ဒီအပိုင်းနည်းနည်းကြမ်းပေးထားလို့ အသက်မပြည့်သေးသူတွေ မဖတ်ပဲကျော်သွားပေးပါနော်
ဘာဒါက ဆိုးလ်မှာမွေးပြီး ဆိုးလ်မှာကြီးတဲ့သူ။ ကျောင်းလည်း ဆိုးလ်မှာပဲတက်ပြီး ဘာဒါကျောင်းပြီးလောက်မှ အိုမားတို့က အာပါးကုမ္ပဏီခွဲရဲ့ စက်ရုံရှိတဲ့မြို့ကိုပြောင်းနေကြတာ။ အဲ့ဒီမြို့ရောက်မှ ဆိုယွန်းအိုမားနဲ့သိကြတာ။ ဆိုယွန်းတို့က အဲဒီဇာတိဆိုတော့ ဘာဒါလည်း ဆိုယွန်းကို အဲ့ဒီမြို့ကကျောင်းမှာတက်တယ်ထင်တာ။ တကယ်တော့ ဆိုယွန်းက ဆိုးလ်က အဒေါ်ဆီမှာနေပြီး ဆိုးလ်မှာကျောင်းတက်ခဲ့တာ။ ကျောင်းတုန်းကလည်း နာမည်မကြီးတဲ့စာကြမ်းပိုးလေးမို့လို့ ဘာဒါက သတိမထားမိတာ ။ အတန်းလည်းမတူဘူးလေ..။ အခုမှ ဘာဒါ သူထင်တာတွေမှားနေမှန်းသိရတယ်။ သူတစ်ချိန်လုံးစွပ်စွဲနေတာတွေမဟုတ်တာသိရတော့ ဆိုယွန်းကို အားလည်းနာတယ်။ တဖက်ကလည်း ဆိုယွန်းသဘောကျတာ သူမှန်းသိရတော့ တော်တော်ရန်ခုန်ပြီး ပျော်နေမိတယ်။ ပစ္စည်းတွေကို ပုံးထဲသေချာပြန်ထည့်ပြီး ဆိုယွန်းအခန်းထဲ သွားထားပေးလိုက်တယ်။ သူသိတာ သိသွားရင် ရှက်သွားလောက်တယ်မလား..။ ဒါမှမဟုတ် သိသွားပါပြီဆိုပြီး ပေါ်တင်ပျော်လိုက်ရမလားတွေးပြီး ရုံးမဆင်းလာသေးတဲ့ ဆိုယွန်းကို ဖုန်းခေါ်လိုက်တယ်။ သွားကြိုမယ် စိတ်ကောက်နေတဲ့ကလေးကိုချော့မယ်ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့..။
ဖုန်းပိတ်ထားတယ်??။
မီယွန်းကိုလှမ်းဆက်လိုက်တယ်။
''ဟယ်လို ဘာဒါ ''
''မီယွန်းရေ ဆိုယွန်းနဲ့အတူတူရှိလို့ ကိုယ်ဖုန်းခေါ်တော့ ဖုန်းပိတ်ထားလို့''
''ဟယ် ညီမနဲ့မတွေ့ဖြစ်ဘူး ရုံးမဆင်းသေးတာများလား ရုံးကတစ်ယောက်ယောက်ကိုမေးရင်ရော်''
''ဖုန်းနံပါတ်လည်းမသိလို့''
''ညီမဆက်ပေးမယ်''
''နံပါတ်ပဲပြောပါ ကိုယ်ဆက်လိုက်မယ်''
ဆိုယွန်းအလုပ်ကတယောက်ဖုန်းကိုဆက်လိုက်တယ်။
''ဟယ်လို''
''ဟုတ်ကဲ့ ဆိုယွန်းအိမ်ကဆက်တာပါ ဆိုယွန်းကဖုန်းပိတ်ထားလို့လေ ရုံးမဆင်းသေးတာလား ''
''သြော် ဟုတ် ရုံးဆင်းပြီရှင့် ညီမအိမ်တောင်ရောက်နေပြီ ဆိုယွန်းလည်း ပြန်ပြီ''
''ဟို အိမ်လည်းမရောက်သေးလို့''
''ဟုတ် လူတစ်ယောက်လာကြိုတာတွေ့လိုက်တယ်.. အိမ်ကလာကြိုတယ်ထင်လို့''
တောက်!
ဟန်ထယ်ဂျွန်းပဲဖြစ်ရမယ်။
''ဟုတ် ဟုတ် ကျေးဇူးပါ''
ဘယ်တွေသွားနေတာလဲ။ ဖုန်းကရော ဘာလို့ပိတ်ထားတာလဲ?? စိတ်ပူလွန်းလို့ ဘာဒါဧည့်ခန်းထဲခေါက်တုန့်ခေါက်ပြန်လျှောက်နေမိတယ်။ ဒီအတိုင်းဆို ဆိုယွန်းက ဟန်ထယ်ဂျွန်းကိုသဘောမကျတာသေချာတယ်လေ။ သူ့ကိုရွဲ့ပြီးများ တခုခုလုပ်လိုက်မလား.. သကောင့်သားကလည်း အခွင့်အရေးကိုစောင့်နေလေတော့..။
ထိုစဥ် Lusherဆီက ဖုန်းဝင်လာတယ်။ BEBEက ကလေးတွေသူမပါတဲ့ တွေ့နေကြတယ်။ သူကစိတ်မကြည့်လို့စောစောပြန်ခဲ့တာ။ စိတ်အဆင်မပြေဖြစ်နေလို့ ဖုန်းမပြောချင်ပေမယ့် ကိုင်လိုက်တယ်။
''အင်း ကလေးတို့ ကောင်းကောင်းပျော်နေကြရဲ့လား''
''yel!''
