အပိုင်း - ၉
"ကဲ မောင်လူချော...လာကွာ ထိုင်...."
ဦးဇေယျာမင်းညွှန်ပြသည့်ဆိုဖာမှာ သူဝင်ထိုင်သည်။ဒေါ်မာလာဦးကလည်း သူ့ကိုခရီးဦးကြိုပြု၏။ကောင်မလေးက သူ့ကိုပြုံးပြီးသာကြည့်နေပြီး ဘာစကားမှတော့မဆို။ကောင်မလေး၏ ဒီနေ့အဝတ်အစားကပန်းရောင်လေးမှန်း သူသတိထားမိသည်။ဒီကောင်မလေး ပန်းရောင်ကိုတော်တော်ကြိုက်ပုံရ၏။
"..အန်ကယ်တို့ ဖုန်းနဲ့ပြောဆိုထားပြီးသားဆိုတော့ ကျန်တာသိပ်အထွေအထူးမရှိပါဘူး…အဓိကက မောင်လူချောဘယ်မှာနေဖို့ စဉ်းစားထားလဲ...."
"ဦးလေးကြီးက စံတို့အိမ်မှာပဲနေရမှာလေ..."
သူဝင်လာကတည်းက တစ်ချိန်လုံးနှုတ်ဆိတ်နေသည့်ကောင်မလေးဆီမှအသံထွက်လာသည်။သူ ဦးဇေယျာမင်းကိုသာတည့်တည့်ကြည့်လိုက်၏။
"ကျွန်တော်တို့အလုပ်က ကိုယ်ရံတော်ဖြစ်တဲ့အတွက် ကိုယ်ကာကွယ်ပေးရမယ့်သူနဲ့အနီးစပ်ဆုံးနေတာကောင်းပါတယ်…ဒါပေမဲ့ တစ်မိုးတည်းအောက်မှာတော့ မနေရပါဘူးဗျ…ဒါက ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ချမှတ်ထားတဲ့ စည်းကမ်းပါ…အဲဒါကြောင့် ဒီနားတဝိုက်မှာပဲ ကျွန်တော်နေဖို့ အိမ်ရှာပါ့မယ်..."
စံကတော့ ဦးလေးကြီးစကားတွေအများကြီးပြောတာ ဒါပထမဆုံးကြားဖူးသည်မို့ မေးလေးထောက်ပြီးနားထောင်နေသည်။သူ့အသံ၊ သူ့ဟန်ပန်က တော်တော့်ကိုဆွဲဆောင်မှုရှိလွန်းလှသည်။ဩရှရှအသံအောက်ကစကားလုံးတွေဟာ အပိုအလိုမရှိ တိကျပြတ်သား၏။
"ဒီလိုလုပ်ပါ့လား မောင်လူချောရယ်…ဒီအိမ်ကြီးပေါ်မှာမနေချင်ရင်တောင် အနောက်ဖက်မှာ တိုက်သေးသေးလေးတစ်လုံး ရှိပါသေးတယ်…မောင်လူချော
တစ်ယောက်တည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေလို့ရတာပေါ့…အပြင်မှာတော့ ငှားမနေပါနဲ့ကွယ်…မသိတဲ့သူစိမ်းတွေမှမဟုတ်တာ....."
"..ဟုတ်တယ်...စံက ညဘက်ရှိုးတွေရှိရင် အိမ်ပြန်နောက်ကျတယ်…အဲဒီအခါ ဦးလေးကြီးပြန်ရတာ မိုးချုပ်မှာ...ဒီမှာပဲနေလိုက်...."
မာမီ့စကားကို စံကပါဝင်ထောက်ပေးသည်။ ဦးလေးကြီးဒီအိမ်မှာနေမှ သူမ ဦးလေးကြီးကိုအချိန်ပြည့်မြင်တွေ့နိုင်မည်။
ဒေါ်မာလာဦး၏အစီအစဉ်က သူ့အတွက်အဆင်ပြေသည်မို့ သူသဘောတူလိုက်သည်။သူတို့လုပ်ငန်း၏သဘောတရားမှာ ကိုယ်ရံတော်တစ်ယောက်ကိုပထမစငှားခြင်းကာလအတွက်တစ်နှစ်သတ်မှတ်သည်။စာချုပ်သက်တမ်းပြည့်ပါက နောက်ထပ်နှစ်တိုးငှားရမ်းနိုင်သည်။ထို့ကြောင့် ပင်တိုင်စံနှင့်သူလည်းတစ်နှစ်တိတိ ပတ်သက်ရပေဦးမည်။
💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮
ဦးလေးကြီး တိုက်အိမ်လေးမှာနေဖို့သဘောတူလိုက်တာကို စံ သဘောခွေ့နေသည်။သူသာငြင်းမည်ဆိုလျှင် ဇွတ်ဆွဲထားဖို့အထိ စံ့မှာစကားလုံးတွေတောင်ပြင်ဆင်ထား၏။အခုတော့ ဘာမှတောင်မတိုက်တွန်းလိုက်ရပေ။ ဦးလေးကြီးဘက်က လိုလိုလားလားနှင့်သဘောတူခဲ့သည်။
စံ့အိပ်ခန်းကနေလှမ်းကြည့်ပါက ဦးလေးကြီးတိုက်လေးကိုတိုက်ရိုက်မြင်ရသည်။စံကတော့ သူ့ကိုချောင်းချင်တိုင်းချောင်းခွင့်ရပြီမို့ အပျော်ကြီးပျော်နေ၏။
💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮
သူ တိုက်ထဲအရောက်မှာ မန္တလေးမှပါလာသည့်သူ့ပစ္စည်းတွေကိုနေရာချနေခဲ့သည်။ဆဌမအာရုံအရ တစ်ယောက်ယောက်ကသူ့ကိုစူးစိုက်ကြည့်နေသည်ဟုခံစားမိပြီး ဘေးဘီဝဲယာကိုရှာကြည့်သည်။လူမတွေ့။
သူ ပြတင်းပေါက်နားသွားရပ်ပြီး မျက်နှာကိုနည်းနည်းမော့ကြည့်ရာ မျက်နှာချင်းဆိုင်တိုက်ကြီး၏အခန်းတစ်ခန်းဆီမှ လိုက်ကာစလေးလှုပ်သွားတာကိုမြင်ရသည်။သူတို့လုပ်ငန်း၏လေ့ကျင့်ခြင်းထဲတွင် မျက်စိ၊ နား၊ အနံ့ အကုန်လျင်ရသည်။လေတိုးသံမှအစ မလွတ်စေရအောင်နားပါးရ၏။သူ အပေါ်ထပ်ကိုတိုက်ရိုက်စူးစိုက်ပြီး အာရုံစိုက်ကြည့်သည်။လိုက်ကာနောက်ကွယ်ကိုထိုးဖောက်ပြီးမြင်နိုင်အောင် သူအကြည့်တွေကိုစူးစိုက်ထား၏။တဖြည်းဖြည်းနှင့်လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ပုံရိပ်လေးကို ဖမ်းမိလာသည်။
*ဒုန်းးး
လူချော တိုက်လေး၏ပြတင်းတံခါးကိုဒုန်းခနဲအသံမြည်အောင်ဆွဲပိတ်လိုက်သည်။အပေါ်ထပ်အခန်းထဲမှာ သူ့ကို သူခိုးချောင်းနည်းချောင်းနေသည့် မိန်းကလေးရှိတာမျိုး သူ မနှစ်မြို့ပေ။ဒီပြတင်းပေါက်ကို အစဉ်အမြဲပိတ်ထားမှဖြစ်ပေမည်။
စိတ်တိုတိုနှင့်အခန်းထဲပြန်ဝင်လာပြီး အဝတ်အစားချွတ်၍ရေချိုးခန်းဘက်ကူးခဲ့သည်။ဒီတိုက်က ရေချိုးခန်းနှင့်အိပ်ခန်း သီးသန့်စီဖြစ်နေ၏။
ရှပ်..ရှပ်..ရှပ်…
ရေပန်းခဏပိတ်၍ဆပ်ပြာတိုက်နေစဉ် အကျင့်ဖြစ်နေကျနားက တရှပ်ရှပ်နှင့်ခြေသံလိုလိုကြားရသည်။ရေပန်းကိုမြန်မြန်ဆွဲချ၍ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှဆပ်ပြာတွေကိုပြောင်စင်အောင်လုပ်ပြီး ခါးမှာတဘက်ပတ်၍ထွက်လာခဲ့သည်။အသက်အောင့်ပြီးနောက် တိုက်ထဲတစ်ချက်ဝေ့ကြည့်၏။
*ချွတ်…
အိပ်ခန်းဘက်မှလာသည့်အသံဖြစ်မှန်း သေချာသွားသည့်နောက်မှာ သူအခန်းတွင်းကိုခြေဖော့သွားပြီး စေ့ထားသည့်တံခါးကိုဆတ်ခနဲဆွဲဖွင့်၍ မဲမဲမြင်ရာခုန်အုပ်လိုက်သည်။
* အွတ် …အွတ်..
သူ့လက်မောင်းထဲမှာ လူတစ်ယောက်တအွတ်အွတ်နှင့်အသက်ရှူကျပ်နေသည်။သူကလည်း ထိုလူ၏လည်ပင်းကိုအားကုန်သုံးပြီး နောက်ကနေညှစ်၍လက်နှစ်ဖက်ကိုဖိချုပ်ထားသည်။ရန်သူမှာခေါင်းစွပ်အင်္ကျီဝတ်ထားသည့်အတွက် လူချော သူ့နောက်ကနေပဲ ထိုခေါင်းစွပ်ကိုဆွဲချွတ်လိုက်သည်။
ခွေလိပ်လိပ်ဆံနွယ်တွေကဖွားခနဲကျလာပြီး မျက်လုံးပြူးပြီးကြောက်လန့်နေသည့် ဝင်းစက်စက်မျက်နှာလေးကိုမြင်လိုက်ရာ....
“ဟာ..မင်း…”
သူ လန့်ဖျပ်ပြီးချုပ်ထားသည့်လက်ကို အလျင်အမြန်ပဲလွှတ်ပေးလိုက်သည်။
*အဟွတ်..အဟွတ်…
စံ သူ့လက်မှလွတ်သည်နှင့် ချောင်းတဟွတ်ဟွတ်ဆိုးပြီးလူကယိုင်သွားရာ ဆွဲမိဆွဲရာသူ့လက်ကိုဖမ်းဆွဲမိသည်။
“..ဟာ..ဟေ့..ဟေ့…”
"အဲ…”
ကောင်မလေးကသူ့လက်ကိုလာဆွဲသဖြင့် နောက်တစ်ကြိမ်လန့်ပြီး ခုန်ရှောင်လိုက်ရာ နှစ်ယောက်သားမွေ့ရာပေါ်လုံးထွေးပစ်ကျသွားသည်။
စံ့ ဦးလေးကြီးရင်ဘတ်ပေါ်ဝမ်းလျားမှောက်လျက်လေးကျ၏။သူမအကြည့်က တဘက်ကင်းလွတ်နေသည့်သူ့ရင်ဘတ်မှအစိုင်အခဲတွေဆီ တန်းခနဲရောက်သွားသည်။
*အိုးဂေါ့….
