Κοιτούσα επίμονα το κινητό μου κάνοντας . . . Απολύτως τίποτα.
" Μην αποφεύγεις να με κοιτάξεις " Είπε ο Λουίς και γύρισα το βλέμμα μου προς το μέρος του.
Τα μάγουλα μου είμαι σίγουρη πως είχαν κοκκινίσει καθώς το δέρμα μου έκαιγε ελαφρώς.
Εγώ : Τ-τι είναι αυτά που λες ; Είπα δήθεν προσβεβλημένη.
Πρέπει να πάρεις Όσκαρ ως η πιο άχρηστη ηθοποιός στον κόσμο.
Μπορείς να σταματήσεις σε παρακαλώ ;
Φυσικά και όχι.
Λ: Την μια με κοιτάς και την άλλη όχι, αποφάσισε. Είπε καθώς το βλέμμα του συνέχισε να είναι ανέκφραστο και παγωμένο.
Εγώ : Μεγάλη ιδέα έχεις για τον εαυτό σου. Είπα και σταύρωσα το χέρια μου
Λ : Απλώς ξέρω πόσο αξίζω. Είπε και πλησίασε προς το πρόσωπο μου.
Ήταν η κατάλληλη στιγμή για να προσέξω πως ο φίλος του είχε φύγει. Για αυτό λογικά έχει τόσο θάρρος.
Εγώ : Και γιατί συνεχίζεις και έχεις ελπίδες αφού ξέρεις πόσο αξίζεις ; Είπα νιώθοντας περιφανή για λίγα δευτερόλεπτα πριν καταλάβω ότι είπα βλακεία.
Λ: Τι ήταν αυτό ; Τάπα από πεντάχρονο ; Είπε και έπνιξε ένα μικρό γελακι
Λ : Σε λίγο θα μου πεις και "Καθρεφτάκι !" Είπε με μια κοροϊδευτική φωνή και χαμογέλασε υπεροπτικά.
Εγώ : Πως τολμ- Πήγα να μιλήσω αλλά το κινητό μου χτύπησε
ΕΥΤΥΧΩΣΣΣ
Εγώ : Έχε χάρη που χτύπησε το κινητό μου. Είπα πάλι δήθεν απειλητικά, ενώ στην πραγματικότητα ήξερα πώς μόνο βλακείες έλεγα.
Εκείνος μετακίνησε το υπέροχο κορμί του πίσω στην θέση του,σταύρωσε τα χέρια του και συνέχισε να κοιτάει το υπερπέραν.
Σηκώνω το κινητό :
? : Έλα ! Σε βλέπω με τον κουκλο !
Εγώ : Και πως και αποφάσισες να διακόψεις αυτή την υπέροχη συνομιλία ;
Α(ναστασια) : Εεεεε
Εγώ : Τι είναι ; Πες το !
Α: Ο Αχιλλέας έχει έρθει στο στάδιο και . . .
Εγώ : Ναι ;
Α: Απλά σε προειδοποιώ μωρή ! Αν σε δει με αυτόν το πιο πιθανόν είναι να δημιουργηθούν φασαρίες.
Εγώ : Έχεις ένα δίκιο . . .Για μισό λεπτό . . . Που είσαι ;
Α: Όπως κοιτάς μπροστά, κοίτα πλάγια και διαγώνια προς τα δεξιά ,είμαι πίσω από την πόρτα του συλλόγου,ακριβώς δίπλα από μια μαύρη τσάντα και περίπου δύο μέτρα μακριά απο το φίλε που καλύπτει το μισό της αίθουσας .
Εγώ : Η περιγραφή σου ήταν φρικτή.
Α : Τουλάχιστον κατάλαβες που βρίσκομαι ;
Εγώ : Ναι, να ξέρεις πως σε κατάλαβα μόνο από τα γυαλιά.
________________________
Σηκώθηκα αργά από την θέση μου, πήρα την τσαντουλα μου και πήγα προς το μέρος της.