ဝိုင်းအော်ကြတယ်။
Lusherက ဝေးဝေးလေးသွားပြီး ခပ်တိုးတိုးပြောတယ်။
''ssaemမေးစရာရှိလို့''
''အင်း ပြော''
''ssaemမိန်းမအိမ်မှာလား''
ဘာဒါခေါင်းထဲတစ်ချက်လက်သွားတယ်။
သူတို့ဆိုယွန်းကိုတွေ့ပီထင်တယ်။
''ပြော ဘယ်မှာတွေ့လို့လဲ''
''ဒီမှာ ညီမတို့စားတဲ့hotelမှာ ဟို ယောင်္ကျားတယောက်နဲ့''
''ဘယ်ဟိုတယ်လဲ နေ့လည်ကပြောတဲ့ဟိုတယ်ပဲလား''
''ဟုတ် နှစ်ယောက်ဖက်ပြီး Reception မှာအခန်းသော့ယူတာတွေ့လိုက်လို့လေ အဲဒါ ''
''ok သိပြီ''
ဘာဒါကားသော့ယူပြီး အပြေးဆင်းခဲ့တယ်။ တခုခုမှားနေပြီဆိုတာလည်းသိလိုက်တယ်။ ဆိုယွန်းပစ်ထားတဲ့ပစ္စည်းတွေကိုမတွေ့ထားရင် နှစ်ဦးနှစ်ဖက်သဘောကျလို့လို့ထင်မိမလားတော့မပြောတတ်ပေမယ့် အဲဒီပစ္စည်းတွေကိုမြင်ပြီးသွားတော့ သိလိုက်တာက ဆိုယွန်းက သူကလွဲပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှမချစ်နိုင်ပါ။
ကားကိုဘယ်လိုနှုန်းနဲ့မောင်းခဲ့လည်းတောင်မသိတော့ပဲ အဲဒီHotelကိုရောက်လာတယ်။ ရောက်တော့ Receptionမှာ Lusherကိုတွေ့တယ်။
''ssaem ညီမ ပြောကြည့်နေတာ သော့ပေးလို့မရဘူးပဲပြောနေတယ်''
''ရတယ် ssaemပြောမယ်''
''ကျမwifeပါ တစ်ယောက်ယောက်ဆေးခတ်ပြီး ခေါ်သွားတာတွေ့လိုက်လို့ တခုခုဖြစ်ရင် တာဝန်ယူကြမလား အခုသော့ပေးပါ မယုံရင် တာဝန်ရှိသူတွေလိုက်ခဲ့လို့ရပါတယ် အခုလိုအချိန်ဆွဲနေလို့မရဘူးနော်''
Receptionကလည်း Lusherခုနကပြောထားတော့ မန်နေဂျာကိုဖုန်းဆက်ထားတယ်။ မန်နေဂျာက မဟုတ်ဘူးဆိုရင် တာဝန်ယူရမယ်ပြောပြီး သော့လိုက်ဖွင့်ပေးတယ်။
ဘာဒါရှေ့ဆုံးက အခန်းထဲဝင်သွားတော့ ခုတင်ပေါ်မှာ ခွေခွေလေးပုံကျနေတဲ့ဆိုယွန်းရယ်.. ဆိုယွန်းအပေါ်ကမိုးပြီး ဆိုယွန်းဆံပင်တွေကိုနမ်းနေတဲ့ ဟန်ထယ်ဂျွန်းရယ်..
ဘာဒါ မျက်လုံးထဲဘာမှမမြင်နိုင်တော့ ပြေးဝင်သွားပြီး လက်သီးနဲ့ ဆက်တိုက်ထိုးလိုက်တယ်။ ဘေးကိုတွန်းပစ်လိုက်ပြီး ဆိုယွန်းကိုပြေးပွေ့လိုက်တယ်။ အပေါ်က တီရှပ်လေးကိုအချွတ်ခံထားရတဲ့ဆိုယွန်းက ကြိုးတစ်လုံးလေးနဲ့ဂျင်းဘောင်းဘီကတော့ဝတ်ထားဆဲ..။
ဝန်ထမ်းတွေရော BEBEက ကလေးတွေရော ပါတာမြင်တော့ ဟန်ထယ်ဂျွန်းက အပေါ်ဝတ်ပြန်ဝတ်ပြီးပြေးထွက်သွားတယ်။ ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ ဒီလိုအေးလှတဲ့ရာသီဥတုမှာ ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေကျနေတဲ့ဆိုယွန်းကိုမြင်ရတယ်။ ကြိုးတစ်လုံးလေးနဲ့မို့ ပုခုံးသားလှလှတွေ ရင်ဘတ်လှလှလေးတွေ အကုန်ပေါ်နေတာမို့ အပေါ်ဝတ်ချွတ်ပြီး ခြုံပေးလိုက်တော့ ဆိုယွန်းက ရီဝေဝေလေးမော့ကြည့်တယ်။
''ဘာဒါ??''
''အင်း ကိုယ်တို့ အိမ်ပြန်ရအောင်''
ပြောပြီး ဆိုယွန်းကိုဆွဲထူပြီး ထရပ်လိုက်တော့ ဆိုယွန်းက ခြေဖျားထောက်ပြီး ဘာဒါ့မေးဖျားကိုနမ်းလိုက်တယ်။လူတွေလည်းအများကြီးရှိတော့ ဘာဒါကြောင်သွားတယ်။ ပြီးတော့ ဘာဒါ့လည်ပင်းကိုလက်နဲ့ချိတ် ဆွဲချပြီး နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းတယ်။ ခြုံပေးထားတဲ့ ပုခုံးပေါ်က အင်္ကျီက ခြေရင်းမှာ ပုံကျသွားတယ်။ ဘာဒါ ဆိုယွန်းကိုအတင်းဆွဲခွာနေပေမယ့် ဆိုယွန်းကလွှတ်မပေး။ အခန်းထဲကလူတွေလည်း ဟိုကြည့်ရမလို ဒီကြည့်ရမလိုနဲ့ အပြင်ထွက်သွားကြတယ်။ ဆေးမိထားတယ်ဆိုတာရိပ်မိတာကြောင့် ဟန်ထယ်ဂျွန်းကို သတ်ပစ်ချင်စိတ်ပေါက်နေမိတယ်။ ဘာဒါလို့ခေါ်ပြီး အတင်းနမ်းနေတဲ့ဆိုယွန်းကို အင်္ကျီပြန်ဝတ်ပေးဖို့ကြိုးစားပေမယ့် ခလေးမက ရှိတဲ့ ကြိုးတစ်လုံးတောင် ဆွဲချွတ်နေလို့ ဘာဒါဒုက္ခများနေတယ်။
''ဆိုယွန်း အိမ်ပြန်ရအောင် အိမ်ရောက်မှ..''
