Evianna’s POV.
Halos hindi ako makagalaw habang nakatulala sa signal na iyon. Yes, it was a signal. A signal that there was a war. The war is starting and it made me worried. Hindi pa nakahanda ang lahat ng mga kawal namin. We didn’t even do practices. Hindi pa kami nakakapaghanda dahil sa nangyari kahapon. Sana naman talaga ay nakapaghanda sila noong umalis kami. I am sure that they are alert too, I hope.
Kung alam pa lang namin na ngayon sila susugod ay paniguradong nakahanda na kami, ngunit hindi. Wala kaming alam. Hindi nagpaalam ang kalaban kung kailan mangyayari. Hindi ko naman din akalaing na ang bilis pala nila. Ang akala ko it will take days and weeks. Talagang sinasadya nila iyon dahil wala kaming laban! Hindi kami nakagawa ng plano! This is the worst!
Nabalik ako sa ulirat nang marinig ko ang boses ni Elisha. Nakita kong sugatan siya at napaatras. Mabuti na lamang ay naka-protekta sa kaniya si Lucas. Sobrang dami ng kalaban at tila’y hindi iyon nauubos gaya noon sa akademya.
Mabilis kong nilabas ang aking espada saka mabilis na tumakbo papunta sa kinaroroonan ni Elisha at sinaksak ang mangkukulam na papunta sa kaniya. Hindi iyon nakita ni Ethan dahil sa daming kalaban na kaharap niya.
Nilingon ko si Elisha na gulat na nakatingin sa akin. “A-Ate…” naluluhang tawag niya sa akin. She is still my sister. Ganito siya kapag nililigtas ko siya.
Sinamaan ko siya ng tingin bago gumawa ng pananggalang para sa aming dalawa. “Fix and heal yourself! Hindi ka pwedeng manghina dahil kakasimula pa lang! May nasasakupan ka pang po-protektahan, Elisha!” hindi ko mapigilang bulyaw sa kaniya. I don’t want her to be weak. Lumalakas siya kaya ipakita niya ang totoong siya. She was one of the powerful vampires in our century, she must need to stand up! “Be yourself now!”
Tila natauhan siya at mabilis na tumayo. Nakita kong dahan-dahang naghilom ang kaniyang sugat at ang pagbago ng kulay ng kaniyang mga mata, kulay dilaw. Nagbago ang kaniyang kasuotan. It became shorter. She was wearing a yellow mini skirt, white long shocks, yellow boots, yellow tube na may nga bakal sa kaniyang mga braso bilang armor. May hawak na siyang dalawang arnis. Her short straight hair has a yellow color on the end. May kulay dilaw rin siyang headband na gawa sa bakal.
Mangha ko siyang tingnan. Shit…
“Thank you saving me, Ate. I was just shocked earlier. Hindi ko akalain na ngayon pala ay ang araw na makikipaglaban muli ako ng totoong kalaban,” paghingi niya ng paumanhin. Hindi ko akalain na biglang nagbago ang kaniyang tindig at pakikitungo. She indeed the mayor of Salvi and Yrelia.
“Change outfit yarn? Ganiyan ba talaga ang mga namumuno?” biro ko sa kaniya na ikinatawa niya.
She hugged me. “You will always be there when I needed help, Ate. Thank you.” I heard her sobbed.
I tapped her back. “Huwag kang umiyak riyan. Even if I am older than you for a few seconds, we are still twins. Mas maganda nga lang ako kaya tumahan ka na riyan,” kunwaring paninermon ko na ikinatawa niya at humiwalay sa aking yakap.
“You are really my savior,” naluluhang sambit niya. It made me smile.
“I will always there for you.” I kissed her forehead before turning back to look at those witches. “Now, let’s fight and win the war. Let’s protect those who needed us,” seryosong sambit ko.
“I’m ready!” saad niya na ikinataas ng gilid ng aking labi.
Mabilis kong pinakawalan ang aking pananggalang. Agad ko na sinalubong ang mangkukulam at sinaksak iyon sa dibdib. I back flipped when I felt somethings coming towards my direction. Tinukod ko ang aking kamay sa lupa at mabilis na tumakbo papunta sa may gawa noon at ginilitan ng ulo. Tumayo ako ng tuwid at dinilaan ang dulong ng kamay na may dugo.
“Taste sour, just like their kind,” kumento ko bago inilibot ang paningin sa paligid.
