ဆိုယွန်းနိုးလာတော့ အခန်းထဲမှာ ဘယ်သူမှမရှိ။
နာရီကြည့်လိုက်တော့ ည၇နာရီ။
နေ့လည်က မူးလဲသွားတာမှတ်မိတယ်။ အခုတော့ ခေါင်းနည်းနည်းမူးနေပေမယ့် အရမ်းမဆိုးတာကြောင့် ထထိုင်လိုက်တယ်။ ဘာဒါရော.. အပြင်မှာလား။
အခန်းထဲကထွက်ပြီး အောက်ဆင်းကြည့်တော့ kitchenထဲမှာ ဘာဒါကိုတွေ့လိုက်တယ်။ အနားသွားပြီး နောက်ကနေခါးဖက်ပြီးကျောပြင်အကျယ်ကြီးကို မှီလိုက်တော့
''ဟင် ဆိုယွန်းလေး သတိရပြီလား
ဘာလို့ထွက်လာတာလဲ လမ်းလျှောက်နိုင်ရဲ့လား''
''လျှောက်နိုင်ပါတယ်''
''ခေါင်းမူးနေလား ဘယ်လိုနေသေးလဲ ကြည့်ရအောင်''ပြောပြီး ဘာဒါနောက်လှည့်မလိုလုပ်တော့
''ဟင့်အင်း သက်သာသွားပြီ မနေ့က အိပ်ရေးမဝလို့ဖြစ်မယ် ဒီတိုင်းခဏလေးနေပေး''လို့ပြောပြီး လွှတ်မပေးပဲ ငြိမ်နေလိုက်တယ်။
''အဖွဲ့သားတွေတော့ ပြန်ကြပြီ ကိုယ်တို့ဒီည ဒီမှာပဲ အိပ်လိုက်ရအောင် နှော်
သူတို့ မနက်ဖြန်ပြန်မှာ
အတူတူလိုက်ပြန်နိုင်လား မပြန်နိုင်ရင် နောက်တစ်ရက်မှပြန်ကြမယ်လေ''
''ပြန်မယ် အတူတူပြန်မယ်''
ပြောနေကြတုန်း အိုမား ဝင်လာပြီး
''နောက်ရက်မှ ပြန်ကြပါလား ဆိုယွန်းလည်းပင်ပန်းနေမယ်ထင်တယ်''
အိုမားဝင်လာတော့ ဆိုယွန်းက ဖက်ထားတာကိုလွှတ်ပြီး နောက်ဆုတ်လိုက်တယ်။
ဘာဒါ ဆိုယွန်းဘက်လှည့် ပုခုံးကိုဖက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်ရင်း
''ဟုတ်တယ် မနက်ဖြန်တစ်ရက်နားကြမယ်လေ ဆရာဝန်ကလည်း ချက်ချင်းခရီးမသွားနဲ့ဦးလို့မှာထားတယ်''
''ဟယ် ခရီးမသွားနဲ့လို့တော့မပြောပါဘူး'' အိုမားဝင်ပြောတော့
''သြော် အတူတူပဲလေ အိုမားကလည်း ခရီးသွားရင် လှုပ်ရှားရတာပဲကို''
''အေးပါ နင်လိုက်နာဖို့ပဲ လိုတာပါ
ဆိုယွန်း သမီးသက်သာရဲ့လား အိုမားဖြင့်စိတ်ပူလိုက်တာကွယ်''
ဘာဒါက ဒါဟျွန်းနဲ့ကိစ္စကို သူပြောပြပြီး ချော့မယ် အိုမားတို့ဝင်မပြောရဘူးဆိုလို့ နေကောင်းအောင်နေဖို့ပဲ တဖွဖွပြောရတယ်။
ဆိုယွန်းကို ဘာဒါကျိုထားတဲ့ စွပ်ပြုတ်တိုက်ပြီး ဧည့်ခန်းကိုထွက်လာတော့
အာပါးက ဧည့်ခန်းမှာထိုင်နေရာက မော့ကြည့်တယ်။
အာပါးက ဘာဒါကို မကြည်သေးပါ။
နေ့လည်က ဆိုယွန်းသတိလစ်နေတုန်း အာပါးကို ဘာဒါကိုခေါ်တယ်။
သူ့စာကြည့်ခန်းထဲရောက်တော့ အာပါးက Companyက သူ့လက်ထောက်နဲ့ဖုန်းပြောနေလို့ ထိုင်စောင့်နေရတယ်။ အာပါးက companyက ဘာဒါကိုလွှဲချင်ပေမယ့် ဘာဒါက Dancerပဲလုပ်မယ်ဆိုပြီး အကြောက်အကန်ငြင်းထားတာမို့ အနားယူတော့လည်း လက်ထောက်ကိုပဲ လွှဲထားရတော့ အပြည့်အဝအနားမရပဲ ဝင်စီမံပေးနေရတုန်းပါ။
ဘာဒါစောင့်နေတော့ လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး စကားစဖြတ်ပြီး ဖုန်းချလိုက်တယ်။
''ဘာဒါ အာပါးပြောမယ်
