«Εμ γεια...Σχετικά με αυτό που είχαμε πει...Να το σκέφτηκα και...»έλεγα αμήχανα
Το θέαμα που αντίκρισα με έκανε να χάσω τα λόγια μου.Και να ήταν ο Άρης χωρίς μπλούζα, φαινόταν σαν πριν λίγο να είχε ξυπνήσει.Το σώμα του είναι κυριολεκτικά κόλαση.Δεν μπορούσα να σταυρώσω λέξη, χάζευα σαν χαζή.
Τέτοιο σώμα ρε αγόρι.Έβαλες φωτιές!
«Πέρνα.»μου είπε με βαριά φωνή χαζεύοντας με και εκείνος
«Σε ξύπνησα;»τον ρώτησα όταν πια πέρασα μέσα στο δωματιάκι, την αποθήκη
«Σιγά.»
Με κόλλησε στον τοίχο και άρχισε να με φιλάει.Το χέρι του ήταν κολλημένο στον τοίχο και το άλλο στην μέση μου.Όταν διακόπηκε ήταν ακόμα κοντά μου σε σημείο αναπνοής.
«Και εμένα μου έλειψες.»του χαμογέλασα
Αργότερα όταν τελείωσαν οι χαιρετούρες, είχαμε ξαπλώσει στο κρεβάτι.Είχα ακουμπισμένο το κεφάλι του στο γυμνασμένο στήθος του και εκείνος είχε περάσει το χέρι του μέσα από τα μαλλιά μου.Μιλήσουμε, για την ακρίβεια εγώ μιλούσα πολύ.Ο Άρης απαντούσε μονολεκτικά διότι δεν μιλάει πολύ δεν του πολύ αρέσει.
«Τσακώθηκα με τον Στέφανο.»του είπα σε κάποια φάση καθώς χάϊδευα τους κοιλιακούς του
«Σε πείραξε;»είπε τρομαγμένος
«Όχι, όχι απλά άργησε πάλι τα δικά του, τα μάζεψα και έφυγα.»
«Έκανες την επανάσταση σου.»χασκογέλασε
«Μην με ειρωνεύεσαι.»
«Μαρέσεις σοβαρή!»μου είπε καθώς με χάζευε
«Σοβαρά τώρα, δεν θα το πάρει ποτέ απόφαση!»
«Και;»μου απάντησε ενώ έπαιζε με τα μαλλιά μου
«Και; Δεν νιώθεις κάπως που έχασες τον κολλητό σου; Καλά καλά δεν μιλιέστε.»
«Λένε ότι όταν χάνεις κάτι σου έρχεται κάτι καλύτερο.»
Λιώνω.
«Μμ ναι ε;»τον κοίταξα σοβαρά και ήρθα πολύ κοντά του
Εκείνος μου έγνεψε.
«Πάντως και από την παρέα έχει απομακρυνθεί, έχουμε χαθεί αρκετά.»συνέχισα
«Θα του περάσει!»
Είχα φορέσει την μπλούζα του Άρη, ήταν πολύ φαρδιά σχεδόν τεράστια.Μύριζε εκείνος...Όταν την φόρεσα ο Άρης γελούσε πηκτά.Εκείνος συνέχιζε να είναι χωρίς μπλούζα.
Αυτό σημαίνει...Και άλλο θέαμα για εμένα.
Κωλόφαρδη.
Είχα ανεβεί πάνω του, μου έδινε υγρά φιλία στο λαιμό και με φιλούσε εκεί.Στην συνέχεια έκανα και εγώ το ίδιο.Τον φιλούσα έντονα στο λαιμό εκείνος το απολάμβανε και έδειχνε ερεθισμένος.Όταν όμως μας διέκοψε την ωραία στιγμή το κουδούνι της πόρτας.Γρήγορα σηκώθηκα από πάνω του.
«Περιμένεις κανέναν;»λέω νομίζοντας ότι θα είναι ο Στέφανος
Ας ελπίσω να μην είναι ο Στέφανος δεν μπορώ άλλους καυγάδες, θέλω την ηρεμία μου.
