CHAPTER 10
THE NEXT DAY of her birthday, they spent their morningnight together. Inabot sila ng alas kwatro sa pag-uusap ng kung ano-ano at tawanan.
Timothy have so many jokes in his sleeves, halos mamatay siya kakatawa kagabi. Habang siya nasa ay tagakinig sa kakulitan nito at taga-ubos ng pagkain.
Kinabukasan ay hapon na siyang nagising at nakatanggap ng mensahe sa binata.
From: My Manliligaw
Good morning, sweetheart. I know you'll wake up late, eat your lunch. Looking forward to see you tommorow.
Kagigising niya lang pero ngingiti-ngiti na siya. That's how Timothy do to her.
Biglang bumukas ang pintuan at bumungad sa kaniya si Kuya Grego at Coman. Matiim itong nakatitig sa kaniya.
Oh? Anong ginawa ko?
“Good morning, sweetheart. Where have you been last night?” Wala man lang paawat sa sabi nito.
Kinunutan niya ito ng nuo, “sa backyard po.”
Binatukan ni kuya Coman si kuya Grego. “I told you she's there last night.”
“Malay ko ba. Wala namang nagpunta do'n.” Inis na tinignan nito ang kuya Coman niya saka bumalik ang tingin sa kaniya. “You should've told us. Hinanap ka namin kagabi.”
She pursed her lips, “sorry na po.” Paglalambing niya at niyakap ito sa baywang.
Humalukipkip ang kuya Coman niya na tila ba nagtatampo. “Siya lang ang lalambingin mo? You really have a favoritism!” Nakasimangot itong nakatingin sa kaniya.
“Sorry rin po, mahal kong kuya.” Malapad ang ngiti na niyakap niya rin ito.
Agad namang umamo ang mukha nito at hinalikan siya sa nuo. “Okay, let's go downstairs. You might be hungry already.”
As if on cue, her stomach made a sound. The two chuckles.
“Our princess is hungry. Let's go.”
Sinukbit niya ang magkabilang braso sa braso ng dalawa niyang kuya at bumaba na sila.
Paminsan-minsan ay bigla siyang magpapabuhat sa dalawa na parang bata na ikinailing-iling nalang ng dalawa. Habang si Fashie ay enjoy na enjoy na nagpasukbit sa dalawa. At dahil nasa 3rd floor sila at hindi gumamit ng elevator ay nakakapagod talaga.
Tumalon siya sa likod ng kuya Coman at sumukbit. “Buhat.” Aniya na kaagad naman nitong ginawa.
They arrived at the dining area, her cousins are there but her parents are missing in action. Not new. Siguradong nasa kumpanya na ang mga ito.
“Good morning, kuyas!” She said joufully making their eyes settled to her.
Their brows furrowed looking at her with amusement. Inilapag siya ni kuya Coman sa upuan niya na may nakahanda ng pagkain sa plato.
“Good morning.” They said in unison.
“Nagpabuhat ka na naman.” Iiling-iling na ani kuya Jacob.
Pabiro siyang dumila at nilantakan ang pagkain sa harapan. She's hungry, 12:20 na at hindi pa siya nag-agahan. Buti nalang tulog kung'di baka sumasakit na naman ng todo ang tiyan.
“Lilipad na kayo mamaya?” Umuwi lang ang mga ito para umaattend sa birthday niya. That's how they treasure her. That's how they spoil her.
They all nodded, making her sigh. Wala na naman siyang kasama.
“Don't be sad, okay? Malapit na ang vacation. We will stay here. Okay?” Pang-aalo sa kaniya ng kuya Warren niya.
Her face lit up and she become happy instantly. “Okay! I'm excited!”
They chuckled at her reaction and continued eating their lunch.
It's monday, as usual she went to the University. Hapon nang nagtungo siya sa locker room para kunin ang libro na hiniram niya, ibabalik na niya sa school library.
There's no rosee that welcomed her sigh when she opened the door of her locker. Last quarter of the year na at hindi man lang namintis ng isang araw ang nagbibigay sa kaniya ng rose at ngayon lang nangyari ito.
Those roses that someone gave her, she kept it. Nasa isang baul na box at ang iba ay tuyot na.
Before that she doesn't have any suitor, Fashie appreciate and thrilled of it. But now that she have Timothy, parang biglang nawala ang excitement na nararamdaman.
She get the book and close her locker.
Napatili siya nang makita ang binata na prenting nakasandal sa pintuan at nakatingin sa kaniya.
“Bakit ka nanggugulat?!” Inis niyang sabi. Nakahawak sa puso niyang malakas ang kabog, hindi alam kung dahil sa pagkagulat o dahil sa taong kaharap.
He chuckled and his face softened. Timothy close the door before he walk towards her and hug her as soon as he get near her.
“Sorry na,” malambing na sabi nito at hinalikan siya sa nuo.
Fashie rolled here eyes, “ikaw kasi. Bakit ka ba nandito? It's girls locker room. You're not allowed here.”
Bahagya itong tumawa at kumalas sa yakap sa kaniya.
