Yol uzun sayılırdı, trafik yoğunluğu ise ikisinin bir arada kalacakları süreyi iyice uzatıyordu.
Uzun sessizlikler normalleşme denemeleri için işine yaramıyordu. Poyraz bunu son 10 dakikalık sessizlikte iyice tecrübe etmişti.
Karşısında normal bir insan varmış gibi konuşmaya çalışacaktı.Bu düşüncesine gülmeden edemedi. Görkem zaten normal bir insandı,normal davranıyordu. İşleri karıştıran taraf Poyrazdı.
Sessizliği bozan ise Görkem oldu "Müzik dinlemek istiyorum bir tercihin var mı? Araçtayken klasik seviyordun galiba, öyle demiştin. İstediğini seçebilirsin."
"Yok klasik müzik sadece ben kullanıyorsam şart. Şu an yolcu konumundayım sana bırakıyorum tercihi"
Gülümsedi Görkem "Hııım sana dinletmek istediğim bir şey var aslında"
"Bana mı?" dedi Poyraz şaşkınlıkla
"Yani tarafsız bir görüş iyi olurdu"
"Tabii ki o anlamda salak Poyraz" diye kızdı kendine, kızarmıştı biraz da.
"Bu son şarkım ama bir şey eksik, ne olduğunu da bulamıyorum" desi Görkem aşağı kıvrılan dudaklarıyla.
Telefonundan defalarca dinlediği şarkıyı bu sefer Poyraz için tekrar açtı.
Şarkının sözleri başladığında Görkem de eşlik etmeye başladı.
İlk kez dinlediği bir parçadan bu kadar etkilenmesi şaşırtıcıydı; ama müzik ruhuna işliyor gibi hissetti Poyraz.
Görkem şarkı mırıldanırken sesinin dinlendiriciliğini farketmemek imkansızdı, dışarıda yağmur yağarken arabanın sıcaklığında ve mavi gözlü adamın yanında hissettiği tek şey huzurdu. Ancak yanındaki adamın kimliğini düşününce huzursuzluğa dönüyordu bu anlar.
Şarkı bittiğinde beklentiyle ona baktı Görkem. Küçük bir çocuk gibiydi. Takdir bekleyen, cesaretlendirilmeye ihtiyacı olan...
Poyraz insanlara ihtiyacı olanı verirdi mesleği gereği, olması gerekeni elinden geldiğince de en doğru olanı söylerdi. Ancak bu kez kalbinden geçenleri söyleyecekti doğrudan, filtresiz.
"Çok güzel"
"O kadar mı?" dedi Görkem tek kaşı havada
"Etkilendim" dedi kısık sesle. Tek bir kelime yeterli gibi hissetti
"Sevindim" dedi adam Poyrazın gözlerine bakarak.
Yeterliydi gerçekten de.
Görkemin şarkılara eşlik edişi dışında sessiz geçirdiler kalan yolculuğu. Kendisine özel bir konserde gibiydi ama soliste bakması yasaktı. Baktıkça işleri zorlaşıyordu çünkü.
1 saatin sonunda Poyrazın gösterdiği apartmanın önünde durdu Görkem.
"Geldik sanırım"
"Evet teşekkür ederim çok zahmet oldu sana da"
"Rica ederim keyifli bir yolculuktu benim için." Beklentiyle Poyraza baktı
"Ben ineyim artık iyi akşamlar Görkem"
"İyi akşamlar" dedi adam.
Poyraz apartmana girerken arkasına döndü silecekleri çalışan araç hâlâ orada duruyordu. İçeri girdi ve arabanın motor sesini dinlerken tuttuğu nefesi bıraktı.
"Bugünü de atlattım" diye düşündü."Bir daha ona bu kadar yakın olmam. Olmamalıyım"
Poyrazın içeri girişiyle arabasını hareket ettirdi Görkem. Kıvrılmış dudaklarıyla telefonuna komut verdi
"Savaşı ara"
Savaş aranıyor... Birkaç çalışta açıldı telefonu
"Alo Savaş oraya geliyorum"
Hayırdır?
"Sorma"
"Tamam Görkem sormayayım. Sen ne dersen o olsun.Bekliyorum"
"Görüşürüz"