အဖွဲ့သားတွေပြန်ပြီး နောက်တစ်ရက်မှ ဘာဒါတို့ပြန်ခဲ့ကြတယ်။
ဆိုးလ်ကိုရောက်တော့ ဆိုယွန်းကနေကောင်းနေပေမယ့် လူကမှိုင်တွေတွေလေးမို့ အလုပ်မသွားတဲ့အိမ်မှာပဲနေဖို့ပြောရတယ်။
ဘာဒါ studioရောက်တော့ နားရက်အများကြီးယူထားတာမို့ scheduleတွေကျပ်နေတယ်။ Classတွေလည်းရှိပြီး projectအသစ်တွေလည်းအများကြီးဖြစ်နေတာမို့ တနေကုန်အလုပ်လုပ်ပြီး ညဘက်နောက်ကျမှ ပြန်ရတယ်။
ညဘက် ဘာဒါရောက်တဲ့အချိန် ဆိုယွန်းကို ဆိုဖာမှာ ခွေခွေလေးအိပ်နေတာတွေ့တာနဲ့ အိပ်ယာပေါ်ရွှေ့ပေးလိုက်တယ်။
နဂိုကမှ သေးသေးလေးကို စိတ်ညစ်နေရလို့ထင်တယ် ပိုပြီး ပိန်ဖျော့နေတယ်။ ဘာဒါရေချိုးပြီး ဆိုယွန်းကိုယ်လေးကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြီး အိပ်လိုက်တော့တယ်။
မဝေးတော့ပါဘူး ကလေးရေ တစ်နေ့တော့ အကုန်ရှင်းပြမှာပါ..
မနက်ဘာဒါနိုးတော့ ဆိုယွန်းကို အိပ်ယာမှာမတွေ့ရ။ အခန်းအပြင်ထွက်လိုက်တော့ မီးဖိုချောင်မှာ breakfastပြင်နေတာတွေ့ရတယ်။ ဘာဒါထွက်လာတာမြင်တော့
''နိုးပြီလား ရေချိုးလိုက်တော့''
''omm''
အခန်းထဲပြန်ဝင်ရေချိုးပြီးထွက်လာတော့ ဆိုယွန်းကအိပ်ခန်းထဲမှာ မျက်နှာသုတ်ပဝါလေးကိုင်ပြီးစောင့်နေတယ်။
ခါတိုင်းလည်းအဲလိုမဟုတ်တာမို့လို့ ကြောင်နေတုန်း အနားလာပြီး ဆံပင်စိုတွေကိုလာသုတ်ပေးတယ်။ ဆိုယွန်းလက်မြှောက်ပြီး ဆန့်ထားမှ သူ့ဆံပင်ကိုမှီတာမို့လို့ အတော်ကိုကြိုးစားပြီးလုပ်ပေးနေရှာတယ်။
ဘာဒါပြုံးပြီး ခေါင်းငုံ့ပေးလိုက်တော့ ဆိုယွန်းမျက်နှာနဲ့နီးသွားတယ်။ ဆိုယွန်းက ရှက်သွားပြီး နောက်ဆုတ်မလိုပြင်တယ်။ ခါးကနေ သိမ်းဖက်လိုက်ပြီး
''ဘာလဲ မမှီလို့ ငုံ့ပေးတာလေ ဆက်လုပ်''
''ဟင့်အင်း ''
''မသုတ်တော့ဘူးလား''
''သုတ်ပေးမယ် ကုတင်ပေါ်သွားရအောင်''
''ဟင် မင်းပြောတာနော် လာ''
ပြောရင်းလက်ဆွဲလိုက်တော့ ဆိုယွန်းရယ်ရင်းနဲ့လက်ကိုရုန်းတယ်
''ကုတင်မှာထိုင်လိုက်လို့..
အဲဒါမှ မှီမှာလေ''
ကုတင်မှာ သူထိုင်တော့ ဆိုယွန်းက သူ့ရှေ့မှာ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ဆံပင်တွေကို ဖွဖွသုတ်ပေးနေတယ်။( ဘာဒါက ဆံပင်ပုခုံးကျော် ရှေ့ကbangအပြည့်ချထားပေမယ့် bangကြီးနဲ့ကို ကျားယားနေတာပါ😋)
ဘာဒါ သူ့မျက်စိရှေ့ရောက်နေတဲ့ ဆိုယွန်း ရင်ဘတ်မို့မို့လေးကို စိုက်ကြည့်နေမိတယ်။
''အိမ်မှာနေရတာ ပျင်းလာပြီ အလုပ်သွားလိုက်ရမလား''
''...''
''ဘာဒါ''
''...''