Parami nang parami ang kalaban. Wolves are already here, helping us to kill the enemies. The white vampires also fought with them. Madali lang naming maubos ang mga ito, ngunit kailangan naming makatakas rito at pumunta sa lugar na dapat naming puntahan ng mabilis. A lot of vampires are waiting us to save them. Hindi lahat ng bampira ay may kakayahang lumaban at may kapangyarihang lumaban. We cannot just leave them there and fought for their lives? We are not the so called Xedian if we are not going to save others. We need to do something to get out of here!
Nag-cast ako ng spells nang makitang may limang mangkukulam na papunta sa aking kinaroroonan. Pumikit ako at mabilis na may sumabog sa kanilang kinaroroonan dahilan para tumilapon sila. Pagmulat ko ay nakatingin na sa akin ang aking mga kasama. Tamang-tama. That’s also the reason why I did that. I want their attention. I need to tell them something.
“Everyone! Gather!” sigaw ko. Sa una ay nagtataka pa sila ngunit kalauna’y paatras silang lahat na pumunta sa aking direksyon. Hindi na kami mahigit isang daan dahil ang ibang puting mangkukulam ay tumakbo na at pumunta sa ibang bahagi ng mundo upang tulungan ang ibang mga bampira. Bali sengkwenta na yata kami. Nang magtipon-tipon kami lahat ay tiningnan ko si Lucas saka tinanguan. Sa una’y nakakunot pa ang kaniyang noo tila hindi naiintindihan ang pinapahiwatig ko. But when I told him what he should do, he nodded immediately and moved forward. “Stay close, everyone!” I shouted before making a shield.
Lahat nakatuon kay Lucas na nagsimulang pumalibot sa kaniya ang kaniyang apoy. Ramdam ko ang lakas ng kaniyang kapangyarihan kahit nasa loob kami ng pananggalang kaya mas lalo ko itong tinatagan. He raised his hands na mas lalong ikinasiklab ng apoy. Nang iniyukom niya ang dalawang kamay niya ay doon din ang pagsabog at maglibot ng apoy sa paligid dahilan para kainin ang mga kalaban niyon. Napapikit din kami dahil sa liwanag. I felt my hands trembled.
Nang mawala ang liwanag na iyon ay agad kong pinakawalan ang pananggalang dahil sa panghihina. Habol ang aking hiningang tingnan ang paligid. Medyo napangiti ako nnag makitang nawala ang mga kalaban sa paligid. It worked.
“Babe, are you okay?” mabilis na alo ni Lucas sa akin. He held my arms.
I smiled. “I am fine. I’m just a little drained, but I can fight after a few minutes,” I answered before blowing the fire on his hair. Talagang hindi pa iyon namatay kanina.
“So… what are we going to do now? We don’t have a plan. Hindi pa tayo nakagawa. We didn’t expect that this will happen so soon,” kunot-noong tanong ni Ethan.
He is wearing a different outfit now, like Elisha. He was wearing his battle outfit. The lower is green and also the upper. He has white belt with pocket both side. His hair was white with green stands. He was also wearing a white necklace that was made from leaves. Isa lang ang masasabi ko… ang angas!
“Ang angas!”
“Both of them looked so cool!”
“I want to have one!”
Rinig kong bulungan ng aking mga kasama, namamangha sa kanilang kasuotan. Nakita kong palihim na pagngisi ni Ethan tila nasisiyahan sa mga narinig. Si Elisha naman ay nahihiyang yumuko. Nang magtagpo ang mata namin ni Ethan ay inirapan ko siya. Yabang.
Tumikhim ako. “Okay. Here’s the plan. Elisha, Ethan.” Tumingin ako sa dalawa. “You both need to go back to your own villages. You need to protect the vampires there and bring them to the safest area of your villages. Sigurado namang may mga hide out kayo roon, hindi ba? You can bring them there until the war ends.” sabay na tumago ang dalawa. “Good. You can bring Quiara, Maureen, and others white witches with you. After that, you will go the your main kingdom, Vladeya. Protect the kingdom at all cost.”
“Okay.” Sabay nilang sang-ayon. Nakita kong sang-ayon na rin ang ibang itinuturo ko. Pagkatapos no’n at sabay-sabay na silang nawala sa among paningin kasama ang lahat ng natitirang white witches.