အမြှောင်းလိုက်တင်းရင်းကျစ်လျစ်နေသည့်ကြွက်သားတွေကိုမြင်ပြီး စံ ဘုရားတမိသည်။သူမကအနုပညာရှင်တစ်ယောက်မို့ ကြော်ငြာရိုက်ကွင်းတွေလည်း ကြုံခဲ့ဖူးသည်။ရင်ဘတ်ဟပြဲမင်းသားတွေနှင့်လည်းဆုံခဲ့ဖူးသည်။ယောက်ျားသားတစ်ယောက်၏အပေါ်ပိုင်းလွတ်ခန္ဓာကိုယ်ကိုမြင်ရခြင်းက စံ့အတွက်တော့ဘာမှထူးဆန်းမနေ။
သို့သော် စံ့အောက်မှာပက်လက်လန်နေသည့်ဦးလေးကြီးကိုကြည့်ပြီး စံ့ရင်တွေတအားလှုပ်ရှားလာသည်။မည်းနက်နေသည့်သူ့မျက်ခုံးတွေကို စံသိပ်သဘောကျ၏။စူးရဲပြီးနက်ရှိုင်းသည့်အကြည့်တွေ၊ခပ်ရေးရေးသာမြင်ရသောနှုတ်ခမ်းမွေးနှင့်ပါးသိုင်းမွေးရာတွေ စံ့ သူ့ချောမွေ့မှုကိုအသေးစိတ်လိုက်ကြည့်ရင်း သူမမျက်လုံးက သူ့လည်ပင်းကိုရောက်သွားပြန်သည်။
ထင်းနေသည့်သူ့လည်ဇလုတ်(စလုတ်)ကြီးကြောင့် အခြောက်ဟန်ဆောင်လို့တော့ရမှာမဟုတ်ဘူးဟု သူမစိတ်ထဲ မတော်တရော်တွေးမိသေးသည်။ထို့နောက် လက်ကလေးနှင့်ဦးလေးကြီး၏ရင်ဘတ်တွေကိုလိုက်ပြီးတို့ထိကြည့်ပြန်သည်။
“ဟေ့..ဖယ်စမ်း…”
လူချောမှာလည်း ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုပူးကပ်ထပ်သည့်အနေအထားကြောင့် ကြောင်ပြီးငြိမ်နေရာမှ သူ့ရင်ဘက်ကိုလက်သေးသေးလေးနှင့်လာထိလေမှ အသိဝင်လာပြီးအော်ထုတ်လိုက်သည်။
စံ သူ့အော်သံကိုကြားသော်လည်းမကြားဟန်ဆောင်၍ သူ့လက်မောင်းမှအဖုတွေ၊ ဝမ်းဗိုက်ကအမြှောင်းတွေကိုလက်ကလေးဖြင့်လျှောက်တို့ထိနေသည်။
လူချောမှာ ကောင်မလေးအောက်မှနေ၍ သူမ ပြုသမျှနုနေရသည်။သူမကိုလည်းမထိရဲဘဲ လက်ကိုသာကားရားကြီးဖြင့်အပေါ်မြှောက်လှန်ထားသည်။
“..ဖယ်စမ်းလို့ပြောနေတာ မကြားဘူးလား…”
ဦးလေးကြီး၏ငေါက်ဆတ်ဆတ်အသံကြောင့် စံမျက်လုံးလေးထောင့်ကပ်ပြီး သူ့ကိုကြည့်လိုက်၏။
“ဒါလေးထိကြည့်တာကို တွန့်တိုမနေပါနဲ…ဘာမှလည်းပဲ့ပါသွားတာမှ မဟုတ်တာ….”
“..ဘာ…”
“..အဟီး.. ဦးလေးကြီးက ကိုယ်ရံတော်ပီသတယ်…ဘော်ဒီကရှယ်ကြီး…”
အပြောရဲသည့်ကောင်မလေးကြောင့် သူ့မျက်နှာရဲသွားသည်။သူစိမ်းမိန်းကလေးကတောင် မကြောက်မရွံသူ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုလာထိနေမှတော့ သူကလည်းကျားမှန်းသိအောင်ပြရဦးမည်။စဉ်းစားမိသည်နှင့် သူမကိုယ်လုံးလေးကိုချက်ချင်းဆွဲလှန်ချပြီး တစ်ပတ်လှိမ့်၍သူမအပေါ်မှ နေရာယူလိုက်သည်။
“..အို…ဘာလုပ်တာလဲ…”
ရုတ်တရက်ဒီလိုဖြစ်လာမည်မှန်းမသိ၍ ဦးလေးကြီးကိုစကောင်းကောင်းနှင့်စနေမိသည့်စံ့မှာ မျက်လုံးလေးပြူးလျက်သူ့အောက်မှရောက်သွားသည်။
သူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်သွားတာတောင်ကြောက်သွားပုံမပြသည့်ကောင်မလေးကိုကြည့်ပြီး လူချော သူမလက်ကိုဆွဲချုပ်လိုက်၏။ထို့နောက် သူမလက်နှစ်ဖက်ကိုယှက်၍ သူမရင်ဘက်ပေါ်ကိုပဲကြက်ခြေခတ်ပြန်ချုပ်ပြီး သူ့လက်တစ်ဖက်ကိုမြှောက်လိုက်ရာ...
“..အား...မလုပ်ပါနဲ့…စံကြောက်တယ်…စံကိုပြန်ပို့ပေးပါ…”
ကောင်မလေးက ရုတ်ခြည်းဆိုသလိုစူးခနဲထအော်ပြီးငိုတော့သည်။သူမငိုသံကြောင့် သူပျာယာခတ်ပြီးဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘဲ သူမပါးစပ်ကိုသာသူ့လက်နှင့်အသည်းအသန်ဖိပိတ်ရ၏။
“..ဟေ့…မင်းကို ဘာမှမလုပ်ဘူး…”
“အု..အု…ဟင့်…ဟင့်…”
“အသံအကျယ်ကြီးမထွက်နဲ့ အထင်လွဲသွားမယ်…”
သူမ ခေါင်းညိတ်ပြမှချုပ်ထားသည့်သူ့လက်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်သည်။သူမက သူ့လက်မှလွတ်သည်နှင့် ချက်ချင်းဆိုသလိုခုတင်ပေါ်မှဆင်းသွားပြီး မျက်နှာကဖြီးစပ်စပ်ဖြစ်သွားပြန်သည်။
သူ ဒေါသကရှူးခနဲထွက်လာ၏။မူရာမာယာများသည့်မိန်းမတွေ၏စိတ်ကိုခန့်မှန်း၍မရနိုင်။စိတ်တိုတိုနှင့်နီးရာအင်္ကျီတစ်ထည်ကောက်ဝတ်ပြီး သူမကိုအော်ထုတ်လိုက်သည်။
“..အပြင်ကိုခုချက်ချင်းထွက်…ဧည့်ခန်းမှာစောင့်နေ…ငါလာခဲ့မယ်….”
ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ သူမက အလျင်စလိုပဲအခန်းထဲမှပြေးထွက်သွားသည်။
အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သူ ခါးမှတဘက်ကိုဆွဲဖြုတ်မည့်ဟန်ပြင်လိုက်၍ဖြစ်သည်။
💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮
သူအဝတ်အစားလဲပြီး အပြင်ဧည့်ခန်းထဲကိုထွက်လာတော့ သူမကငုတ်တုတ်လေးထိုင်နေသည်။
“ကဲ..ပြော..မင်းဘာဖြစ်ချင်တာလဲ…”
စံ ဦးလေးကြီးကိုဖြဲခနဲတစ်ချက်ရယ်ပြလိုက်သည်။
“စံက ဦးလေးကြီးကိုစံ့အချိန်စာရင်းတွေလာပေးတာပါ…”
“..ရေချိုးပြီးရင် မင်းဆီလာမှာ….ငါလုပ်ရမယ့်အလုပ် ငါသိတယ်…”
သူ့ရဲ့မူလဒေါသကပြန်ထလာ၍ အသံကနည်းနည်းတော့မာဆတ်ဆတ်ဖြစ်သွားသည်။
“မင်းကို ငါပြောထားမယ်…မင်းက ငါ့အလုပ်ရှင်…ငါ့မှာ မင်းကိုမှဲ့တစ်ပေါက်မစွန်းရအောင် ကာကွယ်ရမယ့်တာဝန်အပြည့်ရှိတယ်…ဒါပေမဲ့....ငါ့အခန်းထဲကို ငါ့ခွင့်ပြုချက်မရှိဘဲ ဝင်တာမကြိုက်ဘူး…ငါ့အသားကို ထိတာမကြိုက်ဘူး….ရှင်းလား….”
*ဟွန့်…..
စံ နှုတ်ခမ်းကိုစူထော်ပြီး သူ့ကိုမျက်စောင်းထိုးလိုက်၏။သူကများ စံ့ကိုတင်တင်စီးစီးနဲ့...။ဒါပေမဲ့ သူဘယ်လိုပြောပြော စံကတော့စိတ်မဆိုးပေ။အဲဒီလို မာနတခွဲသားနှင့်ချေတာမျိုးဆို စံကပိုလို့တောင်ကြိုက်သေးသည်။
“..နောက်ပြီး ငါ့ကို ဦးလေးကြီးလို့လည်းမခေါ်နဲ့…”
“အဲဒါဆို ဘယ်လိုခေါ်ရမှာလဲ…ကိုကိုလို့ခေါ်ရမှာလား..”
“မင်း…”
လူချော မျက်မှောင်ကြီးကုတ်ပြီးကောင်မလေးကိုစိတ်ပျက်လက်ပျက်ကြည့်လိုက်သည်။သူ ဒီကောင်မလေး၏ဖြီးစပ်စပ်မျက်နှာနှင့်ပြောရဲဆိုရဲပုံစံကိုနည်းနည်းလေးမှမနှစ်မြို့ပေ။
“..ငါ့မှာနာမည်ရှိတယ်…”
ဦးလေးကြီးစကားအဆုံးမှာစံထရပ်လိုက်သည်။
“..ကိုလူချော…”
“..ဗျာ…”
ကောင်မလေးကခေါ်နေကျမဟုတ်ဘဲ ခပ်တည်တည်နှင့်ကိုလူချောဟုခေါ်လိုက်သဖြင့် သူယောင်ပြီးဗျာခနဲထူးမိသွားသည်။
“ဟိ……ဟိ……..”
စံ တဟိဟိရယ်ပြီးပြန်ထိုင်လိုက်သည်။ဒီလူကြီးက တကယ်ကိုအရိုးခံကြီး။
“..အဲဒီလိုခေါ်ပြန်ရင်လည်း ဦးလေးကြီးနာမည်ကတင်စီးလိုက်တာ..စံမကြိုက်ပါဘူး…”
သူမဘာသာတစ်ယောက်တည်းရေရွတ်နေ၍ သူနှုတ်ဆိတ်နေသည်။သူ့နာမည်လူချောမို့လို့ ကိုလူချောခေါ်တာဖြစ်သင့်တယ်မဟုတ်ဘူးလား။သူမ ဘာတွေများခက်ခဲနေပါလိမ့်။
“တော်ပြီ...တော်ပြီ..ကိုကြီးလို့ပဲခေါ်မယ်….”
လူချောမျက်လုံးကြီးပြူးလာသည်။
“..ဒါတော့ မသင့်….”
“..ကိုကြီးရေ ခဏနေဟိုဘက်တိုက်လာခဲ့နော်…စံတို့အလုပ်ကိစ္စပြောကြမယ်လေ.. နော်..ကိုကြီး…နော်…နော်…"
သူ့စကားမဆုံးခင် စံပြောင်စပ်စပ်ပြောပြီးပြေးထွက်လာခဲ့သည်။
'ဟွန့်….ပင်တိုင်စံတဲ့ တစ်စံတည်းရှိတယ်..နောက်ကျ ယောက်ျားရေလို့ ပြောင်းခေါ်မှာ…'
စံ စိတ်ထဲကနေတေးထားပါသည်။
By #ဆာရာမူး
To be continued
💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙
အပိုင္း - ၉
"ကဲ ေမာင္လူေခ်ာ...လာကြာ ထိုင္...."
ဦးေဇယ်ာမင္းၫႊန္ျပသည့္ဆိုဖာမွာ သူဝင္ထိုင္သည္။ေဒၚမာလာဦးကလည္း သူ႔ကိုခရီးဦးႀကိဳျပဳ၏။ေကာင္မေလးက သူ႔ကိုၿပဳံးၿပီးသာၾကည့္ေနၿပီး ဘာစကားမွေတာ့မဆို။ေကာင္မေလး၏ ဒီေန႔အဝတ္အစားကပန္းေရာင္ေလးမွန္း သူသတိထားမိသည္။ဒီေကာင္မေလး ပန္းေရာင္ကိုေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္ပုံရ၏။
"..အန္ကယ္တို႔ ဖုန္းနဲ႔ေျပာဆိုထားၿပီးသားဆိုေတာ့ က်န္တာသိပ္အေထြအထူးမရွိပါဘူး…အဓိကက ေမာင္လူေခ်ာဘယ္မွာေနဖို႔ စဥ္းစားထားလဲ...."