ကုမ္ပဏီမှာဝင်လုပ်ဖို့ပြောတုန်းကလည်း သမီးအမေက ကာဆီး ကာဆီးလုပ်နေလို့
တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်လေးဖြစ်သွားအောင် မိန်းမပေးစားမယ်ဆိုတော့လည်း ဘာမှဝင်မပြောခဲ့ဘူး ကိုယ့်သားသမီးဆိုတော့ တာဝန်ယူမှု တာဝန်သိတတ်မှုလေးတော့ရှိမှာပဲ ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ အိမ်ထောင်ဦးစီးဖြစ်လာပြီဆိုရင် အရာရာစဥ်းစားရတယ် ကိုယ်တစ်ယောက်ထဲမဟုတ်ဘူး ကိုယ့်နောက်မှာ ကိုယ့်အိမ်ထောင်ဖက်ရှိတယ် နောက်ဆို ကလေးတွေလည်းရှိရင်ရှိမယ် ငါကတော့ဒီလိုပဲနေတတ်တယ် နေတတ်သလို နေချင်သလိုနေမယ်လို့ နေလို့မရဘူး ''
''အာပါး ဒါက ဘာဒါတို့က ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနေတဲ့အသိုင်းအဝိုင်းလေးဖြစ်နေလို့ပါ ဟော့ဟော့ရမ်းရမ်းတွေလည်းမဟုတ်ပါဘူး ကလေးတွေကလည်း ဘာစိတ်နဲ့မှမဟုတ်ပါဘူး ပြီးတော့ ဆိုယွန်းကိုလည်း ဘာဒါသေချာလေးရှင်းပြမှာပါ''
''ဒီလိုအသိုင်းအဝိုင်းဖြစ်နေလို့ ဒီလိုနေတယ်ဆိုရင် ဒီလိုအသိုင်းအဝိုင်းကထွက်ခဲ့ ဘာဒါ
ဘာစိတ်ဟုတ်ဟုတ် မဟုတ်ဟုတ် ကိုယ်ကအိမ်ထောင်သည် ဘာလုပ်လုပ် မင်းခေါင်းထဲဆိုယွန်းကိုထည့်ထား သူများသားသမီးကို ဒုက္ခပေးချင်လို့ ငါတို့သားသမီးနဲ့ပေးစားတာမျိုးမဖြစ်ချင်ဘူး ပြီးတော့ ဘဝတက်လမ်းအတွက်လည်းတွေးဦး ရေရှည်ရပ်တည်လို့မရတဲ့အလုပ်တွေအတွက်နဲ့ အချိန်တွေမဖြုန်းနဲ့''
ဘာဒါ ဘာမှပြန်မပြောပဲ နှုတ်ဆိတ်နေမိတယ်။ အာပါးက ဘာဒါ့Dancerအလုပ်ကို အားမပေးတာမို့ အိုမားက အမြဲတမ်းဝင်ပြောပေးခဲ့ရတာ။ မကန့်ကွက်ခဲ့ရုံနဲ့တင်ကျေနပ်ခဲ့ရတာမို့ အခုလည်း ဘာမှတော့မပြောနိုင်ပါ။ တကယ်တော့ လူသစ်တွေထဲ ဘာဒါက အောင်မြင်တဲ့အထဲပါပါတယ်လို့ စောဒကတက်ချင်ပေမယ့် ဆိုယွန်းကိစ္စလည်းရှိသေးတော့ ငြိမ်နေလိုက်တယ်။
''အာပါးပြောတာတွေ သေချာစဥ်းစား
ဆိုယွန်းကိုလည်း ဂရုစိုက် အခုဆိုကြည့်စမ်း သူများမြင်ရင် မူးလဲရုံဆိုပေမယ့် တကယ့်အကြောင်းအရင်းက ဘာလဲဆိုတာ သမီးလည်းသိမှာပဲ စိတ်ဒုက္ခမပေးနဲ့ ဖောက်ပြန်တာမျိုးမလုပ်မိစေနဲ့ အဆိုးဆုံးပဲ
အလုပ်ကိစ္စလည်းစဥ်းစား အာပါးလည်းပင်ပန်းနေပြီ နားချင်လို့ ဂျယ်ဂျူကိုပြောင်းခဲ့ပေမယ့် လုံးဝလှည့်မကြည့်ပဲထားလို့မရတော့ မြင်တဲ့အတိုင်းပဲ''
''ဟုတ်''
ဧည့်ခန်းထဲရောက်တော့ အာပါးရှိနေတာကြောင့်
''ဆိုယွန်း ခြံထဲလမ်းဆင်းလျှောက်ရအောင်''
''ဟယ် နေမကောင်းတဲ့ ကလေးကို ဘာဒါ''
အိုမားဝင်ဟန့်တော့
ဆိုယွန်းက
''ရပါတယ် အိုမား လျှောက်နိုင်ပါတယ် အဲလောက်ကတော့ ဗိုက်လည်းတင်းနေတော့ ''
''အေး အေး အဲဆိုလည်းသွားကြ အကြာကြီး မနေနဲ့ အအေးမိမယ်''
ခြံထဲရောက်တော့
ဘာဒါ ဆိုယွန်းလက်ကိုတွဲထားရင်း
''ဆိုယွန်း ''
