Anathea's POV
"You look so happy, Your Majesty." komento ni Esther na nagsusuklay ng buhok ko. Nakatingin naman ako sa dalawa ko'ng anak na mahimbing ang tulog.
"Because I don't have anything to worry, Esther. Now that we have reconcile again. I guess I don't have to worry." sagot ko.
"At first I didn't expect for you and His Highness to build strong relationship in a short span of time, Your Majesty." salita ni Esther.
"Love doesn't take time, Esther. When you knew you had the same feelings with the person, that means fate brought you together." sagot ko at napangiti na'ng maalala ang panahon na una kaming magkita ni Giovanni.
I felt the spark in his heart, the same intensity I felt too. And that's how I can say it is Fate.
"Your Majesty!" Napatingin naman ako sa pinto nang pumasok si Prince Seven.
"Your Highness, calm down. What happened?" tanong ko. Kinalma naman nya ang sarili ng makitang natutulog ang dalawang anak ko.
"Everyone is in chaos. The King wants to send Princess Zenith to Harford Kingdom as an envoy." salita ni Prince Seven. Napatayo naman ako sa narinig at halos manlumo.
"But she's still a baby and.." I murmured. 'who is he to decide what to do with my child?'
Napakuyom ako ng kamay at nag teleport sa Throne room kung saan bumungad sakin ang anim na prinsipe, kasama na si Giovanni na sya mismong kaharap ng ama nya.
"Your Majesty, this has to be decided by the two of us." salita ko habang naglalakad papalapit sa Hari.
"There's nothing for you to agree on, Your Majesty. I have decided and that's final." The King said.
"Your Majesty! The Princess is still a baby! You can't do this to your child!" reklamo ni Prince William.
"I am her Mother, Your Majesty. No one can take her away from me." salita ko at diniin ang salitang 'Mother'.
"Please Father, spare the Princess. We can send a different envoy to them." salita ni Prince Giovanni.
"And what do you suggest, huh?" The King asked. Natahimik naman si Prince Giovanni.
"I'll go with the princess instead." sagot ko sa tanong ng Hari.
"No!" reklamo naman ni Prince Benjamin at napatingin naman sakin si Giovanni.
'Maybe this is a chance for us to escape, Van. I'll go instead and take away Sky.' I'm silently hoping that his mind is open for my thoughts to enter.
"As you wish, My Queen." sagot ng Hari. Nanlumo naman ang mga prinsipe. Tumalikod ako at simpleng nginitian ang mga prinsipe.
*****
"Are you sure about this, Your Majesty?" tanong ni Prince Calix na syang umasikaso sa pag-alis ko. Hawak ko si Zenith at nakaupo na sa loob ng karwahe ng silipin nya kami. May halong pagsalungat sa gusto ko ang mukha nya.
"Yes. Perhaps this is the only way, Prince Calix." sagot ko at ngumiti ng marahan sa kanya. Sinabihan na namin sila ng mga prinsipe sa plano namin ni Giovanni. At mukhang si Giovanni narin ang tatapos sa lahat ng kaguluhan habang wala ako sa palasyo.
Ngunit nag-aalala parin ako kay Giovanni at kay Sky na naiwan sa palasyo. Nangako naman ang mga prinsipe na hindi nila pababayaan si Sky at tutulong sila kay Giovanni sa kung ano man ang balak nito.
"Take this, Your Majesty." salita nya at nilahat ang isang pahabang kahon. "Just in case, you have to protect yourself." sambit nya. Nilagay ko naman si Zenith sa higaan na maliit at kinuha ang kahon tyaka ito binuksan, namangha naman ako sa bumungad sakin.
"Natapos mo na pala." komento ko habang nakatingin sa kumikinang na Bow and Arrow na gawa sa matibay na materyales at mukhang hindi rin basta basta ang pagkakagawa sa palaso.
"I didn't forget my promise, Your Majesty." sagot nya at simpleng ngumiti.
"Salamat, Prince Calix." sagot ko at tinago na ang pana.
"Good luck and keep safe, Your Majesty." huling paalam nya bago sininyasan ang tagamaneho. Umandar na nga ang karwahe at unti unti na kaming lumalayo kay Prince Calix. Muli ko'ng inangat ang tingin sa palasyo hanggang sa di ko na ito matanaw.
Sa paglalakabay ko ngayon papuntang Harford, mag-isa lang ako at ang aking anak kasama na ang isang batalyon ng Chevalier na nakasunod samin, wala si Esther, wala rin ang kung sino man sa mga prinsipe. Ako lang at ang aking prinsesa.