''ဘာဒါ မေးတာဖြေဦးလေ''
''ဟင် ဘာပြောလိုက်တာလဲ''
သူမေးတာမကြားပဲငေးနေတာကြောင့် ဘယ်ကိုကြည့်နေလဲဆိုယွန်းသိလိုက်တယ်။ ရင်ဘတ်ကိုလက်နဲ့ကွယ်လိုက်ပြီး
''တော်ပြီ ဆံပင်လည်းခြောက်နေပြီ ကိုယ့်ဘာဘာဆက်လုပ်''
ပြောပြီး လှည့်ထွက်လိုက်တော့
ဘာဒါက လက်ကောက်ဝတ်က လှမ်းဆွဲတယ်။ ဆိုယွန်း ဘာဒါပေါင်ပေါ်ထိုင်ရက်သားကျသွားတယ်။ ရေချိုးခန်းကထွက်လာပြီး အောက်ပိုင်းတဘက်ပဲပတ်ထားတာကြောင့် သူ့အသားနဲ့တိုက်ရိုက်ထိနေရသလို ကိုယ်ခံစားရသလိုမျိုး သူလည်းခံစားနေရမှာသေချာတယ်။
ဘာဒါ ဆိုယွန်းခါးကို တင်းနေအောင်ဖက်လိုက်ပြီး
''မနက်စောစော လာမြူစွယ်နေတာကိုး''
ပြောပြီး ရင်ညွှန့်ဆီကို တွန်းတိုက်နမ်းတယ်။
''အလုပ်သွားရမလားမေးနေတာ ပြန်လည်းမပြောဘူး''
''ဘာလို့သွားမှာလဲ ဒီနေ့နေလိုက်ဦး သွားချင်ရင် မနက်ဖြန်သွား ကိုယ်လိုက်ပို့မယ်''
''အိမ်မှာနေရတာပျင်းလို့ studioကိုလိုက်ခဲ့ရမလားဟင်''
''scheduleတွေက အမျိုးမျိုးဖြစ်နေတာ နေရာအစုံကို မိန်းမက ဘယ်လိုက်နိုင်ပါ့မလဲ
studioကိုတောင် ညပိုင်းclassပဲ joinပေးနိုင်မှာ''
''ommဒါဆို ဒီညလည်း အိမ်ပြန်နောက်ကျမှာပေါ့''
ဆိုယွန်း နှုတ်ခမ်းစူပြီးပြောတော့
''ဟုတ်တယ် ဘာလို့လဲ စောစောပြန်လာရင် ဘာပေးမှာလဲ''
''ဘာပေးရမှာလဲ မပေးပါဘူး''
''အရမ်းလွမ်းနေရင် မသွားခင်လေး တစ်ချီလောက်ချစ်လိုက်ကြဦးမလား''
''အား တော်တော့ ဘာဒါနော် ပျင်းလို့လိုက်မယ်ပြောတာကို ဘာတွေပြောနေတာလဲ''
''နေပါဦး ဘယ်အချိန်ထိ ဘာဒါလို့ခေါ်နေမှာလဲ ''
''ဘာလို့လဲ ဘာဒါမို့ ဘာဒါလို့ခေါ်တာပေါ့''
''Diaryထဲကလို အိုပါးတို့ အချစ်တို့ပြောင်းခေါ်ပါလား''
''တော်ပြီနော် စာအုပ်ထဲကဟာတွေခဏခဏပြောရင် တကယ်စိတ်ဆိုးလိုက်မှာ''
''စိတ်ဆိုးရင် ကိုယ့်ကိုညစာအငတ်ထားတော့မှာလား''
ပြောနေရင်း ကုတင်ပေါ်ဆွဲလှဲလိုက်တော့
ဆိုယွန်းက သူ့ရင်ခွင်အောက်က ရုန်းပြေးဖို့ပြင်တယ်။
''မရုန်းနဲ့နော် ခါးကပဝါစပြေသွားရင် တာဝန်မယူဘူး ပြန်ဝတ်ဖို့ လက်လည်းမအားဘူး''
လက်က ဘယ်အားမလဲ ခုနကတည်းက မျက်စိကျနေတဲ့ နို့အုံအိအိလေးကို အုတ်ကိုင်လိုက်ပီး နှုတ်ခမ်းလေးကိုနမ်းလိုက်တယ်။
ရုန်းရင်းလည်းတာဝန်ကမယူဘူး မရုန်းတော့လည်း နမ်းနေတဲ့သူကြောင့် ဘာနေနေ သူ့လက်ထဲကပန်းပါပဲ။
လည်တိုင်လေးကို တချက်စုပ်လိုက်ပြီး
''ယောင်္ကျားလို့ခေါ်''
''ဟင် ဟို''
လည်တိုင်နောက်တစ်နေရာရွှေ့ပြီး ထပ်စုပ်လိုက်ပြီး
''ခေါ်လို့''
''ဟို''
''တကိုယ်လုံးလုပ်ပေးရမလား''
''ယော ယောင်္ကျား''
တိုးတိုးလေး အသံထွက်တယ်ဆိုရုံခေါ်တော့ ထပ်နမ်းမယ်ပြင်တယ်။
မျက်စိစုံမှိတ်ပြီး သူကြားအောင်ခေါ်လိုက်တယ်
''ယောင်္ကျား''
''အင်း လိမ္မာတယ်''နှုတ်ခမ်းကို နမ်းရင်း
''အားး ဆိုယွန်း ကိုယ်ဒီတိုင်းတော့ အပြင်မသွားနိုင်လောက်ဘူး''
''နောက်ကျနေပြီထင်တယ်နော်''
''ဟင့်အင်း နောက်မကျသေးဘူးဆိုရင်ရော''
ပြောပြောဆိုဆို လက်တွေက လိုရာခရီးဆီ။