''ဟင်'' ဆိုယွန်းက မော့ကြည့်တယ်။
''ဒီနေ့အာပါးကလေ ကိုယ့်ကိုဘာပြောလဲသိလား''
''ဘာပြောလဲ''
''ဆိုယွန်းမူးလဲလို့ခေါ်ဆူရင်းနဲ့''
''ဟယ် အဆူခံထားရတာလား
ဆိုယွန်းက အိပ်ရေးမဝလို့ဖြစ်တာပါ ဘာဒါ့ကြောင့်မှမဟုတ်တာ''
''အင်း ပြောပေးပါဦး
ပြီးတော့ ဆူရင်နဲ့ဘာပြောလဲဆိုတော့''
''အင်း ဘာပြောသေးလဲ''
''ပေါ့ပေါ့ပါးပါးမနေနဲ့တဲ့ မိန်းမလည်းရှိတယ် နောက်ဆို ကလေးတွေလည်းရှိလာမှာတဲ့''
ဆိုယွန်းက ဘာဒါ့ကိုမော့ကြည့်လိုက်ရင်း
''ဘာပြန်ပြောလိုက်လဲ ''
''မပြောလိုက်ဘူး ဟုတ််တယ်လေ ရှိရင်ရှိလာမှာ လောလောဆယ်တော့ မိန်းမကိုလည်းမတိုင်ပင်ရသေးတော့ ငြိမ်နေလိုက်ရတာပေါ့''
''ဘာဒါက ကလေးလိုချင်လို့လား''
''အင်း ဆိုယွန်းကရော မလိုချင်ဘူးလား''
''အင်းး ဘာဒါလိုချင်ရင်ပေါ့''
''အင်း ဒါပေမယ့် ''
''ဒါပေမယ့် ဘာဖြစ်လဲ''
''ဆရာဝန်က ၂ရက်လောက်အတူမနေနဲ့ဦးလို့ပြောခဲ့တယ် အားနည်းနေတုန်း အတူနေလို့ဖြစ်တာတဲ့''
''ဟင် တကယ်အဲလိုပြောခဲ့တာလား အိုမားတို့ရှေ့မှာလေ''
''ဟုတ်ပါတယ်ဆို အဲဒါကြောင့် အဆူခံနေရတာပေါ့''
''ဒါဆို ဒီည ကောင်းကောင်းအိပ်ရပြီပေါ့''
''ဘာပြောတယ် ဘယ်ကတည်းက အတူမနေပဲ အိပ်ချင်တာလဲပြော''
''ကြာပြီ''
''လာခဲ့ ကြာပြီဆိုတဲ့မိန်းမကို ဆရာဝန်စကားနားမထောင်ပဲလုပ်ပစ်ဦးမယ်''
ဆိုယွန်းရယ်ပြီး ဘာဒါ ဖက်ထားတာကို အတင်းရုန်းထွက်လိုက်တယ်။
အားနည်းနေတဲ့ကိုယ်သေးသေးလေးက ရုန်းပြီးတာနဲ့ ဘာဒါ့လက်ထဲပြန်ရောက်တယ်။
''တကယ်အတူမနေချင်ဘူးပေါ့ ဟင်''
ဘာဒါ ဆိုယွန်းကို နောက်က ပွေ့ထားပြီး ဆိုယွန်းပုခုံးပေါ်မေးတင်ရင်း မေးလိုက်တယ်။
''ဘယ်လိုထင်လဲ''
''ဘယ်လိုထင်လဲဆိုတော့ အမြဲတမ်း ကိုယ်ပဲဆာလောင်ပြီး ကိုယ်ပဲချစ်ပြီး ကိုယ်ပဲအရမ်းဖြစ်နေတာ''
''ဟုတ်လား''
ဆိုယွန်းမေးပြီး နောက်လှည့်ရပ်လိုက်တယ်။
ဘာဒါနဲ့ မျက်နှာချငိးဆိုင်ဖြစ်သွားတော့
ခြေဖျားထောက်ပြီး လှမ်းနမ်းတယ်။
ခြေဖျားထောက်ရင်တောင် ဆိုယွန်းမှီတာက ဘာဒါ့လည်ဇလုတ်ဖြစ်နေလို့လား လည်ဇလုတ်နဲ့မေးဖျားကိုနမ်းရတာပဲကြိုက်လို့လားတော့မသိဘူး ။ အမြဲတမ်းဆိုယွန်းက အဲ့နေရာတွေကို စနမ်းတတ်တယ်။
ဘာဒါ ဆိုယွန်းလည်တိုင်ကို လှမ်းဆွဲပြီး
နှုတ်ခမ်းကို ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။
''ဟင် ပြောဦး ကိုယ်ပြောတာမဟုတ်လို့လား''
''အဲဒါက ဘာဒါပဲ အမြဲတမ်းအဆန်းတွေလုပ်နေလို့လေ ဆိုယွန်းက သင်နေရတုန်းကို ''
''ကိုယ်က အဆန်းတွေလုပ်တယ်ပေါ့''
''ဟုတ်တယ်လေ တခါနဲ့တခါတူလို့လား''ပြောပြီး မျက်နှာလေးရဲနေတော့ ဘာဒါပါးကိုဆွဲဖျစ်လိုက်တယ်။
''သြော် ကိုယ့်မိန်းမကလည်း တခါလုပ်ရင် တခါ အစပြန်ပျိုးနေရတာကို
