သူရခန့္ဗိုလ္သည္ ၿခံထဲဆင္းၿပီး
တယုတယစိုက္ပ်ိဳးထားသည့္
ႏွင္းဆီပန္းအပင္ေတြကို ၾကည့္ေနမိသည္။
ႏွင္းဆီးအပင္ကေန ႏွင္းဆီပန္းေတြ
လွပေအာင္ပြင့္ဖို႔ေျမၾသဇာထည့္ရတယ္ ေရေလာင္းရတယ္အပြင့္ ပြင့္တဲ့ေဆးျဖန္းေပးရတယ္။
ႏွင္းဆီးပန္းေတြလွပေအာင္ပြင့္လွေစဖို႔
စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ပ်ိဳးခဲ့ရေသးတာဘဲ
ကိုယ္ေမြးထုတ္ထားတဲ့ သားကို စိတ္မရွည္ျဖစ္ေနမိၿပီလားဟု ကိုယ့္ဘာသာစဥ္းစားမိလိုက္သည္။
သူရခန့်ဗိုလ်သည် သားအ႐ြယ္ေလာက္တုန္းက ေဖေဖ့အေပၚရိုင္းျပမိခဲ့တာပြန်တွေးမိတော့
သားက ကိုယ့္လိုရိုင္းျပတဲ့ကေလးမဟုတ္ဘူးလို႔ေတြးမိျပန္သည္။
သားကိုအျပစ္မတင္မိပါ ကိုယ္အသုံးမက်လိဳ႕
သားကလိမ္ေျပာလာတာ ဘယ္သူမွမသိေအာင္အျပင္ခိုးထြက္တာ အသုံးမက်တာ
ကိုယ္တိုင္ဆိုေတာ့ မိဘအေနျဖင့္
သားအတြက္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိရသည္။
သားကို ဒီကေရွ႕ေလွ်ာက္ ဘာျဖစ္ခ်င္လဲ
ဘာလုပ္ခ်င္လဲေသခ်ာေမးၿပီး ေဘးကေနထိမ္းေက်ာင္းမွျဖစ္မယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္ထားလိုက္သည္။
"ဗိုလ္"
"ဟုတ္"
"စိတ္ညစ္မေနနဲ႕ကြာ သားက"
"ကြၽန္ေတာ္နားလည္တယ္ သားကိုအျပစ္မတင္ဘူး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာအျပစ္တင္ေနတာပါ"
"စိတ္မေကာင္းမျဖစ္နဲ႕ေနာ္ သားက
လိမၼာတဲ့ကေလးတစ္ေယာက္ပါ"
"မိဘကိုမေျပာရဲဘဲ အျပင္ခိုးထြက္တာ
မေျပာရဲေအာင္လုပ္မိတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ကသာအျပစ္ရွိတာပါ"
"အိမ္ထဲဝင္ရေအာင္ စိတ္ညစ္စရာေတြမေတြးေတာ့နဲ႕ သားကို ဘယ္လိုထိမ္းေက်ာင္းမလည္းသာ ေတြး"
"ကမၻာဗိုလ္အိပ္ေနၿပီလား ဦးထြဋ္"
"အိပ္ေနၿပီ ဗိုလ္ အျပက္ထြက္သြားတာၾကာေနလို႔
လိုက္ရွာေနတာ ၿခံထဲဆင္းၾကည့္မွေတြ႕လို႔ေလ
အိပ္ထဲဝင္ရေအာင္"
"သားအတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိလို႔
ကြၽန္ေတာ့္အမွားေတြေတြးရင္း
ဒီနားေနမိတာ"
"မိဘနဲ႕သားသမီးဆိုတာ ဒီလိုပါပဲ"
အခန္းထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ သားကအိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီ
ကိုယ္လည္းအိပ္ခ်င္ေနၿပီမလို႔ သားရဲ႕ေဘး
ဝင္လွဲကာ အိပ္လိုက္သည္။
"!ေၾကာက္တယ္ ေၾကာက္တယ္"
ကိုယ့္ကိုတင္းေနေအာင္ဖက္ထားသည့္သားက
တကိုယ္လုံး ေခြၽးေစေတြျပန္ကာ
ေၾကာက္လန့္တၾကားေအာ္ဟစ္ေနတာေၾကာင့္
အိပ္ေနရာမွနိုးကာ သားကိုလႈပ္ႏွိုးလိုက္သည္။
"ကမၻာဗိုလ္ ပါပါးရွိတယ္ေနာ္"