Nanlalaki ang mata niya nang may iaabot itong puting rosas.
Her eyes widened, “i-ikaw... Ikaw ang n-naglalagay ng rosas sa locker ko?” She couldn't believe it! “W-What? H-How? How did you...”
He touch her cheeks. “We first saw each other the first day of school. I saw you inside the cafè with your coffee. I know you saw me too, didn't you?”
She nod her head. She's speechless.
“By then, i started following you silently and without you noticing me. I've been following you since day 1.” It was like a bomb information he drop.
Ibig sabihin...
“Matagal mo na akong kilala? Bago pa 'yung basketball?” Mababa ang boses na tanong niya.
Timothy nodded, “yes.”
Sumilay ang nakakalokong ngiti sa kaniyang mga labi. “Ibig sabihin, matagal mo na akong gusto?” She grins, “anghaba naman pala ng hair ko kung gano'n.”
Pabiro itong umirap sa kaniya. “You're so pretty. I can't help myself from liking you.”
“Dahil lang maganda ako?” She pursed her lips.
He abruptly shakes his head. “No, it's just a bonus. I cannot even explain clear why i like you.” He looks frustrated now. “Don't ask me why, okay? ’Yan lang ang tanong mong hindi ko masasagot.” Anito.
Fashie smiled, “crush din kita.” Namumula ang pisnging pag-amin niya.
Napapikit ito at tumaas baba ang adams apple. “Dmn, baby.” He chuckles, “you're so adorable.” He pinch her both cheek, “so, crush mo ako?”
Nakangusong tumango siya. Ito naman ay may itinatagong ngiti sa mga labi at hinalikan na naman siya sa nuo.
“Bakit ba panay halik ka sa nuo ko?” Takhang tanong niya sa binata.
“Kasi,” he touch her lips gently, “bawal pa sa lips mo. Don't worry, we'll get there.”
“That's not what i meant ha!”
“Okay, okay, then it's not. Come on, labas ka na. Baka malate ka sa next class mo.” Tinapik nitong bahagya ang likod niya na tila ba inuudyok siya lumabas na.
Pabalik-balik siya ng tingin dito habang papalabas ng locker. Nginusuan niya ang binata at ngiti naman ang sinukli sa kaniya.
“Magkikita ba tayo bukas?” May kalakasang tanong niya.
“Yes, we'll always see each other everyday. I promise you that.”
That's enough for her. Holding tight the white rose, Fashie step outside the locker room and went to her next class.
HER PARENTS and Fashie are eating in the dining. Kauuwi lang ng mga ito galing sa Business Trip sa Taiwan, as usual.
“How's school? Malapit ng matapos ang 2nd sem.” Ani Mommy niya.
She glance at her, “it's fine, mommy.” Sagot niya habang tutok siya sa pagkain.
“Hope you are really doing good, don't hide something from us.” And that's her Dad.
Naalala ni Fashie si Timothy. He've been courting her for 3 months now. At walang nakakaalam no'n maliban sa mga kaibigan niya.
Fashie nodded, “opo.” ’Yun nalang ang nasabi niya at nagpanggap na busy sa pagkain.
Afternoon came and Fashie decided to come are Timothy's office. Simula nuong mga nakaraang buwan ay ito na muna ang naging substitute ng ama bilang CEO.
Timothy's father is sick, for almost 4 months now. Kaya hati-hati ang oras nito, but eventhough his schedule was hectic, nakakapaglaan parin ito ng oras para sa kaniya.
Nagpaluto siya sa kanilang cook ng meryenda para rito. She took a glance to her wristwatch, 2:35.
Nagpahatid siya kay Manong Dante sa coffee shop malapit sa building ng kumpanya ng mga ito. Saka siya naglakad patungo duon.
His male secretary knew her, kaya nang makita siya nito ay alam na agad nito ang sadya niya.
He smiled at her, “nasa loob po si Sir, ma'am.”
Fashie beamed at Cole before she entered Timothy's office. Timothy is busy with his laptop, he's wearing his eyeglasses. Mukhang hindi siya nito napansin dahil sa pagkabusy nito.
Lumapit si Fashie ng dahan-dahan sa table nito at humalik sa pisngi ng binata.
“Hi,” malapit ang ngiting aniya.
Agad naman siyang nilingon ni Timothy at gulat ang matang nakatingin sa kaniya.
“Sweetheart? You're here!” Tumayo ito upang bigyan siya ng yakap at halik sa pingi. “You didn't inform me you're going here. I shoul've fetch you at the lobby.” Anito at hinaplos-haplos ang buhok niya.
Fashie gave him a cheeky smile, “i want to surprise you. Well, did i?”
He chuckles, “yes, you did. Come on, let's sit.” Marahan siya nitong hinila paupo sa sofà nito sa loob ng opisina.
His office right now is his dad's former office. Maaliwalas at simpleng elegante ang desenyo. She could see the skyscrapers outside the glass wall.
“I bought you snacks, nagpaluto ako kay Chef.” Aniya saka binuksan ang mga tupperware na dala mula sa paper bag.
