Unicode
နံနက် နေအလင်းရောင်သည် မျက်နှာထက်ကျရောက် လာသည်။ အချိန်ကို ကြည့်တော့ ၇ ခွဲ။
စိုင်းခက် အိပ်ယာဘေးတွင်တော့ ဟိန်း ကရှိမနေတော့။ ဟိန်း အလုပ်အင်တာဗျူးရှိလို့သွားသည် ထင်၏။ ဖုန်းကိုကောက်ကိုင်ကြည့်တော့ facebook တွင် ဘာnotification မှရှိမနေချေ။ တစ်စုံတစ်ခုကိုတော့ လွမ်းဆွတ်မိသား။ထို့
နောက်အလုပ်သွားရန်ပြင်ဆင်တော့သည်။
အလုပ်ရောက်တော့ စိုင်းခက် ထွေထွေထူးထူးမရှိသေး။ မနေ့က လက်ကျန်အလုပ်တို့ကလက်စသက်ပြီး အကိုနှင့် ထပ်ဆွေးနွေးဖို့သာရှိသည်။
ယနေ့တော့ ကွင်းဆင်းလေ့လာပြီး ဆွေးနွေးရ
မည်ဖြစ် သည်။ ဆောက်လုပ်မည့်ပုံစံတို့ကို အသေးစိတ်နေရာနှင့်တကွ ပေါ့။ အချိန်အားဖြင့် ၈ နာရီခွဲ။ ဒါနှင့် စိုင်းခက် မနက်စာကို food pandaမှ ရှမ်းခေါက်ဆွဲလှမ်းမှာလိုက်ကာ final design ကို အကို့ဆီ email ကနေ ပို့လိုက်ပြီးဖုန်းလှမ်းဆက်သည်။
" အကို ကျွန်တော် emailကို file တွေပို့ထားပြီးပြီနော်တစ်ချက်စစ်ကြည့်ပါဦး"
" အင်း "
မပီမသထွက်ပေါ်လာသော အကို့ အသံ။ သာမာန်အချိန်များထက် ပို၍ အက်ရှသည်။ အကိုခုထိမနိုးသေးတာလား။
" ကိုယ် ပြီးရင် စစ်ကြည့်လိုက်မယ်နော် ခက်"
ထိုဝါကျကို ဆိုသော အကို့ရဲ့အသံ ယခင်ကလို
တည်ကြည်မှုတော့ရှိမနေ။ သို့သော် နက်နဲပြီး အက်ရှနေသည်။ ဒါက အကို့ရဲ့ morning voice .... ဆွဲဆောင်နိုင်လွန်းသည်။ အသံတစ်ခုက လူတစ်ယောက်ကို ငြို့ငင်နိုင်စွမ်း ရှိလွန်း
တယ်ဆိုတာ ခဗျားတို့ယုံနိုင်ပါလား။
အထူးသဖြင့် "ခက်" ဟုခေါ်လိုက်သည့် အကို့အသံ ။ စိုင်းခက်တစ်ယောက် ခေတ္တပင် ဆွံ့အသွားရသည်။
မိနစ်ပိုင်းခန့် ပြန်သံမကြားသောကြောင့်
" ဟယ်လို ခက် ကြားရလား"
ထိုက် သတိပေးသံကြောင့် စိုင်းခက်တစ်ယောက်
" အာ ဟုတ်ဟုတ် အကို ဒါ ဒါဆိုရင် ပြီးရင်
စစ်ကြည့်နော်အကိုခုထိ မထသေးတာလား"
" အင်းဟုတ်တယ် ကိုယ် ညက အိပ်ယာဝင်တာနောက်ကျသွားတယ်"
" အော် ဟုတ်ကဲ့ ဒါဆို ဒါပဲနော် အကို"
ခက် စကားသိပ်မဆက်ပဲ ဖုန်းချလိုက်သည်။
အကို့အသံက သူ့အား အင်မတန်ဆွဲဆောင်လွန်းနေသည်။ ဒီရက်ပိုင်းများအတွင်း ပိုပို၍သိသာလာသည် က စိုင်းခက် အကို့ပေါ်မှာ မြင်တဲ့အမြင်တွေ။ အကိုနဲ့ပတ်သတ်သမျှအရာအားလုံးက
စိုင်းခက်၏ တည်ငြိမ်မှုကို ပျက်ယွင်းစေသည် လေ။ အကို့ရဲ့ အဖြူရောင်ကျောပြင်ကျယ်ကပင် စိုင်းခက်၏ အပြုံးတို့ကို ဖန်ဆင်းပေးသည်။ ဒါတွေဟာ ဘာကြောင့်များပါလိမ့်။
တစ်နာရီခန့်ကြာအပြီးမှာ အကို ရောက်လာသည်။ ကမန်းကတန်း လာရလို့ထင်၍အကို့
ဆံပင်တို့က အရင်ရက်များလို ပုံကျမနေ။ ခပ်ဖွဖွာဖြစ်နေသည်။
"အင်း အကို့ ဆံပင်လေးတွေက အိနေမှာ"
ဘဲဟု မဆီမဆိုင်တွေးမိလိုက်သေးသည်။ အကိုကတော့ သူဝတ်နေကြ လက်ရှည်အဖြူကို တံတောင်ဆစ်တွင်ခေါက်ထား၍ စတိုင်ပန် အနက်နှင့်တွဲဝတ်ဆင်ထားသည်။ စိုင်းခက် အကို့ကို စက္ကန့်အတန်ကြာအောင် ငေးမောမိသည်။
" ခက် ဒါဆို ကိုယ်တို့ သွားကြစို့လေ"
"ဟုတ် အကို"
စိုင်းခက် စားပွဲပေါ်မှ ဖိုင်အချို့ကိုဆွဲယူကာ အကို့နောက်ပြေးလိုက်သည်။ ခြေတံရှည်များဖြင့် ခြေလှမ်းကျဲကျဲလျှောက်တတ်သော အကို့ နောက်ကို ခက် အမြဲမှီအောင်လိုက်ရသည်။
****🌸🌸🌸🌸******
မိနစ်၂၀ ခန့်ကြာပြီးနောက် ထိုက်၏ ခြံထဲသို့
ရောက်သည်။ ခြံထဲတယ် မြက်ရှင်းနေသူများ
ရယ် အလုပ်သမားများနေရန် ဆောက်ယာယီတဲ ဆောက်နေသောပန်းရံသမားများလဲရှိလေသည်။ စိုင်းခက်တို့လည်း ကားပေါ်ကမဆင်းသေးပဲ
" အကို ကျွန်တော်မနက်ကပို့တဲ့ file လေးကြည့်ပြီးပြီလား"