လည်တိုင်ကို လှမ်းငုံလိုက်တာကြောင့် စကားမဆုံးလိုက်..
ထိန်းထားတဲ့စိတ်တွေက လွတ်ထွက်ချင်နေပြီ။ ဆိုယွန်းက အပြင်ကိုခေါ်ထုတ်လို့ ရမယ့်ပုံလည်းမပေါ်တာကြောင့် တံခါးပဲ lockသွားချလိုက်တယ်။
''ဟုတ်ပြီ မင်း မနက်ကျ မငိုနဲ့နော်..''
ဘာဒါပြောပြီး ဆိုယွန်းကိုအကြမ်းပတမ်းဆွဲနမ်းလိုက်တယ်။ အဆုံးရှုံးမခံနိုင်ဘူးဆိုတာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်သိသွားတော့ အရာရာကိုဆိုယွန်းနဲ့ပဲ ကျော်ဖြတ်သွားချင်တယ်။ အသိစိတ်လွတ်နေချိန်မှာတောင် သူ့နာမည်ပဲခေါ်နေတဲ့ ဆိုယွန်းနှုတ်ခမ်းလေးတွေကို အပြီးတိုင်းငုံထားလိုက်ချင်တယ်။ လည်တိုင်လေးကို ဆွဲစုပ်တော့ ခပ်တိုးတိုးညည်းတယ်။ နမ်းရင်း နံရံမှာ ဆွဲကပ်လိုက်တယ်။
ဆိုယွန်းရှေ့မှာ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး ဂျင်းဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ ပင်တီလေးကို ကိုင်လိုက်တော့ ဆိုယွန်းက စိတ်မရှည်စွာ သူ့ဘာသာချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။
(စိတ်မရှည်တော့ဘူးတဲ့😋)
ဒေါင်လိုက်အမြောင်းလေးတွေနဲ့ ဗိုက်သားချပ်ချပ်လေးကို နမ်းလိုက်တော့ ဆိုယွန်းက သူ့ခေါင်းကိုလှမ်းကိုင်တယ်။ ပုံမှန်ဆို ခေါင်းကိုင်ရင် မကြိုက်တတ်ကြပေမယ့် ဒီလိူအချိန်မျိုး ခေါင်းကိုလှမ်းကိုင်ခံရတဲ့ ခံစားချက်က ဘာနဲ့မှလဲမရ။ ဆိုယွန်း ပေါင်တစ်ဖက်ကို ဆွဲမပြီး ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်တယ်။ ပရမ်းပတာခုန်နေတဲ့ ရင်ခုန်သံတွေနဲ့အတူ ဆိုယွန်းပန်းပွင့်လေးဆီမှာ မျက်နှာအပ်လိုက်တယ်။ ပူနွေးသော စိုစွတ်သော အရာနှစ်ခူပွတ်တိုက်မှုက နှစ်ယောက်လုံးကို အဆုံးစွန်ထိသာယာစေတယ်။ ဘာဒါ့လျှာဖျားလေးရဲ့ အဝင်အထွက်မြန်ဆန်မှုကြောင့် ဆိုယွန်းက လေထဲလွင့်နေသလိုခံစားရတယ်။ ဆေးမိထားတာကြောင့် ဆိုယွန်းက တော်တော်နဲ့မပြီး..။ ဘာဒါ ဆိုယွန်းကိုချီပြီး ကုတင်ပေါ်တင်လိုက်တယ်။ အပေါ်ကမိုးပြီး ရင်သားလုံးလုံးလေးတွေကို စို့တယ်။ လက်တွေကလည်း အငြိမ်မနေ တကိုယ်လုံးပြေးလွှားနေတယ်။ ဗိုက်အောက်ကို လျှောဆင်းသွားတဲ့လက်ချောင်းတွေက စိုနေတဲ့နေရာလေးရောက်တော့ နှစ်ချောင်းပူးပြီး ထည့်လိုက်တယ်။ စိုနေပေမယ့် ကျပ်နေတုန်း။ နှစ်ယောက်သားစိတ်ကောက်ပြီး အတူမနေကြတာ တစ်လလောက်ရှိပီဆိုတော့ ပြန်ကျပ်သွားတဲ့ မိန်းမလေးကို အသဲယားပြီး နောက်တချောင်းထပ်ထည့်လိုက်တယ်။ အသားကုန်ထန်နေပေမယ့် နာသွားပုံရတယ်။
''နာတယ် ဘာဒါ.. အာ့''
ဘာဒါ ခပ်မြန်မြန်လေးသွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်နေရင်း
''နာလား ရပ်လိုက်ရတော့မလား..''
''ဟင့်အင်း မရပ်နဲ့''
စိုစွတ်နေတဲ့နေရာရဲ့အသွင်းအထုတ်တွေကြောင့် တစ်ခန်းလုံး ဆူညံနေတယ်။ ညည်းသံတစ်ချို့နဲ့ဘာဒါရဲ့အားပါတဲ့အသံတွေက ရောထွေးနေတယ်။
ဘာဒါ လှဲချလိုက်ပြီး ဆိုယွန်းကို အပေါ်တင်လိုက်တယ်။
လှလိုက်တာ ဆိုယွန်းရယ်..
