Αφού χτύπησε το κουδούνι,ανεβήκαμε στον επάνω όροφο και καθίσαμε έξω από τις τάξεις μας, περιμένοντας τους καθηγητές να έρθουν και να μας ανοίξουν.
Άρχισα να μιλάω με τα άλλα κορίτσια καθώς η Αναστασία και ο Αλέξανδρος είναι σε διαφορετικές τάξεις.
?: Το ακούσατε; Ρώτησε μια κοπέλα με τα μάτια της να λάμπουν όλο και περισσότερο
Εγώ : Τι έγινε ; Ρώτησα
?: Έχουμε καινούργιο καθηγητή χημείας ! Είπε και με μια γλυκιά και λίγο τρεμάμενη φωνή.
??: Το έμαθα ! και ακούστε . . .Είναι και κούκλος !
Εντάξει, αυτό ήταν ,καταρρέω !
Κοιτούσα στους ατέλειωτους διαδρόμους μόνο και μόνο για να συναντήσω εκείνον τον περιβοητο γόη καθηγητή, που πραγματικά εύχομαι να μην είναι ο Λουίς.
Στο κάτω κάτω την πρώτη μέρα τον είδα στο σχολείο σαν Gangster ( Γκάνγκστερ)
Πώς μπορεί να πιάσει δουλειά ως καθηγητής ;
Και επίσης
.......
Πόσο χρονών είναι ?!
Όσο και να είναι . . .Φαίνεται νεότατος
Πρόσεχε μην το ματιάσεις !
Δεν ματιαζω εγώ *πεταρίζει τα βλέφαρά της *
ΝΑ ΤΟΣ!
Είδα έναν άντρα αρκετά μεγάλο σε ηλικία που πραγματικά δεν τον είχα ξαναδεί στο σχολείο, να κρατάει μια σάκα ( γιατί αυτό για σκέτο τσάντα δεν το κάνεις )
Με ένα ριγέ πουκάμισο, μαύρο παπιγιόν ,ορθογώνια γυαλάκια και παπούτσια καφέ σκαρπίνια.
Θα προτιμούσα τον κουκλο
Η αλήθεια είναι ότι μοιάζει λίγο με φαρμακοποιός
ΡΕ ! Μην τους προσβάλεις του φαρμακοποιούς, έχουν πολύ καλό γούστο !
ΡΕΕ περίπου το ίδιο στυλ έχει και ο καθηγητής των μαθηματικών !
Για αυτό υποστηρίζω *ακράδαντα ότι δεν έχεις γούστο κοπέλα μου !
Τον κοιτάξαμε όλοι και κυρίως όλες περίεργα, με ένα δολοφονικό βλέμμα να απλώνεται στα βλέμματα εκείνον των κοριτσιών που περίμεναν έναν κουκλο για να του την πεσου- εννοώ για να τους κάνει μάθημα.
Εκείνος μας κοίταξε τρομαγμένος κατευθυνόμενος προς το μέρος μας και τελικά.
Πέρασε ακριβώς από δίπλα μας πηγαίνοντας ακριβώς στην διπλανή τάξη.
Τζάμπα του ρίξαμε κατάρες πρωινιάτικα.
Μείναμε τελικά μερικά δευτερόλεπτα κοιτώντας προς την διπλανή τάξη ,βλεπωντας τους άλλους μαθητές να μπαίνουν μέσα ακολουθώντας τον καθηγητή.
Εντομεταξύ ο καθηγητής της Χημείας είχε ήδη έρθει και ξεκλειδώνει την πόρτα της τάξης, ενώ εμείς δεν είχαμε καταλάβει τίποτα.
? : Δεσπονιδες, η πόρτα της τάξης σας βρίσκεται από αυτή την πλευρά.
Τουλάχιστον πες μου ότι δεν είναι αυτό που νομίζω.
Γυρίζω το βλέμμα μου για να αντικρίσω ξανά αυτά τα μάτια.
Μια υπέροχη ανάμειξη καφέ, με πράσινο και λίγες σταλιες από γαλάζιο σαν πίνακας του Βαν Γκογκ.
Σαστισα για λίγο. Είχα ήδη τις υποψίες μου ότι θα ήταν αυτός αλλά όπως και να έχει δεν παύει να είναι έκπληξη.