"ဦးေလးႀကီးက စံတို႔အိမ္မွာပဲေနရမွာေလ..."
သူဝင္လာကတည္းက တစ္ခ်ိန္လုံးႏႈတ္ဆိတ္ေနသည့္ေကာင္မေလးဆီမွအသံထြက္လာသည္။သူ ဦးေဇယ်ာမင္းကိုသာတည့္တည့္ၾကည့္လိုက္၏။
"ကြၽန္ေတာ္တို႔အလုပ္က ကိုယ္ရံေတာ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကိုယ္ကာကြယ္ေပးရမယ့္သူနဲ႔အနီးစပ္ဆုံးေနတာေကာင္းပါတယ္…ဒါေပမဲ့ တစ္မိုးတည္းေအာက္မွာေတာ့ မေနရပါဘူးဗ်…ဒါက ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ခ်မွတ္ထားတဲ့ စည္းကမ္းပါ…အဲဒါေၾကာင့္ ဒီနားတဝိုက္မွာပဲ ကြၽန္ေတာ္ေနဖို႔ အိမ္ရွာပါ့မယ္..."
စံကေတာ့ ဦးေလးႀကီးစကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာတာ ဒါပထမဆုံးၾကားဖူးသည္မို႔ ေမးေလးေထာက္ၿပီးနားေထာင္ေနသည္။သူ႔အသံ၊ သူ႔ဟန္ပန္က ေတာ္ေတာ့္ကိုဆြဲေဆာင္မႈရွိလြန္းလွသည္။ဩရွရွအသံေအာက္ကစကားလုံးေတြဟာ အပိုအလိုမရွိ တိက်ျပတ္သား၏။
"ဒီလိုလုပ္ပါ့လား ေမာင္လူေခ်ာရယ္…ဒီအိမ္ႀကီးေပၚမွာမေနခ်င္ရင္ေတာင္ အေနာက္ဖက္မွာ တိုက္ေသးေသးေလးတစ္လုံး ရွိပါေသးတယ္…ေမာင္လူေခ်ာ
တစ္ေယာက္တည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနလို႔ရတာေပါ့…အျပင္မွာေတာ့ ငွားမေနပါနဲ႔ကြယ္…မသိတဲ့သူစိမ္းေတြမွမဟုတ္တာ....."
"..ဟုတ္တယ္...စံက ညဘက္ရႈိးေတြရွိရင္ အိမ္ျပန္ေနာက္က်တယ္…အဲဒီအခါ ဦးေလးႀကီးျပန္ရတာ မိုးခ်ဳပ္မွာ...ဒီမွာပဲေနလိုက္...."
မာမီ့စကားကို စံကပါဝင္ေထာက္ေပးသည္။ ဦးေလးႀကီးဒီအိမ္မွာေနမွ သူမ ဦးေလးႀကီးကိုအခ်ိန္ျပည့္ျမင္ေတြ႕ႏိုင္မည္။
ေဒၚမာလာဦး၏အစီအစဥ္က သူ႔အတြက္အဆင္ေျပသည္မို႔ သူသေဘာတူလိုက္သည္။သူတို႔လုပ္ငန္း၏သေဘာတရားမွာ ကိုယ္ရံေတာ္တစ္ေယာက္ကိုပထမစငွားျခင္းကာလအတြက္တစ္ႏွစ္သတ္မွတ္သည္။စာခ်ဳပ္သက္တမ္းျပည့္ပါက ေနာက္ထပ္ႏွစ္တိုးငွားရမ္းႏိုင္သည္။ထို႔ေၾကာင့္ ပင္တိုင္စံႏွင့္သူလည္းတစ္ႏွစ္တိတိ ပတ္သက္ရေပဦးမည္။
💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮
ဦးေလးႀကီး တိုက္အိမ္ေလးမွာေနဖို႔သေဘာတူလိုက္တာကို စံ သေဘာေခြ႕ေနသည္။သူသာျငင္းမည္ဆိုလွ်င္ ဇြတ္ဆြဲထားဖို႔အထိ စံ့မွာစကားလုံးေတြေတာင္ျပင္ဆင္ထား၏။အခုေတာ့ ဘာမွေတာင္မတိုက္တြန္းလိုက္ရေပ။ ဦးေလးႀကီးဘက္က လိုလိုလားလားႏွင့္သေဘာတူခဲ့သည္။
စံ့အိပ္ခန္းကေနလွမ္းၾကည့္ပါက ဦးေလးႀကီးတိုက္ေလးကိုတိုက္႐ိုက္ျမင္ရသည္။စံကေတာ့ သူ႔ကိုေခ်ာင္းခ်င္တိုင္းေခ်ာင္းခြင့္ရၿပီမို႔ အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ေန၏။
💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮
သူ တိုက္ထဲအေရာက္မွာ မႏၲေလးမွပါလာသည့္သူ႔ပစၥည္းေတြကိုေနရာခ်ေနခဲ့သည္။ဆဌမအာ႐ုံအရ တစ္ေယာက္ေယာက္ကသူ႔ကိုစူးစိုက္ၾကည့္ေနသည္ဟုခံစားမိၿပီး ေဘးဘီဝဲယာကိုရွာၾကည့္သည္။လူမေတြ႕။
