♪ Your Love – The Outfield ♪
Luid gejuich en gejoel klinkt om me heen. Ik sta samen met de vriendengroep naar Bentes volleybalwedstrijd te kijken en haar team staat er goed voor.
Ik weet dat het misschien niet helemaal juist is van me, maar ik heb ervoor gezorgd dat ik er op mijn best uit zie vandaag. Er is straks nog een feestje en ik wil in de smaak vallen bij Felix. Het is misschien minder fout van me nu het officieel uit is met Mirre.
Ook al zouden mijn ogen op de wedstrijd gericht moeten zijn, toch gaan ze steeds terug naar Felix. Hij heeft zich wat meer afgezonderd van de groep en juicht luid naar Bente. Verbitterd kijk ik toe.
Hij doet heel de middag al draaierig en ongemakkelijk tegen me, wat ervoor zorgt dat het me alleen maar meer irriteert dat hij Bente zo toe staat te juichen. Ik weet dat het komt door mijn verwijt dat alles Felix' schuld is, maar ik had niet verwacht dat hij het zo zwaar op zou nemen. Ik heb nog nooit zoveel spijt gehad van een actie tegen Felix.
Om mijn gedachten van hem af te leiden, kijk ik naar Mirre. Ook zij staat enthousiast te juichen en te jubelen, maar ik weet dat het niet compleet oprecht is. Elke blik die ze met me deelt, blijft gebroken.
Verrast kijk ik om wanneer Daniël naast me komt staan. Moeilijk glimlach ik naar hem, maar laat mijn ogen net zo snel naar Simon schieten, die Felix heeft opgezocht en voorzichtig zijn hand op zijn schouder heeft gelegd. Ik vraag me af wat ze gisteren gedaan zullen hebben.
Ik wilde dat ik degene was met wie Felix dingen wilde bespreken. Maar wat had ik ook anders verwacht? Ik duw hem zelf weg met mijn gevoelens voor hem. Simon is degene geweest die hem heel zijn week nablijven heeft bijgestaan. Wie is er nou een betere vriend?
'Ik heb het uitgemaakt met Mirre', zeg ik om mezelf af te leiden en kijk weer naar Daniël. Verbaasd schieten zijn wenkbrauwen op en vlug laat hij zijn ogen naar Mirre gaan, wie gelukkig gefocust is op het spel.
Mirre vertelde me net dat ze aan Bente verteld heeft dat het uit is, en het maakt me nerveus. Wat als Bente erover begint tegen Felix? Ik wilde boos zijn op haar, maar eigenlijk werd ik boos op mezelf. Hoe kon ik Mirre vragen niets te zeggen tegen haar beste vriendin?
'Serieus?' vraagt hij en kijkt me weer aan. Ik knik.
'Donderdag', zeg ik.
'Goed gedaan', zegt Daniël en knipoogt naar me.
'Het voelt niet goed...' zeg ik en kijk beschaamd naar haar, maar gelukkig haalt ze haar aandacht niet van de bal.
'Snap ik, maar je had haar niet langer voor moeten liegen. Weet ze van Felix?' vraagt hij. Ik schud mijn hoofd.
'Als ik vertel dat het vanwege hem is, gaat onze vriendengroep sowieso verloren', zeg ik. Mijn ogen glijden naar Simon en Felix.
Simon probeert duidelijk Felix wat aan het verstand te praten, maar Felix lijkt gepanikeerd. Schichtig schiet hij een blik mijn kant op, maar kijkt vlug weer naar Bente en roept een keer naar haar. Simon schudt hem een beetje heen en weer en begint wanhopig weer tegen hem te praten.
'Waar hebben ze het over?' vraag ik zonder om te kijken naar Daniël. In mijn ooghoeken zie ik hem zijn schouders ophalen.
'Ze zullen het wel over zijn schuldgevoel hebben', mompelt hij. Traag knik ik en kijk beschaamd naar de grond.
'Ja...' zeg ik. 'Ik had dat gisteren niet mogen roepen.' Even blijft Daniël stil.
'Je was overstuur. Je kan niet altijd onder controle hebben wat je doet als je emotioneel bent', zegt hij.
'Dan nog...'
'Felix heeft gisteren gevraagd of je hem nog wel als vriend ziet na dit alles', zegt hij. Met een lastige glimlach kijk ik naar hem op. We delen een wetende blik. We weten beide maar al te goed dat ik Felix niet meer als een vriend zie, en we weten maar al te goed wat daarvoor in de plaats is gekomen.
