Range Rover ကားလေးဟာ 62 လမ်းမကြီးပေါ်အတိုင်းတစ်ရွေ့ရွေ့မောင်းနှင်နေသည်။ ကားမောင်းနေရင်ဘေးက ကောင်လေးကို တစ်ချက် လှမ်းကြည့်တော့ ဘေးကိုငေးနေသည်။ ဒီနေ့သွားစရာရှိသည်ဟုပြောကာ
ထိုက်ရုံးကအပြန်ဝင် ခေါ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
"အကို ကျွန်တော်တို့ဘယ်သွားနေကြတာလဲ
ခုထိလဲမပြောသေးဘူး "
"ကိုယ်တို့ အိမ်ကိုလေ ရှေ့ဆိုရောက်ပြီ "
" ဟင် "
ထိုက်ရပ်လိုက်သည့် ခြံသည် သူကိုယ်တိုင် desing ဆွဲ၍ပေးထားသော တိုက်လေးဖြစ်သည်။ ခြံလေးထဲ ကောင်းမောင်းဝင်လိုက် ပြီး ၂ထပ်တိုက်လေးရှေ့တွင်ကားရပ်လိုက်သည်။
" အကိုဒါက "
" ဒါက ကိုယ်တို့အိမ်လေ အစကတော့ ခက် အနားကထွက်သွားခဲ့ရင်တောင် ခက် စိတ်ကူး
စိတ်သန်းလေးနဲ့ ပုံဖော်ထားတဲ့ ဒီအိမ်လေးမှာပဲ ကိုယ်ဖြတ် သန်းချင်တဲ့အတွက် ခက်ဆီမှာ ခက်ဍစိတ်တိုင်းကျ desing ရေးခိုင်းခဲ့တာပေါ့ ၊ ခုခက် ကကိုယ့်နားမှာရှိနေပြီဆိုတော့ ဒီအိမ်လေးက
ကိုယ်တို့အိမ်လေးဖြစ်ပြီးပိုအသက်ဝင် သွားပြီပေါ့ကွာ "
"အကိုရာ ဟင့် "
စိုင်းခက် ထိုက်အားဖက်တွယ်လိုက်ပြီး ဝမ်းနဲ
မျက်ရည်များပင်ကျရတော့သည်။ သူ့ကိုဤမျှလောက်ချစ်လေ ထိုက်အပေါ်ခံစားစေခဲ့ရသမျှအတွက် ပိုဝမ်းနည်းလေဖြစ်ကာ ငိုမိတော့သည်။
"ကိုယ့်အသဲလေး ဘာလို့ငိုနေတာလဲကွာကြည့်ပါအုံး မျက်လုံးတွေတောင်ရဲနေပြီ ကလေးကျနေတာပဲ "
ထိုက်က စိုင်းခက်ကိုဖက်ထားရာမှ ခွါလိုက်ပြီး မေးစေ့ကိုကိုင်၍ မျက်ရည်များအားသုတ်ပေးနေသည်။
"ကလေးပဲကို အကိုနဲ့ယှဉ်လိုက်ရင်ကျွန်တော့်က ကလေးပဲ "
"ဟားဟား ဟုတ်ပါပီ ကိုယ့်ကလေးလေးရယ် မငိုနဲ့တိတ် "
"ဟာဗျာ ထပ်ကြွေအောင်စကားလုံးတွေနဲ့သတ်
ပြန်ပြီ "
"ကဲတိတ်တော့ အိမ်ထဲဝင်ကြရအောင်နော် "
ထိုက်တို့အိမ်ထဲရောက်တော့ စိုင်းခက်မှာအံ့ဩစွာလိုက်ကြည့်နေမိသည် ။ design ဆွဲပေးပြီးကထဲက အိမ်ကိုမရောက်ဖြစ်လို့ အတွင်းပိုင်းအပြင် အဆင်တွေကို သေချာမသိပေ။ ဝင်ဝင်ခြင်းက ဧည့်ခန်းကျယ်ကြီးပင် အပေါ်တွင် မီးဆိုင်းကြီးဖြင့် လင်းလက်ထည်ဝါစွာ၊ဧည့်ခန်းက ဆိုဖာတွေကလဲ ထိုက်ရုံးခန်းက သူအိပ်လို့ကောင်းလို့
ကြိုက်တယ်ခနခနပြောဖူးတဲ့ ဆိုဖာတွေပင်
ဒါတွေထက် ထူးဆန်းတာက စားပွဲပေါ်တွင် ရှိ
နေသည့် " Happy 1st montsary "ဆိုသည့် စာတန်းလေးရေးထိုးထားသည့် cake ပေးပင် ။
စိုင်းခက် စားပွဲနားပြေးသွားလိုက်ပြီး cake လေးကို ကြည့် ၍ မျက်ရည်များဝိုင်းလာပြန်သဖြင့်
"ဟိတ် မငိုနဲ့အုံးလေ ဒါလေးအရင်ကြည့်အုံး "
ထိုက်က စိုင်းခက်ခေါင်းလေးအားပုတ်ကာပြောပြီး စားပွဲပေါ်မှ စာရွက်စာတန်းဖိုင်လေးကိုပေးလာသဖြင့် ဖတ်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့နာမည်နဲ့
ဒီ တိုက် နှင့် ခြံကို လွဲပေးထားသောစာချုပ်လေး
ပင်။ စိုင်းခက်မှာအံ့ဩစွာဖြင့်
" ဟင် အကိုဒါက ကျွန်တော့်ကိုပေးတာလား "
" ဟုတ်တယ်လေ ကိုယ့် ကလေး အတွက် မွေးနေ့
လက်ဆောင် နဲ့ ၁လပြည့်အမှတ်တရလက်ဆောင်ပေါ့"
" အကိုရာ "
ထိုက်ရင်ဘက်အား ခပ်ဖွဖွလှမ်းထိုး၍ ဒီတစ်ခါတော့ ခနက ထိန်းထားတဲ့ မျက်ရည်များကိုကျခွင့်ပေးလိုက် သည်ထင်ပါ၏ ။ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးဝေ့ကာ ငိုပါတော့သည်။
"ကဲတိတ်တော့လေ ငိုပဲငိုနေတော့မှာလားကွ
ကိုယ်တို့ကိတ်ခွဲရအောင် ၊ မွေးနေ့က မနက်ဖြန်မှဆိုတော့ မနက်ဖြန်မွေးနေ့ကိတ်ထပ်လုပ်ပေးမယ်"
ထိုက် စိုင်းခက်ပခုံးအားဖက်ကာ ဆိုဖာတွင်ထိုင် စေသည်။ ပီးတာနှင့် ကိတ်အား ဖယောင်းတိုင် လေး ၁တိုင် ထွန်းကာ မီးမှိုတ်လိုက်ကြသည်။
ကိတ်လေးခွဲကာ ထိုက်က စိုင်းခက်အားအရင်ခွံ့၍
