ភាគទី7" សម្លាប់ព្រះមហេសី"
ថេហ្យុងដេីរេរាពេញជាន់ខាងលេី សេីចផងច្រៀងផងព្រោះអីគេស្រវឹងស្រឿងណាស់ដែរ មិនដឹងថាអាចទៅវាំងវិញបានឬអត់នោះទេ។
"ព្រះអង្គ ផែនការបស់ពួកយេីងអាចដំណេីរការបន្តទេបេីពេលនេះមានព្រះមហេសីចូលមកម្នាក់ទៀត " លីជុងសៀក ជាមេទ័ពដៃឆ្វេងប្រដាប់អាវុទ្ធកាំភ្លេីង ក៏ស្រដីឡេីងសួរស្តេច ។
"យេីងគិតថាប្រេីផែនការទី2ទៅ គឺសម្លាប់" ជុងហ្គុក ពោលដោយសម្លេងត្រជាក់ស្រេបព្រឺដល់ឆ្អឹងខ្នង នេះជាផែនការសម្លាប់ពួកមន្ត្រីពុករលួយប៉ុណ្ណោះនឹងមួយទៀតចាត់ការព្រះមហាក្សត្រយ៉ានីធំ។
ក្រាក.....
"ហីយ៉ា! សប្បាយណាស់ ហិហិ " ថេហ្យុង បានច្រានទ្វាចូលបន្ទប់របស់ជុងហ្គុកជាមួយមេទ័ពដែលស្ថិតនៅបនស្រីដូចគ្នា ប៉ុន្តែថេហ្យុងម៨នបានចាប់អារម្មណ៍ថាជាអ្នកទេព្រោះអីស្រវឹងឡេីងធ្លាក់ភ្នែកអស់ទៅហេីយ។
"......" គ្រប់គ្នាស្ងាត់ស្ងៀមខណៈជុងហ្គុកលេីកស្បៃយកមកបាំងមុខជិត ចំណែកមេទ័ពទាំងពីរបេីកភ្នែកធំៗខ្លាចក្រែងនិយាយគ្នាមុននេះព្រះមហេសីស្តាប់ឮ។
ទីង!! សម្លេងជួងក្នុងរាជវាំងក៏បន្លឺឡេីង ថេហ្យុងមានស្មារតីក៏ស្ទុះងេីបរត់ហេីយនិយាយថា÷
"ដល់ម៉ោងហេីយ ទៅសិនហេីយស្រីស្អាត" ថេហ្យុងប្រឹងដេីរយ៉ាងលឿនតាមដែរអាចធ្វេីបានព្រោះខ្លាចទ្វារាជវាំងទឹសខាងជេីងបិទទ្វាចោល។
"ព្រះអង្គគិតធ្វេីយ៉ាងម៉េចដាក់ព្រះមហេសី?" ជុងសៀក
"បេីព្រះមហេសីដឹងអំរឿងនេះ ព្រះអង្គមិនត្រូវទុកជីវិតអោយព្រះមហេសីជាដាច់ខាត បេីមិនអុីចឹងទេផែនការរបស់ពួកយេីងប្រាកដជាបរាជ័យ" យ៉ុងជី នាយក៏នៅស្ងៀមខ្លាចគ្រប់យ៉ាងបែកការដោយសារតែព្រះមហេសីទេីបប្រាប់ព្រះអង្គបែបនេះ។
"យេីងដឹងហេីយ!!" ទ្រង់និយាយតែប៉ុន្មានម៉ាត់រួចក៏ក្រោកចាកចេញពីទីនេះទៅតាមព្រះមហេសីយ៉ាងលឿន បេីសួរថាទ្រង់ចង់ទេ ទ្រង់ប្រាកដជាចង់ហេីយព្រោះអីថេហ្យុងក៏រំខានទ្រង់ច្រេីនពេកហេីយ បេីថ្ងៃនេះថេហ្យុងស្លាប់វាអាចនឹងល្អប្រសេីជាងនេះពិតទេ ប៉ុន្តែបេីរឿងមុននេះថេហ្យុងមិនស្តាប់ឮទ្រង់អាចនឹងចិត្តមិនដាច់។