စိုင်းခက်က ဖိုင် တစ်ချို့ကိုထုတ်ရင်းပြောသည်။ထို့နောက်မှ ကားပေါ်ကဆင်းကာ ထုတ်ပြီးသားဖိုင်တို့ကို ထိုက် အား ကမ်းသည်။ ထိုက်လည်း
ဖိုင်တို့ကိုတစ်ချက်ကြည့်ပြီး
" အင်း ခက် ကိုယ် နိုးနိုးချင်းပဲ ကြည့်လိုက်တယ်
ခက်ပြောပုံအရဆို ဟိုထောင့်မှာ နဲ့ အလည်မှာက
Main buildingပေါ့"
ထိုက်က မြေကွက်နေရာကို လက်ညိုးထိုးရင်း ဆက် မေးသည်။
" ဒါပေါ့အကို အဆောက်အအုံပုံစံကိုလည်း ကျွန်တော် အားစိုက်ထုတ်ထားတယ် အကို ပြောတဲ့ပုံစံအတိုင်းကိုမှနည်းနည်းဆန်းသစ်တာလေးပေါ့"
" အင်း ကိုယ်သဘောကျတယ် ခက်
ကိုယ့်အကြိုက်ကို သိပ်သိတယ်နော်"
" ဒီလိုဘဲဖြစ်ရမာလေ KMH ရဲ့အတော်ဆုံး desinger ဆီအပ်ထားမှတော့ ဟီးဟီး "
စိုင်းခက်၏ ကလေးဆန်ဆန်အဖြေကို ထိုက်က ပြုံးသည်။ စိုင်းခက် သတိထားမိတဲ့နောက်အချက်ကသူက ထိုက်ရှေ့တွင် ကလေးတစ်ယောက် အတိုင်းသာ။ စိုင်းခက်ရဲ့ အရာအားလုံးဟာ
ထိုက်အပေါ်ကို ယုံကြည်လို့ရနိုင်သလို။ ထိုက်၏ ဦးဆောင်မှုတွေကိုပဲအသားကျနေသလို။
စိုင်းခက် ဟန်ဆောင်ရန်မလိုအပ်တော့သလိုခံစားရသည်။ စိုင်းခက် သူ့ကိုယ်သူ သန်မာဖို့ ဖိအားပေးစရာမလိုအပ်သလို။ အရာအားလုံးက လွယ်ကူနေသယောင်။ ပေါ့ပါးသယောင်။ ဟန်ဆောင်ခြင်းမဲ့သယောင်။ဟိန်းနဲ့ပြန်တွဲပြီးနောက်ပိုင်း အကိုပေါ်ထားတဲ့ စိတ်တွေကအရင် ကထပ်ပိုပီးသိသာလာသည်။ ဟိန်း နဲ့ထက်စာရင် အကို့နဲ့သာပို၍နေချင်လာမိသည်။ ဒါကမဖြစ်
သင့်မှန်းသိပါသည်။ ကိုယ်မချစ်တော့တဲ့လူနဲ့အတူနေလိုက်ရတဲ့အခါ ဘယ်သူ့ကို တကယ်ချစ်နေမှန်းအဖြေဟာ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းပေါ်လာလေသည်။
တကယ်တော့ စိုင်းခက်က ဦးဆောင်သည်ကိုခံလိုသည့် ကလေးမျိုး။ မိဘကလည်း သည်းတုန် အောင်ချစ်သူမို့ သူ့ကိုအလိုက် ချစ်ပေး အနိုင် ပေး မည့် သူမျိုးကသာ စိုင်းခက် ideal typeဖြစ်နေသည်။ ဒါကိုတော့ စိုင်းခက်က လွဲရင် သူ၏ သူငယ်ချင်းများပင်မသိ။ ဟန်ဆောင်ခြင်းကိုသာ အသားကျနေပြီဖြစ်လေရာ။
ခြံကျယ်တွင် ပတ်၍ ပြရသည်မို့ စိုင်းခက်မောလာ၍ အရိပ်အောက်တွင်ထိုင်သည်။ မိုးအုံ့သေး၍တော်သေးသည်။ ပူမနေချေ။ ထိုက်ကတော့ ခနနော် ခက် ဟုဆို၍ ထွက်သွားသဖြင့်
ထိုက်နောက်ကိုလိုက်ကြည့်တော့ ပန်းရံ ဆရာတို့၏ကလေးငယ် တို့အား အနီးနား မုန့်ဆိုင်မှ မုန့်များစိတ်ကြိုက်ဝယ်ပေးနေသည်။ ကလေးများအား ဂရုတစိုက်နှင့် မုန့်ဝယ်ကျွေးသော ထိုက်၏
နှုတ်ခမ်းထက်တွင် လှပသော အပြုံးနုနု ကနေရာယူသည်။
သိသိသာသာ ရဲနေသော ထိုက်၏ တည်ကြည် သော နှုတ်ခမ်းတို့၏ အပြုံးက စိုင်းခက်၏ ပါးတို့အား ရဲခြင်းကူးစက်စေသည်။ မသိမသာ ခုန်ခုန်လာတက်သော နှလုံးခုန်သံခပ်တိုးတ်ိုးကို ဖုံးဖိထားမိသည်။ အမ်း ရာသီဥတု ပူလို့နေမှာပါဟုတ် တယ်မလား။စိုင်းခက် သူ့ကိုယ်သူပြန်တွေးနေ
သည်။ သို့သော် ထို့နေ့က ပူမနေပါ။
" ခက်"
ထိုက်က ကလေးတွေကိုမုန့်ဝယ်ကျွေးပြီးနောက် သူတို့အတွက် ရေခဲချောင်းနှစ်ချောင်းလည်းဝယ် လာခဲ့သည်။
" ခက်ကြိုက်တဲ့ နို့အရသာ"
စိုင်းခက် နှုတ်ခမ်းထောင့်တို့မသိသာ ကွေးလျော့မိသည်။ သူနှင့်ပတ်သတ်သည့် အချက်သေးသေးကအစ မှတ်မိသတိရတတ်သူ~~~~~။ နှလုံးသားလေးကတော့ နွေးကနဲ။ စိုင်းခက်
တစ်ယောက် ထိုက်ပေးတဲ့ ရေခဲချောင်းကိုသာ ပြုံးပြုံးလေးထိုင်စားနေတော့သည်။
ခြံထဲတွင် သေချာပတ်၍ နေရာချထားနေရသည် မို့ မွန်းတည့်ချိန်ပင်ကျော်လာခဲ့သည်။