သူ ျပတင္းေပါက္နားသြားရပ္ၿပီး မ်က္ႏွာကိုနည္းနည္းေမာ့ၾကည့္ရာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တိုက္ႀကီး၏အခန္းတစ္ခန္းဆီမွ လိုက္ကာစေလးလႈပ္သြားတာကိုျမင္ရသည္။သူတို႔လုပ္ငန္း၏ေလ့က်င့္ျခင္းထဲတြင္ မ်က္စိ၊ နား၊ အနံ႔ အကုန္လ်င္ရသည္။ေလတိုးသံမွအစ မလြတ္ေစရေအာင္နားပါးရ၏။သူ အေပၚထပ္ကိုတိုက္႐ိုက္စူးစိုက္ၿပီး အာ႐ုံစိုက္ၾကည့္သည္။လိုက္ကာေနာက္ကြယ္ကိုထိုးေဖာက္ၿပီးျမင္ႏိုင္ေအာင္ သူအၾကည့္ေတြကိုစူးစိုက္ထား၏။တျဖည္းျဖည္းႏွင့္လႈပ္လီလႈပ္လဲ့ပုံရိပ္ေလးကို ဖမ္းမိလာသည္။
*ဒုန္းးး
လူေခ်ာ တိုက္ေလး၏ျပတင္းတံခါးကိုဒုန္းခနဲအသံျမည္ေအာင္ဆြဲပိတ္လိုက္သည္။အေပၚထပ္အခန္းထဲမွာ သူ႔ကို သူခိုးေခ်ာင္းနည္းေခ်ာင္းေနသည့္ မိန္းကေလးရွိတာမ်ိဳး သူ မႏွစ္ၿမိဳ႕ေပ။ဒီျပတင္းေပါက္ကို အစဥ္အၿမဲပိတ္ထားမွျဖစ္ေပမည္။
စိတ္တိုတိုႏွင့္အခန္းထဲျပန္ဝင္လာၿပီး အဝတ္အစားခြၽတ္၍ေရခ်ိဳးခန္းဘက္ကူးခဲ့သည္။ဒီတိုက္က ေရခ်ိဳးခန္းႏွင့္အိပ္ခန္း သီးသန႔္စီျဖစ္ေန၏။
ရွပ္..ရွပ္..ရွပ္…
ေရပန္းခဏပိတ္၍ဆပ္ျပာတိုက္ေနစဥ္ အက်င့္ျဖစ္ေနက်နားက တရွပ္ရွပ္ႏွင့္ေျခသံလိုလိုၾကားရသည္။ေရပန္းကိုျမန္ျမန္ဆြဲခ်၍ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွဆပ္ျပာေတြကိုေျပာင္စင္ေအာင္လုပ္ၿပီး ခါးမွာတဘက္ပတ္၍ထြက္လာခဲ့သည္။အသက္ေအာင့္ၿပီးေနာက္ တိုက္ထဲတစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္၏။
*ခြၽတ္…
အိပ္ခန္းဘက္မွလာသည့္အသံျဖစ္မွန္း ေသခ်ာသြားသည့္ေနာက္မွာ သူအခန္းတြင္းကိုေျခေဖာ့သြားၿပီး ေစ့ထားသည့္တံခါးကိုဆတ္ခနဲဆြဲဖြင့္၍ မဲမဲျမင္ရာခုန္အုပ္လိုက္သည္။
* အြတ္ …အြတ္..
သူ႔လက္ေမာင္းထဲမွာ လူတစ္ေယာက္တအြတ္အြတ္ႏွင့္အသက္ရႉက်ပ္ေနသည္။သူကလည္း ထိုလူ၏လည္ပင္းကိုအားကုန္သုံးၿပီး ေနာက္ကေနညႇစ္၍လက္ႏွစ္ဖက္ကိုဖိခ်ဳပ္ထားသည္။ရန္သူမွာေခါင္းစြပ္အက်ႌဝတ္ထားသည့္အတြက္ လူေခ်ာ သူ႔ေနာက္ကေနပဲ ထိုေခါင္းစြပ္ကိုဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။
ေခြလိပ္လိပ္ဆံႏြယ္ေတြကဖြားခနဲက်လာၿပီး မ်က္လုံးျပဴးၿပီးေၾကာက္လန႔္ေနသည့္ ဝင္းစက္စက္မ်က္ႏွာေလးကိုျမင္လိုက္ရာ....
“ဟာ..မင္း…”
သူ လန႔္ဖ်ပ္ၿပီးခ်ဳပ္ထားသည့္လက္ကို အလ်င္အျမန္ပဲလႊတ္ေပးလိုက္သည္။
*အဟြတ္..အဟြတ္…
စံ သူ႔လက္မွလြတ္သည္ႏွင့္ ေခ်ာင္းတဟြတ္ဟြတ္ဆိုးၿပီးလူကယိုင္သြားရာ ဆြဲမိဆြဲရာသူ႔လက္ကိုဖမ္းဆြဲမိသည္။
“..ဟာ..ေဟ့..ေဟ့…”
"အဲ…”
ေကာင္မေလးကသူ႔လက္ကိုလာဆြဲသျဖင့္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္လန႔္ၿပီး ခုန္ေရွာင္လိုက္ရာ ႏွစ္ေယာက္သားေမြ႕ရာေပၚလုံးေထြးပစ္က်သြားသည္။
စံ့ ဦးေလးႀကီးရင္ဘတ္ေပၚဝမ္းလ်ားေမွာက္လ်က္ေလးက်၏။သူမအၾကည့္က တဘက္ကင္းလြတ္ေနသည့္သူ႔ရင္ဘတ္မွအစိုင္အခဲေတြဆီ တန္းခနဲေရာက္သြားသည္။
*အိုးေဂါ့….