ဝတ်ရည်တွေဆီ ဆင်းသက်သောက်သုံးပြီး ဘာဒါ့ခါးက တဘက်လည်း ကုတင်အောက်မှာ ပုံကျလျက်။ နူးညံ့သော နွေးထွေးသော အရာနှစ်ခုထပ်တူကျတဲ့အချိန် ဆိုယွန်း သူ့ကိုမငြင်းဆန်းနိုင်တော့။ ဆိုယွန်းခြေထောက်တစ်ဖက်ကို ကြွပြီး တိုးဝင်နေတဲ့ သူ့အကြည့်တွေက စိတ်တစ်ခုနဲ့တောက်လောင်နေတယ်။
''အာ့ ဘာဒါ.. ''
''ဖြန်း''
''အာ့''
တင်ပါးကို အသဲယားပြီး သူတချက်ရိုက်လိုက်ပေမယ့် နာလည်းနာတယ် သာလည်းသာယာတယ်။
''Fuck! ဆိုယွန်း နှုတ်ခမ်းမကိုက်ထားနဲ့ ငြီး အော်ငြီး မိန်းမ အာ့ ဟာ့''
အားကုန်သုံးပြီး ရုန်းနေတဲ့ သူ့ကိုအမှီလိုက်ရင်း ဆိုယွန်းမောပန်းနေတယ်။
အခန်းထဲမှာ အသားချင်းခတ်သံဆူညံနေတယ်။ ဆိုယွန်းငြီးသံသဲ့သဲ့လေးရယ်။ ဘာဒါ့အားထည့်တဲ့အသံတွေရယ်။ တချက်တချက် နမ်းစုပ်လိုက်တဲ့အသံရယ်က မနက်ခင်းကို ကျီစယ်နေတယ်။
ပူနွေးတဲ့အရည်တွေကိုတေ့ပီးထည့်လိုက်ရင်း ဘာဒါက ပင်ပန်းနေတဲ့ဆိုယွန်းကိုကြည့်ပြီးရပ်ပေးလိုက်တယ်။ အိပ်ယာထဲပျော့ခွေသွားတဲ့ဆိုယွန်းပုခုံးစွန်းလေးကိုနမ်းလိုက်ရင်း ..အောက်ပိုင်းလေးကိုလက်နဲ့စမ်းတယ်။
''ယောင်တော့မယောင်ဘူးမလား အားသိပ်မထည့်ထားဘူးနော် နေမယ်ဆို တနေကုန်နေနိုင်ပေမယ့်
ကိုယ်ရေပြန်ချိုးရတော့မယ်''
''မိန်းမရော ဟုတ်ရဲ့လားဟင်''
ဆိုယွန်းမေးသံတိုးသဲ့သဲ့လေးကို ကြားပြီး
''ဟင်''
''မိန်းမရော ဟုတ်ရဲ့လားလို့''
''ဟားဟား အဲဒါကြောင့် ဘာလို့မျက်စိမှိတ်ထားလဲ အဲလိုမျိုးသိချင်ရင် လုပ်နေတုန်းကြည့်ထားရမှာပေါ့''ပြောပြီး ဘာဒါစလိုက်တော့ ဆိုယွန်းက အောက်နှုတ်ခမ်းကိုက်ပြီး စောင်ဆွဲခြုံတယ်။
''လာ ညမှကြည့်တော့ ရေအတူတူချိုးရအောင်''
ဒီတခါတော့ အချိန်မရတော့လို့ တကယ် ရေပဲချိုးလိုက်ပြီး အလုပ်ကိုပြေးရတယ်။
ဆိုယွန်းအိမ်မှာတနေကုန်ပျင်းနေတော့ ညနေပိုင်း ဘာဒါ့studioကိုသွားမယ်လို့တွေးလိုက်တယ်။ ရှိမရှိမသေချာတာကြောင့် ဖုန်းအရင်ဆက်ကြည့်လိုက်တယ်။
''ဟုတ်ကဲ့ပါ အမိန့်ရှိပါ မိန်းမ''
ဆိုယွန်းရယ်လိုက်ရင်း
''အိမ်ပြန်လာပြီလား လှမ်းမေးတာ''
''ဘာလို့လဲ သိချင်နေပြီလား မနက်ကမေးထားတာကို''
''အာ''
''studioမှာပဲ ရှိသေးတယ် နည်းနည်းကြာဦးမယ် ပြန်လာမှ မနက်ကအဆက်လေး ဆက်ကြတာပေါ့''
''မလာသေးရင်လည်း ဟုတ်ပြီ ဒါပဲ''
ဖုန်းထဲကတော့ စနောက်နေတဲ့ ဘာဒါကြောင့် ပြုံးနေမိပြီး ပေါ့ပေါ့ပါးပါး သူ့အဝတ်အစားတွေယူဝတ်လိုက်တယ်။ ဆိုယွန်းမှာက ဂါဝန်တွေစကပ်တွေပဲများတော့ သူ့အင်္ကျီအကြီးကြီးတွေပဲ ယူဝတ်လိုက်တယ်။
ပြင်ဆင်ပြီး studioကို ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။
studioရောက်တော့ ဘာဒါ့ကိုမတွေ့။
တခြားလူတွေကိုမေးကြည့်တော့ ဒီနေ့ အတန်းဖျက်လိုက်တယ်တဲ့။
ဘာလဲ ဘာလို့ညာတာလဲ
အတန်းဖျက်တာမသိသေးခင် ဖုန်းဆက်မိတာများလားဆိုပြီး ဖုန်းထပ်ခေါ်ကြည့်လိုက်တယ်။
''Hello''
''ပြန်လာပြီလား''
''မလာသေးဘူး ဒီမှာ သင်တာမပြီးသေးလို့ ''
''..''