" ပျော်ရွှင်စရာ ၁လပြည့်လေးပါနော်ကိုယ့်အသဲ၊ ၁လကနေ ၁နှစ် ၁နှစ်ကနေ မနက်ဖြန်တိုင်းများစွာ ကိုယ့်ဘေးနားမှာနေပေးပါအုံး ၊ အရမ်းချစ်ရပါတယ်နော် ကလေးလေး "
" ဟီးဟုတ်ကဲ့ပါဗျ ကျွန်တော်ကလဲ ကိုကို့ ကို သိပ်ချစ်တာမို့ ခွဲမသွားပါဘူးနော်"
"ဟာ ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တာ ပြန်ခေါ်ပါအုံးကွာ"
"တော်ပီရှက်တယ် ရော့ ဟ ကိတ်စား "
စိုင်းခက် ရှက်လာသဖြင့် ဧည့်ခန်းထဲမှပြေးထွက် ခဲ့မိတော့သည်။ ကိုကို ဆိုသည့်နာမ်စားကို အသားမကျသေးတာနှင့်မခေါ်ဖြစ်ခဲ့ ၊ ခုခေါ်မိတော့သူထင်တဲ့အတိုင်းပင် အကိုက ထပ်ခေါ်
ခိုင်းနေသဖြင့် အပေါ်ထပ်သို့ပြေးတက်ခဲ့လိုက် တော့သည်။
******🌸🌸🌸******
စိုင်းခက်အိမ်ပေါ်ရောက်သည်နှင့် လှေကား၏ ညာဘက်ခြမ်းရှိ မှန်တံခါးများကာရံထားသော ဘုရားခန်းနှင့် ဘယ်ဘက်ခြမ်းတွင် master bedroom အိပ်ခန်း နှစ်ခန်းရှိလေသည်။ သူပုံဖော်ခဲ့သည့် စာအုပ်ပေါ်က ပုံလေဟာ အခုဆိုအသက်ဝင်နေပြီဖြစ်သည်။ လှေကားနှင့် မျက်နှာ
ခြင်းဆိုင် ကျွန်းတံခါးကြီးကို ဖွင့်လိုက်သည်နှင့် ပန်းအိုးများစီတန်းထားသော ဝရံတာက ကြိုဆိုနေသည် ။ ဝရံတာသို့ထွက်၍ နှင်းဆီပန်းများရဲ့ မွှေးရနံ့များကို ခံယူရင်း လေကောင်းလေသန့်များခံယူနေလိုက်သည်။ စိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက်ဖြစ်၍ ကားသံ ဆိုင်ကယ်သံများမကြားရပေ။
စိုင်းခက်လေရူရင်း အိတ်ကပ်ထဲမှ ဆေးလိပ် ၁လိပ်ထုတ်ကာ ဖွာမိလိုက်စဉ် နောက်မှ ခြေသံကျယ်ကျယ်ဖြင့် လှမ်းလာကာ ဆေးလိပ်အား ဆွဲယူ၍ မီးသတ်ပစ်လိုက်သောကြောင့် ...
" ဟာ အကိုကလဲ ခုမှစဖွာတာ နှမျောစရာကြီး"
"ခက် ကိုယ်ဆေးလိပ်သောက်တာမကြိုက်ဘူးလို့ပြောထားတာကို စကားနားမထောင်ဘူးလား "
"နားထောင်ပါတယ်အကိုရဲ့ ခုကအပျင်းပြေဖွာတာ မရှိုက်ဖူးရယ် "
"ကိုယ်က စိုးရိမ်လို့ပါ ခက်ရယ် အဲဒီဆေးလိပ်ကိုဖွာမဲ့အစား ကိုယ့်နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းပါလား အနည်းဆုံးတော့ ကိုယ့်နှုတ်ခမ်းတွေက ချိုပြီး မင်း
အတွက်အန္တရယ်ကင်းတယ်လေကွာ "
" အာ လူကြီးကတော့ခြွေပြန်ပြီဗျာ "
"မခြွေပါဘူးကွာ ကိုယ့်နှုတ်ခမ်းတွေက တကယ်ချို ....."
အွန့် ....
ထိုက်ပင်စကားမဆုံးလိုက် စိုင်းခက်က ထိုက် အောက် နှုတ်ခမ်း ကိုစုပ်ထွေးလာသဖြင့် ထိုက် လဲ အပေါ်နှုတ် ခမ်းများအား ပြန်လည် စုပ်ယူလိုက် သည်။ စိုင်းခက်မှ ဝရံတာ လက်ရန်းများကို ကျောမှီထားပြီး လက်များကို ထိုက်၏ လက်ပင်းသို့သိုင်းဖက်ကာ ဆံပင်များကိုထိုးဖွတော့သည်။ အနမ်းများနက်ရှိုင်းလာကာ ကြမ်းတမ်းလာတော့သည်။ ထိုက်က စိုင်းခက်ကိုတင်ပါးမှမချီလိုက် တော့စိုင်းခက်ခြေထောက်များက ထိုက်ခါးတွေ
ချိတ်လျက်သားပင်။ နှုတ်ခမ်းများကို အလွတ်မပေးပဲ ဝရံတာမှ ချီလျက်သား အိမ်ထဲသို့ ပြန်ဝင် ကာလှေကား ဘေးက အိပ်ခန်းတံခါးအားဖွင့်၍ ဝင်ခဲ့လိုက်သည်။
အခန်းထဲရောက်သည်နှင့် စိုင်းခက်အား မွေ့ယာတွင်ဖြည်းဖြည်းချသည်ထိ ထိုက်ခါးတွင်
စိုင်းခက်ခြေထောက်များချိတ်တွင်ထားလျက် သာအနမ်းတို့ကိုရှေ့ဆက်နေသည်။ ထိုက် နှုတ်ခမ်းသားတို့ကို အပေါ် အောက်တစ်လှည့် စုပ်ယူရင်း စိုင်းခက် T shirt အကျီထဲလက်တို့လျှိဝင်ကာ ပွတ်သတ်လိုက်တော့ စိုင်းခက်ဆီမှ ငြီးသံသဲ့သဲ့နှင့်အတူ သူ့ပခုံးသားများကို လက်ဖြင့် ဖိကိုင်လာသည်။ အနမ်းတို့ကို ခတ္တရပ်လိုက် တော့ ကောင် လေးက အသက်ပုံမှန်ပြန်ရူကာ သူ့အား ရီဝေစွာကြည့်လာသည်။
" ခက် ကိုယ်တို့ရှေ့ဆက်ကြမလားဟင် "
" ဟို ကျွန်တော် တစ်ခါမှ အောက်မှာမနေဖူးတော့လေအဲတာ .... "
စိုင်းခက်စကားပင်မဆုံးလိုက် သူ့နှုတ်ခမ်းအား ဖိကပ်လာ၍
"မကြောက်နော်နဲ့ ကိုယ်ဂရုစိုက်ပေးပါမယ် ဟို..