၁ နာရီလောက်ရောက်နေပြီဖြစ်ရာ ဗိုက်လည်းဆာလာသည်။ ဒါနဲ့ စိုင်းခက်လည်း ထိုက်နား တိုးတိုးကပ်ပြောတော့ ထိုက်လည်း အလုပ်တို့ကို
လက်စသပ်၍ နေ့လည်စာ စားမည့်ဆိုင်သို့ ဍဦးတည်တော့သည်။
ဆိုင်ရောက်ရောက်ချင်း ထိုက်က ဦးဆောင်၍
ဆိုင်တံခါးကို ခက် အတွက်ဖွင့်ပေးသည်။ ခက်ထိုင်မည့် စားပွဲကို သုတ်ပေးသည်။
သန့်စင်ပြီးဖြစ်သော်လည်းဇွန်းက အစ တစ်ရှုးလေးဖြင့်သုတ်ပေးသည်။ ဒါတွေက သူတို့နှစ်ဦးအတွက်အထူးတလည်မဟုတ်တော့။
စတွေ့ပြီးမကြာကတည်းက ထိုက်က ခက်အတွက် လုပ်ပေးနေကြ ကိစ္စများသာ။ ခက်ကတော့ ဂရုစိုက်မှုများကို အသားကျနေပြီးဖြစ်နေလေ
သည်။
" ကျွန်တော့်အတွက်က ကြက်သားချက်နဲ့
နောက်တစ်ပွဲက အမဲသားချက်နဲ့"
မြန်မာထမင်းဆိုင်ရောက်နေသည်။ ဝိတ်တာလာတော့လည်း ခက်အကြိုက်ကိုတမ်းမှာသည်။ ခက်က ဆိုင်ရောက်တိုင်း ဖုန်းသာသုံးသည်။ ကျန်တာ အကုန်က ထိုက်အလုပ်။ ဒါတွေက သူတို့နှစ်ဦး ရဲ့ လိုက်ဖက်ညီမှုလို့ပြောရရင်
စိုင်းခက် လွန်ရာကြမလား။
" အဆောက်အအုံရဲ့ ဒီဇိုင်းအရဆို ဆောက်
ချိန်ကြာမယ်နဲ့တူတယ်ခက်"
" လူနိုင်နိုင်သုံးရင်မကြာဖူးအကိုလူတော့ တော်တော်ခေါ်ရမယ်"
သူတို့နှစ်ဦးစားရင်း အလုပ်ကိစ္စ တို့ကသာပြော
ဖြစ်ကြသည်။ သူတို့နှစ်ဦးကြား အလုပ်ကိစ္စကလွဲရင် ပြောစရာမရှိကြတော့ဖူးလား။ ဒါနဲ့စိုင်းခက် မဆီမဆိုင်တစ်ခုထပြောတော့သည်။
" အကို့ အကြိုက်ဆုံးအစားအစာကဘာလဲ"
အလုပ်ကိစ္စ ကနေ ရုတ်တရက် personal ထမေးတာမို့ ထိုက်လည်း အနည်းငယ်ကြောင်သွား
သည်။
" အကို့ အကြိုက်ဆုံးအစားအစာကဘာလဲလို့"
စိုင်းခက်က ထပ်မေးသည်။
" အာ အကြိုက်ဆုံးရယ််လို့တော့မရှိပါဘူး သဘောကျပြီးစားဖြစ်တာကတော့
အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲ၊ မာလာရှမ်းကောတို့ hotpot တို့ sushiတို့ပေါ့"
" ကျွန်တော်နဲ့အမြဲအကုန်တူတာပဲနော်"
" အင်း ၁ခုတော့မတူဘူး"
" ဟင် ဘာများလဲ "
စိုင်းခက် ဘာများလဲဆိုတဲ့သိချင်စိတ်ကြောင့် မျက်လုံးဝိုင်းများဖြင့် ထိုက်ကိုစိုက်ကြည့်နေကာ ပြောလာမဲ့စကားကိုနားထောင်နေလိူက်သည် ။...
" ဆေးလိပ်လေ ကိုယ်ကတစ်ခါတစ်လေမှသောက်တာလေ၊ ခက်က အမြဲသောက်တယ် မသောက်ပါနဲ့ပြောလို့လဲမရဘူး လူဆိုးလေး"
"အကိုကလဲ ခုနောက်ပိုင်းလျော့သောက်ပါတယ်
ကျွန်တော်က စွဲနေတာမျိုးတော့မဟုတ်ပါဘူး မသောက်ပဲလဲနေနိုင်တယ် "
"နေနိုင်ရင်မသောက်ပဲနေပါ့လား ခက်ရယ် နော်"
" အင်းပါ ကျွန်တော်မသောက်တော့ဘူး ဟုတ်ပြီလား "
"လိမ္မာလိုက်တာ ကောင်လေးက "
ထိုက်ထို့သို့ပြောလိုက်တိုင်း စိုင်းခက်ရင်ထဲနွေးထွေးရသည်။ လူကြီးတစ်ယောက်လို ဆုံးမသည့်အခါတိုင်း ထိုကိစကားတွေကို လိုက်နာချင်လာ
သည်။ တစ်ခါတစ်လေကျတော့လဲ ကလေး
တစ်ယောက်လိုလဲ ကလန်ကဆန်လုပ်ချင်မိသည်။ သေချာသည် က ထိုက်အနားမှာရှိနေ
ရင်အလိုလို စိတ်အေးချမ်းရသည်။
စိုင်းခက်အတွေးများနေစဉ်အကိုက ပိုက်ဆံ
ထုတ်ရှင်းကာ
" လာ စားပြီးပြီဆိုတော့ ဟိုဘက်နားမှာ တွန်းလှည်းနဲ့ရောင်းတဲ့ ကော်ဖီဆိုင်လေးရှိတယ် လမ်းလျှောက်ပီးသွားကြမလားမိုးလည်းအုံ့နေတာဆိုတော့"
ထိုက်ကဆိုသည်။ ဒါနဲ့ နှစ်ဦးသား ထမင်းဆိုင် ဘေးက လမ်းကြားထဲသို့လမ်းလျှောက်ကြသည်။
အကြာကြီးမလျှောက်လိုက်ရ
"မေမြို့နှပ်ကော်ဖီ" ဆိုတဲ့ ဆိုင်လေးကိုရောက် တော့ ထိုက်က ကော်ဖီ အပူ ၂ခွက်မှာကာ
စိုင်းခက်ကို ၁ခွက်ကမ်းပေးရင်း လမ်းနဲနဲဆက် လျှောက်မယ်ဟုဆိုသောကြောင့်ဆက်လျှောက် လာခဲ့လိုက်သည်။
" အကိုက အမြဲ ကော်ဖီသောက်တယ်နော်
ဒါကရော favorite ထဲက တစ်ခုပဲလား "