ဗလာကျင်းနေတဲ့အပေါ်ပိုင်းက ဘာဒါကို ဆွဲဆောင်နေတယ်။
အမြဲတမ်းရိုးရှင်းတဲ့ပုံလေးနဲ့ဆိုယွန်းက ဒီနေ့တော့ sexyကျနေတယ်။
ချွေးအနည်းငယ်စို့နေပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်နေပုံလေးကို ကြိုက်လွန်းလို့ နောက်ဆို ဆိုယွန်းကိုအပေါ်မှာထားရမှာပဲလို့တွေးပြီး ပြုံးမိတယ်။ နို့လေးတွေကို လှမ်းကိုင်ပြီး ဆုတ်နယ်ပေးရင်း ဆိုယွန်းကိုဆွဲလှဲလိုက်တယ်။ ဘေးစောင်းလေးထားပြီး သူ့နောက်က လုပ်ပေးတော့ ဆိုယွန်းက သူကြိုက်တဲ့အသံလေးနဲ့ညည်းတယ်။
''အင်း ဘာဒါ.. အာ့ အာ့ အာ့ အင်းး အာ့ ဘာ ဒါ.. '' ခေါင်းလေးနောက်လှည့်ပြီး သူ့ကိုလှမ်းနမ်းတယ်။
''ချစ်တယ်..အာ့.''
အဲပုံစံနဲ့ပြီးသွားတော့ ဘေးတစောင်းကိုယ်လေးကိုဆွဲမပြီး မှောက်လိုက်တယ်။
''ဆိုယွန်း မင်းက ကိုယ့်အပိုင်ပဲ အား တခြားလးတွေ မင်းကိုစိတ်ကူးတောင်မယဥ်စေရဘူး ''ပြောပြီး
ဒူးလေးထောက်ထားတဲ့နောက်မှာနေရာယူလိုက်ပြီး စိတ်ရှိတိုင်း သွားလိုက်တယ်။ သူ့ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် ရှေ့ကလက်တောင်မထောက်နိုင်တော့တဲ့ ဆိုယွန်းက အိပ်ရာနဲ့မျက်နှာမိတ်ဆက်နေပြီ။ ပက်လက်ပြန်လှဲပေးလိုက်ပြီး ခြေထောက်နှစ်ချောင်းပုခုံးပေါ်ထမ်းပြီး အသွင်းအထုတ်လုပ်လိုက်တယ်။
လျင်မြန်သောအရှိန်နဲ့အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ပွတ်တိုက်မှုကြောင့် လမ်းကြောင်းတစ်လျှောက်ပူခြစ်နေတယ်။ နူးညံ့တဲ့အရာတွေကိုလက်မလွတ်ချင်တဲ့စိတ်နဲ့ အတင်းတိုးဝင်နေမိတယ်။ အတွင်းက ဆွဲညစ်နေတဲ့ကြွက်သားလေးတွေကြောင့် ခံစားမှုကထိပ်ဆုံးမှာ ။ နောက်ဆုံးနှစ်ယောက်လုံးပြီးသွားတယ်။ စိုပြီးတော့ အရည်တွေစီးကျနေတဲ့ သူမပန်းပွင့်လေးကို လျှာနဲ့လျက်လိုက်တယ်။
နှမြောတယ် ဘေဘီ မင်းရဲ့ အရာအားလုံးကို..။
မျော့ပြီး အိပ်ပျော်တော့မယ့် ဆိုယွန်းကို ပွေ့ချီပြီး ရေချိုးခန်းထဲခေါ်ပြီး ရေပန်းဖွင့်လိုက်တယ်။ ဆေးကြောပေးရုံပဲခေါ်လာပေမယ့် ရေစိုနေတဲ့ ဆိုယွန်းခန္ဓာကိုယ်လေးက သူ့ကိုဆွဲဆောင်နေသယောင်။
ရေကျနေတဲ့အောက်မှာ နမ်းရင်း ရင်သားထိပ်ဖျားက ကျတဲ့ရေစက်တွေကို ပါးစပ်နဲ့ခံလိုက်တယ်။ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး အနည်းငယ်ယောင်နေတဲ့ pussyလေးကို ပွတ်ဆေးပေးနေမိတယ်။ သူ့လက်နဲ့ပွတ်တော့ ဆိုယွန်းက ကြက်သီးလေးတွေထသွားတယ်။
''ဘာဒါ..''
''ဟင်''
မော့မကြည့်ပဲ ပန်းပွင့်ကိုပဲ စိုက်ကြည့်ရင်း ဖြေလိုက်တယ်။
''ဆိုယွန်းကိုနမ်း..''
သူမျက်နှာအပ်လိုက်တယ် ဆွဲစုပ်လိုက်တယ် ယောင်နေလို့ ခုနကထက်ကြီးနေတဲ့ အရာလေးက သူ့ပါးစပ်ထဲမှာ.. ပါးစပ်ထဲရောက်ရင် ဆန္ဒတွေပြည့်သွားမယ်ထင်နေမယ့် အားမလိုအားမရပိုဖြစ်လာတယ်။ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ဆိုယွန်းကို နံရံမှာကပ်လိုက်တယ်။ ပေါင်တချောင်းကို ခါးမှာချိတ်ပြီး အပေါက်လေးထဲ ထပ်တိုးဝင်မိပြန်တယ်..။
ကြမ်းမိလို့ ကိုယ့်ကိုခွင့်လွှတ်..
ချစ်တယ်..
