler öğreti.
bulutta çok iyi biliyor eğer bunu yaparsak yer altında işler karışacaktı
belki bulutun hükmü kalmayacaktı herkes ona karşı duracaktı kurallara haykırı birşey yaptığı için böylece demire daha fazla güç vermiş olacak ama farkında değil şuan beni düşünüyor biliyor ama böyle olmaması gerek farklı şekilde olsun isterdim keşke bulutla farklı şekillerde tanışa bilseydik çok üzgünüm..
buluta son kez kollarımı sımsıkı sardım.
oda bana sardı kollarını saçlarımı kokladı.
kısık sesle konuştum
"teşekür ederim çok teşekkür ederim"
ağlamaklı çıkan sessimle tam bulutan aykırılıp yüzüne buse konduracekken
demirin sesi doldu kullaklarıma
"Ne oluyor lan burda!"
bulutan biraz uzaklaşıp korkuyla demire baktım. hala dünki elbisesiyleydi o kadar sinirli bakıyordu ki içimi korku kapladı çok kötü şeyler olacak..
yanımıza yaklaştı
Bulut'un yakasına yapıştı
"lan ben sana demedim mi benim olana göz dikmeyeceksin senin o gözlerini oyarım lan ibne!"
"demir lü-tfen yapma"
demiri durdurmaya çalışıyordum göz yaşlarım hızlıca akmaya başladı bulut öylece duruyordu sırıtarak.
"olum seni babanın yanına gömerim lan!"
"yıllardır yapmadığını şimdi bir kız için mı yapacaksın"
bulut benden 'bir kız' diye bahsetti?
bulutun neyi vardı böyle..
kendini öldürtürecek.
"gerekirse yaparım pezevenk!"
"demiir lütfen diyo-rum"
demiri kollarından tutmuş yanıma çekmeye çalışıyordum
"olum sıkıysa öldür"
"BULUT ÖLDÜRÜRÜM SENI"
Demirin siniri kat kat artıyordu
evin duvarına yasladı onu
gerilmiş bedenini bı türlu ayıramıyordum buluttan
"DEMIR LÜTFEN GIDECEKTI ZATEN LÜTFEN BIRAK GITSIN"
"KES SESINI EFRA IÇERI GIR!!"
demirin kalın ses tonuyla bağırışı
kulaklarımı kanatacak türdendi
daha fazla ağlamaya başladım lütfen Allah'ım buluta birşey olmasın..
"Bana bak bulut! oğlum seni bir daha efra'nın çevresinde görmeyeceğim Allah yarattı demem seni tek kurşunla öldürürüm"
demir sinirine hakim olamıyordu.. bulutun yakasını bırakıp yüzüne yumruklarını savurdu
yere düştüm sert bir şekilde ama dönüp bakmadı bile buluta vurmakla meşguldü ağlayarak ayağa kalktım
"yapma lütfen yapma YAPMA!lütfen benim için Allah aşkına..
yeter bırak gitsin"
bulut karşılık vermiyordu..
demir bulutu yere yatırdı yüzü ağzı kana bulanmıştı bulutu bu halde görünce demirin koluna yapıştım
"yeter..yeter yapma artık
dur dur artık DURSANA"
"Sikerim seni bulut"
"YETER ARTIK DEMIR!! LÜTFEN YA LÜTFEN GÖR ARTIK BENI BIRAK DIYORUM SANAA"
demirin kolunu bırakıp bulutu vuran elini tutmaya çalıştım
eli kan içindeydi avcuma bulutun kanı bulaştı..bu görüntü midemi bulandırdı
demirin gözü dönmüştü beni görmüyordu bakmıyordu kendinden geçmişti..
"Demir yeter.."ağlayarak konuştum
"ne AĞLIYORSUN LAN!BU IT IÇIN MI HA?"
"demir bırak artık öldüreceksin lüt-fen.."
bulut yarı baygın halde demirin altında yüzü kanlar içinde duruyordu..
"Efra içeri gir!!"
demir bulutun yakasına tekrar yapıştı
bulutun yanına yaklaştım
elimle kanını silmeye çalıştım
"EFRA!!DOKUNMA LAN"
demir bi anda bulutun yakasını bırakıp yanıma gelip hızlıca kolumdan tutup ayağa kaldırdı beni gözleri deliye dönmüştü..
"Demir ölece-k..öldürüyorsun onu"
hıçkıraraklarım sesli sesli çıkıyordu
nefes alamıyordum..
kalbim açıyord-u bulut..
"ağlama çiçeğim o ikizine birşey yapamaz"
biraz kısa bir bölüm oldu umarım seversiniz ilerki bölümlerde karakterimiz efra bilmediği çok şey öğrenecek ve Bir çok şey olacak
iyi okumalar(""