LAST CHAPTER:
"Magsihanda na ang mga abay, bridesmaids.." anas ng organizer na siyang nag aayos ng lahat magmula pa kanina.
"Andyan na ba ang bride?" Tanong ni sachi na inaayos ang damit ni sakuragi, nakangiti si sachi habang nakatingin dito.
"Masaya ako para sayo sakuragi, sa wakas ito na iyong pinakahihintay mo na moment, hangad ko ang habang buhay na kaligayahan niyong dalawa." Sachi genuinely smiled at sakuragi, yinakap ito ni sakuragi bago ito tinapik sa braso.
"Salamat sachi, maraming salamat sa lahat ng ginawa mo." Nakangiting panayam ni sakuragi dito, umiwas naman nang tingin si sachi dahil sa pagbabadya ng luha sa mga mata nito.
"Ano kana, wala lang iyon.. o Sige, doon muna ako maya maya pa'y dadating na si aki." Nakangiting anito bago tumalikod at naglakad palayo.
"Tol, kinakabahan talaga ako,. Paano kung tanggihan niya ako?" Ani sakuragi kay rukawa na ginawa niyang best man, samantalang ang maid of honour ay si haruko.
"HAHA! Kumalma ka nga, hinding hindi mangyayari iyang iniisip mo.. dahil sure naman ako na bago pa mabuo itong kasal bilang surpresa sa kapatid ko. Nakahanda na iyon sa isasagot sayo. Mahal ka ng kapatid ko, kaya dapat magtiwala ka sa pag mamahal niya para sayo." Ani rukawa na binibigyan assurance si sakuragi para hindi na ito makaramdam pa ng kaba.
"Eh hindi naman niya alam e," umirap si rukawa sa sinabi nito bago umiling.
"Pambihira, wag kana ngang mag alala pa.. hintayin mo nalang ang pagdating niya, takte! Ito ba sinasabi mong simple, ang ganda kaya ng pagkaka set up." Puna ni rukawa sa buong venue para sa kasal.
"Yeah! Akala ko rin simple lang din, mga kaibigan ko gumawa nito nag tulong tulong na sila para dito." Sagot ni sakuragi sa sinabi ni rukawa, maya maya pa'y humudyat na ang organizer na dumating na ang bride.
Nagsi pila naman ang unang maglalakad sa gitna ng aisle. Napakaganda ng ganap sa loob ng simbahan, parang hindi ito ginawa sa panandaliang oras lang, napaka organize kasi ng detalye ng bawat design.
Nagsimula na sa pag lalakad ang flower girl kasunod ang ring bearer hanggang sa mag tuloy tuloy ang seremonya. Hanggang sa matapos, ang nakasarang pintuan ng simbahan napatingin ang lahat ng mga bisita. Inaabangan nila ang bride sa usot nitong gown.
Unti unti nang bumubukas ang pintuan, ang maaninag ang sinag ng araw sa hapong iyon ay nakadagdag sa ganda ng ambiance. Si aki na nasa labas ng simbahan ay tila naiiyak sa gulat ng makita kung gaano kaganda ang loob nito.
Sa mga nakausap niya sa oras na iyon sa boutique, alam niyang hindi lang basta pag aayos ang ginagawa nila para sakanya kanina. Meron din kasing mga wedding gown kaya hindi na nagulat si aki nang suotin niya ang isa sa magandang klase ng gown doon.
Habang binabaybay niya ang daan patungo sa red carpet patungong dulo kung saan nag aabang ang mapapangasawa niya. Lubos ang kaligayahang natatamasa niya, kakauwi palang nila galing america ngunit ito na, nangyayari na iyong pinapangarap at iniimagine niya na kasama ang taong pinakamamahal niya. She couldn't ask for anything else, dahil nasa harap niya na ang matagal niya nang hinihiling.
Ang anak nilang si saki ang naging ring bearer nila na cute na cute sa suot nitong black suit, napakagwapo nito lalong tignan.
Nasa kalagitnaan na si aki sa paglalakad ng makita niya ang kanyang ina, umiiyak ito at hindi malaman kung ano ba ang nararamdaman sa mga oras na iyon. Napabaling ang tingin ni aki sa ibang direksyon at doon niya nakita ang ama na may kasamang pulis na nagbabantay sakanya. Unti unti na ring naiintindihan at nauunawaan ni aki ang totoo talagang nangyari, na lahat nang ginawa ni sakuragi para sakanya at sa pamilya nila ay walang katumbas na halaga.
Itinulak niya kami palayo sa paraan ng pagpayag na umalis ako ng hindi niya pinipigilan. Ayaw iparamdam ni sakuragi kung gaano kasakit ang mag desisyon sa isang bagay na walang masasaktan at ako iyon. (Aki)
"Anak, napakaganda mo.. grabe, hindi ko talaga inaasahan na ganito kagarbo ang kasal niyo, ang sabi ni sakuragi simple lang ang kasal niyo dahil minadali lang ang lahat pero.. wow!" Tanging na sabi nang iba bago inalalayan ang anak sa suot nitong gown.