Zawgyi
ဒီအပိုင္းနည္းနည္းၾကမ္းေပးထားလို႔ အသက္မျပည့္ေသးသူေတြ မဖတ္ပဲေက်ာ္သြားေပးပါေနာ္
ဘာဒါက ဆိုးလ္မွာေမြးၿပီး ဆိုးလ္မွာႀကီးတဲ့သူ။ ေက်ာင္းလည္း ဆိုးလ္မွာပဲတက္ၿပီး ဘာဒါေက်ာင္းၿပီးေလာက္မွ အိုမားတို႔က အာပါးကုမၸဏီခြဲရဲ႕ စက္႐ုံရွိတဲ့ၿမိဳ႕ကိုေျပာင္းေနၾကတာ။ အဲ့ဒီၿမိဳ႕ေရာက္မွ ဆိုယြန္းအိုမားနဲ႕သိၾကတာ။ ဆိုယြန္းတို႔က အဲဒီဇာတိဆိုေတာ့ ဘာဒါလည္း ဆိုယြန္းကို အဲ့ဒီၿမိဳ႕ကေက်ာင္းမွာတက္တယ္ထင္တာ။ တကယ္ေတာ့ ဆိုယြန္းက ဆိုးလ္က အေဒၚဆီမွာေနၿပီး ဆိုးလ္မွာေက်ာင္းတက္ခဲ့တာ။ ေက်ာင္းတုန္းကလည္း နာမည္မႀကီးတဲ့စာၾကမ္းပိုးေလးမို႔လို႔ ဘာဒါက သတိမထားမိတာ ။ အတန္းလည္းမတူဘူးေလ..။ အခုမွ ဘာဒါ သူထင္တာေတြမွားေနမွန္းသိရတယ္။ သူတစ္ခ်ိန္လုံးစြပ္စြဲေနတာေတြမဟုတ္တာသိရေတာ့ ဆိုယြန္းကို အားလည္းနာတယ္။ တဖက္ကလည္း ဆိုယြန္းသေဘာက်တာ သူမွန္းသိရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ရန္ခုန္ၿပီး ေပ်ာ္ေနမိတယ္။ ပစၥည္းေတြကို ပုံးထဲေသခ်ာျပန္ထည့္ၿပီး ဆိုယြန္းအခန္းထဲ သြားထားေပးလိုက္တယ္။ သူသိတာ သိသြားရင္ ရွက္သြားေလာက္တယ္မလား..။ ဒါမွမဟုတ္ သိသြားပါၿပီဆိုၿပီး ေပၚတင္ေပ်ာ္လိုက္ရမလားေတြးၿပီး ႐ုံးမဆင္းလာေသးတဲ့ ဆိုယြန္းကို ဖုန္းေခၚလိုက္တယ္။ သြားႀကိဳမယ္ စိတ္ေကာက္ေနတဲ့ကေလးကိုေခ်ာ့မယ္ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႕..။
ဖုန္းပိတ္ထားတယ္??။
မီယြန္းကိုလွမ္းဆက္လိုက္တယ္။
''ဟယ္လို ဘာဒါ ''
''မီယြန္းေရ ဆိုယြန္းနဲ႕အတူတူရွိလို႔ ကိုယ္ဖုန္းေခၚေတာ့ ဖုန္းပိတ္ထားလို႔''
''ဟယ္ ညီမနဲ႕မေတြ႕ျဖစ္ဘူး ႐ုံးမဆင္းေသးတာမ်ားလား ႐ုံးကတစ္ေယာက္ေယာက္ကိုေမးရင္ေရာ္''
''ဖုန္းနံပါတ္လည္းမသိလို႔''
''ညီမဆက္ေပးမယ္''
''နံပါတ္ပဲေျပာပါ ကိုယ္ဆက္လိုက္မယ္''
ဆိုယြန္းအလုပ္ကတေယာက္ဖုန္းကိုဆက္လိုက္တယ္။
''ဟယ္လို''
''ဟုတ္ကဲ့ ဆိုယြန္းအိမ္ကဆက္တာပါ ဆိုယြန္းကဖုန္းပိတ္ထားလို႔ေလ ႐ုံးမဆင္းေသးတာလား ''
''ေၾသာ္ ဟုတ္ ႐ုံးဆင္းၿပီရွင့္ ညီမအိမ္ေတာင္ေရာက္ေနၿပီ ဆိုယြန္းလည္း ျပန္ၿပီ''
''ဟို အိမ္လည္းမေရာက္ေသးလို႔''
''ဟုတ္ လူတစ္ေယာက္လာႀကိဳတာေတြ႕လိုက္တယ္.. အိမ္ကလာႀကိဳတယ္ထင္လို႔''
ေတာက္!
ဟန္ထယ္ဂြၽန္းပဲျဖစ္ရမယ္။
''ဟုတ္ ဟုတ္ ေက်းဇူးပါ''
ဘယ္ေတြသြားေနတာလဲ။ ဖုန္းကေရာ ဘာလို႔ပိတ္ထားတာလဲ?? စိတ္ပူလြန္းလို႔ ဘာဒါဧည့္ခန္းထဲေခါက္တုန့္ေခါက္ျပန္ေလွ်ာက္ေနမိတယ္။ ဒီအတိုင္းဆို ဆိုယြန္းက ဟန္ထယ္ဂြၽန္းကိုသေဘာမက်တာေသခ်ာတယ္ေလ။ သူ႕ကို႐ြဲ႕ၿပီးမ်ား တခုခုလုပ္လိုက္မလား.. သေကာင့္သားကလည္း အခြင့္အေရးကိုေစာင့္ေနေလေတာ့..။
ထိုစဥ္ Lusherဆီက ဖုန္းဝင္လာတယ္။ BEBEက ကေလးေတြသူမပါတဲ့ ေတြ႕ေနၾကတယ္။ သူကစိတ္မၾကည့္လို႔ေစာေစာျပန္ခဲ့တာ။ စိတ္အဆင္မေျပျဖစ္ေနလို႔ ဖုန္းမေျပာခ်င္ေပမယ့္ ကိုင္လိုက္တယ္။
''အင္း ကေလးတို႔ ေကာင္းေကာင္းေပ်ာ္ေနၾကရဲ႕လား''
''yel!''