Mijn ogen worden echter als een magneet weer naar Felix getrokken zodra hij wanhopige gebaren begint te maken bij zijn kreten tegen Simon.
Oh nee.
Mijn hart zakt in mijn borst wanneer ik zie dat Felix is begonnen met huilen.
Oh nee.
Het verbaast me dat ik hem niet kan verstaan, gezien zijn houding zo expressievol lijkt. Hij is overduidelijk van streek.
'Moet ik met hem gaan praten?' vraag ik en doe een kleine stap naar de twee jongens, maar Daniël houdt me tegen. Verward kijk ik hem aan zodra zijn blik gepanikeerd lijkt te zijn.
'Nee, laat Simon het maar even doen. Ik ga wel kijken', zegt hij en laat me zo alleen achter. Verdwaasd kijk ik toe hoe hij naar de andere jongens stapt en zich in het gesprek wil mengen.
Iedereen kijkt echter verbaasd om wanneer de wedstrijd afgefloten wordt en Bentes team gewonnen heeft. Luid gejuich klinkt door de hele zaal, maar mijn ogen blijven gefixeerd op Felix.
Het overdondert me hoe snel hij zijn tranen weg kan moffelen en als een stralend zonnetje naar zijn vriendinnetje op het veld staat te roepen. Daniël en Simon stappen een beetje beduusd van hem weg.
Nadat de yell is gedaan en het team een klein overwinningsrondje over het veld heeft gedaan, trekt Felix Bente naar zijn zijde en feliciteert haar enthousiast. Ik kijk erdoor meteen verbitterd naar Mirre, wie ik gepijnigd naar mij zie kijken. Ook van haar kijk ik weer weg.
We vertrekken allemaal naar de bar, waar Felix op wonderbaarlijke wijze voor iedereen een beker bier heeft weten te scoren, en wachten tot Bente klaar is met omkleden. Simon schuift zijn biertje naar Felix, wat hij vervolgens bewaart voor Bente.
Samen met Simon loop ik naar de bar om een ander drankje voor hem te halen. Nieuwsgierig kijk ik naar hem terwijl hij zijn drinken betaalt en wacht tot het ingeschonken is.
'Waar hadden Felix en jij het net over?' vraag ik. Betrapt kijkt hij naar me op.
'Niets bijzonders', antwoordt hij en kijkt snel weg om het bekertje sinas aan te nemen.
'Hij was aan het huilen', zeg ik beledigd. Felix is mijn beste vriend. Heb ik niet een beetje het recht om te weten wat er gaande is?
'Laten we het gezellig houden vanavond, Leviworst', zegt Simon en vlucht terug naar onze tafel met zijn drankje. Beduusd volg ik hem en schuif aan naast Mirre. Lastig glimlach ik naar haar, en ik kan zien dat haar glimlach ook van ver moet komen.
Ons oogcontact wordt gelukkig verbroken door Bentes team, wat zich de bar in beweegt en zo iedereen luid laat fluiten en juichen. Mijn ogen gaan echter naar Felix wanneer ik zie dat hij Bentes bekertje bier niet kon laten staan en de rest om hem begint te lachen; al snel heeft hij twee bekers bier achter zijn kiezen weten te werken.
De meiden drinken eerst een drankje met elkaar, maar sluiten daarna aan bij hun eigen vrienden. Ik kijk zuur toe hoe Felix zijn arm om Bentes schouder slaat en haar feliciteert met haar overwinning door een kus op haar slaap te drukken.
Het is slechts twee drankjes later dat het overgrote deel van de mensen naar buiten vertrekt en iedereen zich naar Bentes huis verplaatst, waar het echte feest zal beginnen.
Ik voel me al een beetje aangeschoten door de biertjes die ik net op heb en ik weet dat het komt doordat ik niet genoeg gegeten heb voordat ik hierheen kwam, te zenuwachtig voor wat de avond me te bieden zou hebben.
Mijn ogen gaan naar Felix, wie ook al aangedaan lijkt door de alcohol. Ik weet niet of het zo slim was van me om te drinken vanavond, maar veel maakt het niet uit: blijkbaar eindig ik toch zoenend wel met Felix – dronken of niet – dus kan ik er net zo goed het beste van maken.
Mirre fietst naast Simon en ze lijkt wat opgewekter nu er wat alcohol door haar bloed stroomt. Hopelijk kan ze vanavond een leuke avond hebben ondanks onze breuk.
'Weet Felix eigenlijk dat het uit is tussen jullie?' vraagt Daniël naast me. Ik schud mijn hoofd.