ដំណេីទ្រេតទៅទ្រេតមកដេីរសឹងមិនត្រង់ផ្លូវក៏ដេីរមកដល់ផ្លូវស្ងាត់មួយ ថេហ្យុងដេីរផងច្រៀងផងកំដរអារម្មណ៍លេងគេមិនបានខ្លាចអ្វីឡេីយ ប៉ុន្តែសុខៗស្រាប់តែមានមនុស្សប្លែកមុខពាក់មួករុំុំដោយស្បៃពណ៍ខ្មៅស្រាលហោះមកពីណាមិនដឹងមកឈប់នៅចំពីមុខគេប្រហែលចម្ងាយ2ម៉ែត្រ ធ្វេីអោយថេហ្យុងមេីលមិនដឹងថាជានរណានោះទេ។
បុរសប្លែកមុខឈានចូលមួយជំហានៗទៅរកកាយតូចដោយយកដាវមកផ្ជង់ផងដែរថេហ្យុងភិភ័យថយក្រោយរហូតដល់ដួលអុកគូទលេីដី។
"អួយ៎!!.នែ៎កុំចូលមកជិតយេីង!!" ថេហ្យុង ត្អូញត្អែតែក៏មិនភ្លេចស្រែកហាមឃាត់អ្នកនៅចំពោះមុខ ពិតណាស់ជុងហ្គុកក៏ឈប់តែនៅសល់មួយជំហានក៏ជិតគ្នាដដែលហ្នឹងទ្រង់នៅតែលេីកដាវភ្ជង់ព្រះមហេសីដដែល។
"(បេីទ្រង់អង្វរយេីងអោយទុកជីវិត ច្បាស់ណាស់យេីងនឹងសម្លាប់ទ្រង់ភ្លាម)" ជុងហ្គុកលួចពោលក្នុងចិត្តកែវភ្នែកខ្មៅដិតតាមសម្លឹងមេីលទឹកមុខភិតភ័យរបស់ថេហ្យុងឥតដាច់ ប៉ុន្តែចម្លែកណាស់ថេហ្យុងម៨នបានភ័យដល់ថ្នាក់យំឡេីយរាល់ដងគេទន់ជ្រាយណាស់មិនមែនរឹងមាំុយ៉ាងនេះទេ។
"ឯងមកប្លន់ហេស៎? ចង់បានប្រាក់មែនទេ?!! នេះយេីងមាន ឯងយកទាំងអស់ទៅហេីយចង់ទៅណាក៏ទៅៗ កុំតែសម្លាប់យេីងទៅបានហេីយព្រោះយេីងមិនទាន់ចង់ស្លាប់មុនពេលត្រឡប់ទៅភពរបស់យេីងវិញទេ!!" ថេហ្យុង លេីកដៃទប់ដាវរបស់ជុងហ្គុករួចសឹមលូកយកប្រាក់ជាច្រេីនយកមកបោះទៅជិតជេីងរបស់នាយក្រាសហេីយនិយាយរៀបរាប់យ៉ាងអន្លាយផងដែរ ដ៏រាប់ណាគេមិនទាន់ត្រឡប់ទៅរូបរាងដេីមវិញគេម្តេចនឹងអាចបណ្តោយអោយអាចោចង្រៃនេះសម្លាប់គេមុនបានទៅ យ៉ាងណាក៏ត្រូវតែរស់។
"......!!???" ជុងហ្គុក ទ្រង់នៅស្ងៀមមិនឆ្លេីយតប ប៉ុន្តែក៏យកចិត្តទុកដាក់ស្តាប់ការនិយាយរបស់ថេហ្យុងផងដែរ មុននេះគេនិយាយអ្វីទ្រង់មិនយល់ឡេីយ និយាយចេញមកដូចមនុស្សឡប់សតិយ៉ាងអុីចឹង។