ကိုယ်လဲ အတွေ့အကြုံတော့မရှိပေမဲ့ လေ့လာထားပါတယ် တဖြည်းဖြည်းခြင်းသွားကြမယ် နော်"
ကောင်လေးက ရီဝဲသောအကြည့်များဖြင့် သဘောတူကြောင်းခေါင်းငြိမ့်ပြသဖြင့် ၊
စိုင်းခက်ပေါ်မှ ခနထကာ ကုတင်ဘေးရှိ စားပွဲအံ့ဆွဲထဲမှ Lub ဘူးနှင့် အကာအကွယ်ဘူးကိုလှမ်းယူလိုက်သည်။ စိုင်းခက်မှာအံ့ဩစွာလှမ်းကြည့်လာသဖြင့်
"ဟို ... လိုအပ်လာမယ်ထင်လို့ဝယ်ထားတာလေ"
" အင်း "
"ဒါဆိုကိုယ်တို့စကြမယ်နော် "
" အင်းပါဆို "
စိုင်းခက်ရှက်လာသဖြင့် မျက်နှာအားလွဲထား
လိုက်သည် ။ ထိုက် စိုင်းခက်ဘေးကာဝင်လှဲ
လျက် မေးလေးအားဆွဲယူကာအုပ်မိုးလျက်
အနမ်းတို့ကို ပြန်လည်စတင်လိုက်သည်....
ထို့နောက် စိုင်းခက်အဝတ်အစားများကိုဆွဲချွတ် ပြီး လည်တိုင်းကိုနမ်းရှိုက်စုပ်ယူကာ အမှတ်အသားများပြုတော့ ထိုက်၏အထိအတွေ့ကြောင့်
စိုင်းခက်မှာ အသက်ရူသံပင်မြန်ဆန်လာပြီး
" အင်းးအကို "
ထိုက်လဲ သူ့၏အကျီများကိုဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ၊ အကာအကွယ်သုံးရန် ဘောင်းဘီပါချွတ်ပစ်
လိုက်သည်။ စိုင်းခက် နှင့် ထိုက်၏ ကိုယ်တွင် အဝတ် အစားတို့ကင်းမဲ့နေလေပြီ။ အကာအကွယ်ဝတ်ဆင်ခြင်းပြီးတော့ ထိုက် စိုင်းခက်၏ ပန်းရောင်သန်းနေသော ချယ်ရီသီးလေးကို ယစ်မူးစွာ စုပ်ယူကာ လက်တစ်ဖက်ကလဲ ဖိချေလိုက် တော့ ကောင်လေးက ထိုက်ဆံပင်များကို ပွတ်
သတ်ကာ ငြီးငြူလေတော့သည် ။ ချယ်ရီသီးများဆီမှ လက်တို့က တစ်ဖြည်းဖြည်းအောက်သို့လျောဆင်းလာပြီး စိုင်းခက်၏ အထိမခံအရာလေးကို စုပ်ကိုင်၍ အပေါ်အောက်ပွတ်ဆွဲ
လိုက်လိုက်တော့ ခါးတို့ကော့တက်လာကာ ထိုက်၏ ဆံပင်များကိုလဲပို၍ ဆွဲဖွလာသည်။
"အင်း.... ကိုကို ... ဟင်း ... ရူးတော့မှာပဲဗျာ"
စိုင်းခက်၏ သူ့ကိုခေါ်၍ ငြီးငြူသံများကြောင့်
ထိုက် လုံးဝစိတ်မထိန်းချုပ်နိုင်တော့ပေ ။
စိုင်းခက်၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကြားနေရာယူကာ အရင်ဆုံးလက်ချောင်းဖြင့် အစပျိုးစေ
သည်။
"အ ယားတယ် မနေတတ်ဘူး အ..."
" ခနပဲနော် ခက် ဒါမှအနာသက်သာမှာ "
လက်ချောင်လေးများဖြင့်အစပျိုးလိုက်ပြီးနောက် သူ့၏အရာပေါ်Lub တို့ကို သုတ်လိမ်းလိုက် သည်၊ ပြီးတာနှင့်ဖြည်းညှင်းစွာ အစပြုရင်း နယ်ကျွံလိုက်တော့သည်။
" အ့ အကို ... နာတယ် အားး"
" စိတ်လျော့ထားနော် ခက် "
ထိုက် စိုင်းခက်နှုတ်ခမ်းများကို ပြန်လည်စုပ်ယူ၍ အာရုံလွဲစေပြီး တစ်ရစ်ရစ်နှင့်အဆုံးထိ နယ်ကျွံလိုက် တော့ ကောင်လေးမှာ မျက်ရည် များပင်ကျလျက် မွေ့ယာအခင်းစအား စုပ်ကိုင် ထားသည်။
" ကိုယ့်ကိုဖက်ထား ခက် ခနပဲနော် ပြီးရင်အဆင် ပြေသွားမှာ "
စိုင်းခက်လက်များကို သူ့ကျောဆီပို့လျက်
လှုပ်ရှားမှုများကို စတင်တော့သည်။ အစပိုင်းတော့ နှစ်ယောက်လုံးနာကျင်ပေမဲ့ လှုပ်ရှားမှုကြာလာသည်နှင့် သာယာမှုက လိုက်ပါလာတော့သည်။
"ဟင်းးး ခက် ... ကိုယ်ရူးတော့မယ်ကွာ "
စိုင်းခက်၏ ယစ်မူးစွာငြီးငြူနေသော မျက်နှာလေးကိုကြည့်ပြီး ထိန်းချုပ်မှုကင်းမဲ့စွာ လှုပ်ရှားမှုများကို မြန်ဆန်လိုက်တော့သည်။ နောက်ပိုင်းဆီမှ လှုပ်ရှားနေရုံသာ ကမ လက်တို့ကလဲ စိုင်းခက်၏ အရာကိုအပေါ်နောက်ပွတ်ဆွဲပေးနေသဖြင့် စိုင်းခက်ခါးများပင်ကော့တက်လတော့သည်။
"အ .. အကို ... ဟင်း ဖြည်း.. ဖြည်း ... "
"ကိုယ့်ကို ချစ်လား ကိုယ့်ကလေး ...."