'Tuurlijk niet. Dadelijk weet hij meteen dat het is omdat ik iets voor hem voel. Ik kan onze vriendschap niet riskeren daarmee', zeg ik. Er raast een scooter langs me, waardoor ik in elkaar kruip en Felix meteen bezorgd omkijkt, maar er gebeurt verder niets. Ongemakkelijk kruip ik weer uit elkaar terwijl mijn hart tegen mijn ribben bonst.
'Gaat het?' vraagt Felix, maar ik negeer hem. Hij kijkt weer voor zich. 'Misschien moet jij even aan de buitenkant fietsen, Daan!' roept hij echter en kijkt weer om.
Beschaamd knikt Daniël en wisselt van plek met me.
'Tenzij je het aan Simon hebt verteld, ben je de enige die het weet', zeg ik om de situatie te negeren. En Bente, maar ik probeer er niet te veel over na te denken.
'Tuurlijk heb ik het niet aan Simon verteld. Dat is aan jou om te doen. Ik ga dat recht niet van je ontnemen', zegt hij en dankbaar glimlach ik naar hem. Ook al zou ik het niet raar en erg vinden dat hij het met zijn vriendje bespreekt, is het waarschijnlijk beter dat zo min mogelijk mensen het weten zodat er zo min mogelijk geroddeld kan worden.
Het duurt niet lang voor we bij Bente thuis aankomen en er een horde aan fietsen voor haar deur staat. Binnen aangekomen staan er al verschillende dingen klaar en speelt er luide muziek dankzij Bentes ouders, die eerder naar huis zijn gegaan.
De tieners verspreiden zich als een zwerm mieren over de tuin en het huis na allemaal een drankje bemachtigd te hebben en al snel vult de achtertuin zich met een kakafonie aan luide muziek en vrolijk gelach.
Ongemakkelijk probeer ik me een beetje aan Daniëls en Simons zijde te houden, onzeker over wat er zal gebeuren als ik alleen met Mirre eindig – of alleen met Felix. Ik kijk toe hoe Mirre zich mengt met wat teamgenoten van Bente en begint te kletsen. Het koppeltje volgt mijn blik.
'Het is uit', zeg ik nu toch ook tegen Simon. Ik kan het Daniël niet aandoen dit geheim te moeten dragen terwijl hij normaal altijd alles met Simon deelt.
'Oh, serieus?' vraagt Simon en kijkt me verbijsterd aan.
'Het gesprek met Friekman was het laatste zetje', leg ik uit. Hij knikt.
'Hopelijk wordt vanavond niet ongemakkelijk', zeg ik.
'Je kan altijd terugvallen op ons als je in een ongemakkelijke situatie zit', zegt Simon en ik glimlach breed naar de kleinere jongen.
'Bedankt', zeg ik en laat mijn ogen weer over de menigte gaan. Ze worden als een magneet naar Felix getrokken, wie enthousiast van zijn bier drinkt en vervolgens Bente zoent. Mijn hart zakt in mijn borst.
De klok nadert middernacht en ik bevind me alleen op de dansvloer. Ik probeer niemand specifiek op me af te krijgen, in de hoop dat Mirre niet het verkeerde idee zal krijgen en straks denkt dat een van Bentes vriendinnen de reden is dat het uit is. Ook al wil ik de waarheid niet aan haar vertellen, betekent het niet dat ik tegen haar wil liegen.
Maar in plaats van dat ik mensen van me afstoot, trek ik Mirre als een beer achter honing aan op me af. Ze komt om mijn nek hangen en kijkt me met haar beste puppy-ogen aan. Mijn hart begint te razen op een slechte manier.
'Levi', rekt ze mijn naam uit. Mijn God, ik wist dat alcohol niet Mirres beste kant naar boven zou laten komen.
'Hé', probeer ik opgewekt te klinken, maar ik maak me zorgen. Wat als ik haar afwijs en ze een show maakt voor de hele groep? Deze situatie had niet slechter kunnen zijn.
'Weet je wat ik denk?' zegt ze, haast niet verstaanbaar over de luide muziek. Nerveus bijt ik op mijn nagel, bang voor wat haar keel zal verlaten. 'Dat je het uit hebt gemaakt met me omdat je me niet op wil zadelen met je lasten rondom Marc.'
Enigszins opgelucht zucht ik. Met een moeilijke glimlach kijk ik haar aan.