"ព្រះមហេសី!!!" សម្កេងនាយកម្លោះជីមីន ក៏បន្លឺឡេីងពីក្រោយខ្នងថេហ្យុង មិនដឹងថានាយចេញមកពីណាទេសុខៗស្រាប់តែចេញមុខមកចំពេលថេហ្យុងកំពុងមានទុក្ខ។
"មកចំពេលល្អណាស់...ជួយខ្ញុំផង!!" ថេហ្យុង បានឱកាសជុងហ្គុកនៅស្ងៀមក៏ស្ទុះក្រោកទៅឈរជិតជីមីនយ៉ាងលឿនរកតែជុងហ្គុកនាយហាមមិនទាន់។
"កុំខ្លាចអី យេីងមកជួយទ្រង់ហេីយណា" ជីមីន ចាប់ក្រសោបមុខថេហ្យុងនិយាយលួងលោមកុំអោយខ្លាចដែលកាយវិការនេះធ្វេីអោយថេហ្យុងមិនបានត្រៀមខ្លួនមុនត្រូវគាំងស្ងៀមបេីកភ្នែកភ្លឹសៗ ចំណែកជុងហ្គុកឃេីញបែបនេះហាក់មានអារម្មណ៍ថាមិនពេញចិត្តមួម៉ៅខុសពីធម្មតាទាំងដែលរាល់ដងទ្រង់មិនដែលខ្វល់ផង នេះគេហៅថាអាការៈប្រច័ណ្ឌដែលទេហា៎។
"អង្គុយទីនេះហេីយណា " ជីមីនដាក់នាយតូចអោយអង្គុយផ្អែងជញ្ជាំង រួចក៏ហូតដាវហោះទៅប្រយុទ្ធជាមួយមនុស្សបិទស្បៃមុខនោះយ៉ាងលឿន ថ្វីដៃពួកគេប្រហែលគ្នាប្រយុទ្ធប្រយុទ្ធមកឥតឈប់ឈរ រហូតបានមួយសន្ទុះមនុស្សរបាំងក៏រត់គេចបាត់ខ្លួនមួយរំពេជមិនអោយនាយសង្ហាជីមីនតាមទាន់ចាប់បានថាជានរណាទេ តែចៃដន្យក៏រេីសបានក្រណាត់ក្រហមក្រម៉ៅមួយវាហាក់មានតម្លៃណាស់ មិនចាំយូនាយក៏យកទុកក្នុងអាវបាត់។
"ព្រះមហេសី..." ជីមីន ប្រញាប់លេីកត្រកងបីកាយតូចឡេីងដោយសារតែថេហ្យុងសន្លប់បាត់ទៅហេីយមុននេះ នាយកម្លោះបានយករាងកាយទន់ល្អូកទៅកាន់រាជវាំងវិញនឹងបានជូនរហូតដល់រាជដំណាក់ទេីបប្រគល់អោយទៅអ្នកបម្រេីផ្ទាល់ខ្លួនថេហ្យុង។
"ព្រះមហេសីកេីតអី លោកម្ចាស់!" ហុងហ័រជួយទប់នាយតូចជាមួយម៉ែដោះហួយ
"ទ្រង់សោយស្រាច្រេីន មេីលថែទ្រង់អោយល្អផង យេីងទៅវិញហេីយ!" ជីមីន
"ចា៎ លោកម្ចាស់" ហុងហ័រនឹងម៉ែដោះហួយក៏បានគ្រាថេហ្យុងចូលទៅខាងក្នុងយ៉ាងលឿន ចំណែកជីមីននាយនៅឈរមេីលរហូតដល់ពួកគេនាំថេហ្យុងចូលក្នុងដំណាក់បាត់ទេីបដាច់ចិត្តបោះជំហានចាកដោយមិនដាច់អាល័យ។