"!ေခါင္းပ်က္သရဲမလိုက္လာၿပီ ေၾကာက္တယ္
မလာနဲ႕ သြား"
"ဗိုလ္ သားကလန့္ေနတာ"
" ဦး သားကိုႏွိုးလို႔မရဘူး"
ဦးကပါနိုးလာၿပီး သားကိုလႈပ္ႏွိုးေပမယ့္
သားကမ်က္လုံးမဖြင့္ဘဲ ေအာ္ၿမဲအတိုင္း
ေအာ္ေနသည္။
"!အား....ေခါင္းပ်က္သရဲမႀကီး"
ကမၻာဗိုလ္သည္ အိမ္မွာရွိေနၿပီထင္ေနတာ
အိမ္ျပန္တဲ့လမ္းကို
ဘယ္လိုျပန္ေရာက္ေနတယ္မသိ
ေခါင္းပ်က္သရဲမက လက္ျပကာ သူ႕အနားလာဖို႔ေခၚေနသည္။
ပတ္ဝန္းက်င္ကိုမၾကည့္ရဲေတာ့ဘဲ
ကမၻာဗိုလ္သည္ ေျခဦးတည့္ကာသာေျပးေနမိသည္။
ေျပးေနရင္းေနာက္ကိုမလုံတာမလို႔
လွည့္ၾကည့္မိရာ ေခါင္းပ်က္သရဲမကေနာက္ကေနလိုက္လာတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ကိုကိုလိုက္ပို႔တာဆိုတဲ့အသိကခ်က္ျခင္းဝင္လာေပမယ့္ အနားမွာဘယ္သူမွမရွိ
ကူရာမဲ့ ကယ္ရာမဲ့ ေၾကာက္လန့္တၾကားေအာ္၍သာေျပးေနမိသည္။
ေျပးေနရင္း ပါပါးရဲ႕ေခၚသံနဲ႕အတူ daddyရဲ႕ေခၚသံကို႐ုတ္တရက္ၾကားမိၿပီး
အားကိုတႀကီးလိုက္ရွာမိသည္။
"သား ကမၻာဗိုလ္ ပါပါးရွိတယ္ေနာ္
အိမ္မက္ဆိုးမက္ေနတာလား"
"!အီး....ဟီး...ဟီး...ပါပါး"
အိပ္ရာကေနနိုးလာလာခ်င္း အိမ္မက္ဆိုတဲ့အသိက ကမၻာဗိုလ္အတြက္ စိတ္တည္ၿငိမ္ရသြားမိသည္။အိမ္မက္ကတကယ္လိုႀကီးထင္မိတာေၾကာင့္ ပါပါးရင္ခြင္ထဲကေနမထြက္ဘဲ
ငိုေနမိသည္။
"ဘာေတြအိမ္မက္မက္ေနတာလဲ သားရာ
ေခြၽးေတြ႐ႊဲနစ္ေနတာဘဲ daddy
သားအတြက္အဝတ္အစားလဲဖို႔သြားယူေပးမယ္"
"ကမၻာဗိုလ္ ပါပါးကိုေျပာ
သရဲကားၾကည့္ထားတာလား"
"အမႊာႏွစ္ေယာက္အိမ္ကေနျပန္ေတာ့ေလ
အိမ္ကို သားတစ္ေယာက္တည္းမျပန္ရဲလို႔
ကိုကိုလိုက္ပို႔တာ ပါပါး"
"ကိုကို ဘယ္ကကိုကိုလဲ"
"သားကိုလိုက္ပို႔တဲ့ကိုကိုေလ ဆိုင္ကယ္အႀကီးႀကီးေမာင္းတဲ့ကိုကို"
"ဟုတ္လား သားေျပာတဲ့ကိုကိုက
သားနဲ႕ရင္းႏွီးေနၿပီလား"
"မရင္းႏွီးပါဘူးပါပါး ကိုကိုက
သားကိုသေဘာမက်ဘဴး"
အိမ္ကအဖိုးတန္သားကို သေဘာမက်ဘဴးဆိုသည့္ သားေျပာျပတဲ့ကိုကိုဆိုတဲ့ေကာင္ေလးကို
သူရခန့္ဗိုလ္ စိတ္ဝင္စားမိသြားသည္။
"ကိုကိုက သားတို႔လမ္းမွာ ေခါင္းပ်က္သရဲမရွိတယ္ေျပာတာ ပါပါး"
"ဘုရားေရ ပါပါးတစ္ခါမွမၾကားမိပါဘူး
ဒါနဲ႕ အိမ္ထဲဝင္တုန္းက ဖတ္ ဖတ္မလုပ္ခဲ့ဘူးလား"
ဟိုေကာင္ေလးက သားကိုေနာက္လိုက္ပုံရသည္
ကေလးရဲ႕စိတ္ထဲ သက္သာလိုသက္သာျငား
သူရခန့္ဗိုလ္ငယ္စဥ္ကတည္းက
ညမိုးခ်ဳပ္လို႔ အိမ္ျပန္ခဲ့ရင္
ဖတ္ ဖတ္လုပ္ၿပီးမွဝင္ခဲ့တာကိုသတိရကာ
ေျပာလိုက္သည္။သားႏွစ္ေယာက္စလုံးကိုလည္း
သင္ေပးထားသည္ေလ။
"ေမ့သြားလို႔ပါပါး .....ဟီ ဟီ"
"ညဆို ဘုရားရွိခိုးၿပီးမွအိပ္သင့္တာ
ေနာက္ရက္ေတြ ဘုရားရွိခိုးရမယ္ေနာ္"