''ဆိုယွန်း''
''အင်း''
''ဘာပြောမလို့''
''studioမှာလား''
''ဟုတ်တယ်လေ''
''ပြန်လာရင် အဲဒီနားက ကိတ်ဝင်ဝယ်ခဲ့လို့ပြောမလို့''
''သြော် အင်းပါ ဝယ်ခဲ့မယ် ဝယ်ခဲ့မယ်
ဒါဆို ဒါပဲနော် ပြန်လာမှဖုန်းဆက်လိုက်မယ်''
ဖုန်းချသွားတော့ ဆိုယွန်း studioအဝင်ဝမှာ ငုတ်တုပ်ထိုင်ချလိုက်တယ်။
ဘယ်သွားတာလဲ တွေးမကြည့်ချင်ပါ။
တွေးကြည့်တာနဲ့ နာကျင်စရာတွေပါလာတော့မှာမို့ မသိသလိုနေမယ်ဆိုရင် ဘာမှမတွေးမှရမယ်။ ဒါပေမယ့် မတွေးဘူး အားတင်းပြီးလျှောက်နေပေမယ့်
ကျနေတဲ့မျက်ရည်တွေကြောင့် ရှေ့ခြေတစ်လှမ်းနှစ်တစ်လှမ်းကိုပင်ကောင်းကောင်းမမြင်ရ။ သည်းခံနိုင်သေးရဲ့လားလို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်တွေးကြည့်တော့ ဘာဒါနဲ့ဝေးမှာကြောက်တယ်လို့ပဲ တစ်ကိုယ်လုံးကဆဲလ်တွေကတုံ့ပြန်တယ်။ သူ့ကားနဲ့အတူတူပြန်မယ်တွေးပြီး ကားမယူခဲ့တာကြောင့် Taxiစီးပြီး တလမ်းလုံးငိုပြီး ပြန်လာခဲ့တယ်။
ညလည်း ဘာဒါ ၁နာရီလောက်မှပြန်ရောက်တယ်။ ဆိုယွန်းအိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်တယ်။ ရေချိုးသံကြားပြီး ခဏနေ ခပ်မွှေးမွှေးသူ့ကိုယ်သင်းနံ့ကိုရပြီး အိပ်ယာအိဝင်သွားတယ်။ အိပ်ဖို့တက်လာပြီဆိုတာသိလိုက်ပြီး ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ အနားမှာဝင်လှဲပီးတာနဲ့ သူ့ဘက်မျက်နှာလှည့်အောင်လုပ်ပြီး ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းတယ်။ သူ့လည်တိုင်မှာမျက်နှာအပ်မိပြီး ရင်ခုန်မိတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ဝမ်းနည်းရတယ်။ ငါ အဲ့လောက်တောင် သနားစရာကောင်းနေပြီလို့ တွေးပြီး တစ်ယောက်ယောက်ကိုဖက်ငိုလိုက်ချင်ပေမယ့် အဲ့တစ်ယောက်ယောက်ကလည်း ဘာဒါပဲဖြစ်စေချင်တယ်..။ သူကတော့ ဆိုယွန်းကိုဖက်ပြီး အသက်ရှုသံမှန်မှန်ထွက်ပြီး အိပ်ပျော်သွားတယ်။
ဒီနေ့အပိုင်းနည်းနည်းတိုသွားတယ်
မနက်ဖြန်များများရေးပေးမယ်နော်😚
Zawgyi
အဖြဲ႕သားေတြျပန္ၿပီး ေနာက္တစ္ရက္မွ ဘာဒါတို႔ျပန္ခဲ့ၾကတယ္။
ဆိုးလ္ကိုေရာက္ေတာ့ ဆိုယြန္းကေနေကာင္းေနေပမယ့္ လူကမွိုင္ေတြေတြေလးမို႔ အလုပ္မသြားတဲ့အိမ္မွာပဲေနဖို႔ေျပာရတယ္။
ဘာဒါ studioေရာက္ေတာ့ နားရက္အမ်ားႀကီးယူထားတာမို႔ scheduleေတြက်ပ္ေနတယ္။ Classေတြလည္းရွိၿပီး projectအသစ္ေတြလည္းအမ်ားႀကီးျဖစ္ေနတာမို႔ တေနကုန္အလုပ္လုပ္ၿပီး ညဘက္ေနာက္က်မွ ျပန္ရတယ္။
ညဘက္ ဘာဒါေရာက္တဲ့အခ်ိန္ ဆိုယြန္းကို ဆိုဖာမွာ ေခြေခြေလးအိပ္ေနတာေတြ႕တာနဲ႕ အိပ္ယာေပၚေ႐ႊ႕ေပးလိုက္တယ္။
နဂိုကမွ ေသးေသးေလးကို စိတ္ညစ္ေနရလို႔ထင္တယ္ ပိုၿပီး ပိန္ေဖ်ာ့ေနတယ္။ ဘာဒါေရခ်ိဳးၿပီး ဆိုယြန္းကိုယ္ေလးကို ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းၿပီး အိပ္လိုက္ေတာ့တယ္။
မေဝးေတာ့ပါဘူး ကေလးေရ တစ္ေန႕ေတာ့ အကုန္ရွင္းျပမွာပါ..