ဝိုင္းေအာ္ၾကတယ္။
Lusherက ေဝးေဝးေလးသြားၿပီး ခပ္တိုးတိုးေျပာတယ္။
''ssaemေမးစရာရွိလို႔''
''အင္း ေျပာ''
''ssaemမိန္းမအိမ္မွာလား''
ဘာဒါေခါင္းထဲတစ္ခ်က္လက္သြားတယ္။
သူတို႔ဆိုယြန္းကိုေတြ႕ပီထင္တယ္။
''ေျပာ ဘယ္မွာေတြ႕လို႔လဲ''
''ဒီမွာ ညီမတို႔စားတဲ့hotelမွာ ဟို ေယာကၤ်ားတေယာက္နဲ႕''
''ဘယ္ဟိုတယ္လဲ ေန႕လည္ကေျပာတဲ့ဟိုတယ္ပဲလား''
''ဟုတ္ ႏွစ္ေယာက္ဖက္ၿပီး Reception မွာအခန္းေသာ့ယူတာေတြ႕လိုက္လို႔ေလ အဲဒါ ''
''ok သိၿပီ''
ဘာဒါကားေသာ့ယူၿပီး အေျပးဆင္းခဲ့တယ္။ တခုခုမွားေနၿပီဆိုတာလည္းသိလိုက္တယ္။ ဆိုယြန္းပစ္ထားတဲ့ပစၥည္းေတြကိုမေတြ႕ထားရင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္သေဘာက်လိဳ႕လို႔ထင္မိမလားေတာ့မေျပာတတ္ေပမယ့္ အဲဒီပစၥည္းေတြကိုျမင္ၿပီးသြားေတာ့ သိလိုက္တာက ဆိုယြန္းက သူကလြဲၿပီး ဘယ္သူ႕ကိုမွမခ်စ္နိုင္ပါ။
ကားကိုဘယ္လိုႏႈန္းနဲ႕ေမာင္းခဲ့လည္းေတာင္မသိေတာ့ပဲ အဲဒီHotelကိုေရာက္လာတယ္။ ေရာက္ေတာ့ Receptionမွာ Lusherကိုေတြ႕တယ္။
''ssaem ညီမ ေျပာၾကည့္ေနတာ ေသာ့ေပးလို႔မရဘူးပဲေျပာေနတယ္''
''ရတယ္ ssaemေျပာမယ္''
''က်မwifeပါ တစ္ေယာက္ေယာက္ေဆးခတ္ၿပီး ေခၚသြားတာေတြ႕လိုက္လို႔ တခုခုျဖစ္ရင္ တာဝန္ယူၾကမလား အခုေသာ့ေပးပါ မယုံရင္ တာဝန္ရွိသူေတြလိုက္ခဲ့လို႔ရပါတယ္ အခုလိုအခ်ိန္ဆြဲေနလို႔မရဘူးေနာ္''
Receptionကလည္း Lusherခုနကေျပာထားေတာ့ မန္ေနဂ်ာကိုဖုန္းဆက္ထားတယ္။ မန္ေနဂ်ာက မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ တာဝန္ယူရမယ္ေျပာၿပီး ေသာ့လိုက္ဖြင့္ေပးတယ္။
ဘာဒါေရွ႕ဆုံးက အခန္းထဲဝင္သြားေတာ့ ခုတင္ေပၚမွာ ေခြေခြေလးပုံက်ေနတဲ့ဆိုယြန္းရယ္.. ဆိုယြန္းအေပၚကမိုးၿပီး ဆိုယြန္းဆံပင္ေတြကိုနမ္းေနတဲ့ ဟန္ထယ္ဂြၽန္းရယ္..
ဘာဒါ မ်က္လုံးထဲဘာမွမျမင္နိုင္ေတာ့ ေျပးဝင္သြားၿပီး လက္သီးနဲ႕ ဆက္တိုက္ထိုးလိုက္တယ္။ ေဘးကိုတြန္းပစ္လိုက္ၿပီး ဆိုယြန္းကိုေျပးေပြ႕လိုက္တယ္။ အေပၚက တီရွပ္ေလးကိုအခြၽတ္ခံထားရတဲ့ဆိုယြန္းက ႀကိဳးတစ္လုံးေလးနဲ႕ဂ်င္းေဘာင္းဘီကေတာ့ဝတ္ထားဆဲ..။
ဝန္ထမ္းေတြေရာ BEBEက ကေလးေတြေရာ ပါတာျမင္ေတာ့ ဟန္ထယ္ဂြၽန္းက အေပၚဝတ္ျပန္ဝတ္ၿပီးေျပးထြက္သြားတယ္။ ငုံ႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒီလိုေအးလွတဲ့ရာသီဥတုမွာ ေခြၽးသီးေခြၽးေပါက္ေတြက်ေနတဲ့ဆိုယြန္းကိုျမင္ရတယ္။ ႀကိဳးတစ္လုံးေလးနဲ႕မို႔ ပုခုံးသားလွလွေတြ ရင္ဘတ္လွလွေလးေတြ အကုန္ေပၚေနတာမို႔ အေပၚဝတ္ခြၽတ္ၿပီး ၿခဳံေပးလိုက္ေတာ့ ဆိုယြန္းက ရီေဝေဝေလးေမာ့ၾကည့္တယ္။
''ဘာဒါ??''
''အင္း ကိုယ္တို႔ အိမ္ျပန္ရေအာင္''
ေျပာၿပီး ဆိုယြန္းကိုဆြဲထူၿပီး ထရပ္လိုက္ေတာ့ ဆိုယြန္းက ေျခဖ်ားေထာက္ၿပီး ဘာဒါ့ေမးဖ်ားကိုနမ္းလိုက္တယ္။လူေတြလည္းအမ်ားႀကီးရွိေတာ့ ဘာဒါေၾကာင္သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘာဒါ့လည္ပင္းကိုလက္နဲ႕ခ်ိတ္ ဆြဲခ်ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းတယ္။ ၿခဳံေပးထားတဲ့ ပုခုံးေပၚက အကၤ်ီက ေျခရင္းမွာ ပုံက်သြားတယ္။ ဘာဒါ ဆိုယြန္းကိုအတင္းဆြဲခြာေနေပမယ့္ ဆိုယြန္းကလႊတ္မေပး။ အခန္းထဲကလူေတြလည္း ဟိုၾကည့္ရမလို ဒီၾကည့္ရမလိုနဲ႕ အျပင္ထြက္သြားၾကတယ္။ ေဆးမိထားတယ္ဆိုတာရိပ္မိတာေၾကာင့္ ဟန္ထယ္ဂြၽန္းကို သတ္ပစ္ခ်င္စိတ္ေပါက္ေနမိတယ္။ ဘာဒါလို႔ေခၚၿပီး အတင္းနမ္းေနတဲ့ဆိုယြန္းကို အကၤ်ီျပန္ဝတ္ေပးဖို႔ႀကိဳးစားေပမယ့္ ခေလးမက ရွိတဲ့ ႀကိဳးတစ္လုံးေတာင္ ဆြဲခြၽတ္ေနလို႔ ဘာဒါဒုကၡမ်ားေနတယ္။
''ဆိုယြန္း အိမ္ျပန္ရေအာင္ အိမ္ေရာက္မွ..''