"ပါပါးတို႔နဲ႕အိပ္မွာေနာ္ ေၾကာက္လို႔"
"သရဲဆိုတာ ကံႏွိမ့္တဲ့လူမွျမင္ရတာ
ေနာက္ရက္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ဆြမ္းခ်ိဳင္းပို႔ၿပီး
ကုသိုလ္ယူခိုင္းဦးမွပါ"
"ဗိုလ္ သားကိုအက်ီလဲခိုင္း အေအးပတ္မယ္"
daddyက အက်ီယူလာေပးၿပီး
ပါပါးကိုလဲခိုင္းသည္။ပါပါးက
ကိုယ္ဝတ္ထားသည့္အက်ီကိုခြၽတ္ကာ
daddyယူလာေပးသည့္ အက်ီကိုဝတ္ေပးသည္။
"ပါပါးမအိပ္ဘဲ သားအိပ္ေပ်ာ္တဲ့ထိေစာင့္ေပးမယ္ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္အိပ္လိုက္
ဘာမွေၾကာက္စရာမလိုဘူး"
"ဟုတ္ ပါပါး"
သားရဲ႕ဆံပင္အရွည္ႀကီးကို လက္နဲ႕စုကိုင္ေပးထားလိုက္ၿပီး သက္ေသာင့္သက္သာအိပ္ေစလိုက္သည္။သားကို ေျခာက္လႊတ္လိုက္သည့္ေကာင္ေလးကိုသာ ရိုက္ခ်င္ေနမိသည္။
သားက စိတ္စြဲတတ္တာ မသိလို႔ေနာက္လိုက္ပုံရေသာ ေကာင္ေလးေၾကာင့္ သားကအိမ္မက္ဆိုးမက္ေနၿပီေလ။
အေဖႏွစ္ေယာက္ဖက္ထားေပးမႈ႕ေၾကာင့္
သားကျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီခ်ိန္မွာ
ဦးထြဋ္က ကိုယ့္ကို အိပ္ဖို႔ေျပာလာသည္။
သားေျပာေျပာေနသည့္ေကာင္ေလးက
သူရခန့္ဗိုလ္အိပ္မေပ်ာ္ခင္အထိ အေတြးထဲဝင္ေရာက္ေနသည္။
သားကိုေရွ႕ေလွ်ာက္ပိုၿပီးဂ႐ုစိုက္ေပးရမည္လို႔ေတြးထားကာ မၾကာမွီအိပ္စက္ျခင္းသို႔
ဦးတည္လိုက္၏။
*******
"ညေနခင္းရဲ႕ေလေျပထဲမွာ
မင္းဆံႏြယ္ေတြအေတာင္ပံျဖန့္တဲ့အခါ
ပန္းပြင့္ေလးေတြရွက္ေသြးျဖာ
ေက်းဌက္....က်စ္"
ဘာရယ္မဟုတ္ ပါးစပ္ထဲရွိရာ
သီခ်င္းညည္းေနရင္း မ်က္လုံးထဲေပၚလာသည့္ ဆံျဖဴေကာင္ေလး....
ဘာကိစၥ ထိုေကာင္ေလး ေပၚလာရတယ္မသိ
အာ႐ုံေနာက္လာသည္။အာ႐ုံေနာက္ျခင္းရဲ႕ေနာက္ဆက္တြဲ ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္လာတာမလို႔ ဝယ္လာသည့္ေဆးလိပ္ဘူးထဲကေန
တစ္လိပ္ယူလိုက္သည္။
"ဒီေဆးလိပ္ေတြမေသာက္ပါနဲ႕လို႔
မာန္သမိုင္းရယ္"
ႏႈတ္ခမ္းမွာေတ့ၿပီး မီးညွိေတာ့မည့္ေဆးလိပ္ကို
ေဒၚေလးကဆြဲယူ၍ ဆူရင္း ေျမႀကီးေပၚပစ္ခ်လိဳက္သည္။
"ဟာ ေဒၚေလးရာ ႏွေျမာစရာႀကီး"
"မင္းအေဖတုန္းကလည္း ငါတားခဲ့တယ္
ေဆးလိပ္မေသာက္ဖို႔ ေကာင္းက်ိဳးမေပးတဲ့ေဆးလိပ္ကို ဘာလို႔ခုံမင္ေနၾကတယ္မသိ"
"ေဒၚေလးကလည္း ေဆးလိပ္ပါဆို
ေဆးဘက္ဝင္လို႔ေဆးလိပ္ေပါ့ဗ်
ေသလိပ္မွမဟုတ္တာ ေဆးလိပ္ ေဆးလိပ္"
"နင့္အေဖ အဆုတ္ကင္ဆာနဲ႕ေသတာ
ေဆးလိပ္ေၾကာင့္ဟဲ့"
"ကိုကိုေရ ကိုကို သားလာတယ္"
အေဒၚအပ်ိဳႀကီး၏ ဆူေနမႈ႕ကိုခံေနရစဥ္
အိမ္ေရွ႕က ကိုကိုဟုေခၚသံေၾကာင့္
တူဝရီးႏွစ္ေယာက္ တိတ္သြားရသည္။
"ဟဲ့ ငါဆိုင္သြားေတာ့မယ္ ဘယ္သူလာတာလဲ