အေျမႇာင္းလိုက္တင္းရင္းက်စ္လ်စ္ေနသည့္ႂကြက္သားေတြကိုျမင္ၿပီး စံ ဘုရားတမိသည္။သူမကအႏုပညာရွင္တစ္ေယာက္မို႔ ေၾကာ္ျငာ႐ိုက္ကြင္းေတြလည္း ႀကဳံခဲ့ဖူးသည္။ရင္ဘတ္ဟၿပဲမင္းသားေတြႏွင့္လည္းဆုံခဲ့ဖူးသည္။ေယာက္်ားသားတစ္ေယာက္၏အေပၚပိုင္းလြတ္ခႏၶာကိုယ္ကိုျမင္ရျခင္းက စံ့အတြက္ေတာ့ဘာမွထူးဆန္းမေန။
သို႔ေသာ္ စံ့ေအာက္မွာပက္လက္လန္ေနသည့္ဦးေလးႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး စံ့ရင္ေတြတအားလႈပ္ရွားလာသည္။မည္းနက္ေနသည့္သူ႔မ်က္ခုံးေတြကို စံသိပ္သေဘာက်၏။စူးရဲၿပီးနက္ရႈိင္းသည့္အၾကည့္ေတြ၊ခပ္ေရးေရးသာျမင္ရေသာႏႈတ္ခမ္းေမြးႏွင့္ပါးသိုင္းေမြးရာေတြ စံ့ သူ႔ေခ်ာေမြ႕မႈကိုအေသးစိတ္လိုက္ၾကည့္ရင္း သူမမ်က္လုံးက သူ႔လည္ပင္းကိုေရာက္သြားျပန္သည္။
ထင္းေနသည့္သူ႔လည္ဇလုတ္(စလုတ္)ႀကီးေၾကာင့္ အေျခာက္ဟန္ေဆာင္လို႔ေတာ့ရမွာမဟုတ္ဘူးဟု သူမစိတ္ထဲ မေတာ္တေရာ္ေတြးမိေသးသည္။ထို႔ေနာက္ လက္ကေလးႏွင့္ဦးေလးႀကီး၏ရင္ဘတ္ေတြကိုလိုက္ၿပီးတို႔ထိၾကည့္ျပန္သည္။
“ေဟ့..ဖယ္စမ္း…”
လူေခ်ာမွာလည္း ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုပူးကပ္ထပ္သည့္အေနအထားေၾကာင့္ ေၾကာင္ၿပီးၿငိမ္ေနရာမွ သူ႔ရင္ဘက္ကိုလက္ေသးေသးေလးႏွင့္လာထိေလမွ အသိဝင္လာၿပီးေအာ္ထုတ္လိုက္သည္။
စံ သူ႔ေအာ္သံကိုၾကားေသာ္လည္းမၾကားဟန္ေဆာင္၍ သူ႔လက္ေမာင္းမွအဖုေတြ၊ ဝမ္းဗိုက္ကအေျမႇာင္းေတြကိုလက္ကေလးျဖင့္ေလွ်ာက္တို႔ထိေနသည္။
လူေခ်ာမွာ ေကာင္မေလးေအာက္မွေန၍ သူမ ျပဳသမွ်ႏုေနရသည္။သူမကိုလည္းမထိရဲဘဲ လက္ကိုသာကားရားႀကီးျဖင့္အေပၚေျမႇာက္လွန္ထားသည္။
“..ဖယ္စမ္းလို႔ေျပာေနတာ မၾကားဘူးလား…”
ဦးေလးႀကီး၏ေငါက္ဆတ္ဆတ္အသံေၾကာင့္ စံမ်က္လုံးေလးေထာင့္ကပ္ၿပီး သူ႔ကိုၾကည့္လိုက္၏။
“ဒါေလးထိၾကည့္တာကို တြန႔္တိုမေနပါနဲ…ဘာမွလည္းပဲ့ပါသြားတာမွ မဟုတ္တာ….”
“..ဘာ…”
“..အဟီး.. ဦးေလးႀကီးက ကိုယ္ရံေတာ္ပီသတယ္…ေဘာ္ဒီကရွယ္ႀကီး…”
အေျပာရဲသည့္ေကာင္မေလးေၾကာင့္ သူ႔မ်က္ႏွာရဲသြားသည္။သူစိမ္းမိန္းကေလးကေတာင္ မေၾကာက္မ႐ြံသူ႔ခႏၶာကိုယ္ကိုလာထိေနမွေတာ့ သူကလည္းက်ားမွန္းသိေအာင္ျပရဦးမည္။စဥ္းစားမိသည္ႏွင့္ သူမကိုယ္လုံးေလးကိုခ်က္ခ်င္းဆြဲလွန္ခ်ၿပီး တစ္ပတ္လွိမ့္၍သူမအေပၚမွ ေနရာယူလိုက္သည္။
“..အို…ဘာလုပ္တာလဲ…”
႐ုတ္တရက္ဒီလိုျဖစ္လာမည္မွန္းမသိ၍ ဦးေလးႀကီးကိုစေကာင္းေကာင္းႏွင့္စေနမိသည့္စံ့မွာ မ်က္လုံးေလးျပဴးလ်က္သူ႔ေအာက္မွေရာက္သြားသည္။
သူ႔ရင္ခြင္ထဲေရာက္သြားတာေတာင္ေၾကာက္သြားပုံမျပသည့္ေကာင္မေလးကိုၾကည့္ၿပီး လူေခ်ာ သူမလက္ကိုဆြဲခ်ဳပ္လိုက္၏။ထို႔ေနာက္ သူမလက္ႏွစ္ဖက္ကိုယွက္၍ သူမရင္ဘက္ေပၚကိုပဲၾကက္ေျခခတ္ျပန္ခ်ဳပ္ၿပီး သူ႔လက္တစ္ဖက္ကိုေျမႇာက္လိုက္ရာ...
“..အား...မလုပ္ပါနဲ႔…စံေၾကာက္တယ္…စံကိုျပန္ပို႔ေပးပါ…”
ေကာင္မေလးက ႐ုတ္ျခည္းဆိုသလိုစူးခနဲထေအာ္ၿပီးငိုေတာ့သည္။သူမငိုသံေၾကာင့္ သူပ်ာယာခတ္ၿပီးဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘဲ သူမပါးစပ္ကိုသာသူ႔လက္ႏွင့္အသည္းအသန္ဖိပိတ္ရ၏။
“..ေဟ့…မင္းကို ဘာမွမလုပ္ဘူး…”
“အု..အု…ဟင့္…ဟင့္…”
“အသံအက်ယ္ႀကီးမထြက္နဲ႔ အထင္လြဲသြားမယ္…”
သူမ ေခါင္းညိတ္ျပမွခ်ဳပ္ထားသည့္သူ႔လက္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္သည္။သူမက သူ႔လက္မွလြတ္သည္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုခုတင္ေပၚမွဆင္းသြားၿပီး မ်က္ႏွာကၿဖီးစပ္စပ္ျဖစ္သြားျပန္သည္။
သူ ေဒါသကရႉးခနဲထြက္လာ၏။မူရာမာယာမ်ားသည့္မိန္းမေတြ၏စိတ္ကိုခန႔္မွန္း၍မရႏိုင္။စိတ္တိုတိုႏွင့္နီးရာအက်ႌတစ္ထည္ေကာက္ဝတ္ၿပီး သူမကိုေအာ္ထုတ္လိုက္သည္။
“..အျပင္ကိုခုခ်က္ခ်င္းထြက္…ဧည့္ခန္းမွာေစာင့္ေန…ငါလာခဲ့မယ္….”
ဒီတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ သူမက အလ်င္စလိုပဲအခန္းထဲမွေျပးထြက္သြားသည္။
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူ ခါးမွတဘက္ကိုဆြဲျဖဳတ္မည့္ဟန္ျပင္လိုက္၍ျဖစ္သည္။
💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮
သူအဝတ္အစားလဲၿပီး အျပင္ဧည့္ခန္းထဲကိုထြက္လာေတာ့ သူမကငုတ္တုတ္ေလးထိုင္ေနသည္။
“ကဲ..ေျပာ..မင္းဘာျဖစ္ခ်င္တာလဲ…”
စံ ဦးေလးႀကီးကိုၿဖဲခနဲတစ္ခ်က္ရယ္ျပလိုက္သည္။
“စံက ဦးေလးႀကီးကိုစံ့အခ်ိန္စာရင္းေတြလာေပးတာပါ…”
“..ေရခ်ိဳးၿပီးရင္ မင္းဆီလာမွာ….ငါလုပ္ရမယ့္အလုပ္ ငါသိတယ္…”
သူ႔ရဲ႕မူလေဒါသကျပန္ထလာ၍ အသံကနည္းနည္းေတာ့မာဆတ္ဆတ္ျဖစ္သြားသည္။
“မင္းကို ငါေျပာထားမယ္…မင္းက ငါ့အလုပ္ရွင္…ငါ့မွာ မင္းကိုမွဲ႔တစ္ေပါက္မစြန္းရေအာင္ ကာကြယ္ရမယ့္တာဝန္အျပည့္ရွိတယ္…ဒါေပမဲ့....ငါ့အခန္းထဲကို ငါ့ခြင့္ျပဳခ်က္မရွိဘဲ ဝင္တာမႀကိဳက္ဘူး…ငါ့အသားကို ထိတာမႀကိဳက္ဘူး….ရွင္းလား….”
*ဟြန႔္…..
စံ ႏႈတ္ခမ္းကိုစူေထာ္ၿပီး သူ႔ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္၏။သူကမ်ား စံ့ကိုတင္တင္စီးစီးနဲ႔...။ဒါေပမဲ့ သူဘယ္လိုေျပာေျပာ စံကေတာ့စိတ္မဆိုးေပ။အဲဒီလို မာနတခြဲသားႏွင့္ေခ်တာမ်ိဳးဆို စံကပိုလို႔ေတာင္ႀကိဳက္ေသးသည္။
“..ေနာက္ၿပီး ငါ့ကို ဦးေလးႀကီးလို႔လည္းမေခၚနဲ႔…”
“အဲဒါဆို ဘယ္လိုေခၚရမွာလဲ…ကိုကိုလို႔ေခၚရမွာလား..”
“မင္း…”
လူေခ်ာ မ်က္ေမွာင္ႀကီးကုတ္ၿပီးေကာင္မေလးကိုစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။သူ ဒီေကာင္မေလး၏ၿဖီးစပ္စပ္မ်က္ႏွာႏွင့္ေျပာရဲဆိုရဲပုံစံကိုနည္းနည္းေလးမွမႏွစ္ၿမိဳ႕ေပ။
“..ငါ့မွာနာမည္ရွိတယ္…”
ဦးေလးႀကီးစကားအဆုံးမွာစံထရပ္လိုက္သည္။
“..ကိုလူေခ်ာ…”
“..ဗ်ာ…”
ေကာင္မေလးကေခၚေနက်မဟုတ္ဘဲ ခပ္တည္တည္ႏွင့္ကိုလူေခ်ာဟုေခၚလိုက္သျဖင့္ သူေယာင္ၿပီးဗ်ာခနဲထူးမိသြားသည္။
“ဟိ……ဟိ……..”
စံ တဟိဟိရယ္ၿပီးျပန္ထိုင္လိုက္သည္။ဒီလူႀကီးက တကယ္ကိုအ႐ိုးခံႀကီး။
“..အဲဒီလိုေခၚျပန္ရင္လည္း ဦးေလးႀကီးနာမည္ကတင္စီးလိုက္တာ..စံမႀကိဳက္ပါဘူး…”
သူမဘာသာတစ္ေယာက္တည္းေရ႐ြတ္ေန၍ သူႏႈတ္ဆိတ္ေနသည္။သူ႔နာမည္လူေခ်ာမို႔လို႔ ကိုလူေခ်ာေခၚတာျဖစ္သင့္တယ္မဟုတ္ဘူးလား။သူမ ဘာေတြမ်ားခက္ခဲေနပါလိမ့္။
“ေတာ္ၿပီ...ေတာ္ၿပီ..ကိုႀကီးလို႔ပဲေခၚမယ္….”
လူေခ်ာမ်က္လုံးႀကီးျပဴးလာသည္။
“..ဒါေတာ့ မသင့္….”
“..ကိုႀကီးေရ ခဏေနဟိုဘက္တိုက္လာခဲ့ေနာ္…စံတို႔အလုပ္ကိစၥေျပာၾကမယ္ေလ.. ေနာ္..ကိုႀကီး…ေနာ္…ေနာ္…"
သူ႔စကားမဆုံးခင္ စံေျပာင္စပ္စပ္ေျပာၿပီးေျပးထြက္လာခဲ့သည္။
'ဟြန႔္….ပင္တိုင္စံတဲ့ တစ္စံတည္းရွိတယ္..ေနာက္က် ေယာက္်ားေရလို႔ ေျပာင္းေခၚမွာ…'
စံ စိတ္ထဲကေနေတးထားပါသည္။
By #ဆာရာမူး
To be continued
💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