စိုင်းခက်က ကော်ဖီခွက်လေး ကိုင်လျက်
ထိုက်ဘက်လှည့်ကြည့်ပြီး ဆိုလိုက်သည်။
"အင်းအရင်ကအဲလောက်မဟုတ်ဘူး ဒါမဲ့ခုနောက် ပိုင်းပိုပြီးသောက်ဖြစ်တယ် ကော်ဖီချိုချင်လဲ ဆောင် ထားတယ်လေ ကော်ဖီနံ့က စိတ်လန်းဆန်းတယ်လို့ ကိုယ်ခံစားရလို့ "
" အဲတာကြောင့် အရင်ကထက် ခုနောက်ပိုင်းမှ အကို့ဆီက ကော်ဖီနံ့အမြဲရနေတတ်တာကို "
"ဟုတ်လား .. ခက်ရော ကြိုက်လား "
" အင်း အရင်ကသိပ်မကြိုက်ပေမဲ့ ခုတော့ကြိုက် သွားပီ"
ဟုတ်ပါတယ် စိုင်းခက် ကော်ဖီသိပ်မကြိုက်ပါ ၊ သို့ပေမဲ့ ခုတော့ကြိုက်နေပါပီ အကို့ဆီက ကပ်ပါလာတဲ့ ကော်ဖီရနံ့တွေကို ပိုကြိုက်တယ်လို့ပြောရင်ပိုမှန်ပါလိမ့်မည်။
စကားတို့ဆိုကြရင်း ဝဿန်မိုးက အလုံးလိုက်အခဲလိုက်ထရွာတော့သည်။ အတန်ကြာလမ်းလျှောက် ထားသည်မို့ ကားနှင့်လည်းအလှမ်းဝေးသည်။
" ခက် ရေ မိုးတွေရွာနေပြီ မြန်မြန်ပြေးကြစို့"
မိုးစိုမှာ စိတ်ပူနေသော ထိုက်က စိုင်းခက်ကိုလှမ်းပြောတော့ စိုင်းခက်ကတော့ စိုးရိမ်ဟန်မရှိ။ ကောင်းကင်ထက် မျက်နှာမော့ထားကာ မိုးတို့ကိုလက်ဖြင့်ခံယူနေသည်။
" အကို ကျွန်တော့်ကိုလိုက်ဖမ်း"
စိုင်းခက် ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ပြေးသည်မို့ ထိုက် ခဗျာ ဟမ် ဆိုပြီးတောင် အသံထွက်မိသွားသည်။ ထို့နောက် စဉ်းစားချိန်တောင်မရ မိုးရေထဲ ထွက်ပြေးသွားသော အနှီကောင်လေးကို
လိုက်ဖမ်းရတော့သည်။ ခြေတံရှည်တို့ဖြင့်ပြေးလိုက်တာမို့စိုင်းခက်ကို မှီဖို့ဆိုတာ ထိုက်
အတွက်တော့ အသာလေး။
" ဟိတ် မိပြီ"
ထိုက်က ခက်၏ လက်အား နောက်က အရှိန်ပြေးရင်း လှမ်းဆွဲလိုက်တော့ ခက် ကိုယ်လေးက
ထိုက်ရဲ့ ရင်ခွင် ထဲထိ ။ မိုးရေတို့ကြား စက္ကန့်ပိုင်းမျှ ရင်ခုန်သံတို့ထပ် တူကျသွားသည်။ ထိုက် ဆံနွယ်တို့ထက်မှ စီးကျနေနေသော မိုးရေတို့။ ရဲတက်နေသော တည်ကြည်သည့်နှုတ်ခမ်း။မိုးသံ ပျင်းပျင်းကလွဲ၍ ဘာမျှ မကြားနိုင်။
ပတ်ဝန်းကျင်တွင် ကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်နေတဲ့ အသံက စိုင်းခက်ရဲ့ ရင်ခုန်သံ။ထိန်းချုပ်မနိုင် အဆက်မပြတ် တဒုတ်ဒုတ် ခုန်နေသော စိုင်းခက် ၏ နှလုံးသား။ထိုအခိုက်တန့်က စိုင်းခက်
ထိုက်အပေါ် ဘယ်လောက်ချစ်မိသွားသလဲဆိုတာ ကို ဖော်ပြပေးသွားသည် ။
စိုင်းခက် အကို့ကို ထိန်းချုပ်လို့မရနိုင်အောင် ၊ဟန်ဆောင်၍ မရနိုင်အောင် ချစ်မိနေပြီ။ ဟုတ်ပါသည် သူ့ကိုယ်သူ လိမ်ထားတဲ့ ခံစားချက်တွေဟာ ခုဖုံးကွယ်၍ မရနိုင်တော့ပါ
အကြိမ်ကြိမ် မသိကျေးကျွန်ပြုခဲ့သမျှ ခုဆိုမသိချင်ယောင်ဆောင် လို့မရအောင် သေချာသွားခဲ့ပြီ သူတကယ်ချစ််မိနေတာ အကို့ ကိုပင်ဖြစ်
သည်။ သို့ပေမဲ့ ဒီအချစ် တွေဟာ မဖြစ်သင့်မှန်းလဲ စိုင်းခက်သိပါသည် ။
****🌸🌸🌸*****
စိုင်းခက်က သူ့စိတ်သူ နားလည်သွားပါပီ ❤️
ကိုယ်မချစ်တော့တဲ့သူနဲ့တူတူနေလိုက်ရတဲ့အခါ တကယ်ချစ်မိနေသူကို တမ်းတမိနေတော့ သူ့အတွက် သေချာသွားခဲ့တာပါ ။ ဟိန်းအပေါ်
အချစ်မဟုတ်ပဲ သံယောဇဉ်ကျန်ရှိနေတာပါ။
Zawgyi
နံနက္ ေနအလင္းေရာင္သည္ မ်က္ႏွာထက္က်ေရာက္ လာသည္။ အခ်ိန္ကို ၾကည့္ေတာ့ ၇ ခြဲ။
စိုင္းခက္ အိပ္ယာေဘးတြင္ေတာ့ ဟိန္း ကရွိမေနေတာ့။ ဟိန္း အလုပ္အင္တာဗ်ဴးရွိလို႔သြားသည္ ထင္၏။ ဖုန္းကိုေကာက္ကိုင္ၾကည့္ေတာ့ facebook တြင္ ဘာnotification မွရွိမေနေခ်။ တစ္စုံတစ္ခုကိုေတာ့ လြမ္းဆြတ္မိသား။ထို႔
ေနာက္အလုပ္သြားရန္ျပင္ဆင္ေတာ့သည္။