မသိဘူး ထြက္ေခၚလိုက္"
ေဒၚေလးက ေစ်းခ်ိဳမွာ အထည္ဆိုင္ဖြင့္ထားတာ
တစ္ပတ္လုံးအိမ္မွာမရွိဘူး
ဥပုဒ္ေန႕တစ္ရက္သာ အိမ္မွာရွိသည္။
ဆိုင္ကိုသြားဖို႔ ထမင္းခ်ိဳင့္ထည့္ထားသည့္
ျခင္းရယ္ ေဘးလြယ္အိတ္ရယ္ယူၿပီး
ဆိုင္ကယ္နဲ႕သြားဖို႔ အိမ္ထဲကေနထြက္သြားသည္။
အသံၾကားတာနဲ႕ဘယ္သူဆိုတာသိေနေတာ့
ထြက္မေခၚခ်င္ဘူး ......ဘာလာရႈပ္ျပန္တာလဲဟု
စိတ္ရႈပ္မိရသည္။
"ကိုကို သားလာတယ္လို႔ေျပာေနတာမၾကားဘူးလားဟင္"
ကိုကိုနဲ႕ေတြ႕ခ်င္လို႔ ေရအိုးနဲ႕မိုင္လိုအိမ္လာလည္တုန္း အမႊာႏွစ္ေယာက္အိမ္ကိုလိုက္လည္ခ်င္တယ္လို႔ ပါပါးဆီခြင့္ေတာင္းခဲ့တယ္။
ပါပါးက အမႊာႏွစ္ေယာက္အိမ္ကေနတဆင့္
ေလွ်ာက္မသြားဖို႔ေျပာၿပီးခြင့္ျပဳခဲ့သည္။
အမႊာႏွစ္ေယာက္ကိုသူ႕အိမ္ကေနေစာင့္ဖို႔မွာၿပီးမွ ကိုကို႔အိမ္ကိုထြက္ခဲ့သည္။
ကိုကို႔အိမ္ေရွ႕ကေန ကိုကို႔ကိုေစာင့္ေနေပမယ့္
ကိုကိုထြက္မလာဘဲ အန္တီႀကီးတစ္ေယာက္
ဆိုင္ကယ္စီးထြက္လာၿပီး အိမ္ထဲဝင္ဖို႔ေျပာကာ
အျပင္ထြက္သြားသည္။
ကိုကို႔အိမ္ထဲဝင္ၿပီး ကိုကို႔ကိုရွာၾကည္ရာ
ေဆးလိပ္ထိုင္ေသာက္ေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
"ကိုကိုလို႔"
"!မင္းက အားယားေနတာဘဲေနာ္
ဘာကိစၥျဖစ္ျပန္ၿပီလဲ"
"အိမ္ထဲေနရတာပ်င္းလို႔ ကိုကို"
"အဲဒါ ငါနဲ႕ဆိုင္လား"
"ကိုကိုက သားကိုမခင္သလိုပဲေနာ္"
"ငါက ကေလးေတြနဲ႕အေပါင္းအသင္း
မလုပ္တတ္ဘူး......ဘာကိစၥေရာက္လာျပန္တာလဲ"
"ကိုကို ေထာင္တာစီးခ်င္လို႔"
"!အဟြတ္...အဟြတ္"
"ဖြ...ဖြ...ကိုကိုသီးသြားၿပီ"
ဆံျဖဴေကာင္ေျပာစကားမွာ ေဆးလိပ္ေငြ႕ကို
ရွိုက္ေနတာနဲ႕ကြက္တိက်သြားတာဆိုေတာ့ လမ္းေၾကာင္းမွားကာ သီးသြားမိသည္။
ကမၻာဗိုလ္သည္ ေခ်ာင္းဆိုးသြားသည့္ကိုကို႔ကို
သက္သာေစရန္ ကိုကို႔ေက်ာကိုလက္နဲ႕ပုတ္ေပးလိုက္သည္။
"ဖယ္စမ္း အဲ့လက္"
"ေရေသာက္မလား ကိုကို"
"မလိုဘူး ခုဏ ဘာစီးခ်င္တာ"
"ကိုကိုေထာင္တာ"
"စကားကိုရွင္းေအာင္ေျပာ"
"ကိုကိုဆိုင္ကယ္ဘီးေထာင္တာ ေနာက္ကေနလိုက္စီးခ်င္လို႔ ဟိုေန႕ကလိုေလ"
"အားအားယားယား ဆိုင္ကယ္ဆီကအလကား
မရဘူး"
"ပါပါးဆီကမုန့္ဖိုးေတာင္းလာပါတယ္ ကိုကိုရ
ဆီထည့္ေပးမယ္ေလ"
ဆံျဖဴေကာင္ေလးရဲ႕မိဘေတြကခ်မ္းသာမွန္းေတာ့ရိပ္မိပါတယ္။အရာရာကိုေပါ့ေပါ့ေလးေတြးတတ္တာကို မိဘေတြမရိပ္မိဘူးလားမသိ။
ျဖစ္ခ်င္တာဘဲၾကည့္တတ္ပုံရသည့္
ထိုေကာင္ေလးက ပတ္ဝန္းက်င္ကိုထိေတြ႕ဘူးသူဟုတ္ရဲ႕လားသံသယဝင္မိသည္။
အႏၱရာယ္ဆိုတာကိုေရာသိပါရဲ႕လား....
ဆံျဖဴေကာင္ေလးမ်က္ႏွာအနီးကပ္ၾကည့္ဘူးတာ ဒါနဲ႕ဆိုႏွစ္ခါေျမာက္....