Tumingin ako kay Pinunong Leven. “Pinunong Leven, I am sure that you will join us, right?” tumango siya. “Then please go back to your territory and gather all of your wolves, the ones who will fight against our enemies. We will be expecting you in our palaces or every parts of the vampire territory. We are expecting you to help us, Pinunong Leven.” bahagya akong yumuko dahilan para makarinig ako ng singhapan, ngunit binaliwala ko iyon. I really respect him for agreeing to become our ally.
“No need to do that, future Queen of Perilya. We are your ally since the day Queen Gabria and I became friends. We will be there to help you. Makakaasa kayo.” inangat kong aking ulo at ngumiti sa kaniya.
“Thank you…”
“Our pleasure. Now, aalis na kami para ihanda ang aming groupo. Makakapunta kami.” Tumango ako at umalis na siya kasama ang iilang kalahi.
Nagbuntong-hininga ako saka tiningnan ang ka-groupo ko. They’re all staring at me.
“What are going to do?” tanong ni Neo.
“May pupuntahan kami? Po-protektahan? Certain kingdoms?” sunod-sunod na tanong mi Solvena.
“O baka may ipapagawa ka?” tanong naman ni Priox.
Tumingin ako kay Lucas na tahimik lamang nakikinig at nanatiling nakatitig sa akin. He raised his brow when he saw me looking at him. I looked at him na parang nanghihingi ng permiso. I needed that. He was the current leader of the Xedian. I cannot order them like others, I am one of their members. I don’t have the right to do that. Neo and Lucas has the position to order us.
Tila naintindihan niya ako kaya tumango siya. “Go on.”
Ngumiti ako saka tumingin sa kanila isa-isa. They were looking at me like they are waiting for me to talk or order them. Nakataas pa ang kilay ni Oxy na tila gusto akong pagsalitain.
“My order…” huminga ako ng malalim. “Maghihiwalay tayo to protect each kingdom. Since there are certain vampires that protects each village, we are the ones who will help the kingdoms. But our main goal is to find the three ancestral witches and kill them. Dahil kapag hindi natin nagawa iyon ay hindi tayo mauubusan ng kalaban. They will summon as long as they can and we all know how powerful they are.” Seryoso silang tumango. I looked at Lucas, he just nodded to tell me to keep on talking. I looked all of them again. “Travis, Oxy, Rench, you three will go to Vladeya kingdom. Make sure to protect the kingdom at all cost.” Nagsitanguan sila. “Neo, Solvena, Priox. You three will go to Xenia. Help the Queen and King to protect their kingdom.” Tumango rin naman sila. I looked at Lucas. “You will come with me. We will protect our kingdom, my future King.” Nakita ko kung paano tumaas ang sulok ng kaniyang labi. Narinig ko pang may sumipol.
“Dinaan pa sa ganiyan. Hinalikan nalang kaya agad?” sinamaan ko si Priox nang marinig ko siyang bumulong. He just looked at the sky while grinning. I rolled my eyes.
“No more questions?” umiling sila. “Wait… there’s more. If you saw the three evils, massage us right away.” Nagsitanguan ulit sila. “Let’s go!”
Sa isang iglap ay nawala ang anim, kami nalang ni Lucas ang natira. I blankly stared at him while he was grinning. I raised my brow when he started to walk towards me. He grab my waist and pull me closer. I glared at him because of shock.
“You’re pretty,” sasagot pa sana ako nang bigla niya akong halikan. Sabay no’n ay pag-blur ng aking paningin dahilan para mapapikit ako. Nang maramdaman kong lumayo na ang kaniyang labi ay minulat ko ang aking mata at doon ko nakitang nasa loob kami ng palasyo ng Perilya. Rinig na rinig ko ang kalansing at pagsabog mula sa labas.
I looked at him again and slapped him in the shoulder. “May paganon ka?”
He smiled. “Of course. I miss your lips.”
Inirapan ko siya para takpan ang pamjmula ng pisnge. Marahan ko siyang itinulak saka inayos ang sariling kasuotan. “Umayos ka. Nasa gitna tayo ng labanan, huwag maging manyak,” mahina ko siyang binulyawan ngunit ang loko ay nakangiti pa rin tila nasisiyahan.
“Gusto mo naman,” asar niya.
Inambahan ko siya ng suntok na ikinasalag niya. I tsked. “Tumigil ka! Let’s go!” iritang bulyaw ko sa kaniya.
Nilampasan ko siya at naunang tumungo sa pintuan palabas ng palasyo. Narinig kong humahalakhak siya bago ko naramdamang sumunod sa akin. I rolled my eyes in the air. Talagang bumalik ang Lucas noon. He is always teasing me!