«Όχι!»μου απάντησε αρνητικά και πήγε προς την πόρτα
Σηκώθηκα και εγώ μαζί του και ήμουν πιο δίπλα του για να κρυφοκοιτάζω.
Ανοίγει και για καλή μου τύχη δεν ήταν ο Στέφανος...
«ΕΚΠΛΗΞΗ!»
Ήταν ο Τζον με την υπόλοιπη του παρέα, να μου θυμίσετε ότι αυτή η επίσκεψη δεν θα καταλήξει καλά.
«Εσείς μαλάκες όταν πάτε κάπου δεν παίρνετε ένα γαμήδι τηλέφωνο;»τους απάντησε ταραγμένος ο Άρης
«Οο μωρέ σας κάναμε χαλάστρα.»απάντησε με μια ειρωνία ο Τζον
«Του διακόψαμε το πήδημα του παιδιού.»συνέχισε γελώντας ο άλλος φίλος του.
«Ξεκουμπιστείτε!»φώναξε ο Άρης
«Έλα έλα χαλάρωσε πλάκα κάνουμε, το κορίτσι δεν παρεξηγεί.Έτσι;»είπε και κοίταξε προς το μέρος μου για να ακούσει την απάντηση μου.
Ήμουν σε τέρμα άβολη κατάσταση, αμήχανα έπιανα το χέρι μου, κούνησα απλά ειρωνικά το κεφάλι μου προς σε εκείνον.
«Μιας που είμαστε μια ωραία παρέα θα περάσουμε καλά, ε Τζον;»είπε ο ένας φίλος τους
«Ναι ναι εννοείται μιας που είναι και η κοπελίτσα να την γνωρίσουμε βρε αδερφέ.»λέει ο Τζον
Καθήσανε στο καναπέ της αποθήκης, πέταξαν δεξιά-αριστερά τα πράγματα τους και αράξανε.Στο τέλος έκατσα και εγώ αμήχανη πιο πέρα σε ένα σκαμπό που υπήρχε.
«Και για τον φιλαράκο μου τον Άρη έφερα...»είπε και έβγαλε από την τσάντα του πολλά μπουκάλια αλκοόλ.
«Δεν την κάνατε λέω εγώ;»τους απάντησε απότομα ο Άρης
«Από τώρα; Καλά καλά δεν ήρθαμε.»χασκογέλασε
Πόσο μου την σπάει αυτός ο τύπος, το στυλάκι του, ο τρόπος που μιλάει λες και μεγάλωσε σε βάρκα.
«Έφερα και κάτι καλύτερο.»πετάγεται ένας και κλείνει ύπουλα το μάτι του
Πετάει πάνω στο τραπέζι ένα σακουλάκι το οποίο είχε χόρτο μέσα από ότι κατάλαβα.Γούρλωσα κατευθείαν τα μάτια μου.Ο Άρης καπνίζει χόρτο;
«Τζον, βάλτο μέσα!»έτριξε τα δόντια του Άρη κάνοντας το νόημα
«Ο μωρε κοριτσάκι μην τρομάζεις, δεν είναι πρέζα χόρτο είναι, είναι ελαφρύ και ο Άρης σου παλιά τα κάπνιζε 5-5.»απευθύνθηκε σε εμένα
«ΤΖΟΝ!»κοπάνησε το χέρι του στο τραπέζι
«Καλά καλά μια κουβέντα είπαμε.»
«Ε κοριτσάκι να σου βάλω να πιεις;»έλεγε με ένα υφάκι ο Τζον καθώς έβαζε ποτό στον εαυτό του.
«Εε..»πήγα να πω
«Όχι!»με διακόπτει ο Άρης
«Τι πετάγεσαι εσύ ρε; Την κοπέλα ρώτησα.»
«Είπαμε όχι!»επέμενε
«Επίσης Νατάσσα με λένε.»πετάχτηκα και είπα επιτέλους γιατί αυτό το "κοριτσάκι" με εκνευρίζει, έχω και όνομα.