'Laten we het hierover hebben als je nuchter bent, Mirre. Het is beter om hierover te praten als er niet zoveel mensen bij zijn', probeer ik haar af te wimpelen en duw haar lichtjes een beetje van me af. Ze trekt zich echter weer dichter naar me toe.
'Maar Levi', rekt ze mijn naam weer uit.
'Mirre ̶ '
'Kus me', zegt ze en haakt haar ogen vast aan mijn lippen. Een schok trekt door mijn borst en ik duw haar weg terwijl ze zich dichter naar mijn lippen probeert te trekken.
'Ik ga even Felix zoeken. Ik moet hem nog iets vragen', stamel ik en struikel bij haar weg. Ik weet niet meer of mijn hoofd duizelt door de alcohol of door de situatie.
Mijn ogen scannen de dansvloer terwijl ik onhandig tussen de mensen door wankel. Mijn hart slaat een slag over wanneer ik Felix spot – en zie dat hij zijn ogen al op mij gericht had. Grijnzend blijft hij me aankijken terwijl ik mijn weg naar hem toe baan door de menigte mensen.
'Hey!' roept hij blij en kijkt me piercend aan. Mijn hart bonst in mijn keel.
'Hey!' roep ik terug en kijk zenuwachtig rond. Voorzichtig pak ik zijn bovenarm vast.
'Felix, luister', begin ik en scan zijn gezicht. Ik wil vertellen over Mirre en mij, maar ik durf niet meer wanneer ik de wazige blik in zijn ogen zie.
'Ik ben niet goed in luisteren!' lacht hij en ik lach met hem mee, ook al is het niet eens zo heel grappig. Waarschijnlijk komt het door de alcohol.
'Het spijt me echt van gisteren', zeg ik en haak mijn ogen diep in de zijne. Er flikkert wat schuld over Felix' blik en ik heb spijt van mijn woorden. Ik heb zijn stemming zojuist verpest.
'Nee, geen sorry zeggen. Je had gelijk', zegt hij en mijn hart breekt omdat ik hem blijkbaar zo makkelijk heb weten te overtuigen met die ene stomme zin.
'Felix, dat is niet waar.'
'Het is oké zolang je me ooit een keer kan vergeven', stamelt hij met dubbele tong en ik haat mezelf voor het beginnen van dit gesprek. Ik ben een lul.
'Er is niets te vergeven, Felix, want het is niet jouw fout', probeer ik hem te overtuigen. Ik frons wanneer ik zijn blik ondeugend zie worden.
'Ik weet een manier waarop ik het goed kan maken', zegt hij, grijpt mijn pols vast en trekt me achter zich aan het huis in. Verbijsterd kijk ik naar de dansende, zwarte haren op zijn achterhoofd.
'Felix, je hoeft niets goed te maken', stamel ik, maar laat hem me het huis door leiden.
Wanneer Felix me meebeweegt naar het toilet in Bentes gang, weet ik niet goed wat ik moet verwachten en of ik hem moet stoppen. Misschien was het toch niet zo slim van me om te gaan drinken. Ik weet van mezelf dat alcohol mijn manier van denken en redeneren beïnvloedt en meestal niet tot de juiste beslissingen leidt.
Felix duwt me zachtjes maar enthousiast de wc in en volgt me dan, sluit vervolgens de deur achter zich en draait hem op slot. Mijn ogen worden groot terwijl ik toekijk hoe hij dit doet zonder überhaupt naar de deur gericht te hoeven zijn – en hij zijn oogcontact met mij dus niet verbreekt.
Alle muziek en andere geluiden klinken dof nu de deur gesloten is en mijn hoofd lijkt te duizelen. Normaal is dronken zijn op een toilet op een feestje al een buitenlichamelijke ervaring – alles in het leven lijkt opeens zo raar, absurd, onbenullig, nutteloos, vreemd, bijzonder en het laat je afvragen waar je eigenlijk mee bezig bent en of alles wel echt is – maar nu ik hier zo met Felix sta, is het eerder een buitenwereldse ervaring en voelt alles zo op zijn plek en juist ook weer zo gedesoriënteerd tegelijkertijd en kan ik me alleen maar afvragen waar ik in hemelsnaam mee bezig ben en of het wel echt is.
Felix' turquoise ogen haken dieper in de mijne – en ook al ben ik zelf aangeschoten, kan ik prima in Felix' ogen zien dat hij nog wat verder buiten zichzelf zweeft, maar juist ook weer zo alert lijkt te zijn.