Huminga ako ng malalim bago binuksan iyon ngunit agad ding napagawa ng pananggalang nang may mabilis na bumulusok na itim na kapangyarihan sa gawi ko. Narinig kong napamura si Lucas, halatang nagulat din.
I looked at him. “Mauna ka na. Tell me if you got any message from the others.”
He nodded. “Alright.” He gave me a peck. “Be careful.” Tumango ako.
Agad siyang nawala sa aking harapan kaya mabilis akong humarap sa labanang naganap at isinara ang pintuan. Tila wala pang nakapasok sa loob ng palasyo. They can’t even enter he palace that easy. Talagang malalakas nga ang mga Peratia. They are the most powerful kind after all. Napangisi na lamang ako. They are weak.
Humakbang ako at saka gumawa ng pananggalang sa sarili bago humarap sa palasyo. I raised both of my hands before releasing my power. Ramdam kong unti-unti akong umaangat dahilan para mas lalo ko pang igihan. I was making a shield all over the castle. I will make sure that no enemy can enter. Not ever!
Nang matapos ay humarap muli ako at inilibot ang paningin sa paligid. As expected. There are Slampers and the black man everywhere. Sa tingin ko’y iyon ang kaya nilang i-summon or they are their ally from the start. Kahit ganoon ay tila mas lamang talaga sila dahil sa mga Slampers. Hinihigop ng mga ito ang mga bampira. Ang tanging kahinaan nila ay ang sinag ng liwanag o full force. Ngunit bakit parang hindi sila tinatablan ng araw? There was something wrong.
Mabilis akong tumakbo habang hawak aking espada. I jumped so high before killed five witches. Humarap ako sa mga itim na nilalang at sinugod iyon, ngunit nagulat akong naiwasan niya iyon at sinapa ako dahilan para madapa ako. I immediately made a shield when I looked at him. May hawak siyang espada at akmang sasaksakan ako . Dahil sa malakas na impact niyon ay tumilapon siya. Mabilis akong tumayo at saka ginamit ang aking angking bilis at sinaksak siya sa puso.
Napangisi ako nang matumba siya at may bumalot sa kaniyang itim na usok. Ang buong akala ko’y namatay na siya ngunit laking gulat ko ay nabuhay siyang muli at sinuntok ang aking tiyan dahilan para tumalapon ako. What the… what was that?!
Akala ko’y babagsak ako sa semento, ngunit may biglang pumulupot sa aking beywang at sinalo ako. Nanlaki ang aking mata nang makitang nilamon ng apoy iyong kalaban ko at agad na naging abo. Wait… apoy… lucas…
Nang paglingon ko sa sumalo sa akin ay tama ang aking hinala. Lucas was the one who catched me.
Binaba niya ako. “Fire is the only weakness they have. Mabuti na lang ay ako at si Ama ang may kapangyarihang ganoon. Slamper will really dead when I am around,” nakangising saad niya. “But it really sad that I cannot use my full force because of the vampires. Kung pwede lang sanang ipasabog ang paligid using my fire,” naiiling na dagdag pa niya.
“Lucas. You have the power. Kill them one by one. We need to lower their numbers. Isa-isang namamatay ang kalahi mo!” sigaw ko sa kaniya. Tila natauhan naman siya at mabilis na tinapunan ng apoy ang mga kalaban.
Tumakbo ako at sinaksak ang isang itim na mangkukulam. I made a shield to those vampires who was almost burn with Lucas’ fire. Sinamaan ko siya ng tingin but he just grin and continue what he was doing.
Inilibot ko ang aking paningin muli at hinanap ang nagmumuno sa kaganapang ito, ngunit hindi ko sila makita. Kahit anong hanap ko at hindi ko sila nakita. Nasaan sila?!
“Lucas! Did you get any messages from others?!” malakas kong tanong sa kaniya dahil sa ingay ng paligid.
“Yes! But the three witches wasn’t their! Wala sila roon! Ang akala nila ay nandito ang mga iyon!” sigaw niya mapalik.
Ginilitan ko ang ulo ng isang mangkukulam. “What?! Anong nandito?! Wala rito ang tatlo!” sigaw ko na naman at umatras. Naramdaman kong nagbanggaan ang aming likuran.
“Asan kasi sila? I am eager to kill them,” naiiritang saad niya.