"អូស៎ ព្រះជួយ!!" ម៉ែដោះហួយភ្ញាក់អោយក្រញាងកាលបេីចូលដល់ក្នុងបន្ទប់ឃេីញវត្តមានរបស់ព្រះអង្គនៅអង្គុយរង់ចាំ។
" ពួកនាងទៅវិញចុះ " ជុងហ្គុកក៏បានក្រោកមកបីកាយតូចចេញពីពួកគេសឹមប្រាប់អោយចេញទៅណាក៏ទៅចុះ។
"ព្រះមេ ព្រះអង្គ..." អ្នកទាំងពីរអោនក្បាលគលរពលាទាំងភិតភ័យសឹមនាំគ្នាទៅសម្រាកនៅខាងក្រៅនៃទ្វាបន្ទប់ជាន់ទី2 ដំណាក់នេះមានទ្វាបីជាន់ នឹងមានទ្វាសម្ងាត់មួយនៅខាងក្រោយដំណាក់ផងដែរ ។
ក្រឡេកមកមេីលជុងហ្គុកឯនេះវិញ ទ្រង់បានបីរាងកាយសន្លប់ដោយជាតិសូរាយកមកអោយគេងថ្នមៗនៅលេីគ្រែមានសាច់ក្រណាត់ទ្រទន់ល្មេីយ ដៃក្រាសក៏វែកសក់បាំងមុខនាយតូចចេញដេីម្បីគយគន់ព្រះភក្ត្រ័ស្រស់ស្អាតរបស់ថេហ្យុងអោយបានច្បាស់ កាន់តែគន់កាន់តែមានអារម្មណ៍ថាលង់ជាពិសេសក្លិនក្រអូបប្រហេីសាយភាយចេញពីកញ្ចឹងក ស ខ្ចីធ្វេីអោយទ្រង់ទប់អារម្មណ៍សឹងមិនចង់ជាប់។
"សុំទោស.... " ជុងហ្គុក ទ្រង់ពោលពាក្យសុំទោសទៅកាន់ថេហ្យុងប្រកបដោយទឹកមុខស្រពោន មុននេះទ្រង់មិនដឹងថាថេហ្យុងភ័យខ្លាំងយ៉ាងណានោះទេពេលមានគេចង់សម្លាប់បែបនេះ ទ្រង់មិនមានបំណងចង់សម្លាប់តែបេីសិនជាថេហ្យុងដឹងរឿងនេះពិតមែន ប្រហែលជាទ្រង់ត្រូវរៀនធ្វេីជាស្តេចដែលចិត្តដាច់បំផុតម្តងទៀតហេីយ។
"សឺត!! សម្រាកចុះយេីងមិនរំខានទ្រង់ទេ" ជុងហ្គុក អោនថេីបថ្ងាសនាយតូចមួយខ្សឺតបឺតយកក្លិនក្រអូបចូលពេញសួតសឹមក្រោកឡេីងទៅគេងក្បែរាងកាយនាយតូច ប៉ុន្តែទ្រង់គេងបែខ្នងដាក់ថេហ្យុង ដ៏រាប់ណាទ្រង់មិនស្រឡាញ់ទ្រង់ស្អប់ទ្រង់មិនទាន់ចូលចិត្តគ្មានថ្ងៃដែលទ្រង់ទៅបំពានថេហ្យុងបានជាដាច់ខាត យប់ស្ងាត់បន្តិចជុងហ្គុកក៏គេងលង់លក់នារាត្រីនោះភ្លាម។