Para akong muling bumalik dati kung saan ako rin mag-isa ang naglakbay tungo sa Sinclair na hindi ko alam kung ano ang kahihinatnat ko.
Ngayon sa Hartford naman na kinalakihan ng aking Ina, ni minsan ay di kami dinala ng aking Ina doon dahil masyado dawng delikado sa kaharian na 'yun, kahit naririnig ko lang, masama na ang reputasyon ng kaharian na 'yun. Na'ng ikasal si Ina kay Ama na prinsipe ng Levine, hindi na nagpansinan ang dalawang Kaharina. Ni minsan, walang naging alitan.
Ngayon, kagustuhan ng hari ng Sinclair na tuldukan ang walang katapusan na alitan nila ng Hartford dahil kung tutuusin, wala silang laban sa Hartford kahit pa, citizen nila ang anak ng mga Olympians.
I hummed and look at my child who's sleeping soundlessly. Hanggang sa umabot ng kalahating araw ang paglalakbay namin.
Napahawak ako sa crib ng anak ko ng biglang huminto ang karwahe. Pinakiramdaman ko ang paligid at agad kinuha ang pana na binigay ni Prince Calix. Ito na nga ba ang sinasabi ko, di talaga maiiwasan na may ambush na mangyayari habang papuntang Hartford.
Rinig ko ang kalansing ng mga bakal at sandata sa labas kaya sumilip ako sa siwang ng bintana at nakita ang mga nakapulang lalake na balot na balot ang katawan pati mukha.
Pinusisyon ko ang pana at agad pinatamaan ang ilang kalaban na papalapit sa akin. Malakas ang tibok ng dibdib ko at halos nanginginig narin ang kalamnan ko habang pinapatamaan ang kung sino mang lumapit sakin habang ginagawa naman ng mga Chevalier ang lahat ng makakaya nila na protektahan kami.
Napakagat labi ako at sinipa ang taong papasok sa karwahe. Kinuha ko na ang anak ko dahil masyado nang delikado sa karwahe, napapaligiran na kami.
Dumaan ako sa kabilang pinto at umiwas sa mga kalaban. Napatingin ako sa pana at nasiyahan ng maging sandata ito. Agad ko'ng sinangga ang atake sakin at sinipa ito ng malakas habang iniiwas ang aking anak.
Wala na akong pake kung maramin dugo na ang tumalsik sakin. Basta makaligtas lang kami ng anak ko.
"Mahal na Reyna! Umalis na kayo!" sigaw ng isang Chevalier. Nagaalangan akong tumingin sa kanya at sa kasamahan nya.
"Wag na kayong mag-alala, Mahal na Reyna! Ang mahalaga ay makaalis kayo rito!" sigaw ng isa pa. Napakagat labi ako at agad tumakbo sa kabilang dereksyon pero may humarang saking harapan kaya agad akong umatras.
"Your Majesty!" Nabaling ang tingin ko sa sumigaw at nakita ang paparating na tatlong nakaunipormeng Chevalier pero kulay Silver na agad ko'ng nakilala.
"Kuya!" sambit ko at naginhawaan sa pagdating nila. Agad nilang tinapos ang humarang sakin.
"Okay lang kayo?" tanong ni Kuya Fin. Tumango naman ako at hinabol ang hininga.
"Padating na ang ilang Prinsipe ng Sinclair." anunsyo ni Kuya Yuri habang nakatingin sa kabilang dereksyon.
"These people are just bandits. This won't affect us, right?" tanong ni Kuya Tres.
"This won't, don't worry." sagot ko. Lumapit naman sila sakin at tumingin sa anak ko.
"Brothers, meet my daughter Zenith." pakilala ko sa bitbit ko.
"She look so beautiful, Ana." sambit ni Kuya Yuri.
Napansin ko naman ang pagdating ng tatlong prinsipe na sina, Xander, Matthew and William. Tinapos na nila ang labanan at nagsitakbuhan na ang mga sugatan.
"Greetings, Your Majesty." bati ng tatlong Prinsipe at ngumiti sakin. I wonder how these three got my brothers' help.
"We will escort you to a safer place." alok ni Prince William at tumango naman ako. Pinasakay nila ako sa kabayo na dala nila at agad na kaming umalis bago nagpaalam sa mga Kuya ko.
The plan was to escape while on my way to the Hartford but we didn't know that some bandits would stop us on our way. And I am glad that Giovanni got everything under control. I guess he sent the prince and my brothers to protect us and get us to a place safe for the meantime.
I look at my daughter and smiled. 'Zenith, your daddy loves us.'
Even without those words. I guess, we could understand what's between the us. That we shared the same dream. The dream of living together with our family and a simple home to live. I just hope the time will come soon.
sevenprimrose