" အင်းးး... ချစ်.. အရမ်းချစ်တယ် .. အ "
ထိုက် စိုင်းခက်ချယ်ရီသီးလေးကို စုပ်ယူ၍
နောက်ပိုင်းကို တရဆတ် လှုပ်ရှားလိုက်တော့
" ဟင်းး.. အကို ကျွန်တော့်ပြီးး..ပြီးချင် .. အ "
ထိုက်၏ ဗိုက်တွင် စိုင်းခက်၏ ပြီးဆုံးကျေနပ်
ခြင်းများပေကျံသွားတော့သည်။ စိုင်းခက်ပြီးသွားသဖြင့် ထိုက်လဲ အုပ်မိုးနေရာမှထလိုက်သည်။ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပခုံးပေါ်မြှောက်တင်
လိုက်ပြီး မိနစ်ပိုင်းမျှ ဆက်တိုက်လှုပ်ရှားလိုက်
ရင်း ....
".. ဟင်း... ခက် ကိုယ်လဲပြီးတော့မယ် .. ဟားး "
ထိုက်၏ ပြီးဆုံးခြင်းနှင့်အတူ စိုင်းခက်ကိုယ် ပေါ်သို့ ပြိုကျကာလာ ပခုံးပေါ် မျက်နှာအပ်လျက် အမောဖြေရတော့သည်။ စိုင်းခက်မှာလဲ
ထိုက် ကျောပင်အား ပွတ်သတ်လျက် အသက်ပုံမှန်ရူသွင်းနေရသည်။ စိုင်းခက်ပေါ်အုပ်မိုးရာကနေဖယ်လိုက်ပြီး မွေ့ယာပေါ် လက်ထောက်လျက်
ပင်ပန်းသွားသော မျက်မှာလေးအားစိုက်ကြည့်ကာ နဖူးအား အနမ်းခြွေလိုက်သည်။
" အဆင်ပြေလား ခက် "
"အင်း ခဗျားအရမ်းကြမ်းတာပဲ မညှာမတာနဲ့
ကျွန်တော့်အလှည့်ကျမှတွေ့မယ် "
" ဟင် ဘာ... ဘာကိုလဲ "
"အံ့မယ် ကျွန်တော့်ကို အမြဲအောက်မှာနေမယ်
ထင်နေလား "
"ကလေးကလဲ အဲလိုမလုပ်ရဘူးလေ မဆိုးရဘူးနော် လိမ္မာတယ် "
"ဘာလဲ အကိုက မပေးနိုင်ဘူးလား ဟွန်း "
"အဲလိုလဲ မဟုတ် ... ဟိုလေ "
စိုင်းခက်မှာ ထိုက်၏ ပုံစံကိုကြည့်၍ ရီချင်စိတ် ကိုမနဲထိန်းထားရသည်။ သူပြောသည်ကို အတည်ထင်၍ စဉ်းစားရကြပ်နေသည့် လူကြီးအား အူယားလာသည်။ သို့ပေမဲ့ဆက်၍ စချင်နေသေးသဖြင့် မျက်စောင်းလေးပစ်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးဆူလျက် ထပ်မေးလိုက်သည်။
"ပြောလေ မပေးနိုင်ဘူးလားလို့ ..."
"ဟို ... ခက် လိုချင်ရင် ကိုယ်ပေးမှာပါ "
" ဟားဟား"
စိုင်းခက်မထိန်းနိုင်စွာထရီလိုက် တော့သည် မချိုမချဉ်မျက်နှာလေးဖြင့် ကြည့်နေသူကို သနားလာကာ ဆက်မစတော့ပဲ ရီနေလိုက်ရတော့သည်
" ကိုယ့်ကိုစတယ်ပေါ့ စနိုင်ပုံထောက်ရင် မမောသေးဘူးပေါ့လေ ... ဒါဆိုလဲလာ နောက်တစ်
ခေါက်"
" ဟာ .. အကို တော်.. တော်ပြီ .. အွန့် ..."
စိုင်းခက်စကားပင်မဆုံးလိုက် သူ့နှုတ်ခမ်းများကို သိမ်းပိုက်ခြင်းခံလိုက်ရတော့သည်။
ဆောင်းတွင်းအေးအေးတွင် အခန်းထဲရှိ
ကောင်လေးနှစ်ယောက်ကတော့ ချွေးပင်လယ်ကို လက်ပစ်ကူးကာ နောက်တစ်ကြိမ်မမောနိုင်မပန်းနိုင်စွာ စတင်နေကြတော့သည်။
ဒီနှစ်ဆောင်းတွင်းလေးမှာတော့ ခွံလုံစရာရင်ခွင်
ကျယ်ကြီးကို ပိုင်ဆိုင်လျက် မန္တလေး ဆောင်းကို
ဖြတ်သန်းပါတော့မည်။
*****🌸🌸🌸******
ရင်ခွင်ကျယ်မရှိသူတွေကတော့ ဖက်လုံးခွပြီး
စောင်ခြုံအိပ်ကြပါ 😛
Zawgyi
Range Rover ကားေလးဟာ 62 လမ္းမႀကီးေပၚအတိုင္းတစ္ေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ေမာင္းႏွင္ေနသည္။ ကားေမာင္းေနရင္ေဘးက ေကာင္ေလးကို တစ္ခ်က္ လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ေဘးကိုေငးေနသည္။ ဒီေန႔သြားစရာရွိသည္ဟုေျပာကာ
ထိုက္႐ုံးကအျပန္ဝင္ ေခၚခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
"အကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ဘယ္သြားေနၾကတာလဲ
ခုထိလဲမေျပာေသးဘူး "
"ကိုယ္တို႔ အိမ္ကိုေလ ေရွ႕ဆိုေရာက္ၿပီ "
" ဟင္ "
ထိုက္ရပ္လိုက္သည့္ ၿခံသည္ သူကိုယ္တိုင္ desing ဆြဲ၍ေပးထားေသာ တိုက္ေလးျဖစ္သည္။ ၿခံေလးထဲ ေကာင္းေမာင္းဝင္လိုက္ ၿပီး ၂ထပ္တိုက္ေလးေရွ႕တြင္ကားရပ္လိုက္သည္။
