⚠️ Warning ⚠️
Angst with no comfort. Read at your own risk.
Sorry at nagsanib ang utak at boredom ko kaya kung ano-ano na lang ang mga nasusulat ko.
____________________
Paulo: *chucks after drinking his meds*
Ken: *set aside the empty dish bowl and the tray*
Paulo: *shakes his head*
Ken: Bakit? *tumabi kay Paulo*
Paulo: May naalala lang ako from the past.
Ken: Ah... basta hindi ang ex mo, okay tayo.
Paulo: Ha?
Ken: *bombastic side-eye*
Paulo: Luh?
Ken: *criminal offensive side-eye*
Paulo: Ba't ko naman iisipin iyon? Ang tagal-tagal na no'n.
Ken: Oo nga. Bakit mo nga iisipin? Mas better naman ako kaysa sa kaniya.
Paulo: Talaga. Mas higit ka pa sa higit.
Ken: *smiles a little* Bola!
Paulo: Nope. You're my everything. You're my life.
Ken: *chest clenched* Tsssss...
Paulo: Patay na nga ako eh.
Ken: *with a gritted teeth* Tumigil ka nga sa joke na iyan. Hindi nakakatawa, Paulo! *criminal offensive side-eye*
Paulo: Paulo? Paulo na lang ngayon? Grabe sa Paulo, ah! Pero patay naman talaga ako. Buti na lang binuhay mo ulit ang tuyo ko nang dahon na matagal nang hindi nadidiligan.
Ken: HOY! *namula sa hiya*
Paulo: *seriously holding back his laugh* Binigyan mo ng kulay ang walang kabuhay-buhay kong mundo kasabay ng pagputok—aray, love!
Ken: Bastos! Bastos ka, Paulo! Magtino ka! Hindi naman ganyan ang mahal ko eh. Nasaan si Pau? Sino ka? Anong sumapi sa'yo?
Paulo: Pagputok ng sinag ng araw kasi pagkatapos ng dilim. Anong putok ba ang nasa utak mo, ha?
Ken: *hot red face due to embarrassment* Love, tama ka na.
Paulo: Pero gusto ko iyang nasa utak mo.
Ken: *nanggigil sa nobyo*
Paulo: Kahit mapanakit ka, okay lang. Pinapangiti mo naman ako araw-araw. Kahit tulog ako, masaya pa rin ako kasi lagi kitang katabi.
Ken: Wow! As if siya, hindi. Bugbog na bugbog ako kapag masaya ka. Bugbog pa rin ako kapag kinikilig at nanggigigil ka.
Paulo: Nag-r-reklamo ka ba? *chona side-eye*
Ken: Of course not. Kahit bugbugin mo pa ako ng pagmamahal, okay lang sa akin. Basta ikaw.
Paulo: *namumulang hinampas ang balikat ng nobyo*
Ken: Sus, nagsisimula na po siya. *chuckling, slipping his hand around his man's waist delicately*
Paulo: Ken?
Ken: ...
Paulo: Uy!
Ken: ...
Paulo: *sighs* Love...
Ken: Yes?
Paulo: Gwapo ba ako? *out of nowhere*
Ken: *smiles cheekily* *hooked his man's chin* Sobrang ganda. Walang makakapantay sa ganda mo. Nag-iisa ka kasi eh.
Paulo: *napilitang ngumiti* Mahal mo pa rin ako?
Ken: Lagi. Araw-araw, Pau. Sobrang mahal kita.
Paulo: Kahit mukha na akong itlog?
Ken: *frowning* Sinong nagsabi niyan? Hotdog ka, hindi itlog.
Paulo: We both know what I looked like, love. *chuckling childishly* *scratches his baldness*
Ken: We both know what WE looked like. *flexis his baldness* Look, ang cute kaya natin. Bagay talaga tayo, 'di ba?
Paulo: Ba't ka umiiyak?
Ken: *hugs his man* M-Masaya lang. Nandito ka eh. Magkatabi tayo. Nayayakap kita. *humagulhol*
Paulo: Ang iyakin naman ng baby na iyan.
Ken: *buried his face into his man's chest*
Paulo: Love, napag-usapan na natin ito.
Ken: *shook his head* Hindi ko kaya.
Paulo: Kailangan, love. Please. Huwag mo naman akong pahirapan. Dapat masaya lang tayo eh. Hindi dapat tayo nag-iiyakan. Gusto mo ba bumanat ako ulit? Promise, wholesome na ang next.
Ken: *still crying*
Paulo: Hush. It's okay, my love.
Ken: K-Kung kailangan suyurin ko ang buong mundo para lang magamot ka, gagawin ko. Kahit baliktarin ko pa ang mundo para sa'yo.
Paulo: *smiles weakly* Huwag na. Bukod sa alam natin pareho na wala naman itong gamot, mas gusto ko pa ring katabi kita lagi. Gusto kong baunin ang init mo at ang amoy mo. Mas gusto kong nakatatak ka sa utak ko bago ako—
Ken: NO! DON'T EVER SAY IT.
Paulo: I wanna memorize you... *a tear fell from his weak eyes*
Ken: Love, tama na. Huwag kang umiyak. Promise, hindi na rin ako iiyak. Magbanatan na lang tayo ng jokes. Sayang kasi ang maganda mong mata. Paborito ko iyan tapos iiyak lang?
Paulo: *smiles* Mahal kita.
Ken: *wiping his man's tears* *kissed him tenderly* I love you so much, Pau. My love, my everything.
Paulo: Ano ba! Kinikilig ako! Kainis ka naman eh! *surprisingly in his weakest range*
Ken: *chucks* Cute mo.
Paulo: Uhm... n-nauuhaw ako.
Ken: Okay. Sandal ka muna rito. Ikukuha kita ng water. Wait ka lang, okay?
Paulo: Kiss muna...
Ken: Asus! Naglalambing naman ang baby ko. *planting his lips towards Paulo's*
Paulo: Sweet.
Ken: Oo naman. Matamis talaga ako pero mas matamis ka pa ring magmahal. Tunaw na tunaw ako.
Paulo: *smiles lovingly with his chapped lips*
Ken: *hold back the pain in his chest* Wait ka muna, love. Babalik ako with your water.
Paulo: *still smiles between his ragged breath and pale features* *he looks like struggling*
Ken: *nervously fetches his man's bottle of water* *dialing Stell's number, his neighbor*
Stell: Yes, Ken?
Ken: S-Stell... I have a bad feeling about Pau. Please, punta naman kayo rito. Please, kailangan ko kayo. Please... hindi ko alam ang gagawin ko. Stell, please.
Stell: *hitches a breath before cursing* Pupuntahan ka namin. Hold on, bestpal!
Ken: *silently cried* *can't even walk straight towards his man*
Ken: Love, here's the—no... love? Shit! Pau!
Paulo: *smiles lovingly* *mouthed his love for him* *closes his eyes...*
Ken: *catches his man* *howls in pain* Pau, no. Please, don't do this to me. Stop it. Please no!
... And Paulo never opened his eyes ever again, leaving his man shipwrecked. But at least, Paulo got to memorize him before he sank down into the ocean floor forever.
Ken will always be in love with him. He believed that one day, he and Paulo will meet again into the moon. He swore to the twinkling stars above that he will never let him leave again in the other world.
Ken will and will always memorize Paulo's laughter, giggles, warmth, love, begging and cries. He will never forget his fair man and he will carry the love they have towards the moon. He is willing to walk barefooted against the sun's surface just to meet him again.
"In another life," he said, curling his body into a small ball and is silently wishing Paulo to wrap him and whisper sweet nothing to him.
"I miss you, love."
F I N