«Εε καλά τώρα την άλλη εβδομάδα θα πρέπει να μάθω άλλο!»είπε μπηχτή και ήπιε μια γουλιά από το ποτό του
«Τζον, δεν θα το ξανά πω.»τον κοίταξε δολοφονικά ο Άρης
Ποσά πια να ανεχτώ ειλικρινά, θέλω να του σπάσω την μούρη.
Όμως για ακόμα μια φορά ακούω το κουδούνι της πόρτας να χτυπάει.Τι χειρότερο μπορεί να γίνει;
«Ποιοι στον πούτσο είναι πάλι;»λέει ο Άρης
«Αα οι υπόλοιποι...»
«Υπόλοιποι;»ρωτάω με απορία εγώ
«Αρούληη.»ακούω αυτήν την τσιριχτή, γνώριμη και ενοχλητική φωνή.
Ήταν η Λιζα.Ε αυτό ήταν θα την ξεμαλλιάσω.Μπούκαραν μέσα χωρίς να τους ενδιαφέρει, μπήκε μέσα πρώτη πρώτη αυτή και αργότερα ακολούθησαν κάτι αλλά ξέκωλα.
«ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΜΕ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ ΕΦΕΡΕΣ ΠΑΛΙ ΤΙΣ ΠΟΥΤΑΝΕΣ.»φώναζε
«Ρε Αρούλη πως μιλάς έτσι; Εμείς από τα παλιά...»του έλεγε σαν ξελιγωμένη ακουμπώντας τους κοιλιακούς του
Κρατήστε με, κρατήστε με.
Όρμα.
«Πάρε τα κουλά σου από εδώ.»της είπα εκνευρισμένη και την έπιασα από το μαλλί
«Τ-τι κανείς; Πάρε τα χέρια σου από πάνω μου.»τσίριζε
«Νατάσσα...»μου έλεγε ήρεμα ο Άρης
«Αι στο διάολο και εσύ.»του απάντησα και σηκώθηκα και έφυγα
Έκλεισα την πόρτα με τόση δύναμη.
ARHS
«Τα πήρε άσχημα η μικρή.»γελούσε σαν τον μαλάκα ο Τζον
«Βρε άντε γαμήσου παπάρα και εσύ, πάρε τις πουτάνες και σάλτα και γαμήσου!»
«Νατάσσα! Νατάσσα.»της φώναζα από τις σκάλες
Πήγα να τρέξω από πίσω της...
« Κοίτα πως έγινες ρε, παλιά σε κυνηγούσαν εσένα, και τώρα τρέχεις πίσω από τις γκόμενες.»με διέκοψε ο Τζον
«Ήταν μέχρι να βρω την κοπέλα που αξίζει να κυνηγάω εγώ!»του απάντησα και έτρεξα
Έτρεξα να την προλάβω, εκείνη βρισκόταν εκεί νευριασμένη.
«Ρε Νατάσσα γαμω.»της έλεγα και έτρεμα από τα νεύρα μου
NATASSA
«Μην με ακουμπάς! ΤΡΑΒΑ ΣΤΙΣ ΤΣΟΥΛΕΣ ΠΑΝΩ»
Δεν με αναγνωρίζω.
«Μπορείς να σταματήσεις; Και να ανέβουμε πάνω;»
«Θα πάω σπίτι μου, μαλακία έκανα που ήρθα εδώ.»και γύρισα την πλατύ μου
«Μην το ξανά πεις αυτό...Γαμώτο...Πόσες φορές θα στο πω ότι μόνο εσένα θέλω.»Μαλάκωνε, γινόταν ευαίσθητος.
Με κόλλησε στον τοίχο, με πλησίασε πολύ κοντά, εγώ στην αρχή τραβιόμουν αλλά δεν μπορούσα να φύγω.
«Σε θέλω γαμώ την τρέλα μου.»
Τον άρπαξα και τον φίλησα, δεν άντεχα.Τα μάτια του γυάλιζαν.
«Πάμε πάνω.»μου είπε στο αυτί
Ανεβήκαμε ξανά πάνω, είχαν φύγει και τα παιδιά και οι...μην πω τώρα.Το μόνο που είχε μείνει ήταν τα πεταμένα μπουκάλια πάνω στο τραπέζι.Πήρα μια σακούλα σκουπιδιών και ξεκίνησα να τα πετάω.