အလုပ္ေရာက္ေတာ့ စိုင္းခက္ ေထြေထြထူးထူးမရွိေသး။ မေန႔က လက္က်န္အလုပ္တို႔ကလက္စသက္ၿပီး အကိုႏွင့္ ထပ္ေဆြးေႏြးဖို႔သာရွိသည္။
ယေန႔ေတာ့ ကြင္းဆင္းေလ့လာၿပီး ေဆြးေႏြးရ
မည္ျဖစ္ သည္။ ေဆာက္လုပ္မည့္ပုံစံတို႔ကို အေသးစိတ္ေနရာႏွင့္တကြ ေပါ့။ အခ်ိန္အားျဖင့္ ၈ နာရီခြဲ။ ဒါႏွင့္ စိုင္းခက္ မနက္စာကို food pandaမွ ရွမ္းေခါက္ဆြဲလွမ္းမွာလိုက္ကာ final design ကို အကို႔ဆီ email ကေန ပို႔လိုက္ၿပီးဖုန္းလွမ္းဆက္သည္။
" အကို ကြၽန္ေတာ္ emailကို file ေတြပို႔ထားၿပီးၿပီေနာ္တစ္ခ်က္စစ္ၾကည့္ပါဦး"
" အင္း "
မပီမသထြက္ေပၚလာေသာ အကို႔ အသံ။ သာမာန္အခ်ိန္မ်ားထက္ ပို၍ အက္ရွသည္။ အကိုခုထိမႏိုးေသးတာလား။
" ကိုယ္ ၿပီးရင္ စစ္ၾကည့္လိုက္မယ္ေနာ္ ခက္"
ထိုဝါက်ကို ဆိုေသာ အကို႔ရဲ႕အသံ ယခင္ကလို
တည္ၾကည္မႈေတာ့ရွိမေန။ သို႔ေသာ္ နက္နဲၿပီး အက္ရွေနသည္။ ဒါက အကို႔ရဲ႕ morning voice .... ဆြဲေဆာင္ႏိုင္လြန္းသည္။ အသံတစ္ခုက လူတစ္ေယာက္ကို ၿငိဳ႕ငင္ႏိုင္စြမ္း ရွိလြန္း
တယ္ဆိုတာ ခဗ်ားတို႔ယုံႏိုင္ပါလား။
အထူးသျဖင့္ "ခက္" ဟုေခၚလိုက္သည့္ အကို႔အသံ ။ စိုင္းခက္တစ္ေယာက္ ေခတၱပင္ ဆြံ႕အသြားရသည္။
မိနစ္ပိုင္းခန္႔ ျပန္သံမၾကားေသာေၾကာင့္
" ဟယ္လို ခက္ ၾကားရလား"
ထိုက္ သတိေပးသံေၾကာင့္ စိုင္းခက္တစ္ေယာက္
" အာ ဟုတ္ဟုတ္ အကို ဒါ ဒါဆိုရင္ ၿပီးရင္
စစ္ၾကည့္ေနာ္အကိုခုထိ မထေသးတာလား"
" အင္းဟုတ္တယ္ ကိုယ္ ညက အိပ္ယာဝင္တာေနာက္က်သြားတယ္"
" ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့ ဒါဆို ဒါပဲေနာ္ အကို"
ခက္ စကားသိပ္မဆက္ပဲ ဖုန္းခ်လိုက္သည္။
အကို႔အသံက သူ႔အား အင္မတန္ဆြဲေဆာင္လြန္းေနသည္။ ဒီရက္ပိုင္းမ်ားအတြင္း ပိုပို၍သိသာလာသည္ က စိုင္းခက္ အကို႔ေပၚမွာ ျမင္တဲ့အျမင္ေတြ။ အကိုနဲ႔ပတ္သတ္သမွ်အရာအားလုံးက
စိုင္းခက္၏ တည္ၿငိမ္မႈကို ပ်က္ယြင္းေစသည္ ေလ။ အကို႔ရဲ႕ အျဖဴေရာင္ေက်ာျပင္က်ယ္ကပင္ စိုင္းခက္၏ အၿပဳံးတို႔ကို ဖန္ဆင္းေပးသည္။ ဒါေတြဟာ ဘာေၾကာင့္မ်ားပါလိမ့္။
တစ္နာရီခန္႔ၾကာအၿပီးမွာ အကို ေရာက္လာသည္။ ကမန္းကတန္း လာရလို႔ထင္၍အကို႔
ဆံပင္တို႔က အရင္ရက္မ်ားလို ပုံက်မေန။ ခပ္ဖြဖြာျဖစ္ေနသည္။
"အင္း အကို႔ ဆံပင္ေလးေတြက အိေနမွာ"
ဘဲဟု မဆီမဆိုင္ေတြးမိလိုက္ေသးသည္။ အကိုကေတာ့ သူဝတ္ေနၾက လက္ရွည္အျဖဴကို တံေတာင္ဆစ္တြင္ေခါက္ထား၍ စတိုင္ပန္ အနက္ႏွင့္တြဲဝတ္ဆင္ထားသည္။ စိုင္းခက္ အကို႔ကို စကၠန္႔အတန္ၾကာေအာင္ ေငးေမာမိသည္။
" ခက္ ဒါဆို ကိုယ္တို႔ သြားၾကစို႔ေလ"
"ဟုတ္ အကို"
စိုင္းခက္ စားပြဲေပၚမွ ဖိုင္အခ်ိဳ႕ကိုဆြဲယူကာ အကို႔ေနာက္ေျပးလိုက္သည္။ ေျခတံရွည္မ်ားျဖင့္ ေျခလွမ္းက်ဲက်ဲေလွ်ာက္တတ္ေသာ အကို႔ ေနာက္ကို ခက္ အၿမဲမွီေအာင္လိုက္ရသည္။
****🌸🌸🌸🌸******
မိနစ္၂၀ ခန္႔ၾကာၿပီးေနာက္ ထိုက္၏ ၿခံထဲသို႔
ေရာက္သည္။ ၿခံထဲတယ္ ျမက္ရွင္းေနသူမ်ား
ရယ္ အလုပ္သမားမ်ားေနရန္ ေဆာက္ယာယီတဲ ေဆာက္ေနေသာပန္းရံသမားမ်ားလဲရွိေလသည္။ စိုင္းခက္တို႔လည္း ကားေပၚကမဆင္းေသးပဲ
" အကို ကြၽန္ေတာ္မနက္ကပို႔တဲ့ file ေလးၾကည့္ၿပီးၿပီလား"
စိုင္းခက္က ဖိုင္ တစ္ခ်ိဳ႕ကိုထုတ္ရင္းေျပာသည္။ထို႔ေနာက္မွ ကားေပၚကဆင္းကာ ထုတ္ၿပီးသားဖိုင္တို႔ကို ထိုက္ အား ကမ္းသည္။ ထိုက္လည္း
ဖိုင္တို႔ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး
" အင္း ခက္ ကိုယ္ ႏိုးႏိုးခ်င္းပဲ ၾကည့္လိုက္တယ္
ခက္ေျပာပုံအရဆို ဟိုေထာင့္မွာ နဲ႔ အလည္မွာက
Main buildingေပါ့"