Hij verbreekt ons oogcontact door naar mijn lippen te kijken en alles om me heen klinkt opeens nog doffer, nog onwerkelijker en mijn hoofd voelt nog lichter. Hij stapt dichter naar me toe in de smalle ruimte.
'Als ik je nu kus, ga je het dan weer vergeten?' klinken zijn woorden slordig, alles een beetje gemompeld door de drank. Zijn stem klinkt zacht en fragiel, maar zijn houding lijkt zelfverzekerd en verleidelijk.
In één klap lijkt de ruimte nog smaller te worden dan dat hij al was. Mijn hart bonst in mijn keel en overstemt alle andere geluiden van het feest terwijl ik naar Felix' zwarte wimpers op zijn wangen kijk. Hij lijkt hoopvol en ongeduldig.
Hij stapt nog dichter naar me toe, komt zo tegen me aan te staan en legt licht zijn hand op mijn heup. Kort kijk ik naar zijn leren armbandje, gevolgd door de blauwe nagellak op zijn nagels, maar kijk dan weer naar zijn wimpers, die licht zijn wangen met sproetjes strijken.
Ik mag niet toestemmen, maar het is de kleine hoeveelheid alcohol in mijn lichaam en het feit dat ik het eindelijk met Mirre uit heb weten te maken samen die me deze beslissing niet laten maken.
Nee, ze laten me juist de meest foute beslissing maken, die op dit moment juist zo goed voelt.
Mijn zwijgen levert opnieuw oogcontact met Felix op. Zijn ogen priemen hoopvol in de mijne en ik ben niet helemaal zeker welk antwoord hij precies wil horen. Zal hij het doen als ik het ga vergeten of juist als ik het blijf onthouden?
Klein schud ik mijn hoofd, geef zo waarschijnlijk op de meest eerlijke manier antwoord. Felix' ogen beginnen te stralen.
Enthousiast duwt hij me tegen de koude tegelmuur aan, drukt zichzelf tegen mij en vervolgens zijn lippen op de mijne. Duizenden kleine bubbeltjes reizen door mijn lichaam en mijn hoofd neemt een soort van high aan bovenop mijn aangeschoten toestand.
Als antwoord plaats ik mijn ene hand op zijn nek en de andere op zijn rug, zoen hem hongerig terug. Hoe fout het ook zou moeten zijn, zo goed voelt het nu.
Felix knijpt zacht in mijn heup terwijl hij met zijn andere hand mijn hoofd meer naar zich toe trekt. Ik verplaats nu ook mijn hand naar zijn zwarte haren en laat mijn tong de zijne ontmoeten. Over de doffe dreunen van de muziek heen is Felix' zware ademhaling te horen, duidelijk verrast door mijn antwoord op zijn kus. Mijn lichaam wordt gloeiendheet.
Wanneer hij me met zijn lichaam iets harder tegen de muur drukt, voel ik hoe opgewekt hij is om dit te doen en het verbijstert me, want ik had niet helemaal verwacht dat zijn lichaam deze staat nog aan kon nemen in deze toestand. En dit is het moment dat ik besef dat mijn lichaam zich ondertussen ook naar dit punt op heeft staan bouwen en Felix dus dezelfde sensatie vanuit mijn kant ervaart. Hij haalt begerig lucht naar binnen wanneer hij beseft hoe we er beide voor staan.
Haastig duw ik hem tegen de muur rechts van ons aan en plaats mijn kruis tegen dat van hem, voel hierdoor een adrenalinekick door mijn lichaam schieten. Felix' handen grijpen zich vast in mijn haar terwijl hij mijn hoofd dichter naar hem trekt en zacht bijt hij op mijn onderlip. Zijn armbandje kriebelt in mijn nek en zorgt zo voor kippenvel over heel mijn bovenlichaam. Als antwoord duwt hij zijn kruis steviger terug tegen het mijne en alle stoppen slaan door in mijn lichaam.
Felix slaakt een onderdrukte kreun uit wanneer hij van me losbreekt en kijkt me verwonderd aan. Ik bezwijk bijna onder zijn blik en voel de kleine ruimte alleen maar benauwder worden.
Ik wil hem opnieuw zoenen, maar hij duwt me tegen de deur van het toilet en laat een van zijn handen naar beneden glijden over mijn borst terwijl hij een lichte zoen in mijn nek plaatst. Er trekt een rilling over mijn hele ruggengraat.
Buiten adem staar ik naar de kromming van zijn nek terwijl mijn handen een plek op zijn lichaam zoeken om te rusten. Opnieuw kust hij mijn nek, zuigt licht aan de huid, knijpt zacht in mijn zij en ik voel mezelf nog meer wankelen dan enkel vanwege de alcohol.