«Τώρα θα μαζέψεις; Σοβαρά;»μου είπε παράξενος
«Και τι να κάνω; Να τα αφήσω αχούρι;»
Σαν μάνα ακούστηκα.
«Ξέρεις τι;»με ρώτησε
«Τι;»
«Έπρεπε να της το είχες βγάλει όλο το μαλλί.»και ξεκίνησε να γελάει σαν χαζό
«Μην γελάς.»
Όταν μάζεψα τα μπουκάλια τσέκαρα το κινητό μου, είχε πολλές κλήσεις από τον Στέφανο τις οποίες δεν πρόκειται να απαντήσω, αλλά και πολλές από την μητέρα μου.Ξέχασα τελείως να την ενημερώσω, δεν φταίει και αυτή να ανησυχεί...Πήγα σε μια γωνία πιο πέρα και της τηλεφώνησα
«Νατάσσα, κορίτσι μου.»απάντησε κατευθείαν και Ακουγόταν ανακουφισμένη
«Έλα μαμά σορρυ που δεν σου τηλεφώνησα νωρίτερα...Μην ανησυχείς είμαι στον...Άρη θα κάτσω 2-3 μέρες»
«Θέλω να προσεχείς.»έλεγε γλυκά
«Προσέχω, α και μην πεις τίποτα στον Στέφανο δεν θέλω να ξέρει.»
«Πάλι πλακωθήκατε;»
«Δεν θέλω να το συζητήσω...»
«Εντάξει κορίτσι μου, μόνο που είσαι καλά φτάνει! Να προσέχεις, καληνύχτα.»
«Καληνύχτα.»και το έκλεισα
Ένιωσα καλύτερα, πάλι καλά η μητέρα μου με καταλαβαίνει και δεν ξεκινάει τις ερωτήσεις.
Ξάπλωσα στο καναπεδάκι μαζί του, μέναμε σιωπηλοί...
«Άρη...Με πόσες κοπέλες έχεις πάει.»τον ρώτησα απότομα σε κάποια φάση σιωπής.
Ξερόβηξε αμήχανα.
«Τι ερώτηση είναι αυτή;»
«Θα μου πεις;»
«Νατάσσα δεν ξέρω, δεν τις μετράω.»
«Κάνεις χόρτο;»επόμενη ερώτηση
«Τι είναι αυτό τώρα με τις ερωτήσεις; Ξέρεις εκνευρίζομαι.»
«Κάνεις;»ξανά ρώτησα
«Έκανα παλιά...Τώρα δεν κάνω, το έκοψα.Εντάξει;»
Έγνεψα θετικά.
«Επόμενη ερώτηση;»γέλασε
«Δεν έχω άλλη.»γέλασα με την σειρά μου
«Άντε να κοιμηθούμε!»μου είπε και έκλεισε τα μάτια του.
«Ωραία πάω.»είπα και σηκώθηκα
«Που πας;»με ρώτησε περίεργα
«Στον καναπέ;»
«Καλά με δουλεύεις; Χωριά θα κοιμηθούμε;»
«Ε πως; Μαζί;»
«Ε ναι;»
«Σου είπα δεν κοιμάμαι μόνη μου με αγόρι!»είπα αποφασίστηκα
«Μα έλα τώρα...»
«Ξέχνα το»
«Ξάπλωσε, θα πάω εγώ στον καναπέ.»σηκώθηκε
«Όχι όχι θα πάω εγώ.»
«Νατάσσα, μίλησα!»
«Μάλιστα αρχηγέ!»είπα και σήκωσα το χέρι μου
Καθώς έκλειναν τα μάτια μου, ένιωθα κάτι μεγάλα χέρια να μπαίνουν ανάμεσα από την μέση μου.
«Άρη!»
Ε δεν το πιστεύω, ήρθε και ξάπλωσε δίπλα μου!
«Σήκω, τελείωνε στο κρεβάτι σου!»
Λες και μιλάω σε σκυλάκι...