အပြောကောင်းလို့လွတ်သွားတယ်မှတ်နော် ဒီညတော့ လွှတ်ပေးလိုက်မယ် အထဲဝင်ရအောင်လာ''
''ဟင် ဝင်တော့မှာလား''
''အေးတယ်လေ''
(အဲလောက်ဆို သိပြီ😁)
''မအေးပါဘူး ''
''အေးလိုက်တော့ မရတော့ဘူး''
''ဟယ် ဒီညလွှတ်ပေးမယ်ဆို ဆရာဝန်လည်းမှာထားတာဆို''
''အရမ်းလှုပ်ရှားရတာမလုပ်နဲ့လို့မှာထားတာ မလှုပ်ရရင် ပြီးရောမလား'' ပြောပြီး
အိမ်ထဲပြန်ဝင်ခဲ့ကြတယ်။
အိုမားတို့ကို နှုတ်ဆက်ပြီး အိပ်ခန်းထဲဝင်မယ်လုပ်တော့ ''အိပ်ကြတော့မလို့လား
''
''ဆိုယွန်းလည်း ပြန်နားရအောင်''
(အမယ်)
''အင်း သေချာနားနော်'' ပြောပြီး အိုမားက ဘာဒါဗိုက်ကို ဘယ်သူမှမမြင်အောင်ဆွဲလိမ်တယ်။
''အာ့ ဟုတ် ဟုတ်''
ပြောပြီး အခန်းထဲဝင်တာနဲ့ lockချလိုက်တယ်။
ဆိုယွန်းမော့ကြည့်တာနဲ့ နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းလိုက်တယ်။ ခါတိုင်းလိုမဟုတ်ပဲ နူးနူးညံ့ညံ့ ငြိမ့်ငြိမ့်ညောင်းညောင်း။
လက်ကလည်း ကျောပြင်တလျောက်ပွတ်သတ်နေပြီး နောက်လက်တဖက်က ရင်သားတွေဆီမှာ ခပ်ဖွဖွ။
လည်တိုင်တွေကို လျှာနဲ့သပ်ပြီး ညှပ်ရိုးလေးကို ဖွဖွငုံတယ်။
နမ်းနေရင်း ကုတင်နားဆွဲခေါ်သွားပြီး ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်တယ်။
အပေါ်ကမိုးထားပြီး လက်ထောက်ထားတဲ့ ဘာဒါ့ပုံစံက အမြဲတမ်း မိမိုက်နေတယ်။ ဆိုယွန်း ဘာဒါ့လည်ပင်းကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ယှက်ထားပြီး မျက်နှာချင်းနီးအောင်ဆွဲချလိုက်တယ်။
ဘာဒါက မနမ်းပဲ စိုက်ကြည့်နေပြီး
လက်က ရင်ညွှန့်က အောက်အထိ လက်ညှိုးနဲ့ထောက်ပြီး ပွတ်ဆွဲတယ်။ ဆီးစပ်နားလေးလေးရောက်တော့
''ထည့်ရမလား ''
''..''
မျက်လုံးချင်းဆုံပြီးမေးနေတာမို့ ရင်တွေဝုန်းဒိုင်းကျဲခုန်နေပြီး သူကြားသွားမလားစိုးရိမ်နေရ။
ဖြတ်ခနဲပြုံးပြီး အောက်နားကိုဆင်းပြီး နှုတ်ခမ်းနဲ့ကပ်ပြီး နမ်းလိုက်တယ်။
''ဒီညတော့ လွှတ်ပေးလိုက်မယ်''
ပြောပြီး ဆိုယွန်းဘေးဝင်လှဲပြီး တင်းနေအောင်ဖက်တယ်။ ဆိုယွန်းကျောလေးသူရင်ခွင်မှာကပ်နေပြီး တင်ပါးလုံးလုံးလေးတွေက သူ့ဆီးခုံနဲ့ထိနေတယ်။ နောက်ကသိုင်းဖက်ထားတဲ့လက်က ခါးကိုကျစ်နေအောင်ဖက်ထားပြီး ဆိုယွန်းခေါင်းအောက်က
သူ့လက်က ဆိုယွန်းအင်္ကျီလည်ပင်းပေါက်ကနေဝင်ပြီး ရင်သားတစ်ဖက်ကို ဆုတ်ကိုင်ထားတယ်။ (မြင်ယောင်ကြည့်လို့မရဘူးမလား ရည်းစားထားကြည့်လိုက်ကြဦး😁)
သူ့လက်ရဲ့အနွေးဓာတ်က ရင်သားကတဆင့် တကိုယ်လုံးပျံ့နှံ့လို့။
ဂျယ်ဂျူညတွေက တော်တော်နွေးထွေးပါတယ်။
တော်သေးပြီ။
နောက်ရက်မှ ဆက်Roမယ်😚။
Zawgyi
ဆိုယြန္းနိုးလာေတာ့ အခန္းထဲမွာ ဘယ္သူမွမရွိ။
နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ည၇နာရီ။