အၿမဲၿပဳံးေနတတ္သလို ၿပဳံးလိုက္တိုင္း
ပါးျပင္ထက္မွာခြက္ဝင္သြားသည့္
ပါးခ်ိဳင့္ေလးက ထိုေကာင္ေလးရဲ႕ခ်စ္စရာေကာင္းမႈ႕ကို ပုံေဖာ္ေပးလွ်က္ရွိသည္။
ေယာက္က်ားျခင္း ခုလိုေငးၾကည့္ရမယ္လို႔
မာန္သမိုင္း ဘဝမွာတစ္ခါမွမေတြးဘူးပါ။
ေတာ္ေတာ့္ကိုခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ေကာင္ေလးက ေယာက်ာ္းျခင္းေငးယူရေလာက္ေအာင္
ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းေန၏။
"ကိုကို သားမ်က္ႏွာ တစ္ခုခုေပေနလို႔လားဟင္"
"ဒီဆံပင္ေတြကေဆးဆိုးထားတာမဟုတ္ဘူး
ဦးရည္မွာအနက္ေရာင္မရွိဘူး"
ကိုယ့္ကိုစကားမေျပာဘဲေငးၾကည့္ေနသည့္
ကိုကိုသည္ ကမၻာဗိုလ့္ရဲ႕ ဆံႏြယ္ေတြကို
လက္နဲ႕ထိေတြ႕လာၿပီးေမးေလသည္။
"သားကို ပါပါးေမြးကတည္းက
ဆံပင္အျဖဴေလးနဲ႕လို႔ေျပာတယ္ ကိုကို"
"ပါပါး ဟုတ္လား"
"ဟုတ္ကိုကို"
"အေမကို ပါပါးလို႔ေခၚတာလား"
"မဟုတ္ဘူးကိုကို ပါပါးက ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ပါ"
ဆံျဖဴေကာင္ေလးက လူတင္မဟုတ္ သူ႕ရဲ႕ျဖစ္တည္မႈ႕ကပါ စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းသည္။ဘယ္တုန္းကမွ
သူမ်ားအေၾကာင္းဆိုစိတ္မဝင္စားသည့္ ကိုယ္က
ဆံျဖဴေကာင္ေလးရဲ႕အေၾကာင္းကိုေတာ့
သိခ်င္ေနမိသည္။
"မင္းကို ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကေမြးထားတာလား"
"ဟုတ္ကိုကို သားကိုပါပါးကေမြးထားတာ"
"အင္း မင္းက စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းသားပဲ"
"ဟုတ္ ကိုကို"
"ဒီဆံပင္အျဖဴေရာင္ႀကီးနဲ႕ေနရတာ အဆင္ေျပလား သူမ်ားေတြမစဘူးလား"
ကိုကိုက ကမၻာဗိုလ္ရဲ႕ ဆံပင္ေတြကိုကိုင္ၾကည့္ၿပီး
စိတ္ဝင္စားေနပုံရသည္။ကိုကိုမွမဟုတ္ပါဘူး
ကမၻာဗိုလ့္ကိုေတြ႕တဲ့လူတိုင္း
ဒီဆံပင္အေရာင္ကိုပဲေျပာေနၾကတာေလ။
ကိုယ့္မိသားစုဝင္ေတြကသာ ဘာမွမေျပာတာ။
"အဖိုးႀကီးေပါက္စလို႔ အစိုးရေက်ာင္းမွာတုန္းက
စခံရတယ္ကိုကို သားကေက်ာင္းမတတ္ခ်င္ေတာ့ဘူးဆိုလို႔ ပါပါးက ကိုယ္ပိုင္အထက္တန္းေက်ာင္းေျပာင္းေပးတာ
အဲ့ေက်ာင္းမွာစမယ့္သူမရွိဘူး"
ဆံပင္အေရာင္နဲ႕ပတ္သက္ရင္ ဘယ္ေလာက္ထိအေျပာခံခဲ့ရတယ္မသိ အၿမဲၿပဳံးေနၾကမ်က္ႏွာေလးက ညွိုးငယ္လွ်က္ရွိေနသည္။
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနျပန္ေတာ့ မေနသာ
စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲလိုက္ရသည္။
"အခုေက်ာင္းမတတ္ဘူးလား ေက်ာင္းဖြင္တုန္းမလား"
"သားကဆယ္တန္ေအာင္ၿပီးၿပီကိုကို
တကၠသိုလ္ဆက္မတတ္တာ"
"ဘာလို႔လဲ"
"ေနရာသစ္ လူအသစ္ေတြကိုေရွာင္တဲ့သေဘာပါ
သားကိုအထူးဆန္းလုပ္ၿပီးေျပာေနၾကမွာ"
"ေျပာပါေစေပါ့ကြ ဘယ္ႏွစ္ရက္ေျပာနိုင္မွာလဲ"
"ပါပါးက သားသေဘာတဲ့ကိုကို တကၠသိုလ္မတတ္ခ်င္ရင္ သားကိုအိမ္မွာဘဲေနတဲ့"