လည္တိုင္ကို လွမ္းငုံလိုက္တာေၾကာင့္ စကားမဆုံးလိုက္..
ထိန္းထားတဲ့စိတ္ေတြက လြတ္ထြက္ခ်င္ေနၿပီ။ ဆိုယြန္းက အျပင္ကိုေခၚထုတ္လို႔ ရမယ့္ပုံလည္းမေပၚတာေၾကာင့္ တံခါးပဲ lockသြားခ်လိဳက္တယ္။
''ဟုတ္ၿပီ မင္း မနက္က် မငိုနဲ႕ေနာ္..''
ဘာဒါေျပာၿပီး ဆိုယြန္းကိုအၾကမ္းပတမ္းဆြဲနမ္းလိုက္တယ္။ အဆုံးရႈံးမခံနိုင္ဘူးဆိုတာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သိသြားေတာ့ အရာရာကိုဆိုယြန္းနဲ႕ပဲ ေက်ာ္ျဖတ္သြားခ်င္တယ္။ အသိစိတ္လြတ္ေနခ်ိန္မွာေတာင္ သူ႕နာမည္ပဲေခၚေနတဲ့ ဆိုယြန္းႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို အၿပီးတိုင္းငုံထားလိုက္ခ်င္တယ္။ လည္တိုင္ေလးကို ဆြဲစုပ္ေတာ့ ခပ္တိုးတိုးညည္းတယ္။ နမ္းရင္း နံရံမွာ ဆြဲကပ္လိုက္တယ္။
ဆိုယြန္းေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္လိုက္ၿပီး ဂ်င္းေဘာင္းဘီကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္တယ္။ ပင္တီေလးကို ကိုင္လိုက္ေတာ့ ဆိုယြန္းက စိတ္မရွည္စြာ သူ႕ဘာသာခြၽတ္ပစ္လိုက္တယ္။
(စိတ္မရွည္ေတာ့ဘူးတဲ့😋)
ေဒါင္လိုက္အေျမာင္းေလးေတြနဲ႕ ဗိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္ေလးကို နမ္းလိုက္ေတာ့ ဆိုယြန္းက သူ႕ေခါင္းကိုလွမ္းကိုင္တယ္။ ပုံမွန္ဆို ေခါင္းကိုင္ရင္ မႀကိဳက္တတ္ၾကေပမယ့္ ဒီလိူအခ်ိန္မ်ိဳး ေခါင္းကိုလွမ္းကိုင္ခံရတဲ့ ခံစားခ်က္က ဘာနဲ႕မွလဲမရ။ ဆိုယြန္း ေပါင္တစ္ဖက္ကို ဆြဲမၿပီး ပုခုံးေပၚတင္လိုက္တယ္။ ပရမ္းပတာခုန္ေနတဲ့ ရင္ခုန္သံေတြနဲ႕အတူ ဆိုယြန္းပန္းပြင့္ေလးဆီမွာ မ်က္ႏွာအပ္လိုက္တယ္။ ပူႏြေးေသာ စိုစြတ္ေသာ အရာႏွစ္ခူပြတ္တိုက္မႈက ႏွစ္ေယာက္လုံးကို အဆုံးစြန္ထိသာယာေစတယ္။ ဘာဒါ့လွ်ာဖ်ားေလးရဲ႕ အဝင္အထြက္ျမန္ဆန္မႈေၾကာင့္ ဆိုယြန္းက ေလထဲလြင့္ေနသလိုခံစားရတယ္။ ေဆးမိထားတာေၾကာင့္ ဆိုယြန္းက ေတာ္ေတာ္နဲ႕မၿပီး..။ ဘာဒါ ဆိုယြန္းကိုခ်ီၿပီး ကုတင္ေပၚတင္လိုက္တယ္။ အေပၚကမိုးၿပီး ရင္သားလုံးလုံးေလးေတြကို စို႔တယ္။ လက္ေတြကလည္း အၿငိမ္မေန တကိုယ္လုံးေျပးလႊားေနတယ္။ ဗိုက္ေအာက္ကို ေလွ်ာဆင္းသြားတဲ့လက္ေခ်ာင္းေတြက စိုေနတဲ့ေနရာေလးေရာက္ေတာ့ ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးၿပီး ထည့္လိုက္တယ္။ စိုေနေပမယ့္ က်ပ္ေနတုန္း။ ႏွစ္ေယာက္သားစိတ္ေကာက္ၿပီး အတူမေနၾကတာ တစ္လေလာက္ရွိပီဆိုေတာ့ ျပန္က်ပ္သြားတဲ့ မိန္းမေလးကို အသဲယားၿပီး ေနာက္တေခ်ာင္းထပ္ထည့္လိုက္တယ္။ အသားကုန္ထန္ေနေပမယ့္ နာသြားပုံရတယ္။
''နာတယ္ ဘာဒါ.. အာ့''
ဘာဒါ ခပ္ျမန္ျမန္ေလးသြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္လုပ္ေနရင္း
''နာလား ရပ္လိုက္ရေတာ့မလား..''
''ဟင့္အင္း မရပ္နဲ႕''
စိုစြတ္ေနတဲ့ေနရာရဲ႕အသြင္းအထုတ္ေတြေၾကာင့္ တစ္ခန္းလုံး ဆူညံေနတယ္။ ညည္းသံတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႕ဘာဒါရဲ႕အားပါတဲ့အသံေတြက ေရာေထြးေနတယ္။
ဘာဒါ လွဲခ်လိဳက္ၿပီး ဆိုယြန္းကို အေပၚတင္လိုက္တယ္။
လွလိုက္တာ ဆိုယြန္းရယ္..