မနက္ဘာဒါနိုးေတာ့ ဆိုယြန္းကို အိပ္ယာမွာမေတြ႕ရ။ အခန္းအျပင္ထြက္လိုက္ေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ breakfastျပင္ေနတာေတြ႕ရတယ္။ ဘာဒါထြက္လာတာျမင္ေတာ့
''နိုးၿပီလား ေရခ်ိဳးလိုက္ေတာ့''
''omm''
အခန္းထဲျပန္ဝင္ေရခ်ိဳးၿပီးထြက္လာေတာ့ ဆိုယြန္းကအိပ္ခန္းထဲမွာ မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါေလးကိုင္ၿပီးေစာင့္ေနတယ္။
ခါတိုင္းလည္းအဲလိုမဟုတ္တာမို႔လို႔ ေၾကာင္ေနတုန္း အနားလာၿပီး ဆံပင္စိုေတြကိုလာသုတ္ေပးတယ္။ ဆိုယြန္းလက္ျမႇောက္ၿပီး ဆန့္ထားမွ သူ႕ဆံပင္ကိုမွီတာမို႔လို႔ အေတာ္ကိုႀကိဳးစားၿပီးလုပ္ေပးေနရွာတယ္။
ဘာဒါၿပဳံးၿပီး ေခါင္းငုံ႕ေပးလိုက္ေတာ့ ဆိုယြန္းမ်က္ႏွာနဲ႕နီးသြားတယ္။ ဆိုယြန္းက ရွက္သြားၿပီး ေနာက္ဆုတ္မလိုျပင္တယ္။ ခါးကေန သိမ္းဖက္လိုက္ၿပီး
''ဘာလဲ မမွီလို႔ ငုံ႕ေပးတာေလ ဆက္လုပ္''
''ဟင့္အင္း ''
''မသုတ္ေတာ့ဘူးလား''
''သုတ္ေပးမယ္ ကုတင္ေပၚသြားရေအာင္''
''ဟင္ မင္းေျပာတာေနာ္ လာ''
ေျပာရင္းလက္ဆြဲလိုက္ေတာ့ ဆိုယြန္းရယ္ရင္းနဲ႕လက္ကို႐ုန္းတယ္
''ကုတင္မွာထိုင္လိုက္လို႔..
အဲဒါမွ မွီမွာေလ''
ကုတင္မွာ သူထိုင္ေတာ့ ဆိုယြန္းက သူ႕ေရွ႕မွာ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ဆံပင္ေတြကို ဖြဖြသုတ္ေပးေနတယ္။( ဘာဒါက ဆံပင္ပုခုံးေက်ာ္ ေရွ႕ကbangအျပည့္ခ်ထားေပမယ့္ bangႀကီးနဲ႕ကို က်ားယားေနတာပါ😋)
ဘာဒါ သူ႕မ်က္စိေရွ႕ေရာက္ေနတဲ့ ဆိုယြန္း ရင္ဘတ္မို႔မို႔ေလးကို စိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။
''အိမ္မွာေနရတာ ပ်င္းလာၿပီ အလုပ္သြားလိုက္ရမလား''
''...''
''ဘာဒါ''
''...''