ဆံပင္အျဖဴေရာင္နဲပတ္သက္ၿပီး ငယ္စဥ္ကတည္းက စိတ္ဒါဏ္ရာရေနပုံရသည့္ေကာင္ေလးက ဆယ္တန္းေအာင္ရင္ တကၠသိုလ္တတ္ရဖို႔ႀကိဳးစားၾကသည့္ လူငယ္ေတြနဲ႕မတူဘူးဆိုတာမာန္သမိုင္းသိလိုက္သည္။
စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲမွ ပိုဆိုးသြားပုံရသည္
ေကာင္ေလးမ်က္ဝန္းမွာ အရည္လဲ့လာတာေၾကာင့္ မာန္သမိုင္း ဘာဆက္ေျပာရမယ္မသိျဖစ္မိရသည္။
"ထ ဆိုင္ကယ္စီးခ်င္တာမလား"
"ဟုတ္ကိုကို"
လုပ္ခ်င္တာလုပ္ေနရရင္ေပ်ာ္ေလာက္သည့္
ေကာင္ေလးက ကိုယ္ေခၚတဲ့ေနာက္
ခ်က္ျခင္းပင္ ထလိုက္လာသည္။
*****
ကိုကိုကဆိုင္ကယ္ကို က်ဳံးလမ္းအတိုင္းေမာင္းေပးသည္။
လမ္းမထပ္မွာ တရိပ္ရိပ္ေျပးေနသည့္
ဆိုင္ကယ္ေပၚမွာ ကိုကို႔ခါးကိုဖက္ထားရင္း
ကမၻာဗိုလ္ ေပ်ာ္ေနမိသည္။
ဆိုင္ကယ္စီးကြၽမ္းသည့္ ကိုကိုက
လမ္းသြားလမ္းလာလူေတြ ေရွာင္ၿပီးေမာင္းရင္း
လူသိပ္မရွိေတာ့သည့္ ေနရာေရာက္မွ
ဆိုင္ကယ္ေရွ႕ဘီးေထာင္ေပးသည္။
ႏွလုံးခုန္သံျမန္ေအာင္ သည္းထိတ္ရင္ဖို
ျဖစ္မိေပမယ့္ ကိုကို႔ေနာက္ကို ယုံၾကည္စိတ္ခ်စြာ
လိုက္ခဲ့သည္။ဆိုင္ကယ္ဘီးေထာင္လိုက္တာနဲ႕
ကိုကို႔ေက်ာျပင္အက်ယ္ႀကီးကို
မ်က္ႏွာအပ္ထားၿပီး ကိုကို႔ခါးကို
အသားကုန္ဖက္ထားမိသည္။
ကိုကိုနဲ႕အတူ ဆိုင္ကယ္စီးရတာ
ကမၻာဗိုလ္ အရမ္းသေဘာက်ေနၿပီ။
ကမၻာဗိုလ္ဆိုင္ကယ္စီးခ်င္တိုင္း ကိုကိုကအလိုလိုက္ေပးရင္း ေကာင္းမွာဟု
ေတြးမိသည္။မျဖစ္နိုင္ေပမယ့္ေပါ့
မာန္သမိုင္းသည္ ေပ်ာ္႐ႊင္ေနပုံရေနသည့္ေကာင္ေလးကို စိတ္တိုင္းက် ဆိုင္ကယ္ေရွ႕ဘီးေထာင္
ေမာင္းေပးလိုက္ၿပီးမွ က်ဳံးရဲ႕လမ္းတစ္ဖက္မွာရွိသည့္ အေအးဆိုင္ေရွ႕ ဆိုင္ကယ္ရပ္လိုက္သည္။
"အေအးဘာေသာက္မလဲ ေကာင္ေလး"
"ေထာပတ္သီးေဖ်ာ္ရည္"
လက္တြန္းလွည္းအေအးဆိုင္ေရွ႕ ကိုကိုကဆိုင္ကယ္ရပ္ၿပီ ဘာေသာက္ခ်င္လဲ ေမးလာသည္။
လက္တြန္းလွည္းေပၚမွာတင္ထားသည့္
အသီးမ်ိဳးစုံကိုၾကည့္ရင္း ေထာပတ္သီးေတြျမင္ေတာ့ ေထာပတ္သီးေဖ်ာ္ရည္ေသာက္ခ်င္မိသြားသည္။ကိုကိုက သံပရာရည္တစ္ခြက္မွာသည္။
တြန္းလွည္းေဘးမွာထားထားသည့္ စားပြဲခုံေလးရယ္ ထိုင္ခုံရယ္ေတြ႕တာေၾကာင့္
ကိုကိုနဲ႕မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ထိုင္လိုက္သည္။
မွာထားေတြေရာက္မလာေသးခင္
ကိုကိုက ေဆးလိပ္ဘူးထုတ္ၿပီး ေဆးလိပ္ေသာက္ေနသည္။
ကိုကိုေဆးလိပ္ေသာက္ေနပုံကို ကမၻာဗိုလ္
ေငးၾကည့္ေနမိသည္။
"ေသာက္ၾကည့္မလား"
"ေဆးလိပ္ေသာက္တာ ပါပါးမႀကိဳက္ဘူး
ကိုကို "
"ေရာ့ ေသာက္ၾကည့္"
ဆံျဖဴေကာင္ေလးရဲ႕မိဘေတြက
ေကာင္ေလးကို ပုံစံခြက္ထဲမွာ ထားပုံရသည္။
သားတစ္ေယာက္ကို သမီးမိန္းကေလးတစ္ေယာက္လိုသေဘာထားေနတာလို႔ မာန္သမိုင္းျမင္မိသည္။ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္က
ေယာက်ာ္းဆန္ရမည္မလား။
ဆံျဖဴေကာင္ေလးက ခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေကာင္ေလးပုံစံမဟုတ္ေပမယ့္ အားနည္းသူတစ္ေယာက္လို႔ေျပာရမည္။
"ဟင့္အင္းကိုကို ပါပါးသိမွာ