" အကိုဒါက "
" ဒါက ကိုယ္တို႔အိမ္ေလ အစကေတာ့ ခက္ အနားကထြက္သြားခဲ့ရင္ေတာင္ ခက္ စိတ္ကူး
စိတ္သန္းေလးနဲ႔ ပုံေဖာ္ထားတဲ့ ဒီအိမ္ေလးမွာပဲ ကိုယ္ျဖတ္ သန္းခ်င္တဲ့အတြက္ ခက္ဆီမွာ ခက္ဍစိတ္တိုင္းက် desing ေရးခိုင္းခဲ့တာေပါ့ ၊ ခုခက္ ကကိုယ့္နားမွာရွိေနၿပီဆိုေတာ့ ဒီအိမ္ေလးက
ကိုယ္တို႔အိမ္ေလးျဖစ္ၿပီးပိုအသက္ဝင္ သြားၿပီေပါ့ကြာ "
"အကိုရာ ဟင့္ "
စိုင္းခက္ ထိုက္အားဖက္တြယ္လိုက္ၿပီး ဝမ္းနဲ
မ်က္ရည္မ်ားပင္က်ရေတာ့သည္။ သူ႔ကိုဤမွ်ေလာက္ခ်စ္ေလ ထိုက္အေပၚခံစားေစခဲ့ရသမွ်အတြက္ ပိုဝမ္းနည္းေလျဖစ္ကာ ငိုမိေတာ့သည္။
"ကိုယ့္အသဲေလး ဘာလို႔ငိုေနတာလဲကြာၾကည့္ပါအုံး မ်က္လုံးေတြေတာင္ရဲေနၿပီ ကေလးက်ေနတာပဲ "
ထိုက္က စိုင္းခက္ကိုဖက္ထားရာမွ ခြါလိုက္ၿပီး ေမးေစ့ကိုကိုင္၍ မ်က္ရည္မ်ားအားသုတ္ေပးေနသည္။
"ကေလးပဲကို အကိုနဲ႔ယွဥ္လိုက္ရင္ကြၽန္ေတာ့္က ကေလးပဲ "
"ဟားဟား ဟုတ္ပါပီ ကိုယ့္ကေလးေလးရယ္ မငိုနဲ႔တိတ္ "
"ဟာဗ်ာ ထပ္ေႂကြေအာင္စကားလုံးေတြနဲ႔သတ္
ျပန္ၿပီ "
"ကဲတိတ္ေတာ့ အိမ္ထဲဝင္ၾကရေအာင္ေနာ္ "
ထိုက္တို႔အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ စိုင္းခက္မွာအံ့ဩစြာလိုက္ၾကည့္ေနမိသည္ ။ design ဆြဲေပးၿပီးကထဲက အိမ္ကိုမေရာက္ျဖစ္လို႔ အတြင္းပိုင္းအျပင္ အဆင္ေတြကို ေသခ်ာမသိေပ။ ဝင္ဝင္ျခင္းက ဧည့္ခန္းက်ယ္ႀကီးပင္ အေပၚတြင္ မီးဆိုင္းႀကီးျဖင့္ လင္းလက္ထည္ဝါစြာ၊ဧည့္ခန္းက ဆိုဖာေတြကလဲ ထိုက္႐ုံးခန္းက သူအိပ္လို႔ေကာင္းလို႔
ႀကိဳက္တယ္ခနခနေျပာဖူးတဲ့ ဆိုဖာေတြပင္
ဒါေတြထက္ ထူးဆန္းတာက စားပြဲေပၚတြင္ ရွိ
ေနသည့္ " Happy 1st montsary "ဆိုသည့္ စာတန္းေလးေရးထိုးထားသည့္ cake ေပးပင္ ။
စိုင္းခက္ စားပြဲနားေျပးသြားလိုက္ၿပီး cake ေလးကို ၾကည့္ ၍ မ်က္ရည္မ်ားဝိုင္းလာျပန္သျဖင့္
"ဟိတ္ မငိုနဲ႔အုံးေလ ဒါေလးအရင္ၾကည့္အုံး "
ထိုက္က စိုင္းခက္ေခါင္းေလးအားပုတ္ကာေျပာၿပီး စားပြဲေပၚမွ စာ႐ြက္စာတန္းဖိုင္ေလးကိုေပးလာသျဖင့္ ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔နာမည္နဲ႔
ဒီ တိုက္ ႏွင့္ ၿခံကို လြဲေပးထားေသာစာခ်ဳပ္ေလး
ပင္။ စိုင္းခက္မွာအံ့ဩစြာျဖင့္
" ဟင္ အကိုဒါက ကြၽန္ေတာ့္ကိုေပးတာလား "
" ဟုတ္တယ္ေလ ကိုယ့္ ကေလး အတြက္ ေမြးေန႔
လက္ေဆာင္ နဲ႔ ၁လျပည့္အမွတ္တရလက္ေဆာင္ေပါ့"
" အကိုရာ "
ထိုက္ရင္ဘက္အား ခပ္ဖြဖြလွမ္းထိုး၍ ဒီတစ္ခါေတာ့ ခနက ထိန္းထားတဲ့ မ်က္ရည္မ်ားကိုက်ခြင့္ေပးလိုက္ သည္ထင္ပါ၏ ။ သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းတိုးေဝ့ကာ ငိုပါေတာ့သည္။
"ကဲတိတ္ေတာ့ေလ ငိုပဲငိုေနေတာ့မွာလားကြ
ကိုယ္တို႔ကိတ္ခြဲရေအာင္ ၊ ေမြးေန႔က မနက္ျဖန္မွဆိုေတာ့ မနက္ျဖန္ေမြးေန႔ကိတ္ထပ္လုပ္ေပးမယ္"
ထိုက္ စိုင္းခက္ပခုံးအားဖက္ကာ ဆိုဖာတြင္ထိုင္ ေစသည္။ ပီးတာႏွင့္ ကိတ္အား ဖေယာင္းတိုင္ ေလး ၁တိုင္ ထြန္းကာ မီးမႈိတ္လိုက္ၾကသည္။
ကိတ္ေလးခြဲကာ ထိုက္က စိုင္းခက္အားအရင္ခြံ႕၍
" ေပ်ာ္႐ႊင္စရာ ၁လျပည့္ေလးပါေနာ္ကိုယ့္အသဲ၊ ၁လကေန ၁ႏွစ္ ၁ႏွစ္ကေန မနက္ျဖန္တိုင္းမ်ားစြာ ကိုယ့္ေဘးနားမွာေနေပးပါအုံး ၊ အရမ္းခ်စ္ရပါတယ္ေနာ္ ကေလးေလး "
" ဟီးဟုတ္ကဲ့ပါဗ် ကြၽန္ေတာ္ကလဲ ကိုကို႔ ကို သိပ္ခ်စ္တာမို႔ ခြဲမသြားပါဘူးေနာ္"
"ဟာ ဘယ္လိုေခၚလိုက္တာ ျပန္ေခၚပါအုံးကြာ"
"ေတာ္ပီရွက္တယ္ ေရာ့ ဟ ကိတ္စား "
စိုင္းခက္ ရွက္လာသျဖင့္ ဧည့္ခန္းထဲမွေျပးထြက္ ခဲ့မိေတာ့သည္။ ကိုကို ဆိုသည့္နာမ္စားကို အသားမက်ေသးတာႏွင့္မေခၚျဖစ္ခဲ့ ၊ ခုေခၚမိေတာ့သူထင္တဲ့အတိုင္းပင္ အကိုက ထပ္ေခၚ
