I'm in love with you

I love him |32

Η νύχτα πέρασε τόσο γρήγορα, ήταν πλέον πρωί και αυτό σημαίνει ότι φτιάχνω τα πράγματα μου.Μπορεί να ακούγομαι λίγο δραματική αλλά είχα βρει την ηρεμία μου με εκείνον.Δεν είχα τον Στέφανο και κανέναν Στέφανο να δίνω αναφορά και να τον έχω πάνω από το κεφάλι μου.Η αλήθεια είναι ότι τον Άρη τον βλέπω σχεδόν καθημερινά, στο σχολείο και γενικώς παντού.Αλλά άλλο να κοιμάσαι και να ξυπνάς με την παρουσία του.

«Πρέπει να πηγαίνω.»είπα κρατώντας την τσάντα μου στα χέρια μου

«Δεν μπορείς να κάτσεις λίγο ακόμα;»μου απάντησε με τόσο παιδικότητα, ωραία παιδικότητα.

«Όχι, όχι πρέπει να πάω και σπίτι μου.»επέμενα

«Καλά...»

«Τα λέμε γείτονα.»είπα και πήγα να φύγω

«Πως έτσι; Δεν θα με χαιρετήσεις;»με σταματάει

Του χασκογελάω παιχνιδιάρικα, τον πιάνω από το σβέρκο και του δίνω ένα γλυκό φιλί.Τον χαιρέτησα και πήγα απέναντι προς το σπίτι μου.Στεκόμουν απέξω από την πόρτα του σπιτιού μου με τα κλειδιά στα χέρια, σκεφτόμουν πολύ ώρα αν ανοίξω.Δεν θέλω βαβούρα και να χαλάσει η διάθεση μου.

Όταν άνοιξα όμως δεν περίμενα αυτήν την υποδοχή.Ο Στέφανος δεν βρισκόταν στο σπίτι, αλλά βρισκόταν η μαμά μου.Μου φάνηκε παράξενο γιατί δεν ήξερα ότι είχε ρεπό σήμερα η κάτι αντίστοιχο.

«Μαμά;»ρωτάω περίεργη ακουμπώντας τα πράγματα μου στην είσοδο

«Ο Στέφανος;»συνεχίζω να ρωτάω παράξενη

«Λείπει, έλα να καθίσουμε.»μου απάντησε τρυφερά

Καθήσαμε οι δυο μας στον καναπέ...

«Πως πέρασες;»ξεκίνησε να με ρωτάει

«Πολύ ωραία.»είπα σύντομα

«Ο αδερφός σου σαν να μαλάκωσε λίγο.»μου είπε κάνοντας μου νόημα γελώντας πηκτά

«Δηλαδή;» παραμένω παράξενη

«Του μίλησα χθες, βρήκα αφορμή.Εγώ του τα έλεγα έξω από τα δόντια, δεν έλεγε πολλά αλλά έδειχνε να ακούει και να καταλαβαίνει.»

«Ο Στέφανος;»έλεγα έκπληκτη

Μιλάμε για τον γνωστό Στέφανο; Τον αδερφό μου;

«Δώσε του απλά λίγο χρόνο...Εσύ κοίταξε να είσαι καλά.»μου είπε γλυκά

Κούνησα θετικά το κεφάλι μου και χαμογέλασα προς σε εκείνη.Πήγα να φύγω, να πάω στο δωμάτιο μου...