ဟိုေန႕က သားမ်က္ႏွာကိုနမ္းၾကည့္တာ
ပါပါးကသိတယ္"
လက္ႏွစ္ဖက္လုံးအသုံးျပဳကာ တရမ္းရမ္းလုပ္ျပၿပီး ျငင္းဆန္လာတဲ့ဆံျဖဴေကာင္ေလးေၾကာင့္
မ်က္ေမွာင္ကုတ္မိသည္။
"မင္းစီးခ်င္လို႔ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းပို႔ၿပီးၿပီ
ငါေသာက္ခိုင္းတာ ေသာက္ၾကည့္
အနံ႕မနံေစရဘူး "
"ပါပါးကသိမွာ ကိုကို"
"က်စ္..... ရတယ္ေလ ေနာက္တစ္ခါ
ငါ့ကိုဘာမွလာမခိုင္းနဲ႕ ဟုတ္ၿပီလား"
ကိုကိုက ကမၻာဗိုလ္ေတာင္းဆိုတာ
လိုက္ေရာေပးတာဆိုေတာ့ ကိုကိုစိတ္ဆိုးမွာ
ေၾကာက္မိသည္။
"နည္းနည္းေသာက္ၾကည့္မယ္ေနာ္ ကိုကို"
"အင္း"
ကိုကိုက သူေသာက္လက္စ
စီးကရက္ကို ကမၻာဗိုလ့္လက္ထဲထည့္ေပးလာသည္။ကိုကို စီးကရက္ေသာက္တဲ့ပုံစံအတိုင္း
လက္ၾကားညွပ္ၿပီးမွ ပါးစပ္ထဲထည့္လိုက္သည္။
"ဟ ေကာင္ေလးရ ဝါးစားမလို႔လား"
မာန္သမိုင္းေပးလိုက္သည့္ ေဆးလိပ္ကို
ဆံျဖဴေကာင္ေလးက ပါးစပ္ထဲအတင္းထိုးထည့္တာေတြ႕မိေတာ့ အလန္တၾကားေမးယူရသည္။
လုံးဝရွိုက္ယူျခင္းမရွိဘဲ ထိုးထည့္ေနတာေလ။
ကိုယ္ေတာင္းဆိုတာ မသက္သာသည့္အဆုံး
ဝဋ္ေက်တန္းေက်သေဘာမ်ိဳး ယူလုပ္ျပတာလို႔ျမင္မိသည္။
"ရွိုက္လိုက္ ႏႈတ္ခမ္းမွာေတ့႐ုံေတ့ေလကြာ
မင္းဟာက"
"ဒီလိုလား !အဟြတ္.... အဟြတ္ "
ကိုကိုေျပာသလို စီးကရက္ကိုပါးစပ္ထဲကျပန္ထုတ္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းမွာေတ့ကာ
ရွိုက္မိေတာ့ ေဆးလိပ္အေငြ႕ေတြေၾကာင့္
ေခ်ာင္းဆိုးသြားမိသည္။
ဘယ္လိုအရသာႀကီးမွန္းမသိ
လွ်ာေပၚမွာ စပ္ရွိန္းရွိန္းအရသာနဲ႕အတူ
ေဆးလိပ္ေငြ႕ေတြက ပါးစပ္အတြင္းထဲ
လုံးဝင္လာသည္။
"ေတာ္တယ္ လႊတ္ပစ္လိုက္ေတာ့"
ခိုင္းတဲ့အတိုင္းလုပ္ေပးသည့္ ဆံျဖဴေကာင္ေလးကို သေဘာက်မိသြားသည္။
ေယာက်ာ္းေလးပဲ ေဆးလိပ္ေသာက္တတ္ရမွာေပါ့.....
"မွာထားတာ ရပါၿပီရွင့္"
ကိုကိုခိုင္းတာ အဆင္မေျပသလိုျဖစ္သြားသည့္အတြက္ ကိုကို႔ကိုေမာ့မၾကည့္ရဲဘဲ
ဆိုင္ရွင္အမခ်ေပးတဲ့ ေထာပတ္သီးေဖ်ာ္ရည္ကိုသာ ဇြန္းျဖင့္ခပ္စားေနလိုက္သည္။
ကိုကိုက သံပရာရည္ေသာက္ေန၏။
"ရွင္းမယ္"
"ကိုကို သားရွင္းပါရေစ"
"ကေလးေတြထဲက ဘယ္ေတာ့မွ မစားဘူး
ငါရွင္းမယ္"
ကိုကို႔စကားေၾကာင့္ ကမၻာဗိုလ္ ထပ္ၿပီး
လက္တြန့္သြားရျပန္သည္။
ကိုယ့္ကိုမခင္ေတာ့မွာကို ေၾကာက္မိသည္ေလ။
အေအးဖိုးကို ကိုကိုကထုတ္ရွင္းေပးၿပီး
ကိုကိုကိုယ္တိုင္ ကမၻာဗိုလ့္ကို ဆိုင္ကယ္ဦးထုပ္
ေဆာင္းေပးၿပီး ေမးသိုင္းႀကိဳးတပ္ေပးေလသည္။
ကိုကိုက အိမ္ေရွ႕ထိလိုက္ပို႔ေပးတာဆိုေတာ့
ကိုကို႔ရဲ႕ဆိုင္ကယ္ဦးထုပ္ေလးကိုျပန္ေပးကာ
ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကိုကို"
"ငါ့ကို ကိုကိုလို႔မေခၚနဲ႕ မႀကိဳက္ဘူး"
"ကိုကိုက သားရဲ႕ကိုကိုေလ"
ကိုကိုကမႀကိဳက္ဘူးေျပာရင္း လက္ထဲေဆးလိပ္ကိုရွိုက္ၿပီး ကိုယ့္မ်က္ႏွာကို ရွိုက္ထားသည့္ေဆးလိပ္ေငြ႕ျဖင့္ မႈတ္ထုတ္ေတာ့မွာကို
ကမၻာဗိုလ္ သိလိုက္သည္။