ခိုင္းေနသျဖင့္ အေပၚထပ္သို႔ေျပးတက္ခဲ့လိုက္ ေတာ့သည္။
******🌸🌸🌸******
စိုင္းခက္အိမ္ေပၚေရာက္သည္ႏွင့္ ေလွကား၏ ညာဘက္ျခမ္းရွိ မွန္တံခါးမ်ားကာရံထားေသာ ဘုရားခန္းႏွင့္ ဘယ္ဘက္ျခမ္းတြင္ master bedroom အိပ္ခန္း ႏွစ္ခန္းရွိေလသည္။ သူပုံေဖာ္ခဲ့သည့္ စာအုပ္ေပၚက ပုံေလဟာ အခုဆိုအသက္ဝင္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ေလွကားႏွင့္ မ်က္ႏွာ
ျခင္းဆိုင္ ကြၽန္းတံခါးႀကီးကို ဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္ ပန္းအိုးမ်ားစီတန္းထားေသာ ဝရံတာက ႀကိဳဆိုေနသည္ ။ ဝရံတာသို႔ထြက္၍ ႏွင္းဆီပန္းမ်ားရဲ႕ ေမႊးရနံ႔မ်ားကို ခံယူရင္း ေလေကာင္းေလသန္႔မ်ားခံယူေနလိုက္သည္။ စိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္ျဖစ္၍ ကားသံ ဆိုင္ကယ္သံမ်ားမၾကားရေပ။
စိုင္းခက္ေလ႐ူရင္း အိတ္ကပ္ထဲမွ ေဆးလိပ္ ၁လိပ္ထုတ္ကာ ဖြာမိလိုက္စဥ္ ေနာက္မွ ေျခသံက်ယ္က်ယ္ျဖင့္ လွမ္းလာကာ ေဆးလိပ္အား ဆြဲယူ၍ မီးသတ္ပစ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ...
" ဟာ အကိုကလဲ ခုမွစဖြာတာ ႏွေမ်ာစရာႀကီး"
"ခက္ ကိုယ္ေဆးလိပ္ေသာက္တာမႀကိဳက္ဘူးလို႔ေျပာထားတာကို စကားနားမေထာင္ဘူးလား "
"နားေထာင္ပါတယ္အကိုရဲ႕ ခုကအပ်င္းေျပဖြာတာ မရႈိက္ဖူးရယ္ "
"ကိုယ္က စိုးရိမ္လို႔ပါ ခက္ရယ္ အဲဒီေဆးလိပ္ကိုဖြာမဲ့အစား ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းပါလား အနည္းဆုံးေတာ့ ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြက ခ်ိဳၿပီး မင္း
အတြက္အႏၲရယ္ကင္းတယ္ေလကြာ "
" အာ လူႀကီးကေတာ့ေႁခြျပန္ၿပီဗ်ာ "
"မေႁခြပါဘူးကြာ ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြက တကယ္ခ်ိဳ ....."
အြန္႔ ....
ထိုက္ပင္စကားမဆုံးလိုက္ စိုင္းခက္က ထိုက္ ေအာက္ ႏႈတ္ခမ္း ကိုစုပ္ေထြးလာသျဖင့္ ထိုက္ လဲ အေပၚႏႈတ္ ခမ္းမ်ားအား ျပန္လည္ စုပ္ယူလိုက္ သည္။ စိုင္းခက္မွ ဝရံတာ လက္ရန္းမ်ားကို ေက်ာမွီထားၿပီး လက္မ်ားကို ထိုက္၏ လက္ပင္းသို႔သိုင္းဖက္ကာ ဆံပင္မ်ားကိုထိုးဖြေတာ့သည္။ အနမ္းမ်ားနက္ရႈိင္းလာကာ ၾကမ္းတမ္းလာေတာ့သည္။ ထိုက္က စိုင္းခက္ကိုတင္ပါးမွမခ်ီလိုက္ ေတာ့စိုင္းခက္ေျခေထာက္မ်ားက ထိုက္ခါးေတြ
ခ်ိတ္လ်က္သားပင္။ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို အလြတ္မေပးပဲ ဝရံတာမွ ခ်ီလ်က္သား အိမ္ထဲသို႔ ျပန္ဝင္ ကာေလွကား ေဘးက အိပ္ခန္းတံခါးအားဖြင့္၍ ဝင္ခဲ့လိုက္သည္။
အခန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္ စိုင္းခက္အား ေမြ႕ယာတြင္ျဖည္းျဖည္းခ်သည္ထိ ထိုက္ခါးတြင္
စိုင္းခက္ေျခေထာက္မ်ားခ်ိတ္တြင္ထားလ်က္ သာအနမ္းတို႔ကိုေရွ႕ဆက္ေနသည္။ ထိုက္ ႏႈတ္ခမ္းသားတို႔ကို အေပၚ ေအာက္တစ္လွည့္ စုပ္ယူရင္း စိုင္းခက္ T shirt အက်ီထဲလက္တို႔လွ်ိဝင္ကာ ပြတ္သတ္လိုက္ေတာ့ စိုင္းခက္ဆီမွ ၿငီးသံသဲ့သဲ့ႏွင့္အတူ သူ႔ပခုံးသားမ်ားကို လက္ျဖင့္ ဖိကိုင္လာသည္။ အနမ္းတို႔ကို ခတၱရပ္လိုက္ ေတာ့ ေကာင္ ေလးက အသက္ပုံမွန္ျပန္႐ူကာ သူ႔အား ရီေဝစြာၾကည့္လာသည္။
" ခက္ ကိုယ္တို႔ေရွ႕ဆက္ၾကမလားဟင္ "
" ဟို ကြၽန္ေတာ္ တစ္ခါမွ ေအာက္မွာမေနဖူးေတာ့ေလအဲတာ .... "
စိုင္းခက္စကားပင္မဆုံးလိုက္ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းအား ဖိကပ္လာ၍
"မေၾကာက္ေနာ္နဲ႔ ကိုယ္ဂ႐ုစိုက္ေပးပါမယ္ ဟို..