Εκείνος άνοιξε την τάξη και κάθισε δίπλα από την πόρτα περιμένοντας να μπούμε όλοι μέσα.
Αφού μπήκαμε κατευθύνθηκε προς την έδρα.
Ακούμπησε μια μαύρα τσάντα που είχε πάνω στην έδρα και έβγαλε από μέσα έναν μπλε μαρκαδόρο.
Σήκωσε τα μανίκια από το μαύρο του πουκάμισο, τόσο ώστε να φαίνονται λίγο οι γραμμώσεις των χεριών του και το ασημένιο ρολόι στον καρπό του.
? : Λοιπόν παιδιά, σήμερα είναι η πρώτη μας συνάντηση και επιτρέψτε μου να σας συστηθώ.
Γύρισε το σώμα το προς τον πίνακα και με γρήγορες κινήσεις έγραψε το ονοματεπώνυμό του.
? : Ονομάζομαι Λουκιανός Αυγουστίνος και θα είμαι ο Καθηγητής σας για αυτή την σχολική χρονιά.
ΡΕΕΕΕ
ΤΙ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ ?!
Τα εγκεφαλικά μου κύτταρα έχουν καεί τόσο πολύ που νομίζω ότι δεν έχει μείνει πλέον εγκέφαλος.
Αυτό το πράγμα δ- δεν γίνεται.
Πώς γίνεται να είναι τόσο νέος και. Καθηγητής ;
Πώς μου μίλησε έτσι άσχημα μέσα στον χώρο του σχολείου την πρώτη μέρα που συναντηθήκαμε ;
Τόσα πολλά αναπάντητα ερωτήματα που με βασανίζουν τόσο πολύ αυτή την στιγμή.
Ο Λουίς- Συγνώμη. . . Ο κύριος Λουκιανός, έριξε μια σχολαστική μάτια στην τάξη, πριν πιάσει στα χέρια του τον κατάλογο με τα ονόματα.
Εγώ κοιτούσα διαρκώς σαν χαμένη, με την σκέψη μου να ταξιδεύει στο διάστημα παρέα με Πήγασους και εξωγήινους ,ώσπου άκουσα το όνομα μου στον κατάλογο.
Είμαι και τέταρτη στη σειρά.
Λ: Έλενα Σωτηρίδου.
Εγώ : Εδώ. Είπα σηκώνοντας το χέρι μου, ενώ μόλις είχα ξυπνήσει από τις σκέψεις μου.
Λ: Να είστε πιο συγκεντρωμένη και ελπίζω την επόμενη φορά που θα σας καλέσω να μην χρειαστεί να το επαναλάβω 3 φορές για να με ακούσετε.
Εκείνη την στιγμή εσκυψα το κεφάλι μου κοκκινίζοντας άσχημα.
Εγώ : Σ-συγνωμη. Είπα σχεδόν τραυλιζοντας.
Λ : Δεν πειράζει. Απάντησε μονότονα
Λ: Για πες μου ,με τι ασχολείσαι στον ελεύθερο χρόνο σου ; Συνέχισε τυλίγοντας τα δάκτυλα των χεριών του μεταξύ τους.
Εγώ : Μου αρέσει να διαβάζω, να ζωγραφίζω, να ακούω μουσική. Είπα προσπαθώντας να αποφύγω την οπτική επαφή όσο το δυνατόν περισσότερο.
Λ: Ωραία. Είπε και συνέχισε με τα υπόλοιπα παιδιά.
Όμως εγώ έχω ακόμη ένα παράπονο.
Στα άλλα τα παιδιά μίλησε πιο πολύ και τους ρωτούσε πράγματα, εμένα με έγραψε κανονικά !!
Αφού τελείωσε με την ανακρισ- αυτό το πράγματα τέλος πάντων, ΕΥΤΥΧΩΣ χτύπησε το κουδούνι και όλα τα παιδιά βγήκαν έξω.
Την γκαντεμια μου μέσα !
Προσπάθησα να ανοίξω την τσάντα για να βγάλω ένα τοστ να φάω, αλλά το φερμουάρ κόλλησε ,με αποτέλεσμα να έχω μείνει μόνη στην τάξη προσπαθώντας να ανοίξω την τσάντα χωρίς να την καταστρέψω.