“Thank you, sweetheart. I'm sorry, weekend na pero nagtatrabaho parin ako.” Hinawakan nito ang kamay niya, “Let's go out tommorow?”
Hinawakan din ni Fashie ang kamay nito, “okay lang, i understand you, okay?”
Malapad na ngumiti sa kaniya ang binata at niyakap ang baywang niya. “Date tayo bukas?”
Natatawang tumango siya, “sige. Now let go of me, ihahainan kita.”
Nakasimangot itong kumalas sa kaniya habang siya ay tatawa-tawang nilagyan ang plato nito ng carbonara.
“I wanna learn how to cook. Gusto kong ipagluto ka.”
“It's fine with me if you don't know how. I can cook for you when we are already married.” He winked at her.
Marahas niyang hinampas ang dibdib ng binata. “Hindi pa kaya kita sinasagot.” Pabiro niya itong inirapan.
Ang totoo lang ay may plano na siya kung kailan niya ito sasagutin.
“Kailan mo nga ba kasi ako sasagutin?”
“Bakit? Naiinip ka na ba?” Her brow are furrowed at him.
“No way! I would never get tired of waiting for you. You're worth the wait, sweetheart.”
At natunaw naman ang puso niya ron.
“Sus,” umupo siya sa tabi nito at niyakap ito sa baywang. They become too close to each other. That sometimes she's afraid what will happen to her when he leave her. Hindi niya ata kaya.
Habang kumakain ito ay panakang sinusubuan siya nito. Ang braso ay nakayakap sa baywang niya at ang kanang kamay ang ginagamit sa pagkain.
“Oo nga pala, how's your dad?” Tanong niya.
“He's doing fine. Kalalabas niya na sa ICU at nailipat na sa vip room. Months from nowz he'll be totally healed.”
Fashie nodded, “that's good to know then.” Ngumanga siya upang subuan siya nito, “ahh.”
Lumipas ang oras na magkatabi sila sa sofà, nagkwekwentuhan, kulitan at tawanan. That's how they spend their quality time.
Mukhang naistorbo niya pa ata dahil hindi na ito bumalik sa trabaho, pero sabi naman nito ay kaunti nalang ay matatapos na iyon.
They are cuddling in the sofà when she spoke what's in her mind.
“Timothy...” Tawag pansin niya rito na abala sa paghalik-halik sa likod ng kamay niya at paghaplos sa buhok niya.
He's always doing that. Paborito nitong posisyon ang magkatabi sila habang hinahaplos ang buhok niya at pinaglalaruan ang mga daliri at panaka-nakang hinahalikan ang singsing niya roong bigay nito.
“Mm?” He look at her.
“I have a question, h'wag mo sanang masamain.” Kagat labing aniya.
Mukhang ramdam nito ang kaseryosohan niya kaya umayos ito ng upo.
“Okay, i won't. What is it?” He face her, as if ready to listen to her.
“We've been seeing each other for couple of months now....” she stared at his eyes, “i'm thinking, bakit wala parin alam sila kuya at ang family ko?” Nabanggit niya rito kung gaano kaprotective ang mga pinsan sa kaniya. “M-May ginawa ka ba?”
“Oh...” kapagkuwan ay tumango ito. “I didn't do it because i'm scared of your family and not ready to show up ’cause trust me, sweetheart, i am.” He held her hands. “I blocked all your bodyguards whenever we're together. I ask someone to turn off the CCTV whenever we are seeing each other in public places. I pay people to keep their mouth shut. Because your bodyguards always looking after you, and even asking people around you.”
Hinalikan siya nito sa nuo, “alam kong hindi ka pa handa na malaman ng pamilya mo ang tungkol sa'ting dalawa. At mas mahirap dahil sa magkalayo ang edad natin. Alam kong maguguluhan ka at hindi ka makakapag-isip ng maayos kapag dumating ang araw na malaman nila ang relasyong meron tayo. And i'm afraid for that day to come, i'm afraid you'll leave me because your parents doesn't want me for you. So please, baby, promise me, you'll stay no matter what happened. I'll protect you, just don't leave me.” Mahina ang boses nito sa mga huling katagang binitawan. Paos at nangungusap.
Fashie heart melted. May hint na siya kung bakit hanggang ngayon wala paring nakakaalam, at tama nga siya. Kagagawan iyon ng binata.
And he's right, she knows when that time comes at hindi pa siya ready to face her family with him, baka kung ano ang magawa niyang desisyon.
She's afraid.
Pakiramdam niya ang immature niya at walang lakas loob. Pakiramdam niya pinapahirapan niya ang binata sa sitwasyon nilang patago.
“Thank you...”
“No, sweetheart, it's thank you. I'll do everything for you, just please stay by my side. H'wag kang aalis, dahil baka hindi ko kayaning gumigising sa umagang walang ikaw sa buhay ko.”
...
A/N: Like what i said sa disclaimer, may typographical and grammatical errors. Sa ngayon kasi cellphone ko ang gamit ko dahil hindi ko pa naipapagawa ang laptop kong nasira. So, excuse my errors. Thank you!
PRETTY IN DARK|PID