Εκείνη συνέχισε να είναι κρυμμένη πίσω από εκείνη την πόρτα, κάτι το οποίο μεταξύ μας . . .ήταν αρκετά περίεργο.
Μα ούτος η άλλως αυτή είναι περίεργη
Ναι αλλά τώρα είναι πιο πολύ περίεργη απ'οτι συνήθως.
Εγώ : Γιατί κρύβεσαι ακόμη ;
Α: Εεεε, έχω ένα μικρούτσικο ακόμη θεματάκι.
Εγώ : Ωχ-
Α: Θυμάσαι πριν από 4 χρόνια που σου είχα πει ότι το μόνο αγόρι που αγάπησα ποτέ στην ζωή μου ήταν ένα παιδί στο δημοτικό ;
Τι γίνεται ;
Αυτή δεν θυμάται τι έγινε χθες και θυμήθηκε τι μου είπε πριν 4 χρόνια ;
Εγώ : Ναι. . .
Α : Αυτό το παιδάκι βρίσκεται εδώ !
Εγώ : Αυτό είναι καλό η κακό;
Α : Φυσικά και κακό !
Εγώ : Γιατί ;
Α : Είμαι αχτενιστη, φοράω μια απλή μπλε μπλούζα και έχω πάρει και 3 κιλά από την τελευταία φορά που με είδε !
Εγώ : Νομίζω ότι υπερβάλεις.
Α: Δεν πρόκειται να μείνω λεπτό εδώ πέρα με αυτό παιδί να βρίσκεται στον ίδιο χώρο μαζί μου.
Έπιασε το χέρι μου και έκανε μια κίνηση να βγει από την αίθουσα του συλλόγου στην οποία είχε κλειστεί κατά κάποιον τρόπο.
Κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα προς το μέρος μου.
Α: Μπορούμε να κάτσουμε στο σπίτι σου- είπε μέχρι που έπεσε πάνω σε μια σκληρή επιφάνεια για την οποία προσπάθησα να την ειδοποιήσω αλλά ήταν πολύ αργά.
? : Σοκολατάκι ?!
Α : Α. . . . Άγγελε ! Εεε δεν σε κατάλαβα. . . Γεια σου . . .
Αγ(γελος): Τόσο πολύ άλλαξα ; είπε και χαμογέλασε.
Α : Όσο να ναι . . .Ψήλωσες πολύ.
Είμαι πολύ σοβαρή αυτή την στιγμή, νομίζω πως βρίσκομαι μέσα σε ένα βιβλίο, οι συμπτώσεις είναι απίστευτα πολλές.
*Ακολούθησαν μερικά βασανιστικά δευτερόλεπτα απόλυτης σιωπής.*
Εγώ : Αναστασία,τι λες θα πάμε την βόλτα που λέγαμε ; Είπα προσπαθώντας να σπάσω τον πάγο.
Α: Α ναι. . . Είπε και σήκωσε το χέρι της για να χαιρετήσει τον άντρα που βρισκόταν μπροστά της.
Αγ : Αν είναι να κανονίσουμε να βγούμε μια βόλτα να τα πούμε.
" Σόρρυ μπρο " ακούστικε μια βαριά φωνή καθώς ένας άντρας έσπρωξε με δύναμη τον Άγγελο.
______________________________
Πόσο χαίρομαι όταν βλέπω ανθρώπους να διαβάζουν την ιστορία μου !
Με βοηθάνε πολύ να συνεχίσω να κάνω κάτι το οποίο αγαπώ τόσο πολύ !
Σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω πως είμαι η καλύτερη συγγραφέας στον κόσμο αλλά θέλω πολύ να βελτιώσω τον τρόπο με τον οποίο γράφω ώστε να κάνω τις περιγραφές μου και τις αφηγήσεις μου πιο ρεαλιστικές και ταυτόχρονα παραμυθένιες.
I love you all 💓