''ဘာဒါ ေမးတာေျဖဦးေလ''
''ဟင္ ဘာေျပာလိုက္တာလဲ''
သူေမးတာမၾကားပဲေငးေနတာေၾကာင့္ ဘယ္ကိုၾကည့္ေနလဲဆိုယြန္းသိလိုက္တယ္။ ရင္ဘတ္ကိုလက္နဲ႕ကြယ္လိုက္ၿပီး
''ေတာ္ၿပီ ဆံပင္လည္းေျခာက္ေနၿပီ ကိုယ့္ဘာဘာဆက္လုပ္''
ေျပာၿပီး လွည့္ထြက္လိုက္ေတာ့
ဘာဒါက လက္ေကာက္ဝတ္က လွမ္းဆြဲတယ္။ ဆိုယြန္း ဘာဒါေပါင္ေပၚထိုင္ရက္သားက်သြားတယ္။ ေရခ်ိဳးခန္းကထြက္လာၿပီး ေအာက္ပိုင္းတဘက္ပဲပတ္ထားတာေၾကာင့္ သူ႕အသားနဲ႕တိုက္ရိုက္ထိေနရသလို ကိုယ္ခံစားရသလိုမ်ိဳး သူလည္းခံစားေနရမွာေသခ်ာတယ္။
ဘာဒါ ဆိုယြန္းခါးကို တင္းေနေအာင္ဖက္လိုက္ၿပီး
''မနက္ေစာေစာ လာျမဴစြယ္ေနတာကိုး''
ေျပာၿပီး ရင္ၫႊန့္ဆီကို တြန္းတိုက္နမ္းတယ္။
''အလုပ္သြားရမလားေမးေနတာ ျပန္လည္းမေျပာဘူး''
''ဘာလို႔သြားမွာလဲ ဒီေန႕ေနလိုက္ဦး သြားခ်င္ရင္ မနက္ျဖန္သြား ကိုယ္လိုက္ပို႔မယ္''
''အိမ္မွာေနရတာပ်င္းလို႔ studioကိုလိုက္ခဲ့ရမလားဟင္''
''scheduleေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေနတာ ေနရာအစုံကို မိန္းမက ဘယ္လိုက္နိုင္ပါ့မလဲ
studioကိုေတာင္ ညပိုင္းclassပဲ joinေပးနိုင္မွာ''
''ommဒါဆို ဒီညလည္း အိမ္ျပန္ေနာက္က်မွာေပါ့''
ဆိုယြန္း ႏႈတ္ခမ္းစူၿပီးေျပာေတာ့
''ဟုတ္တယ္ ဘာလို႔လဲ ေစာေစာျပန္လာရင္ ဘာေပးမွာလဲ''
''ဘာေပးရမွာလဲ မေပးပါဘူး''
''အရမ္းလြမ္းေနရင္ မသြားခင္ေလး တစ္ခ်ီေလာက္ခ်စ္လိုက္ၾကဦးမလား''
''အား ေတာ္ေတာ့ ဘာဒါေနာ္ ပ်င္းလို႔လိုက္မယ္ေျပာတာကို ဘာေတြေျပာေနတာလဲ''
''ေနပါဦး ဘယ္အခ်ိန္ထိ ဘာဒါလို႔ေခၚေနမွာလဲ ''
''ဘာလို႔လဲ ဘာဒါမို႔ ဘာဒါလို႔ေခၚတာေပါ့''
''Diaryထဲကလို အိုပါးတို႔ အခ်စ္တို႔ေျပာင္းေခၚပါလား''
''ေတာ္ၿပီေနာ္ စာအုပ္ထဲကဟာေတြခဏခဏေျပာရင္ တကယ္စိတ္ဆိုးလိုက္မွာ''
''စိတ္ဆိုးရင္ ကိုယ့္ကိုညစာအငတ္ထားေတာ့မွာလား''
ေျပာေနရင္း ကုတင္ေပၚဆြဲလွဲလိုက္ေတာ့
ဆိုယြန္းက သူ႕ရင္ခြင္ေအာက္က ႐ုန္းေျပးဖို႔ျပင္တယ္။
''မ႐ုန္းနဲ႕ေနာ္ ခါးကပဝါစေျပသြားရင္ တာဝန္မယူဘူး ျပန္ဝတ္ဖို႔ လက္လည္းမအားဘူး''
လက္က ဘယ္အားမလဲ ခုနကတည္းက မ်က္စိက်ေနတဲ့ နို႔အုံအိအိေလးကို အုတ္ကိုင္လိုက္ပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုနမ္းလိုက္တယ္။
႐ုန္းရင္းလည္းတာဝန္ကမယူဘူး မ႐ုန္းေတာ့လည္း နမ္းေနတဲ့သူေၾကာင့္ ဘာေနေန သူ႕လက္ထဲကပန္းပါပဲ။
လည္တိုင္ေလးကို တခ်က္စုပ္လိုက္ၿပီး
''ေယာကၤ်ားလို႔ေခၚ''
''ဟင္ ဟို''
လည္တိုင္ေနာက္တစ္ေနရာေ႐ႊ႕ၿပီး ထပ္စုပ္လိုက္ၿပီး
''ေခၚလို႔''
''ဟို''
''တကိုယ္လုံးလုပ္ေပးရမလား''
''ေယာ ေယာကၤ်ား''
တိုးတိုးေလး အသံထြက္တယ္ဆို႐ုံေခၚေတာ့ ထပ္နမ္းမယ္ျပင္တယ္။
မ်က္စိစုံမွိတ္ၿပီး သူၾကားေအာင္ေခၚလိုက္တယ္
''ေယာကၤ်ား''
''အင္း လိမၼာတယ္''ႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းရင္း
''အားး ဆိုယြန္း ကိုယ္ဒီတိုင္းေတာ့ အျပင္မသြားနိုင္ေလာက္ဘူး''
''ေနာက္က်ေနၿပီထင္တယ္ေနာ္''
''ဟင့္အင္း ေနာက္မက်ေသးဘူးဆိုရင္ေရာ''