ထိုက္က ေျမကြက္ေနရာကို လက္ညိဳးထိုးရင္း ဆက္ ေမးသည္။
" ဒါေပါ့အကို အေဆာက္အအုံပုံစံကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္ အားစိုက္ထုတ္ထားတယ္ အကို ေျပာတဲ့ပုံစံအတိုင္းကိုမွနည္းနည္းဆန္းသစ္တာေလးေပါ့"
" အင္း ကိုယ္သေဘာက်တယ္ ခက္
ကိုယ့္အႀကိဳက္ကို သိပ္သိတယ္ေနာ္"
" ဒီလိုဘဲျဖစ္ရမာေလ KMH ရဲ႕အေတာ္ဆုံး desinger ဆီအပ္ထားမွေတာ့ ဟီးဟီး "
စိုင္းခက္၏ ကေလးဆန္ဆန္အေျဖကို ထိုက္က ၿပဳံးသည္။ စိုင္းခက္ သတိထားမိတဲ့ေနာက္အခ်က္ကသူက ထိုက္ေရွ႕တြင္ ကေလးတစ္ေယာက္ အတိုင္းသာ။ စိုင္းခက္ရဲ႕ အရာအားလုံးဟာ
ထိုက္အေပၚကို ယုံၾကည္လို႔ရႏိုင္သလို။ ထိုက္၏ ဦးေဆာင္မႈေတြကိုပဲအသားက်ေနသလို။
စိုင္းခက္ ဟန္ေဆာင္ရန္မလိုအပ္ေတာ့သလိုခံစားရသည္။ စိုင္းခက္ သူ႔ကိုယ္သူ သန္မာဖို႔ ဖိအားေပးစရာမလိုအပ္သလို။ အရာအားလုံးက လြယ္ကူေနသေယာင္။ ေပါ့ပါးသေယာင္။ ဟန္ေဆာင္ျခင္းမဲ့သေယာင္။ဟိန္းနဲ႔ျပန္တြဲၿပီးေနာက္ပိုင္း အကိုေပၚထားတဲ့ စိတ္ေတြကအရင္ ကထပ္ပိုပီးသိသာလာသည္။ ဟိန္း နဲ႔ထက္စာရင္ အကို႔နဲ႔သာပို၍ေနခ်င္လာမိသည္။ ဒါကမျဖစ္
သင့္မွန္းသိပါသည္။ ကိုယ္မခ်စ္ေတာ့တဲ့လူနဲ႔အတူေနလိုက္ရတဲ့အခါ ဘယ္သူ႔ကို တကယ္ခ်စ္ေနမွန္းအေျဖဟာ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းေပၚလာေလသည္။
တကယ္ေတာ့ စိုင္းခက္က ဦးေဆာင္သည္ကိုခံလိုသည့္ ကေလးမ်ိဳး။ မိဘကလည္း သည္းတုန္ ေအာင္ခ်စ္သူမို႔ သူ႔ကိုအလိုက္ ခ်စ္ေပး အႏိုင္ ေပး မည့္ သူမ်ိဳးကသာ စိုင္းခက္ ideal typeျဖစ္ေနသည္။ ဒါကိုေတာ့ စိုင္းခက္က လြဲရင္ သူ၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ားပင္မသိ။ ဟန္ေဆာင္ျခင္းကိုသာ အသားက်ေနၿပီျဖစ္ေလရာ။
ၿခံက်ယ္တြင္ ပတ္၍ ျပရသည္မို႔ စိုင္းခက္ေမာလာ၍ အရိပ္ေအာက္တြင္ထိုင္သည္။ မိုးအုံ႔ေသး၍ေတာ္ေသးသည္။ ပူမေနေခ်။ ထိုက္ကေတာ့ ခနေနာ္ ခက္ ဟုဆို၍ ထြက္သြားသျဖင့္
ထိုက္ေနာက္ကိုလိုက္ၾကည့္ေတာ့ ပန္းရံ ဆရာတို႔၏ကေလးငယ္ တို႔အား အနီးနား မုန္႔ဆိုင္မွ မုန္႔မ်ားစိတ္ႀကိဳက္ဝယ္ေပးေနသည္။ ကေလးမ်ားအား ဂ႐ုတစိုက္ႏွင့္ မုန္႔ဝယ္ေကြၽးေသာ ထိုက္၏
ႏႈတ္ခမ္းထက္တြင္ လွပေသာ အၿပဳံးႏုႏု ကေနရာယူသည္။
သိသိသာသာ ရဲေနေသာ ထိုက္၏ တည္ၾကည္ ေသာ ႏႈတ္ခမ္းတို႔၏ အၿပဳံးက စိုင္းခက္၏ ပါးတို႔အား ရဲျခင္းကူးစက္ေစသည္။ မသိမသာ ခုန္ခုန္လာတက္ေသာ ႏွလုံးခုန္သံခပ္တိုးတ္ိုးကို ဖုံးဖိထားမိသည္။ အမ္း ရာသီဥတု ပူလို႔ေနမွာပါဟုတ္ တယ္မလား။စိုင္းခက္ သူ႔ကိုယ္သူျပန္ေတြးေန
သည္။ သို႔ေသာ္ ထို႔ေန႔က ပူမေနပါ။
" ခက္"
ထိုက္က ကေလးေတြကိုမုန္႔ဝယ္ေကြၽးၿပီးေနာက္ သူတို႔အတြက္ ေရခဲေခ်ာင္းႏွစ္ေခ်ာင္းလည္းဝယ္ လာခဲ့သည္။
" ခက္ႀကိဳက္တဲ့ ႏို႔အရသာ"
စိုင္းခက္ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္တို႔မသိသာ ေကြးေလ်ာ့မိသည္။ သူႏွင့္ပတ္သတ္သည့္ အခ်က္ေသးေသးကအစ မွတ္မိသတိရတတ္သူ~~~~~။ ႏွလုံးသားေလးကေတာ့ ေႏြးကနဲ။ စိုင္းခက္
တစ္ေယာက္ ထိုက္ေပးတဲ့ ေရခဲေခ်ာင္းကိုသာ ၿပဳံးၿပဳံးေလးထိုင္စားေနေတာ့သည္။
ၿခံထဲတြင္ ေသခ်ာပတ္၍ ေနရာခ်ထားေနရသည္ မို႔ မြန္းတည့္ခ်ိန္ပင္ေက်ာ္လာခဲ့သည္။
၁ နာရီေလာက္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ရာ ဗိုက္လည္းဆာလာသည္။ ဒါနဲ႔ စိုင္းခက္လည္း ထိုက္နား တိုးတိုးကပ္ေျပာေတာ့ ထိုက္လည္း အလုပ္တို႔ကို
လက္စသပ္၍ ေန႔လည္စာ စားမည့္ဆိုင္သို႔ ဍဦးတည္ေတာ့သည္။