Έλα καλό μου φερμουάρ. . . Άνοιξε αγαπητό μου φερμουάρ !!
Ο Λουίς με κοιτούσε με τα χέρια του σταυρωμένα και την πλάτη του στηριγμένη ακριβώς δίπλα από τον πίνακα.
Κοίταξα προς το μέρος του αμήχανα, χαμογελώντας με το πιο στραβό χαμόγελο στον κόσμο.
Λ : Όλα καλά ;
Εγώ : Ναι . . .Απλά κοιτάτε πολύ έντονα
Λ : Απολαμβάνω το σόου. Είπε και πλησίασε γρήγορα κοντά μου.
Λ: Άστο σε εμένα. Συνέχισε και αφού απομακρύνθηκα, εκείνος με απαλές κινησεις άνοιξε το φερμουάρ της τσάντας.
Εγώ : Σας ευχαριστώ πολύ. Είπα και χαμογέλασα ελαφρώς.
Τον κοίταξα στα μάτια- όσο άντεξα - και ένας δυνατός κρότος ακούστηκε που με έκανε να παραπατησω.
Εκείνος με έπιασε από τους ώμους, ενώ εγώ είχα γίνει σαν παντζάρι.
Λ: Ηρέμησε, η πόρτα έκλεισε από τον αέρα. Είπε και χαμογέλασε.
Εγώ : Ευχασριω και πάλι. Είπα βάζοντας πίσω από το αυτί μου μια τούφα από τα μαλλιά μου.
Εκείνος δεν απάντησε. Πηγε πίσω στην έδρα και έβαλε τον μαρκαδόρο ξανά στην τσάντα του, ενώ εγώ πήρα το τοστ από την δική μου την τσάντα.
Πήγα προς την πόρτα, με το τόστ στα χέρια και κατέβασα με το δύναμη το χερούλι,ώστε να φύγω γρήγορα καθώς ένιωθα πως θα πάθω ασφυξία.
Μια, δύο , τρεις . . .Ανεβοκατέβασα το χερούλι αλλά η πόρτα δεν άνοιγε.
Πόσο σκατα θα πάει σήμερα ?!
Λ: Μα για τίποτα να μην είσαι ικανή ;
Ήρθε προς το μέρος μου, αρκετά κοντά από πίσω μου και έκανε μια κίνηση να ανοίξει την πόρτα, αλλά εγώ μη ξέροντας ότι είναι τόσο κοντά μου, γύρισα απότομα,με αποτέλεσμα τα βλέμματά μας να συναντηθούν και τα χείλη μας να αποκτήσουν μια απόσταση αναπνοής.
Ωχ Θεέ μου !
Νομίζω πως είναι η πρώτη φορά που τον βλέπω να κοκκινίζει.
__________________________
Γεια σας Κουρκουμπινια μου !!
*Καιρό έχω να το πω αυτό *
Συνεχίζουμε δυναμικά, αν και εμένα δεν μου πολυαρεσε αυτό το κεφάλαιο.
Στην φαντασία μου έχω πιο φανταζέ σενάρια, αλλά όπως και να έχει, θα καταφέρω να αποτυπώσω την φαντασία μου.
Έγραψα διαγώνισμα βιολογίας, μετά έκθεση ( 2 ώρες συνεχόμενα ), Σήμερα έχω γενέθλια και την Δευτέρα γράφω αρχαία.
Μετά γράφω αγγλικά, μετά αλγευρα, μετά γεωμετρία, μετά χημεία.
Φυσική δεν καταλαβαίνω τίποτα απολύτως, αλλά προσπαθώ.
Συγνώμη για το γράψιμο μου, ελπίζω να κρίνεται με επιείκεια.
Σας αγαπώ <3
Υ.Γ
Επειδή ξέρω πως την ιστορία μου θα την διαβάσουν και παιδιά π.χ 13 ετών, θέλω να πω πως το Λύκειο έχει φάση, είναι γενικά πολύ ωραίο, απλά πιστεύω ότι θα πρέπει να ξέρεις πως να διαχειρίζεσαι το άγχος και τις υποχρεώσεις, κατά τα άλλα όλα είναι υπέροχα.
( Αν εξαιρέσεις ότι τον τελευταίο καιρό βαριέμαι μέχρι αηδίας )