ေန႕လည္က မူးလဲသြားတာမွတ္မိတယ္။ အခုေတာ့ ေခါင္းနည္းနည္းမူးေနေပမယ့္ အရမ္းမဆိုးတာေၾကာင့္ ထထိုင္လိုက္တယ္။ ဘာဒါေရာ.. အျပင္မွာလား။
အခန္းထဲကထြက္ၿပီး ေအာက္ဆင္းၾကည့္ေတာ့ kitchenထဲမွာ ဘာဒါကိုေတြ႕လိုက္တယ္။ အနားသြားၿပီး ေနာက္ကေနခါးဖက္ၿပီးေက်ာျပင္အက်ယ္ႀကီးကို မွီလိုက္ေတာ့
''ဟင္ ဆိုယြန္းေလး သတိရၿပီလား
ဘာလို႔ထြက္လာတာလဲ လမ္းေလွ်ာက္နိုင္ရဲ႕လား''
''ေလွ်ာက္နိုင္ပါတယ္''
''ေခါင္းမူးေနလား ဘယ္လိုေနေသးလဲ ၾကည့္ရေအာင္''ေျပာၿပီး ဘာဒါေနာက္လွည့္မလိုလုပ္ေတာ့
''ဟင့္အင္း သက္သာသြားၿပီ မေန႕က အိပ္ေရးမဝလို႔ျဖစ္မယ္ ဒီတိုင္းခဏေလးေနေပး''လို႔ေျပာၿပီး လႊတ္မေပးပဲ ၿငိမ္ေနလိုက္တယ္။
''အဖြဲ႕သားေတြေတာ့ ျပန္ၾကၿပီ ကိုယ္တို႔ဒီည ဒီမွာပဲ အိပ္လိုက္ရေအာင္ ႏွော္
သူတို႔ မနက္ျဖန္ျပန္မွာ
အတူတူလိုက္ျပန္နိုင္လား မျပန္နိုင္ရင္ ေနာက္တစ္ရက္မွျပန္ၾကမယ္ေလ''
''ျပန္မယ္ အတူတူျပန္မယ္''
ေျပာေနၾကတုန္း အိုမား ဝင္လာၿပီး
''ေနာက္ရက္မွ ျပန္ၾကပါလား ဆိုယြန္းလည္းပင္ပန္းေနမယ္ထင္တယ္''
အိုမားဝင္လာေတာ့ ဆိုယြန္းက ဖက္ထားတာကိုလႊတ္ၿပီး ေနာက္ဆုတ္လိုက္တယ္။
ဘာဒါ ဆိုယြန္းဘက္လွည့္ ပုခုံးကိုဖက္ၿပီး ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းလိုက္ရင္း
''ဟုတ္တယ္ မနက္ျဖန္တစ္ရက္နားၾကမယ္ေလ ဆရာဝန္ကလည္း ခ်က္ခ်င္းခရီးမသြားနဲ႕ဦးလို႔မွာထားတယ္''
''ဟယ္ ခရီးမသြားနဲ႕လို႔ေတာ့မေျပာပါဘူး'' အိုမားဝင္ေျပာေတာ့
''ေၾသာ္ အတူတူပဲေလ အိုမားကလည္း ခရီးသြားရင္ လႈပ္ရွားရတာပဲကို''
''ေအးပါ နင္လိုက္နာဖို႔ပဲ လိုတာပါ
ဆိုယြန္း သမီးသက္သာရဲ႕လား အိုမားျဖင့္စိတ္ပူလိုက္တာကြယ္''
ဘာဒါက ဒါဟြၽန္းနဲ႕ကိစၥကို သူေျပာျပၿပီး ေခ်ာ့မယ္ အိုမားတို႔ဝင္မေျပာရဘူးဆိုလို႔ ေနေကာင္းေအာင္ေနဖို႔ပဲ တဖြဖြေျပာရတယ္။
ဆိုယြန္းကို ဘာဒါက်ိဳထားတဲ့ စြပ္ျပဳတ္တိုက္ၿပီး ဧည့္ခန္းကိုထြက္လာေတာ့
အာပါးက ဧည့္ခန္းမွာထိုင္ေနရာက ေမာ့ၾကည့္တယ္။
အာပါးက ဘာဒါကို မၾကည္ေသးပါ။
ေန႕လည္က ဆိုယြန္းသတိလစ္ေနတုန္း အာပါးကို ဘာဒါကိုေခၚတယ္။
သူ႕စာၾကည့္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အာပါးက Companyက သူ႕လက္ေထာက္နဲ႕ဖုန္းေျပာေနလို႔ ထိုင္ေစာင့္ေနရတယ္။ အာပါးက companyက ဘာဒါကိုလႊဲခ်င္ေပမယ့္ ဘာဒါက Dancerပဲလုပ္မယ္ဆိုၿပီး အေၾကာက္အကန္ျငင္းထားတာမို႔ အနားယူေတာ့လည္း လက္ေထာက္ကိုပဲ လႊဲထားရေတာ့ အျပည့္အဝအနားမရပဲ ဝင္စီမံေပးေနရတုန္းပါ။
ဘာဒါေစာင့္ေနေတာ့ လွည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး စကားစျဖတ္ၿပီး ဖုန္းခ်လိဳက္တယ္။
''ဘာဒါ အာပါးေျပာမယ္
ကုမၸဏီမွာဝင္လုပ္ဖို႔ေျပာတုန္းကလည္း သမီးအေမက ကာဆီး ကာဆီးလုပ္ေနလို႔
တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးျဖစ္သြားေအာင္ မိန္းမေပးစားမယ္ဆိုေတာ့လည္း ဘာမွဝင္မေျပာခဲ့ဘူး ကိုယ့္သားသမီးဆိုေတာ့ တာဝန္ယူမႈ တာဝန္သိတတ္မႈေလးေတာ့ရွိမွာပဲ ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႕ အိမ္ေထာင္ဦးစီးျဖစ္လာၿပီဆိုရင္ အရာရာစဥ္းစားရတယ္ ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္ဘူး ကိုယ့္ေနာက္မွာ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္ရွိတယ္ ေနာက္ဆို ကေလးေတြလည္းရွိရင္ရွိမယ္ ငါကေတာ့ဒီလိုပဲေနတတ္တယ္ ေနတတ္သလို ေနခ်င္သလိုေနမယ္လို႔ ေနလို႔မရဘူး ''
''အာပါး ဒါက ဘာဒါတို႔က ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေနတဲ့အသိုင္းအဝိုင္းေလးျဖစ္ေနလို႔ပါ ေဟာ့ေဟာ့ရမ္းရမ္းေတြလည္းမဟုတ္ပါဘူး ကေလးေတြကလည္း ဘာစိတ္နဲ႕မွမဟုတ္ပါဘူး ၿပီးေတာ့ ဆိုယြန္းကိုလည္း ဘာဒါေသခ်ာေလးရွင္းျပမွာပါ''
''ဒီလိုအသိုင္းအဝိုင္းျဖစ္ေနလို႔ ဒီလိုေနတယ္ဆိုရင္ ဒီလိုအသိုင္းအဝိုင္းကထြက္ခဲ့ ဘာဒါ
ဘာစိတ္ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ ကိုယ္ကအိမ္ေထာင္သည္ ဘာလုပ္လုပ္ မင္းေခါင္းထဲဆိုယြန္းကိုထည့္ထား သူမ်ားသားသမီးကို ဒုကၡေပးခ်င္လို႔ ငါတို႔သားသမီးနဲ႕ေပးစားတာမ်ိဳးမျဖစ္ခ်င္ဘူး ၿပီးေတာ့ ဘဝတက္လမ္းအတြက္လည္းေတြးဦး ေရရွည္ရပ္တည္လို႔မရတဲ့အလုပ္ေတြအတြက္နဲ႕ အခ်ိန္ေတြမျဖဳန္းနဲ႕''
ဘာဒါ ဘာမွျပန္မေျပာပဲ ႏႈတ္ဆိတ္ေနမိတယ္။ အာပါးက ဘာဒါ့Dancerအလုပ္ကို အားမေပးတာမို႔ အိုမားက အၿမဲတမ္းဝင္ေျပာေပးခဲ့ရတာ။ မကန့္ကြက္ခဲ့႐ုံနဲ႕တင္ေက်နပ္ခဲ့ရတာမို႔ အခုလည္း ဘာမွေတာ့မေျပာနိုင္ပါ။ တကယ္ေတာ့ လူသစ္ေတြထဲ ဘာဒါက ေအာင္ျမင္တဲ့အထဲပါပါတယ္လို႔ ေစာဒကတက္ခ်င္ေပမယ့္ ဆိုယြန္းကိစၥလည္းရွိေသးေတာ့ ၿငိမ္ေနလိုက္တယ္။
''အာပါးေျပာတာေတြ ေသခ်ာစဥ္းစား
ဆိုယြန္းကိုလည္း ဂ႐ုစိုက္ အခုဆိုၾကည့္စမ္း သူမ်ားျမင္ရင္ မူးလဲ႐ုံဆိုေပမယ့္ တကယ့္အေၾကာင္းအရင္းက ဘာလဲဆိုတာ သမီးလည္းသိမွာပဲ စိတ္ဒုကၡမေပးနဲ႕ ေဖာက္ျပန္တာမ်ိဳးမလုပ္မိေစနဲ႕ အဆိုးဆုံးပဲ
အလုပ္ကိစၥလည္းစဥ္းစား အာပါးလည္းပင္ပန္းေနၿပီ နားခ်င္လို႔ ဂ်ယ္ဂ်ဴကိုေျပာင္းခဲ့ေပမယ့္ လုံးဝလွည့္မၾကည့္ပဲထားလို႔မရေတာ့ ျမင္တဲ့အတိုင္းပဲ''
''ဟုတ္''
ဧည့္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အာပါးရွိေနတာေၾကာင့္
''ဆိုယြန္း ၿခံထဲလမ္းဆင္းေလွ်ာက္ရေအာင္''
''ဟယ္ ေနမေကာင္းတဲ့ ကေလးကို ဘာဒါ''
အိုမားဝင္ဟန့္ေတာ့
ဆိုယြန္းက
''ရပါတယ္ အိုမား ေလွ်ာက္နိုင္ပါတယ္ အဲေလာက္ကေတာ့ ဗိုက္လည္းတင္းေနေတာ့ ''
''ေအး ေအး အဲဆိုလည္းသြားၾက အၾကာႀကီး မေနနဲ႕ အေအးမိမယ္''