Op een of andere manier is het geluid van Felix' hebberige ademhaling en het razen van mijn bloed door mijn aders luider dan alle andere fanatieke geluiden aan de andere kant van de deur en ik wil niet dat dit moment ooit overgaat.
Felix' hand glijdt ondertussen tussen onze lichamen door en strijkt licht duwend en testend over de stof van mijn spijkerbroek over mijn erectie heen. Ik gooi mijn achterhoofd tegen de deur en sla mijn ogen naar het plafond terwijl ik haperend inadem. De aanraking zou niet zo goed mogen voelen.
Ik duw hem terug tegen de muur en werk mijn lichaam tegen dat van hem. Bij mijn volgende hongerige zoen werk ik mijn hand naar zijn kont en duw testend mijn vingers tegen zijn huid. Felix wikkelt zijn armen om mijn nek en gaat begerig op het contact in. Kleine zweetpareltjes vormen zich op mijn voorhoofd. Alles voelt zo goed.
Ik buk een beetje verder naar voren en wrik ook mijn andere hand onder Felix' kont. Ik trek zijn been omhoog langs mijn lichaam en laat zo nog nauwer contact tussen onze lichamen vormen. Mijn hart bonst en bonst bij het steviger voelen van Felix tegen mijn kruis.
Eindelijk lijkt hij de hint te begrijpen wanneer ik met mijn andere hand tegen de huid van zijn bovenbeen druk. Opgewekt springt hij op terwijl ik zijn benen opvang, hem zo tegen mijn kruis gedrukt tegen de muur duw. Felix wikkelt zijn benen om mijn middel terwijl zijn handen zich vastbijten in mijn haren en hij de zoen verdiept.
Ik hoor de deur heen dat de muziek abrupt verandert naar een van de liedjes waar Felix en ik vroeger op dansten, maar we zijn niet in de buurt van de dansvloer om onze act op te voeren. Nee, we zijn te diep ondergedompeld in een andere act, die voor de ogen van geen ander gerepeteerd mag worden. Geen van beide reageren we op de muziek.
Ik heb het gevoel dat ik tot alles in staat ben wanneer Felix me met zijn benen tegen hem duwt-en-trekt, duwt-en-trekt, en zo onze lichamen meer wrijving op laat leveren. Ergens zou een rem moeten komen, maar de adrenaline in mijn lijf blijft ongecontroleerd gasgeven.
Felix' ring drukt tegen mijn achterhoofd, maar ook de indirecte herinnering aan Bente stopt me niet. Mijn huid tintelt wanneer Felix zijn hand op mijn keel plaatst en zich nog dichter tegen mijn bovenlichaam drukt, zijn benen steviger om mijn middel wikkelt, mijn lippen vuriger zoent. Mijn hart stuitert door mijn borst bij het voelen van zijn hielen tegen mijn kont, drukkend om ons dichterbij elkaar te houden.
Verrast laat ik Felix' benen gaan wanneer hij kracht naar beneden uitoefent en verbaasd kijk ik toe hoe hij zich op zijn voeten laat landen. Hij doet zijn ring af en legt hem in het wasbakje.
Met een grote grijns duwt hij me met één hand tegen de muur waar we begonnen waren. Mijn shirt voelt koud en plakkerig tegen mijn bovenlichaam. Hij glijdt zijn hand opnieuw naar mijn kruis en overdonderd gooi ik mijn hoofd in mijn nek.
Ik haal mijn hoofd van de muur af, pak met mijn ene hand Felix' hoofd vast en laat mijn andere rusten op zijn kont terwijl ik hem opnieuw zoen. Wanneer ik stevig in zijn kont knijp en hem iets dichter tegen me aan trek terwijl mijn tong langs de zijne glijdt, komt er een verstrengeld maar opgewekt geluid Felix' keel uit. Als reactie knijpt hij in mijn kruis en kan ook ik een kreun niet onderdrukken. Ik wil niet dat dit stopt.
Hij duwt me een beetje terug tegen de muur en maakt zijn lippen los van me. Hij doet de meest minuscule stap weg van me en brengt nu ook zijn andere hand naar mijn broek. Zijn klunzigheid bij het openen van mijn gulp toont aan hoe aangeschoten hij is – of hoe ongeduldig hij is.