"ဟိုးထား ကိုကို"
ဆံျဖဴေကာင္ေလးလက္မခံဘူးဆိုတာသိသည္မလို႔ မာန္သမိုင္းသည္ ရွိုက္ယူထားသည့္
စီးကရက္ေငြ႕ျဖင့္ ေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္ႏွာကို
မႈတ္ထုတ္ဖို႔ဟန္ျပင္လိုက္သည္။
သို႔ေပမယ့္မေအာင္ျမင္ပါ ေကာင္ေလးရဲ႕လက္က
ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္းကို ဖိကပ္လာ၏။
"!ဖူး"
မာန္သမိုင္းဆိုတာ လုပ္ခ်င္တာလုပ္လိုက္ရမွ
ေက်နပ္သူပီပီ ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္းကိုဖိကပ္ထားသည့္
ေကာင္ေလးလက္ကို ပါးစပ္အတြင္းထဲက
ေဆးလိပ္ေငြ႕ေတြရေအာင္ မႈတ္ထုတ္ပစ္လိုက္သည္။
"ကိုကိုရာ"
"အိမ္ထဲဝင္ေတာ့ မင္းရဲ႕ပါပါးဆိုတာ
စိတ္ပူေနမယ္"
"ကိုကိုက ညစ္ပတ္တယ္"
"ငါ့ေရွ႕မွာ ခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္မေနနဲ႕
ငါခ်စ္မိသြားလို႔ကေတာ့ မင္းကိုဝါးစားပစ္မွာ"
"!ဗ်ာ"
ကိုကိုကေျပာခ်င္တာေျပာၿပီ ဆိုင္ကယ္စက္ႏွိုးကာ ကမၻာဗိုလ့္ေရွ႕ကေနေမာင္းထြက္သြားေလသည္။ကိုကိုေျပာသြားတာ ကိုယ့္ကိုခ်စ္မိသြားလို႔ကေတာ့တဲ့ေလ....ဒိန္းဒိန္းျမည္မတတ္ခုန္ေနသည့္ႏွလုံးေနရာကိုလက္နဲ႕ဖိထားရင္း
အိမ္ထဲဝင္ဖို႔ ဝင္းတံခါးနားသြားလိုက္သည္။
ပါပါးမႀကိဳက္တာ လုပ္မိထားတာဆိုေတာ့
လိပ္ျပမလုံျခင္းႏွင့္အတူ အိမ္ထဲဝင္ခဲ့ရသည္။
ကမၻာဗိုလ့္လက္မွာ ကိုကို႔ေဆးလိပ္ေငြ႕ေတြ
စြဲေနျပန္ၿပီေလ။
*******
တင္းေတာင္.....
စာအုပ္ေတြၾကားထဲ လူကစိတ္ပင္ပန္းေနစဥ္
အခန္းဘဲလ္ျမည္သံေၾကာင့္
ကမၻာပိုင္ေနရာမွထခဲ့ရသည္။
အခန္းအျပင္ကလူ ဘယ္သူလဲဆိုတာၾကည့္ဖို႔
အခန္းေပါက္ဝမွာတပ္ထားသည့္
တီဗီဖန္သားျပင္မွာေပၚေနသည္ကိုၾကည့္မိရာ
လူကေနရာမွာတင္ ၾကက္ေသေသေနမိသည္။
တံခါးဖြင့္ေပးမွျဖစ္မည့္လူဆိုေတာ့
သက္ျပင္းခ်ကာ အခန္းတံခါးေလာခ့္ကိုဖြင့္ေပးလိုက္ရသည္။
"ငယ္..... ငယ္ကတကယ္ပုန္းတဲ့ေနရာမွာ
ေတာ္တယ္ ငယ့္ကိုရွာလိုက္ရတာ"
"ဦးဇြဲ"
"ကိုယ့္ကိုခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာခဲ့တာ
ငယ္ကိုယ္တိုင္ေလ
ငယ့္ကို႔ခ်စ္လာေအာင္လုပ္တာ ငယ္ကိုယ္တိုင္
ဘာလို႔ ကိုယ့္ကိုေရွာင္ေျပးခဲ့တာလဲ"
"ဘယ္လိုရွာေတြ႕ခဲ့တာလဲ"
"ကိုယ္ဘာေကာင္လဲဆိုတာ ငယ္ေမ့ေနခဲ့တာလား"
"ခုရွာလို႔ေတြ႕ၿပီမလား က်စ္"
"အြမ္း...... ငယ့္ကိုလႊတ္မေပးေတာ့ဘူး"
"ေသလိုက္ပါလား"
"ကိုယ့္ကိုေသေစခ်င္ရင္ေသပစ္လိုက္ဖို႔
ဝန္မေလးဘူး
ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ရဲ႕တမလြန္ဘဝကို
ငယ္လိုက္မွျဖစ္မွာ လိုက္ရဲလား"
(AN_အခုအပိုင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္နားမလည္
မသိတဲ့စကားလုံးတစ္ခ်ိဳ႕ပါပါတယ္ေနာ္
ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာမွားသြားခဲ့ရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ )
***************************