ေျပာေျပာဆိုဆို လက္ေတြက လိုရာခရီးဆီ။
ဝတ္ရည္ေတြဆီ ဆင္းသက္ေသာက္သုံးၿပီး ဘာဒါ့ခါးက တဘက္လည္း ကုတင္ေအာက္မွာ ပုံက်လ်က္။ ႏူးညံ့ေသာ ႏြေးေထြးေသာ အရာႏွစ္ခုထပ္တူက်တဲ့အခ်ိန္ ဆိုယြန္း သူ႕ကိုမျငင္းဆန္းနိုင္ေတာ့။ ဆိုယြန္းေျခေထာက္တစ္ဖက္ကို ႂကြၿပီး တိုးဝင္ေနတဲ့ သူ႕အၾကည့္ေတြက စိတ္တစ္ခုနဲ႕ေတာက္ေလာင္ေနတယ္။
''အာ့ ဘာဒါ.. ''
''ျဖန္း''
''အာ့''
တင္ပါးကို အသဲယားၿပီး သူတခ်က္ရိုက္လိုက္ေပမယ့္ နာလည္းနာတယ္ သာလည္းသာယာတယ္။
''Fuck! ဆိုယြန္း ႏႈတ္ခမ္းမကိုက္ထားနဲ႕ ၿငီး ေအာ္ၿငီး မိန္းမ အာ့ ဟာ့''
အားကုန္သုံးၿပီး ႐ုန္းေနတဲ့ သူ႕ကိုအမွီလိုက္ရင္း ဆိုယြန္းေမာပန္းေနတယ္။
အခန္းထဲမွာ အသားခ်င္းခတ္သံဆူညံေနတယ္။ ဆိုယြန္းၿငီးသံသဲ့သဲ့ေလးရယ္။ ဘာဒါ့အားထည့္တဲ့အသံေတြရယ္။ တခ်က္တခ်က္ နမ္းစုပ္လိုက္တဲ့အသံရယ္က မနက္ခင္းကို က်ီစယ္ေနတယ္။
ပူႏြေးတဲ့အရည္ေတြကိုေတ့ပီးထည့္လိုက္ရင္း ဘာဒါက ပင္ပန္းေနတဲ့ဆိုယြန္းကိုၾကည့္ၿပီးရပ္ေပးလိုက္တယ္။ အိပ္ယာထဲေပ်ာ့ေခြသြားတဲ့ဆိုယြန္းပုခုံးစြန္းေလးကိုနမ္းလိုက္ရင္း ..ေအာက္ပိုင္းေလးကိုလက္နဲ႕စမ္းတယ္။
''ေယာင္ေတာ့မေယာင္ဘူးမလား အားသိပ္မထည့္ထားဘူးေနာ္ ေနမယ္ဆို တေနကုန္ေနနိုင္ေပမယ့္
ကိုယ္ေရျပန္ခ်ိဳးရေတာ့မယ္''
''မိန္းမေရာ ဟုတ္ရဲ႕လားဟင္''
ဆိုယြန္းေမးသံတိုးသဲ့သဲ့ေလးကို ၾကားၿပီး
''ဟင္''
''မိန္းမေရာ ဟုတ္ရဲ႕လားလို႔''
''ဟားဟား အဲဒါေၾကာင့္ ဘာလို႔မ်က္စိမွိတ္ထားလဲ အဲလိုမ်ိဳးသိခ်င္ရင္ လုပ္ေနတုန္းၾကည့္ထားရမွာေပါ့''ေျပာၿပီး ဘာဒါစလိုက္ေတာ့ ဆိုယြန္းက ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ၿပီး ေစာင္ဆြဲၿခဳံတယ္။
''လာ ညမွၾကည့္ေတာ့ ေရအတူတူခ်ိဳးရေအာင္''
ဒီတခါေတာ့ အခ်ိန္မရေတာ့လို႔ တကယ္ ေရပဲခ်ိဳးလိုက္ၿပီး အလုပ္ကိုေျပးရတယ္။
ဆိုယြန္းအိမ္မွာတေနကုန္ပ်င္းေနေတာ့ ညေနပိုင္း ဘာဒါ့studioကိုသြားမယ္လို႔ေတြးလိုက္တယ္။ ရွိမရွိမေသခ်ာတာေၾကာင့္ ဖုန္းအရင္ဆက္ၾကည့္လိုက္တယ္။
''ဟုတ္ကဲ့ပါ အမိန့္ရွိပါ မိန္းမ''
ဆိုယြန္းရယ္လိုက္ရင္း
''အိမ္ျပန္လာၿပီလား လွမ္းေမးတာ''
''ဘာလို႔လဲ သိခ်င္ေနၿပီလား မနက္ကေမးထားတာကို''
''အာ''
''studioမွာပဲ ရွိေသးတယ္ နည္းနည္းၾကာဦးမယ္ ျပန္လာမွ မနက္ကအဆက္ေလး ဆက္ၾကတာေပါ့''
''မလာေသးရင္လည္း ဟုတ္ၿပီ ဒါပဲ''
ဖုန္းထဲကေတာ့ စေနာက္ေနတဲ့ ဘာဒါေၾကာင့္ ၿပဳံးေနမိၿပီး ေပါ့ေပါ့ပါးပါး သူ႕အဝတ္အစားေတြယူဝတ္လိုက္တယ္။ ဆိုယြန္းမွာက ဂါဝန္ေတြစကပ္ေတြပဲမ်ားေတာ့ သူ႕အကၤ်ီအႀကီးႀကီးေတြပဲ ယူဝတ္လိုက္တယ္။
ျပင္ဆင္ၿပီး studioကို ထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္။
studioေရာက္ေတာ့ ဘာဒါ့ကိုမေတြ႕။
တျခားလူေတြကိုေမးၾကည့္ေတာ့ ဒီေန႕ အတန္းဖ်က္လိုက္တယ္တဲ့။
ဘာလဲ ဘာလို႔ညာတာလဲ
အတန္းဖ်က္တာမသိေသးခင္ ဖုန္းဆက္မိတာမ်ားလားဆိုၿပီး ဖုန္းထပ္ေခၚၾကည့္လိုက္တယ္။
''Hello''
''ျပန္လာၿပီလား''
''မလာေသးဘူး ဒီမွာ သင္တာမၿပီးေသးလို႔ ''
''..''