Met mijn hoofd draaiend van de alcohol en het enthousiasme kijk naar zijn handen. Ik kijk naar zijn missende ring en naar zijn blauwe nagellak terwijl hij de knoop opent en vervolgens ook de rits naar beneden weet te krijgen. Dat is jouw kleur.
Net wanneer ik naar hem opkijk, kijkt hij me ook weer aan. Zijn blik is hongerig. Ik zucht uit ongeloof en bewondering.
Felix plaatst zijn ene hand op mijn zij en begint onhandig zijn andere hand mijn geopende broek in te werken. Wanneer hij zijn hoofd naar mijn nek beweegt en er licht over ademt voordat hij mijn huid kust, haal ik trillend adem. Het is tegelijk met zijn hand die over mijn stijve gaat door mijn onderbroek heen dat hij een vurige zuigzoen in mijn nek begint te plaatsen.
'Oh God', verlaat ongecontroleerd mijn lippen en zacht grijp ik me vast aan zijn kont wanneer hij me door mijn onderbroek heen begint te masseren. Mijn hart bonst en bonst en bonst.
'Oh, Levi', kreunt hij zachtjes en komt vrij uit mijn nek om me opgewonden aan te kijken. Ik voel mezelf wegsmelten onder zijn blik en aanraking.
Ik plaats mijn hand op zijn borst en duw hem tegen de muur. Er glijdt een klein zweetdruppeltje langs zijn slaap naar beneden en zijn wangen zijn vuurrood. Zijn ogen worden zo groot als satellietschotels wanneer ik hem diep aankijk en mijn handen ook naar zijn gulp beweeg.
Kort schiet Bente door mijn hoofd. Felix is nog steeds haar vriendje. Ik kan dit echt niet maken. Maar het voelt zo goed en ik wil niet dat het ophoudt.
Het is pas wanneer ik mijn lippen bezitterig op de zijne druk en mijn hand over de stof van zijn onderbroek over zijn erectie laat gaan, dat ik besef dat Felix me al volledig in zijn hand heeft en er zich geen enkele barrière meer bevindt aan die kant van ons lichamelijk contact.
'Holy shit', stotter ik en grijp Felix steviger vast. Felix bijt hard op zijn onderlip om zichzelf stil te houden en kijkt me met zijn ogen brandend van verlangen aan.
En precies wanneer Felix zijn hand sneller begint te bewegen, klinkt er een klop op de deur.
Oh nee.
'Yo, kan ik zo naar de wc?' klinkt iemand, maar mijn oren suizen te veel en de muziek is te luid om te horen wie het is.
Geschrokken komen we van elkaar los en struikel ik bij Felix weg. Gehaast sluiten we onze broeken. Mijn hart bonst en bonst en bonst. Verward kijk ik toe hoe Felix naar voren duikt en de wc doorspoelt.
'Een momentje!' roept hij haastig, klautert omhoog en draait de wasbak aan, wast kort zijn handen en slaat dan wat water in mijn gezicht – alsof het niet al bezweet was geworden door de nauwe ruimte en onze intense zoen. Hij rolt wat wc-papier af en vouwt het op, dept het tegen mijn mond en duwt dan mijn eigen hand naar het papier, waardoor ik verdwaasd de handeling overneem.
Haastig draait hij zich naar de deur en haalt hem van het slot, opent hem vervolgens. De muziek komt ons als eerste als een harde golf tegemoet, dan pas volgt het beeld van degene die onze zoenpartij heeft verbroken. Mijn hart staat stil wanneer ik Bente achter de deur tevoorschijn zie komen.
Oh nee.
In één klap ben ik weer nuchter.
'Oh, sorry!' roept Felix en trekt me aan mijn pols het toilet uit. Verstomd staar ik naar Bente, die zich aan de deurpost vasthoudt om zichzelf overeind te houden. 'Levi moest kotsen, dus heb ik even zijn haren naar achteren gehouden', giechelt hij en nu pas snap ik waar de wc, het water en het toiletpapier voor dienden. Om het wat geloofwaardiger over te laten komen, veeg ik mijn mond af en gooi dan het papier in het toilet terwijl ik toekijk hoe Felix onhandig zijn handen in zijn broekzakken steekt.
'Oh, alles oké?' vraagt Bente terwijl ze me aankijkt. Eerlijk antwoord: nee. Je hebt me betrapt op het vunzigen met je vriendje. En nog een eerlijker antwoord: ik weet dat ik blij moet zijn dat het verbroken is, maar diep van binnen ben ik het niet.
'Ja, jawel hoor', stamel ik en stap de wc uit.