ၿခံထဲေရာက္ေတာ့
ဘာဒါ ဆိုယြန္းလက္ကိုတြဲထားရင္း
''ဆိုယြန္း ''
''ဟင္'' ဆိုယြန္းက ေမာ့ၾကည့္တယ္။
''ဒီေန႕အာပါးကေလ ကိုယ့္ကိုဘာေျပာလဲသိလား''
''ဘာေျပာလဲ''
''ဆိုယြန္းမူးလဲလို႔ေခၚဆူရင္းနဲ႕''
''ဟယ္ အဆူခံထားရတာလား
ဆိုယြန္းက အိပ္ေရးမဝလို႔ျဖစ္တာပါ ဘာဒါ့ေၾကာင့္မွမဟုတ္တာ''
''အင္း ေျပာေပးပါဦး
ၿပီးေတာ့ ဆူရင္နဲ႕ဘာေျပာလဲဆိုေတာ့''
''အင္း ဘာေျပာေသးလဲ''
''ေပါ့ေပါ့ပါးပါးမေနနဲ႕တဲ့ မိန္းမလည္းရွိတယ္ ေနာက္ဆို ကေလးေတြလည္းရွိလာမွာတဲ့''
ဆိုယြန္းက ဘာဒါ့ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ရင္း
''ဘာျပန္ေျပာလိုက္လဲ ''
''မေျပာလိုက္ဘူး ဟုတ္္တယ္ေလ ရွိရင္ရွိလာမွာ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ မိန္းမကိုလည္းမတိုင္ပင္ရေသးေတာ့ ၿငိမ္ေနလိုက္ရတာေပါ့''
''ဘာဒါက ကေလးလိုခ်င္လို႔လား''
''အင္း ဆိုယြန္းကေရာ မလိုခ်င္ဘူးလား''
''အင္းး ဘာဒါလိုခ်င္ရင္ေပါ့''
''အင္း ဒါေပမယ့္ ''
''ဒါေပမယ့္ ဘာျဖစ္လဲ''
''ဆရာဝန္က ၂ရက္ေလာက္အတူမေနနဲ႕ဦးလို႔ေျပာခဲ့တယ္ အားနည္းေနတုန္း အတူေနလို႔ျဖစ္တာတဲ့''
''ဟင္ တကယ္အဲလိုေျပာခဲ့တာလား အိုမားတို႔ေရွ႕မွာေလ''
''ဟုတ္ပါတယ္ဆို အဲဒါေၾကာင့္ အဆူခံေနရတာေပါ့''
''ဒါဆို ဒီည ေကာင္းေကာင္းအိပ္ရၿပီေပါ့''
''ဘာေျပာတယ္ ဘယ္ကတည္းက အတူမေနပဲ အိပ္ခ်င္တာလဲေျပာ''
''ၾကာၿပီ''
''လာခဲ့ ၾကာၿပီဆိုတဲ့မိန္းမကို ဆရာဝန္စကားနားမေထာင္ပဲလုပ္ပစ္ဦးမယ္''
ဆိုယြန္းရယ္ၿပီး ဘာဒါ ဖက္ထားတာကို အတင္း႐ုန္းထြက္လိုက္တယ္။
အားနည္းေနတဲ့ကိုယ္ေသးေသးေလးက ႐ုန္းၿပီးတာနဲ႕ ဘာဒါ့လက္ထဲျပန္ေရာက္တယ္။
''တကယ္အတူမေနခ်င္ဘူးေပါ့ ဟင္''
ဘာဒါ ဆိုယြန္းကို ေနာက္က ေပြ႕ထားၿပီး ဆိုယြန္းပုခုံးေပၚေမးတင္ရင္း ေမးလိုက္တယ္။
''ဘယ္လိုထင္လဲ''
''ဘယ္လိုထင္လဲဆိုေတာ့ အၿမဲတမ္း ကိုယ္ပဲဆာေလာင္ၿပီး ကိုယ္ပဲခ်စ္ၿပီး ကိုယ္ပဲအရမ္းျဖစ္ေနတာ''
''ဟုတ္လား''
ဆိုယြန္းေမးၿပီး ေနာက္လွည့္ရပ္လိုက္တယ္။
ဘာဒါနဲ႕ မ်က္ႏွာခ်ငိးဆိုင္ျဖစ္သြားေတာ့
ေျခဖ်ားေထာက္ၿပီး လွမ္းနမ္းတယ္။
ေျခဖ်ားေထာက္ရင္ေတာင္ ဆိုယြန္းမွီတာက ဘာဒါ့လည္ဇလုတ္ျဖစ္ေနလို႔လား လည္ဇလုတ္နဲ႕ေမးဖ်ားကိုနမ္းရတာပဲႀကိဳက္လို႔လားေတာ့မသိဘူး ။ အၿမဲတမ္းဆိုယြန္းက အဲ့ေနရာေတြကို စနမ္းတတ္တယ္။
ဘာဒါ ဆိုယြန္းလည္တိုင္ကို လွမ္းဆြဲၿပီး
ႏႈတ္ခမ္းကို ငုံ႕နမ္းလိုက္တယ္။
''ဟင္ ေျပာဦး ကိုယ္ေျပာတာမဟုတ္လို႔လား''
''အဲဒါက ဘာဒါပဲ အၿမဲတမ္းအဆန္းေတြလုပ္ေနလို႔ေလ ဆိုယြန္းက သင္ေနရတုန္းကို ''
''ကိုယ္က အဆန္းေတြလုပ္တယ္ေပါ့''
''ဟုတ္တယ္ေလ တခါနဲ႕တခါတူလို႔လား''ေျပာၿပီး မ်က္ႏွာေလးရဲေနေတာ့ ဘာဒါပါးကိုဆြဲဖ်စ္လိုက္တယ္။