ឈូឈូ!!? សម្លេងទឹកជ្រោះហូដូចបាក់ទំនប់ក៏បន្លឺឡេីង បង្ហាញអោយឃេីញបុរសមាឌមាំុម្នាក់ឈរកាន់ដាវមុតស្រួចកែវភ្នែកពោលពេញទៅដោយអំណាចគ្មានក្តីមេត្តា លេីកដាវទៅប្រហាបុរសចំណាស់លុតជង្គង់នៅចំពោះអោយស្លាប់ដាច់ខ្យល់ដង្ហេីមភ្លាមក្រោយដាច់សរសៃបំពង់កខ្ទាតឈាមប្រឡាក់ពេញមុខនឹងខ្លួន ឈាមហូតក់ៗតាមផ្លែដាវយ៉ាងសណ្ធឹក មនុស្សកំណាចក៏លេីកជេីងធាក់បុរសចំណាស់ស្លាប់នោះអោយធ្លាក់ចូលទឹកជ្រោះដ៏សែនជ្រៅនោះបាត់ស្រមោលឈឹង ខណៈក្មេងប្រុសតូចពួននៅក្រោយរូងថ្មខ្ទប់មាត់យំអោយសសឹកចង់ដាច់ខ្យល់ក្រោយពីឃេីញហេតុការណ៍ដ៏រន្ធត់នេះ។
"អត់ទេ....ជួយខ្ញុំផង...អត់ទេ!!!!!!!" ជុងហ្គុកទ្រង់សុបិន្តអាក្រក់គេងមមេីលស្រែកតិចអោយគេជួយរហូតដល់ភ្ញាក់ស្ទុះក្រោកអង្គុយទាំងបែកញេីសជោគថ្ងាស មុននេះជាសុបិន្តអាក្រក់បំផុតដែលបានតាមលងបន្លាចយាយីទ្រង់អស់រយះពេលជាង15ឆ្នាំមកហេីយ រូបភាព សម្លេងស្រែកយំក្នុងសុបិន្ត បានដក់ជាប់ពេញប្រពន្ធចងចាំរបស់ទ្រង់ជានិច្ច។
"ហឹុម...." ថេហ្យុង ស្រាប់តែក្រហឹមក្រោយឮសម្លេងរំខានរួចក៏បម្រាសខ្លួនមកអោបជុងហ្គុកទាំងគេងលក់មិនដឹងខ្លួន ចំណែកជុងហ្គុកទ្រង់នៅស្ងៀមមិនហាបម្រេីកអ្វីបន្តិចបណ្តោយអោយក្មេងល្ងីល្ងឺម្នាក់នេះអោបតាមចិត្ត ។
"ក្មេងនេះ ធំហេីយនៅគេងរេីទៀត " ជុងហ្គុក សេីចបន្តិចពេលឃេីញថេហ្យុងចេះគេងរេីមមេីលមករកអោបនាយ សង្ស័យតែគិតថានាយជាខ្នេីយអោបផងក៏មិនដឹង ដោយខ្ជិលគិតច្រេីនទ្រង់ក៏តម្រេទខ្លួនត្រង់ភ្លឹងបន្តអោយក្មេងរពឹសគេងអោបគងនាយតាមអំពេីចិត្ត។
"បេីទ្រង់មិនមែនជាមនុស្សនៅក្នុងត្រគូលហានដុនគីម យេីងច្បាស់ជាអាចស្រឡាញ់ទ្រង់ក៏ថាបាន " ជុងហ្គុក ពោលឡេីងតិចៗដោយមិនយល់ កន្លងមកនេះមិនមែនទ្រង់មិនមានអារម្មណ៍អ្វីជាមួយថេហ្យុងទេ ទ្រង់ក៏ដឹងដែរថាថេហ្យុងស្រឡាញ់ទ្រង់ខ្លាំងកម្រិតណានោះ គ្រាន់តែថាទ្រង់មិនចង់បង្ហាញអោយថេហ្យុងបានឃេីញទេីបបានរាល់ថ្ងៃធ្វេីខ្លួនហីៗហាក់មិនខ្វល់បែបនេះទៅ។
សូមរង់ចាំភាគបន្ទាប់♡
MAAYAA NY.... ♡