ကိုယ္လဲ အေတြ႕အႀကဳံေတာ့မရွိေပမဲ့ ေလ့လာထားပါတယ္ တျဖည္းျဖည္းျခင္းသြားၾကမယ္ ေနာ္"
ေကာင္ေလးက ရီဝဲေသာအၾကည့္မ်ားျဖင့္ သေဘာတူေၾကာင္းေခါင္းၿငိမ့္ျပသျဖင့္ ၊
စိုင္းခက္ေပၚမွ ခနထကာ ကုတင္ေဘးရွိ စားပြဲအံ့ဆြဲထဲမွ Lub ဘူးႏွင့္ အကာအကြယ္ဘူးကိုလွမ္းယူလိုက္သည္။ စိုင္းခက္မွာအံ့ဩစြာလွမ္းၾကည့္လာသျဖင့္
"ဟို ... လိုအပ္လာမယ္ထင္လို႔ဝယ္ထားတာေလ"
" အင္း "
"ဒါဆိုကိုယ္တို႔စၾကမယ္ေနာ္ "
" အင္းပါဆို "
စိုင္းခက္ရွက္လာသျဖင့္ မ်က္ႏွာအားလြဲထား
လိုက္သည္ ။ ထိုက္ စိုင္းခက္ေဘးကာဝင္လွဲ
လ်က္ ေမးေလးအားဆြဲယူကာအုပ္မိုးလ်က္
အနမ္းတို႔ကို ျပန္လည္စတင္လိုက္သည္....
ထို႔ေနာက္ စိုင္းခက္အဝတ္အစားမ်ားကိုဆြဲခြၽတ္ ၿပီး လည္တိုင္းကိုနမ္းရႈိက္စုပ္ယူကာ အမွတ္အသားမ်ားျပဳေတာ့ ထိုက္၏အထိအေတြ႕ေၾကာင့္
စိုင္းခက္မွာ အသက္႐ူသံပင္ျမန္ဆန္လာၿပီး
" အင္းးအကို "
ထိုက္လဲ သူ႔၏အက်ီမ်ားကိုဆြဲခြၽတ္လိုက္ၿပီး ၊ အကာအကြယ္သုံးရန္ ေဘာင္းဘီပါခြၽတ္ပစ္
လိုက္သည္။ စိုင္းခက္ ႏွင့္ ထိုက္၏ ကိုယ္တြင္ အဝတ္ အစားတို႔ကင္းမဲ့ေနေလၿပီ။ အကာအကြယ္ဝတ္ဆင္ျခင္းၿပီးေတာ့ ထိုက္ စိုင္းခက္၏ ပန္းေရာင္သန္းေနေသာ ခ်ယ္ရီသီးေလးကို ယစ္မူးစြာ စုပ္ယူကာ လက္တစ္ဖက္ကလဲ ဖိေခ်လိုက္ ေတာ့ ေကာင္ေလးက ထိုက္ဆံပင္မ်ားကို ပြတ္
သတ္ကာ ၿငီးျငဴေလေတာ့သည္ ။ ခ်ယ္ရီသီးမ်ားဆီမွ လက္တို႔က တစ္ျဖည္းျဖည္းေအာက္သို႔ေလ်ာဆင္းလာၿပီး စိုင္းခက္၏ အထိမခံအရာေလးကို စုပ္ကိုင္၍ အေပၚေအာက္ပြတ္ဆြဲ
လိုက္လိုက္ေတာ့ ခါးတို႔ေကာ့တက္လာကာ ထိုက္၏ ဆံပင္မ်ားကိုလဲပို၍ ဆြဲဖြလာသည္။
"အင္း.... ကိုကို ... ဟင္း ... ႐ူးေတာ့မွာပဲဗ်ာ"
စိုင္းခက္၏ သူ႔ကိုေခၚ၍ ၿငီးျငဴသံမ်ားေၾကာင့္
ထိုက္ လုံးဝစိတ္မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေတာ့ေပ ။
စိုင္းခက္၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားေနရာယူကာ အရင္ဆုံးလက္ေခ်ာင္းျဖင့္ အစပ်ိဳးေစ
သည္။
"အ ယားတယ္ မေနတတ္ဘူး အ..."
" ခနပဲေနာ္ ခက္ ဒါမွအနာသက္သာမွာ "
လက္ေခ်ာင္ေလးမ်ားျဖင့္အစပ်ိဳးလိုက္ၿပီးေနာက္ သူ႔၏အရာေပၚLub တို႔ကို သုတ္လိမ္းလိုက္ သည္၊ ၿပီးတာႏွင့္ျဖည္းညႇင္းစြာ အစျပဳရင္း နယ္ကြၽံလိုက္ေတာ့သည္။
" အ့ အကို ... နာတယ္ အားး"
" စိတ္ေလ်ာ့ထားေနာ္ ခက္ "
ထိုက္ စိုင္းခက္ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို ျပန္လည္စုပ္ယူ၍ အာ႐ုံလြဲေစၿပီး တစ္ရစ္ရစ္ႏွင့္အဆုံးထိ နယ္ကြၽံလိုက္ ေတာ့ ေကာင္ေလးမွာ မ်က္ရည္ မ်ားပင္က်လ်က္ ေမြ႕ယာအခင္းစအား စုပ္ကိုင္ ထားသည္။
" ကိုယ့္ကိုဖက္ထား ခက္ ခနပဲေနာ္ ၿပီးရင္အဆင္ ေျပသြားမွာ "
စိုင္းခက္လက္မ်ားကို သူ႔ေက်ာဆီပို႔လ်က္
လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို စတင္ေတာ့သည္။ အစပိုင္းေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လုံးနာက်င္ေပမဲ့ လႈပ္ရွားမႈၾကာလာသည္ႏွင့္ သာယာမႈက လိုက္ပါလာေတာ့သည္။
"ဟင္းးး ခက္ ... ကိုယ္႐ူးေတာ့မယ္ကြာ "
စိုင္းခက္၏ ယစ္မူးစြာၿငီးျငဴေနေသာ မ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္ၿပီး ထိန္းခ်ဳပ္မႈကင္းမဲ့စြာ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ျမန္ဆန္လိုက္ေတာ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းဆီမွ လႈပ္ရွားေန႐ုံသာ ကမ လက္တို႔ကလဲ စိုင္းခက္၏ အရာကိုအေပၚေနာက္ပြတ္ဆြဲေပးေနသျဖင့္ စိုင္းခက္ခါးမ်ားပင္ေကာ့တက္လေတာ့သည္။
"အ .. အကို ... ဟင္း ျဖည္း.. ျဖည္း ... "
"ကိုယ့္ကို ခ်စ္လား ကိုယ့္ကေလး ...."