'Sorry als het een beetje vies is. We hebben ons best gedaan om het zo schoon mogelijk te maken', onderbreekt Felix de situatie snel en trekt me weg door één hand vrij te maken uit zijn broekzak en mijn pols vast te pakken. Het verbaast me dat Felix zelfs leugens uit zijn mouw weet te schudden als hij dronken is.
'Is oké. Ik maak morgen de wc wel goed schoon', zegt Bente, stapt de wc in en sluit de deur. Verdwaasd kijk ik haar na, verbaasd dat de smoes haar blijkbaar geloofwaardig in de oren klonk. De muziek verandert ondertussen weer naar de normale feestmuziek. Mijn lichte roes komt langzaam weer terug tot me.
'Felix', stamel ik. Ik pak nu Felix' pols vast en houd hem zo tegen voordat hij de woonkamer binnengaat. Felix lacht en draait zich volledig naar me toe en kort wankelen we beide. Ik begin me weer aangeschoten te voelen.
Felix gaat een beetje op zijn tenen staan, maakt beide handen vrij uit zijn zakken en strekt zijn armen naar me uit, waardoor ik hem fronsend aankijk. Zijn ogen zijn echter gericht op mijn haren, waar hij zijn handen heen beweegt.
Er schiet een kriebel door mijn buik wanneer hij met beide handen mijn krullen uit mijn gezicht veegt en hij begint te giechelen. Als reflex houd ik hem licht vast bij zijn middel om ervoor te zorgen dat hij niet valt, maar het is waarschijnlijk meer een excuus dan echt een reflex. De koordjes van zijn armbandje kriebelen achter mijn oor.
'Stel je voor, dat ik echt je haren naar achteren zou moeten houden voor het kotsen', lacht hij en ik lach ook. De leugen sloeg inderdaad nergens op.
Plotseling vallen we stil wanneer we ons realiseren hoe we erbij staan – Felix' handen in mijn haar en mijn handen om Felix' middel. Onze kruizen tegen elkaar gedrukt, bij beide nog steeds de opwinding te merken. Ik wil naar beneden leunen om hem opnieuw te zoenen. Hoopvol kijkt hij me aan.
'Ik was de zoenen van jouw verjaardag nooit vergeten', fluister ik ademloos en de woorden hebben mijn keel verlaten voordat ik er een tweede keer over na kon denken.
Felix' ogen schieten open en het lijkt haast wel of dit het moment is voor hem dat hij ontnuchterd wordt. En nu we hier zo staan, oog in oog, de bekentenis als zware lucht tussen ons in, voelt het haast weer alsof we in de veel te krappe ruimte van het toilet staan. Ik kan haast de vonken elektriciteit om ons heen voelen spatten.
'Je hebt gelogen', reageert hij hierop, maar het klinkt eerder verwonderd dan kwaad – opgelucht, in plaats van woedend.
Zijn beide handen nestelen zich steviger in mijn haren en hij zoent me opgewekt. Zijn handen voelen veel vrijer in mijn haren nu hij zijn ring niet draagt. Ik sluit mijn armen strakker om zijn middel en zoen hem terug, trek hem dichter tegen me aan dan zou mogen.
Felix laat de zoen echter niet lang duren en begint me naar de trap te trekken. Hij kust me nog een keer vluchtig voordat hij mijn pols vastgrijpt en de eerste paar treden beklimt, maar ik stop abrupt.
Ik kan niet met Felix naar boven gaan in Bentes huis. Hoe respectloos zou het zijn als ik met hem naar bed ga in het bed van zijn vriendinnetje? Hoe respectloos is het van me geweest dat ik hem heb betast in het toilet van zijn vriendin?
Verbaasd kijkt hij naar me om, kijkt me zoekend aan.
'Kom, we gaan bier halen', stotter ik. Felix trekt uitdagend zijn wenkbrauwen op.
De aanwezigheid van onze opgewondenheid blijft zwaar in de lucht hangen, valt niet te ontkennen. We staan in lichterlaaie en niets kan ons blussen op dit moment.
Ik denk niet dat ik hem – of mezelf – kan overtuigen mee bier te gaan halen.
--------------------
Wil je sneller verder kunnen lezen? "40 seconden met één jongen" is te koop via Brave New Books, verschillende webshops en boekenwinkels! Door het boek te kopen kun je helemaal zelf bepalen wanneer je verder leest. :)
Heb je iets meer geduld? Dan kan je elke woensdag en elke vrijdag een nieuw hoofdstuk verwachten!