ဗလာက်င္းေနတဲ့အေပၚပိုင္းက ဘာဒါကို ဆြဲေဆာင္ေနတယ္။
အၿမဲတမ္းရိုးရွင္းတဲ့ပုံေလးနဲ႕ဆိုယြန္းက ဒီေန႕ေတာ့ sexyက်ေနတယ္။
ေခြၽးအနည္းငယ္စို႔ေနၿပီး သူ႕ကိုယ္ေပၚမွာ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္ေနပုံေလးကို ႀကိဳက္လြန္းလို႔ ေနာက္ဆို ဆိုယြန္းကိုအေပၚမွာထားရမွာပဲလို႔ေတြးၿပီး ၿပဳံးမိတယ္။ နို႔ေလးေတြကို လွမ္းကိုင္ၿပီး ဆုတ္နယ္ေပးရင္း ဆိုယြန္းကိုဆြဲလွဲလိုက္တယ္။ ေဘးေစာင္းေလးထားၿပီး သူ႕ေနာက္က လုပ္ေပးေတာ့ ဆိုယြန္းက သူႀကိဳက္တဲ့အသံေလးနဲ႕ညည္းတယ္။
''အင္း ဘာဒါ.. အာ့ အာ့ အာ့ အင္းး အာ့ ဘာ ဒါ.. '' ေခါင္းေလးေနာက္လွည့္ၿပီး သူ႕ကိုလွမ္းနမ္းတယ္။
''ခ်စ္တယ္..အာ့.''
အဲပုံစံနဲ႕ၿပီးသြားေတာ့ ေဘးတေစာင္းကိုယ္ေလးကိုဆြဲမၿပီး ေမွာက္လိုက္တယ္။
''ဆိုယြန္း မင္းက ကိုယ့္အပိုင္ပဲ အား တျခားလးေတြ မင္းကိုစိတ္ကူးေတာင္မယဥ္ေစရဘူး ''ေျပာၿပီး
ဒူးေလးေထာက္ထားတဲ့ေနာက္မွာေနရာယူလိုက္ၿပီး စိတ္ရွိတိုင္း သြားလိုက္တယ္။ သူ႕ေဆာင့္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ ေရွ႕ကလက္ေတာင္မေထာက္နိုင္ေတာ့တဲ့ ဆိုယြန္းက အိပ္ရာနဲ႕မ်က္ႏွာမိတ္ဆက္ေနၿပီ။ ပက္လက္ျပန္လွဲေပးလိုက္ၿပီး ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပုခုံးေပၚထမ္းၿပီး အသြင္းအထုတ္လုပ္လိုက္တယ္။
လ်င္ျမန္ေသာအရွိန္နဲ႕အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပြတ္တိုက္မႈေၾကာင့္ လမ္းေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ပူျခစ္ေနတယ္။ ႏူးညံ့တဲ့အရာေတြကိုလက္မလြတ္ခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႕ အတင္းတိုးဝင္ေနမိတယ္။ အတြင္းက ဆြဲညစ္ေနတဲ့ႂကြက္သားေလးေတြေၾကာင့္ ခံစားမႈကထိပ္ဆုံးမွာ ။ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေယာက္လုံးၿပီးသြားတယ္။ စိုၿပီးေတာ့ အရည္ေတြစီးက်ေနတဲ့ သူမပန္းပြင့္ေလးကို လွ်ာနဲ႕လ်က္လိုက္တယ္။
ႏွေျမာတယ္ ေဘဘီ မင္းရဲ႕ အရာအားလုံးကို..။
ေမ်ာ့ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေတာ့မယ့္ ဆိုယြန္းကို ေပြ႕ခ်ီၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲေခၚၿပီး ေရပန္းဖြင့္လိုက္တယ္။ ေဆးေၾကာေပး႐ုံပဲေခၚလာေပမယ့္ ေရစိုေနတဲ့ ဆိုယြန္းခႏၶာကိုယ္ေလးက သူ႕ကိုဆြဲေဆာင္ေနသေယာင္။
ေရက်ေနတဲ့ေအာက္မွာ နမ္းရင္း ရင္သားထိပ္ဖ်ားက က်တဲ့ေရစက္ေတြကို ပါးစပ္နဲ႕ခံလိုက္တယ္။ ဒူးေထာက္လိုက္ၿပီး အနည္းငယ္ေယာင္ေနတဲ့ pussyေလးကို ပြတ္ေဆးေပးေနမိတယ္။ သူ႕လက္နဲ႕ပြတ္ေတာ့ ဆိုယြန္းက ၾကက္သီးေလးေတြထသြားတယ္။
''ဘာဒါ..''
''ဟင္''
ေမာ့မၾကည့္ပဲ ပန္းပြင့္ကိုပဲ စိုက္ၾကည့္ရင္း ေျဖလိုက္တယ္။
''ဆိုယြန္းကိုနမ္း..''
သူမ်က္ႏွာအပ္လိုက္တယ္ ဆြဲစုပ္လိုက္တယ္ ေယာင္ေနလို႔ ခုနကထက္ႀကီးေနတဲ့ အရာေလးက သူ႕ပါးစပ္ထဲမွာ.. ပါးစပ္ထဲေရာက္ရင္ ဆႏၵေတြျပည့္သြားမယ္ထင္ေနမယ့္ အားမလိုအားမရပိုျဖစ္လာတယ္။ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီး ဆိုယြန္းကို နံရံမွာကပ္လိုက္တယ္။ ေပါင္တေခ်ာင္းကို ခါးမွာခ်ိတ္ၿပီး အေပါက္ေလးထဲ ထပ္တိုးဝင္မိျပန္တယ္..။
ၾကမ္းမိလို႔ ကိုယ့္ကိုခြင့္လႊတ္..
ခ်စ္တယ္..