" အင္းးး... ခ်စ္.. အရမ္းခ်စ္တယ္ .. အ "
ထိုက္ စိုင္းခက္ခ်ယ္ရီသီးေလးကို စုပ္ယူ၍
ေနာက္ပိုင္းကို တရဆတ္ လႈပ္ရွားလိုက္ေတာ့
" ဟင္းး.. အကို ကြၽန္ေတာ့္ၿပီးး..ၿပီးခ်င္ .. အ "
ထိုက္၏ ဗိုက္တြင္ စိုင္းခက္၏ ၿပီးဆုံးေက်နပ္
ျခင္းမ်ားေပက်ံသြားေတာ့သည္။ စိုင္းခက္ၿပီးသြားသျဖင့္ ထိုက္လဲ အုပ္မိုးေနရာမွထလိုက္သည္။ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ပခုံးေပၚေျမႇာက္တင္
လိုက္ၿပီး မိနစ္ပိုင္းမွ် ဆက္တိုက္လႈပ္ရွားလိုက္
ရင္း ....
".. ဟင္း... ခက္ ကိုယ္လဲၿပီးေတာ့မယ္ .. ဟားး "
ထိုက္၏ ၿပီးဆုံးျခင္းႏွင့္အတူ စိုင္းခက္ကိုယ္ ေပၚသို႔ ၿပိဳက်ကာလာ ပခုံးေပၚ မ်က္ႏွာအပ္လ်က္ အေမာေျဖရေတာ့သည္။ စိုင္းခက္မွာလဲ
ထိုက္ ေက်ာပင္အား ပြတ္သတ္လ်က္ အသက္ပုံမွန္႐ူသြင္းေနရသည္။ စိုင္းခက္ေပၚအုပ္မိုးရာကေနဖယ္လိုက္ၿပီး ေမြ႕ယာေပၚ လက္ေထာက္လ်က္
ပင္ပန္းသြားေသာ မ်က္မွာေလးအားစိုက္ၾကည့္ကာ နဖူးအား အနမ္းေႁခြလိုက္သည္။
" အဆင္ေျပလား ခက္ "
"အင္း ခဗ်ားအရမ္းၾကမ္းတာပဲ မညႇာမတာနဲ႔
ကြၽန္ေတာ့္အလွည့္က်မွေတြ႕မယ္ "
" ဟင္ ဘာ... ဘာကိုလဲ "
"အံ့မယ္ ကြၽန္ေတာ့္ကို အၿမဲေအာက္မွာေနမယ္
ထင္ေနလား "
"ကေလးကလဲ အဲလိုမလုပ္ရဘူးေလ မဆိုးရဘူးေနာ္ လိမၼာတယ္ "
"ဘာလဲ အကိုက မေပးႏိုင္ဘူးလား ဟြန္း "
"အဲလိုလဲ မဟုတ္ ... ဟိုေလ "
စိုင္းခက္မွာ ထိုက္၏ ပုံစံကိုၾကည့္၍ ရီခ်င္စိတ္ ကိုမနဲထိန္းထားရသည္။ သူေျပာသည္ကို အတည္ထင္၍ စဥ္းစားရၾကပ္ေနသည့္ လူႀကီးအား အူယားလာသည္။ သို႔ေပမဲ့ဆက္၍ စခ်င္ေနေသးသျဖင့္ မ်က္ေစာင္းေလးပစ္ကာ ႏႈတ္ခမ္းေလးဆူလ်က္ ထပ္ေမးလိုက္သည္။
"ေျပာေလ မေပးႏိုင္ဘူးလားလို႔ ..."
"ဟို ... ခက္ လိုခ်င္ရင္ ကိုယ္ေပးမွာပါ "
" ဟားဟား"
စိုင္းခက္မထိန္းႏိုင္စြာထရီလိုက္ ေတာ့သည္ မခ်ိဳမခ်ဥ္မ်က္ႏွာေလးျဖင့္ ၾကည့္ေနသူကို သနားလာကာ ဆက္မစေတာ့ပဲ ရီေနလိုက္ရေတာ့သည္
" ကိုယ့္ကိုစတယ္ေပါ့ စႏိုင္ပုံေထာက္ရင္ မေမာေသးဘူးေပါ့ေလ ... ဒါဆိုလဲလာ ေနာက္တစ္
ေခါက္"
" ဟာ .. အကို ေတာ္.. ေတာ္ၿပီ .. အြန္႔ ..."
စိုင္းခက္စကားပင္မဆုံးလိုက္ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို သိမ္းပိုက္ျခင္းခံလိုက္ရေတာ့သည္။
ေဆာင္းတြင္းေအးေအးတြင္ အခန္းထဲရွိ
ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ေခြၽးပင္လယ္ကို လက္ပစ္ကူးကာ ေနာက္တစ္ႀကိမ္မေမာႏိုင္မပန္းႏိုင္စြာ စတင္ေနၾကေတာ့သည္။
ဒီႏွစ္ေဆာင္းတြင္းေလးမွာေတာ့ ခြံလုံစရာရင္ခြင္
က်ယ္ႀကီးကို ပိုင္ဆိုင္လ်က္ မႏၲေလး ေဆာင္းကို
ျဖတ္သန္းပါေတာ့မည္။
*****🌸🌸🌸******
ရင္ခြင္က်ယ္မရွိသူေတြကေတာ့ ဖက္လုံးခြၿပီး
ေစာင္ၿခဳံအိပ္ၾကပါ 😛