“I don’t know! It’s unusual!” I made a shield to protect the one soldier who almost got hit by the black man. “Don’t tell me they are hiding?”
“That’s impossible. Baka pumunta sa isang lugar at doon naghasik ng lagim,” sagot naman niya.
“Ngunit saan?!” tila napipigtas na ang aking pasensya. I wanna end this. I wanna kill them!
Humarap ako kay Lucas at kumapit ako sa kaniyang magkabilang braso. I stepped on his stretched hands. Itinaas niya ang iyon dahilan para tumaas din ako. I jumped before killing five black witches. Pagkatapos ay bumalik ang pagkalapat ng aming likuran.
“Any idea kung nasaan sila?” tanong muli ni Lucas.
Napaisip ako. Saan nga ba sila pwedeng pumunta? Iyong may sadya sila. They cannot go to that certain place if they don't need anything from that place.
Habang naglalaban ako ay napatingin ako bigla sa aking necklace. The red-orange book.
Nasabi sa akin ni Mama na ang mga bagay na tinatago sa akademya ay nagkakaroon ng kakaibang kapangyarihan at kung makuha ito ng isang nilalang ay magkakaroon ng kakaibang lakas at magiging pinakamakapangyarihan sa lahat. Kaya halos lahat ay naghuhumaling na makuha iyon, lalo na ang may masasamang hangarin. Alam kong iyong mga gamit na nakita ko sa akademya ang itinutukoy niya. she also explained to me each power of the things.
Ngunit anong connect doon sa pupuntahan ng tatlong iyon? Bakit naman nila—
Tila nag-sink sa akin ang aking iniisip. Napahinto pa ako at napatakip sa bibig. No way…
Bumalik sa akin ang nga ala-ala at mga nalalaman ko mula sa loob ng akademya. Kung ano ang kaganapan at mga hindi maipaliwanag na pangyayari.
They put a wall all over the academy is not just in the prophecy. They did that because there is something in the academy that they wanted to be theirs. The Slampers were the ones who will find the things. Ang slamper ay hihigop ng lahat sa isang bampira, pati na ang kanilang memorya, so that they can tract the powerful things. At umabot ng isang daang taon ang kadilimang iyon dahil hindi man lang nila mahanap-hanap. The vampires didn’t know where it was. Kaya ayaw nilang masira ang wall dahil ayaw nilang may mangingialam sa mga plano nila. They were planning to take everything. And using the powerful things, they will rule the world without anyone complaining. They will manipulate all of us. And I cannot let that happen!
It’s all clear to me now. They are in the academy! They are finding the powerful things! I need to take those first before they do!
Kaya pala gusto nila akong kunin dahil gagawin nila akong intrumento para makuha ang mga bagay na iyon. That’s why they didn’t do anything for me to get out of here. Hinata an nila akong makain papasok. Because they know that I can find something. And they also know that I am excepted to their powers.
Hindi nila kayang manipulahan ako kaya kailangan nila akong mapaanib. I understand now. It’s all about me leading them to what they want.
Napayukom ang aking palad. They are fucking manipulators!
Lumingon ako kay Lucas na ngayon ay busy sa pagpatay. “Lucas!” he didn’t look a me but I know he was listening to me. “Use your power to kill them! Find the King and Queen! Join force and bring everyone inside the palace! I am going to the academy!” I shouted.
“Okay… wait… what?!”
Hindi ko na siya nilingon pa dahil nagsimula na akong tumakbo. Ngunit bago pa ako makalabas ng lupaing iton ay hindi ko namalayang may paparating palang itim na bilog sa akin kaya hindi ko iyon naiwasan at tumama sa akin. Tumilapon ako at bumagsak sa lupa. Shit!
Nanlaki ang aking mga mata nang makita may espadang sasaksak sa akin. Sa bilis niyon ay hindi ako nakagalaw at napapikit na lamang. Hindi na ako nakagawa ng pananggalang. Mamatay na ako! Mamatay na ako! Shit! Hindi ako pwedeng mamatay!
Napamulat ako ng aking mga mata nang wala akong maramdamang lumapat sa akin. Kumunot ang aking noo nang makitang may isang bampirang nakatalikod sa akin. He was wearing a purple cloak. Nakasalag ang kaniyang espada sa espada ng kalaban. Sino ito?
Bahagya siyang lumingon sa akin na ikinalaki ng aking mga mata. “Are you okay, Tita?”
Levian…
____________________________________________________________________