ဆိုင္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ထိုက္က ဦးေဆာင္၍
ဆိုင္တံခါးကို ခက္ အတြက္ဖြင့္ေပးသည္။ ခက္ထိုင္မည့္ စားပြဲကို သုတ္ေပးသည္။
သန္႔စင္ၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္းဇြန္းက အစ တစ္ရႈးေလးျဖင့္သုတ္ေပးသည္။ ဒါေတြက သူတို႔ႏွစ္ဦးအတြက္အထူးတလည္မဟုတ္ေတာ့။
စေတြ႕ၿပီးမၾကာကတည္းက ထိုက္က ခက္အတြက္ လုပ္ေပးေနၾက ကိစၥမ်ားသာ။ ခက္ကေတာ့ ဂ႐ုစိုက္မႈမ်ားကို အသားက်ေနၿပီးျဖစ္ေနေလ
သည္။
" ကြၽန္ေတာ့္အတြက္က ၾကက္သားခ်က္နဲ႔
ေနာက္တစ္ပြဲက အမဲသားခ်က္နဲ႔"
ျမန္မာထမင္းဆိုင္ေရာက္ေနသည္။ ဝိတ္တာလာေတာ့လည္း ခက္အႀကိဳက္ကိုတမ္းမွာသည္။ ခက္က ဆိုင္ေရာက္တိုင္း ဖုန္းသာသုံးသည္။ က်န္တာ အကုန္က ထိုက္အလုပ္။ ဒါေတြက သူတို႔ႏွစ္ဦး ရဲ႕ လိုက္ဖက္ညီမႈလို႔ေျပာရရင္
စိုင္းခက္ လြန္ရာၾကမလား။
" အေဆာက္အအုံရဲ႕ ဒီဇိုင္းအရဆို ေဆာက္
ခ်ိန္ၾကာမယ္နဲ႔တူတယ္ခက္"
" လူႏိုင္ႏိုင္သုံးရင္မၾကာဖူးအကိုလူေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေခၚရမယ္"
သူတို႔ႏွစ္ဦးစားရင္း အလုပ္ကိစၥ တို႔ကသာေျပာ
ျဖစ္ၾကသည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးၾကား အလုပ္ကိစၥကလြဲရင္ ေျပာစရာမရွိၾကေတာ့ဖူးလား။ ဒါနဲ႔စိုင္းခက္ မဆီမဆိုင္တစ္ခုထေျပာေတာ့သည္။
" အကို႔ အႀကိဳက္ဆုံးအစားအစာကဘာလဲ"
အလုပ္ကိစၥ ကေန ႐ုတ္တရက္ personal ထေမးတာမို႔ ထိုက္လည္း အနည္းငယ္ေၾကာင္သြား
သည္။
" အကို႔ အႀကိဳက္ဆုံးအစားအစာကဘာလဲလို႔"
စိုင္းခက္က ထပ္ေမးသည္။
" အာ အႀကိဳက္ဆုံးရယ္္လို႔ေတာ့မရွိပါဘူး သေဘာက်ၿပီးစားျဖစ္တာကေတာ့
အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲ၊ မာလာရွမ္းေကာတို႔ hotpot တို႔ sushiတို႔ေပါ့"
" ကြၽန္ေတာ္နဲ႔အၿမဲအကုန္တူတာပဲေနာ္"
" အင္း ၁ခုေတာ့မတူဘူး"
" ဟင္ ဘာမ်ားလဲ "
စိုင္းခက္ ဘာမ်ားလဲဆိုတဲ့သိခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ မ်က္လုံးဝိုင္းမ်ားျဖင့္ ထိုက္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနကာ ေျပာလာမဲ့စကားကိုနားေထာင္ေနလိူက္သည္ ။...
" ေဆးလိပ္ေလ ကိုယ္ကတစ္ခါတစ္ေလမွေသာက္တာေလ၊ ခက္က အၿမဲေသာက္တယ္ မေသာက္ပါနဲ႔ေျပာလို႔လဲမရဘူး လူဆိုးေလး"
"အကိုကလဲ ခုေနာက္ပိုင္းေလ်ာ့ေသာက္ပါတယ္
ကြၽန္ေတာ္က စြဲေနတာမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္ပါဘူး မေသာက္ပဲလဲေနႏိုင္တယ္ "
"ေနႏိုင္ရင္မေသာက္ပဲေနပါ့လား ခက္ရယ္ ေနာ္"
" အင္းပါ ကြၽန္ေတာ္မေသာက္ေတာ့ဘူး ဟုတ္ၿပီလား "
"လိမၼာလိုက္တာ ေကာင္ေလးက "
ထိုက္ထို႔သို႔ေျပာလိုက္တိုင္း စိုင္းခက္ရင္ထဲေႏြးေထြးရသည္။ လူႀကီးတစ္ေယာက္လို ဆုံးမသည့္အခါတိုင္း ထိုကိစကားေတြကို လိုက္နာခ်င္လာ
သည္။ တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့လဲ ကေလး
တစ္ေယာက္လိုလဲ ကလန္ကဆန္လုပ္ခ်င္မိသည္။ ေသခ်ာသည္ က ထိုက္အနားမွာရွိေန
ရင္အလိုလို စိတ္ေအးခ်မ္းရသည္။
စိုင္းခက္အေတြးမ်ားေနစဥ္အကိုက ပိုက္ဆံ
ထုတ္ရွင္းကာ
" လာ စားၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ဟိုဘက္နားမွာ တြန္းလွည္းနဲ႔ေရာင္းတဲ့ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးရွိတယ္ လမ္းေလွ်ာက္ပီးသြားၾကမလားမိုးလည္းအုံ႔ေနတာဆိုေတာ့"
ထိုက္ကဆိုသည္။ ဒါနဲ႔ ႏွစ္ဦးသား ထမင္းဆိုင္ ေဘးက လမ္းၾကားထဲသို႔လမ္းေလွ်ာက္ၾကသည္။