"Anak, sobrang saya ko makita kang ganito, inihahatid kita sa araw ng kasal mo. Ito na iyong pangarap mo na mabuo ang pamilya niyo, natutupad na siya ngayon." Naiiyak na ani akira sa anak, naluha rin si aki habang pinag mamasdan si sakuragi na umiiyak na rin. Natatawa naman ang mga kasama nitong kaibagan na tags suporta sa likod nito.
"Yes ma, salamat din po dahil ipinanganak niyo ako ni papa, kasi hindi ko naman mararanasan ito kung hindi dahil sainyo e. Nabuhay man po ako sa pagkakamali, ichinerish niyo parin po ako ni papa at pinalaki ng mabuti.. maraming salamat mommy, hindi niyo ako pinabayaan." Umiiyak na ani aki, hinawakan ni akira ang kamay ng anak bago ito hinalikan.
"Hay! Tama na nga, masisira make up natin dalawa. Haha." Tawang saad ni akira sa anak
Nang nagpatuloy ang paglalakad ay narating na rin nila ang pwesto kung saan nag aabang si sakuragi, tumutulo parin ang luha nito sa mata kaya tinatawanan parin siya ng mga kaibigan
"Tol, umayos ka naman. Andami mo nang tissue na ginamit, tinalo mo pa magiging asawa mo e." Bulalas ni mito na binigyan si sakuragi ng tissue.
"Hindi ko mapigilan na hindi maging emotional mga pre, ito na iyong araw na iniimagine ko lang noon e. Natutupad na siya ngayon, magiging Mrs. Hanamichi sakuragi na ang pinakamamahal ko." Anito na hindi maimpat ang luha sa mata. Tinignan din ni sakuragi ang kanyang lolo na nakatingin sakanya habang may kislap sa mga mata. Umiiyak rin ito kaya inaalalayan ni lee.
Nang makalapit si aki kay sakuragi, yinakap ni aki ang ina bago lumapit si aki sa lolo ni sakuragi upang mag bigay galang at mag mano. Ganon din si sakuragi, yinakap niya ang ina ni aki.
"Anak, lagi mong iingatan ang prinsesa ko at apo ko, buong buo ko silang ipinapaubaya sayo. Mahal na Mahal ko iyan." Ani akira kay sakuragi na naiiyak na naman.
"Kahit hindi niyo po sabihin tita, aalagaan, pahahalagahan at mamahalin ko ang anak at apo niyo." Ani sakuragi na pinapatapang na ang sarili dahil nagiging emotional na naman siya.
"Salamat anak, tsaka wag nang tita, call me mommy." Nakangiti nang ani akira, ngumiti naman ng malawak si sakuragi bago tumango.
"Yes mommy, thank you so much po." Ani sakuragi bago tinignan si aki na nakatingin na sakanya.
"I love you!" Ani aki nang makalapit si sakuragi sakanya, tila kumalabog sa bilis ang puso ni sakuragi nang marinig iyon kay aki.
"Mas Mahal na mahal kita, kayo nang anak ko." Bulong ni sakuragi bago hinawakan ang kamay ni aki at inilalayan ito.
Nang dumating ang pari, nagsimula na muna itong mag dasal para sa lahat at para sa ikakasal, nagbigay ng mga salitang makakatulong sa dalawa. Ilang minuto ang lumipas, hawak hawak na nila ang singsing na dala dala ng kanilang anak.
"Mommy, daddy.. I love you po!" Ani nang anak nila bago ito umalis
"Sweet ng anak ko no, manang mana sakin." Pag yayabang na saad ni sakuragi, natawa naman ang mga nakarinig samantalang si aki ay naiiling.
Isinuot nilang dalawa ang singsing bilang tanda na sila ay nanunumpa sa harap ng simbahan at diyos na habang buhay silang mag sasama, sa hirap o ginhawa o hanggang kamatayan.
Inanounce na ng pari na sila ay kasal na kaya nag sipalakpakan ang lahat dahil doon.
"You may now kiss the bride!" Anunsyo ng pari kay sakuragi, hinawakan naman ni sakuragi ang edge ng veil na suot ni aki bago ito iniangat sa ulo.
"I love you, love. I really really love you.." bulong na ani sakuragi bago hinalikan si aki sa harap ng pamilya, kaibigan at maraming tao na dumalo sa araw na iyon.
"Sa buhay hindi lahat ng taong sumusuko sa pag ibig ay mahina, karamihan sa kanila sila iyong ilang beses nang sumubok at nadapa pero ni minsan ay hindi sumuko dahil mahal na mahal nila iyong taong ipinaglalaban nila. But god is always provide the best thing in our life, even if we sometimes we need to feel pain and struggles. At Ngayong magkasama na tayong dalawa, habang buhay ko itong dadalhin hanggang sa aking huling hininga. Mamahalin kita, akisha hayashi hanamichi, kasama ang anak at magiging anak pa natin."
THE END....
******
(A/N: SA WAKAS NATAPOS NA RIN! ANG IM SO SORRY SA LAME NA ENDING AND STORY NA NABASA NIYO. IM VERY THANKFUL PARIN PO KASI NANDYAN PARIN PO KAYO PARA SUPORTAHAN ITONG STORY.. SOBRA SOBRA ANG PASASALAMAT KO SAINYO🥺😭 FOR THE FIRST TIME, MAY NATAPOS NA RIN AKO NA STORY😭😭 GODBLESS US ALL GUYS!!)