''ေၾသာ္ ကိုယ့္မိန္းမကလည္း တခါလုပ္ရင္ တခါ အစျပန္ပ်ိဳးေနရတာကို
အေျပာေကာင္းလို႔လြတ္သြားတယ္မွတ္ေနာ္ ဒီညေတာ့ လႊတ္ေပးလိုက္မယ္ အထဲဝင္ရေအာင္လာ''
''ဟင္ ဝင္ေတာ့မွာလား''
''ေအးတယ္ေလ''
(အဲေလာက္ဆို သိၿပီ😁)
''မေအးပါဘူး ''
''ေအးလိုက္ေတာ့ မရေတာ့ဘူး''
''ဟယ္ ဒီညလႊတ္ေပးမယ္ဆို ဆရာဝန္လည္းမွာထားတာဆို''
''အရမ္းလႈပ္ရွားရတာမလုပ္နဲ႕လို႔မွာထားတာ မလႈပ္ရရင္ ၿပီးေရာမလား'' ေျပာၿပီး
အိမ္ထဲျပန္ဝင္ခဲ့ၾကတယ္။
အိုမားတို႔ကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး အိပ္ခန္းထဲဝင္မယ္လုပ္ေတာ့ ''အိပ္ၾကေတာ့မလို႔လား
''
''ဆိုယြန္းလည္း ျပန္နားရေအာင္''
(အမယ္)
''အင္း ေသခ်ာနားေနာ္'' ေျပာၿပီး အိုမားက ဘာဒါဗိုက္ကို ဘယ္သူမွမျမင္ေအာင္ဆြဲလိမ္တယ္။
''အာ့ ဟုတ္ ဟုတ္''
ေျပာၿပီး အခန္းထဲဝင္တာနဲ႕ lockခ်လိဳက္တယ္။
ဆိုယြန္းေမာ့ၾကည့္တာနဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းလိုက္တယ္။ ခါတိုင္းလိုမဟုတ္ပဲ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေညာင္းေညာင္း။
လက္ကလည္း ေက်ာျပင္တေလ်ာက္ပြတ္သတ္ေနၿပီး ေနာက္လက္တဖက္က ရင္သားေတြဆီမွာ ခပ္ဖြဖြ။
လည္တိုင္ေတြကို လွ်ာနဲ႕သပ္ၿပီး ညွပ္ရိုးေလးကို ဖြဖြငုံတယ္။
နမ္းေနရင္း ကုတင္နားဆြဲေခၚသြားၿပီး ကုတင္ေပၚလွဲခ်လိဳက္တယ္။
အေပၚကမိုးထားၿပီး လက္ေထာက္ထားတဲ့ ဘာဒါ့ပုံစံက အၿမဲတမ္း မိမိုက္ေနတယ္။ ဆိုယြန္း ဘာဒါ့လည္ပင္းကိုလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ယွက္ထားၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းနီးေအာင္ဆြဲခ်လိဳက္တယ္။
ဘာဒါက မနမ္းပဲ စိုက္ၾကည့္ေနၿပီး
လက္က ရင္ၫႊန့္က ေအာက္အထိ လက္ညွိုးနဲ႕ေထာက္ၿပီး ပြတ္ဆြဲတယ္။ ဆီးစပ္နားေလးေလးေရာက္ေတာ့
''ထည့္ရမလား ''
''..''
မ်က္လုံးခ်င္းဆုံၿပီးေမးေနတာမို႔ ရင္ေတြဝုန္းဒိုင္းက်ဲခုန္ေနၿပီး သူၾကားသြားမလားစိုးရိမ္ေနရ။
ျဖတ္ခနဲၿပဳံးၿပီး ေအာက္နားကိုဆင္းၿပီး ႏႈတ္ခမ္းနဲ႕ကပ္ၿပီး နမ္းလိုက္တယ္။
''ဒီညေတာ့ လႊတ္ေပးလိုက္မယ္''
ေျပာၿပီး ဆိုယြန္းေဘးဝင္လွဲၿပီး တင္းေနေအာင္ဖက္တယ္။ ဆိုယြန္းေက်ာေလးသူရင္ခြင္မွာကပ္ေနၿပီး တင္ပါးလုံးလုံးေလးေတြက သူ႕ဆီးခုံနဲ႕ထိေနတယ္။ ေနာက္ကသိုင္းဖက္ထားတဲ့လက္က ခါးကိုက်စ္ေနေအာင္ဖက္ထားၿပီး ဆိုယြန္းေခါင္းေအာက္က
သူ႕လက္က ဆိုယြန္းအကၤ်ီလည္ပင္းေပါက္ကေနဝင္ၿပီး ရင္သားတစ္ဖက္ကို ဆုတ္ကိုင္ထားတယ္။ (ျမင္ေယာင္ၾကည့္လို႔မရဘူးမလား ရည္းစားထားၾကည့္လိုက္ၾကဦး😁)
သူ႕လက္ရဲ႕အႏြေးဓာတ္က ရင္သားကတဆင့္ တကိုယ္လုံးပ်ံ့ႏွံ႕လို႔။
ဂ်ယ္ဂ်ဴညေတြက ေတာ္ေတာ္ႏြေးေထြးပါတယ္။
ေတာ္ေသးၿပီ။
ေနာက္ရက္မွ ဆက္Roမယ္😚။