အၾကာႀကီးမေလွ်ာက္လိုက္ရ
"ေမၿမိဳ႕ႏွပ္ေကာ္ဖီ" ဆိုတဲ့ ဆိုင္ေလးကိုေရာက္ ေတာ့ ထိုက္က ေကာ္ဖီ အပူ ၂ခြက္မွာကာ
စိုင္းခက္ကို ၁ခြက္ကမ္းေပးရင္း လမ္းနဲနဲဆက္ ေလွ်ာက္မယ္ဟုဆိုေသာေၾကာင့္ဆက္ေလွ်ာက္ လာခဲ့လိုက္သည္။
" အကိုက အၿမဲ ေကာ္ဖီေသာက္တယ္ေနာ္
ဒါကေရာ favorite ထဲက တစ္ခုပဲလား "
စိုင္းခက္က ေကာ္ဖီခြက္ေလး ကိုင္လ်က္
ထိုက္ဘက္လွည့္ၾကည့္ၿပီး ဆိုလိုက္သည္။
"အင္းအရင္ကအဲေလာက္မဟုတ္ဘူး ဒါမဲ့ခုေနာက္ ပိုင္းပိုၿပီးေသာက္ျဖစ္တယ္ ေကာ္ဖီခ်ိဳခ်င္လဲ ေဆာင္ ထားတယ္ေလ ေကာ္ဖီနံ႔က စိတ္လန္းဆန္းတယ္လို႔ ကိုယ္ခံစားရလို႔ "
" အဲတာေၾကာင့္ အရင္ကထက္ ခုေနာက္ပိုင္းမွ အကို႔ဆီက ေကာ္ဖီနံ႔အၿမဲရေနတတ္တာကို "
"ဟုတ္လား .. ခက္ေရာ ႀကိဳက္လား "
" အင္း အရင္ကသိပ္မႀကိဳက္ေပမဲ့ ခုေတာ့ႀကိဳက္ သြားပီ"
ဟုတ္ပါတယ္ စိုင္းခက္ ေကာ္ဖီသိပ္မႀကိဳက္ပါ ၊ သို႔ေပမဲ့ ခုေတာ့ႀကိဳက္ေနပါပီ အကို႔ဆီက ကပ္ပါလာတဲ့ ေကာ္ဖီရနံ႔ေတြကို ပိုႀကိဳက္တယ္လို႔ေျပာရင္ပိုမွန္ပါလိမ့္မည္။
စကားတို႔ဆိုၾကရင္း ဝႆန္မိုးက အလုံးလိုက္အခဲလိုက္ထ႐ြာေတာ့သည္။ အတန္ၾကာလမ္းေလွ်ာက္ ထားသည္မို႔ ကားႏွင့္လည္းအလွမ္းေဝးသည္။
" ခက္ ေရ မိုးေတြ႐ြာေနၿပီ ျမန္ျမန္ေျပးၾကစို႔"
မိုးစိုမွာ စိတ္ပူေနေသာ ထိုက္က စိုင္းခက္ကိုလွမ္းေျပာေတာ့ စိုင္းခက္ကေတာ့ စိုးရိမ္ဟန္မရွိ။ ေကာင္းကင္ထက္ မ်က္ႏွာေမာ့ထားကာ မိုးတို႔ကိုလက္ျဖင့္ခံယူေနသည္။
" အကို ကြၽန္ေတာ့္ကိုလိုက္ဖမ္း"
စိုင္းခက္ ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ေျပးသည္မို႔ ထိုက္ ခဗ်ာ ဟမ္ ဆိုၿပီးေတာင္ အသံထြက္မိသြားသည္။ ထို႔ေနာက္ စဥ္းစားခ်ိန္ေတာင္မရ မိုးေရထဲ ထြက္ေျပးသြားေသာ အႏွီေကာင္ေလးကို
လိုက္ဖမ္းရေတာ့သည္။ ေျခတံရွည္တို႔ျဖင့္ေျပးလိုက္တာမို႔စိုင္းခက္ကို မွီဖို႔ဆိုတာ ထိုက္
အတြက္ေတာ့ အသာေလး။
" ဟိတ္ မိၿပီ"
ထိုက္က ခက္၏ လက္အား ေနာက္က အရွိန္ေျပးရင္း လွမ္းဆြဲလိုက္ေတာ့ ခက္ ကိုယ္ေလးက
ထိုက္ရဲ႕ ရင္ခြင္ ထဲထိ ။ မိုးေရတို႔ၾကား စကၠန္႔ပိုင္းမွ် ရင္ခုန္သံတို႔ထပ္ တူက်သြားသည္။ ထိုက္ ဆံႏြယ္တို႔ထက္မွ စီးက်ေနေနေသာ မိုးေရတို႔။ ရဲတက္ေနေသာ တည္ၾကည္သည့္ႏႈတ္ခမ္း။မိုးသံ ပ်င္းပ်င္းကလြဲ၍ ဘာမွ် မၾကားႏိုင္။
ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚေနတဲ့ အသံက စိုင္းခက္ရဲ႕ ရင္ခုန္သံ။ထိန္းခ်ဳပ္မႏိုင္ အဆက္မျပတ္ တဒုတ္ဒုတ္ ခုန္ေနေသာ စိုင္းခက္ ၏ ႏွလုံးသား။ထိုအခိုက္တန္႔က စိုင္းခက္
ထိုက္အေပၚ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္မိသြားသလဲဆိုတာ ကို ေဖာ္ျပေပးသြားသည္ ။
စိုင္းခက္ အကို႔ကို ထိန္းခ်ဳပ္လို႔မရႏိုင္ေအာင္ ၊ဟန္ေဆာင္၍ မရႏိုင္ေအာင္ ခ်စ္မိေနၿပီ။ ဟုတ္ပါသည္ သူ႔ကိုယ္သူ လိမ္ထားတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြဟာ ခုဖုံးကြယ္၍ မရႏိုင္ေတာ့ပါ
အႀကိမ္ႀကိမ္ မသိေက်းကြၽန္ျပဳခဲ့သမွ် ခုဆိုမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ လို႔မရေအာင္ ေသခ်ာသြားခဲ့ၿပီ သူတကယ္ခ်စ္္မိေနတာ အကို႔ ကိုပင္ျဖစ္
သည္။ သို႔ေပမဲ့ ဒီအခ်စ္ ေတြဟာ မျဖစ္သင့္မွန္းလဲ စိုင္းခက္သိပါသည္ ။
****🌸🌸🌸*****
စိုင္းခက္က သူ႔စိတ္သူ နားလည္သြားပါပီ ❤️
ကိုယ္မခ်စ္ေတာ့တဲ့သူနဲ႔တူတူေနလိုက္ရတဲ့အခါ တကယ္ခ်စ္မိေနသူကို တမ္းတမိေနေတာ့ သူ႔အတြက္ ေသခ်ာသြားခဲ့တာပါ ။ ဟိန္းအေပၚ
အခ်စ္မဟုတ္ပဲ သံေယာဇဥ္က်န္ရွိေနတာပါ။