''ဆိုယြန္း''
''အင္း''
''ဘာေျပာမလို႔''
''studioမွာလား''
''ဟုတ္တယ္ေလ''
''ျပန္လာရင္ အဲဒီနားက ကိတ္ဝင္ဝယ္ခဲ့လို႔ေျပာမလို႔''
''ေၾသာ္ အင္းပါ ဝယ္ခဲ့မယ္ ဝယ္ခဲ့မယ္
ဒါဆို ဒါပဲေနာ္ ျပန္လာမွဖုန္းဆက္လိုက္မယ္''
ဖုန္းခ်သြားေတာ့ ဆိုယြန္း studioအဝင္ဝမွာ ငုတ္တုပ္ထိုင္ခ်လိဳက္တယ္။
ဘယ္သြားတာလဲ ေတြးမၾကည့္ခ်င္ပါ။
ေတြးၾကည့္တာနဲ႕ နာက်င္စရာေတြပါလာေတာ့မွာမို႔ မသိသလိုေနမယ္ဆိုရင္ ဘာမွမေတြးမွရမယ္။ ဒါေပမယ့္ မေတြးဘူး အားတင္းၿပီးေလွ်ာက္ေနေပမယ့္
က်ေနတဲ့မ်က္ရည္ေတြေၾကာင့္ ေရွ႕ေျခတစ္လွမ္းႏွစ္တစ္လွမ္းကိုပင္ေကာင္းေကာင္းမျမင္ရ။ သည္းခံနိုင္ေသးရဲ႕လားလို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတြးၾကည့္ေတာ့ ဘာဒါနဲ႕ေဝးမွာေၾကာက္တယ္လို႔ပဲ တစ္ကိုယ္လုံးကဆဲလ္ေတြကတုံ႕ျပန္တယ္။ သူ႕ကားနဲ႕အတူတူျပန္မယ္ေတြးၿပီး ကားမယူခဲ့တာေၾကာင့္ Taxiစီးၿပီး တလမ္းလုံးငိုၿပီး ျပန္လာခဲ့တယ္။
ညလည္း ဘာဒါ ၁နာရီေလာက္မွျပန္ေရာက္တယ္။ ဆိုယြန္းအိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္တယ္။ ေရခ်ိဳးသံၾကားၿပီး ခဏေန ခပ္ေမႊးေမႊးသူ႕ကိုယ္သင္းနံ႕ကိုရၿပီး အိပ္ယာအိဝင္သြားတယ္။ အိပ္ဖို႔တက္လာၿပီဆိုတာသိလိုက္ၿပီး ၿငိမ္ေနလိုက္တယ္။ အနားမွာဝင္လွဲပီးတာနဲ႕ သူ႕ဘက္မ်က္ႏွာလွည့္ေအာင္လုပ္ၿပီး ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းတယ္။ သူ႕လည္တိုင္မွာမ်က္ႏွာအပ္မိၿပီး ရင္ခုန္မိေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ဝမ္းနည္းရတယ္။ ငါ အဲ့ေလာက္ေတာင္ သနားစရာေကာင္းေနၿပီလို႔ ေတြးၿပီး တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုဖက္ငိုလိုက္ခ်င္ေပမယ့္ အဲ့တစ္ေယာက္ေယာက္ကလည္း ဘာဒါပဲျဖစ္ေစခ်င္တယ္..။ သူကေတာ့ ဆိုယြန္းကိုဖက္ၿပီး အသက္ရႈသံမွန္မွန္ထြက္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။
ဒီေန႕အပိုင္းနည္းနည္းတိုသြားတယ္
မနက္ျဖန္မ်ားမ်ားေရးေပးမယ္ေနာ္😚